Αρχική Blog Σελίδα 5

ΓΕΙΆ + AÇAÍ = YEIAÇAÍ: Ένα Φρέσκο Ξεκίνημα για Υγιεινή Διατροφή

Από
ArtViews Team
-
geia-acai-yeiacai-ena-fresko-xekinima-gia-ygieini-diatrofi
Γράφει η Christina P. Mallaki
Σήμερα είχαμε τη χαρά να δοκιμάσουμε ένα από τα καλύτερα Acai Bowl στην Αθήνα!
Στο YeiAçaí πρωταρχικός πυλώνας είναι η θετική ενέργεια, σε συνδυασμό με την υγιεινή διατροφή και την ασφάλεια για κάθε διαδικασία επεξεργασίας των προϊόντων!
Το YeiAçaí είναι ένας εορτασμός της ευεξίας, της καινοτομίας και της γεύσης, επαναπροσδιορίζοντας τι σημαίνει να τρώμε υγιεινά.
Έχοντας ειδίκευση στα μπολ Açaí, τα Smoothies και τα ροφήματα Βoba και προσφέροντας μια μοναδική και ποιοτική εμπειρία που συνδυάζει τη θρεπτική αξία με την απόλαυση, αποτελούν την καλύτερη επιλογή μετά από μια εξαντλητική προπόνηση ή απλά έτσι επειδή το θες!

Επικεντρωμένα στην ανώτερη ποιότητα, με δέσμευση στην αυθεντικότητα και την καινοτομία τα Μπολ Açaí, είναι φτιαγμένα με πλούσιο βραζιλιάνικο πολτό, διατηρούν υψηλή συγκέντρωση Açaí, για αυθεντική γεύση και συνδυάζονται με χειροποίητη γκρανόλα, εξαιρετικής ποιότητας φυστικοβούτυρο και ελληνικό μέλι τοπικής παραγωγής.

Τα Ροφήματα Boba ξεχωρίζουν καθώς παρασκευάζονται με φρέσκα φρούτα και γλυκαίνονται φυσικά με ελληνικό μέλι αντί για ζάχαρη, προσφέροντας πιο υγιεινή απόλαυση.

Ενώ τα Smoothies με επιλογές υψηλής πρωτεΐνης και Premium φρούτα, είναι σχεδιασμένα για ενέργεια και γευστική ικανοποίηση σε κάθε ουρανίσκο.

Όλα τα προιόντα φτιάχνονται με πάθος και ακρίβεια, διασφαλίζοντας κορυφαία ποιότητα σε κάθε γουλιά και κάθε μπουκιά!

Σε λίγες εβδομάδες προστίθεται και μια πολυαναμενόμενη κατηγορία καφέ, η οποία θα ανεβάσει τον πήχη του specialty coffee στην Αθήνα.

Ταυτόχρονα, με έμπνευση από την ακρίβεια του Τόκιο και την πολυτέλεια του Dubai, έρχονται:

• Ιδιόκτητες Μηχανές Espresso Slayer και μύλοι άλεσης για απόλυτο έλεγχο ποιότητας.

• Χειροδιαλεγμένοι Καφέδες, εφόσον επιλέγουν προσωπικά τους κόκκους τους από αξιόπιστους προμηθευτές, εξασφαλίζοντας εξαιρετική γεύση σε κάθε φλιτζάνι.

Υπόσχονται λοιπόν, πως αυτή η νέα προσθήκη θα φέρει μια εμπειρία καφέ που η νότια Αθήνα δεν έχει ξαναδεί, συνδυάζοντας τέχνη και καινοτομία σε κάθε γουλιά.

Ένα νέο Κεφάλαιο ξεκινά για το Παλαιό Φάληρο επίσης, εφόσον σε λίγο καιρό ανοίγουν εκεί το δεύτερο τους κατάστημα!

Το YeiAçaí είναι ένα έργο της Salman Group, μιας επενδυτικής εταιρείας που ειδικεύεται στις καινοτόμες προτάσεις εστίασης. Ως πρωτοπόροι στην αναδιαμόρφωση της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής, στοχεύουν στη δημιουργία εμπειριών που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των πελατών τους, κάνοντας κάθε γεύμα αξέχαστο.

Μείνετε συντονισμένοι καθώς συνεχίζουν να καινοτομούν, να εμπνέουν και να δημιουργούν εμπειρίες που έχουν σημασία!

Μοναδικά και προσιτά έργα στο «σφυρί» του οίκου Βέργος

Από
ArtViews Team
-
monadika-kai-prosita-erga-sto-sfyri-tou-oikou-vergos
Νικόλαος Ξυδιάς Τυπάλδος, «Σκηνή», τιμή εκτίμησης 2.000 - 3.000 ευρώ.

Γράφει η Ιωάννα Ανδριοπούλου

Μια μοναδική ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να αποκτήσουν σπάνια και εμβληματικά έργα σε προσιτές τιμές προσφέρει η «Ανοιξιάτικη δημοπρασία Νεοελληνικής Τέχνης» της VERGOS Auctions. Ο ιστορικός Οίκος, με την απαράμιλλη τεχνογνωσία του, παρουσιάζει 158 αριστουργήματα επιλεγμένα από την έμπειρη ομάδα του, προσφέροντας μια ανεπανάληπτη εμπειρία στους φιλότεχνους και τους συλλέκτες. Η δημοπρασία θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά και θα μεταδοθεί ζωντανά από την ιστοσελίδα του Οίκου την Τετάρτη 12 Μαρτίου στις 6:00 μ.μ.

δημοπρασία
Πάρις Πρέκας, «Ύδρα», τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ.

Ατμοσφαιρικές ελαιογραφίες και εκλεπτυσμένες υδατογραφίες

Η δημοπρασία αποτελεί φόρο τιμής στην ελληνική τέχνη, καθώς συγκεντρώνει έργα κορυφαίων δημιουργών που σημάδεψαν την ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία. Από ατμοσφαιρικές ελαιογραφίες και εκλεπτυσμένες υδατογραφίες έως μοναδικές μεταξοτυπίες, κεραμικά και γλυπτά από μπρούτζο, πέτρα και τερακότα, κάθε έργο αποπνέει σπάνια αισθητική και καλλιτεχνική αξία. Οι φιλότεχνοι θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν έργα που φέρουν την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών, με τιμές εκτίμησης που αντανακλούν τη μοναδικότητα και τη σπανιότητά τους.

Με τιμές εκτίμησης που ξεκινούν από μόλις 200 ευρώ, η δημοπρασία απευθύνεται τόσο σε έμπειρους συλλέκτες που προσδοκούν να εντάξουν στις συλλογές τους ανεκτίμητα έργα όσο και σε νέους λάτρεις της τέχνης που επιθυμούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη συλλογή μοναδικών αντικειμένων τέχνης ή να ανανεώσουν τον χώρο τους. Πρόκειται για ένα ανεπανάληπτο πολιτιστικό γεγονός που υπόσχεται να συναρπάσει και να εμπνεύσει!

δημοπρασία
Γιάννης Τσαρούχης, «Πορτρέτο», τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ.

Κορυφαίοι Έλληνες δημιουργοί

Στη δημοπρασία περιλαμβάνονται έργα από μερικούς από τους σημαντικότερους Έλληνες εικαστικούς, όπως οι Γιάννης Τσαρούχης, Γιάννης Μόραλης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Αλέκος Φασιανός, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Γιάννης Γαΐτης, Διαμαντής Διαμαντόπουλος, Pavlos, Παναγιώτης Τέτσης, Πάνος Βαλσαμάκης, Αντώνης Κυριακούλης, Σωτήρης Σόρογκας, Βασίλης Σπεράντζας και Τάσος Μαντζαβίνος. Συνολικά, 93 σπουδαίοι καλλιτέχνες εκπροσωπούνται σε αυτήν τη συλλογή, καθιστώντας τη δημοπρασία έναν μοναδικό γεγονός για συλλέκτες και φιλότεχνους.

Αλέκος Φασιανός, «Πρωινή συνάντηση», τιμή εκτίμησης 4.000 – 6.000 ευρώ.

Top lots Φασιανός, Μυταράς, Τσαρουχης, Τέτσης

Ανάμεσα στα κορυφαία έργα που θα βγουν στο «σφυρί» ξεχωρίζει η αριστοτεχνική μεταξοτυπία του εμβληματικού Αλέκου Φασιανού (1935 – 2022) με τίτλο «Πρωινή συνάντηση», με τιμή εκτίμησης 4.000 – 6.000 ευρώ. Επίσης, το φιλοτεχνημένο με παστέλ «Προσχέδιο» του σπουδαίου Δημήτρη Μυταρά (1934 – 2017) αποκαλύπτει την ευαισθησία και τη δυναμική της τέχνης του, με τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ.

Δημήτρης Μυταράς,«Προσχέδιο»,τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ.

Ο Γιάννης Τσαρούχης (1910 – 1989), ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους, χρησιμοποιεί επίσης την τεχνική του παστέλ για να δημιουργήσει το εξαιρετικό «Πορτρέτο», του οποίου η τιμή εκτίμησης ανέρχεται μεταξύ 3.000 – 4.000 ευρώ. Στην ίδια κλίμακα τιμών, οι φιλότεχνοι μπορούν να αποκτήσουν τη γοητευτική ελαιογραφία «Σίφνος» του Παναγιώτη Τέτση (1925 – 2016), καθώς και το αριστουργηματικό έργο του «Πόρτα», λάδι σε χαρτόνι επικολλημένο σε hardboard.

Ακόμη ένα εντυπωσιακό έργο είναι τα «Γυναικεία γυμνά» του Διαμαντή Διαμαντόπουλου (1914 – 1995), που αποκαλύπτει τη μοναδική του ματιά στην απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής, με τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ. Ιδιαίτερη θέση στη δημοπρασία κατέχει το «Χρυσό φτερούγισμα» του Αλέκου Φασιανού, μια αριστουργηματική σύνθεση φιλοτεχνημένη από φύλλο ορείχαλκου σε ξύλο, η οποία εκτιμάται επίσης στα 3.000 – 4.000 ευρώ.

Παναγιώτης Τέτσης, «Σίφνος», τιμή εκτίμησης 3.000 – 4.000 ευρώ.

Μαγευτικά και απαράμιλλα

Η υδατογραφία «Ύδρα» του Πάρι Πρέκα (1926 – 1999), με την ατμοσφαιρική της προσέγγιση στο τοπίο, εκτιμάται στα 2.000 – 3.000 ευρώ, ενώ το άτιτλο έργο του Νίκου Κεσσανλή (1930 – 2004), με τη μοναδική του εικαστική ταυτότητα, προσελκύει τους συλλέκτες στην ίδια τιμή. Η «Σκηνή» του Νικόλαου Ξυδιά Τυπάλδου (1826 – 1909), που μαγεύει με τη θεατρικότητα και τη σύνθεσή της, διαθέτει επίσης εκτίμηση 2.000 – 3.000 ευρώ.

δημοπρασία
Γιάννης Μόραλης, «Γυναικεία μορφή», τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ.

Η λιτή και εκλεπτυσμένη «Γυναικεία μορφή» του Γιάννη Μόραλη (1916 – 2009), φιλοτεχνημένη με μελάνι σε χαρτί, αναδεικνύει την αρμονία και την αφαιρετικότητα της τέχνης του, ενώ το κεραμικό πανό του Πάνου Βαλσαμάκη (1900 – 1986), που απεικονίζει ψαράδες, αποπνέει τη γοητεία της λαϊκής τέχνης. Και τα δύο αυτά έργα δημοπρατούνται με τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ έκαστο.

