Την Πέμπτη 28 Μαρτίου, ώρα 7.30 μμ, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια ατομικής έκθεσης εικαστικών έργων του ζωγράφου, λογοτέχνη, θεωρητικού τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου στις Αίθουσες της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά, Φίλωνος 29 (Κτίριο Παλαιού Ταχυδρομείου) με τίτλο: “Εξεικονίσεις Art- Est”.

Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο εικαστικό φάσμα με χαρακτηριστικά έργα του καλλιτέχνη που παρουσιάζονται σε τρείς ενότητες.

Η πρώτη ενότητα, περιλαμβάνει έργα που εκτέθηκαν τον Νοέμβριο του 2018 στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών- Ίδρυμα Βούρου- Ευταξία. Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει διαχρονική παρουσίαση προσωπογραφιών και σωματογραφιών που έχουν φιλοτεχνηθεί εκ του φυσικού και η Τρίτη ενότητα πρόσφατες ανέκθετες ζωγραφικές συνθέσεις του με εννοιολογικά στοιχεία και ανθέμια.

Η έκθεση θα λειτουργεί για τους φιλότεχνους από την Κυριακή 24 Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι την 1η Απριλίου 2019.

Καθημερινά από Τετάρτη μέχρι και Σάββατο θα γίνονται ξεναγήσεις στις 6.30μμ.

Την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019, ώρα 7 μ.μ.

και το Σάββατο 30 Μαρτίου, ώρα 12 το μεσημέρι ο Κώστας Ευαγγελάτος θα μιλήσει για θεωρητικά θέματα της σύγχρονης τέχνης και θα συνομιλήσει με ιστορικούς τέχνης, συγγραφείς και λογοτέχνες.

Ώρες λειτουργίας: 12:00- 15:00 και 18:00-21:00.

Είσοδος ελεύθερη.

Κείμενα για την έκθεση:

-Ευαγγελία Νάκα, Ιστορικός Τέχνης.

«Πρόσωπα από τα υλικά του κόσμου…»

«Σε ποιους ορίζοντες ανοίγεται το ζωγραφικό έργο όταν ανοικειώνει τις οπτικές μας προσδοκίες; Αυτό το θεμελιακό όσο και ανεξάντλητο ζήτημα φαίνεται να συνιστά  έναν από τους κύριους άξονες της ατομικής έκθεσης του Κώστα Ευαγγελάτου στο Centre De Sevres στο Παρίσι, τον Νοέμβριο του 2017 και στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών τον Νοέμβριο του 2018. Στην έκθεση του στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά συναρθρώνονται έργα των τελευταίων ετών του καλλιτέχνη, έργα αφαιρετικά σε καμβά και σε άλλα υλικά με την τεχνική της επίθεσης χρώματος απευθείας από το σωληνάριο. Η θεματική των πινάκων είναι κυρίως η προσωπογραφία, μία ιδιότυπη μορφή της, η οποία αποδίδει την πιο κυριολεκτική έννοια του όρου.

Το πρόσωπο στοιχειοθετείται περισσότερο ως μια βασική δομή, αρχετυπική όσο και σύγχρονη, προερχόμενη από ένα υπερχρονικό, ανιστορικό ορίζοντα. Ακόμη και τα σύμβολα που συνοδεύουν την εκάστοτε φυσιoγνωμία, όπως τα κιονόκρανα, φαίνεται περισσότερο να συντονίζονται με την αρχαιοπρέπεια  των μορφών και να υπερτονίζουν την εμβέλεια τους στο χρόνο και στο χώρο, χωρίς να επιδιώκουν απαραίτητα την παραπομπή στην αντίστοιχη ιστορική περίοδο.

Η επιλογή του ιωνικού στοιχείου με τις καμπύλες γραμμές εξυπηρετεί, μάλλον, αποτελεσματικότερα την απόδοση μιας κομψής, αενάως κινούμενης ατμόσφαιρας. Ο καλλιτέχνης υπερβαίνει, με την διάσταση που δίνει σε αυτές τις προσωπογραφίες, την απόδοση ενός μονοδιάστατου υποκειμενισμού και την έμφαση στην ατομικότητα. Απεναντίας, οι υπαινικτικές, γραμμικές προσωπογραφίες του εναγκαλίζουν και δύνανται να εμπεριέξουν ταυτιστικά το πρόσωπο κάθε θεατή με τρόπο που τις καθιστά διαχρονικά ενεργές, αλλά και μόνιμα παρούσες, εφόσον δεν απολιθώνονται στους κόλπους ενός σαφώς προσδιορισμένου χώρου.

