Ο Ζαν Ντυμπυφέ /Jean Dubuffet γεννήθηκε το 1901 στη Χάβρη. Ήταν γιος εύπορης οικογένειας οινεμπόρων. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έφυγε από την γενέτειρα του για να σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι. Φοίτησε μόλις έξι μήνες στην Ακαδημία Ζυλιάν, την οποία εγκατέλειψε προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του αυτόνομα και να εργαστεί για βιοπορισμό. Το επόμενο διάστημα ανάπτυξε παράλληλα έντονο ενδιαφέρον στην λογοτεχνία, τις γλώσσες και την μουσική.
Το 1924 σταμάτησε τις ζωγραφικές του επιδόσεις στην ζωγραφική, αμφισβητώντας έντονα την αξία της ίδιας της τέχνης, και ταξίδεψε στο Μπουένος Άιρες, όπου παρέμεινε τέσσερους μήνες. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στη Χάβρη και ξεκίνησε να εργάζεται στην επιχείρηση του πατέρα του. Όμως στις αρχές της δεκαετίας του 1930 αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον του για την ζωγραφική, με την οποία καταπιάστηκε εκ νέου. Τελικά αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά σε αυτήν μετά το 1942.
Ζαν Ντυμπυφέ
Η πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1944 στο Παρίσι, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των κορυφαίων ποιητών Πωλ Ελυάρ και Ανρί Μισώ, καθώς και του κριτικού Jean Paulhan. Τον επόμενο χρόνο, με το τέλος του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, ταξίδεψε στην Ελβετία αναζητώντας καλλιτέχνες και έργα που θα εκδήλωναν εικαστικά το είδος της αποκαλούμενης από τον ίδιο «ωμής τέχνης», η οποία ήταν προϊόν έγκλειστων σε ψυχιατρικά ιδρύματα, εκφραστικά αποτυπώματα εσωτερικών κραυγών και ψυχικής διαταραχής, που απείχαν βέβαια από τα καθιερωμένα αισθητικά πρότυπα.
Ο Ντυμπυφέ διάκρινε στην τέχνη του περιθωρίου και του πεζοδρομίου μία αυθεντική δημιουργική παρόρμηση, ικανή να παράγει σημαντικά και ιδιότυπα έργα τέχνης. Είχε πειστεί πως έργα τέχνης που παρήγαγαν αυτοδίδακτοι καλλιτέχνες ή ψυχασθενείς ή ακόμα και παιδιά είχαν μεγάλη αξία. Προυπόθεση η δημιουργία έξω από τα όρια των σχολών καλών τεχνών, που εγκλώβιζαν κατά την γνώμη του το ελεύθερο από την φύση του καλλιτεχνικό πνεύμα με μεθοδικούς κανόνες και εκφραστικά κλισέ.
Ζαν Ντυμπυφέ
Το 1947 πούλησε την επιχείρησή του και μετά πραγματοποίησε τρία ταξίδια στη Σαχάρα και πολυάριθμες εκθέσεις, με τις οποίες απόκτησε διεθνή φήμη και αναγνώριση. Στα πλαίσια της έκθεσης έργων του στο Σικάγο το 1951, έδωσε διάλεξη με τίτλο «Θέσεις Αντικουλτούρας» / «Anticultural Positions», ένα είδος ατομικού μανιφέστου, προβάλλοντας τις αντιλήψεις του ενάντια στα καθιερωμένα πρότυπα της δυτικής τέχνης. Στην δεκαετία του 1960 ο Ντυμπυφέ, πειραματίστηκε και με την μουσική σύνθεση, ολοκληρώνοντας ορισμένους εκκεντρικούς μουσικούς δίσκους. Το 1962 ξεκίνησε η σημαντικότερη ίσως δημιουργική περίοδος του, κατά την οποία ολοκλήρωσε μία σειρά έργων με το γενικό τίτλο «Κύκλος Hourloupe». Τα επόμενα χρόνια δημιούργησε αρκετές λιθογραφίες, αρχιτεκτονικές κατασκευές και γλυπτά όπως η «Ομάδα των τεσσάρων δέντρων» (Groupe de quatre arbres) στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, έργο που ολοκληρώθηκε το 1972.
Ζαν Ντυμπυφέ, 1954
Μετά την ίδρυση του Ιδρύματος Ντυμπυφέ (Dubuffet Foundation) στην περιοχή Périgny-sur-Yerres τον Νοέμβριο του 1974 και μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Ντυμπυφέ παράμεινε δραστήριος και συνέχισε το έργο του, επιστρέφοντας στην ζωγραφική και το σχέδιο..
Στην σύνθεση του «Καρέκλα» του 1969 διαφαίνεται ο προβληματισμός του για την σχέση ζωγραφικής και γλυπτικής, για τα όρια μεταξύ ιδεατής και υλικής πραγματικότητας. Το γλυπτό στην περίπτωση της καρέκλας, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι πια ένα πνευματικό προϊόν, αλλά ένα καθόλα υλικό αντικείμενο που του προσφέρεται για να καθίσει. Εντυπωσιακή είναι η κατασκευή του «Jardin d’émail» το 1974, συνολικής επιφάνειας 600 τ. μέτρων, στο Rijksmuseum Kröller-Müller, Otterlo της Ολλανδίας. Ο Ντυμπυφέ πέθανε το 1985 στο Παρίσι.
Ζαν Ντυμπυφέ
Η ταινία που γυρίστηκε το 2021 στο πλαίσιο της αναδρομικης έκθεσης «Jean Dubuffet: Brutal Beauty» στο Barbican Centre, σε σκηνοθεσία της Sophia Loren Heriveaux αποτέλεσε ένα καίριο σημείο αναφοράς της κοινής αισθητικής αντίληψης που είχε με τα έργα του ο Ζαν Μισέλ Μπασκιά. Η έκθεση αυτή ήταν μία από τις πρώτες μεγάλες έρευνες του έργου του Ζαν Ντυμπυφέ, παρουσιάζοντας τέσσερις δεκαετίες της καριέρας του. Η ταινία μικρού μήκους διερευνά τους παραλληλισμούς μεταξύ του έργου των δύο καλλιτεχνών καθώς και τις πνευματικές, καλλιτεχνικές και διανοητικές τους συνδέσεις.
Ζαν Ντυμπυφέ, 1964
Ο μεν Ντυμπυφέ καταγόταν από το Παρίσι και κυριάρχησε στην καλλιτεχνική σκηνή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με αυτό που ονόμασε «Art Brut», ωμή τέχνη, μια ρήξη με τις συμβατικές ιδέες. Ο δε Μπασκιά μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970 και έφερε την underground σκηνή στα μουσεία με την πρώτη του έκθεση «New York / New Wave» το 1981.Οι δύο καλλιτέχνες είχαν εξήντα χρόνια διαφορά ηλικίας, αλλά εντυπωσιακά παρόμοια οπτική αντίληψη για την έννοια της τέχνης. Και οι δύο ήταν άγρια, επαναστατικά, αυτοδίδακτα πνεύματα της εποχής τους και είχαν μια βαθιά επιθυμία να εξερευνήσουν το αντισυμβατικό και να βιώσουν την επιτυχία των απόψεων τους. Δύο καλλιτέχνες που τόλμησαν να εξερευνήσουν το αντισυμβατικό.
Η παλινωδία που παρατηρείται σε ανήσυχους καλλιτέχνες όπως Ζαν Ντυμπυφέ, ο οποίος αμφισβητεί, αποσύρει και επαναφέρει το ενδιαφέρον του για την ζωγραφική, όχι μια και δυο φορές στη διάρκεια της ζωής του, είναι χαρακτηριστική. Είχε περάσει τα σαράντα του χρόνια όταν αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην τέχνη του και ακόμα και τότε αναζητούσε αλλότροπες διεξόδους στο κοσμογονικό τοπίο της μοντέρνας έκφρασης.
Ζαν Ντυμπυφέ, επιζωγραφισμένο γλυπτό, Παρίσι, photo by Costas Evangelatos
Τα έργα του Ντυμπυφέ ήταν και παραμένουν ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα στο Παρίσι. Αρκετές επιζωγραφισμένες γλυπτικές κατασκευές του έχουν τοποθετηθεί σε νευραλγικά σημεία της πόλης, όπως στους κήπους του Λούβρου αλλά και μπροστά από δημόσια κτίρια. Η αυθόρμητη παιδικότητα της γραφής του έχει καταστήσει τα έργα του υποδείγματα διδασκαλίας για σχολικά εργαστήρια τέχνης. Η αναφορά του στην προσωπική εξπρεσιονιστική σημειολογία και η πριμιτιβική θεματογραφία του σε συνδυασμό με την πολυγωνική παραμόρφωση της φόρμας στο χώρο συνθέτουν την προσωπική του συνεισφορά στο «αναρχικό» μοντερνιστικό πεδίο του εικοστού αιώνα επιβεβαιώνοντας τα αντισυμβατικά πιστεύω του.
Πριν από 10 χρόνια, ερωτευτήκαμε την Ελλάδα, το νησί της Αίγινας και την όμορφη Villa Aphea. Η βίλα διαθέτει γοητεία, εκπληκτική γραφική θέα στο νησί και απολαμβάνει εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα, διαφορετικά κάθε βράδυ. Αυτή η ατμόσφαιρα ενέπνευσε μια ομάδα καλλιτεχνών και γέννησε το καλλιτεχνικό πνεύμα της Villa Aphea.
Μετά από 10 χρόνια αμέτρητων αλληλεπιδράσεων με νέους καλλιτέχνες, συνειδητοποιήσαμε ότι ήρθε η ώρα να μοιραστούμε ξανά τον χώρο και να δώσουμε μια νέα ευκαιρία σε ανερχόμενους και καταξιωμένους καλλιτέχνες να αναδείξουν τη δουλειά και το ταλέντο τους σε αυτό το πανέμορφο περιβάλλον.