Από τα κομμάτια που καθηλώνουν το βλέμμα είναι η υδατογραφία «Αγορά» του Άγγελου Γιαλλινά (1857 – 1939), που με τιμή εκτίμησης 600 – 800 ευρώ μεταφέρει τον θεατή στην ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.

Στην ίδια κλίμακα τιμών, η ελαιογραφία «Γαλαξίδι» του Στάθη Πετρόπουλου (1944) ξεχωρίζει για την απαράμιλλη απόδοση του φωτός και της σκιάς, ενώ το «Τοπίο» του Γιώργου Μανουσάκη (1914 – 2003), φιλοτεχνημένο με τέμπερα, είναι μια αυθεντική ωδή στη φυσική ομορφιά, με τιμή εκτίμησης 700 – 900 ευρώ.

Ανακαλύψτε περισσότερα έργα και ενημερωθείτε για τους τρόπους συμμετοχής στη δημοπρασία στη ιστοσελίδα του οίκου: www.vergosauctions.com.

δημοπρασία
Νίκος Κεσσανλής, Άτιτλο, τιμή εκτίμησης 2.000 – 3.000 ευρώ.

Έφη Σούτογλου: Η γυναικεία φιγούρα αποτελούσε και αποτελεί και σήμερα κεντρικό θέμα στην ιστορία της τέχνης, πρόσωπο αναφοράς και προσφοράς

Από
Zeta Tz
-
efi-soutoglou-i-gynaikeia-figoura-apotelouse-kai-apotelei-kai-simera-kentriko-thema-stin-istoria-tis-technis-prosopo-anaforas-kai-prosforas
H Έφη Σούτογλου

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Η Έφη Σούτογλου παρουσιάζει τη νέα της δουλειά με τίτλο “Βλέμμα στο Φώς” στη Γκαλερί Αργώ. Με το «Βλέμμα στο φως» αρέσκεται να φιλοτεχνεί τις αντιπαραθέσεις φωτός-σκότους, δημιουργώντας αντίστοιχα έντονες ή απαλές φωτοσκιάσεις, υπερτονισμένους ή και υποτιμημένους τονικούς χρωματισμούς. Η εικαστικός αποδίδει με τις χρωματικότητες μια υλική υπόσταση στον εκάστοτε φωτισμό και αναδεικνύει το λυρικό ύφος των αφηγηματικών της απεικονίσεων.

Η ιστορικός τέχνης, Λουίζα Καραπιδάκη, γράφει μεταξύ άλλων στο κείμενο του καταλόγου: “ Ύστερα από τα έργα της έκθεσης «Γενέθλια γη» με τα ατέρμονα τοπία του θεσσαλικού κάμπου και τη ζωή στην ύπαιθρο, η Έφη Σούτογλου επικεντρώνεται σε ανθρωποκεντρικές συνθέσεις, αντικειμενικού ρεαλισμού, χωρίς απλουστεύσεις, πλαισιωμένες από εικόνες αστικών τοπίων, δενδροφυτεμένους κοινόχρηστους χώρους, ξέφωτα, αυλές και εσωτερικούς χώρους.

Οι εικονογραφικές αυτές αναφορές στα περιβάλλοντά της, περιγραφικής και νατουραλιστικής απόδοσης, έχουν καθοριστικό ρόλο στη δομή των έργων και επιμελώς οδηγούν τον θεατή να επικεντρωθεί στο βασικό σημείο αναφοράς, την κεντρική γυναικεία φιγούρα.»

Την έκθεση επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης και ιδιοκτήτρια της Γκαλερί Αργώ, Αλέξια Σερέζη.

Συναντήσαμε την καταξιωμένη ζωγράφο στη γκαλερί, θαυμάσαμε τα έργα και μιλήσαμε μαζί της.

Έφη Σούτογλου

-Έφη, πώς αποφάσισες αυτή την στροφή στη θεματολογία σου και στην τελευταία σου δουλειά έχεις επικεντρωθεί στον άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα στην γυναικεία φιγούρα;

-Πάντα υπήρχε η ανθρώπινη παρουσία στα έργα μου είτε εμφανώς είτε όχι. Στα χρόνια των σπουδών μου και στο ξεκίνημα της εικαστικής μου πορείας κυριαρχούσαν οι εσωτερικοί χώροι και οι άνθρωποι, αλλά και με την ματιά μου να ταξιδεύει στα χωράφια τους κήπους και τον μικρόκοσμο της φύσης. Άλλωστε και εμείς ανήκουμε σε αυτόν.

Αναζητώντας διέξοδο στη μοναξιά και στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης σε μια εποχή που είναι όλα είναι ρευστά, τίθεται θέμα επαναπροσδιορισμού της ανθρώπινης οντότητας. Με τη επιστροφή στην «Γενέθλια Γη» με απασχόλησε η παιδική ηλικία, οι απουσίες των αγαπημένων προσώπων και οι σχέσεις των ανθρώπων σήμερα. Σ’ αυτή την ενότητα με επισκέπτονται τα οικεία πρόσωπα, ποζάρουν εκ του φυσικού και κατοικούν μαζί μου νοερά στο εργαστήριο.

Η γυναικεία φιγούρα αποτελούσε και αποτελεί και σήμερα κεντρικό θέμα στην ιστορία της τέχνης. Είναι πρόσωπο αναφοράς και προσφοράς. Ως γυναίκα και εγώ αισθάνομαι και  συναισθάνομαι την ύπαρξη της ως άνθρωπος και ως ζωγράφος. Σαφώς με ενδιαφέρει και η ανδρική παρουσία.

-Τα πρόσωπα που απεικονίζεις πόζαραν ζωντανά ή είναι γέννημα της φαντασίας σου;

-Είναι πρόσωπα οικεία από την ευρύτερη οικογένεια στην πραγματική ζωή και αναμνήσεις από την παιδική ηλικία.

-Από ποια σημαντικά έργα έχει επιρροή η νέα σου δουλειά; 

-Η νέα μου δουλειά έχει επηρεαστεί από το τρίπτυχο του κήπου των επίγειων απολαύσεων του Ιερώνυμου Μπος – τέλη 15ου αιώνας αρχές 16ου αιώνα-. Χρησιμοποίησα στοιχεία από το αριστερό φύλλο του παραδείσου, όπως ο λευκός ελέφαντας και η καμηλοπάρδαλη. Από το έργο του Γιοχάνες Βερμέερ, η τέχνη της ζωγραφικής που απεικονίζει τον ζωγράφο στο εργαστήριό του με το μοντέλο του, χρησιμοποίησα λεπτομέρειες ως παράθυρο φυγής στο εσωτερικά.

Έφη Σούλτογλου
Έφη Σούτογλου

Η ζωγραφική είναι από μόνη της μία ποίηση εικόνων

–Πώς θα σχολίαζες τους αγαπημένους σου ζωγράφους, Γιοχάνες Βερμέερ και  Ιερώνυμο Μπος;

Ο Βερμέερ είναι ο ζωγράφος με τους λιγότερους πίνακες. Τα έργα αυτού του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου είναι μυστηριώδη και υποβλητικά. Με γοητεύει η σιωπηλή ευγλωττία τους και τα μικρά μεγέθη έργων που μέσα τους υπάρχει ένας τεράστιος κόσμος

Ο Ιερώνυμος Μπος είναι μία μεγαλοφυής ματιά στο μέλλον. Είναι αδύνατο να προσπεράσεις αυτόν το ζωγράφο. Τα θέματα του είναι θρησκευτικά και μερικές φορές πολιτικά. Όλα αυτά είναι με έναν ιδιαίτερο μοναδικό τρόπο και μας αφορούν  και σήμερα.

-Πώς επέλεξες τον τίτλο «Βλέμμα στο φως»;

-Η πόζα του μοντέλου για αναζήτηση του φωτός στον εσωτερικό χώρο και στον εσωτερικό μας εαυτό, μάς οδηγεί να στρέφουμε το βλέμμα μας στο φως κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Έφη Σούλτογλου
Έφη Σούτογλου

-Μίλησέ μας για το φως και το χρώμα στα τελάρα σου;

-Είναι πολύ σημαντική η απόδοση του φωτός και της σκιάς στην παραστατική ζωγραφική. Συνθέτω βάσει το φως, κυρίως το φυσικό φως της ημέρας και με ενδιαφέρει η ερμηνεία και η ατμόσφαιρα των πραγμάτων και των συναισθημάτων.

Δεν είναι εύκολο να αποδώσεις τις ποιότητες του φωτός, της σκιάς και των όγκων, ιδιαίτερα με το φως της ημέρας που είναι ασταθές, αλλά μου ασκεί μεγάλη γοητεία και μυστήριο. Θα έλεγα ότι το χρώμα είναι η σάρκα και το ένδυμα της ζωγραφικής ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις. Σε αυτή τη σειρά των έργων οι χρωματικές αντιπαραθέσεις, επιλογές πότε συγκρούονταν μεταξύ τους και πότε ήταν σε αρμονία, δεν μπορώ να βάλω απευθείας καθαρό χρώμα χτίζεται σιγά-σιγά και από μέσα για να φτάσει στη λαμπρότητα του φωτεινού χρώματος ή να κρυφτεί μέσα στη χρωματισμένη σκιά.

-Τι ρόλο παίζει η ποίηση στη ζωγραφική σου;

-Η ποίηση σε βρίσκει παντού λέει ότι ο Τίτος Πατρίκιος. Όταν ζωγραφίζω έναν άνθρωπο, ένα τοπίο, μια μαγική ύπαρξη στη φύση, μού έρχονται ποιητικές φράσεις στο μυαλό. Η ζωγραφική είναι από μόνη της μία ποίηση εικόνων και θεωρώ ότι πρέπει να διαβάζουμε μία ποιητική φράση κάθε μέρα μας κάνει καλό.

Έφη Σούλτογλου
Έφη Σούτογλου

-Ποια μουσική επένδυση θα επέλεγες για την τελευταία σου δουλειά και γιατί;

-Το χαμόγελο της Τζοκόντα του Μάνου Χατζιδάκι. Η πρώτη φορά που άκουσα τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι ήταν όταν ήμουν 18-19 χρονών. Τα νεαρά πρόσωπα που έχω ζωγραφίσει με ταξιδεύουν στη δική μου νεαρή εποχή. Όχι νοσταλγικά αλλά για μία σπουδή στην αισιοδοξία, που δεν έρχεται μόνο από την ηλικία αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο.

-Πώς βλέπεις την αγορά της τέχνης στην Ελλάδα;

-Θα έλεγα ότι είναι σχεδόν οικογενειακή η αγορά τέχνης στη χώρα μας. Στα σημερινά χρόνια είναι μικρή, αλλά υπάρχει χάρις στο πάθος και την αγάπη στην τέχνη κάποιων ανθρώπων να βλέπουν και να συλλέγουν έργα. Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος δεν είναι σε θέση να επισκεφτεί χώρους τέχνης ή να αγοράσει ένα έργο τέχνης. Παρόλο που οι τιμές είναι αρκετά προσιτές, διότι η καθημερινότητα έχει γίνει αρκετά εξαντλητική και ο αγώνας της επιβίωσης μονόδρομος.

-Μελλοντικά βήματα…

-Το νήμα της ζωγραφικής συνεχίζεται. Αγώνας και εκθέσεις!

