Αρχική Blog Σελίδα 569

Ο Ένοικος: Πικρές αλήθειες πίσω από μια συγγενική σχέση

 

Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δράμα με τις καθημερινές τριβές αλλά και τις πικρές αλήθειες που κρύβει συνήθως μια συγγενική σχέση. Η μονότονη και συνάμα αστεία ζωή της Μαρίας και της Στέλλας μέσα από την καθημερινότητα τους. Με αφορμή τα γενέθλια του ενοίκου τους, Μάρκου, δύο γυναίκες – αδερφές, που δεν τα κατάφεραν στην ζωή τους, αρχίζουν να ξετυλίγουν το παρελθόν τους και να αλληλοσπαράζονται. Η οικογένεια, τα βιώματα, οι παιδικές κόντρες αλλά και οι ξεχωριστές μα και τόσο ίδιες ζωές τους, γίνονται σκιές που τις καταδιώκουν αλλά και τις λυτρώνουν ταυτόχρονα.

Συντελεστές

Παίζουν: Άννα Παντζέλη & Λίνα Μαρκάκη
Σκηνικά: Γιάννης Μυρσιώτης
Κοστούμια: Λένα Μηνά
Μουσική: Χρίστος Τσαπάρας
Τραγούδι: Αθηνά Μπαρδάκου Φωτισμοί: Τάκης Μπαρδάκος
Φωτογραφίες: Αντώνης Συμεωνάκης

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

 

ΙΝFO

Διάρκεια παράστασης: 74 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12€

Προπώληση: 10€ viva.gr

Για άνεργους, ΑΜΕΑ, φοιτητές, γκρουπ: 8€ (Για Κ.Α.Π.Η. ειδικές τιμές, κατόπιν συνεννοήσεως)

‘Ωρα & μέρα παράστασης: Κυριακή, 18.30

 

Τα θερινά… μαθήματα της “Εν Χορδαίς & Οργάνοις”

Το «Εν Χορδαίς & Οργάνοις» Η Μεγάλη του Μάρκου Σχολή, ολοκληρώνει τον κύκλο των μαθημάτων την Παρασκευή 29/06/2018.

Για τους μήνες Ιούλιο & Αύγουστο θα γίνονται πρόβες μεταξύ δασκάλων και μαθητών, εν όψει των συναυλιών που θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα.

  1. Δευτέρα 9/7/18 στην Άνω Σύρο, ώρα 09:00 μ.μ. στο πλαίσιο του 4ου Διεθνές Θερινού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με θέμα: “Ελληνική Γλώσσα – Πολιτισμός & ΜΜΕ”.

http://summerschool.ac.uoi.gr/index.php?lang=el

2. Κυριακή 15/7/18 στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ΚΠΙΣΝ στην Αθήνα, ώρα 09:00 μ.μ. Parklife: Εν Χορδαίς και Οργάνοις: Μάρκος ο Δάσκαλός μας

https://www.snfcc.org/visitors-center/events/2018/07/parklife-en-hordais-organois-markos-our-teacher-1507/?lang=el

  1. Παρασκευή 3/8/18 στο θέατρο Απόλλων, ώρα 09:00 μ.μ., η πρώτη επίσημη παρουσίαση της σχολής εντός Σύρου.

http://www.syros-ermoupolis.gr/attachments/article/6342/SYROS_POLITISMOS_2018_web.pdf

  1. Σάββατο 25/8 έως Τρίτη 28/8/2018 υλοποίηση καλοκαιρινών εργαστηρίων/σεμιναρίων στον ιστορικό οικισμό της Άνω Σύρου με θέμα: “Το Ρεμπέτικο στη Χώρα του Μάρκου”.

http://www.enhordais-organois.com/ergastiria.html

5.

5. Παρασκευή 31/8/18, ώρα 09:00 μ.μ. στην έπαυλη Τσιροπινά, συμμετοχή στο 3ο Φεστιβάλ Ρεμπέτικου.

http://www.syros-ermoupolis.gr/attachments/article/6342/SYROS_POLITISMOS_2018_web.pdf

Θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική η εκ μέρους σας παρουσία, συμμετοχή και υποστήριξη του συνόλου του «Εν Χορδαίς & Οργάνοις» στις παραπάνω εκδηλώσεις.

Είναι ένας τρόπος για όποιον δεν γνωρίζει να μάθει…

 

“Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς”: Λέων Τολστόι σε πανελλήνια πρώτη από την a priori

Οι έμπειροι ηθοποιοί Γιώργος Γαλίτης & Θανάσης Κουρλαμπάς, θα ξετυλίξουν όλη την υποκριτική τους γκάμα επί σκηνής, τόσο σε δραματικό όσο και σε κωμικό επίπεδο, ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους του διηγήματος, σε ένα παιχνίδι, το οποίο κοντράροντας τον τίτλο, σφύζει από Ζωή.

Από τον Οκτώβριο το έργο “ανεβαίνει” στο θέατρο Αλκμήνη σε πανελλήνια πρώτη.

«Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια.» Λ.Τ.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς, αρρωσταίνει ξαφνικά βαριά. Ο επικείμενος Θάνατός του, εκμηδενίζει όλη την προηγούμενη «ανούσια» ζωή του. Η επιλογή του Τολστόι όσον αφορά το κύρος του χαρακτήρα που επιλέγει για πρωταγωνιστή του, δεν είναι τυχαία, θέλοντας να δείξει ότι μπρος στον Θάνατο είμαστε όλοι ίσοι. Καθόλου τυχαίος και ο επιθετικός ρεαλισμός της περιγραφής των τελικών σταδίων της ζωής του Ιβάν Ιλίτς, όπως επίσης και η γαλήνη με την οποία τελικά ο ήρωας διαχειρίζεται τον θάνατό του. «Μέσα του λάβαινε χώρα κάτι τρομερό, καινούργιο, το πιο σημαντικό από όσα του είχαν συμβεί μέχρι τώρα στην ζωή του. Ένιωθε πως σειόταν συθέμελα ολόκληρη η ύπαρξή του

Ο κλασικός συγγραφέας, μέσω του έργου του «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς», το οποίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία, επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημασία της μνήμης Θανάτου.

Το να θυμάται δηλαδή ο άνθρωπος ότι είναι θνητός, ότι θα ‘ρθει η στιγμή που θα πεθάνει. Και τότε, το μόνο που θα ορθωθεί μπροστά του, θα είναι το ΠΩΣ έζησε. Αυτή η σκέψη κάθε άλλο παρά λυπηρή είναι καθώς, όπως σημειώνει και ο υπαρξιστής φιλόσοφος Λεφ Σεστόφ «Υπάρχει στη ζωή κάτι ανώτερο από τη λογική, διότι η ζωή αναβλύζει από μια πηγή που βρίσκεται υπεράνω της λογικής». Έτσι, ο Τολστόι, σ’ αυτό το έργο, τοποθετεί τον Θάνατο σε περίοπτη θέση.

«Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι.

Ποια είναι η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και παρόλο που από μικρή ένιωθε μια κλίση προς την τέχνη του θεάτρου, σπούδασε ναυτιλιακά. Μετά τον επαναπροσανατολισμό της, σπούδασε ηθοποιός στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη. Έχει παρακολουθήσει διαφόρων ειδών σεμινάρια ενώ πηγαίνει συχνά στο Λονδίνο για να μελετά θεατρικές παραστάσεις.

Το 2011 δημιούργησε τη μη-κερδοσκοπική εταιρία A PRIORI www.a-priori.gr μέσω της οποίας σκηνοθετεί και κάνει παραγωγή σε θεατρικές παραστάσεις, μέρος των εσόδων των οποίων δίνεται πάντα σε φιλανθρωπικές δράσεις.

Σκοπός της είναι να παρουσιάζει έργα τα οποία, συνήθως, δεν έχουν ξαναπαρουσιαστεί στο ελληνικό κοινό ή έργα που έχουν παρουσιαστεί στο παρελθόν αλλά η δυναμική τους απαιτεί τη συνέχειά τους. Πιστεύει στον διδακτικό χαρακτήρα της τέχνης του θεάτρου και στην ψυχαγωγική του διάσταση (λέγοντας ψυχαγωγική εννοεί αυτό που πραγματικά λέει η λέξη) και γι’ αυτό προσπαθεί να είναι πολύ επιλεκτική στα έργα και στα μηνύματα που αυτά δίνουν στους θεατές. Παράλληλα με το θέατρο ασχολείται με την ποίηση (έχει εκδώσει μέσω της A PRIORI την ποιητική συλλογή “Αιώνια Αντίβαρα”).

Για εκείνη η Συνεργασία, ο Σεβασμός και η Πίστη είναι τρεις μαγικές λέξεις οι οποίες εμπεριέχονται στη λέξη Αγάπη και απαιτεί από τον εαυτό της αλλά και από τους συντελεστές, να την προσφέρουν απλόχερα σε όλες τις παραστάσεις τους.

“Αιθέριες Μορφές” στη Σύγχρονη Πινακοθήκη VILLA ΡΟΔΟΠΗ στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς.

Ο ζωγράφος, λογοτέχνης, περφόρμερ, θεωρητικός τέχνης Κώστας Ευαγγελάτος το Σάββατο 28 Ιουλίου 2018 θα εγκαινιαστεί εικαστική έκθεση του Κώστα Ευαγγελάτου, με τίτλο “Αιθέριες Μορφές”, στη Σύγχρονη Πινακοθήκη VILLA ΡΟΔΟΠΗ στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς.

