Η έκθεση SWEET MELANCHOLY της Κατερίνας Κοκκινάκη θα παρουσιαστεί στη γκαλερί Art Πρίσμα από 16 Νοεμβρίου – 9 Δεκεμβρίου.
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή στις 16 Νοεμβριου 2018, ώρα 20:00 μ.μ. στη γκαλερί Art Πρίσμα, Κουντουριώτου 187, Πειραιάς
Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης Λουϊζα Καραπιδάκη σημειώνει: ««Αληθινές αν και αφύσικες, πανέμορφες αλλά και εξωπραγματικές, εκφραστικές αν και ουσιαστικά ανέκφραστες, γήινες αλλά και εξαιρετικά απόμακρες, αυτές είναι οι γυναίκες της Κατερίνας Κοκκινάκη, καταδικασμένες στη δίνη του «κάλλους», θύματα της προσαρμοσμένης αισθητικής μιας επίπλαστης ομορφιάς.
Οι γοητευτικές γυναικείες μορφές της, επιτήδεια ζωγραφισμένες με έντονη δυναμική και πλαστικότητα, εμφανίζονται κρυμμένες πίσω από το εκθαμβωτικό τους παρουσιαστικό, μέσα σε ένα εντυπωσιακό λυρικό σκηνικό παραδεισένιας χρωματικής πανδαισίας με μια περιρρέουσα «γλυκιά μελαγχολία» στην ατμόσφαιρα. Προκαλεί έτσι η καλλιτέχνης τον θεατή, μετά την πρώτη ανάγνωση, να ανακαλύψει στα αρχετυπικά πρότυπα της ομορφιάς πάμπολλους συνειρμούς, από το εύθραυστο και εφήμερο της επιβαλλόμενης «εικόνας» μέχρι την πίεση των και τις αδιέξοδες καταστάσεις της εποχής του «image», του «δήθεν», και της συστηματικής επιβολής ενός θαυμαστού ψεύτικου κόσμου, μιας άλλης πραγματικότητας».
Οι γυναίκες που απεικονίζονται στα έργα του “SweetMelancholy” είναι πραγματικά μοντέλα από editorial οίκων μόδας
Κατά τη βόλτα μας στον ευλογημένο τόπο της Μεσσήνης, επισκεφτήκαμε τους αμπελώνες και το οινοποιείο της οικογένειας Ξυγκώρου.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Ο Βαγγέλης και ο Στάθης στο τιμόνι της οικογενειακής επιχείρησης μας υποδέχτηκαν και μας ξενάγησαν στο οινοποιείο τους. Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, και γιατί όχι άλλωστε, μας παρουσίασαν την ΟΙΝΟΜΕΣΣΙΑΝΙΑΚΗ, εταιρεία που ιδρύθηκε το 1998 από τον πατέρα τους, πλήρως αυτοματοποιημένη πια, με στόχο την άριστη αξιοποίηση των εκλεκτών ποικιλιών σταφυλιού της Μεσσηνίας, συνδυάζοντας την παράδοση πολλών ετών της περιοχής με την σύγχρονη οινολογική επιστήμη.
Το κρασί και η τέχνη έχουν ένα κοινό πεδίο. Δίνουν τη δυνατότητα της αληθινής έκφρασης στον άνθρωπο. Απαραίτητη όμως προυπόθεση είναι η καλή ποιότητα του οίνου. Ο Βαγγέλης Ξυγκώρος, “άνθρωπος του οίνου” μας μίλησε για τα θετικά στοιχεία της μεσσηνιακής γης, για το ελληνικό εμφιαλωμένο κρασί, καθώς και για τις ετικέτες και τα διακρίσεις της εταιρείας του.
-Βαγγέλη, πως οδηγηθήκατε «στα μονοπάτια του κρασιού»;
–Ουσιαστικά ακολουθήσαμε με τον αδελφό μου, τα βήματα του παππού και του πατέρα μας. Ο παππούς μας διατηρούσε οινοπωλείο στη πόλη της Καλαμάτας για αρκετές χρόνια στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
O πατέρας μου, Παναγιώτης Ξυγκώρος, όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του επιστρέφοντας στη Καλαμάτα, ασχολήθηκε στο τομέα της μεταποίησης και εμπορίας των εκλεκτών καρπών της Μεσσηνιακής γης (εσπεριδοειδή, ελιές, σταφύλια, κ.α.).
Ένα από τα “παιδιά” του, σε αυτή τη διαδρομή 40 ετών, ήταν η ΟΙΝΟΜΕSSΗΝΙΑΚΗ Α.Ε., η οποία ιδρύθηκε το 1998, με σκοπό να αναδείξει τις εκλεκτές ποικιλίες του Μεσσηνιακού αμπελώνα.
Στοίχημα μεγάλο, μιας και παρά τη καθολική αποδοχή της ποιότητας των σταφυλιών της Μεσσηνίας, δεν υπήρχε μέχρι τότε μια σύγχρονη, ολοκληρωμένη μονάδα που να παράγει και να εμφιαλώνει οίνο στη περιοχή της Καλαμάτας. Όπως αντιλαμβάνεστε ο αδελφός μου Στάθης και εγώ, μεγαλώσαμε μέσα σε αυτό το μαγικό χώρο.
Οπότε, με το που τελειώσαμε τις σπουδές μας, επιστέψαμε και εμείς και συνεχίζουμε στο ίδιο μονοπάτι.
–Ποια θεωρείτε ότι είναι τα θετικά στοιχεία την Μεσσηνίας, ώστε να παράγετε ποιοτικό κρασί και σε ποιες ποικιλίες αναφερόμαστε?
-Σήμερα, στη Μεσσηνία μαζί με τις γηγενείς, ευδοκιμούν και οι πιο εκλεκτές ποικιλίες του κόσμου.
Οι ποικιλίες αυτές, που έχουν εμπλουτίσει τον Μεσσηνιακό αμπελώνα, βρήκαν εδώ την πιο φιλόξενη γη και τις πιο ιδανικές συνθήκες, για να δώσουν, ωριμάζοντας, καρπούς που θα ζήλευαν ακόμη και οι θεοί!
Κάθε χρόνο γίνεται αυστηρή επιλογή των καλύτερων σοδειών του αμπελώνα της Μεσσηνίας, στον οποίο ευδοκιμούν σε άριστο βαθμό τόσο τοπικές όσο και κοσμοπολίτικες ποικιλίες (Cabernet Sauvignon, Merlot, Syrah, Chardonnay), καθώς επίσης και των γνωστότερων ελληνικών αμπελώνων του Π.Ο.Π. ‘Μαντινεία’ και του Π.Ο.Π. ‘Νεμέα’.
-Με ποιους τρόπους μπορούμε, εμείς, που δεν είμαστε οινολόγοι αλλά απλοί καταναλωτές να ξεχωρίσουμε το ποιοτικό κρασί;
–Δεδομένα, πρέπει να αναζητούμε κρασί με ονοματεπώνυμο.
Μας προφυλάσσει από πολλές άσχημες εμπειρίες γιατί επιλέγουμε προϊόν, που κάποιος έχει υπογράψει. Αυτή είναι η μοναδική μου συμβουλή.
Το κρασί είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που εξελίσσεται στο χρόνο. Πάντα μας κρύβει εκπλήξεις. Όπως μοναδικός είναι και ο κάθε ουρανίσκος που το γεύεται.
Σαν καταναλωτές πρέπει να ψάξουμε ποια είναι η γεύση που μας ταιριάζει, να μάθουμε να το συνδυάζουμε με το φαγητό μας, να μάθουμε να το διατηρούμε σωστά και να μη φοβόμαστε να δοκιμάζουμε νέα και διαφορετικού τύπου από αυτά που γνωρίζουμε κρασιά. Το κρασί είναι ένα μαγικό προϊόν που περιμένει τον καθένα μας να ανακαλύψει το μυστήριο του.
-Τι πολιτική πρέπει να ακολουθηθεί ώστε το Ελληνικό εμφιαλωμένο κρασί να γίνει περισσότερο γνωστό στο εξωτερικό;
–Στην Ελλάδα, τα τελευταία 20 περίπου χρόνια ο κλάδος αναπτύσσεται και εκσυγχρονίζεται ραγδαία. Έχουν δημιουργηθεί πολλά νέα οινοποιία καλύπτοντας γεωγραφικά το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού αμπελώνα, με σύγχρονο εξοπλισμό και διαδικασίες οινοποίησης και με δυνατότητα να ανταγωνιστούν ποιοτικά τα περισσότερα κρασιά του κόσμου.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και σε αυτό πρέπει να συνυπολογίσουμε το γεγονός της ελεύθερης διακίνησης των προϊόντων, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να είναι πλέον παγκόσμιος, γεγονός που έχει και τα θετικά του. Ο κόσμος εκπαιδεύεται σταδιακά, αναζητά και απαιτεί ποιοτικό κρασί σε φυσιολογικές τιμές (κάτι που συμβαίνει στο εξωτερικό αρκετά χρόνια), και καταναλώνει περισσότερο.
Μακροπρόθεσμα τελικά θα επιβιώσουν μόνο όσοι παράγουν προϊόντα υψηλής ποιότητας. Με βάση αυτά και το γεγονός ότι η περιοχή μας έχει τη παραγωγική δυνατότητα, οι προοπτικές ανάπτυξης είναι αρκετές, αρκεί να έχεις την απαιτούμενη ποιότητα και σχεδιασμό για να σε δεχθούν οι αγορές.
Όσο αφορά την ΟΙΝΟΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ Α.Ε., στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, κινούμαστε στο τομέα αυτό, έχοντας ως πρώτιστη σκέψη πως ο ικανοποιημένος καταναλωτής μπορεί να λειτουργήσει ως την καλύτερη διαφήμιση.
-Μιλήστε μας για τις ετικέτες και τις διακρίσεις που έχει αποσπάσει η εταιρία σας
–Σήμερα, η Οινομεσσηνιακή διαθέτει μία ολοκληρωμένη σειρά εμφιαλωμένων οίνων, αναδεικνύοντας τις πιο χαρισματικές ποικιλίες της Πελοποννήσου, σε αρμονικό πάντρεμα ή τη καθεμία μόνη της, καλύπτοντας και τις πιο απαιτητικές γευστικές αναζητήσεις.
Κρασιά που εκτός από την εμπιστοσύνη των οινόφιλων, έχουν βραβευτεί και αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις τόσο σε εγχώριους όσο και σε διεθνείς διαγωνισμούς οίνου.