Πρόκειται για διαυγή πρόσωπα τα οποία διαφαίνονται μέσα από ένα πυκνό πλέγμα συμβόλων ή αφαιρετικών διάσπαρτων μορφών διατηρώντας άρρηκτη συμφυΐα μαζί τους. Είναι πρόσωπα κατασκευασμένα από το υλικό του κόσμου, του αχανούς, και αστείρευτου σε πλούτο σύμπαντος, το οποίο φαίνεται ταυτόχρονα να ενοικούν, ενώ φέρουν μία έκφραση κατάφωρης αρμονίας.»

-Λεόντιος Πετμεζάς, Ιστορικός Τέχνης.

«Εξεικονίσεις του Κώστα Ευαγγελάτου»

«Η τεχνική στην ζωγραφική του εικαστικού δημιουργού Κώστα Ευαγγελάτου  χαρακτηρίζεται από την λεπτότητα στο πλαίσιο της εκτέλεσης και συγκροτείται από τις λυρικές μεταπλάσεις της ογκολογικής βαρύτητας της φύσης. Αποδίδονται με αυθόρμητη διάθεση ποιητικής έκφρασης, παρουσίας  και πράξης αμέτρητες  πτυχές και φόρμες από συντάξεις συγκεκριμένων κωδικώνκαι εμβληματικών συμβόλων σε αντιπροσωπευτικά δείγματα. Με ενδιαφέρον αναπαριστάται πέρα από ότι υπάρχει στο περιβάλλον, ότι γεννιέται και μεταλλάσσεται στην σκέψη αυτόνομα και ελεύθερα χωρίςνα συμπεριλαμβάνονται περιορισμοί και εμμονές στις σταθμίσεις που διακατέχουν τον καλλιτέχνη.

Σε αυτή την περιδιάβαση των ευφάνταστων καταθέσεων εντάσσονται ενότητες με καθαρά υπερρεαλιστικά στοιχεία και σχηματοποιημένες μορφές της μνήμης  που αναφέρονται σε φαντασιακούς τόπους. Με μικτές τεχνικές δημιουργείται  αναμφίβολα μια ονειρική ατμόσφαιρα, ενώ βαθμιαία και σταδιακά υιοθετείται η αφαιρετική γραφή με έμφαση ωστόσο στον αστείρευτο δυναμισμό των συνθέσεων και στην λαμπερή χροιά του χρώματος. Στις σημαντικές  συνθέσεις  η ταυτότητα των δομήσεων επικρατεί απέναντι στη ζωγραφική δομή της ανάδειξης που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια ουσιαστική υπόσταση, που υπαγορεύει και μεταφέρει αισθητικές λύσεις στη διαδρομή  της. Πρόκειται για προσεγγίσεις που η έμπνευση τους παρουσιάζει χαρακτηριστικά  στοιχεία  που εικονίζονται με πρωτοποριακό ρυθμό ενώ αποκρυπτογραφούν παρακαταθήκες εξερεύνησης, αρμονικής μαγείας και αισθαντικής σημασίας .

Με καθαρότητα θέσεων παραπέμπουν σε μνημονικές χαράξεις που με εύληπτη αμεσότητα οδηγούν σε οδούς προέκτασης και σε κυτταρικές ιδεοληψίες  που  ευπρόσδεκτα στηρίζουν την προοπτική της ολοκλήρωσης.

Στις σειρές των δημιουργημάτων του Κώστα Ευαγγελάτου εμπεριέχονται  συμβολισμοί  που σχηματίζονται με  λιτές και αδρές γραμμές. Με μοναδική λεπτομέρεια και  απαράμιλλη διάθεση τα  αληθινά κομψοτεχνήματα του τονίζουν ενημερωτικά πως είναι προϊόντα μελέτης, με μια απλότητα που αποκτά μεγαλείο.

