Το έργο «Crude Oil (Vettriano)», που είναι γνωστό και ως «Toxic Beach», του Banksy, με έμπνευση από το «The Singing Butler» του Τζακ Βετριάνο, πουλήθηκε την περασμένη Τρίτη για 4,3 εκατομμύρια λίρες (πάνω από 5 εκατομμύρια ευρώ).
Ήταν αναμφισβήτητα η βραδιά που περίμεναν με κομμένη την ανάσα όλοι οι συλλέκτες και οι λάτρεις της τέχνης. Ένας μοναδικός πίνακας του Banksy, εμπνευσμένος από το αριστούργημα του θρυλικού Σκωτσέζου ζωγράφου Τζακ Βετριάνο (1951 –2025), «The Singing Butler» (1992), πωλήθηκε την περασμένη Τρίτη για 4,3 εκατομμύρια λίρες (πάνω από 5 εκατομμύρια ευρώ) από τον οίκο Sotheby’s στο Λονδίνο. Πρόκειται για έργο του Banksy, που φέρει τον τίτλο «Crude Oil (Vettriano)», και είναι γνωστό και ως «Toxic Beach». Το εν λόγω έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2005 στη μεγάλη έκθεση του Banksy.
Η δημοπρασία αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, καθώς πραγματοποιήθηκε μόλις τρεις μέρες μετά τον θάνατο του Τζακ Βετριάνο, του αυτοδίδακτου καλλιτέχνη που έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο στη Νίκαια, σε ηλικία 73 ετών.
Το πρωτότυπο και η ανατρεπτική εκδοχή
Ο Banksy αντλεί την έμπνευσή του από την ελαιογραφία του Βετριάνο, η οποία απεικονίζει ένα ζευγάρι που χορεύει σε μια παραλία, μαστιζόμενη από μια καταιγίδα, συνοδευόμενο από τον μπάτλερ και την υπηρέτριά του, οι οποίοι προσπαθούν να αντισταθούν στην ορμητική δύναμη του μανιασμένου ανέμου. Ωστόσο, στην ανατρεπτική εκδοχή του Banksy, η υπηρέτρια αντικαθίσταται από δύο φιγούρες με κίτρινες προστατευτικές στολές, οι οποίες μεταφέρουν επικίνδυνα τοξικά απόβλητα, ενώ στο βάθος ξεπροβάλλει ένα μισοβυθισμένο πετρελαιοφόρο. Ο Banksy, η ταυτότητα του οποίου παραμένει μυστήριο, έχει κατακτήσει τόσο τους συλλέκτες όσο και τους φιλότεχνους όλου του κόσμου με τα έργα που έχει δημιουργήσει στους δρόμους, ωστόσο έχει βάλει την υπογραφή του επίσης σε πίνακες ζωγραφικής και σε γλυπτά, τα οποία παρέμειναν για πολύ καιρό στη σκιά, αλλά κάποια από αυτά έχουν αναδειχθεί σε εμβληματικά. Τα έργα του συνεχίζουν να προκαλούν φρενίτιδα και πωλούνται σε τιμές που ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια, κάνοντάς τον έναν από τους πιο διάσημους Βρετανούς καλλιτέχνες παγκοσμίως.
Η πρωτότυπη εκδοχή της ελαιογραφίας του «The Singing Butler» (1992) του Τζακ Βετριάνο (1951 -2025), πουλήθηκε από τον οίκο Sotheby’s το 2004 έναντι 744.800 λιρών, σημειώνοντας την υψηλότερη τιμή για έργο τέχνης Σκωτσέζου καλλιτέχνη που είχε πωληθεί ποτέ σε δημοπρασία εκείνη την εποχή.
Μια «καυστική» κριτική
Το «Crude Oil», η παρωδία του έργου του Βετριάνο, αποτελεί μια καυστική κριτική στις σύγχρονες κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες. «Ο Banksy χρησιμοποιεί το χαρακτηριστικό του χιούμορ και την ειρωνεία του για να δημιουργήσει ένα έργο που αγγίζει με ένταση ζητήματα του 21ου αιώνα, όπως η ρύπανση, το περιβάλλον και ο καπιταλισμός», ανέφερε ο οίκος Sotheby’s στην ανακοίνωσή του πριν την πώληση.
Παρά το γεγονός ότι ο πίνακας πωλήθηκε σε τιμή κοντά στην αρχική εκτίμηση, το ποσό κατακύρωσης παραμένει σημαντικά χαμηλότερο σε σύγκριση με τα προηγούμενα ρεκόρ του καλλιτέχνη. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τον Οκτώβριο του 2021, το μερικώς κατεστραμμένο έργο του «La fille au Ballon», που μετονομάστηκε σε «L’amour est dans la poubelle», τρέλανε το σφυρί αφού κατακυρώθηκε έναντι 18,6 εκατομμυριων λιρών (21,8 εκατομμύρια ευρώ), ενώ έξι μήνες νωρίτερα, το «Game Changer» βρήκε αγοραστή στην τιμή των 16,75 εκατομμυρίων λίρών (19,5 εκατομμύρια ευρώ).
Ο πίνακας «Crude Oil» ανήκε στον Μαρκ Χόπους, μπασίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος Blink-182, ο οποίος τον απέκτησε το 2011 μαζί με τη σύζυγό του, Skye Everly. Ο Χόπους, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για το έργο, ανέφερε: «Αγαπήσαμε αυτόν τον πίνακα από την πρώτη στιγμή που τον αντικρίσαμε. Είναι αναμφισβήτητα Banksy, αλλά έχει και κάτι το ιδιαίτερο».
Η δημοπρασία πραγματοποιήθηκε τρεις μέρες μετά τον θάνατο του Βετριάνο, του αυτοδίδακτου καλλιτέχνη, το περασμένο Σάββατο στη Νίκαια, σε ηλικία 73 ετών
Το αριστουργηματικό «The Singing Butler»
Η πρωτότυπη εκδοχή του «The Singing Butler» (1992) του Τζακ Βετριάνο πωλήθηκε από τον οίκο Sotheby’s το 2004 έναντι 744.800 λιρών, σημειώνοντας την υψηλότερη τιμή για έργο τέχνης Σκοτσέζου καλλιτέχνη που είχε πωληθεί ποτέ σε δημοπρασία εκείνη την εποχή.
Hobby Festival 2025: επιστρέφει το μεγαλύτερο και πιο συναρπαστικό Festival
Το HobbyFestival 2025, το μεγαλύτερο event για τις ερασιτεχνικές ασχολίες και την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου με τον καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο, επιστρέφει δυναμικά από τις 14 έως τις 16 Μαρτίου στο Παλιό Αμαξοστάσιο Ο.ΣΥ. στο Γκάζι! Ένα τριήμερο γεμάτο δράση, διασκέδαση και δημιουργικότητα, με ώρες λειτουργίας 10:00-23:00.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για τους επισκέπτες.
Το φεστιβάλ διοργανώνεται για άλλη μία χρονιά από το skywalker.gr – Εργασία στην Ελλάδα, και φέτος τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.
Το τριήμερο του HobbyFestival 2025 αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για μικρούς και μεγάλους να περάσουν υπέροχα, να ανακαλύψουν και να ξεκινήσουν νέες ερασιτεχνικές ασχολίες για διασκέδαση στον ελεύθερο χρόνο, αλλά και για την ανάπτυξη των προσωπικών δεξιοτήτων τους.
Φιλοξενεί εκθέτες με βιωματική παρουσίαση και showtime: χόμπι, ιδέες, προτάσεις αλλά και πολλά δρώμενα σε μια γιορτή ψυχαγωγίας που τα έχει όλα: μουσική, φαγητό, ποτό, κληρώσεις, δώρα και bazaar χειροποίητων δημιουργιών.