Η Ιστορικός Τέχνης Ευαγγελία Νάκα αναφέρει σε κείμενο της: Στην έκθεση του Κώστα Ευαγγελάτου συναρθώνονται έργα των τελευταίων ετών του καλλιτέχνη, έργα αφαιρετικά σε καμβά και σε άλλα υλικά με την τεχνική της επίθεσης χρώματος απευθείας από το σωληνάριο. Η θεματική των πινάκων είναι κυρίως η προσωπογραφία, μία ιδιότυπη μορφή της, η οποία αποδίδει την πιο κυριολεκτική έννοια του όρου.

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ART-EST

Το πρόσωπο στοιχειοθετείται περισσότερο ως μια βασική δομή, τύπου Gestalt, αρχετυπική όσο και σύγχρονη, προερχόμενη από ένα υπερχρονικό, ανιστορικό ορίζοντα. Ακόμη και τα σύμβολα που συνοδεύουν την εκάστοτε φυσιoγνωμία, όπως τα κιονόκρανα, φαίνεται περισσότερο να συντονίζονται με την αρχαιοπρέπεια των μορφών και να υπερτονίζουν την εμβέλεια τους στο χρόνο και στο χώρο, χωρίς να επιδιώκουν απαραίτητα την παραπομπή στην αντίστοιχη ιστορική περίοδο. Η επιλογή του ιωνικού στοιχείου με τις καμπύλες γραμμές εξυπηρετεί, μάλλον, αποτελεσματικότερα την απόδοση μιας κομψής, αενάως κινούμενης ατμόσφαιρας.

Ο καλλιτέχνης υπερβαίνει, με την διάσταση που δίνει σε αυτές τις προσωπογραφίες, την απόδοση ενός μονοδιάστατου υποκειμενισμού και την έμφαση στην ατομικότητα. Απεναντίας, οι υπαινικτικές, γραμμικές προσωπογραφίες του εναγκαλίζουν και δύνανται να εμπεριέξουν ταυτιστικά το πρόσωπο κάθε θεατή με τρόπο που τις καθιστά διαχρονικά ενεργές αλλά και μόνιμα παρούσες, εφόσον δεν απολιθώνονται στους κόλπους ενός σαφώς προσδιορισμένου χώρου.

Πρόκειται για διαυγή πρόσωπα τα οποία διαφαίνονται μέσα από ένα πυκνό πλέγμα συμβόλων ή αφαιρετικών διάσπαρτων μορφών διατηρώντας άρρηκτη συμφυΐα μαζί τους. Είναι πρόσωπα κατασκευασμένα από το υλικό του κόσμου, του αχανούς, και αστείρευτου σε πλούτο σύμπαντος, το οποίο φαίνεται ταυτόχρονα να ενοικούν, ενώ φέρουν μία έκφραση κατάφωρης αρμονίας. Ορισμένες από τις προσωπογραφίες είναι ζωγραφισμένες σε πολύπλευρες επιφάνειες που παραπέμπουν σε θραύσματα και μοιάζουν να έχουν αποσπαστεί από ένα ευρύτερο περιβάλλον.

Επισκέψεις- ξεναγήσεις στην έκθεση κάθε Τετάρτη και Σάββατο από 8.30μμ -10.30μμ.

Διάρκεια έκθεσης μέχρι και τις 5 Σεπτεμβρίου 2018.

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ VILLA ΡΟΔΟΠΗ

Ι. ΜΕΣΟΛΩΡΑ 7 ΚΑΙ ΒΥΡΩΝΟΣ, ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ

ΤΗΛ: 26710 28501, 6944621286

Είσοδος Ελεύθερη.

 

 

Αισχύλεια 2018: Υψηλής ποιότητας και αισθητικής

 

Το Φεστιβάλ Αισχύλεια, ένα από τα μακροβιότερα και πλέον συνεπή πολιτιστικά φεστιβάλ στην Ελλάδα, που έχει τιμηθεί με ευρωπαϊκή διάκριση ως ένα από τα καλύτερα Φεστιβάλ της Ευρώπης, επανέρχεται ακόμα πιο πολυδιάστατο στην 44η διοργάνωση του. Το Φεστιβάλ που διοργανώνει ο Δήμος Ελευσίνας, αναγνωρίζοντας τη δυναμική του και την επιδραστικότητα του στην πόλη, αλλά και έξω από αυτήν, συνεχίζει να αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα πολιτισμού και μάλιστα σε μια εποχή που η Ελευσίνα, έχει ήδη αρχίσει να υλοποιεί με επιτυχία το πρόγραμμα της, προς τη μετάβασή της σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021.

Τα Αισχύλεια 2018, περιλαμβάνουν εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας και αισθητικής, θεατρικές, μουσικές, κινηματογραφικές και εικαστικές, καθώς στόχος του φεστιβάλ είναι να αγκαλιάσει και να προβάλλει όλες τις μορφές της τέχνης. Οι περισσότερες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στο Παλαιό Ελαιουργείο, ένα χώρο, που έχει άρρηκτα συνδεθεί με τα Αισχύλεια, έχει αγαπήσει το φιλότεχνο κοινό, που φτάνει στην πόλη από διάφορους δήμους της Αττικής, προκειμένου να ζήσει την εμπειρία της παρακολούθησης μιας παράστασης με φόντο την παραλία της Ελευσίνας. Είναι η άλλη εικόνα της πόλης που συνδέεται με τον πολιτισμό της και τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο ισχυρή στη συνείδηση του κοινού. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Πολιτισμός είναι για την Ελευσίνα τρόπος ζωής.

Στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αισχύλεια 2018 φιγουράρουν σημαντικοί τραγουδιστές και συνθέτες, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος με τη Ρίτα Αντωνοπούλου, τον Κώστα Θωμαΐδη, τον Γιώργο Μεράντζα και τον Μιλτιάδη Πασχαλίδη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Στέφανος Κορκολής, ο Χρήστος Θηβαίος με τη Μαρία Παπαγεωργίου, ο Κωστής Μαραβέγιας, ο Φοίβος Δεληβοριάς με τη Μαρίνα Σάττι κ.ά.

Επίσης παραστάσεις που αναμένεται να συζητηθούν το φετινό καλοκαίρι, όπως ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριτζήλα, ο Ορέστης του Ευριπίδη από το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη, ο Αγαμέμνονας του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, η Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου, οι Βάτραχοι του Αριστοφάνη, με τον Λάκη Λαζόπουλο, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου κ.α.

Μοναδική και ειδικά δημιουργημένη για το Παλαιό Ελαιουργείο, είναι η εικαστική εγκατάσταση Τιτανομαχία πέτρες και κόκκαλα από τη Μαρία Παπαδημητρίου, μια παραγωγή της Ελευσίνα 2021, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αισχύλεια.

Η εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας Τιτανομαχία Πέτρες και Κόκκαλα της Μαρίας Παπαδημητρίου καταπιάνεται με την ιδιαίτερη συνύπαρξη της αρχαιολογικής παράδοσης και της βιομηχανίας (παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών) στην Ελευσίνα, η οποία συνθέτει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της πόλης.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η ανθρώπινη εμπειρία και πώς αυτή δημιούργησε μια πόλη με τη συμβίωση αυτών των δυο αντιθετικών στοιχείων. Επιμελητές: Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Θεόφιλος Τραμπούλης.

Τέλος, στο πλαίσιο του φεστιβάλ εκδίδεται το φωτογραφικό λεύκωμα “Τροτύλη”, με παράλληλη έκθεση, του Βαγγέλη Γκίνη με κεντρικό θέμα το εργοστάσιο της Πυρκάλ με το βλέμμα στραμμένο στο ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί σίγουρα ένα πολύτιμο τεκμήριο για την πρόσφατη ιστορία του τόπου της Ελευσίνας.

Μέσα από τη διαδικασία της φωτογράφισης και την αγωνία για την καλύτερη απόδοση της ατμόσφαιρας των μισο-εγκαταλελειμμένων χώρων ο καλλιτέχνης συνέλαβε την ιδέα να στραφεί προς τη φωτογραφική αποτύπωση ανθρώπων που βίωσαν αυτούς τους χώρους εργασίας. Έτσι, η φωτογραφική καταγραφή έχει αποδώσει πέραν των υλικών τεκμηρίων και άυλα ανθρώπινα συναισθήματα και έχει μετατραπεί σε μια ζωντανή αφήγηση. Επιμελήτρια: Λουίζα Καραπιδάκη.

 

Το πρόγραμμα

Πιο συγκεκριμένα οι φετινές εκδηλώσεις ξεκινούν στις 26 Αυγούστου με τον Στέφανο Κορκολή στο πιάνο και τη Σοφία Μανουσάκη να τραγουδά τους ποιητές μας στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας. Μια βραδιά γεμάτη συμβολισμούς σε έναν ιδιαίτερο χώρο, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, σε μια πάγια προσπάθεια του Δήμου Ελευσίνας, ο πολιτισμός να ανήκει σε όλους.

Η θεατρική αυλαία του φεστιβάλ ανοίγει στις 27 Αυγούστου με τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου (Συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου / Φεστιβάλ Αισχύλεια/ Baumstrasse Δρόμος με δέντρα) σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριτζήλα με τους Νίκο Καραθάνο (Προμηθέα), Κόρα Καρβούνη (Ιώ), Γιώργο Βουρδαμή Μαυρογένη (Κράτος και Βία), Κώστα Βασαρδάνη (Ήφαιστο, Ερμή), Μιχάλη Πανάδη (Ωκεανό).