Τα οικεία πρόσωπα αλλά και τα άγνωστα μοτίβα παίζουν εναλλακτικούς ρόλους  και  αναδύονται σε πρωταγωνιστές της εμπεριστατωμένης τεχνοτροπίας του καθώς αποκτούν διαστάσεις. Εκπέμπουν εσωτερικό φως και ενέχουν μια διορατική και εμβληματική συνέχεια. 

Σκιαγραφούν μια συμπερασματική  αποτίμηση  που αποτελείται από προσωπικές αναγωγές, καίριες και ουσιαστικές στιγμές  με χρονολογική σειρά που λειτουργεί σαν βιωματικός σπινθήρας με ποικίλες αναφορές  που καταδύονταν και καταγράφονται  από χρόνια. 

Ο καλλιτέχνης δίνει την ευκαιρία στο φιλότεχνο θεατή να ενστερνιστεί την αμεσότητα που επιβάλλει τα ίχνη της ύπαρξής  και της παρουσίας μιας διερευνητικής διαμεσολάβησης. 

Ο ιδιότυπος λόγος του ιδιαίτερα ευκρινής για την τονωτική μεγέθυνση των χαρακτηριστικών προσδίδει υπόσταση  στην σχεδιαστική  φύση των επιτευγμάτων του, που σίγουρα  έχουν βιογραφικό χαρακτήρα. Περιγράφει  θέσεις και θεάσεις  που  λειτουργούν με  κίνηση προς μια διαδικασία κριτικής επισκόπησης. Τίποτα δεν είναι τυποποιημένο η προβλέψιμο στην αυθόρμητη και καθόλου επιτηδευμένη τεχνοτροπία που ακολουθεί. Στους πίνακες ο έντονος συναισθηματικός προβληματισμός προκαλεί ερωτήσεις για τον ίδιο. Αμετάκλητα αποπνέει  συγκρίσεις για τις πτυχές του υλικού. Παράλληλα προχωρεί σε διατάξεις αξιοποίησης του υπάρχοντος δεδομένου με εννοιολογικούς ρυθμούς, δραστική δομή και εσωτερικότητα δόμησης.»

-Νίκος Μοσχονάς, Ιστορικός , κριτικός τέχνης, Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

«Ο Κώστας Ευαγγελάτος ανιχνεύει κάθε πτυχή φυσικού ή τεχνητού υλικού στοιχείου, αναζητεί μορφές, εμπνέεται ιδέες, επεξεργάζεται με την ευαισθησία του την ύλη και αποτυπώνει εικόνες αποκαλύπτοντας και αναδεικνύοντας τις ενυπάρχουσες αισθητικές δυνητικές αξίες. Η αντιληπτικότητά του δέχεται πολλαπλούς κραδασμούς, συλλαμβάνει αισθητικούς προβληματισμούς και η δημιουργικότητά του απλώνεται σε πολύπλευρους πειραματισμούς.

Επεξεργάζεται υπαρκτές ή φανταστικές εικόνες, μνήμες και έννοιες, χρησιμοποιεί υπαρκτά υλικά μορφολογικά στοιχεία, τα διασπά, τα αναιρεί και στη συνέχεια τα ανακυκλώνει, τα ανασυνθέτει και δημιουργεί νέα. Βέβαια, για νασυνεννοηθούμε, έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε διάφορους προσδιορισμούς.

Ωστόσο, κάθε φορά ξεφεύγει με μια ιδιότυπη πρόσληψη νέων τάσεων, με προτάσεις νέων εκφραστικών μέσων, με αποτυπώσεις νέων ιδεομορφικών συλλήψεων. Προσεγγίζει μορφολογικά δεδομένα, οικειοποιείται εκφραστικούς τρόπους, επιχειρεί νεοτερικές δοκιμές, προωθεί καινούργιες διατυπώσεις εξωτερικεύοντας προσωπικές ιδέες και διαθέσεις. Βιώνει ακατάπαυστα εικαστικές εμπειρίες που συμβάλλουν στην εξέλιξη του αισθητικού του προβληματισμού.