Στα περίπτερα των εκθετών (επιχειρήσεις, ελεύθεροι επαγγελματίες, σχολές, σύλλογοι που υποστηρίζουν τις ερασιτεχνικές ασχολίες), οι παρευρισκόμενοι θα γνωρίσουν κάθε είδους χόμπι, το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα καλό ξεκίνημα για τους μικρούς αλλά και για τους μεγάλους επισκέπτες: μοντελισμό-τηλεκατευθυνόμενα, eSports, block games, ιππασία, rollers, escape room, παρκούρ, θαλάσσια σπορ, καταδύσεις, paintball, πεζοπορία, VR, πλανητάριο, drones, ρομποτική, 3D printing, πινγκ-πονγκ, τοξοβολία, καραόκε, γλυπτική, κεραμική, ραπτική, ξυλογλυπτική, κηπουρική, πυρογραφία, cosplay, darts, μαγειρική, workhouse lego, επιτραπέζια παιχνίδια, σκάκι, παζλ, bubble soccer, ακροβατικά, ρυθμική γυμναστική, πολεμικές τέχνες, κόμικς, χειροποίητες δημιουργίες, θέατρο, ζωγραφική, μουσική, χορό κ.ά. Ταυτόχρονα, στον χώρο του showtime θα γίνεται επίδειξη διάφορων χόμπι με διαδραστικό τρόπο καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ.
Συμμετέχουν εκπρόσωποι μη φονικών χόμπι, τα οποία μπορούν να συνεισφέρουν στην ευζωία και στην προοπτική της ευτυχίας –ενισχύοντας παράλληλα προσωπικές δεξιότητες–, στην ανακάλυψη και στην καλλιέργεια κλίσεων και ταλέντων, καθώς και στη συνάντηση ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και ικανότητες.
Απευθύνεται σε άτομα κάθε ηλικίας που διαθέτουν περίσσευμα φαντασίας, επινοητικότητας και όρεξης για κάτι διαφορετικό. Οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν, να συμμετάσχουν και να εμπλακούν ενεργά σε μια σειρά δραστηριοτήτων, όπως:
Τουρνουά Classic Sudoku
Εκπαίδευση, επίδειξη και ενεργή συμμετοχή στην τοξοβολία
Απόδραση από Escape Room
Τουρνουά puzzle
Εκπαίδευση και επίδειξη paintball
Παρουσίαση ξιφασκίας
Γνωριμία με ιππασία
Επίδειξη πολεμικής τεχνών
Εφαρμογές VR & ρομποτικής
Εκπαίδευση και επίδειξη στο πλέξιμο
Επίδειξη ρυθμικής γυμναστικής
Αγώνες τηλεκατευθυνόμενων
Επίδειξη και μαθήματα χορού
Αγώνες σκάκι
Επίδειξη parkour
Αγώνες sparring
Επιπλέον, καθ’ όλη τη διάρκεια του HobbyFestival 2025, το stage θα φιλοξενήσει πολλές μουσικές μπάντες, ενώ την Κυριακή 16/3 στις 21:00 ο Δημήτρης Κοργιαλάς θα απογειώσει το φεστιβάλ με μια εντυπωσιακή συναυλία.
Μη χάσετε την ευκαιρία να ζήσετε την απόλυτη εμπειρία του Hobby Festival 2025.
Για περισσότερες πληροφορίες και για δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να επισκεφτείτε το http://hobbyfestival.gr/.
Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος,
Ζωγράφος, λογοτέχνης, θεωρητικός της τέχνης
Ο Χανς Άρπ / Hans Arp γεννήθηκε από Γαλλίδα μητέρα και Γερμανό πατέρα στο Στρασβούργο το 1886, όταν η πόλη ήταν υπό τον έλεγχο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά την επιστροφή της Αλσατίας στη Γαλλία στο τέλος του Ά Παγκόσμιου Πόλεμου, ο Arp ονομάστηκε γαλλικά Jean Arp. Το 1904 αφού άφησε την École des Arts et Métiers στο Στρασβούργο, πήγε στο Παρίσι όπου πρωτοδημοσίευσε τα ποιήματα του. Από το 1905 έως το 1907 σπούδασε στο Weimarer Kunstschule στη Γερμανία, όπου γνώρισε τον θείο του τοπιογράφο Καρλ Αρπ. Το 1908 επέστρεψε στο Παρίσι, όπου φοίτησε στην Académie Julian.
Hans Arp, βιομορφικό
Ο Arp ήταν ιδρυτικό μέλος της πρώτης συμμαχίας μοντέρνας τέχνης στην Ελβετία, Moderne Bund στη Λουκέρνη το 1911 συμμετέχοντας στις εκθέσεις τους. Το 1912 πήγε στο Μόναχο και εξέθεσε με την ομάδα Der Blaue Reiter. Συμμετείχε σε μια μεγάλη έκθεση στη Ζυρίχη μαζί με τον Matisse, τον Delaunay και τον Kandinsky, ο οποίος τον είχε ενθαρρύνει στις αναζητήσεις του. Το 1915 μετακόμισε από το Βερολίνο στην Ελβετία. Όταν τον κάλεσαν να παρουσιαστεί στο γερμανικό προξενείο στη Ζυρίχη, προσποιήθηκε ότι ήταν ψυχικά άρρωστος για να αποφύγει τον επιστράτευση στον Γερμανικό Στρατό. Σε μια έκθεση γνώρισε την Sophie Taeuber, που δίδασκε υφαντουργικό σχέδιο. Η Σοφί με την οποία αργότερα παντρεύτηκαν, έγινε συνεργάτης του στην παραγωγή έργων τέχνης. Επιρρέασε το καλλιτεχνικό του στυλ με την από κοινού μέθοδο εργασίας τους σε κολλάζ και υφαντά έργα συντείνοντας έμπρακτα στην απελευθέρωση από την πατρότητα της σύνθεσης του έργου τέχνης.
Hans Arp, 1914
Ο Άρπ με μια ομάδα μοντερνιστών που είχε εξαιτίας του πολέμου καταφύγει στη Ζυρίχη είχαν την ιδέα να διοργανώσουν μια παράσταση τύπου καμπαρέ. Το 1916 οι Jean Arp, Marcel Janco, Tristan Tzara κ.α. πραγματοποίησαν την εναρκτήρια, ιστορική performance του κινήματος Dada στο Cabare Voltaire που ίδρυσε ο Hugo Ball. O Άρπ που προερχόταν από την παρισινή πρωτοπορία έχει αναφέρει για το πανδαιμόνιο στις συναυλίες με ήχους γραφομηχανών, τυμπάνων, τσουγκράνων, ερωτικών αναστεναγμών, ομοβροντιών, ποιημάτων, μουγκανητών και κάθε λογής εξτρεμισμών. Το dada διαδόθηκε άμεσα και θεωρήθηκε ακραίο και προκλητικό. Με το τέλος του πολέμου η ομάδα άρχισε να αποδυναμώνεται και να σκορπίζει.
Το 1920, ως Hans Arp, μαζί με τον Max Ernst και τον κοινωνικό ακτιβιστή Alfred Grünwald, δημιούργησαν την ομάδα Dada της Κολωνίας. Το 1925 το έργο του εμφανίστηκε επίσης στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Σουρεαλιστών στην Galérie Pierre στο Παρίσι. Το 1926 ο Arp μετακόμισε στο προάστιο Meudon του Παρισιού. Το 1931 αποσπάστηκε από το σουρεαλιστικό κίνημα για να ιδρύσει την Abstraction-Création, συνεργαζόμενος με την ομάδα Abstraction-Création με έδρα το Παρίσι και την περιοδική Transition.