Η σειρά Άνιμα (ετυμ. λατιν. Anima = ψυχή) αποτελείται από τις πιο γνωστές διεθνείς ποικιλίες που ευδοκιμούν στη Μεσσηνία, Cabernet Sauvignon, Merlot και Chardonnay, ενώ η σειρά Faré (ετυμ.: Ομήρου Ιλιάδα, αρχαία ονομασία της περιοχής της Καλαμάτας) προβάλλει τις διασημότερες ελληνικές ποικιλίες Μοσχοφίλερο και Αγιωργίτικο, καθώς και πολυποικιλιακά κρασιά όπου οι ελληνικές με τις διεθνείς ποικιλίες σε μια αρμονική σύνθεση μας προσφέρουν μεθυστικές γεύσεις και αρώματα.
Επίσης τα νέα εμφιαλωμένα μας κρασιά Μαίναλο, Έαρ και Kanatello παρουσιάζουν πιο μοντέρνες προτάσεις ελληνικών ποικιλιών, με έμφαση στο νεανικό κοινό. Ταυτόχρονα για το 2017 έχουμε σχεδιάσει 2 νέες σειρές εμφιαλωμένων οίνων τα οποία καταρχήν θα διατεθούν στο εξωτερικό.
Από τις βραβεύσεις σε διαγωνισμούς στο εξωτερικό, δύο είναι αυτές που πραγματικά μας έχουν ηθικά τονώσει και ουσιαστικά βοηθήσει στη αύξηση των εξαγωγών μας.
Η πρώτη το 2007 όπου το AnimaCabernetSauvignon απέσπασε Ασημένιο Μετάλλιο στο Διεθνή Διαγωνισμό Mundus Vini στη Γερμανία, έναν από τους μεγαλύτερους του κόσμου, όπου για πρώτη φορά οίνος προερχόμενος από το Μεσσηνιακό αμπελώνα και από οινοποιείο του νομού μας, βραβεύτηκε.
Μια διάκριση που ήρθε ως επιβεβαίωση ότι όντως τα κρασιά της περιοχής μπορούν να σταθούν επάξια στη παγκόσμια αγορά και μας βοήθησε αρκετά στη προσέγγιση πολλών πελατών στο εξωτερικό.
Η δεύτερη το 2012 όταν στο Δ.Δ. China Wine Awards, το Μαίναλο Νεμέα Π.Ο.Π. της εταιρείας μας απέσπασε Double Gold Medal και ουσιαστικά μας άνοιξε το δρόμο για περαιτέρω εξέλιξη των πωλήσεων μας στη Ν.Α. Ασία.
Ο θίασος “Αντάμα” πρόκειται για μία καθαρά γυναικεία υπόθεση. Δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της παράστασης «Γυναίκες» της Γ.Καζαντζάκη, που συνεχίζει και φέτος για δεύτερη χρονιά με επιτυχία στο Θέατρο «Βαφείο-Καραλής», σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη.
Γράφει η Αλεξία Λυμπέρη
-Μιλήστε μας για το θίασο «Αντάμα». Πότε και πώς δημιουργήθηκε; Είναι η πρώτη θεατρική δουλειά του θιάσου;
Δήμητρα Μπάσιου: Ο θίασος “Αντάμα” δημιουργήθηκε πριν από ένα χρόνο από τις Βιβή Τάγαρη, Κατερίνα Σούλη και Δώρα Χάγιου. Τρείς γυναίκες που μερίμνησαν προκειμένου η πρώτη θεατρική δουλειά να είναι όσον το δυνατόν καλύτερη.
Βιβή Ταγάρη: Ο θίασος “Αντάμα” δημιουργήθηκε από τρεις νέες ηθοποιούς, που σπουδάζαμε μαζί και διευρύνθηκε με τη συμμετοχή ακόμα δύο ηθοποιών και μιας μουσικού. Η παράσταση “Γυναίκες” είναι η πρώτη δουλειά του θιάσου.
Κατερίνα Σούλη: Ως συμφοιτήτριες στη σχολή, οι κοινές αναζητήσεις, η δίψα και η όρεξη μας ώθησαν να κάνουμε το βήμα αυτό. Νιώθουμε τυχερές που συναντήσαμε αξιόλογους συνεργάτες, με ταλέντο, ενθουσιασμό που μας συμπλήρωσαν και μας βοήθησαν στην πρώτη μας αυτή δουλειά.
Βασιλική Σαραντοπούλου: Γνωρίστηκα με τις ιδρύτριες του θιάσου, όταν με κάλεσε ο Πέρης Μιχαηλίδης να παίξω την Καίτη. Θαύμασα το θάρρος, αλλά και τη θέληση, αυτών των ιδρυτριών να δημιουργήσουν μια παράσταση, αναλαμβάνοντας οι ίδιες τα έξοδα της παραγωγής, και χωρίς κάποια ανάλογη εμπειρία. Ένιωσα ότι κάτι όμορφο και σπάνιο συμβαίνει εδώ και αποφάσισα να το στηρίξω, όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά και ως μέλος του θιάσου.
Νάντια Δαλκυριάδου: Εγώ είμαι νέο μέλος του θιάσου, καθώς αντικαθιστώ τη Δώρα Χάγιου.
-Η γυναικεία ομάδα, ο «Θίασος Αντάμα», θα μπορούσε να ανεβάσει και έργα με αντρικούς ρόλους;
Δήμητρα Μπάσιου: Θεωρώ πως θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και αντρικούς ρόλους στο θίασο “Αντάμα”.
Βιβή Ταγάρη: Η σύνθεση του θιάσου διαμορφώθηκε για τις ανάγκες της παράστασης “Γυναίκες” και θα μπορούσε να αλλάξει, να διευρυνθεί και με άντρες ηθοποιούς, για το ανέβασμα μιας άλλης παράστασης.
Κατερίνα Σούλη: Και φυσικά, γιατί όχι άλλωστε; Αρκεί να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον κάποιο έργο που θα απαιτεί κάτι ανάλογο. Το ζήτημα είναι να υπάρχει πάντα καλλιτεχνική και δημιουργική δράση.
Βασιλική Σαραντοπούλου: Γιατί όχι;
Νάντια Δαλκυριάδου: Ναι, γιατί όχι; Δεν είναι μια κλειστή ομάδα που αποκλείει τους άντρες και τα αντρικά έργα. Κάτι τέτοιο θα ήταν και άγονο, στείρο και κατά τη γνώμη μου, μετά από ένα διάστημα, δεν θα είχε να πει κάτι καινούριο.
-Πόσο δύσκολο είναι να λειτουργείτε ομαδικά; Υπάρχουν δημιουργικές συγκρούσεις εντός της ομάδας;
Δήμητρα Μπάσιου: Είναι πολύ εύκολο να λειτουργήσει κανείς ομαδικά στο συγκεκριμένο θίασο. Υπάρχει ευγενής άμιλλα, αγάπη, όρεξη για δουλειά και μία κοινή επιθυμία για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το οποίο στο θέατρο, που είναι κατεξοχήν ομαδική δουλειά, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω την ενότητας, της σύμπραξης και της καλής διάθεσης.
Βιβή Ταγάρη: Η καλλιτεχνική, αλλά και προσωπική εκτίμηση που υπάρχει μεταξύ των μελών του θιάσου εξασφαλίζει, τόσο την ομαδική λειτουργία του, όσο και την ειλικρινή επικοινωνία μεταξύ μας.
Κατερίνα Σούλη: Όταν δημιουργείς κάτι δικό σου έχεις την πολυτέλεια να διαλέγεις τους ανθρώπους που θα είναι δίπλα σου. Με τις υπόλοιπες “γυναίκες” έχουμε μια άριστη συνεργασία, υπάρχει αλληλοσεβασμός και εκτίμηση. Θεωρώ πως στην δουλειά αυτή το δύσκολο είναι να μην λειτουργεί κανείς ομαδικά!
Βασιλική Σαραντοπούλου: Νομίζω ότι το θέατρο είναι μια καθαρά συλλογική υπόθεση και η επιτυχία μιας δουλειάς εξαρτάται από το αίσθημα ομαδικότητας όσων συμμετέχουν. Είναι για μένα ένα απαραίτητο συστατικό να νοιάζεσαι τον άλλον και να λειτουργείς ως μέλος μιας ομάδας. Συνυπάρχουμε στο Θίασο “Αντάμα” αβίαστα και φυσικά…
Νάντια Δαλκυριάδου: Ως νέο μέλος και νεοεισαχθείσα στην ομάδα, δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, ούτε με την ομαδικότητα ούτε με την συνεννόηση μεταξύ μας. Είμαστε όλες επαγγελματίες, μας αρέσει η δουλειά μας και την κάνουμε με εντιμότητα. Οι συγκρούσεις , δημιουργικές ή μη, είναι μέρος κάθε δουλειάς που έχει να κάνει με ανθρώπους και όχι με μηχανήματα.
-Αν κάποιο μέλος της ομάδας αποφάσιζε να συνεχίσει την πορεία του στο χώρο ατομικά, θα προσαρμοζόσαστε στην απώλεια αυτή;
Δήμητρα Μπάσιου: Κάθε μέλος το οποίο θα ήθελε να χαράξει μια διαφορετική πορεία έχει δικαίωμα να το κάνει, εάν θεωρεί πως καλλιτεχνικά χρειάζεται και κάτι άλλο να δοκιμάσει.
Βιβή Ταγάρη: Οι συνθήκες με τις οποίες εργάζεται ένας ηθοποιός -και γενικά ένας καλλιτέχνης- σήμερα, μπορεί να τον αναγκάσουν να ακολουθήσει διαφορετική πορεία στη ζωή του, ακόμα και από αυτή που ο ίδιος σχεδίαζε. Είναι όλα πιθανά και εμείς προετοιμασμένες για οποιαδήποτε προσαρμογή.
Κατερίνα Σούλη: Κανένα μέλος δεν είναι “φυλακισμένο”. Η εξέλιξη και οι αλλαγές είναι πάντα καλοδεχούμενες. Εξάλλου οι περισσότερες από εμάς έχουν ήδη δράση και πέραν του θιάσου.
Βασιλική Σαραντοπούλου: Όλες κινούμαστε στο χώρο και ατομικά ήδη, νομίζω είναι ανέφικτο να γίνει αλλιώς, ειδικά σήμερα.
Νάντια Δαλκυριάδου: Ναι, βέβαια. Είναι αυτονόητο αυτό.