Έφη Σούτογλου

Info έκθεσης

Έφη Σούτογλου – «Βλέμμα στο φως»

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου έως Σάββατο 8 Μαρτίου 2025

Γκαλερί Αργώ
Νεοφ. Δούκα 5, 10674, Κολωνάκι

Ώρες λειτουργίας
Τρίτη – Παρασκευή 10.00 – 14.00 & 17:00 – 20:00
Σάββατο 11.00 – 15.00

Who is who

Η Έφη (Ευανθία) Σούτογλου γεννήθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο Φαρσάλων, από γονείς Μικρασιάτες. Εργαστήριο Ν. Στέφου, προετοιμασία για την εισαγωγή στην Α.Σ.Κ.Τ. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας το διάστημα 1986-1992 στο εργαστήριο Ζωγραφικής του Π. Τέτση και Δ. Μυταρά και στο εργαστήριο χαρακτικής του Θ. Εξαρχόπουλου. Ιστορία τέχνης με την Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα. Αποφοίτησε από την Α.Σ.Κ.Τ. με άριστα. Φιλοτέχνηση εξώφυλλων και βιβλίων των εκδόσεων Το ροδακιό. Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές Βάρσου, Βογιατζόγλου, Κουβουτσάκη, Καρασταμάτη, Κόγια, Κυνηγόπουλου, Μιχαηλίδη, Μοσχανδρέου, Μπεργελέ, Ρήγα, Σταθόπουλου, Φρυσίρα, Φέλιου.

Καθώς και στο Μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή Άνδρου και Αθήνας, στο Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας, στη συλλογή του Αμερικάνικου Κολεγίου Αθηνών, στη Πινακοθήκη Καρδίτσας, Κομοτινής, Αγρινίου και στην Πινακοθήκη Βιάννου στο Ρέθυμνο, στο Υπουργείο Πολιτισμού και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ατομικές Εκθέσεις

  • 1990 Αίθουσα Τέχνης Τίρυνς, Καρδίτσα • 1994 Gallery Μαρία Παπαδοπούλου, Αθήνα • 1998 Χώρος Τέχνης 24 Αθήνα • 2003 Adam Gallery Αθήνα • 2003 Κρύπτη, Κέντρο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, Μαχαιράδο, Ζάκυνθος • 2004 Γκαλερί της Έρσης, Αθήνα • 2007 Η Πόλις θα σε ακολουθεί Adam Gallery Αθήνα • 2009 Από την Ύδρα στην Άνδρο, Ιστορικό αρχείο-Μουσείο Ύδρας • 2009 Άνδρος Οικία Μ. Εμπειρίκου 1863-Βαλμάς Α.Ε. • Τα μικρά τα ελάχιστα, υπέροχα. Πολυχώρος Μεταίχμιο • 2011 Gallery Χαρίλαος Φατόλας Καρδίτσα • 2015 Ιστορικό Αρχείο Μουσείο Υδρας • 2020 “Κάτω από θόλους διάφανους” Βιβλιοπωλείο Λεμόνι • 2023 “Γενέθλια Γή” Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας • 2025 “Βλέμμα στο Φώς” Γκαλερί Αργώ

Νίκος Μικρούλης «Consumptio-Tempus»: Ατομική έκθεση γλυπτικής στην αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος

Από
Μαρία Δήμου
-

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την ατομική έκθεση γλυπτικής του Νίκου Μικρούλη υπό τον τίτλο «Consumptio-Tempus», σε επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Λουΐζας Καραπιδάκη. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 7 Μαρτίου 17:30-22:30, ενώ η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό έως το Σάββατο 29 Μαρτίου 2025.

Στην έκθεση αυτή ο Νίκος Μικρούλης παρουσιάζει μια νέα σειρά έργων με αναφορές στην φθορά του χρόνου, που όλοι μας βιώνουμε, όπως δηλώνει και ο τίτλος της έκθεσης «Consumptio-Tempus». Ο Νίκος Μικρούλης μέσα από απλά υλικά δημιουργεί σύγχρονα γλυπτά ξεφεύγοντας από τον κλασσικό συντηρητισμό και τη νόρμα μάρμαρο-μπρούντζος. Αφενός με τη χρήση καθημερινών υλικών όπως το χαρτόνι κατορθώνει να δημιουργήσει μοναδικές φόρμες που κάνουν το θεατή να αναρωτιέται αν πράγματι αυτό που «βλέπει» με τα μάτια του είναι απλώς χαρτί. Αφετέρου, με εργαλεία του τα γρανάζια και τα εξαρτήματα γραφομηχανής, που αποτελούν αγαπημένα του υλικά, ως αντικείμενα που επισημαίνουν τη φθορά του χρόνου, παραπέμποντάς μας σε παλαιότερες εποχές, τους δίνει «πνοή» συνθέτοντας με αυτά νέα εικαστικά έργα. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει τον Νίκο Μικρούλη ως καλλιτέχνη, κάνοντας τον να ξεχωρίζει είναι η εφευρετικότητα και η ικανότητα του να ταιριάζει τόσο διαφορετικά μεταξύ τους υλικά, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό τα έργα του πρωτότυπα και μοναδικά.

Tempus
“Σύνθλιψη”, 100x25x15 cm.

Η Ιστορικός Τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη αναφέρει για την έκθεση: «Ο Νίκος Μικρούλης στοιχειοθετεί εικαστικές συνθέσεις με την ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης που τον διακατέχει και την εξαίρετη δεξιοτεχνία στη χρήση πολλών τεχνικών. Οι αυτοτελείς μικρές και μεγάλες εγκαταστάσεις του είναι υπερβατικές και εξιστορούν τις φθορές και τις διαβρώσεις του αδυσώπητου χρόνου, ενώ παραπέμπουν σε διαχρονικές μνήμες με μια πρωτότυπη οπτική πλασματικότητα. Το εύρος της δουλειάς του είναι τεράστιο και πολυδιάστατο, υποταγμένο στην τέχνη της παγκοσμιοποίησης. Άπειροι αυτοσχεδιασμοί από ακατάπαυστες δοκιμές και μακροχρόνιους πειραματισμούς προηγούνται της αποπεράτωσης κάθε έργου. Αδρές ματιέρες μετάλλων συνδιαλέγονται με μικροβέλε χαρτόνια, υφασμάτινα στοιχεία με σκουριές, λειασμένα ξύλα με ατσάλινα γρανάζια, συνθετικές ρητίνες με οξειδωμένα υλικά, έτοιμες εικόνες και βιομηχανικά αντικείμενα με χυτά γλυπτά. Ο δημιουργός μορφοποιεί ετερόκλητες ύλες με δραστικές επεμβάσεις, έντονες αλλοιώσεις, άπειρες αντιπαραθέσεις, παλίμψηστες επιστρώσεις και εύστοχους συνδυασμούς. Μεταμορφώνει, δαμάζει ή αλλοιώνει κάθε λογής απίθανο υλικό και φιλοτεχνεί με τη χαρακτηριστική προσωπική πλαστική του γραφή ανατρεπτικής αισθητικής περίοπτες φόρμες ανάλογα με τις ανάγκες της αφήγησης και των επιλεγμένων εννοιολογικών συσχετισμών.»

Tempus
“Δίνη”, 70×9 cm.

Who is Who

Ο Νίκος Μικρούλης γεννήθηκε στο Πέραμα το 1968. Είναι αυτοδίδακτος και από νεαρή ηλικία ασχολείται συστηματικά με τα εικαστικά με έμπνευση από την καθημερινότητα και τους ρυθμούς της πόλης. Στις δημιουργίες του χρησιμοποιεί κυρίως φυσικά και βιομηχανικά υλικά. Το 2013 βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Παράλληλα το Νοέμβριο του ίδιου έτους παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση με τίτλο «Αινιγματικός Χωροχρόνος». Από το 2013 μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει τα έργα του σε ομαδικές εκθέσεις σε γκαλερί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ακόμα έχει συμμετάσχει στην Art Athina 2019, 2022, 2024 με την αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ κάποια έχουν παρουσιαστεί σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Ζει και εργάζεται στο Πέραμα.

Tempus
“Μνήμες”, 120×8 cm.

Info

Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 7 Μαρτίου 17:30-22:30

Ημέρες και ώρες λειτουργίας
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30
Τετάρτη 11:00-17:00, Σάββατο 11:00-16:00
Κυριακή, Δευτέρα κλειστά

Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος
Λεμπέση 12, Αθήνα | metro Ακρόπολη
Τηλέφωνο: 211 182 38 18

«Φωνές και Σιωπές – Η Γυναίκα στην Ποίηση»: Μια ποιητική βραδιά αφιερωμένη στη γυναικεία έμπνευση και δημιουργία

Από
Μαρία Δήμου
-

Η ποίηση είναι η τέχνη όπου η φωνή και η σιωπή συναντώνται και συνομιλούν, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό από συναισθήματα, σκέψεις και εικόνες. Με αφορμή αυτή τη δυναμική σχέση, οι ιστότοποι BookSitting και Varelaki διοργανώνουν στον Βιβλιοστάτη την εκδήλωση «Φωνές και Σιωπές: Η Γυναίκα στην Ποίηση». Μια ξεχωριστή βραδιά αφιερωμένη στις ποιητικές αναπαραστάσεις της γυναίκας, είτε ως δημιουργού είτε ως πηγής έμπνευσης, τιμώντας ταυτόχρονα την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) και την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης (21 Μαρτίου).

Στην εκδήλωση θα απαγγελθούν ποιήματα γραμμένα από ποιητές και ποιήτριες, που αντλούν θεματολογία από τη γυναικεία εμπειρία, την ευαισθησία, τον αγώνα, τη μοναξιά, την αγάπη και τη σιωπή. Μέσα από προσεκτικά επιλεγμένα έργα, το κοινό θα ταξιδέψει σε ένα ποιητικό σύμπαν όπου η γυναίκα εκφράζεται άλλοτε ως κραυγή και άλλοτε ως ψίθυρος, πάντα όμως με ένταση και αλήθεια, ενώ ζωντανές ερμηνείες τραγουδιών και μελοποιημένων ποιημάτων θα προσθέσουν μια νέα διάσταση στην ποίηση.

Ποιήματα θα διαβάσουν (με αλφαβητική σειρά) οι ποιητές και οι ποιήτριες:

Σπύρος Αραβανής, Άννα Αφεντουλίδου, Διώνη Δημητριάδου, Έφη Δήμου, Γιώργος Δουατζής, Αλεξία Καλογεροπούλου, Μάνια Μεζίτη, Χάρης Μελιτάς, Εύα Μοδινού, Ιφιγένεια Ντούμη, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Τάκης Π. Πιερράκος, Γιώργος Ρούσκας, Λένα Σαμαρά, Αντώνης Τσόκος.

Τραγούδια ανάμεσα στα ποιήματα: Παναγιώτης Τερζάκης

Στο τέλος της εκδήλωσης θα υπάρχει ανοιχτό μικρόφωνο για όποιον/όποια επιθυμεί να απαγγείλει ένα ποίημα, προσθέτοντας τη δική του/της φωνή σε αυτή τη γιορτή της ποίησης.