Hans Arp, 1916
Ξεκινώντας την δεκαετία του 1930, ο καλλιτέχνης επέκτεινε τις προσπάθειές του από κολάζ, συναρμολόγηση και ανάγλυφο για να συμπεριλάβει γλυπτά από μπρούτζο και πέτρα. Παρήγαγε πολλά μικρά έργα φτιαγμένα από πολλαπλά στοιχεία που ο θεατής μπορούσε να πάρει, να χωρίσει και να τα αναδιατάξει σε νέες διαμορφώσεις. Σε όλη τη δεκαετία του 1930 και μέχρι το τέλος της ζωής του έγραψε και δημοσίευσε δοκίμια και ποίηση. Το 1942 έφυγε από το σπίτι του στο Meudon για να ξεφύγει από τη γερμανική κατοχή και έζησε στη Ζυρίχη μέχρι το τέλος του πολέμου.
Ο Arp επισκέφτηκε τη Νέα Υόρκη το 1949 για μια ατομική έκθεση στην γκαλερί Buchholz, και αυτό συνέπεσε χρονικά με την διεθνή αναγνώριση του έργου του. Το 1950 δημιούργησε ένα ανάγλυφο για το Κέντρο Μεταπτυχιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του αναθέσαν μια τοιχογραφία στο κτίριο της UNESCO στο Παρίσι. Το 1954 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γλυπτικής στην Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1958 πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση του στο ΜoMA της Νέας Υόρκης, και ακολούθησε έκθεση στο Musée National d’Art Moderne στο Παρίσι το 1962.
Hans Arp, 1920
Το 1972 το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης παρουσίασε το έργο του Jean Arp από την συλλογή Lejwa’s, και μερικά έργα του Arp’s lent. Η έκθεση εμπουτίστηκε και ταξίδεψε με τίτλο «Arp 1877–1966». Η Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας (ΕΠΑΜΑΣ) από το 2024, μετά την πολύτιμη δωρεά 21 γύψινων γλυπτών προπλασμάτων του στη μόνιμη συλλογή της από το Ίδρυμα Άρπ, εντάχθηκε στο παγκόσμιο δίκτυο δημόσιων ιδρυμάτων που διαθέτουν έργα του πρωτοποριακού καλλιτέχνη. Ο Arp επιθυμούσε τα γύψινα αυτά γλυπτά να μην κυκλοφορούν στην αγορά έργων τέχνης. Ήθελε να ανήκουν αποκλειστικά σε μουσεία.
Hans Arp, 1933
Ο Arp στο σύνολο του πολυσχιδούς έργου του δεν αντλούσε έμπνευση μόνο από τα σχήματα του φυσικού κόσμου, αλλά και από τα προπλάσματα του. Αυτά χρησίμευαν τόσο για τη μεγέθυνση των έργων και τη μεταφορά τους σε άλλα υλικά, όσο και για την δημιουργία νέων γλυπτικών μορφών βιομορφικής οργανικής αφαίρεσης. Ο ίδιος έλεγε: «Δεν θέλουμε να αντιγράφουμε τη φύση. Δεν θέλουμε να αναπαράγουμε. θέλουμε να παράγουμε, όπως ένα φυτό καρποφορεί».
Η φύση ήταν η αρχή και η πηγή της τέχνης του Arp που εμπνεύστηκε από τις πρωτογενείς αρχές που διέπουν τον φυσικό κόσμο: γέννηση, ανάπτυξη, μεταμόρφωση. Για τον Άρπ το κολλάζ υπήρξε μια εναλλακτική δυνατότητα σύνθεσης και όχι μέσο σημειολογικής ανάλυσης. Εργαζόταν ενσυνείδητα κατά του στόμφου των εξπρεσιονιστών, κατά της αυθεντίας του εκφραστικού καλλιτέχνη. Με τον υποκειμενικό του αισθητικισμό διαπίστωνε πως ο νόμος της τύχης ταυτίζεται με τον νόμο της ομορφιάς. Έφτιαξε πολλές δισδιάστατες κατασκευές με αυτές τις τυχαίες διαδικασίες και στράφηκε προς την τρισδιάστατη γλυπτική με μορφές που απεικονίζουν τρόπους ανάπτυξης της οργανικής λειτουργίας. Ανέδειξε με το πλάσιμο και την λάξευση τους μετατονισμούς της ύλης, που προέρχονται από την μυστική δύναμη των φυσικών δυνάμεων που πηγάζουν από το υποσυνείδητο, με αυτοματισμό, πλαστική ευαισθησία και ρυθμική ροπή.
«Βυθίστηκα στο μεστό λόγο ενός μύστη της ζωής, ενός σύγχρονου φιλόσοφου-ποιητή, που εκφράζεται με καθαρότητα αντικρίζοντας σε όλο τους το βάθος τα κάτοπτρα της ζωής μας και τις αντανακλάσεις τους. Η «σιωπή», ο «έρωτας», η «Γυναίκα», ο «Χρόνος», η «Φυγή», η «Αντίστιξη», οι «Στιγμές» και η «Ωδή» με ενέπνευσαν να χτίσω οκτώ μουσικές εικόνες σε ερωτικό σφιχταγκάλιασμα λόγου και μουσικής.»
Δημήτρης Μηνακάκης
«Τα «Κάτοπτρα» στην πρώτη τους γραφή εκδόθηκαν το 2017 από τις εκδόσεις «Στίξις». Ήταν ιδιαιτέρως τιμητική η πρόταση του Δημήτρη Μηνακάκη να συνεργαστούμε και κυρίως συγκινητικό για μένα να εμπνευστεί μουσική από τα «Κάτοπτρα». Εύλογο, ότι με χαρά συμμετείχα στις συνθέσεις του απαγγέλλοντας τα ποιήματα. Τα «Κάτοπτρα» ήταν μια ευτυχής συνάντηση ποίησης και μουσικής, η οποία, αν αποδεχθώ τις μέχρι τώρα κριτικές, υπήρξε και ποιοτικά πολύ επιτυχής. Ευχαριστώ από καρδιάς τον άξιο συνθέτη Δημήτρη Μηνακάκη γι΄ αυτήν τη μοναδική συνάντηση.»
Γιώργος Δουατζής
Το εξώφυλλο του δίσκου.
Who is Who
Ο Σταύρος Κόλλιας γεννήθηκε στην Αθήνα. Ως υπότροφος του Εθνικού Ωδείου Αθηνών πήρε δίπλωμα πιάνου με Α΄ Βραβείο και Αριστείο εξαιρετικής επίδοσης στην τάξη της Χρυσής Παρθενιάδη – Φλώρου. Συμμετείχε ως ενεργό μέλος στα σεμινάρια του Lev Vlassenko και του György Sandor στο Mozarteum (Saltzburg, Aυστρία). Έχει συμπράξει ως σολίστ με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βουδαπέστης, τη Φιλαρμόνια της Σόφιας και την Ορχήστρα Georges Enescu.Έχει δώσει ατομικά ρεσιτάλ και έχει συνεργαστεί με σύνολα μουσικής δωματίου. Εχει παρουσιάσει πρώτες εκτελέσεις έργων σύγχρονων Ιαπωνων συνθετών υπο την αιγίδα της Ιαπωνικής Πρεσβείας. Διδάσκει πιάνο και θεωρητικά στα Ωδείο Ορφείο, Κολλεγίου Αθηνών και στη σχολή Μωραΐτη.