Βίλλα Αφαία Αίγινα
Η Villa Aphea στην Αίγινα, είναι ενθουσιασμένη να ανακοινώσει τα εγκαίνια της 10χρονης επετειακή, Pop-Up έκθεσης, «BEYOND THE BLUE AND BACK» στις 12 Οκτωβρίου 2024.
Η έκθεση θα παρουσιάσει καινοτόμα έργα ανερχόμενων και καταξιωμένων καλλιτεχνών και θα εξερευνά προσωπικά θέματα του καθενός, συγκεντρωμένα σε μια φωνή.
Σε επιμέλεια των Liviu Mihai και Ksenia Borissotcheva, αυτή η έκθεση τέχνης συγκεντρώνει 10 τοπικούς και διεθνείς καλλιτέχνες που εργάζονται με μια σειρά από μέδια, όπως ζωγραφική, γλυπτική, κεραμική, εικαστική εγκατάσταση, γραφικά και τέχνη μεικτών μέσων/multimedia.
Η έκθεση υπόσχεται να κατακτήσει το κοινό με έργα τέχνης που μιλούν για τον περίπλοκο κόσμο μας μέσα από καινοτόμες και ποικίλες τεχνικές και θέματα που αφορούν την πνευματικότητα, την ομορφιά, την ανακύκλωση, διάφορα πολιτιστικά και παραδοσιακά σύμβολα και το ανθρώπινο σώμα.
Βίλλα Αφαία Αίγινα
Οι Alex Maganiotis, Benoit Paré, Bertille Gentil, Cristian Moldova, Helen Kyrkilis, Iulia Deme, Liviu Mihai, Maria Cismaru, Maria Kottaki και Misha Diaconu έχουν τα δικά τους στυλ και δημιουργικές απόψεις, έτσι η έκθεση προσφέρει ένα σύνθετο και σύγχρονο σύνολο καλλιτεχνικής έκφρασης και σχολιασμού, ως βάση για τον εσωτερικό και εξωτερικό μας διάλογο.
Το “BEYOND THE BLUE AND BACK” σας προσκαλεί σε ένα ταξίδι μέσα από το μέσο της τέχνης, αναφερόμενο στο βάθος του μπλε χρώματος, που είναι ειδικό για τον ελληνικό πολιτισμό, ένα χρώμα που σε καλεί σε μια άγνωστη άβυσσο που θέλει να αποκαλύψει νέα και όμορφα πράγματα, μια μεταφορά που υποστηρίζεται από την όμορφη και γοητευτική ατμόσφαιρα στη Villa Aphea.
Βίλλα Αφαία Αίγινα
Από τις 15:00, το Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024, οι επισκέπτες προσκαλούνται να γνωρίσουν τους καλλιτέχνες/ειδεσ και τα έργα τους, να απολαύσουν εκλεκτή ελληνική κουζίνα, κομψό και διακεκριμένο κρασί της Νεμέας από το Κτήμα Μπαραφάκα, και ζωντανή μουσική. Η εκδήλωση είναι δωρεάν και ανοιχτή στο κοινό.
Ο Sebastien Delen, ιδιοκτήτης της Villa Aphea, μοιράζεται με ενθουσιασμό του: «Η έκθεση «BEYOND THE BLUE AND BACK» προσφέρει μια τέλεια συμβίωση της ομορφιάς του ελληνικού νησιού με απίστευτα πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα που εμπνέουν την καλλιτεχνική δημιουργικότητα».
Βίλλα Αφαία Αίγινα
Η δεξίωση θα περιλαμβάνει επίσης ομιλίες καλλιτεχνών, συζήτηση σε πάνελ και ανακοίνωση για το νέο μας έργο «Art Residency» για ντόπιους και διεθνείς σύγχρονους καλλιτέχνες. Λεπτομέρειες σύντομα θα είναι διαθέσιμες στον ιστότοπο της γκαλερί και στα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης.
Η Aphea Gallery προσφέρει έναν χώρο πολιτιστικής διάστασης μέσω της έκθεσης και προσθέτει αξία και συνέχεια στο νησί της Αίγινας.
Βίλλα Αφαία
Η Villa Aphea, που πήρε το όνομά της από την τοπία «Αόρατη» Θεά του Φωτός, «Déesse de la lumière», σας προσκαλεί να γιορτάσετε τη 10η επέτειο από την ύπαρξη της Βίλλας. Ας γιορτάσουμε τη νέα της επανεμφάνιση στο εγχείρημα της ευεξίας και της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Η Aphea φωτίζει το πνεύμα και τις εικόνες σε όλα τα επίπεδα μέσα και γύρω από τη Βίλα. Το φως εδώ εμπνέει από νωρίς το πρωί μέχρι το ηλιοβασιλέμα και κατά τη διάρκεια της νύχτας φωτίζμένα με αστέρια.
Αφιερωμένη στην προβολή έργων τέχνης με καταφύγια τέχνης, η Villa Aphea είναι επίσης ένας τέλειος προορισμός για καταφύγια/retreats ευεξίας, όπως Πεζοπορία, Ποδηλασία και Γιόγκα με ένα ευρύ φάσμα ολοκληρωμένων υπηρεσιών που διατίθενται στη βίλα.
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με την Ksenia στο [email protected]
To άρωμα που ο Hubert de Givenchy είχε οραματιστεί και σχεδιάσει για την μούσα Audrey Hepburn, το 2024 χαράσσει μια πορεία προς μία ακόμη πιο ριζοσπαστική διάσταση. Φέροντας την ονομασία L’Interdit Absolu Eau de Parfum Intense, το νέο άρωμα δημιουργήθηκε για όλους εκείνους που τολμούν να ξεπεράσουν τα όρια και δεν διστάζουν να αναδείξουν την μοναδικότητά τους, τόσο άνδρες όσο και γυναίκες.
L’Interdit Absolu Eau de Parfum Intense
Την ambassador του αρώματος αποτελεί για ακόμη μία χρονιά η πολυβραβευμένη ηθοποιός Rooney Mara, η οποία από το 2018 έως σήμερα έχει καταφέρει να εκπροσωπήσει άρτια τις αξίες του L’Interdit.
Το «απαγορευμένο» άρωμα, αυτή τη φορά, τοποθετείται μέσα σε ένα total black, αδιαφανές μπουκάλι με έντονες προεξέχουσες γραμμές και ένα εσωτερικό σε αυστηρό τετράγωνο που θυμίζει την δομή «παραθύρου».
L’Interdit Absolu Eau de Parfum Intense
Η ανατρεπτική υπογραφή του L’Interdit φτάνει πλέον στο απόγειό της, με συστατικά που θυμίζουν την αρχική σύνθεση αλλά παράλληλα τονίζουν το βάθος και την μαγνητική της έλξη. Η δύναμη του αρχικού μπουκέτου λευκών λουλουδιών του L’Interdit -κουαρτέτο ανθών πορτοκαλιάς, tuberose και sambac jasmine στην καρδιά του αρώματος-, διανθίζεται με τις αρωματικές πτυχές της λεβάντας, του κάρδαμου και του neroli Essential στην κορυφή. Τέλος, στη βάση του αρώματος, οι νότες καπνού, κίστου και ρούμι προσθέτουν μία έντονη γοητεία.
''Poupées poubelles: La Mariée'' (1971-1980), mixed media
Το Alkinois Project Space, η Georgia René-Worms και η Alix Janta-Polczynski παρουσιάζουν την έκθεση «A House Is Not A Home», την πρώτη ατομική έκθεση της Marianne Berenhaut στην Ελλάδα.
Η Marianne Berenhaut γεννήθηκε το 1934 στο Βέλγιο. Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες και το Λονδίνο. Μέσα από ένα πολυσχιδές έργο, που εκτείνεται σε 6 δεκαετίες, η καλλιτέχνις έχει δημιουργήσει μια μοναδική οπτική γλώσσα, που πραγματεύεται θέματα όπως την νοσταλγία, το τραύμα, την απουσία και την μνήμη. Τα γλυπτά της αποτελούνται από αντικείμενα που υφίστανται στο άμεσο περιβάλλον της.
Όπως γράφει και η Nadine Plateau, σε συνομιλία με τη Marianne Berenhaut: «Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της, έχει συγκεντρώσει και ισοσταθμίσει, συχνά επικίνδυνα, χρησιμοποιημένα ή ακόμη και σπασμένα αντικείμενα, τα οποία ανέκαθεν φρόντιζε, επιδιόρθωνε και αναγέννησε με σεβασμό και τρυφερότητα, ανεξάρτητα από τα υλικά που χρησιμοποίησε. Αυτό συμβαίνει καθώς, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που της απαγόρευσε για πάντα να χειρίζεται βαριά αντικείμενα, έπρεπε να εφεύρει έναν νέο τρόπο να κάνει γλυπτική».
Η έκθεση «A House Is Not A Home» παρουσιάζει τόσο θεμελιώδη κομμάτια, όπως τη σειρά «Poupées-Poubelles» (1971-1980) και ταυτόχρονα ιχνηλατεί το έργο της μέσα από κομμάτια της δεκαετίας του 1980-1990, συμπεριλαμβανομένης της σειράς «Vie Privée», μέχρι τα πιο πρόσφατα έργα της. Παρουσιάζοντας γλυπτά από διάφορες εποχές, με αυτή την έκθεση η Berenhaut θέλησε περισσότερο να προσφέρει μια εναλλακτική ίδωση, παρά μια απλή αναδρομική έκθεση.
