Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Ο Αλέξανδρος Λιάπης είναι ένας αυτοδίδακτος καλλιτέχνης που με τα έργα του «φωνάζει» στον θεατή. Χρησιμοποιώντας σύμβολα και διαχρονικά αρχέτυπα, κάθε ενότητα της δουλειάς του επιθυμεί να ενεργοποιήσει το κοινό αίσθημα και να περάσει μηνύματα αφύπνισης. Δημιουργεί ημιπαραστατικές συνθέσεις και υπαινικτικές μορφές έχοντας σαν στόχο την ενεργοποίηση των πολιτών στα καθημερινά θέματα και προβλήματα. Ανθρωποκεντρικός, δημιουργεί με ατίθασες πινελιές αφαιρετικά έργα με έντονα χρώματα που τραβούν την προσοχή του κοινού.

Η κριτικός & ιστορικός τέχνης, Ήρα Παπαποστόλου, αναφέρει για τον καλλιτέχνη: «‘‘Πυροβολώντας’’ ευθύβολα στο κέντρο μας ο Αλέξανδρος Λιάπης θέλει να μιλήσει στα ένστικτά μας, στην καρδιά και στο πνεύμα μας για την ίδια την ύπαρξη. Αυτός εξάλλου δεν είναι ο κύριος σκοπός της πραγματικής ζωγραφικής;».

Συναντήσαμε τον καλλιτέχνη στον χώρο που δουλεύει στο Δήλεσι και με τον αυθορμητισμό που τον διακρίνει, απάντησε από καρδιάς σε όλα τα ερωτήματά μας.

– Ολοκλήρωσες την θεματική ενότητα με έχει τίτλο «Κοσμογονία» και την παρουσίασες στην αίθουσα τέχνης Artshot – Sophia Gaitani. Πώς εμπνεύστηκες αυτή τη θεματολογία;

Το όλο εγχείρημα ήρθε στο μυαλό μου εντελώς τυχαία από μια διάλεξη της κυρίας Ντόρας Ηλιοπούλου – Ρογκάν στο ίδρυμα Θεοχαράκη με θέμα την «Κοσμογονία». Αυτό δέθηκε μέσα μου και θέλησα να φτιάξω τα δικά μου αβγά, τη δική μου «Κοσμογονία». Δούλεψα πυρετωδώς ενάμιση χρόνο και η σοδειά μεγάλη, περίπου εκατό έργα, από τα οποία τα μισά εκθέτω στη Λεμπέση 11, κάτω από την Ακρόπολη. Η γέννηση της ζωής των ζώων, του ανθρώπου με «ταξίδεψαν».

Το θέμα της κοσμογονίας έγινε όνειρο, τα αβγά γίνανε όνειρα χρωματιστά. Τα φίδια σπάσανε τη σιωπή και η ιδιότητά τους δηλητηριώδης αλλά και θεραπευτική στην παλιά ιατρική των μάγων. Να η έκρηξη της γέννησης! Αυτή είναι η μικρή μου αέναη κοσμογονία! Δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι η γέννηση, η δημιουργία. Πάνε πίσω δισεκατομμύρια χρόνια μέσα στο σκοτάδι. Ποιος να ξέρει τι γεννήθηκε πρώτα;

“Δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι η γέννηση, η δημιουργία. Πάνε πίσω δισεκατομμύρια χρόνια μέσα στο σκοτάδι. Ποιος να ξέρει τι γεννηθηκε πρώτα;”

– Τι σημαίνει για σένα η λέξη κοσμογονία; Είναι και εικαστική η γέννηση και δημιουργία;

Κοσμογονία είναι η αρχή φωτός, είναι το νερό, η φωτιά, το σύμπαν όλο, που πρώτοι οι προσωκρατικοί άρχισαν να αναφέρουν. «Τα πάντα ρει». Δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι η γέννηση, η δημιουργία. Πάνε πίσω δισεκατομμύρια χρόνια μέσα στο σκοτάδι. Ποιος να ξέρει τι γεννήθηκε πρώτα; Ποντάρω στο αβγό και βλέπουμε. Η φιλοσοφία των Ελλήνων μέχρι σήμερα ακολουθείται από όλο τον κόσμο και αισθάνομαι λίγο τυχερός που ακούμπησα εικαστικά το παμπάλαιο θέμα με τρέλα και αγάπη. Μια ζωγραφιά έντασης είναι εικαστικό πάντα γεγονός. Είναι γέννηση και δημιουργία αρκεί να μη φοβάσαι πολύ και μπορείς και να το καταφέρεις.

– Στα έργα σου εικονίζονται θέματα με «εκρηκτικά» χρώματα και κρυμμένα νοήματα σε πρίμιτιφ φόρμα. Τι μηνύματα θέλεις να περάσεις στο κοινό σου;

Ζωγραφίζω επιθετικά και με ένταση, χωρίς πολλές προεργασίες. Με την πρώτη γραμμή του κάρβουνου αρχίζει να βογκάει η μηχανή μου. Τα χρώματα είναι που διαδέχονται το ένα το άλλο δυναμικά και δεν τα φοβήθηκα πολύ. Έτσι, ό,τι μου έρχεται στο μυαλό το πετάω σε χρώμα και σπάνια αλλάζω κάτι. Με αβγά πολύχρωμα βλέπεις μέσα τους τον χορό, τον έρωτα, τη φύση. Σε ένα έργο μου 25×180 εκ. κρατάνε πολλοί άνθρωποι ένα πολύ ανθρώπινο φίδι που σπάει τα αβγά του για να γεννήσει τη ζωή, τη δημιουργία. Συμμετείχα έντονα ψυχικά και πνευματικά με κάθε έργο. Ταξίδευα στο όνειρο της ζωής που στολίζει την ύπαρξή μας. Το μήνυμα της κοσμογονίας είναι να σεβαστούμε τη γέννηση του ανθρώπου ή του ζώου που σκοτώνουμε εμείς οι ίδιοι ασύστολα.

