Αρχική Blog Σελίδα 563

Εικαστικό project “On The Road” στην Γκαλερί Cube στην Πάτρα

Moi et Moi_Liana Zoza & Dimitris kasdaglis_

 

Ο καλοκαιρινός επίλογος, φέτος, για την Γκαλερί Cube, θα είναι το project On The Road. Ο τίτλος του εικαστικού project, είναι δανεισμένος από το μυθικό πιά, βιβλίο του Jack Kerouac, On The Road, που εκτός από το ότι, στις μέρες μας, περιλαμβάνεται στη λίστα με τα βιβλία που θα έπρεπε σίγουρα να διαβάσει κάποιος, πριν πεθάνει, αποτελεί το απόλυτο στίγμα της Beat Generation.

H Λιάνα Ζωζά, επιμελήτρια του project On The Road, γράφει: “Το On the Road, είναι το δεύτερο βιβλίο του Kerouac και αυτό που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό, όχ μόνο για τον εναλλακτικό τρόπο γραφής του, αλλά και για τον μύθο που υπάρχει γύρω από τη συγγραφή του, όπως το ότι ολοκληρώθηκε σε διάστημα τριών εβδομάδων και κάτω από την επίδραση της αμφεταμίνης μπενζεντρίνης. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση μιας και το βιβλίο ξεκίνησε να σχεδιάζεται το 1948 και η πρώτη του εκδοχή ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1951 με τη μορφή ενός δακτυλογραφημένου ρολού μήκους 36 μέτρων.


Alexandros-Maganiotis_Guardian_Angel_60-x-40-cm_Mixed-Media-Collage

Παράλληλα, ξεκινά τα περίφημα ταξίδια του, από τα οποία συλλέγει εμπειρίες και γράφει ασταμάτητα καινούρια μυθιστορήματα, αλλά και ποίηση. Στα βιβλία του, οι χαρακτήρες είναι βιωματικοί και πολλά από τα στοιχεία που χρησιμοποιεί είναι αυτοβιογραφικά σε συνδυασμό με φανταστικές διηγήσεις. Στόχος του, εκτός από την απόρριψη του τυπικού τρόπου γραφής και έκφρασης, είναι η πνευματική αναζήτηση, η εξερεύνηση των ορίων της ελευθερίας του ανθρώπου, η κοινωνική δικαιοσύνη, η σεξουαλική απελευθέρωση και η ανάδειξη πολλών μέχρι τότε θεμάτων ταμπού, όπως η θρησκεία, ο σεβασμός στη φύση και τους ιθαγενείς, η ομοφυλοφιλία και η χρήση ναρκωτικών ουσιών. Δεν επιζητούσε απλά αναγνώστες ή θεατές των ταξιδιών του. Επεδίωκε να δημιουργήσει ελεύθερους ανθρώπους που θα έβγαιναν στο δρόμο και θα ταξίδευαν μαζί του. Εξάλλου, όπως ο ίδιος έλεγε: “Ίσως αυτό να είναι η ζωή. Ένα κλείσιμο του ματιού στα αστέρια.”.

Death on a Pale Horse (?) c.1825-30 Joseph Mallord William Turner 1775-1851 Accepted by the nation as part of the Turner Bequest 1856 http://www.tate.org.uk/art/work/N05504

Οι εικαστικοί που συναντιούνται και συνομιλούν μέσα από το project On The Road, δημιουργούν τις σύγχρονες εικόνες τους, παίρνοντας σαν ερέθισμα τα “ταξίδια – όνειρα” του Kerouac, πραγματικά ή φανταστικά. Τα έργα δεν έχουν στόχο να εικονογραφήσουν ένα βιβλίο, αλλά να βάλουν το θεατή τους, σε μια διαδικασία αναζήτησης χωρίς περιορισμούς και κατευθύνσεις, όπως, ο ήρωας του βιβλίου, Sal Paradise: “… the only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes “Awww!”.”

Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Achraf Baznani, Ant Hamlyn, Brendan Kelly, Radu Nastasia, Νίκος Βατόπουλος, Λιάνα Ζωζά & Δημήτρης Κάσδαγλης (Moi et Moi), Άννα Καρατζά, Βασίλης Καρακατσάνης, Χρήστος Κουτσούκης, Ανδρέας Λυμπεράτος, Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, Σοφία Κυριακού, Ανδρέας Νικολάου, Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, Βασιλική Πανταζή, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Ξενοφών Παπαευθυμίου, Σοφία Παρασκευοπούλου, Κωνσταντίνος Πάτσης, Βιργινία Φιλιππούση, Βούλα Φερεντίνου.


Nikos-Vatopoulos_To-Galazio-Agori_65-x-81-cm_Fotografiko-collage
Radu Nastasia_Postcode_Seven Forty Seven_pr

Διάρκεια έκθεσης: 13 Ιουλίου – 1 Σεπτεμβρίου 2018

Γκαλερί Cube

Μιαούλη 39, 26222 Πάτρα ▪ τηλ. 2611110069

Διάρκεια έκθεσης: 13 Ιουλίου – 1 Σεπτεμβρίου 2018

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή

Vassiliki Pantazi, ON THE ROAD, 55 x 50 cm, Mxed Media on canvas_pr

10.00 – 14.00 & 18.00 – 21.00

Τετάρτη – Σάββατο 10.00 – 14.00

Κυριακή & Δευτέρα κλειστά

Xenofon Papaefthimiou_ON THE ROAD_Mixed media collage_pr
Voula-Ferentinou-On-The-Road-70-x-50-cm-Mixed-Media-Collage

Μαρία Κτιστοπούλου: «Η φύση είναι ο μεγάλος μας δάσκαλος»

ΜΑΡΙΑ ΚΤΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η Μαρία Κτιστοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με καθηγητές τους Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη, Μαρτίνο Γαβαθά και Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα.