Marianne Berenhaut, ”Le Gris et son ombre” (2018), ρed cotton carpet and grey cotton nylon piece, 5x80x175 cm
Who is Who
Marianne Berenhaut
H Marianne Berenhaut, αφού αποφοίτησε από την Académie du Midi και το Atelier de Moeschal τη δεκαετία του 1960, πραγματοποίησε μια σειρά από ατομικές εκθέσεις σε διαφορετικούς χώρους τέχνης και ιδρύματα, όπως τα: La Maison des Femmes (Βρυξέλλες), Island (Βρυξέλλες), το Βελγικό Εβραϊκό Μουσείο (Βρυξέλλες), το MAC’s Grand Hornu (Βέλγιο), καθώς και την γκαλερί Isy Brachot (Βρυξέλλες) και την γκαλερί Nadja Vilenne (Λιέγη). Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένων των Maison Grégoire (Βρυξέλλες), Gladstone Gallery (Βρυξέλλες), Bureau des réalités (Βρυξέλλες) και Carl Freedman Gallery (Margate, Ηνωμένο Βασίλειο). Το 2020, πραγματοποίησε μια ατομική έκθεση στο M HKA (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αμβέρσας) και μια αναδρομική στο CIAP (Γκενκ), το 2021. Τα έργα της αποτελούν μέρος πολλών συλλογών, συμπεριλαμβανομένων των MUHKA και το Μουσείο Ίξελς, στο Βέλγιο.
Marianne Berenhaut, ”Un pas puis l’autre” (2023), baby’s socks, metal wire, 23×15 cm
Alkinois Project Space
Το Alkinois Project Space είναι ένας ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός χώρος (AMKE) που βρίσκεται σε ένα πρώην εργοστάσιο επίπλων στο κέντρο της Αθήνας. Λειτουργεί από το 2018 με ένα εκλεκτικό πρόγραμμα εκθέσεων, διαμονών, συναυλιών και φιλανθρωπικών εκδηλώσεων. Ο χώρος περιλαμβάνει έναν μεγάλο εκθεσιακό χώρο και έναν χώρο διαμονής που περιλαμβάνει διαμονή και στούντιο. Στόχος του Alkinois είναι να δημιουργήσει μια ακμάζουσα πλατφόρμα για τις τέχνες και τη δημιουργικότητα, προσφέροντας ένα ανανεωτικό πρόγραμμα που επιμελείται η εσωτερική ομάδα και οι προσκεκλημένοι επιμελητές από την τοπική και διεθνή καλλιτεχνική σκηνή, που συνεργάζονται με διάφορους ανερχόμενους και καταξιωμένους καλλιτέχνες από την αθηναϊκή σκηνή ή το εξωτερικό.
Georgia René-Worms
Η επιμελήτρια Georgia René-Worms γεννήθηκε το 1988 στο Παρίσι της Γαλλίας. Το έργο της συγγραφέα και επιμελήτριας, Georgia René-Worms, περιστρέφεται γύρω από εμπειρίες όπου η οικειότητα, η ζωή και η τέχνη συνυπάρχουν. Ερευνά καλλιτεχνικές μορφές που κυμαίνονται από την έρευνα μέχρι τη συγγραφή, από την εγκατάσταση μέχρι την επιμέλεια εκθέσεων. Οι εκθέσεις και τα κείμενά της χτίζονται πάνω σε ντοκιμαντερίστικα υπόβαθρα, ιστορικά και ανθρωπολογικά, ενσωματώνοντας έναν πειραματικό, μη-μυθοπλαστικό, αφηγηματικό άξονα. Για την ίδια, το ζήτημα της έκθεσης συναισθηματικών εμπειριών και της διάδοσης της γνώσης που αυτές παράγουν, αποτελεί μόνιμο μέλημα.
Από το 2020, αντλώντας από την προσωπική της εμπειρία, διερευνά τη δυνατότητα δημιουργίας ενός corpus, διακριτού από την επιστημονική βιβλιογραφία, για την προσέγγιση της ιστορίας των άρρωστων σωμάτων και της οικολογίας της ζωής τους σε μια χειραφετητική χειρονομία. Έχει διαμείνει στο CIAP Vassivière, στη Via Farini στο Μιλάνο, στο Κέντρο Τέχνης του Parc Saint Léger και στη Villa Champollion στο Κάιρο. Η έρευνά της έχει υποστηριχθεί από το DRAC PACA, το Ίδρυμα Nuovi Mecenati και το Institut Français d’Égypte, το 2019, για τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος βασισμένου στην ιστορία της φεμινίστριας μαρξίστριας ζωγράφου Inji Efflatoun (1924-1989). Το 2021, έλαβε επιχορήγηση για τη συγγραφή και δημοσίευση κριτικού δοκιμίου από το INHA και το Γαλλικό Ινστιτούτο για το έργο της σχετικά με τον Βραζιλιάνο καλλιτέχνη José Léonilson.
Η έρευνά της για την ασθένεια και την τέχνη αναπτύχθηκε μέσω της επιχορήγησης της AIC Île-de-France 2022 και της επιχορήγησης για την επιμέλεια της έκθεσης Mécènes du Sud το 2023, καθώς και της εκδοτικής υποστήριξης του CNAP το 2024 για το ίδιο έργο. Διεξήγαγε έρευνα για την Βρετανίδα καλλιτέχνιδα Jo Spence και έλαβε την επιμελητική επιχορήγηση Fluxus από το Γαλλικό Ινστιτούτο του Ηνωμένου Βασιλείου για το έργο αυτό. Το 2024, παρουσίασε στον χώρο της Terzo Fronte το φιλοξενούμενο έργο «Administrations of Relationships», στην έκθεση Art-o-rama.
Αυτή τη στιγμή εργάζεται επάνω στο βιβλίο «Nos Corps Anarchiques» και προετοιμάζει την πρώτη έκθεση της Βρετανίδας καλλιτέχνιδας Jo Spence στη Γαλλία, για τον χειμώνα του 2025.
Marianne Berenhaut, ”Allons danser” (2018), metal structure, shoe rack, a pair of sequined shoes, 40x70x100 cm
Info
Διάρκεια έκθεσης A House Is Not A Home Έως Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2024
Τάκης Ζερδεβάς, Η προβλήτα, 3 φιλμ από διαφάνειες, 105 Χ 95 cm, 2020
Η ALMA Gallery ATHENS παρουσιάζει την νέα ατομική έκθεση του Τάκη Ζερβεδά με τίτλο “Στη Μεθόριο των Οριζόντων”.
Στη Μεθόριο των Οριζόντων
Ο τίτλος φαντάζει αντιφατικός, δηλώνοντας αρχικά μια έκταση σε χώρο και χρόνο, «μετά» το τέλος όσων ορίζονται αφ’ εαυτού τους. Στην πραγματικότητα ωστόσο, δεν υπάρχει αντίφαση, καθώς στην συγκεκριμένη ενότητα που παρουσιάζει μέσα από τα έργα του ο Τάκης Ζερδεβάς, συνυπάρχει η αίσθηση με την μεταίσθηση, σε μια ρευστή, ασταθή και συνεχώς ανακαθοριζόμενη κατάσταση, που βεβαιώνει εικονολογικά τον εαυτό της, αναιρώντας ωστόσο την στατικότητα της προοπτικής της, όσο και τον «υπερούσιο» ρεαλισμό της, καθώς εξαρτάται πάντα από την θέση και την διαφορετική κάθε φορά στάση θέασης του παρατηρητή.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα, που διατρέχει όλη την δημιουργική πορεία αυτού του καλλιτέχνη, που είναι το δίχως άλλο κορυφαίος, είναι πως ενώ γνωρίζει όσο ελάχιστοι, τα σύγχρονα μέσα έκφρασης του τομέα που υπηρετεί, χρησιμοποιεί – με εσωτερική συνθετική οικονομία – τα απολύτως απαραίτητα.
Λιτός, λακωνικός, περιεκτικά αφαιρετικός, ο Τάκης Ζερδεβάς μιλάει μέσα από τα αποσιωπητικά και τα παραλειπόμενα της κάθε «εικόνας» του. Μιας «εικόνας» παλλόμενης, που λειτουργεί σαν ελεγεία, ενώνοντας στιγμιαία θαρρεί κανείς τα προκείμενα με τα παρεπόμενα, τις πρωταρχές με τα μεθύστερα, καθώς διαπνέεται από ενεργειακή ρηματική ζωντάνια, αλλά ταυτοχρόνως και αρχετυπική αναγωγή, σαν να πρόκειται για απαρέμφατο. Μέσα από μια αρμονική συμβίωση κι έναν οριακό συγκερασμό αντιθετικών καταστάσεων, διεγείρονται παράλληλα, στα έργα αυτού του ταλαντούχου εικαστικού φωτογράφου, πνευματικές συνιζήσεις με έναν βαθειά επεξεργασμένο και ποιητικής τάξης λυρισμό, που αναφύεται ανάμεσα στην αίσθηση και την ψευδαίσθηση.
Όλα τα ερωτήματα κι οι απορίες που μειλίχια απαυγάζουν οι σύνθετες φωτογραφίες του Τάκη Ζερδεβά, αφορούν το φως. Το φως, που τονίζει τον ορίζοντα, κατευθύνοντας ωστόσο το βλέμμα μέσα από μια διαμεσότητα σταδίων και (γήινων) αναβαθμών. Την ίδια στιγμή κι ανεπίληπτα σχεδόν, το βλέμμα προχωρεί προς το βάθος αυτού του ορίζοντα, σαν να εστιάζεται σύμφυτα με τα ορατά, σε ένα παράδοξο επέκεινα.
Τάκης Ζερδεβάς, Το χωράφι, 3 φιλμ από διαφάνειες, 105×95εκ., 2021
Τα τρία επίπεδα της διαδραστικής «εικόνας» αυτής της ενότητας, παρότι αφήνουν έκδηλη την κατασκευαστική τους φιλμική γραμματική της γλώσσας που χρησιμοποιούν, δεν καθηλώνονται ασφαλώς στο «εύρημα», καθώς το υπερακοντίζει η ίδια η μεταίσθηση μέσα από την ταυτότητα που αποκτά το ορατό, αναιρώντας κάθε είδους στατικότητα, σύμφωνα με την εκάστοτε κίνηση ή την στάση του θεατή. Ενός θεατή, που γίνεται συνεργός εντέλει και συνδιαμορφωτής της «εικόνας» που παρατηρεί, καθώς εκείνη συνεχώς αλλάζει και μεταμορφώνεται. Τον γεννά και την γεννά αναπροσδιορίζοντάς την.