Θα ήθελα να τονίσω ότι πρέπει να ντρεπόμαστε για την καταστροφή του περιβάλλοντος και της ζωής μας της ίδιας. Η κοσμογονία ξεκίνησε εκατομμύρια, δισεκατομμύρια χρόνια πίσω και βρήκαμε εμείς την ομορφιά του σύμπαντος να καταστρέψουμε. Μόνος μας σκοπός… το κέρδος. Αν την ντροπή την κάνουμε συνείδηση, θα σώσουμε τη φύση και τη ζωή μας. Αλλιώς πολύ το κρίμα, πολύ το άδικο.

“Τα έργα μου πάντα έχουν αισιοδοξία και τα πιο μυστικά και απόκρυφα και πιο σκοτεινά υμνούν τη ζωή και τον ερωτα”

– Έχουν τα έργα σου μια νότα αισιοδοξίας;

Τα έργα μου πάντα έχουν αισιοδοξία και τα πιο μυστικά και απόκρυφα και πιο σκοτεινά υμνούν τη ζωή και τον έρωτα. Τα στολίδια μας αυτά πάντα παλεύω να στηρίξω με τα χρώματά μου για τον λόγο αυτό μεγάλα κομμάτια σε πίνακές μου είναι δυνατά μονόχρωμα…

– Με τι άλλες θεματολογίες έχεις καταπιαστεί;

Μια αγαπημένη σειρά έργων είναι η «Αναζητώντας τον Βούδα» αφιερωμένη σ’ αυτόν. Άλλες εκθέσεις μου είναι το «Φεγγαράκι μου χλωμό» με αναφορά στην παιδεία, στο ανύπαρκτο μονοτάξιο του μικρού μου χωριού. Η σειρά «Ιερατείο της άνοιξης» άλλη μια μεγάλη ιστορία ατέλειωτη. Σταθμό στη δουλειά μου θεωρώ την έκθεση τιμή στο αρχαίο –θέατρο και στους αρχαίους συγγραφείς, την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι». Τη σειρά αυτή την παρουσίασα για να τιμήσω τον τόπο μου, που βρίσκεται κοντά στην Αυλίδα. Εκεί γεννήθηκα και μικρός περνούσα χρόνο με τον πατέρα μου και με τα ζώα πηγαίνοντας για Χαλκίδα…

«ΕΛΛΑΣ ΠΟΥ ΠΑΣ», τρεις ατομικές με το ίδιο θέμα. Το μικρό βαρκάκι που έγινε πολλά. Στην επόμενη έκθεση το βαρκάκι μεγάλωσε και παλεύει με τα κύματα. Τα μνημόνια αρχίζουν και η τρίτη ενότητα αφήνει και τον μύθο λίγο έξω. Μπαίνουν άνθρωποι του καιρού μας που κυβερνάνε τον τόπο ίσως πολύ σκληρά με άλλα πιο μακρινά αφεντικά.

Κοντινό μου θέμα «Ο έρωτας σιωπά» μετά την επίσκεψή μου στο τραγικό Μαουτχάουζεν στην Αυστρία. Ξεχνιέται αυτή η ντροπή που ακόμα και φανταστικά θα λέγαμε σιώπησε τον έρωτα. Τελικά, ο άνθρωπος καρικατούρα θα είναι το θέμα μου. Θέλω να τον ανεβάσω λίγο αν μπορώ με τα λίγα μέσα και γνώσεις που διαθέτω και θα ευτυχώ στο μαύρο μου ταξίδι. Σκέφτομαι ότι όλα καλά και ωραία είναι αλλά πρέπει και να πεθάνουμε. Αυτό το τελευταίο δεν το θέλω τίτλο έκθεσής μου, απλά ήθελα από αυθορμητισμό να το μοιραστώ μαζί σας.

– Τι νέο ετοιμάζεις;

Έχω σχεδόν δύο θεματολογίες έτοιμες. Η πρώτη με τίτλο «Συνύπαρξη», που θα πρωταγωνιστούν πολλά πρόσωπα, ίσως και ζώα μαζί. Θα αντέξουν; Η δεύτερη ενότητα θα έχει τίτλο «Αρχιερείς ή δεσποτάδες». Μεγάλο θέμα σε καμβά μεγάλων διαστάσεων και θα είναι άνθρωποι γνωστοί μου, φίλοι και περαστικοί στο εργαστήριο Γ’ στην οδό Ασωπού στα Οινόφυτα. Εύχομαι να το προχωρήσω και ένα θεματάκι με μικρά εργάκια που θα εκθέσω με τον φίλο μου και ζωγράφο Νικόλα Σφήκα.