Η Μαρία Ρουμάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981 και μεγάλωσε στις Σπέτσες, ξεκινώντας τις μουσικές της σπουδές στο πιάνο, τη μουσικοκινητική και τη φωνητική. Συνέχισε τις σπουδές της στην Αθήνα, όπου αποφοίτησε με Άριστα Παμψηφεί από το Δημοτικό Ωδείο Κορυδαλλού στη Μονωδία, ενώ ειδικεύτηκε στη Μελοδραματική. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια ερμηνείας όπερας και διεύθυνσης χορωδίας, ενώ σημαντικοί συνθέτες έχουν αφιερώσει έργα τους σε εκείνη. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Πάριος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, καθώς και με σύνολα όπως η Καμεράτα BIOS και τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ. Η πορεία της περιλαμβάνει εμφανίσεις σε σημαντικές αίθουσες όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και συμμετοχές σε παραγωγές όπερας, ερμηνεύοντας έργα Μότσαρτ, Βέρντι, Βιβάλντι και Μπαχ, με ιδιαίτερη έμφαση στη μπαρόκ μουσική. Παράλληλα, διδάσκει Μονωδία σε διάφορα ωδεία και έχει αναπτύξει σημαντικό έργο ως μαέστρος παιδικών και μικτών χορωδιών, που έχουν αποσπάσει διεθνείς και εθνικές διακρίσεις. Μιλάει Ελληνικά, Αγγλικά και Ρώσικα, συμβάλλοντας στην προώθηση της μουσικής παιδείας και ερμηνείας στην Ελλάδα.
Ο Δημήτρης Μηνακάκης είναι συνθέτης, εκτελεστής, παιδαγωγός και συγγραφέας. Η συνθετική του πορεία αντικατοπτρίζει έντονες επιρροές από τη Βυζαντινή μουσική, τη λόγια ελληνική παράδοση, και τον ύστερο ευρωπαϊκό μοντερνισμό και έντονες επιδράσεις από το φυσικό περιβάλλον. Οι συνισταμένες αυτές αφομοιώνονται και εξελίσσονται διαρκώς στο προσωπικό του ύφος. Σημαντική θέση στο συνθετικό του έργο έχει η μελοποίηση σημαντικών Ελλήνων ποιητών, Γιάννης Ρίτσος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Κωστής Παλαμάς, Αργύρης Χιόνης, κ.λπ. αλλά και ξένων ποιητών όπως ο Χιλιανός ποιητής Χάιμε Σβάρτ (Jaime Svart). Ως εκτελεστής, ανέπτυξε πολύπλευρη δραστηριότητα τόσο στο χώρο της Βυζαντινής μουσικής, όσο και σε αυτόν της Ευρωπαϊκής μουσικής, ως διευθυντής χορωδίας και ορχήστρας. Εξίσου πολυσχιδές είναι το παιδαγωγικό του έργο. Καθηγητής θεωρητικών και σύνθεσης σε εξέχοντα μουσικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Πολλοί μαθητές του διακρίνονται σήμερα ως εκτελεστές, συνθέτες, θεωρητικοί και μουσικολόγοι στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το παιδαγωγικό του έργο επεκτείνεται και στο χώρο της διοικητικής οργάνωσης: Ιδρυτής της College Symphony Orchestra, ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής ωδείων, διακρίθηκε για την προώθηση της μουσικής δωματίου και τη δημιουργία μουσικών συνόλων. Από τις Panas Music έχουν εκδοθεί το “Εγχειρίδιο Ανάπτυξης Ακουστικών Ικανοτήτων”, “Η τέχνη της μουσικής και η τεχνική της”, η “Βασική θεωρία της μουσικής” και τα Χορωδιακά. Το σύνολο των παιδαγωγικών του έργων διδάσκονται σε πανεπιστημιακά τμήματα μουσικών σπουδών και Ωδεία. Τα έργα του Δημήτρη Μηνακάκη έχουν ερμηνευθεί στην Ελλάδα, Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική απόδιαπρεπή μουσικά σύνολα. Καθηγητής Μουσικής στο Κολλέγιο Αθηνών, 1981 -2013, Συντονιστής Μουσικής στο Κολλέγιο Αθηνών –Κολλέγιο Ψυχικού, 1994-2001 και από το 2001-2013 Διασχολικός Προϊστάμενος Μουσικής. Υπήρξε καθηγητής Ανωτέρων Θεωρητικών και σύνθεσης, στο Athenaeum, Γενικός Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Δημοτικό Ωδείο Ζωγράφου και Καλλιτεχνικός διευθυντής στο Δημοτικό Ωδείου Αγίου Δημητρίου, και στο Ωδείο Κολλεγίου. Για το συνθετικό του έργο το Νοέμβριο του 2006 τιμήθηκε με την απονομή του– Santa Cruz do Grau – στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Για το παιδαγωγικό του έργο το Νοέμβριο του 1996 έγινε Απονομή της έδρας του Γ. Φυλακτόπουλου. Τιμήθηκε από τον Πολιτιστικό Οργανισμό και το Ωδείο του Δήμου Αγίου Δημητρίου και το Σύλλογο κυριών Αμυκλών. Το Μάρτιο του 2022 ολοκλήρωσε το έργο “Διαδρομές”, παραγγελία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών για τα 80 χρόνια της το οποίο θα ερμηνευθεί σε Α’ Παγκόσμια εκτέλεση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ο Γιώργος Δουατζής είναι ποιητής, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομία και Κοινωνιολογία (Θεσσαλονίκη, Παρίσι). Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σεεφημερίδες, περιοδικά, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς. Εξέδωσε τριάντα πέντε βιβλία (ποίηση, διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά). Συμμετείχε σε είκοσι συλλογικά έργα. Έργα του περιλαμβάνονται σε δεκαέξι ανθολογίες-λεξικά. Έγιναν παραστάσεις σε δέκαθέατρα με έργα του. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε επτά γλώσσες. Έχει παρουσιάσει τέσσερις ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας.
Το Ομηρικό Έπος υπήρξε το έναυσμα για τον Μάρκο Καμπάνη να δημιουργήσει τη δική του Οδύσσεια. Αυτή τη φορά όχι με ταξίδια και δυσκολίες, αλλά με ακρυλικά, κάρβουνο και μια σειρά χειρογράφων του 15ου αιώνα, μας μεταφέρει σε τόπους και μας αποκαλύπτει τους χάρτες της προσωπικής του περιπέτειας. Όπως αναφέρει ο ίδιος, η ενασχόλησή του με το θέμα της έκθεσης τοποθετείται περίπου επτά χρόνια πριν, όπου ξεκίνησε να δημιουργεί τα πρώτα έργα. Αν και πηγάζουν από το ηρωικό έπος και τους τόπους που καταγράφονται, ο καλλιτέχνης ταυτόχρονα δημιουργεί φανταστικές τοποθεσίες και γεωγραφικά σημεία που περιπλέκονται με την ομηρική πραγματικότητα.
Η έκθεση οργανώνεται γύρω από ένα έργο – βιβλίο τεσσάρων τόμων που δημιούργησε ο Μάρκος Καμπάνης, ζωγραφίζοντας με κάρβουνο και ακρυλικό πάνω σε ψηφιακή ανατύπωση του χειρογράφου Harley MS 6325 του 15ου αιώνα, το οποίο ανήκει στη Βρετανική Βιβλιοθήκη. Περιμετρικά των τεσσάρων τόμων, τοποθετούνται οκτώ μικρά έργα – βιβλία, κάθε ένα από τα οποία πραγματεύεται μια συγκεκριμένη αφήγηση ή ραψωδία του έπους, ενώ ζωγραφικά έργα από πραγματικούς αλλά και επινοημένους χάρτες της πορείας του Οδυσσέα και του Τηλέμαχου συμπληρώνουν την έκθεση.
Παράλληλα με την την έκθεση παρουσιάζονται σχέδια, γλυπτά και λάδια του Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα, από τη συλλογή της Πινακοθήκης Γκίκα, τα οποία δημιουργούν μια καλλιτεχνική συνομιλία με τα έργα του Μάρκου Καμπάνη.