Φωνές και Σιωπές
Poster

Info

Ημερομηνία: Σάββατο, 8 Μαρτίου 2025 | Ώρα: 19:00
Τοποθεσία: Βιβλιοστάτης | Χαϊμαντά 17, 1ος όροφος, Χαλάνδρι
Είσοδος ελεύθερη
Για περισσότερες πληροφορίες:
[email protected] & [email protected]

Το 9ο Beyond Borders ταξιδεύει στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Από
Zeta Tz
-
to-9o-beyond-borders-taxidevei-stin-athina-28-30-martiou-2025-stin-tainiothiki-tis-ellados
Το 9ο Beyond Borders ταξιδεύει στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Πιστό στο ανοιξιάτικο ραντεβού του, το Beyond Borders – Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου παρουσιάζει τις βραβευμένες ταινίες του στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος!

Λίγο πριν γιορτάσει τα δέκα του χρόνια, το Beyond Borders – Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου βάζει στις αποσκευές του μερικές από τις ταινίες που ξεχώρισαν το καλοκαίρι που μας πέρασε και τις παρουσιάζει στο κοινό από τις 28 έως τις 30 Μαρτίου 2025 στον φιλόξενο χώρο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος!

Στρατηγικός Εταίρος του Beyond Borders είναι η ΔΕΗ, στηρίζοντας ενεργά τις τέχνες και τον πολιτισμό, όλους και όσα μας οδηγούν στο μέλλον, ένα μέλλον καλύτερο, όπου τον πρώτο λόγο έχει ο πολιτισμός.

Συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ που ρίχνουν φως στις λιγότερο προβεβλημένες πτυχές της Ιστορίας, που υψώνουν τη φωνή τους για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα και συμπερίληψη, που ξεδιπλώνουν θαρραλέα προσωπικές ιστορίες – πεδία «μάχης» όπου αποτυπώνεται ο κοινωνικοπολιτικός χάρτης της εποχής, θα είναι φέτος η πρόταση του Beyond Borders για το αθηναϊκό τριήμερο.

Εξαιρετικής σημασίας είναι η παρουσία στην Αθήνα του Dr. Izzeldin Abuelaish, που έρχεται ειδικά για τις προβολές καλεσμένος από το Beyond Borders Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου. Ο Dr. Abuelaish είναι ο πρώτος Παλαιστίνιος γιατρός που εργάζεται σε ισραηλινό νοσοκομείο και ξεγεννάει μωρά, αλλά το ήθος της συγχώρεσης και της συμφιλίωσης δοκιμάζεται, όταν ένα ισραηλινό τανκ βομβαρδίζει το σπίτι του σκοτώνοντας τις τρεις κόρες του. Η ιστορία του ξεδιπλώνεται μέσα από ένα πολύ δυνατό ντοκιμαντέρ καναδικής παραγωγής, το I Shall not Hate, που κυριολεκτικά καθήλωσε τους θεατές στο Καστελλόριζο και βραβεύτηκε από την επιτροπή με το Χάλκινο Στεφάνι της Μεγίστης. Ο Dr.Abuelaish θα παρακολουθήσει το φεστιβάλ και θα συνομιλήσει με το κοινό μετά την προβολή της ταινίας.

Όπως δήλωσε η Ειρήνη Σαρίογλου, καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ: «Όπως είχαμε υποσχεθεί, το ταξίδι του Beyond Borders στην Αθήνα, όπως και σε άλλες πόλεις εκτός Ελλάδας, είναι πλέον θεσμός. Είναι μεγάλη μας χαρά να μοιραζόμαστε με το ευρύτερο κοινό ταινίες που μας μάγεψαν το καλοκαίρι στο Καστελλόριζο και αξίζει να τις απολαύσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος.

Οι ταινίες του φεστιβάλ – οι περισσότερες από τις οποίες προβάλλονται σε ελληνική, διεθνή και παγκόσμια πρεμιέρα και έπειτα ταξιδεύουν στα φεστιβάλ ή και στις αίθουσες -, ξεχωρίζουν για την ποιότητα, την κοινωνική τους ευαισθησία και την επιμονή τους να μην σωπαίνουν σε σκοτεινές και επικίνδυνες εποχές. Με σεβασμό και θαυμασμό στους δημιουργούς τους επιμένουμε κι εμείς για ένα όλο και καλύτερο φεστιβάλ, αντάξιο των ταινιών που μας εμπιστεύονται. Σε αυτήν την προσπάθεια θέλουμε να είστε κοντά μας. Σας περιμένουμε όλους και όλες σε ένα κινηματογραφικό τριήμερο χωρίς σύνορα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος!».

Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι οι εξής: Bangarang του Giulio Mastromauro, Ιταλία 2023, Ελληνική Πρεμιέρα, για τον κόσμο της παιδικής ηλικίας στον Τάραντα, τη βιομηχανική πόλη στη νότια Ιταλία, I shall not hate της Tal Barda, Καναδάς 2024, Ελληνική Πρεμιέρα, που ακολουθεί την αχαρτογράφητη πορεία του Dr. Izzeldin Abuelaish, Παλαιστίνιου γιατρού που εργάζεται σε ισραηλινό νοσοκομείο και ξεγεννάει μωρά, του οποίου το ήθος της συγχώρεσης και της συμφιλίωσης δοκιμάζεται όταν ένα ισραηλινό τανκ βομβαρδίζει το σπίτι του, σκοτώνοντας τις κόρες και την ανιψιά του, Koka του Aliaksandr Tsymbaliuk, Πολωνία 2024, Ελληνική Πρεμιέρα, για τη σχέση μεταξύ πατέρα και γιου που ζουν στην άκρη του κόσμου κοντά στη Βερίγγειο Θάλασσα, Λώξη των Δημήτρη Ζάχου, Θανάση Καφετζή, Ελλάδα 2024, για τη Λωξάνδρα, μια νέα γυναίκα με σύνδρομο Down που γίνεται το πρώτο ανάπηρο άτομο που υπογράφει συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, My Place Ozerna της Karina Będkowska, Πολωνία 2022, Ελληνική Πρεμιέρα, ένα τρυφερό ντοκιμαντέρ για το ταξίδι μιας γυναίκας από το Λονδίνο στην Ozerna, ένα μικρό χωριό στην Ουκρανία, Searching for Rodakis του Saim Kerem Soyyilmaz, Τουρκία 2023, για την ανακάλυψη της ταφόπλακας της δεκαεπτάχρονης Χρυσούλας κατά την ανακαίνιση ενός παλιού σπιτιού κοντά στην Κωνσταντινούπολη, The Board της Carmen Tortosa, Ισπανία 2023, Διεθνής Πρεμιέρα, για τη διαδικασία λήψης παρατεταμένης αναρρωτικής άδειας ή πιστοποίησης μόνιμης αναπηρίας των εργαζομένων, Sister of Mine του Mariusz Rusinski, Πολωνία 2023, Ελληνική Πρεμιέρα, για τις συνθήκες που οδήγησαν μια ταλαντούχα έφηβη στον εθισμό στα ναρκωτικά και Monument του Maksim Avdeev, Ρωσία 2024, Ελληνική Πρεμιέρα, για τη σχέση πατέρα και ομοφυλόφιλου γιού σε έναν προβληματισμό για την οικογένεια, την ταυτότητα και την άβυσσο της ιδεολογίας.

Διοργάνωση: Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔΙΣΜΕ) σε συνεργασία με την γαλλική Ecrans des Mondes.
Οι προβολές στην Αθήνα θα πραγματοποιηθούν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48 6 & Μ. Αλεξάνδρου 134-136, στάση μετρό Κεραμεικός).

Είσοδος ελεύθερη με τήρηση σειράς προτεραιότητας κατά την προσέλευση.

Πρόγραμμα προβολών:

Παρασκευή 28 Μαρτίου
 19:30-19:45 Έναρξη δράσης / καλωσόρισμα
 19:45 – 21:15 I shall not hate της Tal Barda (Χάλκινο Στεφάνι Μεγίστης), Ελληνική πρεμιέρα
 21:30 – 21:45 Monument του Maksim Adveev (Χρυσός Φοίνικας), Παγκόσμια Πρεμιέρα
 Διάλειμμα 5’
 21:45 – 22:45 Searching for Rodakis του Kerem Soyyilmaz (Ειδικό Βραβείο Μεσογειακής Φιλίας)

Σάββατο 29 Μαρτίου
 19:30 – 21:00 Λώξη των Δημήτρη Ζάχου και Θανάση Καφεντζή (Βραβείο Καλύτερου Ελληνικού Ντοκιμαντέρ),
 21:00 – 21:15  με σκηνοθέτες
 21:15 – 21:35 The Board της Carmen Tortosa (Χάλκινος Φοίνικας, Διεθνής Πρεμιέρα
 Διάλειμμα, 5΄
 21:40 – 22:53 Bangarang του Giulio Mastromauro (Βραβείο FIPRESCI), Ελληνική Πρεμιέρα

Κυριακή 30 Μαρτίου
 19:30 – 20:20 Koka του Aliaksandr Tsymbaliuk (Χρυσό Στεφάνι Μεγίστης), 47΄
Ελληνική Πρεμιέρα
 20:20-20:25 Διάλειμμα
 20:25 – 20:55 Sister of Μine του Mariusz Rusinski (Αργυρός Φοίνικας), Ελληνική Πρεμιέρα
 20:55-21:00 Διάλειμμα
 21:00 – 22:00 My place Ozerna της Karina Bedkowska (Αργυρό Στεφάνι Μεγίστης), 59', Ελληνική
Πρεμιέρα
 22:00 Κλείσιμο δράσης

Λίγα παραπάνω λόγια για τις ταινίες του φεστιβάλ:

I shall not hate της Tal Barda, Καναδάς, 2024,  Ελληνική Πρεμιέρα

Από τον προσφυγικό καταυλισμό Jabaliya της Γάζας μέχρι το Πανεπιστήμιο του Τορόντο και το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, το I shall not hate ακολουθεί την αχαρτογράφητη πορεία του Dr. Izzeldin Abuelaish, του πρώτου Παλαιστίνιου γιατρού που εργάζεται σε ισραηλινό νοσοκομείο και γεννάει μωρά, του οποίου το ήθος της συγχώρεσης και της συμφιλίωσης δοκιμάζεται στην ύστατη δοκιμασία όταν ένα ισραηλινό τανκ βομβαρδίζει το σπίτι του, σκοτώνοντας τις τρεις κόρες του. Παρά τις αντιξοότητες, μετατρέπει την τραγωδία του σε μια παγκόσμια εκστρατεία για την εξάλειψη του μίσους.

Μετά τις εξελίξεις με τον πόλεμο στη Γάζα, το ταξίδι του γιατρού γίνεται ακόμη πιο μοιραίο για τη δυνατότητα να φανταστούμε ένα μέλλον για Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς. Το " I shall not hate είναι μια επιστολή ανεκτικότητας από έναν βαθιά εμπνευσμένο άνθρωπο με ένα μήνυμα τόσο επείγον όσο ποτέ άλλοτε.

Χάλκινο Στεφάνι της Μεγίστης χορηγία της ΕΡΤ για μια φωνή βαθιάς ανθρωπιάς που πρέπει να ακουστεί, μια ιστορία που πρέπει να αφουγκραστούμε.

9ο Beyond Borders

Koka του Aliaksandr Tsymbaliuk, Πολωνία, 2024, 47 Ελληνική Πρεμιέρα Μια οικεία ιστορία της σχέσης μεταξύ πατέρα και γιου, που ζουν στην άκρη του κόσμου κοντά στη Βερίγγειο Θάλασσα, εμποτισμένη με τη σκληρότητα της τοπικής πραγματικότητας και την απλότητα της παιδικής ηλικίας, την αυστηρότητα της πατρικής αγωγής και την αγάπη που βρίσκει πάντα μια θέση σε κάθε μέρος του πλανήτη και σε κάθε καρδιά, ακόμη και σε εκείνη που μοιάζει πιο σκληρή από την πέτρα.