Ακολουθεί στις 29 Αυγούστου ο Ορέστης του Ευριπίδη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη. Είσοδος ελεύθερη με πρόσκληση από την Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής.

Στις 31 Αυγούστου το λόγο παίρνει η παράδοση μέσα από τον ανατρεπτικό και πολύ διαφορετικό τρόπο των ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC που φέρνουν την Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια τους στο Φεστιβάλ Αισχύλεια 2018.

Στις 2 Σεπτεμβρίου έρχεται ο Πλούτος του Αριστοφάνη, από τον θίασο του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Nikita Milivojevic, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στο ρόλο στον κεντρικό ρόλο του Πλούτου.

Τα Αισχύλεια δεν θα μπορούσαν να ξεχάσουν τους μικρούς τους φίλους. Έτσι στις 4 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του προγράμματος παρουσιάζεται η παράσταση Χένσελ και Γκρέτελ σε μια εμπνευσμένη διασκευή της Κάρμεν Ρουγγέρη, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Είσοδος ελεύθερη (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας).

Στις 5 Σεπτεμβρίου το κλίμα αλλάζει και στη σκηνή του Παλαιού Ελαιουργείου ανεβαίνει ο κατεξοχήν συναυλιακός καλλιτέχνης, ο άνθρωπος που ξέρει περισσότερο από κάθε άλλον να ξεσηκώνει το κοινό, ο μοναδικός Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που έρχεται για να μας πει «Κράτα ρε φίλε γερά». Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Sober on Tuxedos.

Δύο μέρες αργότερα στις 7 Σεπτεμβρίου ανεβαίνει το πρώτο έργο της τριλογίας της Ορέστειας του Αισχύλου, Αγαμέμνων, σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις. Μαζί του ένας σημαντικός θίασος με επικεφαλής τους: Μαρία Πρωτόπαππα, Γιάννη Στάνκογλου, Αργύρη Πανταζάρα, Ιώβη Φραγκάτου και Θοδωρή Κατσαφάδο.

Ο ημιμαραθώνιος «Στα ίχνη της Ιεράς Οδού» επανέρχεται ακόμα πιο δυναμικά με την τέταρτη διοργάνωση του, στις 9 Σεπτεμβρίου για να προσελκύσει όσους θέλουν να δοκιμάσουν τις αθλητικές τους επιδόσεις κάνοντας την διαδρομή 21 χιλιομέτρων από την Αθήνα μέχρι την Ελευσίνα μέσω της Ιεράς Οδού.

Στις 10 Σεπτεμβρίου έρχεται η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, από τον θίασο του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου. Στο ρόλο της Ηλέκτρας η Αλεξία Καλτσίκη, της Κλυταιμνήστρας η Μαρία Ναυπλίωτου, του Ορέστη ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος και του Αιγίσθου ο Χρήστος Λούλης.

Ο πολύ δημοφιλής και αγαπητός στο ευρύ κοινό Κωστής Μαραβέγιας σχεδιάζει το μεγαλύτερο party της χρονιάς, σε μια συναυλία που θα απογειώσει τους θαυμαστές του στο Παλαιό Ελαιουργείο στις 12 Σεπτεμβρίου.

Ξεκαρδιστικοί Βάτραχοι του Αριστοφάνη στις 13 Σεπτεμβρίου με τους Λάκη Λαζόπουλο, Σοφία Φιλιππίδου και Δημήτρη Πιατά, στους κεντρικούς ρόλους, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου. .

Ο σπουδαίος τραγουδοποιός Χρήστος Θηβαίος συναντά τη Μαρία Παπαγεωργίου, την πιο ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα εκπρόσωπο της νεότερης γενιάς, στις 14 Σεπτεμβρίου στο Παλαιό Ελαιουργείο, σε ένα πραγματικά κοινό πρόγραμμα με σκηνές από το παρελθόν και το μέλλον της προσωπικής τους διαδρομής.

Στις 16 Σεπτεμβρίου τη σκυτάλη παίρνει η παράσταση «Κάτω από τον Ίσκιο του Βουνού» του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Νάνας Παπαδάκη.

Ο Θάνος Μικρούτσικος, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα με τραγούδια που έχουν αγαπηθεί από δυο και περισσότερες γενιές στις 17 Σεπτεμβρίου, έχοντας στο πλευρό του τους Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστα Θωμαϊδη, Γιώργο Μεράντζα και Μίλτο Πασχαλίδη. Ο Σταυρός του Νότου είναι εδώ μαζί με τον Γουίλι και τους 7 Νάνους. Η Πιρόγα θα συναντήσει το Ημερολόγιο, η Σωτηρία της ψυχής τις Περικοπές, η Μικρή Πατρίδα την Ρόζα και τον Άμλετ της Σελήνης.

Στις 19 Σεπτεμβρίου ο Φοίβος Δεληβοριάς δημιουργεί ένα “flea market» ιδιαίτερο και μοναδικό έτσι όπως μόνο εκείνος ξέρει. Κι επειδή κάθε σωστό “flea market” οφείλει να έχει στην πραμάτεια του εξωτικά αρώματα και εντόπια ζεστασιά, ο Φοίβος καλεί τη Μαρίνα Σάττι και τις υπέροχες Fonέs της για να μας πουν τραγούδια από όλο τον κόσμο, από τα Βαλκάνια ως την παλιά Αμερική κι από την Αραβία ως τη μεσαιωνική Γαλλία. Συμμετέχει η Νεφέλη Φασούλη.

Στις 23 Σεπτεμβρίου το λόγο έχει η Θεατρική Σκηνή του Δήμου Ελευσίνας που συμπληρώνει φέτος 12 δημιουργικά θεατρικά χρόνια με παραστάσεις στην Ελευσίνα, Δήμους της Αττικής, τη Βοιωτία, Φωκίδα και Κρήτη. Φέτος παρουσιάζει τους Παλαιστές του Στρατή Καρρά χρησιμοποιώντας τη σάτιρα και την ειρωνεία, με το θεατρικό υλικό της ηθογραφίας και τη φιλοσοφία του θεάτρου του παραλόγου. Η σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Θεοδώρου, η μουσική του Δημήτρη Μαραμή, η μουσική επιμέλεια του Δημήτρη Ανδρώνη. Είσοδος ελεύθερη.

 

Κινηματογράφος

Το κινηματογραφικό πρόγραμμα προβολών περιλαμβάνει ταινίες ιδιαίτερου ενδιαφέροντος οι οποίες προβάλλονται από τις 30 Αυγούστου ως τις 18 Σεπτεμβρίου στον Θερινό Κινηματογράφο στην παραλία της Ελευσίνας με είσοδο μόλις 5 ευρώ.

Η έναρξη γίνεται στις 30/8 με την ταινία Άφτερλωβ σε σκηνοθεσία Στέργιου Πάσχου. Ακολουθεί την 01/09 Ο Γιός της Σοφίας, σε σκηνοθεσία Ελίνας Ψύκου. Στις 3/9 προβάλλεται το Τελευταίο Σημείωμα σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη, στις 11/9 το Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, στις 15/9 Ο Θάνατος του ιερού ελαφιού του Γιώργου Λάνθιμου και η κινηματογραφική αυλαία πέφτει στις 18/09, με προβολή ταινιών μικρού μήκους.

Έναρξη 26 Αυγούστου: Ο Στέφανος Κορκολής τραγουδά τους ποιητές μας στον αρχαιολογικό χώρο Ελευσίνας

Κυρίως πρόγραμμα: 26 Αυγούστου-23 Σεπτεμβρίου 2018

Κινηματογραφικές προβολές: 30 Αυγούστου- 18 Σεπτεμβρίου 2018

Εικαστική εγκατάσταση: “Τιτανομαχία πέτρες και κόκκαλα” από τη Μαρία Παπαδημητρίου

(Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 2018)

 

INFO

Ώρα έναρξης: 20:30

Τιμές εισιτηρίων:12€, 5€ μειωμένο (Η έναρξη προπώλησης εισιτηρίων θα ανακοινωθεί στο aisxylia.gr)

-Κ.Ε.Π. Ελευσίνας, Δευτ.-Παρ. 9.00-20.00 και Σαβ. 9.00-13.00.

-Διαδικτυακά μέσω viva.gr

-Κ.Ε.Δ.Ε., Παγκάλου & Κίμωνος Ελευσίνα, Δευτ.-Παρ. 9.00-14.00

-Παλαιό Ελαιουργείο, κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, 20.00-21.30.