– Κύριε Καμπάνη, πώς ξεκίνησε η ιδέα για την έκθεση με κεντρικό θέμα την Οδύσσεια;
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια ήταν η κυρίαρχη αφορμή, δεν αποφασίστηκε πάντως έτσι ξαφνικά. Η ζωγραφική μου πάντα χαρακτηριζόταν από μια μεγάλη ποικιλομορφία χωρίς να επιδιώκω την υπηρέτηση ενός συγκεκριμένου ύφους, δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει. Και οι τομείς της τέχνης που ασχολούμαι είναι διάφοροι, ζωγραφική, χαρακτική, εκκλησιαστική τοιχογραφία, ακόμη και επιμέλεια βιβλίων και εκθέσεων. Η ποικιλομορφία αυτή αποτέλεσε το έναυσμα να δημιουργήσω το 2013 μια σειρά 365 έργων όπου ζωγράφιζα κάθε μέρα από ένα για την διάρκεια ενός χρόνου χωρίς απολύτως κανένα περιορισμό στο στυλ την τεχνική ή το θέμα. Η σειρά αυτή εξετέθη τελευταία φορά στην αναδρομική μου έκθεση στην Εθνική Βιβλιοθήκη το 2023 -24 και τώρα παρουσιάζεται και στο Τελλόγλειο Ίδρυμα της Θεσσαλονίκης. Τότε λοιπόν άρχισα να την σκέφτομαι, όχι μόνο σαν περιεχόμενο αλλά και σαν περιπέτεια του Οδυσσέα που θα μου έδινε την ευκαιρία να στοιχειοθετήσω σταδιακά τη δική μου ζωγραφική Οδύσσεια.
“Δεν κάνω εικονογράφηση των γεγονότων του έπους. Το χρησιμοποιώ για την δημιουργία νέων γεγονότων, γεγονότων ζωγραφικών”
– Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για να συγκεντρώσετε και να προετοιμάσετε τις ραψωδίες της χειρόγραφης Οδύσσειας του 15ου αιώνα από τη συλλογή χειρογράφων Χάρλεϊ της Βρετανικής Βιβλιοθήκης; Πόσο εύκολη ήταν η πρόσβασή σας σε αυτές;
Το χειρόγραφο βρέθηκε εύκολα, υπάρχει σχεδόν όλο στο διαδίκτυο, πήρα βέβαια την άδεια από την Βρετανική Βιβλιοθήκη να το χρησιμοποιήσω για βάση του έργου μου. Είναι το χειρόγραφο MS 6325 της συλλογής Harley του Βρετανικού Μουσείου, το οποίο επεξεργαστήκαμε ψηφιακά με τον Ανέστη Κυριακίδη και πάνω στην ψηφιακή του εκτύπωση σχεδίασα και ζωγράφισα κυρίως τους τόπους που αναφέρει το κείμενο, τόπους πραγματικούς αλλά και φανταστικούς, υπάρχοντες αλλά και επινοημένους. Πάνω από χρόνος χρειάστηκε για την έρευνα των τόπων που έγινε κυρίως μέσω βιβλίων αλλά και του διαδικτύου.
“Πάντα είχα μια στέρεη δομή πίσω από ότι έκανα και είναι κάτι που έχουν παρατηρήσει πολλοί γράφοντας για τη ζωγραφική μου”
– Από πού αντλήσατε τις κατόψεις που χρησιμοποιείτε σε πολλά από τα έργα σας;
Από φωτογραφίες και σχέδια αρχαιολόγων, μέσω σχετικών βιβλίων. Δεν είναι όλα επιβεβαιωμένα αλλά δεν με ενδιέφερε η πραγματική, επιστημονική αναπαράσταση τόπων. Τα χρησιμοποίησα σαν αφορμή για ζωγραφικές περιπέτειες, συχνά διάλεγα κάποια τέτοια αρχαιολογικά τεκμήρια για λόγους αισθητικούς και μόνο, για λόγους που μου εξήπταν την φαντασία να βουτήξω στο χρώμα και τα σχήματα. Δεν κάνω εικονογράφηση των γεγονότων του έπους. Το χρησιμοποιώ για την δημιουργία νέων γεγονότων, γεγονότων ζωγραφικών.
Μάρκος Καμπάνης, “Οδύσσεια”
– Τι επίδραση έχει η γεωμετρία στη ζωή και κατ’ επέκταση στη ζωγραφική σας;
Κοιτάζοντας την πορεία μου μέχρι τώρα, όντως έχω μια κυρίαρχη γεωμετρία που με ελκύει και ίσως με καθοδηγεί μαζί με την αγάπη και σχεδόν φετιχιστικό πάθος για τα υλικά της τέχνης μας. Πάντα είχα μια στέρεη δομή πίσω από ότι έκανα και είναι κάτι που έχουν παρατηρήσει πολλοί γράφοντας για τη ζωγραφική μου. Δεν είναι τυχαίο νομίζω ότι με ελκύει ως τέχνη πολύ η Αρχιτεκτονική.
– Ιδιαίτερα στις ραψωδίες παρατηρούμε ζωγραφικά σχόλια που αφορούν περισσότερο τις τοποθεσίες και όχι την ίδια την ιστορία. Τι σας ενδιέφερε πραγματικά να αποτυπώσετε;
Όπως είπα πριν δεν κάνω εικονογράφηση της Οδύσσειας, οι τόποι μου δίνουν την δυνατότητα να προχωρήσω σε πιο αφαιρετικές συνθέσεις που ήταν μια επιθυμία μου μόλις καταπιάστηκα με το έπος. Θα ήθελα τα έργα να λειτουργούν με το ρυθμό, το χρώμα, τον τόνο, κάπως σαν μουσική και η χρήση της τοπιογραφίας σε αντίθεση με μια συγκεκριμένη ιστορία με εξυπηρετούσε σε αυτό. Κάτι που βρήκα ενδιαφέρον ήταν οι πάμπολλες ερμηνείες και εικασίες των αρχαιολόγων και ομηριστών για να προσδιορίσουν συγκεκριμένους τόπους. Έτσι βασίστηκα πολύ σε αυτή την έρευνα και όπου υπάρχει εικονογράφηση αυτή είναι μάλλον εικονογράφηση της έρευνας. Για παράδειγμα στο έργο «Άδης» συνυπάρχουν στην ίδια σύνθεση όλες οι εικασίες που έχουν διατυπωθεί σχετικά με το που ήταν η είσοδος στον Κάτω κόσμο.
Μάρκος Καμπάνης, “Οδύσσεια”
“Το πάθος συνδέεται με τον έρωτα και αυτό θα ήθελα να πιστεύω ότι είναι το κρίσιμο σημείο, να είναι η τέχνη μια ερωτική εμπειρία”
– Ποια μέρη έχετε επισκεφτεί από αυτά που μπορούμε να συναντήσουμε στην έκθεση και πώς σας επηρέασαν ζωγραφικά;
Πολλά μέρη, αλλά όχι όσα θα ήθελα. Προγραμμάτιζα ένα ταξίδι στην Σικελία στην οποία τοποθετούνται από πολλούς μερικά από τα διαδραματιζόμενα στο έπος του Ομήρου, το οποίον δυστυχώς δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω.
– Πώς αντιλαμβάνεστε τη συνομιλία μεταξύ των έργων σας και των έργων του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα που εκτίθενται στον ίδιο χώρο;
Νομίζω ήταν μια πολύ ωραία ιδέα που είχε ο Μάνος Δημητρακόπουλος ο ένας από τους επιμελητές. Δεν είχα άμεση επιρροή από τον Γκίκα, αλλά βέβαια με είλκυε η βάση της ζωγραφικής του που είναι το κίνημα του Κυβισμού, η αγάπη του για την αρχιτεκτονική, το ακριβές σχέδιο. Επελέγησαν έργα που έχουν Οδυσσειακό περιεχόμενο αλλά και άλλα που εκκινούν μια ιδιότυπη συνομιλία των έργων μου με αυτά του Γκίκα. Εξάλλου επιπλέον σκοπός ήταν να τοποθετηθεί ένας σύγχρονος, ζων καλλιτέχνης μαζί με έναν από τους «δασκάλους» της Νεοελληνικής ζωγραφικής και μάλιστα με έργα που υπάρχουν στην ίδια πινακοθήκη που γίνεται η έκθεση.