Το υποκείμενο (ο θεατής) γίνεται ταυτοχρόνως αντικείμενο στο πεδίο της θέασης ενός εκάστου ασπρόμαυρου και τονικά διαβαθμιζόμενου «τοπίου», που φωτίζεται με ανακλώμενο φως, όπως η σελήνη από τον ήλιο. Το ίδιο ωστόσο ισχύει κι αντίστροφα. Το κάθε «τοπίο» εκτυλίσσεται επίσης αφηγηματικά ως αντιπερισπασμός στην λογική αλληλουχία. Οδηγεί προς το φως και έρχεται από το φως. Περιλαμβάνει και περιλαμβάνεται αντικατοπτρικά από τον θεατή, που ανασχεδιάζει το κάθε «τοπίο» μέσα από την κίνηση αλλά και τον στοχασμό του, ως ψυχοδυναμικό και πνευματικό του ενδιαίτημα, αλλά και ως ασυναίσθητη προσδοκία του, ως πιθανό επίσης και συμφραζόμενο οπτικό στοίχημα της φαντασίας και του νου, αλλά και ως γόνιμη ουτοπία ή πραγματικότητα, που εμπερικλείει αίνιγμα κι αλληγορία.
Η κάθε «εικόνα» του Τάκη Ζερδεβά άλλωστε, λειτουργεί ως οπτικό παίγνιο τόπου και τρόπου, χρόνου και διαχρονικότητας μέσα από εσωτερικευμένους ρυθμούς κι επαναληπτικότητες ή επαναφορές του βλέμματος, με παράδοξες αποσπάσεις κι αποστάσεις, ανασυνθέσεις κι αναιρέσεις. Λειτουργεί επίσης, η δική του εικαστική αποτύπωση, ως σκακιέρα και ως υπόθεση εργασίας, αλλά την ίδια στιγμή ως μετέωρος στίχος κάποιου ποιήματος με διαισθητικά νοηματική ερμηνεία του φωτός, μέσα από τα ύφαλά του.
Ιχνηλατώντας, την προσεγγίζουμε την κάθε του φωτοσυνθετική αποτύπωση, χωρίς να την απομαγεύουμε, καθώς μας έλκει σαν μαγνήτης, μέσα από μια σειρά υπαρξιακών ερωτημάτων και αποριών που αναφύονται, με υπόγεια αίγλη. Την εκλαμβάνουμε επίσης – πέρα από την απαράμιλλη αισθητική της – ως θεώρημα και μεταφυσική αναζήτηση, στην απέριττη αυτή, την απλά κι ασκητικά κάποτε διατυπωμένη, (αλλά ερήμην όσων πρωτοβάθμια αποκαλύπτει), την φιλοσοφημένη ενότητα έργων αυτού του μοναδικού, στο είδος του, καλλιτέχνη.
Αθηνά Σχινά, Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού (ΕΚΠΑ)
Τάκης Γερμενής, Ερμιόνη 1, 3 φιλμ από διαφάνειες, 105×95εκ., 2021, έργο από την έκθεση “Στη Μεθόριο των Οριζόντων”
Info
Διάρκεια έκθεσης“Στη Μεθόριο των Οριζόντων” Πέμπτη 17 Οκτωβρίου έως Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024
Το Platforms Project– Independent ArtFair, η διεθνής φουάρ της ανεξάρτητης καλλιτεχνικής σκηνής και τόπος συνάντησης καλλιτεχνικών ομάδων – πλατφορμών και καλλιτεχνών από 25 χώρες, παρουσιάζεται στο Καπνεργοστάσιο με ένα πολύπλευρο παράλληλο πρόγραμμα.
Το Platforms Project 2024 – Independent ArtFairθα παρουσιαστεί φέτος, για την δωδέκατη συνεχή χρόνια πραγματοποίησης του, από τις 10 έως τις 13 Οκτωβρίου 2024 στο εμβληματικό κτίριο του Καπνεργοστάσιου (Λένορμαν 218, 104 43) με ημερίδες, περφόρμανς, ομιλίες και workshops από τις συμμετέχουσες ομάδες.
Στα εγκαίνια θα παραβρεθεί ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Κωνσταντίνος Αν. Τασούλας.
Στη διεύθυνση του πρότζεκτ είναι η Άρτεμις Ποταμιάνου και ο Μιχάλης Αργυρού. Την καλλιτεχνική επιμέλεια του Platforms Project 2024 έχει η Άρτεμις Ποταμιάνου.
Metapolis, Ηλιάνα Ψωμά,
To Platforms Project αποτελεί μία διεθνή έκθεση πουέχει ως στόχο την παρουσίαση της ανεξάρτητης καλλιτεχνικής σκηνής όπως αυτή εκφράζεται μέσα από ομαδικές πρωτοβουλίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, που δρουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
ΤοPlatforms Project 2024 θα παρουσιάσει πλατφόρμες από 25 χώρες (Ελλάδα, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Γαλλία, Δανία, Ολλανδία, Κύπρος, Πολωνία, Ισπανία, Ρωσία, Σλοβενία, Καζακστάν, Βουλγαρία, Αυστρία, Ισραήλ, Τουρκία, ΗΠΑ, Ουκρανία, Καναδάς, Φινλανδία, Αρμενία, Ιταλία, Λετονία, Γερμανία) , έχοντας δεχθεί εκατοντάδες αιτήσεις στο ανοικτό διαδικτυακό του κάλεσμα.
PASAJ, Seçil Yaylalı, A piece from a wunderkammer, 2024
Στο Platforms Project 2024 θα συμμετέχουν 62 εικαστικές πλατφόρμες με περισσότερους από 900 καλλιτέχνες επεκτείνοντας το παγκόσμιο δίκτυο που οικοδομείται και επικοινωνεί τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Στο Platforms Project 2024 συμμετέχουν οι:
adARTes (Ελλάδα), Affairs(Foreign Affairs Project) (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο),ομάδα τέχνης Συν | art team Συν (Ελλάδα, Κύπρος), Artágora (Ισπανία), ArtCode (Ελλάδα), Artplatform | elsewhere / museum of forgetting (Ολλανδία, Σουηδία), Αρτ Ούνιτας | ArtUnitas (Ελλάδα), Athens Street Art Festival(Ελλάδα, Κύπρος, Γαλλία, ΗΠΑ), AVARTS (Ελλάδα), Baza (Ελλάδα), CosmiKnot (Ηνωμένο Βασίλειο), ΚΥΒΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΧΝΗΣ | CUBE ART EDITIONS(Ελλάδα), ΚαλλιέργειαΚαλλιέργεια – CultivationCultivation (Ελλάδα, Δανία), Daily Temporary (Σουηδία, Ελλάδα), Darling Pearls & Co (Ηνωμένο Βασίλειο), Dipola (Ελλάδα), Distortion Art (Σουηδία), Encounters (Ελλάδα), EsäLab | Research with ASFA LAB12 (Γαλλία, Ελλάδα), EX-MÊKH (Ολλανδία), Φαρφάλλα | Farfalla (Ελλάδα), FESTIVART//ΤILT PLATFORM//FOCUS//MUSEUM OF FORGETING//MAMA CONTEMPORARY (Ελλάδα, Κύπρος, Σουηδία), Foreign (Foreign Affairs Project) (Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο), Free Bloop Group (Πολωνία), ΓΗ-ΝΕΚΥΙΑ | | Gi-Nekyia (Ελλάδα), GO Game Project(Ελλάδα, Ισπανία, Ρωσία, Βουλγαρία, Αυστρία, Σλοβενία, Καζακσταν), IDI Galleri (Σουηδία), IGNORABLE (Ελλάδα), JointventuraAssociationIME & ÆtherSofia(Βουλγαρία), Kairos kai Chronos (Γαλλία, Ηνωμένο) Kapa26art team (Ελλάδα), Kunsthalle Graz (Αυστρία), Le Bureau d’Art et de Recherche, Roubaix (Γαλλία), ΜΕΤΑ-ΦΡΑΣΤΕΣ | META-FRASTES (Ελλάδα), Μετάπολις | Metapolis(Ελλάδα), Εργαστήρια λάθους | Mistake labs (Ελλάδα), Molekyl gallery (Σουηδία), Nulobaz Cooperative Art Space (Ισραήλ), oxymoron (Ελλάδα), Ορίζοντας Γεγονότων – Events Horizon (Ελλάδα), PASAJ (Τουρκία), POEMAKA (Ελλάδα, Γερμανία), Postcards from home (Ελλάδα), POW WOW (Ελλάδα), Prospect Art (ΗΠΑ), Return2ithaca (Ελλάδα), Rhythm Section (Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ουκρανία), Straße der kollektiven Kunst (Ολλανδία), Studio 22 (Ηνωμένο Βασίλειο), Studio44 (Σουηδία), The Art Coalition – International (Καναδάς, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο), THE MUESUM(Σουηδία, Γερμανία), The Red Boat Projects (Ελλάδα), The Shampon Two (Ηνωμένο Βασίλειο), Théâtre Dionysos et Apollon et Les Apaches de Patission (Ελλάδα, Γαλλία), Topp & Dubio (Ολλανδία), Tupajumi foundation (Ολλανδία), WEDO (Ελλάδα), What about Eve? (Ελλάδα, Γερμανία, Φιλανδία, ΗΠΑ, Αρμενία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστρία, Κύπρος, Λετονία), When You’re Calmer (Γερμανία), Φart (Ελλάδα)
What about Eve, Uli Lekkas, “Mother”, 2023
Παράλληλα με την παρουσίαση της έκθεσης του Platforms Project 2024 στο Καπνεργοστάσιο, θα πραγματοποιηθούν ημερίδες, ομιλίες, περφόρμανς και workshops.
Στο Platforms Project 2024 θα παρουσιαστούν 52 περφόρμανς από τις συμμετέχουσες πλατφόρμες στον εκθεσιακό χώρο του Καπνεργοστασίου όλες τις μέρες και ώρες της έκθεσης.