Τιμήθηκε με τρεις κρατικές υποτροφίες από το Ι.Κ.Υ. Αποφοίτησε με άριστα το 1990. Επίσης, σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Α.Τ.Ι.)

Έργα της περιλαμβάνονται στις εξής συλλογές: Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα – Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, Κηφισιά – Μουσείο Βορρέ, Παιανία – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Φλώρινας – Μουσείο Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη (Teriade), Βαρειά Μυτιλήνης – Δημοτική Πινακοθήκη Ερμούπολης Σύρου – Πινακοθήκη Κομοτηνής — Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ Μετσόβο Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Αιτωλοακαρνανίας Χρήστου & Σοφίας Μοσχανδρέου, Μεσολόγγι – Συλλογή Βλάσση Φρυσίρα, Συλλογή Aντώνη και Άζιας Xατζηϊωάννου και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Διοργάνωσε περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις. Έλαβε μέρος σε περισσότερες από διακόσιες (200) ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης, εκπροσώπησε την Ελλάδα σε Διεθνείς Μπιενάλε.

To 2007 κυκλοφόρησε βιβλίο με τίτλο “ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ” σχετικά με το έργο της από τις εκδόσεις ΑΔΑΜ. Παράλληλα με τη ζωγραφική, εργάστηκε ως creative art director στο διεθνές διαφημιστικό δίκτυο Lowe Alector (1988-1999).

Διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο για καταχώρηση της διαφημιστικής καμπάνιας για τη SOYA, στο τέταρτο φεστιβάλ ελληνικής διαφήμισης στην Αθήνα.

Δίδαξε Ελεύθερο Σχέδιο και Χρώμα στη σχολή ΑΚΤΟ Αrt & Design (1988-1994).

Ασχολήθηκε με την προετοιμασία υποψηφίων για τις Aνώτατες Σχολές Kαλών Τεχνών Αθήνας και Θεσσαλονίκης, στο Εργαστήρι προετοιμασίας του Αδριανού Σωτήρη (2000-2006).

Συμμετείχε στην έκθεση “ART EN CAPITAL salon des independants” στο GRAND PALAIS Παρισι.

Πραγματοποίησε την πρώτη της Αναδρομική Έκθεση στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στη Σύρο, τον Ιούλιο του 2011. Συμμετείχε στην ART ATHINA 2017 και 2018.

Η νέα της δουλειά στη Ρόδο

Η νέα της έκθεση, με τίτλο «Χώμα και Νερό» θα γίνει στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου, με τις τέσσερις Πινακοθήκες που βρίσκεται στην Μεσαιωνική πόλη, πιο γνωστή ως «Παλαιό Συσσίτιο» από την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου μέχρι και τις 31 Οκτωβρίου 2018.

 

Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη: «Ταχύτητα και υπερβατικές εικόνες»

Μίνα Παπαθεοδώρου Βαλυράκη

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Η Μίνα Βαλυράκη, ζωγράφος της κίνησης και της έντασης εκφράζει στους πίνακές της την παθιασμένη εικαστική της ιδιοσυγκρασία αρπάζοντας την ιδέα του αρχικού ερεθίσματος και μεταφέροντάς την στον καμβά. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνει να μεταδώσει την αίσθηση που αγγίζει τις υποκειμενικές διαδρομές του θεατή.

Και καθώς η τέχνη δένει αρμονικά με τη μόδα και την αγάπη για την ταχύτητα, η καλλιτέχνις παρουσιάζει στους αναγνώστες μας και μεταξωτά μαντίλια «Silk Scarves – Mina PV + TDS». Άλλη μια δουλειά της εικαστικού που μεταφέρει το ταλέντο της σε μετάξι και παρουσιάζει τα ζωγραφικά της έργα σε εντυπωσιακά κομψά γυναικεία μαντίλια υψηλής ποιότητας.

Η Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη είναι μέλος της Ακαδημίας των Sports στις Η.Π.Α (United States Sports Academy) στο τομέα των Τεχνών και διδάσκει ανά διαστήματα.

– Εκφράζεστε δημιουργώντας φιγούρες σε κίνηση. Στα έργα σας διαφαίνεται η ένταση, η διάθεσή σας να «σπάσετε» τα όρια και το πάθος για την πορεία προς τη νίκη. Θα θέλατε να το σχολιάσετε;

Δύο είναι οι συνιστώσες που χαρακτηρίζουν τη δουλειά μου. Η χειρονομιακή άνεση στο χρώμα και η σιγουριά μου σε ό,τι έχει να κάνει με τη σύνθεση. Αυτά τα δύο στοιχεία σε συνδυασμό με τα εξωτερικά ερεθίσματα και τις εσωτερικές μου διεργασίες έχουν ως αποτέλεσμα αυτό που εσείς ονομάζετε «πάθος» και συνέπεια αυτών είναι η κατάργηση των στεγανών και η ροπή στην ελευθερία.