-Πρώτη φορά βλέπουμε να παρουσιάζεται στη σκηνή το έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη “Γυναίκες”. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; Υπήρξαν δυσκολίες κατά την υλοποίησή της;
Δήμητρα Μπάσιου: Οι ιδρύτριες του θιάσου θέλησαν να ανεβάσουν ένα θεατρικό έργο το οποίο δεν είχε παιχτεί ξανά στο θέατρο. Έτσι μέσα από μία σχετική έρευνα κατέληξαν σε αυτό το κείμενο, το οποίο αν και γραμμένο το 1930 έχει πολλά να πει για τη σημερινή εποχή. Ο λόγος της συγγραφέως ουσιαστικός και διαχρονικός αγγίζει και προβληματίζει τους ανθρώπους του σήμερα.
Βιβή Ταγάρη: Όταν ανακαλύψαμε τη συγκεκριμένη νουβέλα σκεφτήκαμε πως το έργο αυτό, όπως και γενικά ο λόγος της Γαλάτειας Καζαντζάκη, είναι χρήσιμο να ακουστεί. Η μεταφορά του συγκεκριμένου έργου στη θεατρική σκηνή, δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά το να πετύχουμε η συγγραφέας αυτή να μην μένει άλλο στο περιθώριο, μας πείσμωσε, ώστε να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες.
Κατερίνα Σούλη: Η Γ. Καζαντζάκη είναι μία από τις πρώτες γυναίκες της νεοελληνικής γραφής, ένα ανήσυχο πνεύμα, με κοινωνική και πολιτική δράση σε καιρούς δύσκολους για το γυναικείο φύλλο. Μας εντυπωσίασε η αμεσότητα του γραπτού της λόγου, η διεισδυτική της ματιά στην ανθρώπινη ψυχή, στις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, ο κοινωνικός προβληματισμός που υπάρχει στο κείμενο… μας άγγιξαν και μας ώθησαν να ανεβάσουμε το έργο της στη σκηνή.
Βασιλική Σαραντοπούλου: Το υπέροχο με τη Γαλάτεια Καζαντζάκη είναι ότι μπαίνει σε όλες τις θέσεις των ηρωίδων που γράφει, σχεδόν άκριτα. Τις παρουσιάζει όλες με γλαφυρότητα, τις δικαιολογεί, αλλά παράλληλα προτάσσει την αναγκαιότητα συλλογικής δράσης, κάτι που είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Ένας τέτοιος λόγος αξίζει να ακουστεί… αφορά και συγκινεί τόσο πολύ και το κοινό. Ως προς τις δυσκολίες, είναι καθαρά πρακτικές και βέβαια οικονομικές.
Νάντια Δαλκυριάδου: Συμφωνώ απόλυτα με τις συναδέλφους.
-Ταυτίζεστε με τις ηρωίδες που υποδύεστε;
Δήμητρα Μπάσιου: Κάθε φορά που ένας ηθοποιός καλείται να φέρει εις πέρας έναν ρόλο ψάχνει να βρει τα κοινά στοιχεία του με αυτόν, να κατανοήσει τη ψυχοσύνθεση του ήρωα και σίγουρα θα προσδώσει μερικά στοιχεία του εαυτού του σε αυτόν. Σίγουρα λοιπόν ταυτίζεται εν μέρει ο ηθοποιός με τον ρόλο του, όμως είναι καλό να μπορεί ταυτόχρονα να διαχωρίσει τον εαυτό του από αυτόν.
Βιβή Ταγάρη: Η ταύτιση είναι απαραίτητη, όπως το ίδιο απαραίτητη είναι κι η απόσταση από ένα ρόλο
Κατερίνα Σούλη: Η Φανή, η εύπορη της οικογενείας, εγωκεντρική και βολεμένη, με τον πλούσιο σύζυγο, ζει στο εξωτερικό. Αναζητά συνεχώς το κάτι παραπάνω αδιαφορώντας για τα αισθήματα και τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω της. Τολμώ να πω ότι δεν μπορώ να βρω κοινά στοιχεία μαζί της, ίσως μόνο τη δίψα της για ταξίδια!
Βασιλική Σαραντοπούλου: Παίζω την Καίτη, ένα νεαρό πλάσμα, αθώο και με άγνοια λόγω μη εμπειρίας ζωής. Γίνεται “συνοδός” πλουσίων, ώστε να ξεφύγει από την οικονομική ανέχεια. Αυτή της η απόφαση, της στοιχίζει πολύ. Με συγκινεί προσωπικά αυτή η σχεδόν αφέλεια και εύθραυστη σιγουριά πως τα έχει όλα τακτοποιήσει, πως είναι απόλυτα σίγουρη, πως ξέρει ακριβώς τι πάει να κάνει. Με συγκινεί η δοτικότητα προς τις αδερφές της, η ανάγκη της να γίνει αποδεκτή μέσα από την προσφορά. Και βέβαια με αφορά πολύ η προσωπική της ήττα στη συνέχεια, όταν καταλαβαίνει ότι έχει κάνει τραγικά λάθος επιλογές ζωής.
Νάντια Δαλκυριάδου: Ναι, οι απόψεις μου ταυτίζονται σε πολλά σημεία με τις απόψεις της Νίνας και αυτό ομολογώ πως με βοήθησε πολύ.
-Πως αισθάνεστε μετά το τέλος κάθε παράστασης;
Δήμητρα Μπάσιου: Χαρά, ανακούφιση και ευτυχία που το κείμενο συγκίνησε, και ο κόσμος έφυγε έχοντας όπως μας λέει ,πάρει τροφή για σκέψη ή έχοντας λυτρωθεί βλέποντας κάτι δικό τους να αναβιώνει στη σκηνή.
Βασιλική Σαραντοπούλου: Νιώθω χαρά και ικανοποίηση γιατί βλέπω στο χειροκρότημα και στα μάτια των θεατών πόσο το έργο τους αφορά και τους συγκινεί.
Νάντια Δαλκυριάδου: Χαρά, λύτρωση και κούραση!
-Πως προέκυψε η ιδέα η παράσταση να ντυθεί μουσικά με αρκοντεόν;
Δήμητρα Μπάσιου: Ήταν μία ιδέα του σκηνοθέτη μας, Πέρη Μιχαηλίδη, το έργο να ντυθεί με μουσική της εποχής.
Βιβή Ταγάρη: Ο ήχος του συγκεκριμένου οργάνου μπορεί να αποδώσει βαθιά συγκίνηση, αλλά και το κλίμα της εποχής
Κατερίνα Σούλη: Η ιδέα του σκηνοθέτη, μας ενθουσίασε όλες μας, ένα λαϊκό, παραδοσιακό όργανο ταιριάζει απόλυτα με το ύφος της παράστασης και ντύνει το κείμενο ιδανικά. Ο νοσταλγικός ήχος του σε μεταφέρει σε μιαν άλλη εποχή, αυτή του έργου.
Βασιλική Σαραντοπούλου: Η ευτυχία είναι ότι μπήκε στο δυναμικό της ομάδας η μουσικός και τραγουδίστρια Έλσα Στουρνάρα, η οποία συμμετείχε ενεργά στη δημιουργική διαδικασία και βέβαια είναι μαζί μας συνέχεια πάνω στη σκηνή, όχι μόνο με τη φωνή και το παίξιμό της, αλλά και με την παρουσία της, σαν ένα ακόμα πρόσωπο του έργου.
Νάντια Δαλκυριάδου: Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν εξαιρετική η ιδέα αυτή του σκηνοθέτη.
-Τι άλλο να περιμένουμε στο μέλλον;
Δήμητρα Μπάσιου: Ελπίζουμε στο βραχυπρόθεσμο μέλλον σε μία μικρή περιοδεία σε κάποια μέρη της Ελλάδας με τις “Γυναίκες” μας, αλλά και στη συνέχιση της τόσο όμορφης συνεργασίας μας με τον θίασο “Αντάμα ”.
Βιβή Ταγάρη: Δεν έχουν καταλήξει ακόμα τα σχέδιά μας. Προς το παρόν απολαμβάνουμε την πορεία των παραστάσεων του συγκεκριμένου έργου, που βρίσκεται ακόμα στην όμορφη εξέλιξή της.
Κατερίνα Σούλη: Υπάρχουν ιδέες και όρεξη, τίποτα όμως ανακοινώσιμο. Προς το παρόν ας εστιάσουμε στις “Γυναίκες” μας.
Βασιλική Σαραντοπούλου: Προς το παρόν, νομίζω είμαστε όλες συγκεντρωμένες στο δεύτερο κύκλο των παραστάσεων στο Θέατρο Βαφείο. Παράλληλα σχεδιάζουμε να παρουσιάσουμε αργότερα την παράσταση και εκτός Αθηνών, όπως είχαμε κάνει τον περασμένο Μάιο στην Πάτρα σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ..
Νάντια Δαλκυριάδου: Είναι νωρίς ακόμη για να μιλήσουμε για το μέλλον νομίζω .. Προς το παρόν σας περιμένουμε στο Βαφείο , κάθε Δευτέρα και Τρίτη!
Το βιβλίο του Μιχάλη Γιαννουλέα με τίτλο “Η άχρονη αναζήτηση του έρωτα” πραγματικά μας καθηλώνει.
Ένα βαθύ συναίσθημα αποτυχίας με κατέκλυσε. Η αυτοεκτίμησή μου έπεσε στο ναδίρ. Βασανιζόμουν από σκέψεις του τύπου “τι έπρεπε να είχα κάνει για να μη φύγει”, “γιατί δεν μπόρεσα να ελέγξω τα γεγονότα” και όλα τα συναφή. Για μια ακόμα φορά άρχισα να ζω σαν ασκητής, θρηνώντας πάνω απ\’ τα ερείπια του γάμου μου. Το φυσικό επακόλουθο ήταν να ξαναβρεθώ στη δερμάτινη πολυθρόνα του φιλοσοφικού συμβούλου.
“Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο. Όλων των πραγμάτων η ύπαρξη εμπεριέχει μια μεταβαλλόμενη φύση, και η ανθρώπινη ύπαρξη είναι συνυφασμένη με την έννοια της αλλαγής. Οι αλλαγές ήταν και θα είναι πάντα μέρος της καθημερινότητάς μας και οι πολύ σημαντικές μπορεί να επηρεάσουν τις αξίες και τα “πιστεύω” μας. Οι πιο πολλοί προτιμούν τη μιζέρια της καθημερινότητας από την αναζήτηση της ευτυχίας. Γι\’ αυτούς είναι παγιωμένη αντίληψη να αρνούνται την αλλαγή και να της αντιστέκονται. Γι\’αυτόν τον λόγο βλέπεις πολλά ζευγάρια να ζουν σε μια κατάσταση συμβιβασμού και αμοιβαίας ανοχής, που συνήθως καταλήγει σε συγκρούσεις με λογομαχίες, γύρισμα της πλάτης και αυτολύπηση. Η σχέση διατηρείται τυπικά λόγω των παιδιών, του σεξ ή και του φόβου για το τι θα πει ο κόσμος”.