Χρυσό Στεφάνι της Μεγίστης – GRAND PRIX, χορηγία τoυ Ιδρύματος Michael Marks Charitable Trust για ένα καρέ ζωής που διακριτικά σχολιάζει τον πολιτισμικό και κοινωνικό αγώνα για επιβίωση σε ένα άγονο τοπίο εξαντλημένων πόρων.

Λώξη των Δημήτρη Ζάχου, Θανάση Καφετζή, Ελλάδα, 2024, 
Η Λωξάνδρα, μια νέα γυναίκα με σύνδρομο Down, γίνεται το πρώτο ανάπηρο άτομο που υπογράφει συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Αφήνει την πόλη και τη γνώριμη καθημερινότητά της και ταξιδεύει στην Αθήνα για να γίνει μέλος του επαγγελματικού θιάσου του Εθνικού. Για τους επόμενους 6 μήνες η Λώξη κάνει πρόβες και φίλους, ερωτεύεται, διασκεδάζει, απογοητεύεται και συνεχίζει ξανά και ξανά να διεκδικεί προσβασιμότητα στην πράξη, ανατρέποντας ένα στερεότυπο τη φορά.

Βραβείο Καλύτερου Ελληνικού Ντοκιμαντέρ με τη συγχρηματοδότηση της ΕΡΤ και του ΕΚΚΟΜΕΔ για μια ταινία ευαίσθητη αλλά χωρίς υπερβολές που μας προσκαλεί να κατανοήσουμε τι εστί πραγματικά υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον και πρότυπο διαπαιδαγώγησης.

9ο Beyond Borders

My Place Ozerna της Karina Będkowska, Πολωνία, 2022, 59 Ελληνική Πρεμιέρα
Ούτε εγώ θέλω να ζήσω εξομολογείται η Karina στη θεία της Slava, πυροδοτώντας μια βαθιά αναζήτηση νοήματος μεταξύ δύο μακρινών συγγενών. Για την Karina, το ταξίδι από το Λονδίνο στην Ozerna, ένα μικρό χωριό στην Ουκρανία, γίνεται προσδόκητα η αρχή ενός ταξιδιού για να ανακτήσει τη ζωτικότητά της: στην Ozerna συναντά την 84χρονη θεία της Slava, η οποία είναι χήρα εδώ και πολλά χρόνια. Και οι δύο γυναίκες έχουν χάσει τη θέλησή τους για ζωή, αλλά ένας αμοιβαίος δεσμός αγάπης επαναφέρει το νόημα στη ζωή τους. Όμορφα γυρισμένο, αυτό το τρυφερό ντοκιμαντέρ είναι μια απόδειξη της σημασίας
της σύνδεσης μεταξύ των γενεών και της κοινής ανακάλυψης της ζωτικότητας και του σκοπού.

Αργυρό Στεφάνι της Μεγίστης, χορηγία τoυ Ιδρύματος Michael Marks Charitable Trust για την όμορφη κινηματογράφηση μας προσκαλεί σε έναν πολύ προσωπικό κόσμο, με μια βαθιά καθολική απήχηση για μια διαγενεακή κρίση μοναξιάς, τόσο σε αγροτικές όσο και σε αστικές περιοχές.

Searching for Rodakis του Saim Kerem Soyyilmaz, Τουρκία, 2023, 57
Η Χρυσούλα, που πέθανε το 1887 σε ηλικία 17 ετών, θάφτηκε κάτω από το πάτωμα του σπιτιού της οικογένειάς της σε ένα μικρό χωριό 100 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη. Τριάντα επτά χρόνια αργότερα, λόγω μιας ανταλλαγής πληθυσμών, η οικογένεια της Χρυσούλας αναγκάστηκε να την αφήσει θαμμένη κάτω από το πάτωμα όταν εκτοπίστηκαν στη βόρεια Ελλάδα.
Εκατό χρόνια αργότερα, κατά την ανακαίνιση αυτού του παλιού σπιτιού, η οικογένεια ενός κινηματογραφιστή που ζούσε εκεί ανακάλυψε την ταφόπλακα της Χρυσούλας. Αυτή η ταινία, σε σκηνοθεσία του Kerem Soyyilmaz, είναι μια ιστορία για την ανακάλυψη της ταφόπλακας το 2016, την έρευνα για την οικογένεια που της ανήκε και την αναζήτηση που κατέληξε στη
Θεσσαλονίκη το 2022, εξιστορημένη μέσα από τις εμπειρίες του σκηνοθέτη και της οικογένειάς του.

Ειδικό Βραβείο Μεσογειακής Φιλίας, χορηγία του ΕΚΚΟΜΕΔ για μια ταινία που, με κινηματογραφική απλότητα και διεισδυτικότητα, παρουσιάζει την αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, μια ιστορία για την αναζήτηση της συμφιλίωσης, της αλήθειας και της μνήμης. Η ταινία απέσπασε επίσης Ειδική Μνεία από την Κριτική Επιτροπή γιατί αφηγείται μια συγκινητική, ευάλωτη και σταδιακά εξελισσόμενη ιστορία της συνάντησης Ελλήνων και Τούρκων, αναδεικνύοντας την κοινή εμπειρία των δύο λαών και τις ανθρώπινες συνέπειες της βίαιης διάσπασής τους πριν από έναν αιώνα.

9ο Beyond Borders

The Board της Carmen Tortosa, Ισπανία,  2023, Διεθνής Πρεμιέρα
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την πραγματικότητα των εργαζομένων που βρίσκονται σε παρατεταμένη αναρρωτική άδεια ή που ζητούν πιστοποίηση μόνιμης αναπηρίας. Η επίλυση εξαρτάται από τη γνώμη του Ιατρικού Συμβουλίου. Η διαδικασία δεν είναι
δημοφιλής, αλλά δυστυχώς είναι πιο συχνή ό,τι νομίζουμε.

Χάλκινος Φοίνικας με την υποστήριξη του Phoenix TV γιατί θίγει ένα παγκόσμιο ζήτημα—τον αγώνα ενάντια στη γραφειοκρατία, το κράτος και τα συστήματα στα οποία ζούμε—και επιτυγχάνει να προκαλέσει στον θεατή μια αίσθηση επείγοντος.

Sister of Mine του Mariusz Rusinski, Πολωνία, 2023, Ελληνική Πρεμιέρα
Η Zuzia, μια εξαιρετικά ευαίσθητη και καλλιτεχνικά προικισμένη έφηβη, παλεύει σήμερα με τον εθισμό στα ναρκωτικά. Ο αδελφός της, ο οποίος είναι και ο σκηνοθέτης της ταινίας, προσπαθεί να εξακριβώσει τις συνθήκες που οδήγησαν στην πτώση
της Zuzia στον εθισμό.

Αργυρός Φοίνικας, με την υποστήριξη του Phoenix TV γιατί απεικονίζει τον αντίκτυπο του εθισμού στα ναρκωτικά στα μέλη της οικογένειας και το αίσθημα αδυναμίας τους απέναντί του με έναν ρεαλιστικό και οικείο τρόπο.

Monument του Maksim Avdeev, Γερμανία, 2024,  Ελληνική Πρεμιέρα
Σε έναν προβληματισμό για την οικογένεια, την ταυτότητα και την άβυσσο της ιδεολογίας, ο σκηνοθέτης Maksim Avdeev αντιμετωπίζει τους σκληρούς παραλληλισμούς και τις αγεφύρωτες διαφορές με τον πατέρα του. Ενωμένοι μέσω του αίματος αλλά διχασμένοι από τις διαφορετικές πεποιθήσεις, η σχέση τους υπάρχει μόνο μέσα στα όρια του αρχειακού υλικού. Αναγκασμένος σε εξορία λόγω της ομοφυλοφιλίας του, ο Maksim σπάει τη σιωπή και καλεί τηλεφωνικά τον πατέρα του μετά από 1,5 χρόνο. Η ταινία αναδύεται ως μια ωμή και οικεία εξερεύνηση των ρήξεων μέσα σε μια οικογένεια, καθώς ο Maksim
παλεύει με την οδυνηρή συνειδητοποίηση ότι η πίστη του πατέρα του στη ρωσική προπαγάνδα επισκιάζει το δεσμό τους ως γονέα και παιδιού. Μέσα από αυτόν τον απόμακρο διάλογο, ο Maksim ξεκινάει ένα ταξίδι ψυχικής αναζήτησης για να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ τους, περιηγούμενος στην πολυπλοκότητα της αγάπης, της αποδοχής και της αδυσώπητης έλξης των αντικρουόμενων αληθειών.

Χρυσός Φοίνικας με την υποστήριξη του Phoenix TV για μια ταινία ήρεμη, μινιμαλιστική και γεμάτη αγάπη και κατανόηση, όπου το προσωπικό αφήγημα που χτίζει, έχει τη δύναμη να συνδεθεί με το τρέχον παγκόσμιο πολιτικό κλίμα, ιδιαίτερα σε
σχέση με τον εθνικισμό και τις πολιτικές ταυτότητας.

Bangarang του Giulio Mastromauro, Ιταλία, 2023,  Ελληνική Πρεμιέρα
Τα παιδιά μπορεί να είναι φωνακλάδικα, ανέμελα, παιχνιδιάρικα, αφηρημένα, βίαια. Αυτό συμβαίνει και στον Τάραντα, μια βιομηχανική πόλη στη νότια Ιταλία, η οποία από τη δεκαετία του 1960 φιλοξενεί τη μεγαλύτερη χαλυβουργία της Ευρώπης.
Παρατηρώντας τις κινήσεις τους και ακούγοντας τα συναισθήματά τους, εισερχόμαστε στον κόσμο της παιδικής ηλικίας, χάνοντας ταυτόχρονα τον εαυτό μας στο παρόν αυτής της περιοχής, τόπο μιας από τις σοβαρότερες υγειονομικές και περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία. Το Bangarang είναι μια τζαμαϊκανή λέξη που σημαίνει αναταραχή, αταξία, χάος.

Βραβείο FIPRESCI (Διεθνής Ομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου), χορηγία της ΕΡΤ, για τη δημιουργία ενός εξαίρετου οπτικού δοκιμίου αθωότητας και ξεγνοιασιάς εν μέσω μιας εξελισσόμενης οικολογικής καταστροφής μακριά από την κοινή θέα.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.beyondborders.gr 

“Aπόρρητο” (New constructive effects ) του Ivan Vyrypaev

Από
Iliana Geo
-

Το αριστούργημα του Ivan Vyrypaev “Απόρρητο” (New constructive effects),
παρουσιάζεται στο θέατρο Τζένη Καρέζη, σε σκηνοθεσία Ταμίλλα Κουλίεβα.
Θα τολμούσες να εξομολογηθείς τις πιο προσωπικές σου αλήθειες σε αυτούς που αγαπάς;
Μέχρι πού αντέχεις να δοκιμάσεις τα όρια της αποδοχής τους;
Και αλήθεια, σε ποιο σημείο σπάει η κλωστή που κρατάει την ισορροπία ανάμεσα στην εικόνα που θέλεις να έχεις και τις πιο μύχιες πτυχές σου που συνθέτουν αυτό που πραγματικά είσαι;


Ένα σύγχρονο έργο με δονούμενο κοινωνικό λόγο που δίνει στις λέξεις την ορμή της
αλήθειας, με τους Ταμίλλα Κουλίεβα, Μαριάννα Κιμούλη και Χρήστο Στέργιογλου.
Συμμετέχουν η Έλλη Στάη και ο Παύλος Τσίμας. Μεταφερόμαστε στο 2028. Τρεις επιστήμονες, παίρνουν μέρος σε μια κλειστή έρευνα, η οποία με τη συμβολή της φερεγγυότητας της Τεχνητής Νοημοσύνης, διερευνά τα πιο φλέγοντα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Μέσα από τις απαντήσεις που καλούνται να δώσουν, σε μορφή ατομικών συνεντεύξεων, έρχονται αντιμέτωποι με συνεχείς εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε όσα πιστεύουν και σε όσα αντέχουν να δηλώσουν. Οι θεατές, σε ρόλο παντογνώστη αφηγητή μαθαίνουν τις αδήλωτες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς τους και χωρίς να το επιδιώκουν, γίνονται οι εξομολογητές της πιο κρυφής αλήθειας τους.