“Δύο είναι οι συνιστώσες που χαρακτηρίζουν τη δουλειΑ μου. Η χειρονομιακή άνεση στο χρώμα και η σιγουριά μου σε ό,τι έχει να κάνει με τη σύνθεση”

– Έχετε αναφέρει σε άλλες συνεντεύξεις σας και αντιλαμβανόμαστε και εμείς από κάποια έργα σας ότι εμπνέεστε από τους εικαστικούς της Αναγέννησης. Πώς προέκυψε αυτό και ποιον δάσκαλο της Αναγέννησης ξεχωρίζετε;

Η διαμονή μου στη Φλωρεντία, από την εποχή του διδακτορικού μου μέχρι σήμερα, είναι μία συνεχής μελέτη στην αποκρυπτογράφηση των δασκάλων της Αναγέννησης. Έχω μελετήσει ενδελεχώς τον Andrea del Sarto – Maestro Fiorentino απ’ όπου γεννήθηκε η σειρά των έργων μου «Μυστικός Δείπνος», τον Sandro Botticelli από τη μελέτη του οποίου προέκυψαν «οι Άγγελοι». Επίσης, δάσκαλοί μου από την περίοδο της φλωρεντινής Αναγέννησης είναι Filippino Lippi και o Pierodella Francesca.

– Το πάθος σας για την ταχύτατα και τα αγωνίσματα είναι φανερό. Έχετε παλαιότερα βραβευτεί ως Sport Artist of the Year. Τι σημαίνει αυτό για σας;

Ήταν ιδιαίτερα τιμητική για μένα η παγκόσμια διάκριση το 2002 από την USSA United States Sports Academy που αποτέλεσε τεράστια αναγνώριση της δουλειάς μου με επίκεντρο το ανθρώπινο σώμα σε κίνηση καθώς και του αγωνιστικού μονοθέσιου Formula1. Μετά από αυτή τη διάκριση ήρθαν και άλλες όπως η «Guirlande D’ Honeur» στο Μιλάνο, η «Mention D’ Honeur» του FICTS στο Μιλάνο, με ανώτατη διάκριση αυτή της IOC –της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής– το 2014 με το βραβείο «Arts and sports award» που απονεμήθηκε για πρώτη φορά σε καλλιτέχνη.

– Μιλήστε μας για τη θεματολογία των έργων σας στην τελευταία σας έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο».

-Στον Εικαστικό Κύκλο Σιαντή παρουσιάσα θεματολογία «Γέφυρες» – τα έργα σε επιφάνειες αλουμινίου και οι κατασκευές. Συμβολικά έχουμε τη γεφύρωση δύο κόσμων, δύο πολιτισμών, δύο ηπείρων . Τα installations που θα παρουσιαστούν στην έκθεση, η σειρά penetrabile είναι ένας συνδυασμός μεγάλων ζωγραφικών έργων με την κατασκευή που αφήνει τον θεατή να «διαπεράσει τα σύρματα» και να ανακαλύψει το έργο. Η «Διαπερατότητα» είναι το ζητούμενο σε αυτή τη σύνθεση, εξ ου και ο όρος «Penetrabile».

– Σας αγγίζουν τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη μας; Θα μπορούσε αυτό να σας εμπνεύσει;

Η προστασία του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή είναι δύο θέματα που με απασχολούν τόσο ώστε να μπω περισσότερο με την παρατήρηση και την αγωνία στη ζωή των δασών και των θαλασσών. Δουλεύω τα δάση ως θεματολογία τα τελευταία χρόνια, με διαφορετικές προσλαμβάνουσες κάθε φορά, με τον δικό μου τρόπο έκφρασης, με διαφορετική σημειολογία.

– Οι Έλληνες καλλιτέχνες παρουσιάζουν αγοραστικό ενδιαφέρον σε εκθέσεις και δημοπρασίες στο εξωτερικό;

Ο καλλιτέχνης και το έργο του παρουσιάζει αγοραστικό ενδιαφέρον εκεί που τον αναγνωρίζουν και τον πιστεύουν σαν αξία και σαν σημείο αναφοράς στην τέχνη, καθώς και στην αγορά της τέχνης διαχρονικά και όχι περιστασιακά. Αυτό μπορεί να συμβαίνει οπουδήποτε, είτε στη χώρα του είτε εκτός συνόρων.

“Ο καλλιτέχνης και το έργο του παρουσιάζει αγοραστικό ενδιαφέρον εκεί που τον αναγνωρίζουν και τον πιστεύουν σαν αξία και σαν σημείο αναφοράς στην τέχνη, καθώς και στην αγορά της τέχνης διαχρονικά και όχι περιστασιακά”

– Παρουσιάζετε εξαιρετικές δημιουργίες σε μαντήλια. Θα σκεφτόσασταν να ασχοληθείτε πιο συστηματικά και με τον χώρο της μόδας;

Τα μαντήλια αυτά είναι πολύ προσεγμένα από υψηλής ποιότητας μετάξι. Είναι από τις δημιουργίες που αγαπώ πολύ γιατί συνδυάζουν την τέχνη με τη μόδα. Η φίρμα τους είναι MINA P V +TDS και τυπώνονται στο Como σε εξειδικευμένο manu facturer, τον οποίο χρησιμοποιούν όλα τα γνωστά brands Hermès, Emilio Pucci. Διατίθενται σε όλη την Αμερική από τον producer – owner της TDS JamesHazen.

Με ενδιαφέρει το εφηρμοσμένο στην τέχνη. Είχε ενδιαφέρον η εφαρμογή της δουλειάς μου σε εξαιρετικής ποιότητας υλικά και design, που έχουν να κάνουν με τη μόδα, όπως οι τεράστιες μεταξωτές εσάρπες, τα μαντήλια και τα pochettes. Η συνεργασία TDS + MINA P V αποτέλεσε πρόκληση για μένα και θα συνεχιστεί με μελλοντικές συνεργασίες με γνωστούς οίκους του εξωτερικού.