Περισσότερες πληροφορίες στο www.aisxylia.gr

Για κάθε γούστο το πρόγραμμα των Αισχυλίων 2018

ΠΑΛΑΙΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ

Πλούσιο το φετινό μουσικοθεατρικό πρόγραμμα των Αισχυλίων με δυνατά ονόματα και εμβληματικές παραστάσεις. ΕΠίσης ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στις κινηματογραφικές προβολές και τα εικαστικά δρώμενα. Μέσα στην πλειάδα των θεαμάτων των τεχνών αναμένεται φυσικά να ξεχωρίσει ο 4ος Ημιμαραθώνιος “Στα Ίχνη της Ιεράς Οδού”. Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:

 

Κυριακή 26/08

“Τραγουδάμε τους Ποιητές μας” – Στέφανος Κορκολής, Σοφία Μανουσάκη


Συνδιοργάνωση με Εφορία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων

ΜΟΥΣΙΚΗ

Αρχαιολογικός χώρος Ελευσίνας,

Είσοδος ελεύθερη,

Ώρα έναρξης: 20.30

Δευτέρα 27/08

Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου

Συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Φεστιβάλ Αισχύλεια και Baumstrasse Δρόμος με δέντραΣκηνοθεσία Μάρθας Φριτζήλα ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Τετάρτη 29/08

Ορέστης του Ευριπίδη
ΚΘΒΕ
Χορηγία Περιφέρεια Αττικής – Π.Ε. Δυτικής ΑττικήςΣκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη


ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Είσοδος με πρόσκληση από την Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Παρασκευή 31/08

ΘΡΑΞ ΠΑΝΚС

Το Φεστιβάλ Αισχύλεια σας συστήνει τους Θραξ Πάνκc:

Τι σχέση μπορεί να έχουν τα παραδοσιακά κάλαντα της Θράκης με την Πανκ;

Με αυτό το ερώτημα ξεκίνησαν οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC, όταν ο Γιώργος Σταυρίδης (νταούλι, θρακιώτικη λύρα, φωνή) και ο Βαΐτσης Χαρακοπίδης (γκάιντα, καβάλ, ζουρνάς, φωνή) βρέθηκαν το 2008 και ξεκίνησαν να παίζουν τα τραγούδια των διαφορετικών μουσικών ειδών που αγαπάνε. Στην πορεία συνάντησαν σε ένα αυτοσχεδιαστικό jam session τον Πάνο Γκίνη με την κιθάρα του και πλέον οι Θραξ Πανκc είναι ασταμάτητοι. Αναμειγνύοντας συστατικά από όλες τις μουσικές και κουλτούρες του κόσμου, παίζουν τη μουσική τους, χωρίς η λέξη Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια να φτάνει για να περιγράψει τον ήχο τους. Οι τρεις Θρακιώτες με εργαλεία τους γκάιντες, λύρες, νταούλια, πετάλια, αλλά και την αστείρευτη ενέργεια και το χιούμορ τους, παρασέρνουν στο διάβα τους κάθε αναστολή οδηγώντας σε ένα πρωτόλειο γλέντι καθώς αναμειγνύουν τις μεγάλες τους αγάπες, την παράδοση με τον σκληρό ήχο. Κανείς δεν μπορεί να κάτσει ακίνητος όταν παίζουν οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC!

ΜΟΥΣΙΚΗ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 5€

Ώρα έναρξης: 20.30.

Κυριακή 02/09

Πλούτος του Αριστοφάνη
Συμπαραγωγή Εθνικό Θέατρο
και Κρατικό Θέατρο Σερβίας Σκηνοθεσία Nikita MilivojevicΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,
Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Τρίτη 04/09

Χένσελ και Γκρέτελ των αδελφών Γκριμ
Παιδικό Θέατρο

Σκηνοθεσία – Κείμενα Κάρμεν Ρουγγέρη

ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Είσοδος ελεύθερη (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας).

Ώρα έναρξης: 20.30.

Τετάρτη 05/09

“Κράτα ρε φίλε, γερά”

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Opening act: Sober on Tuxedos

ΜΟΥΣΙΚΗ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Παρασκευή 07/09

Αγαμέμνων του Αισχύλου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, Stefi & Lynx Productions, Arcadia Media
Σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις


ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Κυριακή 09/09

4ος Ημιμαραθώνιος “Στα Ίχνη της Ιεράς Οδού”

Διαδρομή Αθήνα- Ελευσίνα μέσω της Ιεράς Οδού

  • Αγώνας 21 χλμ., εκκίνηση: Κεραμεικός, ώρα: 08.30.
  • Αγώνας5 χλμ., εκκίνηση: Ελευσίνα, ώρα: 09.00.

Δήλωση συμμετοχής: eleusisimimarathon.gr

 

Δευτέρα 10/09

Ηλέκτρα του Σοφοκλή
Εθνικό Θέατρο
Σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου


ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Τετάρτη 12/09

Κωστής Μαραβέγιας


ΜΟΥΣΙΚΗ

Παλαιό Ελαιουργείο,
Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Πέμπτη 13/09

Βάτραχοι του Αριστοφάνη

Θεατρικές Επιχειρήσεις Μαροσούλη, ΔΗΠΕΘΕ Βόλου.

Σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου


ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Παρασκευή 14/09

Χρήστος Θηβαίος,

Μαρία Παπαγεωργίου


ΜΟΥΣΙΚΗ

Γήπεδο Μπάσκετ, Πλατεία Μαγούλας,
Είσοδος ελεύθερη,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Κυριακή 16/09

Κάτω από τον ίσκιο του βουνού του Γιάννη Ρίτσου
Σκηνοθεσία Νάνας Παπαδάκη


ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 5€

Ώρα έναρξης: 20.30.

Δευτέρα 17/09

Θάνος Μικρούτσικος, Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστας Θωμαϊδης, Γιώργος Μεράντζας, Μίλτος Πασχαλίδης


ΜΟΥΣΙΚΗ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Τετάρτη 19/09

“Flea Market”
Φοίβος Δεληβοριάς με Μαρίνα Σάττι & Fonès, συμμετέχει η Νεφέλη Φασούλη.


ΜΟΥΣΙΚΗ

Παλαιό Ελαιουργείο,

Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο: 5€,

Ώρα έναρξης: 20.30.

Κυριακή 23/09

Οι Παλαιστές του Στρατή Καρρά Θεατρική Σκηνή Ελευσίνας

Σκηνοθεσία Δημήτρης Θεοδώρου


ΘΕΑΤΡΟ

Παλαιό Ελαιουργείο

Είσοδος ελεύθερη

Ώρα έναρξης: 20.30

Πέμπτη 30/8

Σύγχρονος Ελληνικός Κινηματογράφος

ΑΦΤΕΡΛΩΒ

Σκηνοθεσία Στέργιου Πάσχου

Σάββατο 01/09

Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Σκηνοθεσία Ελίνας Ψύκου

Δευτέρα 03/09

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη

Τρίτη 11/09

SUNTAN

Σκηνοθεσία Αργύρη Παπαδημητρόπουλου

Σάββατο 15/09

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ

Σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου

Τρίτη 18/09

Προβολή ταινιών μικρού μήκους

 

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Σεπτέμβριος- Νοέμβριος

Τιτανομαχία Πέτρες και Κόκκαλα

Δημιουργός: Μαρία Παπαδημητρίου

Επιμελητές: Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Θεόφιλος Τραμπούλης

Η εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας Τιτανομαχία Πέτρες και Κόκκαλα της Μαρίας Παπαδημητρίου καταπιάνεται με την ιδιαίτερη συνύπαρξη της αρχαιολογικής παράδοσης και της βιομηχανίας (παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών) στην Ελευσίνα, η οποία συνθέτει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της πόλης.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η ανθρώπινη εμπειρία και πώς αυτή δημιούργησε μια πόλη με τη συμβίωση αυτών των δυο αντιθετικών στοιχείων.


Παραγωγή της Ελευσίνας 2021 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αισχύλεια.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Τροτύλη
Φωτογραφικό λεύκωμα- Έκθεση
Δημιουργός: Βαγγέλης Γκίνης
Επιμελήτρια: Λουίζα Καραπιδάκη

Η πραγματοποίηση ενός φωτογραφικού λευκώματος με κεντρικό θέμα το εργοστάσιο της Πυρκάλ με το βλέμμα στραμμένο στο ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί σίγουρα ένα πολύτιμο τεκμήριο για την πρόσφατη ιστορία του τόπου της Ελευσίνας. Μέσα από τη διαδικασία της φωτογράφισης και την αγωνία για την καλύτερη απόδοση της ατμόσφαιρας των μισο-εγκαταλελειμμένων χώρων ο καλλιτέχνης συνέλαβε την ιδέα να στραφεί προς τη φωτογραφική αποτύπωση ανθρώπων που βίωσαν αυτούς τους χώρους εργασίας. Έτσι, η φωτογραφική καταγραφή έχει αποδώσει πέραν των υλικών τεκμηρίων και άυλα ανθρώπινα συναισθήματα και έχει μετατραπεί σε μια ζωντανή αφήγηση.

* η ημερομηνία θα ανακοινωθεί στην ιστοσελίδα aisxylia.gr

 

Κώστας Ευαγγελάτος: «Ζωγραφική και ποίηση είναι αλληλένδετες»

Κώστας Ευαγγελάτος

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Ο Κώστας Ευαγγελάτος είναι ένας καλλιτέχνης ξεχωριστός. Εικαστικός, ποιητής, λογοτέχνης, θεωρητικός τέχνης, με επιρροές από τη δεκαετία του ’80 αλλά και πιο σύγχρονες, δημιουργεί έργα με μηνύματα. Πολίτης του κόσμου, έχει ζήσει και δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στις πιο σημαντικές μεγαλουπόλεις της τέχνης, όπως το Παρίσι και η Νέα Υόρκη, και έχει συναναστραφεί με καλλιτέχνες «θρύλους».

Άνθρωπος κοινωνικός, άμεσος, με καλή αίσθηση του χιούμορ, ενίοτε καυστικός αλλά πάντα ήπιος και ευγενικός, είναι δεκτικός σε νέα κύματα και επιρροές. Έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής στην Gallery DADA τις καλύτερες εποχές για την τέχνη, τη δεκαετία του ’90, και συνεχίζει να συνεργάζεται με γκαλερί του εξωτερικού και να εκθέτει έργα του.

Συναντήσαμε τον πολυπράγμονα καλλιτέχνη στον χώρο όπου εργάζεται, στο Παγκράτι, και μιλήσαμε μαζί του για τον Warhol, τον Θ. Στάμο, τον Ιόλα, τον Τσαρούχη, καθώς και για τα μελλοντικά του σχέδια.

