Γράφει ο Γρηγόρης Γκινοσάτης
Γεννημένος στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 και μεγαλώνοντας σε μία οικογένεια που είχε την τύχη (;) να αποκτήσει τηλεόραση το ’64 (και όσοι ζούσαμε στη Βόρεια Ελλάδα “πιάναμε” και Σερβία) έζησα από την αρχή την δημιουργία της Ελληνικής Τηλεόρασης, της κρατικής αρχικά και για πολλά χρόνια. Ακούγοντας λοιπόν ειδικούς να μιλάνε για το “χαζοκούτι” είχα πάντα την απορία γιατί χαρακτηριζόταν έτσι αυτή η μεγάλη τεχνολογική ανακάλυψη που εγώ θεωρούσα παράθυρο στον κόσμο. από την άλλη άκουγα άλλους να μιλάνε για την 8η τέχνη.
Μέχρι που έφτασε η μεγάλη εκείνη ημέρα που ξεκίνησε, κατόπιν γενικής απαίτησης της ελληνικής κοινωνίας η ιδιωτική τηλεόραση. Τότε κατάλαβα. Δεν θα ξεχάσω τον πρώην δημοσιογράφο της ΕΡΤ και νυν βουλευτή με πόση χαρά έβγαλε, από τσέπη του σακακιού του τα πεντοχίλιαρα και τα ανέμιζε προς τέρψη των νέων πελατών.
Και θα αναρωτηθείτε εσείς, φίλοι μου γιατί μου ήρθαν όλα αυτά Κυριακή βράδυ?
Μου ήρθαν αφενός γιατί δεν έχει σταματήσει η συζήτηση για την αναγκαιότητα η μη της ύπαρξης της κρατικής τηλεόρασης αφετέρου γιατί βλέποντας το πρόγραμμά της φαίνεται ότι μόνο εκεί υπάρχει κάτι να δεις.
Αναφέρομαι στις σειρές και συγκεκριμένα στην σειρά TRUE DETECTIVE που ξεκίνησε στο κρατικό κανάλι. Σαφώς και πρόκειται για μία από τις καλύτερες σειρές της τηλεόρασης και είναι ευτύχημα που για πρώτη φορά σε προβάλλεται σε ελεύθερο κανάλι και όχι σε κάποιο συνδρομητικό που δεν είναι εύκολο για όλους να πληρώνουν.
Στην άλλη μεριά (ελεύθερα ιδιωτικά κανάλια) όλα είναι καταπληκτικά. Τα reality ζουν και βασιλεύουν. Προφανώς όλοι οι Έλληνες έχουν κάποιο ταλέντο ή τουλάχιστον έτσι φαντάζονται. Και απ’ ότι φαίνεται τους είναι αδύνατον να παρακολουθήσουν μια ιστορία με συνέχεια. Χαζοκούτι σε όλο του το μεγαλείο.
Τέλος πάντων, όσοι δεν έχουν δει την σειρά είναι ευκαιρία να την δουν. Προσωπικά μου άρεσε και ο δεύτερος κύκλος παρά τις διιστάμενες κριτικές που δέχθηκε.
