Στο πλαίσιο της θεατρικής παράστασης “Χρυσόψαρο” του Δημήτρη Νταούλη στο θέατρο ΜΠΙΠ, βρεθήκαμε με τη νεαρή ηθοποιό Κωνσταντίνα Αλεξανδράτου και μιλήσαμε για το έργο, για το ρόλο που ερμηνεύει κι άλλα πολλά…
Συνέντευξη στην Αλεξία Λυμπέρη
– Αυτόν τον καιρό σας συναντάμε στο “Χρυσόψαρο” του Δημήτρη Νταούλη στο θέατρο ΜΠΙΠ. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο;
-Το έργο ‘Χρυσόψαρο’ έχει να κάνει με την ατομική μας ελευθερία σε πρακτικό και θεωρητικό επίπεδο. Κατά πόσο μπορούμε να διαχειριστούμε την ελευθερία μας, να τη διεκδικήσουμε, να την κατακτήσουμε και να την καταλάβουμε. Με γνώμονα ένα χρυσόψαρο που η μνήμη του διαρκεί ελάχιστα οι ήρωες της ιστορίας προσπαθούν να θυμηθούν τις δικές τους ελευθερίες που τις έχουν ξεχάσει.
– Στο έργο υποδύεστε μία υπάλληλο της μεσαίας τάξης με όλα τα επακόλουθα που συνεπάγεται αυτό, όπως έχετε δηλώσει. Θα μπορούσατε να φανταστείτε ποτέ τον εαυτό σας σε αυτό το ρόλο στην πραγματική σας ζωή;
-Καθόλου. Γενικά δύσκολα συμβιβάζομαι ως άνθρωπος πια. Συγκριτικά με το ρόλο της Υπαλλήλου, δε θα μπορούσα ποτέ να συμπεριφέρομαι με τα ‘πρέπει’ της σημερινής κοινωνίας.
– Πως προσεγγίσατε ερμηνευτικά το ρόλο σας; Υπήρξαν σημεία που σας δυσκόλεψαν;
-‘Παρατήρηση!’ Η λέξη που με βοήθησε. Παρατηρούσα τους ανθρώπους πως συμπεριφέρονται όταν βρίσκονται στη δουλεία τους, από δημόσιες υπηρεσίες μέχρι μπαρ. Με δυσκόλεψε αρχικά, μετέπειτα όμως είχα κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό μου, οπότε όλα έγιναν πιο εύκολα.
– Αν φεύγοντας από την παράσταση ο θεατής θα έπρεπε να κρατήσει ένα μήνυμα από αυτή, ποιο θα ήταν αυτό κατά τη γνώμη σας και γιατί;
-Να βρει ο καθένας μας τη γυάλα του και να αποδράσει απ’ αυτή, αν δεν είναι ευτυχισμένος. Να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας και τις δυνάμεις μας, τις ελευθερίες μας, χωρίς να καταπατάμε όμως τις ελευθερίες του διπλανού. Να θυμηθούμε πράγματα που μας έκαναν χαρούμενους και να τα φέρουμε στο παρόν.
– Το χρυσόψαρο φημίζεται για την αδύναμη μνήμη του… εσείς έχετε ευχηθεί ποτέ στη ζωή σας να είχατε μνήμη χρυσόψαρου;
-Ποτέ, μέχρι στιγμής τουλάχιστον!!!
– Η παράσταση πραγματεύεται το ζήτημα της ελευθερίας του σύγχρονου ανθρώπου που ζει εγκλωβισμένος μέσα στην σκληρή πραγματικότητα. Έχετε νιώσει ποτέ ότι περιορίζεται η ελευθερία σας;
-Δεν περιορίζεται από κάτι συγκεκριμένο, αλλάζει ανάλογα με την μέρα. Νομίζω πως η δική μου ελευθερία περιορίζεται κάθε φορά που κοιτάω επίμονα το ρολόι.
– Είναι εύκολο για μία νέα ηθοποιό να βιοπορίζεται από το θέατρο υπό τις δεδομένες οικονομικές συνθήκες στη χώρα μας;
-Όλα έρχονται αν τα κυνηγάς και τα αγαπάς. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κανένα παράπονο. Μπορώ να πω πως με βάση τις συνθήκες της χώρας μας, για όλους δύσκολο είναι και δεν έχει να κάνει με το επάγγελμα, είτε είσαι ηθοποιός είτε αρχιτέκτονας. Στο χέρι μας είναι η αλλαγή.
– Η υποκριτική πως μπήκε στη ζωή σας; Ήταν κάτι που επιθυμούσατε από την παιδική σας ηλικία;
-Καμία σχέση με παιδική ηλικία. Ήρθε ξαφνικά στα 24 μου χρόνια. Όταν δούλευα για να πληρώνω τα έξοδά μου, τις βόλτες, το σπίτι κλπ. Κι όταν τελείωσα μια σχολή που δεν με ένοιαζε. ‘Και τώρα τι;’ Αυτό ρώτησα τον εαυτό μου. Σε αυτή την ερώτηση απάντησε, χωρίς να το ξέρει, μια πολύ καλή μου φίλη όταν με ‘έπρηξε να πάω να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή!
– Μελλοντικά τι άλλο να περιμένουμε από εσάς;
=Είναι υπό συζήτηση κάποια πράγματα ακόμα. Το πιο άμεσο που μπορώ να πω είναι μια ταινία μικρού μήκους που ξεκινάμε από Φεβρουάριο.
info παράστασης
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15
Από 16 Δεκεμβρίου μέχρι 4 Φεβρουαρίου (εκτός από 31/12)
Διάρκεια: 80 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 12 € κανονικό 8€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, ατέλειες)
Θέατρο ΜΠΙΠ Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων, Κυψέλη
Τηλέφωνο κρατήσεων: 2130344074
**Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