Μιχάλης Γιαννουλέας
Η άχρονη αναζήτηση του έρωτα
Εκδόσεις : Πνοή
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΕΑΣ
Who is who
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Μιχάλης Π. Γιαννουλέαςγεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι απόφοιτος της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής, πτυχιούχος του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος Master of Science στη Στατιστική και την Επιχειρησιακή Έρευνα του Loughborough University of Technology της Αγγλίας. Διετέλεσε επί εξαετία ανώτερο στέλεχος Οργάνωσης και Προγραμματισμού στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ).
Από το 1987 ασχολήθηκε με την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, με εξειδίκευση στους τομείς της ανάπτυξης των ανθρώπινων πόρων (HRD) και του μάνατζμεντ, ως ανώτερο στέλεχος μεγάλου τραπεζικού οργανισμού. Κατά την τριετία 2010-2012 διετέλεσε Εντεταλμένος Σύμβουλος-Γενικός Διευθυντής της ATExcelixi Α.Ε-Εκπαιδευτικό & Συνεδριακό Κέντρο-Εταιρεία Ομίλου ATEbank. Έχει πιστοποιηθεί ως σύμβουλος εκπαίδευσης και εκπαιδευτής από το Institute of Training and Development της Αγγλίας και το ΕΚΕΠΙΣ, και έχει μακρόχρονη διδακτική εμπειρία σε προγράμματα επικοινωνίας, συμπεριφοράς, διοίκησης, ηγεσίας και εκπαίδευσης εκπαιδευτών. Έχει επίσης πιστοποιηθεί από την Grid International Inc. Texas, USA, για τη διεξαγωγή των διοικητικών προγραμμάτων Grid, και είναι τακτικός συνεργάτης του Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου Πειραιά (ΨΚΠ).
Έργα του συγγραφέα:
Κάθε μέρα Ηγέτης, μια εναλλακτική προσέγγιση στην άσκηση ηγεσίας (Πεδίο, 2010)
Η πρόκληση της αλλαγής (Ελληνικά Γράμματα, 2006)
Ούτε θύμα – ούτε θύτης, με αυτοεπιβεβαιωτική συμπεριφορά (Ελληνικά Γράμματα, 2001)
Συμπεριφορά και διαπροσωπική επικοινωνία στον εργασιακό χώρο (Ελληνικά Γράμματα, 1997). (Επανέκδοση: Πεδίο, 2011)
Η επικοινωνία μέσα και έξω από τον εργασιακό χώρο (με τους M. Jossien και Γ. Βαγιάτη, Ελληνικά Γράμματα, 1995)
Έχει συγγράψει επίσης τις ενότητες:
«Επικοινωνία στην Εκπαίδευση», στο εκπαιδευτικό πακέτο «Εκπαίδευση εκπαιδευτών εξ αποστάσεως», του Ελληνικού Τραπεζικού Ινστιτούτου της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, 2001
«Βασικές Αρχές Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού», για το e-learning πρόγραμμα ΕΡΜΕΙΟΝ (αφορά εκπαίδευση εμπόρων), σε συνεργασία με το Κέντρο Ερευνών του Πανεπιστημίου Πειραιά, 2008
Sir Anthony van Dyck - Portrait of Princess Mary (1631–1660),
Πόσο σημαντική είναι η παρουσία ενός βασιλικού πορτρέτου σε δημοπρασία και μάλιστα όταν ο ζωγράφος που το φιλοτέχνησε ήταν ο Anthony van Dyck;
Anthony van Dyck (1599-1641), Έργο το «Πορτρέτο της Πριγκίπισσας Μαρίας» (1631-1660), κόρη του βασιλιά Καρόλου Ά της Αγγλίας, πλήρους μήκους, σε ροζ φόρεμα διακοσμημένο με ασημένια κέντημα και κορδέλες, 1641. Λάδι σε καμβά.
Εκτίμηση 5,000,000-8,000,000 λίρες Αγγλίας £.
Το έργο προσφέρεται στο Old Master Evening Sale το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2018 στο Christie’s στο Λονδίνο.
Από τις 16 έως τις 19 Νοεμβρίου 2018 διαρκεί η πρώτη πολιτιστική εκδήλωση-αφιέρωμα που διοργανώνει το προξενείο της Ζάμπια στην Αθήνα υπό την αιγίδα του Δημάρχου Πεντέλης Δημήτρη Στεργίου-Καψάλη και την υποστήριξη των Heritage & Museums στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μελισσίων , 17ης Νοεμβρίου 15 και Αγ. Γεωργίου στα Μελίσσια.
Ανάμεσα στα θέματα μουσικής, μόδας και μαγειρικής που πρόκειται να παρουσιαστούν θα υπάρχει έκθεση των αναγνωρισμένων εικαστικών δημιουργών : Mulenga J. Mulenga, Ngandwe Mwaba, Isaac Kalambata, Lombe Nsama, Enock Illunga.
Ο ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς που θα προλογίσει την έκθεση επισημαίνει: “Στην έμπνευση των δημιουργών μέσα από την στοιχειώδη συνεύρεση της αισθαντικής διατομής και την υπερβατική διαδικασία της διαλεκτικής συνύπαρξης κυριαρχεί η απόλυτη μέθεξη που εφορμά ευθύβολα προς την απεριόριστη τεχνική διάσταση των επιμερισμών.
Οι συλλήψεις με πρωτοποριακή και νεωτεριστική υπόσταση μεταμοντέρνου ενδιαφέροντος αναδεικνύουν την αρμονική σύζευξη της ονειρικής διάστασης με την ποιητική απόκλιση και την συνειδησιακή κατάσταση με τις αναπτύξεις των βαθμών της αυτογνωσίας.
Το επίπεδο της διάθεσης των καλλιτεχνών ευπρόσδεκτα προσεγγίσει την πολιτιστική ταυτότητα, την διαιώνιση και την δυναμική μετάδοση της διαχρονικότητας .Επεξεργάζονται φολκλορικά στοιχεία με ιδιότυπη ταύτιση απέναντι στις βασικές συνθήκες της ζωτικής διευθέτησης ενώ κάθε πίνακας ενέχει την διάρθρωση της αλήθειας και την διεύρυνση των αντιλήψεων με ενεργητική τοποθέτησή και με τάσεις εξέλιξης.
Η ευρηματικότητα χαρακτηρίζει την ατομική συμπεριφορά ενώ οι μονάδες εκποίησης του υλικού διαθέτουν προοπτικές διανοητικής ανέλιξης. Τα έργα εμπεριέχουν την συναισθηματική φόρτιση, την στοχαστική πληρότητα και την διακριτική εσωτερική ηρεμία παρότι είναι ιδιαίτερα τονισμένα σχεδιαστικά και χρωματικά. Οι στιλιστικές διαστάσεις τους έχουν οικουμενικές προεκτάσεις αλλά συγκροτούνται από την παραδοσιακή τεχνοτροπία που έντεχνα στρατεύεται σε ανατρεπτικές εκφάνσεις. Με βούληση αντιρρητική ξεπερνούν τα καθιερωμένα συμβατικά πλαίσια της σκέψης και εμβαθύνουν στην γνησιότητα των οραμάτων. Διαρρηγνύουν τα δεσμά της κομφορμιστικής υπάρχουσας εικαστικής φρόνησης και καταλήγουν σε πλήρη επαναστατική πολιτική πράξη με ακατάβλητη αγωνιστικότητα.’’
info
Ανοικτά καθημερινά: 7μμ-10μμ στις 16 Νοεμβρίου 2018, 11πμ -7μμ στις 17-18 Νοεμβρίου 2018, 5πμ-9μμ στις 19 Νοεμβρίου 2018.
Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μελισσίων: 17ης Νοεμβρίου 15 και Αγ. Γεωργίου στα Μελίσσια
Στο κατάμεστο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας έγινε η τιμητική εκδήλωση για τον Ιερό Λόχο της Θήβας. Ο κύριος Απόστολος Δαγδελένης πρόεδρος του «Κέντρου Θηβαϊκού Πολιτισμού» και ο κύριος Γρηγόρης Παπαβασιλείου, πρόεδρος του συλλόγου «Ιερολοχίτες Θηβών» μου έκαναν την τιμητική πρόσκληση να συμμετέχω κάνοντας εισήγηση για τον «Ιερό Λόχο Θηβών».
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε βίντεο από κάποια ιστορικά μέρη του Δήμου Θηβαίων με την συμμετοχή πολλών (400 περίπου) εθελοντών νέων της πόλης.
Γράφει η Μαράη Γεωργούση, Δρ. Ιστορικός της Τέχνης, Επιμελήτρια εκθέσεων και εκδόσεων
Εισηγητές στην εκδήλωση ήταν και ο κ. Νικόλαος Κόλλιας, πτυχιούχος Φιλολογίας-Θεολογίας και Πρόεδρος της Εταιρείας Βοιωτικών Μελετών και εγώ. Τον συντονισμό της εκδήλωσης έκανε η κ. Έλενα Μπάκα.
Ο Ιερός Λόχος αποτέλεσε μια επίλεκτη μονάδα, δεν ήταν η πρώτη της ελληνικής ιστορίας, ως τακτική στρατιωτική δύναμη μιας πόλης-κράτους αλλά ήταν η πιο ξακουστή. Σχηματίστηκε αρχικά από τον Γοργίδα αλλά διαμορφώθηκε από τους ιδιοφυείς στρατηγούς Πελοπίδα και Επαμεινώνδα. Επρόκειτο για ένα σώμα 150 ζευγών. Ήταν ονομαστή τόσο για τις εξαιρετικές επιδόσεις της, όσο και για το τραγικό της τέλος, όταν στη μάχη της Χαιρώνειας σκοτώθηκαν ανεξαιρέτως όλοι οι πολεμιστές.