Αιθέρια ανάδυση, μικτή τεχνική.

– Είστε ένας καλλιτέχνης που έχετε διαγράψει μια σημαντική πορεία τόσο στον χώρο της ποίησης όσο και της ζωγραφικής. Ωστόσο, τολμώ να ρωτήσω, αισθάνεσθε ποιητής ή ζωγράφος;

Για μένα ζωγραφική και ποίηση είναι αλληλένδετες και είναι απλά δύο τέχνες με διαφορετικά εκφραστικά μέσα. Απαραίτητο βέβαια, πέρα από την έμπνευση, να κατέχεις με τη σπουδή και την εμπειρία τα μέσα αυτά.

– Με ποιες τεχνικές έχετε πειραματιστεί;

Από νωρίς έδωσα βάση στις κλασικές τεχνικές αλλά και στις πειραματικές μεθόδους σύνθεσης. Από τα μολύβια και τη σινική μελάνη που αγαπώ, τόσο σε τέμπερες, αυγοτέμπερες, λάδια, ακρυλικά, άμμο, σκόνες. Την τελευταία 10ετία ζωγραφίζω πολύ με παστόζο λάδι σε προετοιμασμένα ή ready made φόντα κατευθείαν με το σωληνάριο.

Αιθερικό δίπτυχο.

Έχετε ζήσει και δραστηριοποιηθεί χρόνια στη Νέα Υόρκη. Προφανώς και εκεί θα γνωρίσατε σημαντικές προσωπικότητες του χώρου. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’ αυτή την εμπειρία σας;

Στη Νέα Υόρκη σπούδασα με υποτροφία εικαστικά και αισθητική θεωρία της τέχνης στο πρωτοποριακό πανεπιστήμιο New School, με γνωστούς καθηγητές και κύρια τον Allen David. Παράλληλα, με προσκάλεσαν και άλλα πανεπιστήμια της Βοστώνης και του Los Angeles. Γνώρισα πολλές προσωπικότητες της τέχνης ανάμεσα τους φωτογράφους συνεργάτες του WARHOL και τον ίδιο σε party του Parson’s School to 1984, τον Θ. Στάμο, τον Ιόλα. Δεν ήταν εύκολη η προσέγγιση μαζί τους, κύρια εξαιτίας των διαφόρων «αυλικών» τους.

Με τον Ιόλα, που έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, συναντηθήκαμε και είδε τα εννοιολογικά έργα μου. Tου άρεσαν και μου πρότεινε να του αφήσω κάποια να τα δείξει σε συλλέκτες. Όμως τελικά, και ίσως ευτυχώς, δεν το έκανα. Ήταν η εποχή που μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας στην Ελλάδα τον κατηγορούσε βάναυσα μέχρι την τελική συντριβή του.

– Ήσασταν στον στενό κύκλο του Γιάννη Τσαρούχη. Οι απόψεις και οι θεωρίες του επηρέασαν τη δουλειά σας;

Για την ακρίβεια, δεν ήμουν στον στενό κύκλο του Τσαρούχη. Γνωρίστηκα μαζί του αφότου είχα επιστρέψει από πολύμηνη διαμονή στο Παρίσι, το 1982, στο Μαρούσι. Του άρεσαν οι διάλογοί μας και το τολμηρό ποίημά μου «Το δωμάτιο», που το είχε μεταφράσει στην αγγλική ο φίλος του ελληνιστής Κίμων Φράιερ.

Έτσι, για 6 μήνες του πήγαινα έργα μου και τα έκρινε. Ήδη τον θαύμαζα πολύ και ιδιαίτερα τους ατμοσφαιρικούς χρωματικούς τόνους της παλέτας του. Η κριτική του με ωφέλησε, αν και είχα άλλο στυλιστικό τρόπο και μοντερνιστικό προσανατολισμό. Θαύμαζα τις θεωρίες του για την τέχνη της εποχής μας και το λεπτό του χιούμορ.

Τελικά, απομακρύνθηκα αφού έφυγα για τη Νέα Υόρκη. Συναντηθήκαμε χρόνια μετά που ερχόταν τακτικά με βοηθούς του στην γκαλερί DADA που είχα γίνει από το 1986 καλλιτεχνικός διευθυντής.

Αναδυόμενες, μικτή τεχνική.

– Θυμάστε κάποιο περιστατικό με τον Τσαρούχη που θα είχε ενδιαφέρον να μας αναφέρετε;

Έχω μια σκηνή στην αυλή της Οικίας-Μουσείου του στο Μαρούσι, όπου γίνονταν οι θεατρικές πρόβες για τους «Επτά επί Θήβας» σε δική του σκηνοθεσία. Ειλικρινά, η πρωταγωνίστρια αν και όμορφη δεν ακουγόταν καν σε εμάς! Επίσης πολλές συζητήσεις γίνονταν στη γαλλική γλώσσα. Ξαφνικά το κοντάρι της σημαίας που ήταν στο μπαλκόνι έπεσε κάθετα στην αυλή και από θαύμα δεν τραυμάτισε τον καθιστό από κάτω έκπληκτο Τσαρούχη!

– Πιστεύετε ότι στις μέρες μας είναι δύσκολο να βιοποριστεί κάποιος εξασκώντας το επάγγελμα του ζωγράφου;

Το επάγγελμα του ζωγράφου ανέκαθεν είχε μεγάλες δυσκολίες βιοπορισμού. Βέβαια, από τη δεκαετία του ’80 μεγάλη μερίδα καλλιτεχνών με αξιόλογη σε γενικές γραμμές δουλειά και πορεία, διδακτική ή μη, πέτυχε να βιοπορίζεται και μάλιστα ικανοποιητικά. Όμως η καλή εξέλιξη του θέματος ανακόπηκε με την οικονομική κρίση του 2007 και τα θλιβερά της παρεπόμενα εντός και εκτός.

Ιδιαίτερα οι ανεξάρτητοι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα και ευτυχώς που υπάρχουν οι αγωνιστικές προσπάθειες του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών για τη βελτίωση τους. Όμως το παρόν και το άμεσο μέλλον δεν είναι αισιόδοξο. Τα έργα και οι δράσεις της τέχνης που προσφέρει πνευματικά αγαθά θεωρούνται από το κράτος και το σύστημα της προβληματικής εποχής μας περιττή πολυτέλεια.

Εννοιακό ζευγάρι.

– Δραστηριοποιείστε πολύ συχνά στο εξωτερικό. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις τελευταίες σας δουλειές;

Πράγματι από το 1984, που έκανα ατομική έκθεση στο Μανχάταν, μέχρι σήμερα έχω εκθέσει σε πολλές πόλεις του εξωτερικού. Από το 2007 όμως μέχρι σήμερα έχω συχνή εκθεσιακή παρουσία στο Παρίσι. Τόσο με ατομικές εκθέσεις όσο και σε ομαδικές ή διεθνείς του οργανώνονται εκεί. Τον περασμένο Νοέμβριο έγινε αναδρομική έκθεσή μου στο Espace Jano του CENTRE DES SEVRES στο Παρίσι, με τίτλο «OFFRANDES SECULAIRES-Κοσμικές σπονδές», ενώ τώρα εκτίθενται έργα μου σε ομαδική συνεργατών της Γκαλερί Loc-Art-Paris.

Εφηβοι, μικτή τεχνική.

– Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον τόσο στην ποίηση όσο και στη ζωγραφική;

Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια νέα ποιητική συλλογή μου με τίτλο «Ερμητικές Λαμπίδες», εκδόσεις Άπαρσις, με την οποία επιχειρώ την ολοκλήρωση της κατάθεσής μου για έναν ιδεολογικό κύκλο αισθητικού, κοινωνικού και φιλοσοφικού περιεχομένου. Παράλληλα κυκλοφορεί το πρώτο μου αφήγημα «Louis D’ Est», όπου αναφέρομαι στη ζωή μου με τον σκύλο Λούη! Θα οργανωθούν παρουσιάσεις τους την επόμενη σεζόν.

Όσον αφορά στη ζωγραφική δουλεύω καθημερινά, είτε είμαι στην Αθήνα είτε στο Παρίσι. Από τον Ιούνιο στη Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι εκτίθενται έργα μου «Αιθέριες μορφές» σε μια έκθεση εις μνήμην της μητέρας μου και στις 26 Αυγούστου το βράδυ θα γίνει στη λίθινη σκηνή του κήπου η ετήσια καλλιτεχνική βεγγέρα με performance και απαγγελίες «Πανσέληνος στον κήπο».

Μορφές.

Ιστορίες Σύγχρονης Επιστημονικής Έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο είναι μάλλον πιο πολύπλοκο από ό,τι νομίζουμε. Σκεφτήκατε άραγε ποτέ αν θα μπορούσαμε να «δούμε» με τα αυτιά μας, να «νιώσουμε» τον ήχο ή να εξερευνήσουμε νέες διόδους αντίληψης που θα άλλαζαν την καθημερινή μας εμπειρία;

Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να εκπαιδεύσουμε την «εσωτερική» μας πυξίδα και με ποιο τρόπο, ώστε να βρίσκουμε πιο εύκολα τον προσανατολισμό μας; Θα ήταν άραγε δυνατόν να αποκτήσει ο άνθρωπος νέες… αισθήσεις;

«Ναι», είναι η απάντηση των ερευνητών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ΕΣΕ), που εργάζονται χρόνια στο θέμα αυτό. Ξετυλίγουν τα μυστήρια των αισθήσεών μας, βοηθώντας μας να «δούμε» με τα αυτιά μας, να αισθανθούμε τον ήχο και να εξερευνήσουμε νέες διόδους αντίληψης. Μοιάζει παράξενο, είναι όμως αληθινό. Οι γνώσεις τους άλλωστε αξιοποιούνται ήδη σε πάρα πολλές εφαρμογές, όπως στη ρομποτική, στις φορετές τεχνολογίες και σε θεάματα που υποστηρίζονται από 9-διάστατες εφαρμογές (π.χ. 9D τηλεοράσεις και θέατρο).

