Συνέντευξη στην Ζέτα Τζιώτη
Η The Blender Gallery παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής της Ελιώνας Ντούκνη με τίτλο Synced. Η καλλιτέχνιδα στη νέα της δουλειά ελευθερώνει τον δικό της εικαστικό κόσμο που πηγάζει από βαθιά εσωτερική ανάγκη για έκφραση και ισορροπία.
Ζωγραφική βιωματική, ανθρωποκεντρική εκφράζει με πάθος αγωνίες, πόθους, φόβους, όνειρα, εσωτερικές μάχες. Τα επαναλαμβανόμενα μορφικά στοιχεία, τα αποδομημένα γεωμετρικά σχήματα δοσμένα με χειρονομιακές πινελιές και τα σπατουλαριστά χρώματα μεταμορφώνουν τη ζωγραφική επιφάνεια σε αέναη αφήγηση. Ιδιοσυγκρασία εκρηκτική μεταδίδει την ένταση και το πάθος της στα μεγάλα διαστάσεων ως επί το πλείστον έργα της.
Η Ντούκνη λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσής της «συγχρονίστηκε» με μας και απάντησε στις ερωτήσεις μας με συγκίνηση και ειλικρίνεια.
–Ελιώνα, πώς προέκυψε ο τίτλος της πρώτης σου ατομικής έκθεσης που γίνεται αυτές τις μέρες στην the Blender Gallery στη Γλυφάδα;
«SYNCED» H λέξη που χώρεσε μέσα της όλη την δουλειά μου
ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ, μια λέξη που την δανείζομαι αρκετά συχνά. Την αναζητώ στην ζωή μου, στα έργα μου, στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους.
Σαν γυναίκα εικαστικός που ζει στη σύγχρονη αυτή εποχή συναισθανόμενη ότι οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων έχουν αλλοιωθεί, ζωγραφίζω στους πίνακες μου ανθρώπους αποδομημένους, σχηματισμένους με τετράγωνα με αιχμηρές γωνίες σαν παράθυρα πολυκατοικιών.
Παρατηρώ καθημερινά τον κόσμο, που προσπαθεί να αγκαλιαστεί αλλά δυσκολεύεται, που φοβάται την επαφή και αποφεύγει να εξωτερικεύει τα πραγματικά του συναισθήματα. Εγώ η ίδια προσπαθώ να γίνω SYNCED με τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην εποχή αυτήν δυστυχώς, αυτά που συγχρονίζονται με ευκολία είναι πλέον μόνο τα κινητά μας.
Σαν νέα γυναίκα ζωγραφίζω την ανησυχία μου για την ισορροπία στη σχέση των δυο φύλλων, την παραδοχή ότι δεν είμαστε ίδιοι, αλλά ναι, είμαστε ίσιοι
Θα εκθέσω λοιπόν στην Βlender τις αγωνίες, τις επιθυμίες, τα συναισθήματα μιας γυναίκας που προσπαθεί μέσα από την τέχνη να συγχρονιστεί με την πραγματική ανθρώπινη φύση, η οποία δεν έχει καταγωγές, δεν αναγνωρίζει φύλλα, ούτε ηλικιακά νούμερα.
–Πως ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;
-Από μικρή ήμουν ανήσυχη και ένιωθα διαφορετική. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω σε σχετικά μεγάλη ηλικία, όταν επισκέφτηκα μια έκθεση ζωγραφικής στο εξωτερικό. Εκεί συνειδητοποίησα ότι αυτό είμαι. Από τότε, εδώ και εννέα χρόνια αφιερώθηκα εξολοκλήρου στην ζωγραφική μου και εξελίσσομαι μαζί με αυτήν.
–Πειραματίζεσαι συχνά τόσο χρωματικά όσο και με νέες τεχνικές. Τι υλικά έχεις χρησιμοποιήσει?
-Η έρευνα παίζει πρωταρχικό ρόλο στην ζωγραφική. Η αναζήτηση για νέες τεχνικές είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ίδιου του εικαστικού. Για μένα, το χρώμα παίζει σημαντικό ρόλο γιατί συνδέεται με τα τρέχοντα γεγονότα της ζωής μου. Χρησιμοποιώ ακρυλικά σε καμβά κατά βάση, αλλά νιώθω πολύ όμορφα και άνετα όταν ζωγραφίζω σε λινάτσα ένα υλικό ανθεκτικό, σκληρό, αυθεντικό. Ξεκάθαρο το καφέ του χρώμα μου θυμίζει γη. Μου είναι «εύκολο» ζωγραφίζω πάνω της.