* Η συνέντευξη έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα “axianews”

Ο Θωμάς Τουρναβίτης στο Artisanal Mykonos

Το Artisanal Mykonos, φιλοξενεί για τη καλοκαιρινή σεζόν, μια σειρά επιλεγμένων έργων από το atelier του σύγχρονου Έλληνα ζωγράφου, Θωμά Τουρναβίτη, με τίτλο “Faces in a Face”.

Στο έργο του Θωμά Τουρναβίτη, πορτρέτα ανθρώπων λουσμένα στο φώς του ηλίου και με την αίσθηση της κίνησης αέναα παρούσα, συγκεντρωμένες στιγμές και τόποι, έθιμα και ηθικοί κώδικες, δημιουργούν συνθέσεις οικείες από το τραπέζι σας έως τον εξωτερικό του διάκοσμο.

Η ιστορικός τέχνης, Αννίτα Πατσουράκη αναφέρει «Η ζωγραφική τέχνη του Θωμά Τουρναβίτη κατευθύνεται από διδαχές θεωρητικής και τεχνικής παιδείας, εμπνευσμένες από ιδανικά και διαχρονικές ηθικές αξίες. Ακολουθώντας βήματα και χνάρια πίστης, σε όσα διδάχθηκε, καταγράφει με συνοπτικό περιεχόμενο τις συνθέσεις του τιμώντας γεγονότα και πρόσωπα. Κοινωνικά επεισόδια, συμβάντα σε εξέλιξη και χαρακτήρες της πόλης συνυπάρχουν με νοσταλγία, σε μία ατμόσφαιρα οικία και συγχρόνως οικουμενική.

Η περιγραφική λιτότητα του έργου του, αναβιώνει εικόνες της παράδοσης-ιστορίας και με τόλμη αποτυπώνει μία νέα ελληνιστική γραφή. Με στοχασμό, αυτογνωσία και έντονη εσωτερική αναζήτηση, ο ζωγράφος καθοδηγεί την παιδική του μνήμη-βιώματα για την ανάπλαση και δημιουργία μιας νέας σχολής».

Ο Βαγγέλης Γερασίμου και ο Φώτης Σεργουλόπουλος του Artisanal με τον καλλιτέχνη, Θωμά Τουρναβίτη και τον Παναγιώτη Σωπιάδη του Bill & Coo

 

 

Artisanal Mykonos |

Thomas Tournavitis solo exhibition entitled “Faces in a Face”

address :TOURLIANIS ST.,MATOGIANNI, MYKONOS,84600,GREECE RESERVATIONS T: +30 2289 026217

OPENNING HOURS

all summer season-until 15th Septemper 2018

Mon – Sun 19:00am – 04:00pm

 

 

 

 

Στάθης Βατανίδης: “Στα έργα μου λέω μικρές ιστορίες” (vid)

Συνέντευξη στην Ιωάννα Θεοδώρου

Παραγωγή: Viewmax media

“Εμείς τα ανθρώπινα πλάσματα έχουμε την ανάγκη να εκφραστούμε, σαν να θέλουμε να πολεμήσουμε τον θάνατο ή να θέλουμε να αφήσουμε το αποτύπωμά μας”, αναφέρει μεταξύ άλλων ο καλλιτέχνης Στάθης Βατανίδης σε μια συνέντευξη με εικόνα και ήχο εφ’ όλης της ύλης, που σας μεταδίδει το rtvs, λίγο πριν την έκθεσή του στη γκαλερί Σαπφώ. 

Η Σύρος πιστή στο ραντεβού της με την 7η τέχνη!

Στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, «Σύρος Πολιτισμός 2018», πραγματοποιείται το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου (SIFF), από τις 17 έως τις 22 Ιουλίου 2018, στον Θερινό Κινηματογράφο «Παλλάς», στην Πλατεία Μιαούλη, στον Χειμερινό Κινηματογράφο «Παλλάς», στο Αμφιθέατρο Άνω Σύρου, στον Άγιο Αθανάσιο, στο Λατομείο «Μάνος Ελευθερίου», στον Ντράιβ-ιν στην Ντελαγκράτσια, στην Παραλία Κόμητο, στα Ναυπηγεία Ταρσανάς.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου (SIFF) ιδρύθηκε το 2013 και ενσωματώνει μια διευρυμένη όψη του κινηματογράφου στο μοναδικό σκηνικό του νησιού. Μία εβδομάδα γεμάτη προβολές, περφόρμανς, εργαστήρια και πάρτι αναδεικνύει την πολιτισμική κληρονομιά του νησιού, επανενεργοποιώντας απρόσμενες τοποθεσίες, όπως τα ναυπηγεία, έρημα χωράφια, ένα παλιό λατομείο, παραλίες…

Mε το θέμα της φετινής διοργάνωσης: το «Is It Real? (Είναι αλήθεια);» το SIFF προσκαλεί το κοινό σε μια εξερεύνηση της κατασκευής της πραγματικότητας σε όλα τα πεδία του κινηματογράφου, με ταινίες από όλα τα είδη και τις χρονικές περιόδους, περφόρμανς διευρυμένου κινηματογράφου, προβολές συνοδεία ζωντανής μουσικής, μαζί με κλασικές ταινίες βωβού κινηματογράφου και εργαστήρια-μάστερκλας ξεχωριστών καλλιτεχνών και εκλεκτών καλεσμένων.

Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε επισκεφτείτε τη σελίδα: www.syrosfilmfestival.org.

SIFF Εισιτήριο: 3 ευρώ

SIFF Κάρτα: 15 ευρώ

 

To street art του Mr. Brainwash στην γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στη Μύκονο

Έργο του καλλιτέχνη του street art Mr. Brainwash

Η γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στη Μύκονο παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μια σειρά νέων έργων του παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνη του street art Mr. Brainwash.