Για του «λόγου το αληθές» στο προαύλιο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, μία μοναδική έκθεση με τίτλο Ιστορίες Σύγχρονης Επιστημονικής Έρευνας και περιεχόμενο τη σχέση της επιστήμης με τις αισθήσεις και τις πιθανές επιπτώσεις τους στις ζωές μας, περιμένει τους επισκέπτες να την ανακαλύψουν και να την απολαύσουν με τη βοήθεια διαδραστικών πειραμάτων. Αυτά και πολλά άλλα θα παρουσιάσουν οι ερευνητές από το Τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης της Ελληνογερμανικής Αγωγής.

Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να πειραματιστούν με παιχνίδια αντίληψης, ή να ανακαλύψουν ποια μέρη του εγκεφάλου μας συνδέονται με ποιες αισθήσεις. Επίσης, στελέχη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), που είναι το Εθνικό Σημείο Επαφής για το πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας στον Ορίζοντα 2020, ενημερώνουν τους επισκέπτες για τις χρηματοδοτικές ευκαιρίες που προσφέρει το ΕΣΕ στους Έλληνες ερευνητές για την υλοποίηση έρευνας αιχμής.

Η δράση υποστηρίζεται από το έργο ERC=Science² , το οποίο χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ΕΣΕ) και συντονίζεται στην Ελλάδα από την Ελληνογερμανική Αγωγή.

Κατά τη διάρκεια υλοποίησης του έργου ERC=Science² προγραμματίζονται περισσότερες από 75 αφηγηματικές εκδηλώσεις σε πολλές διαφορετικές χώρες και γλώσσες. Μουσεία επιστήμης και φυσικής ιστορίας, πανεπιστήμια, σχολεία και ερευνητικοί οργανισμοί στην Ευρώπη φιλοξενούν τις εκδηλώσεις αυτές.

Η εκστρατεία έχει ως στόχο να κινήσει ενδιαφέρον για την επιστήμη, να ενισχύσει το ΕΣΕ ως επιστημονική δύναμη, να τονώσει την πολιτική και κοινωνική υποστήριξη του ΕΣΕ και να ενθαρρύνει τις αιτήσεις υποτροφιών από μια νέα γενιά ερευνητών, ιδίως σε υπο-εκπροσωπούμενες χώρες. Το έργο συντονίζεται ευρωπαϊκά από τον οργανισμό Science Business.

Συμμετέχουν επίσης έγκριτοι οργανισμοί, πανεπιστήμια, μουσεία επιστημών και φορείς ενημέρωσης σε 37 χώρες της Ευρώπης. Μεταξύ των οργανισμών που συμμετέχουν είναι το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Μουσείων και Κέντρων Διάδοσης της Επιστήμης (Ecsite), το Δίκτυο Κέντρων Διάδοσης της Επιστήμης της Πορτογαλίας Ciéncia Viva, το Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ και το University College Cork. Στην Ελλάδα οι δράσεις του προγράμματος υλοποιούνται σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης.

Η έκθεση απευθύνεται σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά άνω των 10 ετών.

Αναλυτική περιγραφή του έργου μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.sciencesquared.eu/. Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη.

 

Μάνος Στεφανίδης: Πολιτισμός, η Δραματική Εκκρεμότητα

Μάνος Στεφανίδης

Ο Μάνος Στεφανίδης πολυσχιδής και πολυπράγμων, καθηγητής, συγγραφέας, κριτικός τέχνης και επί 25 χρόνια επιμελητής της Εθνικής Πινακοθήκης, δεν χρειάζεται συστάσεις στον κόσμο της τέχνης και όχι μόνο. Οξυδερκής και υπερδραστήριος καθώς είναι, παρουσιάζει πτυχές της τέχνης που κάποιες φορές ίσως σοκάρουν αλλά πάντα προκαλούν τον θαυμασμό.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Συναντήσαμε τον Μάνο Στεφανίδη στην γκαλερί Trii Art Hub, στον πεζόδρομο της Δράκου, όπου πρόσφατα εγκαινιάστηκε η νέα έκθεση που επιμελήθηκε με τίτλο, «Αναφορά στον Μπουζιάνη – Μνήμη Σταύρου Ιωάννου» και αποτελεί ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον εξπρεσιονισμό.

Ο Μάνος Στεφανίδης μας μίλησε για τις εκθέσεις που επιμελήθηκε τον τελευταίο μήνα, καθώς και για το βιβλίο με τίτλο «Ο μοιραίος Αλέξης» που εκδόθηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.

-Κύριε Στεφανίδη, θα θέλατε να αναφερθείτε στις εκθέσεις που επιμεληθήκατε τον τελευταίο καιρό;

-Για μένα ο Δεκέμβρης δεν είναι μήνα διακοπών. Συνέπεσαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Τελείωσε η έκθεση της street art που επιμελήθηκα στον Εικαστικό Κύκλο Sianti. Μια έκθεση με τη συμμετοχή τεσσάρων καλλιτεχνών του δρόμου, όπου και παρουσιάσαμε και το βιβλίο «Τέχνη στους δρόμους του κόσμου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» και έχει ως θέμα την ιστορία του graffiti και της street art από την απαρχή του στις λεωφόρους της Νέας Υόρκης μέχρι σήμερα.

Είναι γεγονός ότι η street art γίνεται όλο και πιο δημοφιλής σε όλο τον κόσμο, έτσι και η κουλτούρα του δρόμου της Αθήνας σημειώνει ανοδική πορεία. Οι καλλιτέχνες μέσα από τα έργα τους θίγουν κοινωνικά θέματα ή απλά φωτίζουν έναν γκρίζο τοίχο, προκαλώντας μια στιγμιαία αντίδραση.

Το βιβλίο εκτός από κείμενά μου, περιλαμβάνει και κείμενα του αρχιτέκτονα, ιστορικού τέχνης και αναπληρωτή καθηγητή στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου Κρήτης, Θανάση Μουτσόπουλου.

Στις 5 Δεκεμβρίου στην αίθουσα τέχνης ena contemporary εγκαινιάστηκε η Ομαδική έκθεση με τίτλο “Το Σώμα. Ο Έρωτας” την οποία επιμελήθηκα και θα διαρκέσει έως 13 Ιανουαρίου 2018.

Ήθελα από πολύ καιρό να οργανώσω μιαν “ακατάλληλη” έκθεση και να την επενδύσω με ανάλογα κείμενα μακριά από ακαδημαϊκές συμβάσεις και ψευδοπουριτανικούς συμψηφισμούς. Θέλησα εκτός του εύκολου ρεαλισμού και της τρέχουσας μόδας του γυμνού, να δείξω μια τέχνη ρεαλιστική, που όμως δεν φοβάται να ονειρεύεται και που τολμά να είναι “σπερματική” με τρόπους ανάλογους του Ανδρέα Εμπειρίκου, ο οποίος έλεγε ότι «Η ποίηση πρέπει να είναι σπερματική αλλιώς να μην υπάρχει».

Το σημαντικό που έκαναν ο Εμπειρίκος και ο Τσαρούχης την δεκαετία του 30 ήταν να παρουσιάσουν σε ένα φοβισμένο, άκρως συντηρητικό, αστικό κοινό την «επιθυμία»! Ο Τσαρούχης έδειχνε τα γυμνά σώματα της επιθυμίας και απενοχοποίησε μια ζωγραφική στα μάτια του κοινού. Ο Ι.Μ Παναγιωτόπουλος έλεγε ότι ο Τσαρούχης ζωγραφίζει παλιανθρώπους. Τηρουμένων των αναλογιών και σήμερα τα πράγματα είναι συντηρητικά.

Στην ομαδική έκθεση λοιπόν των τριών “Το Σώμα. Ο Έρωτας” πρωταγωνιστούν τα φετίχ, τα ταμπού, τα σώματα που δεν υποδύονται αλλά ζουν την ηδονή. Ακόμη και τα εννοιολογικά έργα της ενότητας στάζουν ίμερο, χωρίς φόβο, χωρίς ενοχές, αλλά και με το πένθος που συνοδεύει τις απώλειες να υποφώσκει διακριτικά. Στο κάτω-κάτω, όλα στο μυαλό μας βρίσκονται. Αναφέρομαι στην επιθυμία που γίνεται έρωτας, στον έρωτα που γίνεται αγάπη, στην καχυποψία που καταλήγει στο πένθος και πάλι από την αρχή.

-Σας δυσκόλεψε η διοργάνωση της;

-Ήρθα σε επαφή με πολλές γκαλερί που είδαν με επιφύλαξη την παρουσίαση αυτή. Είμαι λοιπόν ευτυχής που η γκαλερί ena contemporary αγκάλιασε την ιδέα και επιτέλους πραγματοποιείται και η έκθεση και το ομότιτλο βιβλίο, με την συνδρομή της γκαλερί και της Νίκης Παπαδάκη και των τριών φίλων καλλιτεχνών, που μου εμπιστεύτηκαν τόσο προσωπικά έργα, τα οποία πάντως δεν λειτουργούν σαν ψυχανάλυση αλλά ως μέθεξη στην πιο βαθιά ουσία του έρωτα: εννοώ την Μαρία Μαραγκουδάκη, την Αλεξάνδρα Νάκου και τον Ντίνο Πετράτο.

