Μπορεί η μουσική να αλλάξει τον κόσμο, αφού πρώτα αλλάξει τον άνθρωπο; Μπορεί το φουαγιέ ενός θεάτρου να γίνει ο κόσμος μας. Εκεί που βγαίνουν όλα τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν; Μπορεί η αγάπη, ο πόνος, η χαρά, η πίκρα να εκφραστούν με ένα πιάνο και μερικά τραγούδια;
Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα και διλήμματα της ζωής μας, θα εμφανιστούν μπροστά στους θεατές, στο θέατρο Τζένη Καρέζη, όπου και θα ξετυλιχτεί μια κατ’ εξοχήν ανατρεπτική ιστορία, με συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων και πολύ μουσική!
Το «Φουαγιέ» κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 6 Μαΐου, και μας υπόσχεται να μας ταξιδέψει με μια ιστορία πλημμυρισμένη από υπέροχες γνωστές μελωδίες και θα μας μαγέψει με την απλότητα και την ειλικρίνειά του.
Συναντήσαμε τους συντελεστές της όμορφης αυτής παράστασης και μας παρουσίασαν τη δουλειά τους. Πρωταγωνιστές της παράστασης, ο πολλά υποσχόμενος ηθοποιός Γιάννης Βαρβαρέσος και ο μοναδικός πιανίστας Μίλτος Πιστώφ, οι οποίοι για μιάμιση ώρα θα ξεδιπλώνουν μπροστά στους θεατές όλη τη ζωή ενός μέσου σύγχρονου νέου! «Ναι, τη ζωή με τα αδιέξοδα, τις αγωνίες, τις φοβίες, αλλά και τις μικρές καθημερινές χαρές που βιώνει ή αναζητεί ο πρωταγωνιστής Βασίλης Γεράνης αλλά και ο καθένας μας», τονίζει στο in η σκηνοθέτης, Ν. Παπαηλιοπούλου και συμπληρώνει: «Του κάθε Βασίλη που θέλει να ζει, ν΄ αγαπά και ν΄ αγαπιέται, να γελά, να εκφράζεται και να τραγουδά!»
Από την πρώτη στιγμή που διάβασα ένα απόσπασμα του κειμένου για την οντισιόν που έκανα, ένιωσα μια απίστευτη σύνδεση με τον Βασίλη Γεράνη, τον ρόλο που υποδύομαι, μας λέει ο Γιάννης Βαρβαρέσος. «Ένιωθα ότι σκέψεις δικές μου, τις έβλεπα πια γραμμένες ως λόγια ενός ρόλου. Καθώς δουλεύαμε με τη Νάντια και τον Μίλτο πάνω στο κείμενο, στα «θέλω» και τα «πρέπει» του χαρακτήρα, στις φοβίες και τα άγχη του, στις επιθυμίες και τα πάθη του, μπορέσαμε να βρούμε κάποια κρυφά μονοπάτια προς την ψυχοσύνθεσή του, που με μαεστρία κατάφερε ο Νίκος Δημητρόπουλος να γράψει. Είναι δική μου θέληση, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, να προσπαθώ να φέρω την ιστορία αυτού του ανθρώπου επί σκηνής και να συνομιλήσω με τον/την κάθε/καθεμία θεατή σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο».