Μάρκος Καμπάνης, “Οδύσσεια”
– Είναι αξιοσημείωτη η παρουσίαση και το στήσιμο των έργων και των χειρογράφων. Μιλήστε μου για αυτή την επιλογή και τους συνεργάτες σας.
Θέλαμε η παρουσίαση των έργων στην έκθεση εκτός από το να τα προβάλλει σωστά να ακολουθεί και το σκεπτικό τους, να είναι δηλαδή ένας χώρος ποιητικός, σχεδόν μαγικός να φαίνονται τα ζωγραφισμένα βιβλία και το χειρόγραφο σαν να αιωρούνται, να τονίζεται η έννοια του παραμυθιού. Νομίζω ότι η συνεργασία των δύο επιμελητών του Κ. Παπαχρίστου και του Μ. Δημητρακόπουλου με την ευφάνταστη αρχιτέκτονα Ρένα Σακελλαρίδου και την τόσο δημιουργική υπεύθυνη φωτισμού Ελευθερία Ντεκώ έδωσαν ένα εξαίρετο αποτέλεσμα.
– Είστε από τους λίγους καλλιτέχνες της γενιάς σας που ακολούθησαν σπουδές στο Λονδίνο. Τι αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία του εξωτερικού; Πως σας έχει καθορίσει καλλιτεχνικά;
Το Λονδίνο σαν πόλη έχει άπειρες δυνατότητες συνάντησης με την τέχνη τόσο την κλασσική όσο και την σύγχρονη και νομίζω αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Το κυριότερο όμως ήταν το σύστημα διδασκαλίας της σχολής, φοίτησα στο St Martins School of Art, την δεκαετία του 70, όπου δεν είχαμε έναν κεντρικό καθηγητή αλλά αντίθετα πάρα πολλούς επισκέπτες με τους οποίους συζητούσαμε. Επίσης, το σύστημα διδασκαλίας βασιζόταν στην συνεπή καθημερινή εργασία και όχι σε αυτό που αποκαλείται συνήθως «έμπνευση». Μου ταίριαζε πολύ σαν ιδιοσυγκρασία και το ενστερνίζομαι μέχρι τώρα.
– Τι σημαίνει για εσάς το πάθος στη ζωγραφική;
Δεν νομίζω ότι το πάθος αφορά μόνο τη ζωγραφική ή τις τέχνες εν γένει, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μια πλήρη ζωή. Εννοώ ό,τι κάνει κανείς, πρέπει να το κάνει με πάθος, να αφιερώνεται ψυχή τε και σώματι. Για μένα η ζωγραφική είναι τρόπος ζωής, δεν μπορώ να ζήσω (ίσως υπερβάλω) χωρίς αυτήν. Η κούραση που φυσιολογικά επέρχεται εξαφανίζεται μόλις αρχίσω να ξαναδουλεύω. Το πάθος συνδέεται με τον έρωτα και αυτό θα ήθελα να πιστεύω ότι είναι το κρίσιμο σημείο, να είναι η τέχνη μια ερωτική εμπειρία.
Μάρκος Καμπάνης, “Οδύσσεια”
– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Τα επόμενα σχέδια μου είναι η συνέχεια έργων πάλι με βάση την Οδύσσεια. Νομίζω ότι το ταξίδι μόλις άρχισε και αισθάνομαι ότι υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν. Σχεδιάζουμε να παρουσιαστούν σύντομα στην γκαλερί Κουρντ. Ήδη υπάρχουν έργα που έχουν γίνει σε αυτή την κατεύθυνση. Έχω και κάποιες υποχρεώσεις σχετικά με εκκλησιαστικές παραγγελίες τοιχογραφιών οπότε προβλέπεται μάλλον φορτωμένο .. μέλλον.
«flow»: Ομαδική έκθεση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα
Από τις 12 έως και τις 22 Μαρτίου, το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα παρουσιάζει την ομαδική έκθεση flow, μια πλατφόρμα διάδρασης μεταξύ τέχνης και επιστημονικής έρευνας.
Στο flow, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες και φοιτητές αρχιτεκτονικών σχολών, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα σύνθετο καλλιτεχνικό εγχείρημα το οποίο συνδυάζει την μεθοδολογία της κριτικής χαρτογράφησης με βίντεο, φωτογραφία, εικαστικά έργα και σύγχρονες πρακτικές οπτικοποίησης δεδομένων. Η έκθεση μπορεί να θεωρηθεί ως αποτέλεσμα μιας εκτεταμένης έρευνας και οπτικής καταγραφής δικτύων ιαματικών λουτρότοπων σε διαφορετικά μέρη της ελληνικής επικράτειας.
Ο Maurice Merleau-Ponty ορίζει το σώμα ως πρωταρχικό μέσο με το οποίο σχετιζόμαστε με τον κόσμο, ενώ το νερό, αποτελεί μέσο διαμεσολάβησης μεταξύ του σώματος και του περιβάλλοντος. Σε αυτό το πλαίσιο, το νερό γίνεται μια μεταφορά για την εμπειρία της σωματικότητας, καθώς η εμβύθιση σε αυτό επηρεάζει όλες μας τις αισθήσεις: την κίνηση μας, την ισορροπία μας και τον ψυχισμό μας. Αυτή η σαγηνευτική εμπειρία αποκαλύπτει τη ρευστότητα της ίδιας μας της αντίληψης που βρίσκεται μέσα σε μια διαρκή αισθητηριακή ροή.
Αξιοποιώντας την καταγραφή και τα δεδομένα της έρευνας τριών διαφορετικών δικτύων ιαματικών πηγών, η έκθεση flow μας επιτρέπει να συζητήσουμε πάνω στους υλικούς και συμβολικούς μετασχηματισμούς της ροής, ως ένα ευρύ νοητικό πλαίσιο. Το πλαίσιο αυτό, συσχετίζεται όχι μόνο με τη «ζώσα δράση» της πηγής ως γενεσιουργού δύναμης, αλλά και με έννοιες όπως η συνέχεια και η ασυνέχεια μέσα στον χρόνο και τον χώρο, η μετάβαση από την ακμή στην παρακμή, από το παρελθόν στο παρόν.
Παράλληλα με τις βιντεοεγκαταστάσεις της ερευνητικής ομάδας, η έκθεση παρουσιάζει μια ιδιότυπη διάδραση μεταξύ φωτογραφικού υλικού και εικαστικών έργων από δέκα γνωστούς σύγχρονους καλλιτέχνες. Τα έργα επιλέχθηκαν και τοποθετήθηκαν έτσι, ώστε να διαμορφώνουν χαλαρούς συσχετισμούς με το αναρτημένο οπτικό υλικό. Άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο, σχετίζονται με την έννοια της ροής, προτείνοντας ταυτόχρονα μια κοινωνικοπολιτική ανάγνωση των ιαματικών τόπων και κατ’ επέκταση της σύγχρονης ελληνικής επαρχίας.
Info
Διάρκεια έκθεσης Τετάρτη 12 έως Σάββατο 22 Μαρτίου 2025
Οι γυναίκες όλου του κόσμου πρωτοστατούν στο αντιπολεμικό κίνημα, στα κινήματα για την εξάλειψη της βίας, για τα ανθρώπινα δικαιώματα – οικογενειακά, εκπαιδευτικά, εργατικά, κοινωνικοπολιτικά, οικολογικά – Τιμούμε καθημερινά όλες τις γυναίκες!!
Τα έργα του αφιερώματος έχουν φιλοτεχνηθεί διαχρονικά από τα χρόνια των σπουδών μου μέχρι σήμερα. Το έργο μου η Μούσα εκτίθεται στο αφιέρωμα που γίνεται στο κεντρικό κτίριο της UNESCO, 7 Place Fontenoy, Paris, Fr. στην διεθνή έκθεση “IMAGE P’ UNE FEMME DANS’ L ‘ ART / ΕΙΚΟΝΑ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ.