Μα πάνω από όλα, αναφέρομαι στην άκρως τιμητική για όλους μας συμμετοχή της Κικής Δημουλά, που υπεραμύνεται της ερωτικότητας των θνητών σωμάτων εγκλωβίζοντας θνητά σώματα σε αθάνατες λέξεις.

Επίσης, στο Trii Art Hub, στον πεζόδρομο της Δράκου, εγκαινιάστηκε στις 21 Δεκεμβρίου ομαδική έκθεση, που επιμελήθηκα με τίτλο, «Αναφορά στον Μπουζιάνη – Μνήμη Σταύρου Ιωάννου» και είναι ένα αφιέρωμα στον εξπρεσιονισμό.

Στη πορεία της ζωγραφικής των Ελλήνων εικαστικών υπάρχει ένας καλλιτέχνης που από μόνος του δημιουργεί ένα ολόκληρο ρεύμα. Πρόκειται για τον Γεώργιο Μπουζιάνη (1885-1959), προφητικό εισηγητή του μεσοπολεμικού Εξπρεσιονισμού στην συντηρητική κοινωνία της Αθήνας.

Ο Μπουζιάνης ουσιαστικά ανακαλύπτεται μετά θάνατον από έναν μικρό κύκλο αφοσιωμένων θαυμαστών αλλά και από τους καλλιτέχνες που γεννήθηκαν μετά το 1940 και ωρίμασαν ως δημιουργοί κατά την περίοδο της Δικτατορίας. Εννοώ τον Σταύρο Ιωάννου (1945-2009), τον Μάκη Θεοφυλακτόπουλο, τον Μανώλη Πολυμέρη, τον Κυριάκο Μορταράκο κλπ αλλά και τους νεότερους όπως τον Θράφια, τον Γιάννη Τζερμιά, τον Νίκο Κασκούρα, τον Γιώργο Λαναρά κλπ. Την ομάδα συμπληρώνει ένας μεγάλος Έλληνας της Διασποράς, ο John Christoforou (1921-2014).

Η ελληνική ζωγραφική των τελευταίων χρόνων έχει δυο σημαντικές αναφορές, στον Τσαρούχη και στον Μπουζιάνη. Στην μελέτη αυτή με ενδιαφέρει η επίδραση του Μπουζιάνη στους νεότερους ζωγράφους

Με τον Μάκη Θεοφυλακτόπουλο, τον Κυριάκο Μορταράκο, τον Σταύρο Ιωάννου τον Γιάννη Τζερμιά επανέρχεται το δράμα του προσώπου, το δράμα του υποκειμένου. Κυριαρχεί δηλαδή «ο καθένας μας απέναντι στη μοίρα του». Είναι όλο αυτό το δράμα που παρουσιάζεται μετά την δικτατορία. Ένα βίωμα, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε βίωμα απαισιοδοξίας και κατήφειας. Υπάρχει βέβαια ένταση και πάθος, χαρακτηριστικά του ρεύματος αυτού.

Η ελληνική ζωγραφική των τελευταίων χρόνων έχει δυο σημαντικές αναφορές, στον Τσαρούχη και στον Μπουζιάνη. Στην μελέτη αυτή με ενδιαφέρει η επίδραση του Μπουζιάνη στους νεότερους ζωγράφους.

Από το 1980 και μετά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Μπουζιάνης γίνεται μόδα. Ό,τι δεν έγινε εν ζωή, γίνεται μετά τον θάνατο του και είναι γεγονός ότι οι ζωγράφοι που επιστρέφουν στο τελάρο την εποχή εκείνη, κάνουν αναφορές σ’ αυτόν.

Αναφορά στον Μπουζιάνη, σημαίνει αναφορά σ’ εκείνη τη ζωγραφική, που αγωνίζεται να καταστήσει εικόνα τα σκοτεινά σύμβολα της ψυχής και να μεταμορφώσει τον υπαρξιακό φόβο σε καταπράυνση.

Με αυτή την έκθεση προσπαθώ να ιχνηλατήσω την επίδραση του Μπουζιάνη στους μεταγενέστερους. Είναι βέβαια μια έκθεση μνήμης στον Σταύρο Ιωάννου που έφυγε πριν δέκα περίπου χρόνια. Οι ζωγράφοι αυτοί είναι κατά κάποιο τρόπο, η δική μου παρέα, η γενιά μου.

Η ιδιαιτερότητα του Σταύρου Ιωάννου, μαθητή του Μόραλη, έγκειται στο ότι συνδυάζει την δυναμική εξπρεσιονιστική χειρονομία με το βαθύ χρωματικό λυρισμό

-Μιλήστε μας για τον Σταύρο Ιωάννου;

-Η ιδιαιτερότητα του Σταύρου Ιωάννου, μαθητή του Μόραλη, έγκειται στο ότι συνδυάζει την δυναμική εξπρεσιονιστική χειρονομία με το βαθύ χρωματικό λυρισμό. Πολιτικοποιημένος αλλά όχι προπαγανδιστής μιας πολιτικής ιδέας μοιράζεται συνεχώς καλλιτεχνικά ανάμεσα στις δυνατότητες του χάους που του προσφέρει η εικόνα αλλά και στην ανάγκη για την ύπαρξη μιας στοιχειώδους δομής της εικόνας.

Έστω και αν ψάχνει φαντάσματα σε έναν λαβύρινθο. Ακριβώς για αυτό, τα ώριμα έργα του μοιάζουν με τους σκελετούς ενός φανταστικού κτίσματος, ενός πύργου από τραπουλόχαρτα. Από τις πρώτες του σπουδαστικές νεκρές φύσεις ως τα τελευταία του εκρηκτικά τοπία της Αίγινας, ο Ιωάννου παραμένει μοναδικός κολορίστας, όχι της επιδερμίδας αλλά της ψυχής.

Έτσι λοιπόν, προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα είδος απολογισμού. Δεν ξέρω αν είναι θετικός ή αρνητικός αλλά εμείς οφείλουμε να τον κάνουμε. Χαίρομαι επίσης, γιατί έμαθα και από την Πινακοθήκη Βογιατζόγλου ότι ετοιμάζουν με τον νέο χρόνο μια έκθεση στους ζωγράφους αυτής της γενιάς.

Θυμάμαι δε, όταν είχα πάει στην Εθνική Πινακοθήκη την δεκαετία του 1980, εκεί στο Dolce το σημερινό «Φίλιον» που μαζευόμασταν τότε όλοι οι επαναστατημένοι – και αναφέρω κάποιους- από αυτούς όπως τον Μπότσογλου, τον Σακαγιάν, τον Ματζαβίνο ότι αναφέρονταν όλοι στον Μπουζιάνη. Τότε είχαν πρωτοβγεί και οι ακουαρέλες του και όλοι είχαν επηρεαστεί από αυτές.

Η έκθεση αυτή τιμά την μνήμη ενός φίλου ζωγράφου που έφυγε βασανισμένος και πολύ γρήγορα από κοντά μας αλλά χαρακτήρισε με το ανήσυχο έργο του μια ολόκληρη εποχή.

-Μιλήστε μας για το βιβλίο σας «Ο μοιραίος Αλέξης: δοκιμή ενός πορτραίτου – ημερολόγιο απωλειών» .

-Εκ πρώτης, μιλώ ως ιστορικός τέχνης αλλά στο βιβλίο εκφράζομαι και ως πολιτικό υποκείμενο. Συγκεντρώνω μια σειρά πολιτικών κειμένων, που έγραψα εν είδει ημερολογίου τα τρία τελευταία χρόνια, από την εποχή που διατηρούσα έμμεσο και άμεσο διάλογο με τον πρωθυπουργό έως τις μετέπειτα δριμείες κριτικές μου. Ο πρωθυπουργός είναι ένα πρόσωπο που έχω στηρίξει και έχω θαυμάσει και δυστυχώς ανέλαβε μια τεράστια ιστορική ευθύνη.

-Ανταποκρίνεται ο κόσμος στις αναρτήσεις σας στο blog σας και στον λογαριασμό σας στο Facebook;

-Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την διαδραστικότητα που δημιουργείται και τη μεγάλη επισκεψιμότητα στο blog μου manosstefanidis.blogspot.com καθώς εκεί, όπως θα διαπιστώσατε, διατυπώνω απόψεις, γενικά υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα και ανταλλάσσονται γνώμες.

Αίθουσα τέχνης I-D ProjectArt : «Η Ελλάδα μας εμπνέει»

Γιάννης Αδαμάκης, Ένα τοπίο, 2013-2014, 100Χ150 εκ., ακρυλικά σε μουσαμά (μικρό)

Γράφει η Ζέτα Τζιώτη

Ελληνικό χαρακτήρα 100%, με έργα που αναδεικνύουν τις πολλές και διαφορετικές απόψεις της χώρας μας, έχει η έκθεση «Όψεις της Ελλάδας Νο 1», που φιλοξενείται στην αίθουσα τέχνης I-D ProjectArt επί της οδού Κανάρη.