Οι ιερολοχίτες στην λαίλαπα της μάχης πολεμούσαν όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για το ζευγάρι που είχαν χρεωθεί. Οι Θηβαίοι διέθεταν το καλύτερο ιππικό της Νοτίου Ελλάδας με διαφορά από το μέχρι τότε μέτριο αντίστοιχο πελοποννησιακό. Με την χρήση των νεότερων στρατιωτικών μεθόδων οι Θηβαίοι κατόρθωσαν να αποτελέσουν ισχυρή δύναμη εκείνη την εποχή, οδηγούμενοι στη θηβαϊκή ηγεμονία χρησιμοποιώντας την οπλιτική φάλαγγα υπό την καθοδήγηση των εμπνευσμένων στρατηγών.
Οι μάχες των Ιερολοχιτών:
Ορχομενού 376 π.Χ εναντίον Σπαρτιατών
Λεύκτρων 371 π.Χ εναντίον Σπαρτιατών
Σε αυτή τη μάχη ο Επαμεινώνδας αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή της Θήβας, καθώς επινόησε τη Λοξή Φάλαγγα, χάρη στην οποία το στράτευμά του κατατρόπωσε τον ισχυρό στρατό της Σπάρτης και η Θήβα κυριάρχησε στον ελλαδικό χώρο.
Χαιρώνειας 338π.Χ αντιμετωπίζοντας τον Αλέξανδρο γιο του Φιλίππου Β της Μακεδονίας
Η οκτώσχημη ασπίδα
Αποκαταστημένο ομοίωμα οκτώσχημης ασπίδας από την Καδμεία της Θήβας
Γοργόνα έμβλημα ασπίδας Στην Ολυμπία βρέθηκαν αρκετά δείγματα χάλκινων εμβλημάτων τα οποία πρέπει να δημιουργήθηκαν ειδικά ως αφιερώματα, καθώς θα ξεκολλούσαν εύκολα στη μάχη με το πρώτο χτύπημα. Στις πολεμικές ασπίδες τα εμβλήματα ήταν ζωγραφιστά.
Επιτύμβιες στήλες Σε μαύρο μάρμαρο με σπάνια τεχνική. Αρχαιολογικό Μουσείο Θήβας
Αριστερά: Επιτύμβια στήλη του Μνάσωνα, ενώ φορά τον λακωνικό πίλο και η ασπίδα του είναι αργολική και όχι κάποια εκδοχή της βοιωτικής.
Η αντιπαλότητα Σπάρτης– Θήβας
Η αντιπαλότητα Σπάρτης- Θήβας είχε ξεκινήσει από την Άνοιξη του 371 π.Χ., στην Σπάρτη έλαβε χώρα το συνέδριο των ελληνικών πόλεων με στόχο την επίτευξη γενικής ειρήνης. Ωστόσο οι σύνεδροι αρνήθηκαν στον Επαμεινώνδα να εκπροσωπήσει όλους τους Βοιωτούς και να συμπεριλάβουν την Θήβα στη συνθήκη κηρύσσοντάς την «έκσπονδη».
Οι Σπαρτιάτες δεν έβλεπαν με καλό μάτι την ηγεμονία της Θήβας στις βοιωτικές πόλεις. Έτσι αποφάσισαν να επιτεθούν στη Θήβα με επικεφαλής τον βασιλιά Κλεόμβροτο, ο οποίος είχε στη διάθεση του 10.000 πεζούς και 1.000 ιππείς, ενώ οι Θηβαίοι είχαν στη διάθεσή τους ένα στράτευμα αποτελούμενο από 6.000 άνδρες. Ο Κλεόμβροτος κατάφερε στην αρχή να κυριεύσει 12 θηβαϊκές τριήρεις, στο βοιωτικό λιμανάκι Κρεύση και στη συνέχεια στρατοπέδευσε στον λόφο ανάμεσα στα βουνά Κιθαιρώνα και Ελικώνα. Όταν ο Επαμεινώνδας και ο Πελοπίδας αντίκρισαν τον αριθμητικά υπέρτερο στρατό της Σπάρτης, κράτησαν την ψυχραιμία τους και αναπτέρωσαν το ηθικό των Θηβαίων.
Ο Επαμεινώνδας επινόησε τη Λοξή Φάλαγγα, ώστε να αντιμετωπίσει τους αριθμητικά περισσότερους Σπαρτιάτες αλλά όχι ταυτόχρονα. Ισχυροποίησε την αριστερή πτέρυγα, ενώ στο κέντρο και δεξιά τοποθέτησε λιγότερους άνδρες, παρατάσσοντας τους λοξά σε βάθος 50 ανδρών στην αριστερή πτέρυγα, ενώ στο κέντρο και στο δεξιό του στρατεύματος τους παρέταξε σε βάθος 6 ανδρών. Η αριστερή πλευρά θα εξαπέλυσε επίθεση στη δεξιά και οι υπόλοιποι θα απέκρουαν τις επιθέσεις (θα επιτίθονταν μόνο όταν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές). Στην πρώτη γραμμή παρέταξε το ιππικό, ενώ ως εφεδρεία στην αριστερή του πτέρυγα θα υπήρχε και ο Ιερός Λόχος του Πελοπίδα.
Αντίθετα ο Σπαρτιάτης βασιλιάς παρέταξε το στρατό του σε ευθεία γραμμή, σε βάθος 12 ανδρών, και μπροστά από το πεζικό τοποθέτησε επίσης το ιππικό. Ο Επαμεινώνδας για να αποφύγει την λιποταξία στην μάχη εξέδωσε διακήρυξη επιτρέποντας να αναχωρήσουν από την πόλη όσοι δεν ήθελαν να πολεμήσουν. Έτσι οι Θεσπιείς και μερικοί άλλοι Βοιωτοί έφυγαν. Πρώτοι στη μάχη έπεσαν οι Σπαρτιάτες ιππείς, με το ιππικό των Θηβαίων να αναδεικνύεται ικανότερο αναγκάζοντας τους Σπαρτιάτες ιππείς σε υποχώρηση. Ο Κλεόμβροτος τραυματίστηκε θανάσιμα στην μάχη. Η Θήβα κατάφερε να υπερισχύσει σημειώνοντας μια τεράστια νίκη. Η Αθήνα αποδυναμωμένη εκείνη τη χρονική περίοδο αδυνατούσε να αντιδράσει και δρούσε παρασκηνιακά. Οι Αθηναίοι σκόπευαν να συμμαχήσουν με τους αιώνιους αντιπάλους τους, τους Σπαρτιάτες, ώστε να υποτάξουν τη Θήβα και αργότερα να επιτεθούν στους Σπαρτιάτες, για να τους νικήσουν και εν τέλει να ανακτήσουν τη χαμένη τους δόξα.
Στην Αθήνα ο Πελοπίδας προσπάθησε να συσπειρώσει τους εξόριστους Θηβαίους, ώστε να μπορέσουν να απελευθερώσουν την πόλη από τους δύο τυράννους της Θήβας τον Αρχία και τον Λεωνίδα. Τα κατάφερε μετά την ανάκτηση της εξουσίας των αντι-λακώνων και την εκδίωξη της σπαρτιατικής φρουράς.
Από ένα χαρακτηριστικό περιστατικό που έχει μείνει στην ιστορία προέκυψε η φράση: «Ες αύριον τα σπουδαία». Ο συνονόματος με τον τύραννο, Αρχίας έστειλε με επιστολή όλες τις λεπτομέρειες την συνωμοσίας και τους συμμετέχοντες σε αυτήν. Ωστόσο ο τύραννος Αρχίας ήταν ήδη μεθυσμένος μετά από σχετικές, επιτυχημένες προσπάθειες του Φιλίδα και έτσι απάντησε απλώς με τη γνωστή φράση «Ες αύριον τα σπουδαία».
Ο Επαμεινώνδας προέβλεψε τις προθέσεις των Αθηναίων και αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει στον Ισθμό της Κορίνθου, αλλά η αλλαγή πλεύσης των Αθηναίων στην Σπάρτη αποσόβησε τον κίνδυνο. Ο στρατός των Θηβαίων συνέχισε την πορεία του προς την Σπάρτη, καθώς ο Επαμεινώνδας ήλπιζε να τους αιφνιδιάσει. Η Σπάρτη δεν είχε τείχη έτσι εκτιμούσε πως ήταν ευάλωτη σε αιφνίδια επίθεση. Όμως ο Βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίλαος είχε ενημερωθεί από έναν λιποτάκτη και έτσι η άμυνα της πόλης ήταν σε ετοιμότητα. Με τον τρόπο αυτό χάθηκε για ακόμα μια φορά το πλεονέκτημα του Θηβαίου στρατηγού, ο επόμενος στόχος ήταν η μάχη της Μαντίνειας στις 4 Ιουλίου του 362 π.Χ.
Ο Επαμεινώνδας χρησιμοποίησε ξανά στρατηγικά τεχνάσματα για τα οποία ήταν γνωστός. Διέταξε τους στρατιώτες του να αφήσουν τα όπλα τους, σαν να μην σκόπευαν να πολεμήσουν. Οι αντίπαλοι τους είδαν και υπέθεσαν ότι η μάχη θα γινόταν την επόμενη μέρα, έτσι οι Θηβαίοι πήραν την νίκη. Ενώ πολεμούσε στην πρώτη γραμμή τραυματίστηκε θανάσιμα. Είχαν σκοτωθεί ήδη οι ικανοί άντρες, που προόριζε για διαδόχους του και λίγο πριν πεθάνει ζήτησε από τους Θηβαίους να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης με τους Σπαρτιάτες. Οι οποίοι και το σεβάστηκαν εξάλλου χωρίς τον Επαμεινώνδα, η ηγεμονία της Θήβας ήταν ένα απατηλό όνειρο. Μπορεί η ηγεμονία της Θήβας να έληξε άδοξα αλλά η πορεία της ιστορίας θα ήταν σίγουρα διαφορετική χωρίς αυτήν. Οι συνεχείς διαμάχες αποδυνάμωσαν τις παλιές ηγεμονίες με αποτέλεσμα να αδράξει την ευκαιρία ο Φίλιππος της Μακεδονίας να επιβληθεί. Δημιούργησε έναν καλά εκπαιδευμένο στρατό, που μελέτησε την στρατηγική της μάχης των Θηβαίων, ικανό να ανταπεξέλθει σε όλες τις καιρικές και γεωλογικές συνθήκες. Αυτό τον στρατό ανέλαβε στην πορεία ο γιος του. Ενδεχομένως αν δεν υπήρξε η Θήβα και ο ιερός λόχος, ο Μέγας Αλέξανδρος να μην είχε καταφέρει να αναπτύξει τόσο ιδιαίτερες ικανότητες στην μάχη και να μην είχε ποτέ καταφέρει να εξαπλώσει τον ελληνισμό μέχρι τα βάθη της Ασίας.