The Red Boat Projects, Ανδρέας Μητρόπουλος, Melting Capitalism, 2024
Πολύ σημαντικό κομμάτι του Platforms Project αποτελεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα παιδιά 4-16 ετών KIDS LAB. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα είναι σχεδιασμένο από την πλατφόρμα «Εργαστήρια λάθους» που προσκαλεί παιδιά κι εφήβους να συμμετέχουν σε εικαστική δράση αξιοποίησης του υποτιθέμενου λάθους στην δημιουργική διαδικασία.
Οι συμμετέχοντες ζωγραφίζουν αόρατα, ακολουθώντας μια ανατρεπτική διαδικασία εμφάνισης του σχεδίου. Παίζουν με την τυχαιότητα με ευφάνταστα υλικά, έχοντας εμπιστοσύνη στις αποφάσεις των χεριών και του βλέμματος. Η ιδέα τους θα γεννηθεί απρόσμενα και θα εμφανιστεί μπροστά τους, αξιοποιώντας τα «λάθη». Τα δικά τους σχέδια μεταμορφώνονται σε προσωπικό έργο, το οποίο παίρνουν μαζί τους.
Ταυτόχρονα θα πραγματοποιηθεί ένα Βιωματικό workshop για παιδιά: «Λέξεις που πληγώνουν, λέξεις που χαμογελούν…εντέχνως: καλλιτεχνικό εργαστήριο (για παιδιά 9+) με θέμα τον λεκτικό εκφοβισμό». Στο γλωσσικό «μικροσκόπιο» του workshop θα βρεθούν έξι (6) θεματικές ενότητες διαφορετικότητας (εξωτερική εμφάνιση, νοημοσύνη/σχολική επίδοση, κοινωνικό φύλο, εθνική/εθνοτική προέλευση, κοινωνικο-οικονομική κατάσταση ασθένεια/αναπηρία), με στόχο τη μεταγλωσσική ευαισθητοποίηση και την ενδυνάμωση παιδιών, γονέων και εκπαιδευτικών (Εμψύχωση καλλιτεχνικού εργαστηρίου: Ρουμπίνη Δαβίλλα, Μαρία Δεκουλάκου, Ολυμπιάδα Ησαΐα).
Αναπόσπαστο κομμάτι του Platforms Project αποτελεί το παράλληλο πρόγραμμα Open Studios που για έβδομη συνεχόμενη χρονιά όπου εργαστήρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών παρουσιάζουν έργα φοιτητών και ειδικά διαμορφωμένα πρότζεκτ.
Το Platforms Project 2024 θα φιλοξενήσει ομάδες-πλατφόρμες από το χώρο του design φέρνοντας τους σε συνέργεια με τον εικαστικό χώρο. Στο πλαίσιο αυτό θα παρουσιαστούν οι πλατφόρμες design –Αρχιτεκτονικής, gradreview(Αθήνα) καιPEOPLENOTGATHERED – LOVE(Αθήνα).
Ορίζοντας Γεγονότων, Νίκος Λυμπερόπουλος, Οι κινήσεις του νυχτερινού κόσμου, 2012
Το Platforms Project είναι η μοναδική φουάρ που έχει πρόγραμμα ξεναγήσεων ώστε να έρθει το ευρύ κοινό κοντά στη σύγχρονη τέχνη και να γνωρίσουν τους δημιουργούς. Σημείο συνάντησης των ξεναγήσεων είναι η είσοδος του Καπνεργοστάσιου (Ημέρες και ώρες ξεναγήσεων: Παρασκευή 11, Σάββατο 12 & Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024: 14:00, 15:00, 17:00, 19:00).
Φέτος το Platforms Project σε συνεργασία ArtVolt, θα έχει μια ειδικά διαμορφωμένη εφαρμογή περιήγησης για το κινητό, με την οποία οι χρήστες κατεβάζουν δωρεάν και θα μπορούν να περιηγηθούν στην έκθεση. Με την ArtVolt, ένας χρήστης μπορεί να αποθηκεύσει με ασφάλεια τα έργα που προτιμά στην εφαρμογή χωρίς να χρησιμοποιείται η μνήμη του κινητού του, να δημιουργήσει το προσωπικό του album αποκλειστικά με έργα τέχνης.
Στη φετινή διοργάνωση, το παράλληλο πρόγραμμα είναι ακόμη πιο διευρυμένο, με τέσσερις παράλληλες ατομικές εκθέσεις καλλιτεχνών από ξένες πλατφόρμες που συμμετέχουν στο βασικό πρόγραμμα: Jackie Berridge – Flights of Fancy, Bella Easton – Τα πάντα ρει | Everything flows, Guillaume Krick – Oil Paintings Revisited και Alison Whitmore- Killed Women στη ENIA Gallery (55 Μεσολογγίου, Πειραιάς Τ: 210 4619700, www.eniagallery.com). Στα εγκαίνια της έκθεσης θα υπάρχει DJ set.
Τέλος το Platforms Project 2024 εγκαινιάζει την έκθεσή του με ένα μοναδικό opening πάρτι, την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου στις 23:00, στο Voila all day bar. Η βραδιά υπόσχεται ζωντανή ατμόσφαιρα, καλή μουσική και συναρπαστικές συναντήσεις με καλλιτέχνες και λάτρεις της τέχνης. Ελάτε να γιορτάσουμε την έναρξη ενός σπουδαίου καλλιτεχνικού γεγονότος!
ΓΗ ΝΕΚΥΙΑ, I after AI, 2024
ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΜΙΛΙΩΝ – ΧΩΡΟΣ ΟΜΙΛΙΩΝ
Παρασκευή 11Οκτωβρίου 2024
12:00 – 19:00 Ημερίδα της AICA Hellas: 75 χρόνια AICA Hellas, Με το βλέμμα στην ιστορία και το μέλλον του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (Οι ομιλίες θα είναι στα ελληνικά)
12: 30 – 15:30 Πρώτη ενότητα «Λειτουργικά χαρακτηριστικά της κριτικής της τέχνης στην Ελλάδα άλλοτε και τώρα» Ομιλητές: Έφη Ανδρεάδη, Ιστορικός και Κριτικός Τέχνης, μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Συλλόγου οι Φίλοι της Μουσικής και επιμελήτρια των εκθέσεων από το 1991 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Ελένη Βαροπούλου, Κριτικός Θεάτρου και Τέχνης, μεταφράστρια Δρ Ντόρα Ρογκάν, Ιστορικός και Κριτικός Τέχνης Μαρία Μαραγκού, Ιστορικός Τέχνης, επιμελήτρια Φαίη Τζανετουλάκου,Δρ Ιστορίας της Τέχνης, Διδάσκουσα στο Τμημα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Μεταδιδακτορική ερευνήτρια Τμήμα Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Κωνσταντίνος Πρώιμος, Ph.D., New School for Social Research, Επίκουρος καθηγητής ιστορίας, θεωρίας και κριτικής της αρχιτεκτονικής, Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΜηχανικώνΠανεπιστήμιο Πατρών, κριτικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων Άννα Χατζηγιαννάκη, Ιστορικός Τέχνης Εύα Κέκου, Ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια Μαίρη Μιχαηλίδου, Επίτιμη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Πολιτισμού, πρώην `διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Ντένης Ζαχαρόπουλος, Ιστορικός και Κριτικός Τέχνης Συντονισμός: Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, Ομότιμος Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
16: 00 – 17:00 Δεύτερη ενότητα «Έρευνα και κριτικός λόγος: Σκέψεις και απόψεις με αφορμή το περιοδικό της AICA Hellas Κριτική+Τέχνη» Ομιλητές: Αρετή Αδαμοπούλου, Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Λουίζα Αυγήτα, Επίκουρη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Τμήμα Εικαστικών καιΕφαρμοσμένων Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Ειρήνη Γερογιάννη, Επίκουρη Καθηγήτρια Ιστορίας της Σύγχρονης Τέχνης, ΤμήμαΘεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Χριστόφορος Μαρίνος, Ιστορικός της τέχνης, Επιμελητής Συντονισμός: Χάρις Κανελλοπούλου, Δρ. Ιστορικός της τέχνης, Επιμελήτρια
17: 30 – 19: 00 Τρίτη ενότητα «Οργάνωση και επιμέλεια εκθέσεων: σκέψεις και απόψεις με αφορμή την έκθεση, Αθήνα by Art (Έφη Στρούζα), τον θεσμό «Θεωρήματα» (Εμμανουήλ Μαυρομμάτης) και άλλες επιμελητικές δραστηριότητες» Ομιλητές: Κώστας Βαρώτσος, Γλύπτης Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, Ομότ. Καθ. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μπία Παπαδοπούλου, Ιστορικός Τέχνης, Επιμελήτρια Έλλη Λεβεντάκη, Ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια Αθηνά Σχοινά, Ιστορικός και Κριτικός Τέχνης, επιμελήτρια, πρώην Καλλιτεχνική Διευθύντρια τουΜουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου Δρ Διονυσία Γιακουμή, Ιστορικός Τέχνης, επιμελήτρια Μουσείου Γ. Γουναρόπουλου Συντονισμός: Έφη Μιχάλαρου, Δημοσιογράφος-Κριτικός Τέχνης & Επιμελήτρια Εκθέσεων. Ταμίας του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (ΑICA HELLAS)
Ο Πρόεδρος της AICAHellas, Εμμανουήλ Μαυρομμάτης συνοψίζει τις κεντρικές ιδέες και τα συμπεράσματα της Ημερίδας.