–Διακρίνουμε ότι η πινελιά σου είναι ενίοτε αυθόρμητη και ατίθαση και διαφαίνεται ότι εκφράζει το εσωτερικό σου βίωμα. Τι είναι για σένα η ζωγραφική; Ζεις για να ζωγραφίζεις ή ζωγραφίζεις για να ζεις;
-Το “αυθόρμητη” και το “ατίθαση” είναι στοιχεία του χαρακτήρα μου, που προφανώς παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον τρόπο που ζωγραφίζω. Δεν είμαι φαν της λεπτομέρειας. Η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά αλλά η ουσία δεν κρύβετε σε αυτήν. Ζωγραφίζω για να ζω. Η ζωγραφική μου είναι η θεραπεία μου, η θεραπεία της ψυχής μου. Είναι η ο τρόπος για να μεγαλώνω με ποιότητα και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
Είναι το μέσον μου για να ζω και να καταλαβαίνω αυτόν τον δυσνόητο κόσμο, να επικοινωνώ με τον εαυτό μου και κατά συνέπεια να έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους.
-Πώς βλέπεις να εξελίσσεται «η πινελιά σου» στο πέρασμα του χρόνου;
-Το πέρασμα του χρόνου παίζει καθοριστικό ρόλο στην δουλειά μου
Οι πίνακες μου είναι βιωματικοί, ανθρωποκεντρικοί. Η οπτική μου μεταλλάσσετε και θα αλλάζει βάση των εμπειριών μου. Η ζωγραφική είναι συνδεδεμένη με την ζωή μου, με την καθημερινότητα μου, με την συσχέτιση μου με τους ανθρώπους.
-Διακρίνουμε μια προτίμηση στο να δουλεύεις καμβάδες μεγάλων διαστάσεων.
-Δουλεύω εύκολα στην διάσταση που μπορώ να χωρέσω συναίσθημα.
–Ποιος ο ρόλος του χρώματος και των κρυμμένων συμβόλων στους πίνακές σου;
-Ανά τους αιώνες ομάδες ανθρώπων χρησιμοποιούσαν τα σύμβολα για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Αυτός ήταν ο κρυφός τρόπος που οι άνθρωποι μοιράζονταν την πληροφορία. Τα σύμβολα στους πίνακες μου δεν είναι κρυμμένα, απλά για να τα διαβάσεις πρέπει να αφεθείς να σου μιλήσουν.
-Ποιοι εικαστικοί έχουν επηρεάσει τη σκέψη αλλά και τη δουλειά σου;
Εικαστικοί που θαυμάζω είναι αυτοί που έκαναν στον καμβά τους το πάθος εικόνα, τον θυμό χρώμα, τον έρωτα κουκίδα. Αυτοί που λερωθήκαν και έγιναν ένα με το τελάρο τους
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η Φρίντα Κάλο, ο Τζάκσον Πόλοκ, ο Μαρκ Ρόθκο. Αδυναμία έχω στον Γιάννη Μόραλη γιατί νιώθω ζωγραφικά λίγο πιο κοντά του, στον Βλάση Κανιάρη για τα μοντέρνα έργα του και δεν μπορώ να ξεχάσω ότι είναι ο πρώτος που έδειξε αφηρημένη ζωγραφική στην Αθήνα, στον μέγα δάσκαλο Γιάννη Κουνέλλη για το πρωτοποριακό του πνεύμα . Χάνομαι θαυμάζοντας τα έργα του αναγεννησιακού “επινοητής τεράτων και χιμαιρικών οπτασιών”, Ιερώνυμου Μπος.
-Πιστεύεις ότι στο εξωτερικό, ένας νέος καλλιτέχνης έχει πιο εύκολη ανέλιξη;
-Στο εξωτερικό το κοινό είναι διαφορετικό. Οι απλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται πιο πολύ για τις καλές τέχνες. Η τέχνη σε πολλές χώρες της Ευρώπης είναι τρόπος ζωής και αυτό αυτομάτως βοηθά τον καλλιτέχνη. Τον θέτει σε εγρήγορση να ενημερωθεί, να ερευνήσει, κατά συνέπεια να εκτεθεί και εκθέσει. Δεν είναι τυχαίο ότι και Έλληνες συλλέκτες δείχνουν το ενδιαφέρον τους πιο πολύ σε ξένους καλλιτέχνες. Δυστυχώς στην Ελλάδα το κοινό είναι πολύ μικρό, αν και διαπιστώνω ότι αυτό προοδευτικά αλλάζει.