Μέσα από αυτές τις διεργασίες αποκαλύπτεται μια ακόρεστη, θα έλεγα, επιθυμία να προσεγγίσει εμπειρικά την περιβάλλουσα αισθητή, απτή ή νοητή αλλά και δυνητική πραγματικότητα. Το ενδιαφέρον είναι, ότι στην εικαστική του δημιουργία ξέρει να χρησιμοποιεί απλά μέσα παράγοντας αισθητικά αποτελέσματα με πρωτοτυπία στην έμπνευση και στην εκτέλεση.

Με αφετηρία τη φυσική ζωγραφική οδηγείται σ’ ένα ιδιαίτερα ευρύ πεδίο πολυδύναμων επιρροών, αντλεί εικαστικές πληροφορίες, προβάλλει υποκειμενικές συλλήψεις. Με τέτοιο εξοπλισμό διαπλέει τα πελάγη των αισθητικών του πεδίων και των αυναισθηματικών του φορτίσεων. Ο φυσικός χώρος αποτέλεσε την πρώτη πηγή έμπνευσης του καλλιτέχνη. Αλλά εκεί που η έμπνευσή του δρα καταλυτικά είναι η μελέτη του ανθρώπινου σώματος. Στα προδρομικά φυσικά τοπία και στις σωματογραφίες οι σκληρές γραμμές και οι εμφατικοί, σχεδόν βίαιοι χρωματισμοί περιχαρακώνονται από ισχυρά περιγράμματα. Από εκεί θα προχωρήσει σε αφαιρετικές μορφοποιήσεις και σε γεωμετρικούς σχηματισμούς με έντονη την ανησυχία του καλλιτέχνη για τη διαμόρφωση προσωπικού ιδιώματος. Με τις νεφελογραφίες θα προχωρήσει στη σύνθεση δυναμικών πραγματικών ή ιδεατών τοπίων, υφαίνοντας ορίζοντες και συνάφειες ουρανού και γης, στιγμιότυπα ρευστών ή βίαιων κοσμικών μεταλλαγών σε ονειρικές συνθέσεις.

Με μακρόχρονη άσκηση στην παρατήρηση και στον σχεδιασμό προσώπων οδηγείται στη δημιουργία προσωπογραφιών με λιτά μέσα γραφής. Τα καθαρά γραμμικά περιγράμματα που αρθρώνει διατυπώνουν με πληρότητα τα χαρακτηριστικά της μορφής. Ο ζωγράφος επιχειρεί να προσεγγίσει μέσα από μια εξατομικευμένη διαδικασία το πρόσωπο ως εικαστικό αντικείμενο. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά επισημαίνονται και προσδιορίζονται με στόχο τη νατουραλιστική απόδοση της φυσιογνωμίας κάθε προσώπου. Κύριο μέλημα του ζωγράφου είναι η σύλληψη και η αποτύπωση της προσωπικότητας και του ψυχισμού του εικονιζόμενου.

Στην επεξεργασία του θέματος ο Κώστας Ευαγγελάτος χρησιμοποιεί ποικιλία τεχνικών. Σινική μελάνη με γραφίδα ή χρωστήρα, κάποιες φορές σε συνδυασμό με την τεχνική της υδατογραφίας ή της τέμπερας.

Άλλοτε χρησιμοποιείται στη σχεδίαση το μολύβι, η ζωγραφική με αυγοτέμπερα, με ελαιόχρωμα ή με μικτή τεχνική, όπου συνεργάζονται αρμονικά μελάνια, χρώματα του λαδιού και ακρυλικά.

Στις προσωπογραφίες το χρώμα συνήθως έχει επικουρικό ρόλο.

Η εικαστική αντίληψη του θέματος και ο δυναμισμός του σχεδίου, η καθαρότητα της γραμμής και η ευκρίνεια της μορφής προδίδουν αρετές που προσφέρονται για θεμελίωση υψηλής ποιότητας έργου.

Είναι πραγματικά ευχάριστη η διαπίστωση ότι ορισμένες προσωπογραφίες στο σύνολό τους προσεγγίζουν βαθμούς υψηλής εκφραστικής δύναμης και τελειότητας. Εκείνο που χαρακτηρίζει γενικά τη δουλειά του Κώστα Ευαγγελάτου είναι η πολλαπλότητα μέσων και τρόπων έκφρασης, η μεθοδικότητα στην ανίχνευση του πραγματικού και η επιλεκτικότητα στην απόδοση του ιδεατού.»