Studio44, Maria Backman, I have heard about a town above the clouds
Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024
15:00 – 15:45, «Γλώσσα, τέχνη και ταυτότητες», (Η ομιλία θα είναι στα ελληνικά) Ομιλήτρια: Δρ Μαρία Καμηλάκη, Γλωσσολόγος, Αναπλ. Προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Ηλεκτρονικής Διοίκησης, Βιβλιοθήκης & Εκδόσεων, Βουλή των Ελλήνων
16:00 – 16:20, “Kairos and Chronos”, (Οι ομιλίες από την πλατφόρμα Kairos kai Chronos θα είναι στα αγγλικά) Ομιλητές: Marina Tziara Phillip Reeves
16:30 – 17:30, Ομιλία – Συζήτηση με θέμα «Η δυναμική του σχεδίου» (Οι ομιλίες θα είναι στα ελληνικά) Ομιλητές: Λουΐζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια εκθέσεων, μέλος της AICA Ζωή Κεραμέα, εικαστικός (γλυπτική, σχέδιο, artist’s books, κεραμικά) Ηλίας Παπαηλιάκης, ζωγράφος, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας Άρις Πέτρου, αρχιτέκτων (Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό)
17:30– 18:00, “Composition V”, (ζωντανή περφόρμανς ζωγραφικής από την πλατφόρμα Rhythm Section)
18:00– 18:55, Περφόρμανς του Σπύρου Αγγελόπουλου (από την πλατφόρμα adARTes)
19:00 – 20:00, «Λόφος art project. Eκεί που η τέχνη συναντιέται με τη ζωή» (Οι ομιλίες θα είναι στα ελληνικά) Ομιλίες – ομιλητές: «Το Σχέδιο Λόφος: 1966-1973. Σκέψεις, συγκρίσεις, κριτική», Ομιλήτρια: Ζωή Αλαφούζου, εικαστικός, «Μετά 50 έτη: Ένας Λόφος ανοιχτός στη δημιουργικότητα και την προσφορά», Ομιλητής: Δημήτρης Σαραφιανός, Δικηγόρος-Κριτικός Τέχνης «Το Μουσείο ως Έργο ως Ζωή», Ομιλήτρια: Φαίη Τζανετουλάκου, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης- Επιμελήτρια Εκθέσεων
META FRASTES, Δημοσθένης Γαλλής, Τραύμα, 2024
Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024
16:00 – 16:40, « Ηρωίδες που ανθίζουν στον Καιρό και επιβιώνουν στον Χρόνο» (ομιλία από την πλατφόρμα Kairos kai Chronos – η ομιλία θα είναι στα ελληνικά) Ομιλήτρια: Marina Tziara
17:00 – 17:30, “yes colors/ no colors/ good colors/ bad colors” (Ομιλία από την πλατφόρμα Nulobaz Cooperative Art Space και θα είναι στα αγγλικά) Ομιλητές: Giyora Bergel Orna Dgani Nuli Omer Meir Sidi Rakefet Viner Omer
18:00 – 19:00, «Περπάτημα και Τοπικές Κοινότητες (WALC), ένα παράδειγμα καλλιτεχνική πρακτικής και η ενδυνάμωσης των κοινοτήτων» (Οι ομιλίες θα είναι στα ελληνικά) Ομιλητές: Γιάννης Ζιώγας, Ζωγράφος, Καθηγητής, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Καλλιτεχνικός συν-Διευθυντής WALC (συνγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ/Creative Europe) Geert Vermeire, curator artist, walk · listen · create, καλλιτεχνικός συν-Διευθυντής WALC, εταίρος WALC Νίκος Πατσαβός, αρχιτέκτονας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Διευθυντής, Crisis Research Lab Κώστας Διαμάντης-Μπαλάσκας, Action Synergy, Διαχείριση Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, εταίρος WALC
19:00 – 20:00, «ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥτου Φώτη Καγγελάρη «ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, από τη μεριά της επιθυμίας», Εκδόσεις Παπαζήση (Οι ομιλίες θα είναι στα ελληνικά) Ομιλίες – ομιλητές: «Η επιθυμία στον ορίζοντα της τέχνης», Ομιλητής:Απόστολος Αποστόλου, Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο F.U.P της Ρώμης και Καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. «Η επιθυμία της τέχνης στον Φώτη Καγγελάρη», Ομιλήτρια: Αθηνά Δ. Μιράσγεζη, Δρ Φιλοσοφίας, Συγγραφέας, Διδάσκουσα στο ΕΑΠ. «Οιδίποδος συμβολισμοί: πολιτισμός, τέχνη και η οικειοποίηση της συμβολικής τάξης», Ομιλητής:Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Αρχιτέκτονας, Ομότιμος Καθηγητής Ε.Μ. Πολυτεχνείου Και ο Συγγραφέας Φώτης Καγγελάρης, Διδάκτωρ Ψυχοπαθολογίας Πανεπιστήμιο Παρισιού
Platforms Project Kids lab: Λάθος, αυτό δεν είναι ένα λάθος
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Λάθος, αυτό δεν είναι ένα λάθος» είναι σχεδιασμένο για παιδιά και εφήβους 4-16 ετών από την πλατφόρμα Εργαστήρια λάθους και την Χριστίνα Τσινισιζέλη.
Τα “Εργαστήρια λάθους” προσκαλούν παιδιά κι εφήβους να συμμετέχουν σε εικαστική δράση αξιοποίησης του υποτιθέμενου λάθους στην δημιουργική διαδικασία.
Οι συμμετέχοντες ζωγραφίζουν αόρατα, ακολουθώντας μια ανατρεπτική διαδικασία εμφάνισης του σχεδίου. Παίζουν με την τυχαιότητα με ευφάνταστα υλικά, έχοντας εμπιστοσύνη στις αποφάσεις των χεριών και του βλέμματος. Η ιδέα τους θα γεννηθεί απρόσμενα και θα εμφανιστεί μπροστά τους, αξιοποιώντας τα «λάθη». Τα δικά τους σχέδια μεταμορφώνονται σε προσωπικό έργο, το οποίο παίρνουν μαζί τους.
Καπνεργοστάσιο Ημέρες και ώρες Σάββατο 12 & Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024: 13:00, 14:00, 16:00
EsäLAB, Digue du Breake, Dunkerk, 2023
Βιωματικό workshop για παιδιά
«Λέξεις που πληγώνουν, λέξεις που χαμογελούν…εντέχνως»: καλλιτεχνικό εργαστήριο (για παιδιά 9+) με θέμα τον λεκτικό εκφοβισμό
Πώς οι γλωσσικές μου επιλογές αποκαλύπτουν τη στάση μου απέναντι στον Άλλο;
Ποιες όψεις της ταυτότητας των παιδιών μπορεί να στοχοποιηθούν στο σχολείο;
Πώς μέσα από την Τέχνη μπορούμε να αντικαταστήσουμε τις «λέξεις που πληγώνουν» με «λέξεις που χαμογελούν»;
Στο γλωσσικό μας «μικροσκόπιο» θα βρεθούν έξι (6) θεματικές ενότητες διαφορετικότητας (εξωτερική εμφάνιση, νοημοσύνη/σχολική επίδοση, κοινωνικό φύλο, εθνική/εθνοτική προέλευση, κοινωνικο-οικονομική κατάσταση ασθένεια/αναπηρία), με στόχο τη μεταγλωσσική ευαισθητοποίηση και την ενδυνάμωση παιδιών, γονέων και εκπαιδευτικών σε θέματα που σχετίζονται με τη λεκτική βία και τις διακρίσεις, αλλά και με την υπέρβασή τους μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία.
Κατά την διάρκεια του PlatformsProject εργαστήρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών θα παρουσιάσουν έργα φοιτητών στον εκθεσιακό χώρου του Καπνεργοστασίου.
ToOpenStudios θα παρουσιαστεί για έβδομη συνεχόμενη χρονιά ως παράλληλο πρότζεκτ του PlatformsProject. Στο OpenStudios συμμετέχουν τα εργαστήρια:
6o Εργαστήριο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ (Διευθυντής Εργαστηρίου: Γιώργος Καζάζης
11o Εργαστήριο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ (Διευθυντής Εργαστηρίου: Βασίλης Βλασταράς) 2o Εργαστήριο Γλυπτικής της ΑΣΚΤ (Διευθυντής Εργαστηρίου: Νίκος Χαραλαμπίδης)
3o Εργαστήριο Γλυπτικής της ΑΣΚΤ (Διευθυντής Εργαστηρίου: Ιωάννης Μελανίτης)
Εργαστήριο Βιντεοτέχνης της ΑΣΚΤ (Υπεύθυνη Εργαστηρίου: Βίκη Μπέτσου)
Darling Pearls & Co, Aleksandra Osa, Baltimore, Bridge Disaster, 2024
Ξεναγήσεις | GuidedTours
Κατά τη διάρκεια του PlatformsProject 2024 θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις για το φιλότεχνο κοινό. Σημείο συνάντησης των ξεναγήσεων είναι η είσοδος του Καπνεργοστασίου.
Ημέρες και ώρες ξεναγήσεων Παρασκευή 11, Σάββατο 12 & Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024: 14:00, 16:00, 19:00
artplatform, elsewhere, museum of forgetting, Liesbeth Bos, Kostas Economou, Frans-Willem Janssens, Jasmin Rapti
Info
Ωράριο Platforms Project 2024:
Άνοιγμα έκθεσης: Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2024 και ώρα 18.00 – 22.30
Διάρκεια Έκθεσης: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2024 έως Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024
Ώρες λειτουργίας Πέμπτη 10 Οκτωβρίου, 18.00 – 22.30 Παρασκευή 11 Οκτωβρίου έως Κυριακή 13 Οκτωβρίου, 12.00 – 21.00
Είσοδος ελεύθερη με την επίδειξη δελτίου ταυτότητας
Στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Φιλανθρωπίας και σε κλίμα ιδιαίτερης χαράς και συγκίνησης τα “Bread Factory” σε συνεργασία με την εταιρεία “Arla Foods Hellas”, πραγματοποίησαν ένα ξεχωριστό Charity Event, στηρίζοντας το έργο του Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος).
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε η Πρέσβειρα του Οργανισμού κ. Φαίη Σκορδά, η Γενική Διευθύντρια του Οργανισμού κ. Σάντρα Ζαφειρακοπούλου μαζί με την Fundraising & Donor Relations Director κ.Χριστίνα Δημητροπούλου, οι οποίες βράβευσαν τους εκπρόσωπους των εταιρειών, ως πολύτιμους υποστηρικτές για την εκπλήρωση μίας ευχής και γενικότερα των δράσεων για τη διάδοση του οράματος και του έργου του Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος).