Ωστόσο η άποψη μου είναι ότι ένας νέος καλλιτέχνης μπορεί να έχει ανέλιξη και να αναδείξει την δουλεία του οπουδήποτε στον πλανήτη αν και εφόσον δουλέψει σκληρά και με πάθος.
-Πόσο εύκολα αποχωρίζεσαι τα έργα που πουλάς;
-Η διαδικασία της αποχωρίσης έργων στην αρχή ήταν δύσκολη. Με την πάροδο του χρόνου όμως, συνειδητοποιείς ότι το έργο με το που το τελειώσεις, δεν σου ανήκει. Σε έμαθε, σε δίδαξε, σε ωρίμασε και πλέον είναι ανεξάρτητο και ελεύθερο από σένα. Είναι έτοιμο να μιλήσει και να εξιστορήσει την ιστορία του και στον υπόλοιπο κόσμο. Να έρθει σε επαφή να συνδεθεί και να συγχρονιστεί με τον άνθρωπο που τον αγόρασε.
Η ιστορικός τέχνης, Λουΐζα Καραπιδάκη, αναφέρει μεταξύ άλλων για τη δουλειά της εικαστικού:
“… Η εικαστικός επινοεί μια αναγνωρίσιμη προσωπική ζωγραφική μανιέρα, ενώ ενθέτει ή συνθλίβει γεωμετρικά σχήματα και συνθέτει απίθανους χρωματισμούς με πολλαπλές αποχρώσεις και χροιές. Μεταμορφώνει τη ζωγραφική επιφάνεια σε αφηγηματικές περιφραστικές ανεικονικές απεικονίσεις, που εναλλάσσονται από οδυνηρές και συντριπτικές σε καθαρτήριες και καταπραϋντικές.
Με τους συνεχείς τεχνοτροπικούς και χρωματικούς πειραματισμούς, ακολουθώντας πάντα το πηγαίο ταλέντο της, η Ντούκνη δημιουργεί προκλητικές δυναμικές συνθέσεις συχνά τεράστιων διαστάσεων. Οι θεματικές της προτεραιότητες κινούνται γύρω από τις προσωπικές της εμπειρίες και εκφράζουν αγωνίες, πόθους, φόβους, όνειρα, εσωτερικές μάχες και κατακτήσεις.
Ο εσωτερικός της κόσμος μετουσιώνεται σε παλλόμενες πολύχρωμες εικόνες με τιθασευμένες περιγραφικές σχηματοποιήσεις και απρόσμενες ένθετες επεμβάσεις. Η δημιουργός επιτυγχάνει να μεταφέρει στις εικόνες της αντικρουόμενα συναισθήματα και να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή με έμμεσες αναφορές στο τραγικό και το λυτρωτικό.
Στο ιδιαίτερης αισθητικής έργο της συνυπάρχει το γαλήνιο με το ταραχώδες, η ευδαιμονία, η αισιοδοξία, η ελπίδα με την οδύνη, τη βαναυσότητα, την τραχύτητα. Η παλίμψηστη γραφή της με τις συνεχείς μεταμορφώσεις της ύλης, τους επεμβατικούς χρωματισμούς και την έντονη εξομολογητική διάθεση αφήνει ένα διάχυτο αίσθημα χαρμολύπης στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και μεταδίδει κραδασμούς, από την ενέργεια και τη δύναμη της μαχητικής της τέχνης.
Όλες οι δημιουργίες της, από τους καμβάδες μέχρι τα περίοπτα έργα, από τις μικρές μέχρι τις μεγάλες συνθέσεις, χαρακτηρίζονται από έναν έντονο μεταμοντέρνο εξπρεσιονισμό, γνώρισμα της εκρηκτικής ιδιοσυγκρασίας της και της αδιάκοπης πάλης της για δημιουργία.”
Η Ελιώνα Ντούκνη «συγχρονίζεται» με εξαιρετική επιτυχία με το κοινό της στα εγκαίνια της έκθεσης της που θα γίνουν την Πέμπτη 17 Οκτώβρη, ώρα 20:00 ενώ η διάρκεια της θα είναι μέχρι το Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019.
Info έκθεσης
Διάρκεια έκθεσης: 17/10 – 16/11/2019
Ώρες Λειτουργίας έκθεσης
Δευτέρα – Τρίτη: 10:00 – 18:00
Τετάρτη – Παρασκευή: 10:00-20:00
Σάββατο: 12:00 – 16:00
Kυριακή : Κλειστά
The Blender Gallery
Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα, 16674
213 0280597, [email protected]