Κώστας Ευαγγελάτος, Η μούσαΚώστας Ευαγγελάτος, Σπουδή, 1975Κώστας Ευαγγελάτος, Αρχαική ΜορφήΚώστας Ευαγγελάτος, 1984, N.Y.C.Κώστας Ευαγγελάτος, ΑμμογραφίαΚώστας Ευαγγελάτος, Μορφή IΚώστας Ευαγγελάτος, Μορφή IIΚώστας Ευαγγελάτος, Η ΚόρηΚώστας Ευαγγελάτος, ΓυναίκαΚώστας Ευαγγελάτος, ΕλεγείαΚώστας Ευαγγελάτος, ιδεόμορφη, λάδι σε τυπωμένο χαρτόνι
H Γκαλερί Έρση εγκαινιάζει την έκθεση του Αντώνη Κέπετζη με τίτλο «Εικόνες της ζωής μου – 70 χρόνια 1955-2025», την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2025, 18:30-21:30.
«70 χρόνια, με σημάδεψαν, και τα κατέγραψα, αφού πέρασαν εικόνες, μέσα από το τόξο των χρωμάτων. Ζούμε σ’ ένα κόσμο εικόνων, της φύσης και του ανθρώπου˙ γράφουμε λοιπόν εικόνες.
Θέλω οι ζωγραφιές μου να δίνουν χαρά υλοποιώντας την ενέργεια που τις προκαλεί. Ναι! Και στο θέμα που το τάλαντο το κατοχυρώνει. Είμαι εργάτης στη σειρά του Γύζη, Renoir, Corot, Bonnard, που απλόχερα μας κάναν δώρο τα έργα τους˙ θα ΄θελα να φάω τις ζωγραφιές τους, όπως οι κατάσκοποι τρώνε τα χάρτινα μηνύματα.
Τα “σύμβολα”, συνάδελφοι, δεν βγαίνουν αυθαίρετα, τα φτιάχνει μια κοινωνία πίστης ιδεών. Οι μορφές της ζωγραφικής, της τέχνης της σιωπής, περιέχουν τον παλμό που φανερώνουν. Η ζωγραφική είναι ελευθερία στα πλαίσια μιας πειθαρχίας, στις ιδιότητες της ύλης και στις ανάγκες τις έκφρασης. Δεν υπάρχουν ορισμοί, όρια της τέχνης, το όποιο έργο είναι φορέας της εσωτερικής ανάγκης που το δημιούργησε˙ τότε είναι ενεργό, όταν είναι φορέας του εσωτερικού μας κόσμου. Δυστυχώς γεμίσαμε έργα ανενεργά που τα ντύνει ένας λόγος αυθαίρετος: οι ταξιθέτριες ιδεών. Βλέπω τις εικόνες μου, 70 ετών, σαν αστραπή μέσα στη ζωή μου. “Χρόνος εστί αειφόρος και ατέρμων αριθμόν”. Η τέχνη δεν εξελίσσεται, αλλάζει μέσα στο χρόνο».
Αντώνης Κέπετζης (18.01.25)
“Μικρός κήπος” (1979), Ακρυλικό σε πανί, 20×20 εκ.
Info
Διάρκεια έκθεσης Πέμπτη 6 Μαρτίου έως Σάββατο 5 Απριλίου 2025
Σήμερα είχαμε τη χαρά να δοκιμάσουμε ένα από τα καλύτερα Acai Bowl στην Αθήνα!
Στο YeiAçaí πρωταρχικός πυλώνας είναι η θετική ενέργεια, σε συνδυασμό με την υγιεινή διατροφή και την ασφάλεια για κάθε διαδικασία επεξεργασίας των προϊόντων!
Το YeiAçaí είναι ένας εορτασμός της ευεξίας, της καινοτομίας και της γεύσης, επαναπροσδιορίζοντας τι σημαίνει να τρώμε υγιεινά.
Έχοντας ειδίκευση στα μπολ Açaí, τα Smoothies και τα ροφήματα Βoba και προσφέροντας μια μοναδική και ποιοτική εμπειρία που συνδυάζει τη θρεπτική αξία με την απόλαυση, αποτελούν την καλύτερη επιλογή μετά από μια εξαντλητική προπόνηση ή απλά έτσι επειδή το θες!
YeiAçaí
Επικεντρωμένα στην ανώτερη ποιότητα, με δέσμευση στην αυθεντικότητα και την καινοτομία τα Μπολ Açaí, είναι φτιαγμένα με πλούσιο βραζιλιάνικο πολτό, διατηρούν υψηλή συγκέντρωση Açaí, για αυθεντική γεύση και συνδυάζονται με χειροποίητη γκρανόλα, εξαιρετικής ποιότητας φυστικοβούτυρο και ελληνικό μέλι τοπικής παραγωγής.
Τα Ροφήματα Boba ξεχωρίζουν καθώς παρασκευάζονται με φρέσκα φρούτα και γλυκαίνονται φυσικά με ελληνικό μέλι αντί για ζάχαρη, προσφέροντας πιο υγιεινή απόλαυση.
Ενώ τα Smoothies με επιλογές υψηλής πρωτεΐνης και Premium φρούτα, είναι σχεδιασμένα για ενέργεια και γευστική ικανοποίηση σε κάθε ουρανίσκο.
YeiAçaí
Όλα τα προιόντα φτιάχνονται με πάθος και ακρίβεια, διασφαλίζοντας κορυφαία ποιότητα σε κάθε γουλιά και κάθε μπουκιά!
Σε λίγες εβδομάδες προστίθεται και μια πολυαναμενόμενη κατηγορία καφέ, η οποία θα ανεβάσει τον πήχη του specialty coffee στην Αθήνα.
YeiAçaí
Ταυτόχρονα, με έμπνευση από την ακρίβεια του Τόκιο και την πολυτέλεια του Dubai, έρχονται:
• Ιδιόκτητες Μηχανές Espresso Slayer και μύλοι άλεσης για απόλυτο έλεγχο ποιότητας.
• Χειροδιαλεγμένοι Καφέδες, εφόσον επιλέγουν προσωπικά τους κόκκους τους από αξιόπιστους προμηθευτές, εξασφαλίζοντας εξαιρετική γεύση σε κάθε φλιτζάνι.
Υπόσχονται λοιπόν, πως αυτή η νέα προσθήκη θα φέρει μια εμπειρία καφέ που η νότια Αθήνα δεν έχει ξαναδεί, συνδυάζοντας τέχνη και καινοτομία σε κάθε γουλιά.
Ένα νέο Κεφάλαιο ξεκινά για το Παλαιό Φάληρο επίσης, εφόσον σε λίγο καιρό ανοίγουν εκεί το δεύτερο τους κατάστημα!
YeiAçaí
Το YeiAçaí είναι ένα έργο της Salman Group, μιας επενδυτικής εταιρείας που ειδικεύεται στις καινοτόμες προτάσεις εστίασης. Ως πρωτοπόροι στην αναδιαμόρφωση της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής, στοχεύουν στη δημιουργία εμπειριών που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των πελατών τους, κάνοντας κάθε γεύμα αξέχαστο.
Μείνετε συντονισμένοι καθώς συνεχίζουν να καινοτομούν, να εμπνέουν και να δημιουργούν εμπειρίες που έχουν σημασία!