Με την παρουσία τους τίμησαν την εκδήλωση εκπρόσωποι του τηλεοπτικού, καλλιτεχνικού και δημοσιογραφικού γίγνεσθαι, συγχαίροντας τους κ. Ηλία Πετρόπουλο (Bread Factory), κ. Παναγιώτη Δημητρόπουλο (Bread Factory), κ. Άντζελα Κοτρότσου (Arla Foods Hellas) και κ. Κέλλυ Νίκα (Arla Foods Hellas) για την τόσο σημαντική πρωτοβουλία τους.
Το “Bread Factory” είναι ένας σύγχρονος χώρος, που συνδυάζει Bakery, sandwich, patisserie, gelateria, coffee corner, restaurant, salad bar και delicatessen store ανοιχτό 24/7 και 365 ημέρες το χρόνο και έχει γίνει ήδη σημείο αναφοράς τόσο στην καθημερινότητα των καταναλωτών όσο και στην βελτίωσή της, συμμετέχοντας σε δράσεις και ενέργειες που πρωτοστατεί ο άνθρωπος.
Στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης καθιέρωσε το #FOODFORTHOUGHT, μια σειρά απο φιλανθρωπικές ενέργειες, δείχνοντας την ισχυρή του υποστήριξη σε κοινωνικά θέματα, ενώ έχει ήδη βοηθήσει στην ενίσχυση δεκάδων ιδρυμάτων και οργανισμών, όπως το νοσοκομείο παίδων”Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ’’, το “Μ.Α.μ.Α”, τα “ΚΑΠΗ Αμαρουσίου”, το Κέντρο Ειδικής Εκπαίδευσης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες “Κ.Ε.Ε.Π.Ε.Α”, τον Σύλλογο Τυφλών ”ΦΑΡΟΣ’’, το “Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο” κ.ά καιθα συνεχίσει να συμβάλλει ενεργά σε δράσεις για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Σε ανάλογο κλίμα ευαισθητοποίησης και η “Arla Foods Hellas”, τα προϊόντα της οποίας πρωτοεμφανίστηκαν στην Ελλάδα το 1975. Σήμερα, προσφέρει προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας στις αγορές βουτύρου, τυροκομικών και κρέμας γάλακτος, καλύπτοντας την ελληνική αγορά και τον Έλληνα καταναλωτή τόσο με άριστη ποιότητα όσο και με υπέροχη γεύση. Γιατί παράδοση για την “Arla Foods Hellas” είναι η πρωτοπορία και στόχος της να προσφέρει γαλακτοκομικά προϊόντα συνώνυμα της υγιεινής διατροφής και της ευκολίας που καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες αλλά και τα πιο ιδιαίτερα γούστα, όπως το “Lurpak” το πιο εύγεστο και αξεπέραστης ποιότητας βούτυρο από 100% αγνό αγελαδινό γάλα, χωρίς συντηρητικά και πρόσθετα, που είναι το Νo 1 σε πωλήσεις προϊόν στην αγορά του βουτύρου.
Η Weirdwave στις 30ες Νύχτες Πρεμιέρας - Vermiglio
Με το Vermiglio, τον Αργυρό Λέοντα στο τελευταίο Φεστιβάλ Βενετίας, που συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του AIFF, και το Sons που μας έρχεται σε πρεμιέρα από το διαγωνιστικό της Μπερλινάλε, συμμετέχει η Weirdwave στο επετειακό 30o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας.
Το Φεστιβάλ θα διεξαχθεί έως τις 14 Οκτωβρίου με ένα πολυσυλλεκτικό και πλούσιο πρόγραμμα.
Οι ταινίες θα κυκλοφορήσουν προσεχώς στους κινηματογράφους από τη WEIRDWAVE.
Τι θα δούμε
*Από το Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του AIFF: VERMIGLIO, ΙΤΑΛΙΑ/ΓΑΛΛΙΑ/ΒΕΛΓΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Maura Delpero
Σε ένα ορεινό χωριό της βόρειας Ιταλίας, λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ζει μια πολυμελής οικογένεια: Ο αυστηρός πατέρας και δάσκαλος, η μάνα που μοιράζει ακριβοδίκαια την αγκαλιά της σε όλα τα παιδιά, τα αγόρια και κορίτσια που μεταφράζουν το σύμπαν των μεγάλων το καθένα με τον δικό του τρόπο, η ενήλικη κόρη που ερωτεύεται έναν λιποτάκτη. Γύρω τους, οι εποχές αλλάζουν και αφήνουν τα πανέμορφα αποτυπώματά τους στη φύση, οι κάτοικοι του χωριού έχουν τις δικές τους συνήθειες και τελετουργίες και οι ζωές των απλών ανθρώπων αντιμετωπίζουν στωικά όσα τους επιφυλάσσει η τύχη. Ένας ολόκληρος χαμένος κόσμος αναβιώνει στο εξαίσιο φιλμ της Μάουρα Ντελπέρο, έναν περήφανο κινηματογραφικό απόγονο του ιταλικού νεορεαλισμού που κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας.
*Σε πρεμιέρα: ΔΕΣΜΩΤΕΣ (SONS), ΣΟΥΗΔΙΑ/ΔΑΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Gustav Möller
Μέχρι πρότινος υποδειγματική υπάλληλος σε φυλακή ανδρών βάζει την επαγγελματική και ατομική της ηθική σε κίνδυνο όταν γίνεται πιόνι σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι που αψηφά κανόνες και λογική. Όλα αυτά συμβαίνουν μετά την άφιξη ενός σκληροτράχηλου νεαρού κρατούμενου ο οποίος συνδέεται τραυματικά με το παρελθόν της. Κι εδώ είναι που ένα φαινομενικά ψύχραιμο δράμα μετατρέπεται σε ψυχολογικό θρίλερ για γερά νεύρα, χαρίζοντας στο κοινό ανελέητο σασπένς και σε μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της Ευρώπης την ευκαιρία να υποδυθεί έναν από τους κορυφαίους ρόλους της καριέρας της. Πρωταγωνιστεί η πολυβραβευμένη Sidse Babett Knudsen, γνωστή μας από τον δημοφιλή πρωταγωνιστικό ρόλο της ως γυναίκα πρωθυπουργός της Δανίας στη σειρά “Borgen” του Netflix. Aπό τον Γκούσταβ Μόλερ, τον δημιουργό της ταινίας ‘Ενοχος.
Γράφει η Δρ. Μαράη Γεωργούση, Ιστορικός Τέχνης.
π. Διδάσκουσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
Επιμελήτρια εκθέσεων και εκδόσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Master I&II στην Σορβόννη, εξειδίκευση και εργασία στο Λούβρο, PhD στο Πανεπ.Αιγαίου.
Μέλος της Ε.Ε.Ι.Τ.
Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος.
Φρήντριχ Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος (1844-1900)
[…η ομορφιά της μουσικής δεν βρίσκεται στις νότες, αλλά στην ηχώ της καρδιάς μας].
Oliver W. Holmes, Αμερικανός συγγραφέας (1809-1894)
Οι Αρχαίοι Έλληνες προσέδιδαν στις 9 Μούσες και την Μουσική έναν τρόπο ύπαρξης και έκφρασης της ζωής. Ο δρόμος για την αυτογνωσία, την αυτοπραγμάτωση, την εξέλιξη του ανθρώπου και της κοινωνίας γενικότερα περνούσε μέσω της μουσικής.
Σ’ έναν κόσμο, που ο λόγος και η εικόνα συνυπάρχουν και αλληλοδιαπλέκονται, αναδύεται η οικουμενική διάσταση τόσο της μουσικής όσο και της εικόνας. Ανακύπτουν πνευματικές συγγένειες, κοινοί τόποι, καθώς το λεξιλόγιο των τραγουδιών σχηματοποιεί εικόνες, ενώ το λεξιλόγιο της ζωγραφικής αποτελείται από τις εικόνες.
Η μουσική τέρπει την ψυχή, μπορεί όμως να λειτουργήσει ως έμπνευση και να οδηγήσει σε βαθύτερες συνδέσεις, που ενώνουν τον λυρισμό του χρώματος με τον λυρισμό της μουσικής.
Δεν αρκεί μόνο η όραση για την θέαση του αντικειμενικού κόσμου, η πραγματική θέαση των εσωτερικών διαδρομών πραγματοποιείται με τα μάτια της ψυχής. Στην αδιάλειπτη αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης, η μουσική και η τέχνη φωτίζουν αμφίδρομα πλευρές η μία της άλλης, ανακουφίζοντας την ανθρώπινη ψυχή συμφιλιώνοντάς την με την ατελή αντικειμενική πραγματικότητα. Όπως έλεγε και ο ποιητής Πωλ Βαλερύ, Paul Valery: «Ο καλλιτέχνης ζει στην οικειότητα της αυθαιρεσίας του και στην αναμονή της αναγκαιότητάς του, δεν ζητά παρά τα δυσκολότερα δάκρυα και τη δυσκολότερη χαρά, που αναζητούν την αιτία τους και που δεν την βρίσκουν καθόλου μέσα στην εμπειρία της ζωής…».
Νευραλγικής σημασίας λοιπόν η μουσική ως αυτοδύναμη και ενδελεχής, κινητήριος δύναμη δημιουργίας. Οι διαφορετικοί δρόμοι της τέχνης φτάνουν στο ίδιο αποτέλεσμα από διαφορετικές αισθητηριακές οδούς, με κοινό παρονομαστή τη μίμηση, κατά τον Αριστοτέλη.
Οι μελωδικές μουσικές συνθέσεις δημιουργούν τα σύνορα ενός κόσμου ολοκληρωμένου, πλαισιωμένου από τους κανόνες μιας έκδηλης ευαισθησίας αλλά και αυστηρής εγκράτειας, όπου η εξαιρετική και ευρηματική τεχνική συνυπάρχει με το πάθος της δημιουργίας.