Μιας αλήθειας, που εάν της έδιναν χώρο, θα ήταν πραγματικά ελεύθεροι.
Σε αυτή τη μικρή χρονική μετατόπιση, το μέλλον γίνεται ο καθρέπτης του παρόντος και αυτό
που μοιάζει μακρινό, αποδεικνύεται τελικά, τόσο εγγύς και προβλέψιμο.

Η Ταμίλλα Κουλίεβα αναφέρει σχετικά με την παράσταση:
«Ο διεισδυτικός λόγος του Vyrypaev και η «τόλμη» του να βάζει τον άνθρωπο να διεκδικεί,
ακόμη και εν αγνοία του, σχεδόν υποσυνείδητα, την ελευθερία του, παρακινεί τη βαθύτερη
ανάγκη μου να εξερευνήσω θεατρικά τις αξίες που δίνουν καύσιμο στη μηχανή αυτού του
κόσμου. Στο έργο «Απόρρητο (New constructive effects )», η αλήθεια, η αποδοχή της
διαφορετικότητας, η σεξουαλική απελευθέρωση, η κλιματική αλλαγή, η αναγνώριση νέων
κοινωνικών προτύπων, ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης γίνονται τα αντικείμενα μιας
συνεχόμενης σκηνικής διερεύνησης που ξεκινά από το πρώτο δευτερόλεπτο και δεν τελειώνει ποτέ. Παρά μόνο αναζητά τους τρόπους να αποδώσει με δικαιοσύνη σε κάθε πρωταγωνιστή το μερίδιο της ευθύνης του.» Μία παράσταση που σπάει το Απόρρητο μπροστά στα μάτια των θεατών, αναζητώντας το δρόμο προς την ελευθερία του ανθρώπου.

“Ο άνθρωπος δεν γεννιέται πολίτης της χώρας του,
εκπρόσωπος μιας εθνικής κουλτούρας,
ούτε καν ομιλητής μιας συγκεκριμένης γλώσσας.
Πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος.”
-Honora Bfasa, ακτιβίστρια από την Κένυα για τα ανθρώπινα δικαιώματα,
βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης

Συντελεστές:
Μετάφραση- Απόδοση: Βεατρίκη Ψυχάρη
Σκηνοθεσία: Ταμίλλα Κουλίεβα
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελευθερία Ντεκώ
Σχεδιασμός κουστουμιών, Εικαστικά &Video-Art: Νίκος Τσουκνίδας
Ενδυματολόγος: Λένα Μινά
Κατασκευή κουστουμιών: Ατελιέ Τσιούνη
Μουσική: Dof Twogee
Sound synthesis – sound design: Μανώλης Μανουσάκης
Μίξη ήχου: Κώστας Στυλιανού
Make Up artist: Χρύσα Ράικου
Φωτογράφος: Μαριλένα Αναστασιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άρτεμις Κυβέλου

Πρόσωπα:
Monica Bowska: Ταμίλλα Κουλίεβα
Rayen Arrow: Μαριάννα Κιμούλη
Morgan Smith: Χρήστος Στέργιογλου

AI – one:  Έλλη Στάη, Παύλος Τσίμας

ΘΕΑΤΡΟ «Τζένη Καρέζη» Ακαδημίας 3, Αθήνα, τηλέφωνο: 2103636144
Παραγωγή: Kolossaion Productions
B2Square: Digital Promo & Video Productions Βίκυ Αναγνωστοπούλου, Βεατρίκη Ψυχάρη
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Email: [email protected] και [email protected]
Κάθε Πέμπτη στις 21:00 και Σάββατο & Κυριακή στις 18:30
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aporrito-nea-taksi-
pragmaton/

Λίγα λόγια για τον Συγγραφέα

Ο Ivan Vyrypaev είναι θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Γεννήθηκε το 1974 στο Irkutsk της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Αποφοίτησε από τη Θεατρική Σχολή του Irkutsk και συνέχισε τις σπουδές του στο Boris Shchukin Theatre Institute στην Μόσχα. Σήμερα, επικηρυγμένος από το Ρωσικό Κράτος, ζει στην Βαρσοβία, την πρωτεύουσα της Πολωνίας. Τα έργα του παίζονται σε όλο τον κόσμο, από τη Νότια Κορέα μέχρι τη Νέα Υόρκη. Ως σκηνοθέτης συνεργάζεται με θέατρα και ανεβάζει παραστάσεις σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το 2013 έως το 2016 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Praktika Theatre στην
Μόσχα, ένα χώρο πολιτισμού που υμνεί το σύγχρονο θέατρο και αποτελεί ένα από τα κορυφαία ανεξάρτητα θέατρα της Μόσχας. Από το 2020 έως και το 2021 συνεργάστηκε με την streaming πλατφόρμα Okko ως γενικός παραγωγός για το διαδικτυακό έργο του Θεάτρου Okko. Από το 2015 έως και το 2023 υπήρξε συνιδρυτής και γενικός παραγωγός στο ιδιωτικό πολωνικό fund WEDA PROJECT. Σήμερα, είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής και Γενικός Παραγωγός του Τea House Integral Development Foundation στην Βαρσοβία. Έχει κερδίσει σπουδαία βραβεία και διακρίσεις από διεθνείς οργανώσεις, όπως το Φεστιβάλ της Βενετίας. Βασική επιδίωξη του έργου του είναι η πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου με τη βοήθεια της τέχνης.

Λίγα λόγια για τη Σκηνοθέτιδα

Η Ταμίλλα Κουλίεβα είναι ηθοποιός, σκηνοθέτις και καθηγήτρια υποκριτικής. Στο θέατρο έχει στο ενεργητικό της πρωταγωνιστικούς ρόλους σε σπουδαίες παραστάσεις και ιστορικά θέατρα, όπως το Ωδείο Ηρώδου Αττικού και το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ελληνικές ταινίες, συνεργαζόμενη με σπουδαίους σκηνοθέτες και έχει λάβει εξαιρετικές βραβεύσεις και υποψηφιότητες. Η τηλεοπτική της πορεία είναι εξίσου πλούσια, με την ίδια να συμμετέχει σε πολυάριθμες σειρές. Διδάσκει υποκριτική και αυτοσχεδιασμό σύμφωνα με τις μεθόδους του Μιχαήλ Τσέχωφ σε διάφορες δραματικές σχολές, καθώς και στο Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Έχει διακριθεί για την πολυδιάστατη καριέρα της και την αφοσίωση της στις τέχνες, ενώ η συμβολή της στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή είναι σημαντική και διαρκής. Για το λόγο αυτό έχει λάβει σημαντικές διακρίσεις, όπως το Χρυσό Μετάλλιο της UNESCO για τις Τέχνες, τον Λόγο και τις Επιστήμες, είναι επίτιμο μέλος του Σλάβικου Πανεπιστημίου του Μπακού και έχει τιμηθεί από το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας. Έχει διατελέσει μέλος της κριτικής επιτροπής σε σημαντικά φεστιβάλ κινηματογράφου, όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας & Νύχτες Πρεμιέρας και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Αλεξάνδρεια.

Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης: Έμπνευση από την ελληνική παράδοση, την ιστορία και τη μυθολογία

Από
Zeta Tz
-
nikos-giorgos-papoutsidis-ebnefsi-apo-tin-elliniki-paradosi-tin-istoria-kai-ti-mythologia
ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης

Γράφει η Ζέτα Τζιώτη

Ρεπορτάζ : Μαργαρίτα Καρδαχάκη

Ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης είναι ένας βραβευμένος  Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης, γνωστός για τη μοναδική του ικανότητα να συνδυάζει τη γλυπτική με τη γραφή, δημιουργώντας έργα που διερευνούν τη σχέση μεταξύ λόγου και μορφής. Γεννημένος στο Κάιρο, ζει και εργάζεται στην Αθήνα, όπου συνεχίζει να εμπνέει με την καλλιτεχνική του πορεία.

Ο Παπουτσίδης σπούδασε Περιβαλλοντολογική Τέχνη και Σχέδιο, καθώς και Ιστορία της Τέχνης στο Bournemouth College of Art and Technology στην Αγγλία, από το 1972 έως το 1978. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, τιμήθηκε με το βραβείο Minerva ως περιβαλλοντικός καλλιτέχνης της χρονιάς 1978, αναγνωρίζοντας την αριστεία του στον τομέα της τέχνης. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, έζησε στο Παρίσι από το 1979 έως το 1984, όπου συνεργάστηκε με γνωστές γκαλερί, όπως η La Hune Brenner και η Andre Birren.

Στο Παρίσι, μαθήτευσε κοντά στον Αλέκο Φασιανό, από τον οποίο έμαθε την τέχνη της χαρακτικής στο λιθογραφείο του Michel Casse. Εκεί, γνώρισε και τον Γιάννη Τσαρούχη, στο εργαστήριο του οποίου συνέχισε την εκπαίδευσή του.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Παπουτσίδης υπήρξε διπλωματούχο μέλος της Ένωσης Αρχιτεκτόνων και Σχεδιαστών Περιβάλλοντος της Αγγλίας. Επιπλέον, επινόησε το “Σιδηρογράφημα”, ένα είδος τέχνης όπου η ζωγραφική και η γλυπτική συνδυάζονται σε ενιαία έργα πάνω σε λαμαρίνα. Έχει επίσης σχεδιάσει είδη γραμμάτων και συνθέσεις με λέξεις, ενώ έχει ασχοληθεί με την Οπτική Ποίηση, δημιουργώντας το “Ποίημα Αντικείμενο”, όπου εικόνα και λόγος αλληλοσυμπληρώνονται.

Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, Έκθεση “Scripta Manet”

Έκθεση “Scripta Manet”

Από τις 2 Δεκεμβρίου 2024 έως τις 7 Φεβρουαρίου 2025, το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ παρουσίασε την έκθεση γλυπτών του με τίτλο “Scripta Manet” στη Βιβλιοθήκη της ΕΣΗΕΑ “Δημήτρης Ι. Πουρνάρας”.

Ο τίτλος της έκθεσης, που μεταφράζεται ως “Τα γραπτά μένουν”, αντικατοπτρίζει την κεντρική θεματική της δουλειάς του καλλιτέχνη, τη διαχρονική δύναμη του γραπτού λόγου και τη σύνδεσή του με την τρισδιάστατη μορφή.

