Η μουσική που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του, οι νέοι δρόμοι που τον ώθησε να εξερευνήσει, το τραγούδι του «Δύο τσιγάρα» που μόλις κυκλοφόρησε και αποτελεί προπομπό της δισκογραφικής δουλειάς «Αρμονίας 31» που θα βγει στο φως το Μάιο, η συνεργασία του με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο, οι κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο της τέχνης, αλλά και η επιθυμία του να βρει η δουλειά του την ψυχή κάθε ακροατή που συνταξιδεύει μαζί μου στο μουσικό αυτό ταξίδι είναι τα θέματα που συζητήσαμε με τον Δημήτρη Αϊβαλιώτη.
Συζήτηση με τη Ζέτα Τζιώτη
-Δημήτρη, τι έχει προσφέρει η μουσική στη ζωή σου;
-Η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου πια, η ίδια η ζωή μου. Με ώθησε στο να ψάξω τους νέους κόσμους, που κρύβονταν στη ψυχή και το μυαλό μου. Η μουσική είναι το καταφύγιο μου στις δαιδαλώδεις δυσανάγνωστες ημέρες, το φως απέναντι στα δυσυπέρβλητα, δυσχερή, πολύπλοκα εμπόδια που πολλές φορές εγκαθίστανται στις στιγμές μας.
-Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ασχοληθείς με το χώρο της τέχνης;
-Από την ηλικία των 6 – 7 πειραματιζόμουν με ήχους από φυσικά αντικείμενα χωρίς να γνωρίζω τον λόγο. Έτσι υπήρξε η παρότρυνση, η προτροπή και η ώθηση από δασκάλους μου να ασχοληθώ στην αρχή με κάποιο μουσικό όργανο. Άρχισα να σπουδάζω πιάνο κ μετέπειτα υποκριτική μέχρι που έγινε το άλλο μου μισό. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς ήχους και ρόλους.
-Πριν από δύο χρόνια διασκεύασες το “Με τα μάτια κλειστά” του Παναγιώτη Καλατζοπούλου. Τι «κρατάς» από αυτόν τον τόσο σημαντικό συνθέτη;
-Κρατώ την μεγαλοψυχία του και το πόσο απλόχερα δοτικός είναι σε ιδέες νέες και πολλές φορές έξω από κλισέ και τετριμμένα στερεότυπα. Τον ευχαριστώ για την συνεργασία μας. Είναι ένας εξαίσιος, θαυμάσιος, καταπληκτικός άνθρωπος και μουσικός.
-Σε λίγες ημέρες κυκλοφορείς ένα ακόμα τραγούδι προπομπό της δεύτερης δισκογραφικής δουλειάς σου «Αρμονία 31» που θα βγει ολοκληρωμένη την άνοιξη. Μίλησέ μου για το “Δυο τσιγάρα” που υπογράφουν οι Νίκος Καραδημητρίου και Γιάννης Μουρατίδης.
-Είναι ένα τραγούδι το οποίο θεματολογικά αναφέρεται σε γεγονότα και καταστάσεις που όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώσει σε οποιαδήποτε ηλικία..Τον έρωτα, την αγάπη, την συντροφικότητα, τον χωρισμό. Ποιος δεν έχει ζήσει κάτι τέτοιο άλλωστε. Μια ιστορία αγάπης και χωρισμού, η οποία μέσα από την σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Συλβέστρου κυκλοφόρησε σε μορφή μίνι κινηματογραφικής ταινίας. Θέλαμε να δώσουμε μια προσιτή οπτική προσέγγιση στον κόσμο ακριβώς για αυτό τον λόγο.
Εύχομαι να το αγαπήσετε όπως και εμείς και να προχωράμε όλοι μαθαίνοντας και εξελίσσοντας τα βιώματα μας στην ζωή.