Ο Mr. Brainwash είναι μια προκλητική φιγούρα στον κόσμο του street art, γνωστός για τη χρήση εμβληματικών εικόνων από τη δημοφιλή κουλτούρα και την ιστορία της τέχνης. Ο καλλιτέχνης μεταβάλλει ευφυώς την εικόνα ή το γενικό της πλαίσιο, σατιρίζοντας τον τόνο του αρχικού υλικού. Το έργο του στηρίζεται στην ιδέα ότι στην τέχνη οτιδήποτε είναι δυνατό να συμβεί: “Η τέχνη δεν έχει τοίχους. Δεν έχει κανόνες. Ο καθένας μπορεί να είναι καλλιτέχνης “, λέει. “Δεν υπάρχει εγχειρίδιο.”

Έργο του καλλιτέχνη του street art Mr. Brainwash

Η φήμη του Mr. Brainwash αρχικά εκτοξεύτηκε όταν εμφανίστηκε στο υποψήφιο για Όσκαρ, ντοκιμαντέρ του Banksy, «Exit Through the GiftShop» και θεωρείται ένας από τους λίγους καλλιτέχνες του ‘street art’, των οποίων το έργο έχει ανέλθει στο επίπεδο συλλογής και επένδυσης στην τέχνη.

Mr. Brainwash είναι το ψευδώνυμο του σκηνοθέτη και του καλλιτέχνη Thierry Guetta, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία και εδρεύει στο Λος Άντζελες. Ο Mr. Brainwash διευρύνει τα όρια της ποπ κουλτούρας περισσότερο από μια δεκαετία, παρουσιάζοντας το έργο του στο δρόμο, σε γκαλερί και στην οθόνη.

Ο Mr. Brainwash έβαλε στην άκρη την κάμερα και βγήκε στους δρόμους το 2006 με σχέδια και αφίσες από αγαπημένα είδωλα και γρήγορα έγινε μια φημισμένη φιγούρα στην ακμάζουσα καλλιτεχνική σκηνή του ‘street art’. Πλέον, ο Mr. Brainwash έχει φέρει την τέχνη του σε έξι ηπείρους και έχει προσελκύσει εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες στις τεράστιες ατομικές του εκθέσεις. Έχει δημιουργήσει εξώφυλλα, καμπάνιες, μουσικά βίντεο και εγκαταστάσεις για διάφορες από τις πιο διάσημες προσωπικότητες και γνωστές μάρκες όπως η Madonna, ο Michael Jackson, ο Λευκός Οίκος, η Coca Cola, η Hublot, η Mercedes, το Product Red και πολλά άλλα.

Η γκαλερί Kapopoulos Fine Arts ιδρύθηκε από τον κ. Βαγγέλη Καπόπουλο το 2004 και εκπροσωπεί πολλούς σημαντικούς Έλληνες και διεθνείς σύγχρονους καλλιτέχνες. Μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια η Καπόπουλος Fine Arts έχει εξελιχθεί σε ένα δίκτυο από γκαλερί με εννέα εκθεσιακούς χώρους σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μύκονο, Πάτμο, Σπέτσες, Κρήτη και Κύπρο.

Έργο του καλλιτέχνη του street art Mr. Brainwash

 

INFO

Διάρκεια έκθεσης ως τις 26 Ιουλίου.

Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: 11.00-15.00, 19.00-1.00.

Kapopoulos Fine Arts: Ενόπλων Δυνάμεων 15, κεντρικό Ματογιάννι, Μύκονος, τηλ. 22890 27005.

mykonos@kapopoulosart.gr

www.kapopoulosart.gr

Λυδία Βενιέρη: «Η αγάπη είναι η μόνη κοινή λογική»

Η Κούπα

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Η διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδα Λυδία Βενιέρη, εμπνεόμενη από τη μαγεία του έρωτα, παρουσίασε τα «Ταρό του έρωτα», μια σειρά από έργα – εικόνες που περιγράφουν διαφορετικές στιγμές των ανθρώπινων συναισθημάτων στο iDProject Art, στα i-D Concept Stores.
Η καλλιτέχνις αποκρυπτογραφεί τις «κάρτες» της χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του υποσυνείδητου και οδηγώντας μας σε αθέατες πλευρές της ψυχής. Τα σύμβολά της «κουβαλούν» γνώση και συνδέονται με έναν μυστηριακό τρόπο με τις θεωρίες προέλευσης των ταρό. Συναντήσαμε τη Λυδία Βενιέρη στον χώρο του iDProject Art, στα i-D Concept Stores στο Κολωνάκι και μας μίλησε για τα ταρό, τη μαγεία και την τέχνη.

– Λυδία, στην τελευταία σου έκθεση, που οργανώθηκε στην Αθήνα στο i-D Project Art, παρουσίασες πίνακες – σύμβολα εμπνευσμένους από τα ταρό, φιγούρες σχήματα που ενώνουν τον υλικό με τον πνευματικό κόσμο. Πώς σου γεννήθηκε αυτή η ιδέα;

Δεν πρόλαβε να υπάρξει ιδέα. Η σύλληψη είχε γίνει ερήμην μου καθώς συζητούσα με τους ερωτευμένους φίλους και τα αδιέξοδά τους, όταν το μυαλό μου κοιτάζοντας το πρόβλημα προβάλλει λύσεις και πιθανότητες, όταν ανασυγκροτώ τον εαυτό μου και σκέφτομαι για την επόμενη κίνηση. Τα ταρό γεννήθηκαν αυτούσια και ολοκληρωμένα, όπως τα παιδιά. Είναι αληθινή έμπνευση παρά το ελαφρύ και χαρούμενο πνεύμα τους. Ακόμα κι εγώ τα συμβουλεύομαι. Και δεν είναι ταρό, είναι είκοσι τέσσερις κάρτες στρατηγικής, οι οποίες στηρίζονται μόνο στη θετική τροχιά, πορεία, σκέψη που είναι και η αρχική.