Ως ακροατές της μαγείας της μουσικής μπορούμε να συνδεθούμε με την καλλιτεχνική ροή των έργων, όπως με το τρεχούμενο νερό και τον αέρα, να ταυτιστούμε μ’ ένα περιβάλλον, το οποίο αβίαστα ανατρέπει τον χώρο και τον χρόνο.
Ο Ματις με τον γιο του Πιερ, Αρχείο Est-Fototanism
Η μουσική είναι ρευστή αρχιτεκτονική. Η αρχιτεκτονική είναι στερεοποιημένη μουσική.
Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα Η μεγάλη επιστήμη να ζεις ευτυχισμένα, είναι να ζεις στο παρόν.
Όσο ανατρέχουμε στις ρήσεις σπουδαίων ανθρώπων που συνέβαλαν στη θεμελίωση της διανόησης και του πολιτισμού κατανοούμε την σύνδεση των τεχνών μεταξύ τους αλλά και τον ρόλο της μουσικής στην διάπλαση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Οι νευροεπιστήμονες επισημαίνουν την καταλυτική επίδραση της μουσικής στην δημιουργικότητα αλλά και την δημιουργία νέων συνάψεων των νευρώνων στον εγκέφαλο.
Για τους αρχαίους έλληνες οι εννέα μούσες ήταν 9 θεότητες, κόρες του Δία-Ζευ (δηλαδή της αιώνιας ζώσης θείας πνευματικής οντότητας), και της Μνημοσύνης, δηλαδή της ιδιότητας διατήρησης τους στην μνήμη των ανθρώπων, ως αξίες διαχρονικές. Τα ονόματά τους γνωστά : Καλλιόπη (επική ποίηση), Ευτέρπη (μουσική), Κλειώ (ιστορία), Ερατώ (λυρική ποίηση), Μελπομένη (τραγωδία), Πολυμνία (Πολύμνια) (ιερή ποίηση), Τερψιχόρη (χορός), Θάλεια (κωμωδία), Ουρανία (αστρονομία). Ο ρόλος της μουσικής για τους αρχαίους Έλληνες ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με την πνευματική ανάταση, την εξημέρωση της ψυχής αλλά και την καταγραφή της στην μνήμη. Σταθερά κριτήρια λοιπόν η σύζευξη της πνευματικότητας με την διατήρηση στην μνήμη, διαφορετικά καμιά μουσική δεν υφίσταται.
Pablo Picasso, portrait
Αρκετοί γνωστοί ζωγράφοι δημιούργησαν τα έργα τους, ενώ ενεπνεύστηκαν τα θέματά τους από την πλούσια δεξαμενή εικόνων που προσφέρει η θεματική ενότητα της μουσικής. Κάποιοι εντρύφησαν στην ελληνική μυθολογία, άλλοι απλώς χρησιμοποίησαν την φαντασία τους ή βιωματικές εικόνες, ώστε να σχηματοποιήσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ενδεικτικά αναφέρω τους: Βασίλη Καντίνσκι, Ανρί Ματίς, Καραβάτζιο, Πάμπλο Πικάσο, Σαλβατόρ Νταλί, Πιέρ Ογκύστ Ρενουάρ, Χόκουσάι, Μάρκ Σαγκάλ, Βίνσεντ Βαν Γκόγκ, Ρέμπραντ, Μανέ, Ντεγκά…
Ειδικότερα θα εστιάσουμε στην εικονογράφηση της Όπερας Γκαρνιέ (Garnier) του Παρισιού από τον Σαγκάλ (Chagall) κατόπιν της προτροπής του Αντρέ Μαλρώ (André Malraux) υπουργού πολιτισμού, που έβρισκε την ήδη υπάρχουσα οροφή θλιβερή, αποτελούμενη από ένα κλασικό έργο: «Οι μούσες και οι ώρες της μέρας και της νύχτας» του διακεκριμένου Ιούλιου-Ευγένιου Λενεπβέ (Jules-Eugène Lenepveu) (1819 – 1898).
Φωτεινό, πλημμυρισμένο με κίνηση χρώματα, παραστάσεις, το έργο του Σαγκάλ εν τέλει φανερώνει την αγάπη του ζωγράφου για τη μουσική και την ίδια τη ζωή. Τα αποκαλυπτήρια έλαβαν χώρα στις 23 Σεπτεμβρίου του 1964, ενώ οι κριτικές της εποχής για το έργο δίχασαν. Ο Σαγκάλ είχε εργαστεί και στο παρελθόν για την Όπερα του Παρισιού, είχε δημιουργήσει τα σκηνικά για: «Το Πουλί της φωτιάς», «Δάφνις και Χλόη» όπως και για τον «Μαγεμένο Αυλό». Ωστόσο για τον θόλο δεν δέχτηκε να πληρωθεί. «Ο μεταφορικός λόγος, χάρη σ’ αυτόν, κάνει τη θριαμβευτική του είσοδο στη μοντέρνα ζωγραφική και τη σημαδεύει» έλεγε ο Αντρέ Μπρετόν για εκείνον.
Μάρκ Σαγκάλ
Ο ίδιος ο ζωγράφος αν και είχε έρθει σε επαφή με τα καλλιτεχνικά κινήματα του νατουραλισμού, του ιμπρεσιονισμού και του ρεαλιστικού κυβισμού αισθανόταν πως τον θλίβουν και τον περιορίζουν. Μέσα από τους πίνακές του εξέφραζε τα συναισθήματά του, συνδύαζε το πραγματικό με το φανταστικό, τον ονειρικό κόσμο, την ποίηση, τον λυρισμό, το φολκλόρ, ακόμα και τα λαϊκά μοιρολόγια. «Τέχνη είναι η αδιάκοπη προσπάθεια να συναγωνιστούμε την ομορφιά των λουλουδιών, χωρίς ποτέ να το κατορθώσουμε» συνήθιζε να λέει.
Ακόμα και οι πίνακες που άπτονταν σοβαρά και βαρυσήμαντα ζητήματα στις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας ήταν γεμάτοι χρώματα. Τα έργα του διαπνέονται από αρκετά συμβολικά στοιχεία, διατρέχονται από νοητούς ορίζοντες και υπόκωφη γεωμετρία ενώ ξεκάθαρα μαρτυρούν την εκάστοτε ψυχική του κατάσταση (όπως ακριβώς έγινε με τα ποιήματά του μετά τον χαμό της αγαπημένης του γυναίκας). Το έργο του Σαγκάλ ήταν πρόδρομο του σουρεαλισμού ακόμα μια απόδειξη της διορατικότητας και της ικανότητας να προπορεύεται της εποχής του.
Τόσο η τέρψη της ψυχής προερχόμενη από την μουσική όσο και από την ζωγραφική έχουν ως αποτέλεσμα την πληρότητα, την ηθική ανάταση, την εσωτερική γαλήνη. Συνεπώς η ενασχόληση με την τέχνη δεν αποτελεί πολυτέλεια, (καθώς είναι συνυφασμένη με κάθε έκφανση της ζωής μας), αλλά αδήριτη ανάγκη της ισορροπίας της ύπαρξής μας.
Μαρκ Σαγκάλ, φωτογραφία του Leo Matiz, Αρχείο Est-Fototanism
Την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο σύλλογος συγγενών των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, διοργανώνει μία μεγάλη συναυλία – αφιέρωμα στις ψυχές της 28ης Φεβρουαρίου του 2023. Μία νύχτα μνήμης με την ευχή και την παράκληση να γίνουμε ένα μέσα από τη μουσική και την αλληλεγγύη, να μην ξεχάσουμε και να μην ξεχαστούμε…
Μες στην κοιλάδα των Τεμπών έσβησαν οι φωνές 57 ανθρώπων. Μια ανείπωτη τραγωδία που ο νους προσπαθεί να συλλάβει, χωρίς τέλος. Ενάμιση χρόνο μετά, οι συγγενείς μιλούν με τη φωνή των θυμάτων και ενώνονται μέσα από τον πόνο και την απουσία προσκαλώντας μας όλες και όλους να γίνουμε κι εμείς η φωνή των αδικοχαμένων.
«Ένα γίναμε οι άνθρωποι στον πόνο, ένα και στην αδιανόητη σιωπή που αφήνει η απουσία… ένα στο μούδιασμα που ακολουθεί τα γεγονότα, ένα στην ευθύνη που ακόμη ψάχνει να βρει τη θέση της … Ο Νόμος που ενώνει τις ψυχές μας είναι αυτός της Μουσικής. Με ευγένεια ας σταθούμε και με την ευχή η ένωσή μας να φτάσει τον ουρανό και τα άστρα του όλα. Για όσο ζούμε και βαδίζουμε επάνω στις ράγες της δικής μας διαδρομής η μνήμη των αγαπημένων είναι ορόσημο για την κάθε μέρα μας…»
Στη συναυλία αυτή δίνουν το «παρών» σπουδαίοι καλλιτέχνες μέσα από το απόθεμα της ψυχής και της αγάπης τους. Όλοι αφιλοκερδώς, με μοναδικό στόχο την εξύμνηση της ζωής και την τιμή όσων αποκλείστηκαν βίαια από αυτή.
Παρασκευή 11 Οκτωβρίου.
Μία βραδιά-προσκλητήριο, μία συναυλία ένωσης και ενθύμησης…
«Κανείς δε γύρισε πίσω… το γνωρίζουμε καλά.
Αλίμονο, για όσους συνεχίζουν ξεχνώντας και παραβλέποντας. Στο μέτρο του εφικτού και στον κόσμο που μας δόθηκε να ζούμε, αυτός ο αγώνας ας φέρει ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά του τόπου».
Ρεπορτάζ Ζέτα Τζιώτη
Στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων της Ελληνογερμανικής Αγωγής πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του καταξιωμένου ζωγράφου, Χρήστου Αντωναρόπουλου. Παράλληλα παρουσιάστηκε το βιβλίο...
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.Αποδέχομαι την χρήση των Cookies