Μια μοναδική ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να αποκτήσουν σπάνια και εμβληματικά έργα σε προσιτές τιμές προσφέρει η «Ανοιξιάτικη δημοπρασία Νεοελληνικής Τέχνης» της VERGOS Auctions. Ο ιστορικός Οίκος, με την απαράμιλλη τεχνογνωσία του, παρουσιάζει 158 αριστουργήματα επιλεγμένα από την έμπειρη ομάδα του, προσφέροντας μια ανεπανάληπτη εμπειρία στους φιλότεχνους και τους συλλέκτες. Η δημοπρασία θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά και θα μεταδοθεί ζωντανά από την ιστοσελίδα του Οίκου την Τετάρτη 12 Μαρτίου στις 6:00 μ.μ.
Πάρις Πρέκας, «Ύδρα», τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ.
Ατμοσφαιρικές ελαιογραφίες και εκλεπτυσμένες υδατογραφίες
Η δημοπρασία αποτελεί φόρο τιμής στην ελληνική τέχνη, καθώς συγκεντρώνει έργα κορυφαίων δημιουργών που σημάδεψαν την ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία. Από ατμοσφαιρικές ελαιογραφίες και εκλεπτυσμένες υδατογραφίες έως μοναδικές μεταξοτυπίες, κεραμικά και γλυπτά από μπρούτζο, πέτρα και τερακότα, κάθε έργο αποπνέει σπάνια αισθητική και καλλιτεχνική αξία. Οι φιλότεχνοι θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν έργα που φέρουν την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών, με τιμές εκτίμησης που αντανακλούν τη μοναδικότητα και τη σπανιότητά τους.
Με τιμές εκτίμησης που ξεκινούν από μόλις 200 ευρώ, η δημοπρασία απευθύνεται τόσο σε έμπειρους συλλέκτες που προσδοκούν να εντάξουν στις συλλογές τους ανεκτίμητα έργα όσο και σε νέους λάτρεις της τέχνης που επιθυμούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη συλλογή μοναδικών αντικειμένων τέχνης ή να ανανεώσουν τον χώρο τους. Πρόκειται για ένα ανεπανάληπτο πολιτιστικό γεγονός που υπόσχεται να συναρπάσει και να εμπνεύσει!
Γιάννης Τσαρούχης, «Πορτρέτο», τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ.
Κορυφαίοι Έλληνες δημιουργοί
Στη δημοπρασία περιλαμβάνονται έργα από μερικούς από τους σημαντικότερους Έλληνες εικαστικούς, όπως οι Γιάννης Τσαρούχης, Γιάννης Μόραλης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Αλέκος Φασιανός, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Γιάννης Γαΐτης, Διαμαντής Διαμαντόπουλος, Pavlos, Παναγιώτης Τέτσης, Πάνος Βαλσαμάκης, Αντώνης Κυριακούλης, Σωτήρης Σόρογκας, Βασίλης Σπεράντζας και Τάσος Μαντζαβίνος. Συνολικά, 93 σπουδαίοι καλλιτέχνες εκπροσωπούνται σε αυτήν τη συλλογή, καθιστώντας τη δημοπρασία έναν μοναδικό γεγονός για συλλέκτες και φιλότεχνους.
Αλέκος Φασιανός, «Πρωινή συνάντηση», τιμή εκτίμησης 4.000 – 6.000 ευρώ.
Toplots Φασιανός, Μυταράς, Τσαρουχης, Τέτσης
Ανάμεσα στα κορυφαία έργα που θα βγουν στο «σφυρί» ξεχωρίζει η αριστοτεχνική μεταξοτυπία του εμβληματικού Αλέκου Φασιανού (1935 – 2022) με τίτλο «Πρωινή συνάντηση», με τιμή εκτίμησης 4.000 – 6.000 ευρώ. Επίσης, το φιλοτεχνημένο με παστέλ «Προσχέδιο» του σπουδαίου Δημήτρη Μυταρά (1934 – 2017) αποκαλύπτει την ευαισθησία και τη δυναμική της τέχνης του, με τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ.
Ο Γιάννης Τσαρούχης (1910 – 1989), ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους, χρησιμοποιεί επίσης την τεχνική του παστέλ για να δημιουργήσει το εξαιρετικό «Πορτρέτο», του οποίου η τιμή εκτίμησης ανέρχεται μεταξύ 3.000 – 4.000 ευρώ. Στην ίδια κλίμακα τιμών, οι φιλότεχνοι μπορούν να αποκτήσουν τη γοητευτική ελαιογραφία «Σίφνος» του Παναγιώτη Τέτση (1925 – 2016), καθώς και το αριστουργηματικό έργο του «Πόρτα», λάδι σε χαρτόνι επικολλημένο σε hardboard.
Ακόμη ένα εντυπωσιακό έργο είναι τα «Γυναικεία γυμνά» του Διαμαντή Διαμαντόπουλου (1914 – 1995), που αποκαλύπτει τη μοναδική του ματιά στην απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής, με τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ. Ιδιαίτερη θέση στη δημοπρασία κατέχει το «Χρυσό φτερούγισμα» του Αλέκου Φασιανού, μια αριστουργηματική σύνθεση φιλοτεχνημένη από φύλλο ορείχαλκου σε ξύλο, η οποία εκτιμάται επίσης στα 3.000 – 4.000 ευρώ.
Παναγιώτης Τέτσης, «Σίφνος», τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ.
Μαγευτικά και απαράμιλλα
Η υδατογραφία «Ύδρα» του Πάρι Πρέκα (1926 – 1999), με την ατμοσφαιρική της προσέγγιση στο τοπίο, εκτιμάται στα 2.000 – 3.000 ευρώ, ενώ το άτιτλο έργο του Νίκου Κεσσανλή (1930 – 2004), με τη μοναδική του εικαστική ταυτότητα, προσελκύει τους συλλέκτες στην ίδια τιμή. Η «Σκηνή» του Νικόλαου Ξυδιά Τυπάλδου (1826 – 1909), που μαγεύει με τη θεατρικότητα και τη σύνθεσή της, διαθέτει επίσης εκτίμηση 2.000 – 3.000 ευρώ.
Γιάννης Μόραλης, «Γυναικεία μορφή», τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ.
Η λιτή και εκλεπτυσμένη «Γυναικεία μορφή» του Γιάννη Μόραλη (1916 – 2009), φιλοτεχνημένη με μελάνι σε χαρτί, αναδεικνύει την αρμονία και την αφαιρετικότητα της τέχνης του, ενώ το κεραμικό πανό του Πάνου Βαλσαμάκη (1900 – 1986), που απεικονίζει ψαράδες, αποπνέει τη γοητεία της λαϊκής τέχνης. Και τα δύο αυτά έργα δημοπρατούνται με τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ έκαστο.
Από τα κομμάτια που καθηλώνουν το βλέμμα είναι η υδατογραφία «Αγορά» του Άγγελου Γιαλλινά (1857 – 1939), που με τιμή εκτίμησης 600 – 800 ευρώ μεταφέρει τον θεατή στην ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.
Στην ίδια κλίμακα τιμών, η ελαιογραφία «Γαλαξίδι» του Στάθη Πετρόπουλου (1944) ξεχωρίζει για την απαράμιλλη απόδοση του φωτός και της σκιάς, ενώ το «Τοπίο» του Γιώργου Μανουσάκη (1914 – 2003), φιλοτεχνημένο με τέμπερα, είναι μια αυθεντική ωδή στη φυσική ομορφιά, με τιμή εκτίμησης 700 – 900 ευρώ.
Ανακαλύψτε περισσότερα έργα και ενημερωθείτε για τους τρόπους συμμετοχής στη δημοπρασία στη ιστοσελίδα του οίκου: www.vergosauctions.com.
Νίκος Κεσσανλής, Άτιτλο, τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ.
Η Sianti Gallery την Πέμπτη 10 Απριλίου 2025 στις 19:00 εγκαινιάζει την ατομική έκθεση γλυπτικής της Εύας Παπαδοπούλου με τίτλο «Η Διαδρομή». Η φύση...
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.ΑποδοχήΠολιτική απορρήτου