“Συνήθως, όταν δουλεύω ένα έργο, το κρύβω για ένα εξάμηνο πριν το τελειΩσω”

Όταν, λοιπόν, η Μαρία Ξανθάκου μου μίλησε για το ID, έναν χώρο καινούργιο και εναλλακτικό, έναν χώρο για πρότζεκτ, με φρέσκο πνεύμα και νοοτροπία, το Φτερωτό Κλουβί, η Λοχέντρα, η Γυάλα, η Ντάμα Πίκα, ο Ιππότης, η Ηττημένη Νίκη πήδηξαν κυριολεκτικά από μέσα μου με τους τίτλους και τις μικρές παραβολές των νοημάτων τους ταυτόχρονα με τις μορφές τους.

Ακολούθησε μαραθώνιος για να τα προλάβω γιατί ενώ είναι μοναδικά τα τυπώνω με μια ειδική μέθοδο σε μετάξι και αυτή τη φορά χρησιμοποιήσαμε ένα νέο τρόπο. Συνήθως, όταν δουλεύω ένα έργο, το κρύβω για ένα εξάμηνο πριν το τελειώσω. Οι εικόνες όμως αυτές βγήκαν έτοιμες και ζωντανές και στην έκθεση ήταν σαν να με κοιτούσαν εκείνα αντί εγώ αυτά.

Το φτερωτό κλουβί

– Δίνεις μεγάλη έμφαση στην αγάπη. Την χρησιμοποιείς ως κινητήρια δύναμη κατά κάποιο τρόπο. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για το πώς αντικατοπτρίζεται αυτό στη δουλειά σου;

Κινητήριος δύναμη είναι και ο θυμός και η ζήλια και τα πάντα. Είμαστε μόνιμα εν κινήσει άλλωστε: μια συχνότητα δεσμευμένη από τον εαυτό. Η αγάπη για μένα είναι μορφή αντίληψης, εξυπνάδα. Ο άνθρωπος θεωρεί την αγάπη αδυναμία. Βάζει την εξουσία πάνω από όλα, ακόμα και στο έντιμο δωδεκάθεο θέλει τον Κάιν να είναι ο εξυπνότερος αδελφός. Δεν ζει σαν τα αλλά ζώα, επιβιώνει. Επιβιώνει ενάντια στη φύση, στον έρωτα, στην αγάπη, υποδουλώνει τη γη και την γυναίκα με κριτικά ένστικτα και φτιάχνει θρησκείες και θεωρίες που στηρίζονται στην ανασφάλεια που αισθάνεται. Δεν τον κάνει αυτό το εξυπνότερο ζώο του πλανήτη, τον κάνει απλά αυτοκαταστροφικό. Η φύση δεν θα καταστραφεί από τον άνθρωπο, ούτε μπορεί ο άνθρωπος να την καταστρέψει.

“Η φύση δεν θα καταστραφεί από τον άνθρωπο, ούτε μπορεί ο άνθρωπος να την καταστρέψει. Τον άνθρωπο καταστρέφει ο άνθρωπος και όλοι οι πολιτισμοί του λίγο ως πολΥ”

Ο κύριος Καρό

Τον άνθρωπο καταστρέφει ο άνθρωπος και όλοι οι πολιτισμοί του λίγο ως πολύ. Και επειδή υπερεκτιμούμε τη λογική και τον λόγο, τότε ας μιλήσουμε κι εμείς με ραντάρ σαν τα δελφίνια και τις φάλαινες. Όλο διδάσκουμε κάτι και δεν μαθαίνουμε τίποτα. Ίσως οι αρχαιότεροι θεοί ήταν ζώα γιατί τα ζώα μυούσαν τον άνθρωπο στη δική τους αντίληψη. Η αγάπη είναι η μόνη κοινή λογική, το κοινό συμφέρον, η προστασία, η κατανόηση, η επικοινωνία. Η νομοτέλεια είναι αγάπη, η εμπιστοσύνη στη νομοτέλεια είναι αγάπη, η αίσθηση του σωστού και του όμορφου είναι αγάπη και η γνώση που ο Πλάτων τη θέλει μνήμη, αγάπη είναι.

Στη δουλειά μου η αγάπη κατοπτρίζεται με τρόπο ιαματικό. Δημιουργώ μόνον με καθαρό πνεύμα και ενέργεια. Τον θυμό μου, το πάθος το χορεύω, το γράφω, αλλά, όταν συλλαμβάνω, το μυαλό μου είναι ψυχρό. Δεν φοβάμαι το ξενέρωτο στοιχείο γιατί το έργο αποκτά ζωή από μόνο του. Έτσι κι αλλιώς η τέχνη αποσπά τα αισθήματα από την πράξη μεταβάλλοντας, μετουσιώνοντας: έτσι το αίμα γίνεται κόκκινο χρώμα, η Μήδεια θρύλος, η κραυγή του σπαραγμού όπερα, γιατί η τέχνη είναι κάθαρση.