Στην έκθεση, ο Παπουτσίδης παρουσίασε γλυπτά που ενσωματώνουν γράμματα, λέξεις και φράσεις, δημιουργώντας μια οπτική ποίηση σε τρεις διαστάσεις. Τα έργα του, κατασκευασμένα από μπρούντζο, ατσάλι και σίδερο, προσκαλούν τον θεατή να εξερευνήσει τη σχέση μεταξύ μορφής και περιεχομένου, επιτρέποντας μια πολυεπίπεδη ανάγνωση και ερμηνεία.

Scripta Manet
Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, Έκθεση “Scripta Manet”

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης σημειώνει: “Η γλυπτική είναι ποίηση σε τρεις διαστάσεις. Η συνάντηση ωστόσο Γλυπτικής και Γραφής, που παρουσιάζεται σε αυτή την έκθεση, δίνει τη δυνατότητα στον θεατή να παρατηρεί, να ανακαλύπτει και να διαβάζει τη γλυπτική σύνθεση”.

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν με την παρουσία του Υφυπουργού Πολιτισμού, Ιάσονα Φωτήλα, ο οποίος εξήρε το έργο του καλλιτέχνη και την ικανότητά του να συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τη γλυπτική με τη γραφή. Η έκθεση προσέλκυσε πλήθος επισκεπτών, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά τα έργα του Παπουτσίδη και να ανακαλύψουν τις πολυδιάστατες ερμηνείες που προσφέρουν.  Καλλιτεχνική Προσέγγιση και Θεματολογία

Ο Παπουτσίδης αντλεί έμπνευση από την ελληνική παράδοση, την ιστορία και τη μυθολογία, ενσωματώνοντας στα έργα του σύμβολα όπως δράκους και κουκουβάγιες, που παραπέμπουν στη γνώση και τη σοφία.

Πιστεύει ότι η δημόσια γλυπτική πρέπει να είναι προσιτή και κατανοητή από το κοινό, γι’ αυτό επιλέγει απλά θέματα που μπορούν να επικοινωνήσουν άμεσα με τον περαστικό. Παράλληλα, επιδιώκει να συνδυάζει το αφηρημένο με το παραστατικό, δημιουργώντας έργα που προσφέρουν τόσο συγκεκριμένες όσο και αφηρημένες αναφορές, επιτρέποντας στον θεατή να ανακαλύψει μόνος του τα νοήματα που κρύβονται πίσω από τη μορφή.

Είναι ένας καλλιτέχνης που, από το 1987, αφιέρωσε τη δημιουργική του πορεία στη γραφή και τη σχέση της με τη γλυπτική. Η αναδρομική του έκθεση στη Βιβλιοθήκη Πουρνάρα της ΕΣΗΕΑ αναδεικνύει αυτήν ακριβώς τη σύνδεση, παρουσιάζοντας έργα που εκφράζουν την αγάπη του για τον λόγο, την ύλη και τη μορφή.

Scripta Manet
Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, Έκθεση “Scripta Manet”

Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από έντονο συμβολισμό και πολυεπίπεδη ερμηνεία. Δημιουργεί γλυπτά με κυματισμούς και λωρίδες που θυμίζουν σημαίες, αποδίδοντας την ιδέα της ελευθερίας και του εθνικού ιδεώδους, ενώ άλλα έργα του περιλαμβάνουν στίχους του εθνικού ύμνου ή διάτρητες επιφάνειες με λέξεις και φράσεις. Μερικά γλυπτά λειτουργούν ως κάτοπτρα που αντανακλούν και στέλνουν σήματα προς τον ουρανό, υποδηλώνοντας την επικοινωνία μεταξύ ύλης και πνεύματος.

Έχει ασχοληθεί και με έργα που αφορούν ιστορικά γεγονότα, όπως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, καθώς και μετάλλια που σχετίζονται με την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ. Ένα από τα ιδιαίτερα έργα του, το Μέχρι να μετρήσω 10, τράβηξε το ενδιαφέρον του Αλέκου Φασιανού, ο οποίος το μετέτρεψε σε μεταξοτυπία. Η συνεργασία του με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Φασιανός και ο Γιάννης Τσαρούχης, είχε καθοριστική επιρροή στην πορεία του.

Στην έκθεση παρουσιάζονται επίσης πολλά σχέδια, γκραβούρες και μελέτες για τα γλυπτά του. Χρησιμοποιεί συμβολικές μορφές, όπως δράκους και κουκουβάγιες, που παραπέμπουν στη γνώση και τη διανόηση. Ο ίδιος πιστεύει ότι στη δημόσια γλυπτική το θέμα πρέπει να είναι απλό, ώστε να μπορεί να το κατανοήσει εύκολα ο περαστικός, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να συνδυάζει το αφηρημένο με το παραστατικό.

Στα έργα του συνυπάρχουν στοιχεία σαφήνειας και αφαίρεσης, αφήνοντας στον θεατή την ελευθερία να τα ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο. Η σχέση του γλυπτού με τον θεατή είναι ουσιαστική, καθώς επιδιώκει να προκαλέσει την προσωπική του αποκωδικοποίηση, χωρίς να επιβάλλει μία συγκεκριμένη εξήγηση.

Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, Ιάσονας Φωτήλας, Μαρία Αντωνιάδου, Λουΐζα Καραπιδάκη Κατερίνα Λυμπεροπούλου

Η επινόηση του σιδηρογραφήματος

Από μικρή ηλικία, ο Παπουτσίδης είχε πάθος με τη γραφή και αναζητούσε τρόπους να τη συνδέσει με την τρισδιάστατη μορφή. Το σίδερο τον γοήτευε ως υλικό, καθώς έχει τη δυνατότητα να μεταβάλλεται, να διαστέλλεται και να αλλάζει χρώμα, σαν να διαθέτει δική του ζωή. Έτσι, πειραματίστηκε με το ηλεκτρόνιο και ξεκίνησε να χαράζει λέξεις πάνω στο σίδερο, δημιουργώντας τα σιδηρογραφήματα.

Η έλξη του για τη γλυπτική ξεκίνησε από την παιδική του ηλικία, όταν του έκαναν εντύπωση τα σιδερένια δοκάρια που εξείχαν από τις οικοδομές. Αν και τότε δεν γνώριζε τι ακριβώς ήταν η γλυπτική, η ακατέργαστη αυτή εικόνα τον μάγευε. Αργότερα, με τη σπουδή και την εμπειρία, έχασε την ανεπιτήδευτη ματιά του παιδιού, αλλά κέρδισε την τεχνική γνώση που του επέτρεψε να εξελίξει το έργο του.

Ο ίδιος τονίζει ότι η τέχνη δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Τα μηνύματα που χαράζει πάνω στο μέταλλο μοιάζουν με γκράφιτι: είναι προσωπικές σκέψεις, πολλές φορές μηνύματα προς τον ίδιο του τον εαυτό κατά τη στιγμή της δημιουργίας. Επιθυμία του είναι ο θεατής να διαμορφώσει τη δική του αντίληψη για το έργο, να το αποκωδικοποιήσει με βάση τις δικές του εμπειρίες.

Scripta Manet
Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης

Η ιστορικός τέχνης,  Λουΐζα Καραπιδάκη σημειώνει σχετικά με αυτή την ενότητα των έργων του καλλιτέχνη:

«Το σοφό λατινικό απόφθεγμα ενέπνευσε τον εικαστικό Νίκο-Γιώργο Παπουτσίδη, ο οποίος το ενέταξε ως κωδικοποιημένο σύμβολο σε γλυπτά του. Είναι μία από τις θεματικές που φιλοτέχνησε με μέταλλα, μπρούτζο, ατσάλι ή σίδηρο, όπου ενσωμάτωσε αναγλυφικά τον γραπτό λόγο. Ο καλλιτέχνης επινόησε μια τεχνική, το «σιδηρογράφημα», που αποδίδει στα έργα του μια ιδιαίτερη οπτική αίσθηση και το επιθυμητό αισθητικό αποτέλεσμα. Τοποθετεί χειρόγραφα μεταλλικά επιπεδοανάγλυφα ανυψωμένα γράμματα πάνω σε μεταλλικές επιφάνειες, που προσθέτουν στην τέχνη του ποικίλους νοηματικούς προσδιορισμούς. Λέξεις, όπως «Χαίρε», «Σαφήνεια», «Νους», κοσμούν τις γλυφές επιφάνειές του…

Ο εικαστικός εκφράζεται με λεκτικές συνθέσεις και στη δεκαετία του ’90, όταν στις δημιουργίες του (γλυπτική, ζωγραφική, χαρακτική, εφαρμοσμένη τέχνη) προσέθετε τις φράσεις «Τίποτα αθώο», «θεός ή σύμπαν», «Κάτι δεν πάει καλά», «Εν το παν», «Καλύτερος ή χειρότερος», «Χωρίς αρχή και τέλος».

Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, Έκθεση “Scripta Manet”

Τα γλυπτά γράμματα του Παπουτσίδη, είτε ως μεμονωμένες μορφές αλφαβήτου είτε ως ρητά, εκλαμβάνονται σαν αναφορές σηματοδότησης και διαμεσολαβητές μηνυμάτων που μαγνητίζουν τον θεατή. Τα ευανάγνωστα γραμμένα κείμενα εμφανίζονται ανάμεσα στα αγαπημένα του σύμβολα: το ψαροκόκκαλο, σύμβολο της ερήμωσης, το πεντάκυκλο, εμπνευσμένο από το παγκόσμιο έμβλημα των Ολυμπιακών Αγώνων, το μάτι ως συμβολική αναφορά του «παρακολουθώ και κρίνω τα πάντα σε όλες τις θρησκείες και σε όλους πολιτισμούς», τα αστέρια, σύμβολα του σύμπαντος του φωτός και του αέρα, τους δράκους, σημάδια δύναμης και διανόησης, τη ρόδα, ως παραπομπή στη σημαντικότερη εφεύρεση του ανθρώπου, τους κλάδους ελαίας, σύμβολο της ειρήνης, τις φραγκοσυκιές, τους κεραυνούς, καθώς και τις μινιμαλιστικές σημαίες, που παρά τη λιτή τους μορφή αποδίδουν τον κυματισμό του εμβλήματος και το σύνθημα με τις εννέα συλλαβές: «ελευθερία ή θάνατος». Η κάθε του εικόνα χίλιες λέξεις και η κάθε λέξη χίλιες εικόνες.

Ο γλύπτης Παπουτσίδης χρησιμοποιεί δεξιοτεχνικά τον επικοινωνιακό ρόλο των γραφημάτων και πλαστουργεί περίοπτα ή διάτρητα γλυπτά ή και χαμηλού ανάγλυφου (bas-relief) λαλίστατα έργα γεμάτα συνειρμούς που αφηγούνται κοσμογονικούς μύθους και κόσμους ολόκληρους, ουράνιους και γήινους και σημειώνει: «Δημιουργώ γλυπτά από εικόνες που έχω στο μυαλό μου. Απεικονίσεις γραμμένες -όχι εικονογραφημένες- με σαφή κατανόηση της σπουδαιότητας του «βλέπω» και όχι του απλά κοιτώ! Του βλέπω με τη σημασία του αναθρείν. Από αυτό το χάρισμα μόνο ο άνθρωπος πήρε και την ονομασία «άνθρωπος»∙ γιατί αναλογίζεται, παρατηρεί, εξετάζει με προσοχή όσα έχει δει και ακούσει: «αναθρών ά όπωπε».