-Έχεις συνεργαστεί με μία σειρά νέων καλλιτεχνών και τραγουδοποιών. Αναφέρομαι στους Θοδωρή Κοτονιά, Γεωργία Νταγάκη, Ελένη Καρακάση, Σοφία Μουτίδου, Λένα Αλκαίου, Νίνα Λοτσάρη. Τι θεωρείς ότι διδάχτηκες από τον καθέναν ξεχωριστά;
-Την προσφορά, την ομαδικότητα, την δοτικότητα, τον σεβασμό και το πόσο ταπεινός πρέπει να είσαι σε όποιο σκαλί της καριέρας σου βρίσκεσαι. Είναι υπέροχες συνεργασίες που θα μείνουν προίκα.
-Είναι εύκολο για έναν νέο καλλιτέχνη και δημιουργό να φανεί ολοκληρωτικά η δουλειά του σήμερα;
-Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και αυτό λόγο των social media. Μπορείς παντού να δείξεις την δουλειά σου και να σε μάθει ο κόσμος. Από την άλλη βέβαια η πληροφορία είναι τεράστια οπότε εκεί έρχεται και μπαίνει το ερώτημα “γιατί να σε προσέξει κάποιος και να γίνεις μέρος του”; Πως χρησιμοποιείς αυτό το όπλο που έχεις στα χέρια σου; Παλιότερα ήταν όλα πιο μετρημένα. Τώρα απλά πρέπει να είσαι πιο ευέλικτος, συν του ότι πρέπει κάτι να ξεχωρίζει από την δική σου ταυτότητα.
Είμαι δίπλα σε όλους και όλες που βρήκαν το θάρρος να γνωστοποιήσουν τέτοιου είδους απαράδεκτες συμπεριφορές που προσβάλουν την αξία και το εγώ του καθενός
-Με ποιους σημαντικούς δημιουργούς και ερμηνευτές επιθυμείς να συναντηθείς καλλιτεχνικά;
-Λατρεύω την γραφή της μεγάλης Λίνας Νικολακοπούλου και εύχομαι μελλοντικά να συναντηθούμε σε κάποια δουλειά. Θα ήθελα επίσης να συνεργαστώ με τους Γιάννη Κότσιρα, Ελεονώρα Ζουγανέλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ελευθερία Αρβανιτάκη και Γιώργο Νταλάρα. Με συγκινούν βαθιά οι ερμηνείες στα τραγούδια τους. Εύχομαι οι δρόμοι μας να ενωθούν στο μέλλον.
-Το τελευταίο διάστημα υπάρχει σωρεία καταγγελιών λεκτικής ψυχολογικής ακόμη και σωματικής βίας στους τόπους εργασίας της τέχνης. Έχεις βιώσει φαινόμενα βίας και εκφοβισμού στο χώρο της τέχνης;
-Δυστυχώς ανήκω στην μερίδα των καλλιτεχνών που σε νεαρότερη ηλικία και κυρίως στα ξεκινήματα μου είχα δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση, αλλά και λεκτική βία. Έχω χάσει δουλειές εξαιτίας της άρνησής μου. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Ακόμη αισθάνομαι περήφανος για τη δύναμη που βρήκα παρά τη νεαρή ηλικία μου να αντιδράσω άμεσα και αποτελεσματικά, απέναντι σε όσους προσπάθησαν μ’ αυτό το βάναυσο τρόπο να υποτιμήσουν και μειώσουν την αξιοπρέπεια μου. Είμαι δίπλα σε όλους και όλες που βρήκαν το θάρρος να γνωστοποιήσουν τέτοιου είδους απαράδεκτες συμπεριφορές που προσβάλουν την αξία και το εγώ του καθενός. Ελπίζω σιγά σιγά να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα από τις καρέκλες και τους λεγόμενους θρόνους δύναμης και ηγεσίας. Όλοι μας βρίσκουμε τον δάσκαλο μας τελικά κάποια στιγμή.
-Πώς ονειρεύεσαι να είσαι ένα χρόνο αργότερα;
-Αυτό που εύχομαι την δεδομένη στιγμή είναι να είμαστε υγιείς, να επιστρέψουμε ξανά στις ανθρώπινες σχέσεις και τις ζωές μας. Να αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους ανθρώπους και να δημιουργήσουμε ουσιαστικές και ειλικρινείς στιγμές. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι εύχομαι να βρει η δουλειά μου την ψυχή κάθε ακροατή που συνταξιδεύει μαζί μου στο μουσικό αυτό ταξίδι.