Λέων της Χαιρώνειας Μεγαλοπρεπές ηρώο για τους Θηβαίους Ιερολοχίτες που έπεσαν στη μάχη το 338 π.Χ.
Αποκαλύφθηκε σε διάφορα κομμάτια στις ανασκαφές του 1881 και αναστηλώθηκε σε βάση ύψους 3 μέτρων.
Η κληρονομιά του Ιερού Λόχου
Εμπνεόμενος από την στρατιωτική ιδιοφυία του στρατηγού Επαμεινώνδα ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μέλος της Φιλικής εταιρείας δημιούργησε έναν σύγχρονο Ιερό Λόχο. Αποφάσισε να καταλάβει το Δραγατσάνι (πόλη που βρίσκεται στη σημερινή Ρουμανία), η οποία διέθετε μικρή τουρκική φρουρά.
Ο Ανδρέας Κάλβος (Απρίλιος 1792 – 3 Νοεμβρίου 1869) συνέθεσε την «Ωδή Τετάρτη. Eις τον Ιερόν Λόχον» εμπνεόμενος από την κληρονομιά που άφησε ο Ιερός Λόχος Θηβών.
Στην εκδήλωση παρεβρέθηκαν εκ μέρους του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδίας κ.κ. Γεωργίου ο π. Δανιήλ και ο Αρχιερατικός επίτροπος της Μητροπόλεως π. Γεώργιος Τουλουμάκος. Ο δήμαρχος Θηβαίων Σπυρίδων Νικολάου, Η αντιπεριφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, Π.Ε. Βοιωτίας, Φανή Παπαθωμά, ο βουλευτής Βοιωτίας Ανδρέας Κουτσουμπάς, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θανάσης Κοκοντίνης, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Γιώργος Ψυχογιός, οι Αντιδημαρχοι Σπύρος Κίτσος, Ανδρέας Χατζησταμάτης, και Σωτήρης Δρένιος (Π.Ε. Βαγίων) ο Αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Αναστασίου, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Σπύρος Παπαχριστοδούλου, ο Πρόεδρος της ΔΗΚΕΘ Κώστας Χαρέμης, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης και πρόεδρος του ΣΠΟΑΚ “Αρίων” Σταμάτης Χαλβατζής, οι επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης, Ηλίας Τραμπάκουλος και Γιώργος Κατσέλης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Δ. Θηβαίων, Ντίνος Τυρινοπουλος, Δημήτρης Γιαννίκας, Παναγιώτης Μέξης, Βασίλης Σωτήρχος, ο δημοτικός σύμβουλος Δ. Ορχομενού και μέλος του Δ.Σ της Κ.Ε.Δ.Ε. Γιάννης Τσιάμης, η δημοτική σύμβουλος Δ. Ορχομενου, Έλενα Γεωργίου, οι πρόεδροι Δημοτικών Κοινοτήτων, (Βαγίων) Βαγγέλης Παπαλουκάς, (Καπαρελίου) Παναγιώτης Ζερικιώτης, (Πλαταιών) Αλέξης Φίλης, η προϊσταμένη του ΔΟΘ Σέρκα Μουλκιαρώτου, ο πρώην πρόεδρος του περιφερειακού Συμβουλίου Γιώργος Μουλκιώτης, ο πρώην Βουλευτής Μιχάλης Γιαννάκης, ο πρώην Δήμαρχος Πλαταιών, Σπύρος Βενιζέλος, το μέλος του μητρώου νέων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, Παναγιώτης Περγαντάς, η πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Θήβας, Σωσώ Μανάρα , ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Θήβας, Τάσος Σαμιώτης, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θήβας, Δημήτρης Δημητρίου, ο Πρόεδρος του συνδικάτου μετάλλου, Δημήτρης Γκουμας, ο Πρόεδρος της Ένωσης Μικρασιατών Θήβας, Γιώργος Γελέκας, ο Πρόεδρος του συλλόγου Φίλοι της Μουσικής, Σωτήρης Παπαναστασίου, ο Πρόεδρος του Γ. Σ. Πίνδαρος, Βαγγέλης Κοκοντίνης, ο Πρόεδρος του Α.Σ. Πανβαγιακός, Άγγελος Τουρκοχωρίτης, ο Πρόεδρος του συλλόγου συνταξιούχων ΟΑΕΕ, Δημήτρης Θεοδώρου, ο Πρόεδρος του συλλόγου Εφέδρων Αξιωματικών ΕΔ-ΣΑ “Ιερός Λόχος”, Δημήτρης Μπατσιούλας, ο Πρόεδρος του συλλόγου φιλοπροόδων Άσκρης, Ιωάννης Πέππας, ο Πρόεδρος του συλλόγου Ιεροψαλτών Θήβας “Ευαγγελιστής Λουκάς, Αντώνης Τσαρουχάς, η πρόεδρος του συλλόγου Γυναικών “Ισμήνη” Μαίρη Θαλασσινού, ο Πρόεδρος του ΣΦΕ, Σωτήρης Καραμαγκιώλης, ο Πρόεδρος του συλλόγου “Παναγία Μακαριώτισσα, Παναγιώτης Παλληκάρης, η Πρόεδρος του συλλόγου” Κοντίτο” Μαρία Μπουντούλη, ο Πρόεδρος του σωματείου ράδιοταξί” Κάδμος” Βασίλης Καραμαγκιώλης, ο Πρόεδρος του Φροντιστήριου Θηβαϊκής Αρχαιογνωσίας Γιώργος Πέππας, ο συνταξιούχος συμβολαιογράφος και υποθηκοφύλακας – πρώην πρόεδρος των συμβολαιογράφων Γιώργος Γεωργούσης, η συνταξιούχος καθηγήτρια Λίτσα Γεωργούση, άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων και πολίτες από όλα τα μέρη του Δήμου Θηβαίων. Ιδιαίτερη τιμή η παρουσία του μουσικό- συνθέτη Δημήτρη Κατή, του ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου, του συλλέκτη Θανάση Μιχαηλίδη και του Σκηνογράφου Βαγγέλη Ντεζέ, και του ειδικού ερευνητή και κατασκευαστή Αρχαίου Ελληνικού οπλισμού, Δημήτρη Αλεξάνδρου. Ευχαριστούμε το Σταρ Κεντρικής Ελλάδας που κάλυψε δημοσιογραφικά την εκδήλωση, και το φωτογραφείο Μακρυπούλιας για το φωτογραφικό υλικό.
Ωδή Τετάρτη. Eις τον Ιερόν Λόχον
Ενδεικτικά παραθέτω μια στροφή…
θ΄.
Έλληνες, της πατρίδος
και των προγόνων άξιοι·
Έλληνες σεις, πώς ήθελεν
από σας προκριθείν
άδοξος τάφος; 45
Ο Δεύτερος Ιερός Λόχος συστάθηκε στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα κατά του Τουρκικού ζυγού την 3η Μαρτίου του 1821, από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη απαρτιζόμενος από 500 νέους εθελοντές οι περισσότεροι των οποίων ήταν σπουδαστές.
Ο Γ’ Ιερός Λόχος έδρασε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο υπήρξαν 2 ακόμα Ιεροί Λόχοι μεταξύ του 1821-1942. Όπως και πιο πριν 300 εξαίρετοι Θηβαίοι το 1877 πολέμησαν εναντίον των Τούρκων. Για τη Θεσσαλική επανάσταση του 1878, η εφημερίδα «Times» του Λονδίνου δημοσίευσαν μια επιστολή του ανταποκριτή στην Αθήνα, που αναφέρει «… αναγιγνώσκοντες αισθανόμεθα αναγεννούμενον το αρχαίον γόητρον της Ελλάδος». Εφημ. Βοιωτία αριθ. Φυλ. 127.
«Υπέρ ευχής» στο Μουσείο Άγγελου & Λητώς Κατακουζηνού
Την Οικία Άγγελου & Λητώς Κατακουζηνού επέλεξε ο εικαστικός Αλέκος Κυραρίνης και η ιστορικός τέχνης, Λουΐζα Καραπιδάκη, για να παρουσιάσουν την νέα δουλειά του καλλιτέχνη με τίτλο «Υπέρ ευχής». Η επιλογή του χώρου ήταν ιδιαίτερα εύστοχη καθώς ο μύθος του χώρου είναι συνυφασμένος με την ενδοσκόπηση και την εξερεύνηση του άγνωστου εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου και την εσωτερικότητα των έργων του Κυραρίνη.
Γράφει η Ζέτα Τζιώτη
Έκθεση «στην Οικία ενός ανθρώπου, ο οποίος ήξερε να νικά τους δαίμονες της ψυχής» όπως δήλωσε και ο William Faukner μετά από μια ολονύχτια συζήτηση που είχε με τον Άγγελο Κατακουζηνό, μας ανέφερε η Σοφία Ε. Πελοποννησίου-Βασιλάκου, επιμελήτρια της Οικίας Κατακουζηνού.
Ο Άγγελος και η Λητώ Κατακουζηνού ανήκαν στην πνευματική ελίτ της εποχής τους, τη λεγόμενη γενιά του ‘30, και λειτουργούσαν ταυτόχρονα ως πρεσβευτές του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό και ως εισηγητές των διεθνών τάσεων στην ελληνική πραγματικότητα. Ο Κατακουζινός ψυχίατρος – νευρολόγος, παράλληλα με την ακαδημαϊκή του δραστηριότητα ανέπτυξε αξιόλογη πολιτιστική δράση, καθοριστική για την πολιτιστική πορεία της χώρας μας.
Το διαμέρισμά τους στη λεωφόρο Αμαλίας που πια λειτουργεί ως μουσείο και χώρος διακεκριμένων πολιτιστικών εκδηλώσεων ήταν ένα από τα σημαντικότερα φιλολογικά σαλόνια της γενιάς του 30. Ποιητές, συγγραφείς, καλλιτέχνες και επιστήμονες που σημάδεψαν τη σύγχρονη Ελλάδα αλλά και πολλοί επιφανείς Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ήταν φίλοι τους και τους επισκέπτονταν συχνά για να απολαύσουν την ατμόσφαιρα, τη θέα και την παρέα.
Τα έργα του Κυραρίνη θα εκτεθούν ανάμεσα στα έργα τέχνης, σχεδόν όλα δώρα από φίλους της οικογένειας Κατακουζινού, όπως ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Γεώργιος Γουναρόπουλος, ο Σπύρος Βασιλείου, η Θάλεια Φλωρά-Καραβία, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Marc Chagall και δεκάδες άλλοι.