– Πώς αντιλαμβάνονται οι θεατές τη δουλειά σου με τα ταρό; Είχες ανταπόκριση περισσότερο από άντρες ή γυναίκες;

Τα ταρό, η μαγεία, η τέχνη πάνε μαζί. Ο κόσμος θέλει να γοητεύεται, να παίζει, να ελπίζει και η μαγεία τον ενώνει με το σύμπαν και του σπάει τη μοναξιά. Στο παρελθόν με τελείως διαφορετική προσέγγιση –σαν να κρυφοκοιτούσα από το άνοιγμα μιας πόρτας και να έβλεπα εικόνες– είχα ξαναφτιάξει ταρό. Τα είχα παρουσιάσει στην Αίθουσα τέχνης Αθηνών και δεν πρόλαβαν να αφήσουν την Αθήνα, έγιναν ανάρπαστα .

Στο Ίντερνετ που ήταν μόλις στις αρχές του είχαν μεγάλη απήχηση. Αλλά και εκείνα ήταν έμπνευση καθαρή, δεν είχαν τίποτα το επίκτητο. Όσον αφορά τους άντρες να ξέρεις ότι κυνηγούν την τύχη πολύ περισσότερο από ό,τι οι γυναίκες, δες απλά τα καζίνο, τον ιππόδρομο, ακόμα και το χρηματιστήριο. Ίσως η γυναίκα καταλαβαίνει αισθαντικά –με τη μητρική ακεραιότητα– ότι η τύχη είναι μέρος του εαυτού της και συνέπεια της στάσης στη ζωή, ενώ ο άντρας να αισθάνεται πιο έρμαιο σαν τους βασιλιάδες στις αρχαίες τραγωδίες και στους ξεσυνερισμούς των ρεμπέτικων τραγουδιών.

“Τα ταρό, η μαγεία, η τέχνη πάνε μαζί. Ο κόσμος θέλει να γοητεύεται, να παίζει, να ελπίζει και η μαγεία τον ενώνει με το σύμπαν και του σπάει τη μοναξιά”

– Έχεις εκθέσει σε πολλά μέρη του κόσμου. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τις θεματικές που έχεις καλύψει μέχρι σήμερα;

Μια μέρα ξυπνάς και οι περιπλανήσεις, οι εμπνεύσεις της στιγμής, οι τυχαίες συναντήσεις μοιάζουν με οργανωμένο πλάνο, τη μεγαλύτερη σκευωρία της μοίρας που είναι η σύμπτωση του εαυτού. Καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν συνδέεται με λογική και ότι ποτέ μια ιστορία δεν είχε αρχή ή τέλος, παρά το ότι είσαι και επιβεβαιώνεσαι αντανακλώντας το, το προαιώνιο μοτίβο του εαυτού. Να το αποδείξω; Η πρώτη μου έκθεση λεγόταν «Ανεμοϊγερέγια» που είναι λέξη από όστρακο κρητικό, γραμμένο με γραμμική Β και σημαίνει : «Σπονδή στην Ιέρεια του Ανέμου».

Μετά ακολούθησε το «lafamedecoupee», «interval» μεταίχμιο, πλατωνικό Μπιγκ Μπονγκ , Anima Mundis – Η Ψυχή του Κόσμου, το Πάρτι της Δευτέρας Παρουσίας, τα Σείστρα του Χρόνου, Τελουρικό Μανιφέστο, Πέρα από το Είναι, Ποιος νοσταλγεί το Τώρα, Χειμερία Νάρκη – Η Ωραία Κοιμωμένη Συνείδηση, For ever After, Η Σκευωρία των Δελφινιών, Πλατωνική Έξοδος, Η Τελευταία ρήξη. Το βιβλίο που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Charta πάνω στο έργο μου γενικά το ονόμασα Θεογονία, γιατί τελικά περί αυτού πρόκειται, μιας δικής μου μυθολογίας.

Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι το έργο μου πάνω στον λόρδο Βύρωνα που τελείωσα αυτό τον Μάιο μετά από οκτώ χρόνια και πρέπει αδιάσπαστα να οργανώσω τώρα την παρουσίασή του.

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «axianews»

 

Mένια Κούλη: «Ο Takis είναι μια απεριόριστη ιδιοφυΐα»

Μένια Κούλη, διευθύντρια δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας στο «Takis Foundation»

Το πρωτοποριακό Ίδρυμα Takis άνοιξε μετά από πολύ καιρό τις μεγάλες σιδερένιες πόρτες του και παρουσίασε τους θησαυρούς που βρίσκονται εκτεθειμένοι στους χώρους του. H Mένια Κούλη, διευθύντρια δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας του Ιδρύματος Takis, μας ξενάγησε στους χώρους και μας παρουσίασε τα πρωτότυπα εκθέματά του. Δεκαεπτά χρόνια στον χώρο της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, η κυρία Κούλη, μίλησε με αγάπη και υπερηφάνεια για το Ίδρυμα και τη δουλειά του διεθνούς γλύπτη Takis.

– Μιλήστε μας για την ιστορία του Ιδρύματος.

Το 1964 ο γλύπτης Takis, ενώ διέμενε μόνιμα στο εξωτερικό, αγοράζει τον λόφο Γεροβουνό. Πάντα είχε στο νου του να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο λόφος αυτός βρίσκεται στους πρόποδες της Πάρνηθας, σε ύψος 175 μέτρων, περίπου 19 μέτρα περίπου ψηλότερος από αυτόν της Ακρόπολης. Πρόκειται για ένα σημείο ξεχωριστής γεωγραφικής θέσης και για τον λόγο αυτό στο παρελθόν ονομαζόταν Ιερό Βουνό. Ορμώμενος από τα ισχυρά μαγνητικά πεδία του λόφου, ο Takis ξεκινά τις εργασίες κατασκευής ενός κοινωφελούς ιδρύματος με σκοπό την προώθηση της τέχνης και των επιστημών. Το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες (Κ.Ε.Τ.Ε.), όπως είναι σήμερα γνωστό, ιδρύεται το 1986, ενώ επίσημα εγκαινιάζεται το 1993.