Scripta Manet
Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης

Τα τωρινά του σχέδια

Αυτήν την περίοδο, ο Παπουτσίδης εργάζεται πάνω σε μακέτες για μεγάλα έργα σε εξωτερικούς χώρους. Τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σχέση του γλυπτού με το φως και τον περιβάλλοντα χώρο. Για εκείνον, ο φωτισμός είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στη γλυπτική, καθώς παίζει με τις μορφές και τα περιγράμματα, δημιουργώντας διαφορετικές οπτικές εμπειρίες ανάλογα με την ώρα της ημέρας και τη θέση του θεατή. Ο αέρας, ο ήλιος, η φυσική τοποθέτηση του έργου—όλα αυτά είναι παράγοντες που συνυπολογίζει στη δημιουργική του διαδικασία.

Η τέχνη του είναι μια συνεχής αναζήτηση του νοήματος μέσα από τη γραφή, τη μορφή και την ύλη. Μέσα από το σίδερο, τα σύμβολα και το φως, δημιουργεί έργα που καλούν τον θεατή να τα διαβάσει, όχι μόνο με τα μάτια, αλλά και με το νου.

Scripta Manet
Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, Έκθεση “Scripta Manet”

Το μεγαλύτερο αναδρομικό αφιέρωμα για τον David Hockney εγκαινιάζεται στο Παρίσι

Από
ArtViews Team
-
David Hockney, Portrait of an Artist (Pool with Two Figures), 1972. Acrylic on canvas 213.36 x 304.8 cm (84 x 120 Inches

Το Fondation Louis Vuitton στο Παρίσι προσκαλεί τον εμβληματικό David Hockney να παρουσιάσει τη μεγαλύτερη αναδρομική του έκθεση, την άνοιξη του 2025. Από τις 9 Απριλίου έως τις 31 Αυγούστου, πάνω από 400 έργα του, από το 1955 έως το 2025, θα εκτίθενται στο κτίριο. Πίνακες από διεθνείς, ιδρυματικές και ιδιωτικές συλλογές, έργα από το στούντιο του καλλιτέχνη και το ίδρυμά του, καθώς και βιντεοεγκαταστάσεις, θα περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα.

Μαζί με τον σύντροφο και μάνατζερ του στούντιό του, Jean-Pierre Gonçalves de Lima, ο Hockney συνεργάστηκε με το Fondation Louis Vuitton για τον σχεδιασμό κάθε πτυχής της έκθεσης, προσφέροντας έτσι στον επισκέπτη μία σπάνια ευκαιρία να εμβαθύνει στο δημιουργικό του σύμπαν, το οποίο εξελίσσεται εδώ και επτά δεκαετίες.

Ο Άγγλος ζωγράφος ανέφερε για το επερχόμενο αφιέρωμα: “Αυτή η έκθεση σημαίνει πολλά για μένα γιατί είναι η μεγαλύτερη που έχω παρουσιάσει ως τώρα – σε 11 δωμάτια στο Fondation Louis Vuitton. Μερικά πιο πρόσφατα έργα μου, τα οποία δημιουργώ τώρα, θα παρουσιαστούν στην έκθεση και νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό”.

© φωτογραφίας εξωφύλλου: David Hockney, Portrait of an Artist (Pool with Two Figures), 1972. Acrylic on canvas 213.36 x 304.8 cm (84 x 120 Inches

 

Fondation Louis Vuitton

8 av. du Mahatma Gandhi

Λετίτσια Μπατάλια: Μάρτυρας των σκοτεινών και φωτεινών Στιγμών της Σικελίας

Από
ArtViews Team
-
Letizia Battaglia AFP/Getty

Letizia Battaglia: Love, Life and Death in Sicily – The Photographers’ Gallery, Λονδίνο

Ανταπόκριση: Νικόλαος Χ. Αντωνίου

Η Λετίτσια Μπαττάλια φωτογράφιζε τη ζωή και τον θάνατο στη Σικελία από απόσταση αναπνοής, μάρτυρας στην ωμή βία, αλλά και στην τρυφερότητα που επέμενε και ανέμενε μέσα σε αυτήν. Γεννημένη στο Παλέρμο το 1935, ξεκίνησε την καριέρα της σαν φωτογράφος κοντά στα σαράντα της, σε μια εποχή που η Σικελία βυθιζόταν στον αιματηρό πόλεμο της Μαφίας. Ως διευθύντρια φωτογραφίας στην εφημερίδα L’Ora, κατέγραψε όχι μόνο δολοφονίες και εγκλήματα, αλλά και στιγμές αντίστασης, αγάπης, έκστασης και καθημερινής ζωής.

Οι ασπρόμαυρες εικόνες της, με το έντονο κοντράστ και τη δραματική χρήση του φωτός, είναι από τα πιο συγκλονιστικά ιστορικά ντοκουμέντα της κυριαρχίας της Μαφίας και της ζωής στο Παλέρμο. Από τη δεκαετία του 1970 έως τις αρχές του 1990, η ίδια ή οι συνεργάτες της ήταν παρόντες σχεδόν σε κάθε μεγάλο έγκλημα, δίκη, θρησκευτικό φεστιβάλ και πανηγύρι. Οι φωτογραφίες της, γύρω στις 600.000, αποτυπώνουν την ωμή πραγματικότητα της ζωής στο Παλέρμο: σώματα σωριασμένα μέσα σε αυτοκίνητα, άνδρες δολοφονημένοι στους δρόμους, αστυνομικοί και δικαστές νεκροί στο φως της ημέρας, παιδιά που παίζουν και τρέχουν στους δρόμους, εκκλησίες και ηλικιωμένοι που κινούνται άλλοτε σαν φαντάσματα άλλοτε σαν θεότητες .

Letizia Battaglia (1935 – 2022)

Στις αίθουσες της έκθεσης, η αίσθηση της βίας είναι πανταχού παρούσα. Ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε γωνία της πόλης. Η Μπαττάλια δεν προσπαθεί να προστατεύσει τον θεατή από τη σκληρότητα. Αντίθετα, αναδεικνύει όχι μόνο το έγκλημα αλλά και τον πόνο που αφήνει πίσω του: μητέρες σε απόγνωση, χήρες βυθισμένες στη σιωπή, γιους που θρηνούν. Όπως είπε η ίδια πολύ πετυχημένα, αυτό που δημιούργησε ήταν ένα ιστορικό αρχείο του αίματος.

Μία από τις πιο διάσημες φωτογραφίες της, από την κηδεία του δικαστή Τζοβάνι Φαλκόνε, δείχνει τη Ροζάρια Σκιφάνι, τη χήρα ενός από τους φρουρούς του, με μια αδιατάρακτη γαλήνη μέσα στο πλήθος. Η εικόνα αυτή έγινε σύμβολο αντίστασης και αγώνα, μια σιωπηλή κραυγή για το τέλος της αιματοχυσίας.

Παρόλο που μεγάλο μέρος του έργου της ταυτίζεται με τη Μαφία, η ίδια δεν ήθελε να περιοριστεί σε αυτό. Ο φακός της αποτύπωσε και την καθημερινότητα του Παλέρμου—φεστιβάλ, θρησκευτικές πομπές, φτωχογειτονιές και κοσμικές συγκεντρώσεις. Μέσα από την αντίθεση μεταξύ πλούτου και ανέχειας, χαράς και φόβου, η Σικελία αποκαλύπτεται σε όλη την πολυπλοκότητά της.

Υπάρχουν στιγμές ανθρωπιάς στις φωτογραφίες της: εραστές στην παραλία, παιδιά που παίζουν, μια γάτα που παραμονεύει έναν αρουραίο. Στα τελευταία της χρόνια, στράφηκε προς τα γυμνά γυναικεία σώματα, ίσως αναζητώντας μια διαφορετική απεικόνιση της ζωής μετά από τόσα χρόνια καταγραφής της καταστροφής. Μία από τις τελευταίες φωτογραφίες της απαθανατίζει τη γέννηση της εγγονής της—μια στιγμή δημιουργίας σε απόλυτη αντίθεση με τον θάνατο που είχε απαθανατίσει αμέτρητες φορές.

Η Μπαττάλια πλήρωσε βαρύ τίμημα για το έργο της. Δημοσιογράφοι της L’Ora απειλήθηκαν και μερικοί εξαφανίστηκαν. Η ίδια δέχθηκε απειλές, με τη Μαφία να την προειδοποιεί να εγκαταλείψει το Παλέρμο – το γράμμα που τις έστειλαν βρίσκεται στην έκθεση. Εκείνη, όμως, επέμεινε και παρέμεινε.

Από το 1985 έως το 1991 υπηρέτησε στο δημοτικό συμβούλιο του Παλέρμο για το Κόμμα των Πρασίνων και από το 1991 έως το 1996 ήταν βουλευτής στη Σικελική Περιφερειακή Συνέλευση για το κόμμα La Rete (The Network). Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διάσωση και αναβίωση του ιστορικού κέντρου του Παλέρμο. Διηύθυνε τον εκδοτικό οίκο Edizioni della Battaglia, και ήταν συν-ιδρύτρια ενός μηνιαίου γυναικείου περιοδικού, του Mezzocielo. Ασχολήθηκε ενεργά με την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και, αργότερα, των κρατουμένων και των ψυχικά άρρωστων.

Το 1993, όταν οι εισαγγελείς στο Παλέρμο απήγγειλαν κατηγορίες εναντίον του Τζούλιο Αντρεότι, ο οποίος είχε διατελέσει επτά φορές πρωθυπουργός της Ιταλίας, η αστυνομία έψαξε τα αρχεία της Μπαττάλια και βρήκε δύο φωτογραφίες του 1979, στις οποίες εμφανίζεται ο Αντρεότι με έναν σημαντικό μαφιόζο, τον Νίνο Σάλβο, τον οποίο είχε αρνηθεί ότι γνώριζε. Πέρα από τις μαρτυρίες των μετανοημένων μαφιόζων, αυτές οι φωτογραφίες ήταν η μόνη φυσική απόδειξη της σύνδεσης αυτού του πανίσχυρου πολιτικού με τη Σικελική Μαφία. Η ίδια η Μπαττάλια είχε ξεχάσει ότι είχε τραβήξει τη φωτογραφία, και η πιθανή σημασία της έγινε αντιληπτή μόνο 15 χρόνια μετά τη λήψη της.

Παρέμεινε αμετακίνητη, ακτιβίστρια, συνεχίζοντας να καταγράφει την αλήθεια που έβλεπαν τα μάτια και η ψυχή της μέχρι τον θάνατό της.

Υπάρχουν απίστευτες φωτογραφίες στην έκθεση —εικόνες που σοκάρουν, που αναγκάζουν τον θεατή να κοιτάξει χωρίς να αποστρέψει το βλέμμα. Δεν είναι όμορφες με τη συμβατική έννοια, ούτε ευχάριστες, ούτε ανάλαφρες ή χωρίς σημασία. Αλλά σημαίνουν, επιδιώκουν και επιτυγχάνουν κάτι που αποτελεί την καρδιά και τη ψυχή της φωτο-δημοσιογραφίας: την αλήθεια.

Letizia Battaglia, φωτογράφος, γεννημένη στις 5 Μαρτίου 1935, πέθανε στις 13 Απριλίου 2022

Letizia-Battaglia_e_Franco_Zecchin
Letizia-Battaglia_e_Franco_Zecchin

 

Exhibition’s details

16-18 Ramillies St, London W1F 7LW, Ηνωμένο Βασίλειο

https://thephotographersgallery.org.uk/who-letizia-battaglia

1...456...567Σελίδα 5 από 567
© Copyright 2022 - Artviews