Μιλήσαμε με τον εικαστικό και την ιστορικό τέχνης για την έκθεση-σταθμό στην πορεία του καλλιτέχνη.
Μεταξύ άλλων η Λουίζα Καραπιδάκη ανέφερε: “Η συνύπαρξη των αντικρουόμενων επιθυμιών στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου προξενεί μια συνεχή πάλη μεταξύ του καλού και του κακού. Οι αόρατες αλλά αισθητές διαδικασίες μετάβασης από το καταστροφικό στο δημιουργικό, από την ταραχή στην ειρήνη, επηρεάζουν την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου και του χαρίζουν ή του στερούν προσωπική ισορροπία. Αυτή την ανείπωτη αμφιθυμία και την αέναη αναμέτρηση εικονογραφεί μ’ έναν τελείως ιδιαίτερο τρόπο ο Αλέκος Κυραρίνης.
Οι άυλες απειλές αποκτούν σάρκα και οστά και εμφανίζονται ως θελκτικά τέρατα, ενώ ο υπερασπιστής του καλού εικονογραφείται ανθρωπόμορφος, σχεδόν αγιοποιημένος και θριαμβευτής από τον αγώνα του. Ο καλλιτέχνης σημειώνει χαρακτηριστικά : «Με ενδιαφέρει το «στίγμα» μίας τέχνης, η οποία κάτω από την αναφορά στην αιώνια παράδοση της μάχης του καλού με το κακό, (στην Ανατολική παράδοση το καλό θριαμβεύει -ο Άγιος Γεώργιος νικά τον δράκο) να υπενθυμίζει την ανάγκη που έχουμε σήμερα να αυτοπροσδιοριστούμε, και να αυτοπροσδιοριστούμε όχι με εθνικιστικές κορώνες, αλλά να δούμε προσεκτικά πως στο καντήλι μας μέσα δεν έπαψε ποτέ να «κάθεται το νεράκι και να ανεβαίνει το λαδάκι».
Έργο Αλέκου Κυραρίνη
Πρόκειται για μια έκθεση αφιερωμένη στην ενδοσκόπηση και την εξερεύνηση του άγνωστου εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Παρουσιάζεται δε σ ’ έναν ιδιαίτερο διττής σημασίας χώρο, παλαιότερα ιατρείο, αφιερωμένο στην ίαση της ψυχής, και τώρα μουσείο, αφοσιωμένο στην ανάτασης της ψυχής μέσα από την τέχνη, την υψηλή αισθητική και την εκπαίδευση.
Τα έργα της έκθεσης μπορούν, κατά κάποιο τρόπο, να εκληφθούν και ως η συνέχεια και η έκφραση μιας πολυετούς προσπάθειας «υπό την φιλολογική – ακροθιγώς θεολογική σκέπη» σύμφωνα με τον καλλιτέχνη. Ήδη από τις πρώτες του ατομικές εκθέσεις μεταξύ 2007 και 2010 στην Γκαλερί Έκφραση, παρά τις εντελώς διαφορετικές στυλιστικές εκφάνσεις, διακρίνονται σχετικές εννοιολογικές αναφορές. Στη συνέχεια, στην έκθεση «Άνω» στην Πινακοθήκη Βογιατζόγλου, Νέα Ιωνία (2013) ο Κυραρίνης εξέθεσε ένα μέρος έργων του, ως προάγγελο όλου αυτού του νοηματικού προσδιορισμού.
Η θεματική του αποκρυσταλλώνεται σε μερικές ακόμα από τις επόμενες εκθέσεις του: «Καρδία Νήφουσα» στην Γκαλερί Citronne, Πόρος (2013), «Παθοκτονία» στην Γκαλερί «Τheorema» (2015) Βρυξέλλες, «Φως-Ζωή» στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα (2016) και «Άγγελος και Δράκος», οργάνωση της Γκαλερί Alma στην οικία Φιλίππου Πιέρρου, Τριαντάρο Τήνου (2018).
Οι σαφείς πια θεματικές αναφορές, αν και με διαφορετική και συνεχώς εξελισσόμενη εικονογραφική και τεχνοτροπική μανιέρα, είναι όλο και πιο εμφατικές. Στην πρόσφατη δουλειά του, την παρούσα ενότητα «Υπέρ Ευχής», η εικονογραφική απεικόνιση στρέφεται περισσότερο στην εσωτερική νηνεμία. Η ένταση έχει καταλαγιάσει, οι αντιθέσεις, οι αντιπαραθέσεις και όλου του είδους οι αντιπαλότητες εμφανίζονται συμφιλιωμένες και παντού υπερτερεί έντονα ένα πνεύμα συνύπαρξης.
Οι συνθέσεις του στιβαρές και αφηγηματικές, επίπονα παλίμψηστα και συστηματικά δουλεμένες περιέχουν όλα τα βασικά χαρακτηριστικά της καθιερωμένης πια εικαστικής του ταυτότητας. Από τη μια πλευρά, έχει ενσωματώσει εικονογραφικά στοιχεία των παραδοσιακών αποτροπαϊκών, ευχετηριακών και αφιερωματικών πρακτικών πάνω σε μια πλασματικά εγχάρακτη επιφάνεια και από την άλλη δημιουργεί μια βυζαντινίζουσα υφή με την αυστηρότητα των χρωμάτων και την ιδιαίτερη ζωγραφική αντιμετώπιση στην αναπαράσταση της κεντρικής μετωπικής εικόνας.
Συνολικά όμως, ο Κυραρίνης πλαστουργεί πάνω στην εικονογραφημένη επιφάνεια με μια ιδιάζουσα διαχείριση και μ’ ένα απόλυτα σύγχρονο και προσωπικό εικονογραφικό λεξιλόγιο: «Σε αυτά τα έργα θα συναντήσει κανείς τους όρους και την απόφαση να καταγίνομαι διαρκώς γύρω απ’ το ζήτημα μίας τέχνης φιλόθεης, αλλά και ελληνικής».
-Αλέκο, πώς βλέπετε την εξέλιξη της δουλειάς σας στο πέρασμα των χρόνων;
Νωρίς διαπίστωσα ότι πρέπει να εργαστώ με διάθεση να δημιουργήσω ένα κέντρο. Να κάνω έργα συγκέντρωσης και όχι ταπεραμέντου. Αυτό θα μου έδινε αργότερα τη δυνατότητα να διεκδικήσω μια ουσία και ένα βάθος που σίγουρα τα έργα μου δεν θα είχαν εάν στόχευα εξαρχής μόνο στην έκφραση μου.
Άλλωστε όταν η δουλειά σου έχει ένα κέντρο μπορείς να απομακρυνθείς, διερευνώντας και λίγο μακριά από αυτό. Τα τελευταία χρόνια η ζωγραφική μου έχει «καταλαγιάσει» σε μία τυπολογία, η οποία με οπλίζει με τη δυνατότητα γνώσης της έκτασης και του χαρακτήρα των δυνατοτήτων μου.
-Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκθεση που παρουσιάσατε φέτος το καλοκαίρι στον τόπο καταγωγής σας, στον Τριάνταρο, της Τήνου.
Όταν επανέρχεσαι στην πατρίδα των παιδικών σου χρόνων, καλό είναι να έχεις τον οπλισμό, ώστε τα έργα σου να εξηγούν ποιος είσαι, τί μεσολάβησε από τότε που έφυγες και τέλος και σημαντικότερο, τί από τον τόπο σου φέρεις μαζί σου. Διαφορετικά η ματιά του κόσμου μπορεί να γίνει πολύ αδιάκριτη. Νομίζω ότι φάνηκα επαρκής.
-Τι θα παρουσιάσετε στην έκθεση στο μεγαλοπρεπές Ίδρυμα Κατακουζηνού; Ο τίτλος της έκθεσης «Υπέρ ευχής», είναι τίτλος που παραπέμπει εκ νέου σε σαφή θεολογική βάση. Σκοπεύετε να ασχοληθείτε και με άλλα θέματα και συμβολισμούς στο μέλλον;
-Στην έκθεση αυτή, θα παρουσιαστούν δώδεκα μικρά έργα. Στα έργα αυτά παριστάνω μία κεντρική μετωπική φιγούρα , η οποία προσεύχεται ενώ περιστοιχίζεται από δράκους, δέντρα, παγώνια και άλλα πρωτοχριστιανικά σύμβολα. Τα έργα αυτά είναι αφιερωματικά και αποβλέπουν στο αντάλλαγμα της ευχής από τον Θεό και τους Αγίους μας.
Όπως ακριβώς και ο προσευχόμενος «κινείται» προς τον Θεό , έτσι και εγώ , ταυτίζομαι και δέομαι. Στο μέλλον θα επιμείνω σε αυτά τα οποία θεωρώ ότι υποστηρίζουν εκ θεμελίων, την διαυγέστερη αφετηρία της εργασίας μου. Δηλαδή τη σύνοψη των προθέσεων μου σε έναν ελαφρώς θεολογικό σκοπό και μία Θεολογική βάση.
-Ο χώρος είναι εξαιρετικός. Πώς αισθάνεσαι που τα έργα σας θα εκτίθενται ανάμεσα στα έργα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, του Γουναρόπουλου, του Βασιλείου, της Φλωρά-Καραβία, του Τσαρούχη του Marc Chagall και δεκάδες άλλων;
-‘Όπως είναι εύκολο να φανταστεί ο καθένας, είναι για εμένα ξεχωριστή τιμή. Δεν θέλω να φανεί υπερβολικό, αλλά ο καλλιτέχνης νομίζω ότι καλό είναι να αναζητά τέτοιες ευκαιρίες , ούτως ώστε μέσα από τη σύγκριση με το παλαιότερο και αναγνωρισμένο, να διαπιστώνει την ωφέλεια της δικής του εργασίας αλλά και αυτό που στη ζωή και στην τέχνη θα ονόμαζα «διαρκές».
-Δραστηριοποιείστε αρκετά και στο εξωτερικό. Πιστεύετε στη εξωστρέφεια της ελληνικής τέχνης; Πώς πρέπει να κινηθεί ένας Έλληνας καλλιτέχνης;
-Είναι πολύ δύσκολο ένας Έλληνας καλλιτέχνης να σταδιοδρομήσει στο εξωτερικό, εκτός εάν ζει εκεί και με πολύ υπομονή επιμείνει. Νομίζω πάντως ότι καλό είναι η τέχνη του να έχει κάποια στοιχεία εντοπιότητας και καταγωγής. Αυτά σίγουρα θα είναι περισσότερο αφομοιωμένα και θα αναδύουν πρωτογενή αρώματα. Βοηθά πάντα τον «βηματισμό» σου, όταν γνωρίζεις από πού έρχεσαι κι ας μην ξέρεις που πηγαίνεις.