Δημήτρης Κούκος

Οκτώ σημαντικοί Έλληνες ζωγράφοι παρουσιάζουν ζωγραφικές απόψεις του τόπου μας, που κάνουν αναφορά στις ιστορικές καταβολές του, στέκονται στις φυσικές ομορφιές για να φτάσουν στην σημερινή καθημερινότητα με σκοπό να αναδείξουν όλα αυτά που κοιτάμε, αλλά πλέον δεν βλέπουμε. Όλα αυτά τα σημαντικά που αναλώνονται στη σφαίρα του δεδομένου.

Στην έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Γιάννης Αδαμάκης, Χρύσα Βέργη, Εριέττα Βορδώνη, Μαρία Γιαννακάκη, Γιάννης Κόττης, Δημήτρης Κούκος, Ελένη Παυλοπούλου, Παύλος Σάμιος. Την οργάνωση και  καλλιτεχνική επιμέλεια του ProjectArt και της έκθεσης έχει η Μαρία Ξανθάκου.

Μια έκθεση που επιμένει ελληνικά, όπως άλλωστε δείχνει και η αρίθμηση στον τίτλο της, η οποία σκοπεύει να συνεχίσει και να γίνει θεσμός φιλοξενώντας και άλλες ανάλογες διοργανώσεις με έργα διαφορετικών καλλιτεχνών.

Τι σημαίνει όμως Ελλάδα για μερικούς από τους παραπάνω καλλιτέχνες και πως την απεικονίζουν στα έργα τους;

Εριέττα Βορδώνη

Για την Εριέττα Βορδώνη που παρουσιάζει έργα που αντλούν την έμπνευση τους από την ελληνική φιλοσοφία, τα οποία δημιουργούν ένα νήμα που συνδέει το κλασικό με το σύγχρονο πνεύμα, και ανοίγουν διάλογο ανάμεσα στο χθες και το σήμερα της τέχνης:

 «Ο Επίκουρος που έζησε σε μια ανάλογη ταραγμένη εποχή όπως η σημερινή και με επηρέασε στη δουλειά μου με τη φιλοσοφία του, έλεγε ότι ο αληθινά ευδαίμων άνθρωπος είναι ο τίμιος, ηθικός, δίκαιος άνθρωπος. Εκείνος που είναι εσωτερικά καλά με τον εαυτό του. Τον ίδιο σεβασμό δίδασκε και προς το περιβάλλον. Οφείλουμε σήμερα να επανεφεύρουμε τη φιλοσοφία του», λέει η Εριέττα Βορδώνη και συνεχίζει:

«Στην πορεία χάσαμε το δρόμο μας και μιμηθήκαμε ξένα πρότυπα που μας διέλυσαν ψυχικά και ηθικά. Είναι πολύ σημαντικό να ξαναβρούμε το δρόμο μας και να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. Η Ελλάδα για μένα σημαίνει φως, ενέργεια, ανθρωπισμός. Η ελληνική τέχνη και φιλοσοφία είχαν πάντα ως μέτρο τον άνθρωπο. Είχαν διαύγεια και ρευστότητα. Όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος «τα πάντα ρει». Η κίνηση της θάλασσας, το υγρό στοιχείο είναι δεδομένα για τη χώρα μας. Η ρευστότητα αυτή περνάει και στο χαρακτήρα μας. Ωστόσο για να διατηρήσουμε τα καλά μας στοιχεία πρέπει να παλέψουμε γι αυτά και όχι να τα θεωρήσουμε δεδομένα, όπως συμβαίνει συνήθως. Είμαι όμως αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε…»

Παύλος Σάμιος

Ο καταξιωμένος ζωγράφος, Παύλος Σάμιος στα έργα του οποίου το γυναικείο γυμνό σώμα αναδεικνύεται ως το πλέον διαχρονικό σύμβολο από την Κυκλαδική εποχή ως τις μέρες μας, λέει για τη δική του Ελλάδα έτσι όπως εκείνη ζει και αναπνέει μέσα στο έργο του:

«Η Ελλάδα είναι η σπονδυλική μας στήλη. Χάρη σ αυτήν υπάρχουμε και αναπνέουμε. Χάρη σ αυτήν στηριζόμαστε. Η ιστορία της Ελλάδας, ένα κεφάλι της Αφροδίτης, μιας αρχαίας θεάς, ή κόρης μπορεί να είναι παντού γύρω μας. Ενυπάρχει χωρίς να το βλέπουμε. Στο υποσυνείδητο για τους περισσότερους στο συνειδητό για κάποιους. Κάτι που έχει θετικά στοιχεία, αλλά και αρνητικά.

Ο Γκαίτε έλεγε ότι για να προχωρήσεις, πρέπει να ξεχάσεις το παρελθόν. Για μένα η ιστορία της Ελλάδας ενυπάρχει στη ζωγραφική μου και προκύπτει σε ανύποπτο χρόνο…Η Ελλάδα είναι το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Είναι οι στιγμές, τα χρώματα, οι μυρωδιές, η θάλασσα, ο ουρανός, οι εμπειρίες, οι χαρές, οι λύπες μας, η καθημερινότητα μας.»

 Τα έργα του Παύλου Σάμου εστιάζουν στην ατέρμονη αναζήτηση του έρωτα, της αρμονίας και της δημιουργίας, σε μια εικαστική συνομιλία με τις βαθύτερες επιθυμίες μας.

Η ζωγράφος, Μαρία Γιαννακάκη η οποία παρουσιάζει μοναδικά μνημεία που αποτελούν σφραγίδα της Ελλάδας, της ίδιας της ιστορίας μας, σε μια ιδιαίτερη σύνδεση με τον έρωτα και την ένωση των σωμάτων, λέει για τη δική της Ελλάδα: «είναι το φως που δύσκολα ζωγραφίζεται. Είναι οι ελαιώνες και το ασημοπράσινο χρώμα της ελιάς στην Πελοπόννησο, είναι η Ελλάδα των αντιθέσεων αυτή που μας πληγώνει χρόνια τώρα.

Η Ελλάδα που όμοιες της ακρογιαλιές δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο, κι ακόμα η Ελλάδα μου του Παπαδιαμάντη, του Σολομού του Ρίτσου. Στα έργα μου τα σύγχρονα ερωτευμένα ζευγάρια πραγματοποιούν νοητές επισκέψεις στην Ακρόπολη. Είναι η ζωή στη συνέχεια της. Επειδή δεν ήθελα να τα βάλω σε κάποιο εσωτερικό δωματίων, με συγκίνησε η ιδέα να τα δείξω με φόντο την Ακρόπολη. Είναι μια συνάντηση με την ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι περπατάμε στον Κεραμικό και τα αρχαία μας περιτριγυρίζουν, στην Πλάκα, η ρωμαϊκή αγορά είναι δίπλα μας, η ιστορία ζει μαζί μας.»

Τέλος η Μαρία Ξανθάκου που έχει την επιμέλεια της έκθεσης και μαζί με την γκαλερίστα Ειρήνη Ντέρου επέλεξαν το συγκεκριμένο θέμα της έκθεσης, σημειώνει:

«Βλέπαμε τα τελευταία χρόνια μια τάση να γίνονται εκθέσεις με ξένους καλλιτέχνες ή ακόμα και Έλληνες να προσπαθούν να ζωγραφίσουν με ξενόφερτο τρόπο, κάτι που ούτε είναι θεμιτό, ούτε τιμά την ελληνική τέχνη», σημειώνει η Μαρία Ξανθάκου. «Αυτή η έκθεση επιμένει στην ελληνική έμπνευση και ελληνική θεματογραφία σε όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα και από τα οποία έχουμε απομακρυνθεί, με στόχο να τα ανακαλύψουμε ξανά. Επίσης τα τελευταία χρόνια βλέπαμε ότι οι Έλληνες ζωγράφοι απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τα ελληνικά θέματα, λόγω προφανώς της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής κρίσης που διανύουμε και των δυσκολιών που ζούμε ως χώρα.

Μια κρίση ταυτότητας που ακόμα συνεχίζεται και από την οποία οφείλουμε να απαλλαγούμε.  Παρ όλα αυτά θεωρώ  ότι η ελληνικότητα είναι πολύ έντονα καταγεγραμμένη στο DNA των Ελλήνων ζωγράφων και προκύπτει απρόβλεπτα και αβίαστα στη ζωγραφική τους. Αναζητήσαμε γι αυτό ανάλογα έργα που περικλείουν την ελληνική έμπνευση και ταυτότητα με στόχο αυτή η έκθεση να συνεχίσει και να γίνει θεσμός και με επόμενες διοργανώνεις Νο 2, Νο 3, με έργα και άλλων καλλιτεχνών. Σκοπός μας είναι να στηρίξουμε την ελληνικότητα, το ελληνικό έργο, την έμπνευση που έχει ελληνική σφραγίδα. Επιμένουμε ελληνικά και πιστεύουμε ότι αυτό αναζητεί και το φιλότεχνο κοινό.»

Info:

Διάρκεια έκθεσης έως τις 21 Απριλίου. i-D ProjectArt: Κανάρη 12, Κολωνάκι, 10674

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews φύλλο 15/2/2019

pano-apo-32-000-enthousiasmenoi-episkeptes-sto-hobby-festival-2025

Πάνω από 32.000 ενθουσιασμένοι επισκέπτες στο Hobby Festival 2025 

0
Με απόλυτη επιτυχία και μέσα σε ιδιαίτερα χαρούμενη ατμόσφαιρα ολοκληρώθηκε το Hobby Festival στο Παλιό Αμαξοστάσιο του Ο.ΣΥ., με την επισκεψιμότητά του να ξεπερνά...