Η γνωστή ζωγράφος  Ειρήνη Κανά, μιλά για τη νέα ενότητα των έργων της, που θα παρουσιάσει στο φιλότεχνο κοινό τον επόμενο χρόνο και η οποία αποτελείται από μια σειρά συνθέσεων με θέμα τα μικρά παιδιά κυρίως κοριτσάκια πλαισιωμένα από διάφορα ζώα, σε αρμονική συνύπαρξη. Η ενότητα αυτή αποτελεί για την ίδια μια ενδοσκόπηση, μια εσωτερική αναζήτηση, μια αναδρομή στα χρόνια της παιδικότητας της. Παιδικές επιθυμίες και απωθημένα  απαγορεύσεις, αναζητήσεις  και απορίες συνυπάρχουν μαζί με ελπίδες που αφορούν το μέλλον και την εξέλιξη του κόσμου.  Έργα που θα μπορούσαν να αποτελούν μια ολοκληρωμένη ιστορία, ένα story telling, όπου αφηγηματικές εικόνες που μιλάνε για ένα καλύτερο αύριο. 

Έμπειρη εικαστικός που δεν έχασε ποτέ την φρεσκάδα και την παιδικότητα της, η Ειρήνη Κανά μιλά στο Artviews.

Γράφει η Ζέτα Τζιώτη 

–Έχετε ασχοληθεί ιδιαίτερα με πορτρέτα μικρών παιδιών. Τον τελευταίο καιρό έχετε ολοκληρώσει και μια ενότητα έργων με αυτή τη θεματολογία. 

–Εδώ και λίγους μήνες, άρχισα να ζωγραφίζω μια σειρά από έργα με θέμα μικρά κορίτσια, παιδιά στην ηλικία των έξι, επτά, δέκα ετών. Μικρά κορίτσια, κορίτσια χαρούμενα ή θλιμμένα, συχνά απορημένα, σαφή αναφορά στην παιδική μου ηλικία, όπως ήταν ή όπως θα ήθελα να είναι. Γυρόφερναν στο μυαλό μου επιθυμίες και ματαιώσεις, αισθήσεις και αναζητήσεις. Παιδιά μαζί με μικρά ζώα, που ήταν απαγορευμένα από τους οικογενειακούς νόμους της υγιεινής. Και δεν  ξεχνώ ποτέ  πόσο πολύ λαχταρούσα να έχω ένα χνουδωτό πλάσμα αγκαλιά.  

-Εμπνέεστε δηλαδή από την δική σας παιδική ηλικία; 

–Πάντα στην ζωγραφική μου ελλοχεύει το απωθημένο με τις γάτες που μου απαγορευόταν να αγγίζω.  

-Τα πορτρέτα σας είναι ιδιαίτερα εκφραστικά. Σε κάποια από αυτά διακρίνουμε στα μάτια των παιδιών την απορία της ηλικίας.  

 –Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι η φιλοσοφία ξεκινά με την απορία. Έτσι ακριβώς ξεκινάει για τα παιδιά και η γνωριμία του κόσμου. Απορίες διαφόρων χρωμάτων όπως «γιατί;», «ποια είναι η διαφορά», «γιατί είναι κακό;», «γιατί να μη λέμε ψέματα;» υπάρχουν και επαναλαμβάνονται πάντα.

Είναι οι πολύ συνηθισμένες  ερωτήσεις που και, ανάλογα με την ηλικία των παιδιών, απαιτούν απαντήσεις. Όπως πολύ σωστά διατυπώνεται σε διάφορες φιλοσοφικές προσεγγίσεις, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, με την κατάλληλη καθοδήγηση και ενθάρρυνση, όλα τα παιδιά είναι από τη φύση τους φιλόσοφοι που προσπαθούν να ανακαλύψουν τον κόσμο και το βαθύτερο νόημά του. 

-Πιστεύετε ότι στη ζωή μας συνοδεύει, έστω και με έμμεσο τρόπο η παιδική μας ηλικία; 

–Σε πολλές επιστήμες και ιδιαίτερα στην ψυχιατρική, στην διαδικασία της  ψυχανάλυσης, εμφανίζεται όλο και περισσότερο η ανάγκη για επιστροφή στην παιδική ηλικία. Η ψυχανάλυση κατά κύριο λόγο συνέβαλε σε αυτήν την επιστροφή. Στο παιδί που πάντα οι ενήλικες κρύβουν μέσα τους. 

Άλλωστε είναι γνωστό ότι στο χρονικό διάστημα της παιδικής μας ηλικίας δημιουργούνται οι τραυματικές –και όχι μόνο– εμπειρίες. 

Από αυτές τις εμπειρίες θέλησα να κατασκευάσω αφηγηματικές εικόνες που έχουν σχεδόν, ίσως  χαρακτήρα εξορκισμού. Είναι κάποια πράγματα που θα ήθελα να αναζητήσω πάλι, να ερμηνεύσω χρησιμοποιώντας διαφορετικές οπτικές. Να εξερευνήσω τον κόσμο που έζησα, αλλά δεν γνώρισα. 

-Πως δηλαδή προσεγγίζετε το θέμα σας; 

–Ο δικός μου τρόπος προσέγγισης  γίνεται μέσα από χρώματα και σχήματα, παιδικές αγκαλιές, αγγελούδια και ζώα, μανούλες που είναι τα ίδια τα παιδιά, κόσμος μικρός μα πολλά υποσχόμενος στο μέλλον του πλανήτη. Η παιδική ηλικία έχει δική της ταυτότητα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μιλάω με εικόνες. Για όλα τα παιδιά, τα κορίτσια της προεφηβικής ηλικίας,  στην αναζήτηση της αρμονίας, του ιδεώδους του παγκόσμιου οράματος, του σεβασμού της φύσης και της ζωής, είναι το αύριο που διαγράφεται καλύτερο (θέλω να πιστεύω).   

 “Το παιδί είναι ο πατέρας του ενήλικου” είχε πει ο Freud, εννοώντας ότι οι εμπειρίες του παιδιού καθορίζουν την προσωπικότητά του όταν είναι ενήλικος. 

Είκοσι και μία ζωγραφικές συνθέσεις με θέμα μικρά παιδιά, μια εικαστική ψυχανάλυση που θέλω να ελπίζω ότι θα ενδιαφέρει και τους φιλότεχνους θεατές των έργων μου. 

Αν όλα πάνε καλά θα μπορέσω να εκθέσω μέσα στον επόμενο χρόνο. 

Who is Who 

Η Ειρήνη Κανά γεννήθηκε στα Χανιά και σπούδασε ζωγραφική με τον Π. Τέτση στην ΑΣΚΤ . Αποφοίτησε με άριστα το1990. 

Έχει πραγματοποιήσει 25 ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Γερμανία, Κύπρο και περισσότερες  από 200 ομαδικές, σε Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία, Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία,  Αυστραλία και Κίνα . 

Έργα της υπάρχουν στο Υπουργείο Πολιτισμού, στη Βουλή των Ελλήνων, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Μουσείο Γουλανδρή στην Αθήνα και Άνδρο , στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Μοσχανδρέου στο Μεσολόγγι, στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης, στο Μουσείο  Ύδρας, στην Εθνική Τράπεζα και στην Eurobank, στον ΟΠΑΠ, στην ΑΓΕΤ  Ηρακλής, στην Interamerican και άλλες ιδιωτικές συλλογές  στην Ελλάδα και το εξωτερικό.