Μαθητικό forum με τίτλο «Οι μαθητές συναντούν τη Φυσική – Στα άδυτα μονοπάτια της γνώσης!» διοργανώνει για 10η συνεχή χρονιά, η Ένωση Ελλήνων Φυσικών το τριήμερο 14-15 και 16 Δεκεμβρίου 2018 στο συνεδριακό κέντρο του ΤΕΙ Πειραιά στο Αιγάλεω (αρχή Π. Ράλλη, μετά τη λεωφόρο Κηφισού), σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.
Στόχος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών αποτελεί η διεύρυνση του πεδίου γνώσεων των αριστούχων μαθητών Α ́, Β ́ και Γ ́ Γυμνασίου και Α ́, Β ́ και Γ ́ Λυκείου του σχολικού έτους 2018-2019 με το ενδιαφέρον τους για τις εξελίξεις στον χώρο των φυσικών επιστημών να είναι όλο και μεγαλύτερο χρόνο με τον χρόνο.
Οι 800 συμμετέχοντες μαθητές σε αυτή την πρωτότυπη και δημιουργική συνάντηση, έρχονται σε επαφή με τα αποτελέσματα της έρευνας στα επιστημονικά πεδία της Κοσμολογίας και Αστροφυσικής, της Επιστήμης των Υλικών και των Περιβαλλοντικών Επιστημών. Έτσι, έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν σε βάθος θέματα Σύγχρονης Φυσικής μέσα από πειράματα, εργαστηριακά δρώμενα και ιχνηλασίες και να εισαχθούν στην σύγχρονη επιστημονική γνώση και μέθοδο και στις έννοιες που την συγκροτούν, με στόχο να καλλιεργήσουν την κριτική και συνδυαστική σκέψη που θα αποτελέσει το εφόδιο για την μελλοντική τους πορεία. Θα έχουν επίσης τη ευκαιρία να αποσαφηνίσουν τις έννοιες, να αποκτήσουν κριτική και συνδυαστική σκέψη και να γνωρίσουν όλες τις εξελίξεις της Σύγχρονης Φυσικής.
Θεματικές ενότητες που καλύπτονται: Μηχανική και εφαρμογές, κοσμολογία, αστροφυσική, Επιστήμη των υλικών, Επιστήμες του περιβάλλοντος, πειραματικές δραστηριότητες, κβαντική φυσική, σχετικότητα, ηλεκτρομαγνητισμός.
Με τη συμμετοχή τους στο forum, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε άμεση επαφή με διακεκριμένους Πανεπιστημιακούς Δασκάλους από τα μεγαλύτερα Εκπαιδευτικά και Ερευνητικά Ιδρύματα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Ακαδημία Αθηνών, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, NASA, CERN, CNRS, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΑΕΙ Αθήνας ΤΤ, ΑΕΙ Πειραιά ΤΤ.
Προσκεκλημένοι Ομιλητές
Αθανασάκης Αρτέμης, Δρ Φ.Ε., Συγγραφέας
Αναγνώστου Γεώργιος, Ερευνητής ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος
Αργύρη Παναγιώτα, Δρ Φ.Ε.
Aραβαντινός Αθανάσιος, Καθηγητής ΤΕΙ Αθηνών
Βαβουγυιός Διονύσιος, Καθηγητής Παν/μίου Θεσσαλίας
Λέκκας Ευθύμης, Καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας & Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών του τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Βρεθήκαμε στην πρεμιέρα της μουσικοθεατρικής παράστασης «Η Δεύτερη Ευκαιρία» στο El Convento del ‘Arte, σε κείμενο και σκηνοθεσία της Ιουλίας Καλογρίδη. Ένα έργο που παρουσιάζει τη ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού μετά από αρκετά χρόνια γάμου. Επικεντρώνεται στην αλλαγή της συμπεριφοράς των δύο συζύγων, καθώς και στις σκέψεις τους αναφορικά με το τι θα γινόταν αν είχαν μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή…
Το ζευγάρι αυτό, η Εύα και ο Γιώργος, με αφορμή τα γενέθλια της Εύας, κάθονται στο τραπέζι ενός bar και ξανά θυμούνται την ιστορία της γνωριμίας τους. Τότε που η Εύα ήταν μία τζαζ τραγουδίστρια και ένα βράδυ τυχαία συνάντησε το Γιώργο, ιδιοκτήτη παστελοποιΐας. Με την πρώτη ματιά ερωτεύθηκαν, παντρεύτηκαν κι απέκτησαν παιδιά.
Η Εύα εμφανίζεται ως μία γυναίκα προσεγμένη, η οποία ενδιαφέρεται για τη δημόσια εικόνας της, την εμφάνισή της, καθώς και για την καλοπέρασή της. Αλλά μετά από τόσα χρόνια γάμου είναι επικριτική απέναντι στη συμπεριφορά του Γιώργου. Δεν της αρέσει πλέον τίποτα στο σύζυγό της κι αναρωτιέται τι θα γινόταν εάν είχε μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Εάν δεν είχε γνωρίσει το Γιώργο κι έφευγε τελικά για Νέα Υόρκη για να κυνηγήσει τα όνειρά της…
Ο Γιώργος, ένας άντρας με σχεδόν παθητική συμπεριφορά, ανέχεται έως τώρα όλα τα καπρίτσια της συζύγου του, και προσπαθεί να την ικανοποιεί και να την ευχαριστεί, όπως την πρώτη φορά που την γνώρισε. Ανέχεται παθητικά τη γκρίνια και τις ιδιοτροπίες της συζύγου του, μέχρι τη στιγμή που της ζητά να αποφασίσει εάν θα ξανά επέλεγε την ίδια πορεία ζωής μαζί του, εάν της δινόταν μία δεύτερη ευκαιρία.
Θα συνεχίσει το ζευγάρι την κοινή τους πορεία στη ζωή; Εάν υπήρχε μία δεύτερη ευκαιρία θα ξανά ήταν ζευγάρι; Θα είχαν παντρευτεί; Θα είχαν αποκτήσει παιδιά; Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που θα απαντηθούν επί σκηνής.
Η ιστορία του ζευγαριού παρουσιάζεται επί σκηνής υπό τη μορφή άλλοτε διαλόγου κι άλλοτε μονολόγου. Η θεατρική σκηνή έχει μεταμορφωθεί σε bar, που στη μέση της σκηνής έχει τοποθετηθεί ένα τραπέζι με δύο καρέκλες, όπου κάθεται το ζευγάρι κι όλη η πλοκή του έργου εξελίσσεται εκεί.
Ένα θεατρικό κείμενο που αναφέρεται διαχρονικά στις σχέσεις μεταξύ των συζύγων μετά από αρκετά χρόνια γάμου. Το σενάριο απλό, χιουμοριστικό, λιτό κι ευχάριστο. Δεδομένου ότι η παράσταση προορίζεται για ένα χώρο όπου καθόμαστε να πιούμε το ποτό μας ή να δειπνίσουμε, λειτουργεί άψογα ώστε οι επισκέπτες να διασκεδάσουν και να γελάσουν.
Η Ιουλία Καλογρίδη, στο ρόλο της Εύας, εκφραστική, περιγραφική, με δυνατό και καθαρό λόγο, ερμηνεύει άψογα το ρόλο της πρώην τραγουδίστριας τζαζ και νυν σύζυγο ιδιοκτήτη παστελοποιίας, η οποία θέλει να αισθάνεται ακόμα ποθητή κι όμορφη παρά το πέρασμα των χρόνων.
Ο Περικλής Αλμπάνης, στο ρόλο του Γιώργου, εκφραστικός, ήρεμος, με ήπιο λόγο και στάση σώματος, ενσαρκώνει άψογα το σύζυγο που αγαπά ακόμα τη γυναίκα του και θέλει να τη βλέπει ευτυχισμένη, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Τους ηθοποιούς πλαισιώνει η JK Band. Στο πιάνο συναντάμε τον Τρύφωνα Θωμόπουλο, στην τρομπέτα τον Παντελή Πασχαλίδη και στα κρουστά τον Σεραφείμ Μπέλλο.
Μετά το πέρας της παράστασης, η μπάντα, η Ιουλία κι ο Περικλής, παραμένουν στη σκηνή για να διασκεδάσουν με τις μουσικές τους ικανότητες το κοινό, με τραγούδια – ελληνικά και ξένα – μίας άλλης εποχής, τα οποία χαιρόμαστε να ακούμε και να τραγουδάμε όλοι ακόμα και σήμερα.
Συνολικά πρόκειται για μια ευχάριστη παραγωγή, με χιούμορ και διάδραση μεταξύ ηθοποιών-κοινού, όπου δημιουργείται οικειότητα ακόμα και μεταξύ των θαμώνων.
Ιδανική παράσταση για όλα τα παντρεμένα ή μη ζευγάρια τα οποία θέλουν να διασκεδάσουν και να “ξανά θυμηθούν τα νιάτα τους”.
info παράστασης
Που : El Convento del ‘Arte, Βιργινίας Μπενάκη 7, Μεταξουργείο
Η Ελληνική Εταιρεία Παραγωγής Θεάτρου «ΦΩΤΟΝΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά την παράσταση «Ακανθώδης», σε κείμενο και σκηνοθεσία της Ζαχαρούλας Χρόνη.
Η πρεμιέρα...
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.Αποδέχομαι την χρήση των Cookies
Η σειρά Άνιμα (ετυμ. λατιν. Anima = ψυχή) αποτελείται από τις πιο γνωστές διεθνείς ποικιλίες που ευδοκιμούν στη Μεσσηνία, Cabernet Sauvignon, Merlot και Chardonnay, ενώ η σειρά Faré (ετυμ.: Ομήρου Ιλιάδα, αρχαία ονομασία της περιοχής της Καλαμάτας) προβάλλει τις διασημότερες ελληνικές ποικιλίες Μοσχοφίλερο και Αγιωργίτικο, καθώς και πολυποικιλιακά κρασιά όπου οι ελληνικές με τις διεθνείς ποικιλίες σε μια αρμονική σύνθεση μας προσφέρουν μεθυστικές γεύσεις και αρώματα.