Ο ίδιος αναφέρει συχνά: «Δεν υπάρχει κανένας επισκέπτης στο Κ.Ε.Τ.Ε. που να μην αισθάνθηκε αυτή τη μαγνητική ηρεμία που έδωσε ο χώρος στο κορμί του». Προσωπικά, αντιλαμβάνομαι απόλυτα την επιλογή μιας πιο εναλλακτικής τοποθεσίας, που ταιριάζει και σχετίζεται άψογα με το έργο του συνολικά αλλά και με την προσωπικότητά του. Άλλωστε το 1964 που αγοράστηκε η έκταση αυτή ο τόπος αυτός ήταν παρθένος και χωρίς άλλα οικοδομήματα τριγύρω, ένας ιδανικός τόπος δηλαδή για την παρουσίαση των έργων του αλλά και για τη διαμονή του ίδιου.

– Ο Takis συγκαταλέγεται στους κυριότερους εκπροσώπους της σύγχρονης εικαστικής σκηνής και της κινητικής τέχνης. Θα θέλατε να αναφερθείτε εν συντομία στο έργο του;

Ο Παναγιώτης Βασιλάκης, γνωστός ως Takis, είναι ένας καλλιτέχνης αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως, ο οποίος ξεκινά την καλλιτεχνική του πορεία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν έρχεται σε επαφή με τα έργα του Πικάσο και του Τζιακομέτι. Το 1952 δημιουργεί το πρώτο του εργαστήρι με τους παιδικούς του φίλους και καλλιτέχνες Μίνω Αργυράκη και Ραϋμόνδο στην Ανάκασα.

Δύο χρόνια μετά μεταβαίνει στο Παρίσι όπου παράγει τα πρώτα του κινητικά έργα. Το 1961 σε ένα ταξίδι του στις ΗΠΑ γνωρίζει τον μετέπειτα φίλο του Μαρσέλ Ντισάν, ενώ το 1968 μετακομίζει στη Μασαχουσέτη όταν προσκαλείται ως ερευνητής από το πανεπιστήμιο του ΜΙΤ. Εκεί, πειραματίζεται με την υδροδυναμική ενέργεια και την υδροκινητική τέχνη. Την περίοδο εκείνη συνιδρύει την Ένωση «Art Workers Coalition» με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των καλλιτεχνών. Το 1986, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ιδρύει το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες στο Γεροβουνό. Σας αναφέρω ότι τα πρώιμα έργα του Τakis είναι προτομές από γύψο και γλυπτά από σφυρήλατο σίδηρο εμπνευσμένα από τον αιγυπτιακό πολιτισμό και την Αρχαία Ελλάδα.

Αργότερα, το 1955, εντυπωσιασμένος από τα ραντάρ, τις κεραίες και τα τεχνολογικά κατασκευάσματα που κοσμούν τον σιδηροδρομικό σταθμό του Καλέ της Γαλλίας, δημιουργεί τα πρώτα του Σινιάλα, τα οποία, ενώ στην αρχή είναι άκαμπτα, σταδιακά αποκτούν ευελιξία και κινούνται με την πνοή του άνεμου. Λίγο αργότερα, ξεκινά τους πειραματισμούς με τον ήχο, τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρομαγνητισμό. Δημιουργεί μουσικά έργα, τηλε-γλυπτά, μαγνητικούς τοίχους, καντράν καθώς επίσης και ερωτικά γλυπτά.

Επιβάλλεται με την περίφημη τέταρτη διάσταση, μια αόρατη δύναμη που δημιουργείται από τα μαγνητικά πεδία που μας περιβάλλουν και διαχέονται στον χώρο. Ως καλλιτέχνης πολυσχιδής και πολυτάλαντος έχει ασχοληθεί επίσης με σκηνικά θεατρικών παραστάσεων, ενώ έχει συνθέσει μουσική εμπνευσμένη από τα γλυπτά του.

– Πού θα μπορούσαμε να θαυμάσουμε έργα του εκτός από το Κ.Ε.Τ.Ε.;

Τα έργα του Τakis εκτίθενται στις μόνιμες συλλογές των σπουδαιότερων μουσείων του κόσμου, όπως το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι, το ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης, η συλλογή De Menil στο Χιούστον και η Tate Gallery του Λονδίνου. Η Εθνική Πινακοθήκη του Ζε ντε Πομ στο Παρίσι, το Palais de Tokyo και το Ίδρυμα Μαγκ έχουν οργανώσει μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις.

Tο έργο του επίσης εκτίθεται στους κήπους της UNESCO στο Παρίσι και στην πλατεία της Defense, όπου η γαλλική κυβέρνηση του παρείχε τον μεγαλύτερο δημόσιο χώρο, 3.500 τ.μ., που δόθηκε ποτέ στην ιστορία του Παρισιού σε καλλιτέχνη για ένα «Φωτεινό δάσος» από 49 Σινιάλα. Έχει επίσης συμμετάσχει δύο φορές στη Ντοκουμέντα στο Κάσελ, μία φορά στην Μπιενάλε της Βενετίας και το 1985 στην Μπιενάλε του Παρισιού όπου τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο.

Το 2001 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποδίδει στο Κ.Ε.Τ.Ε. τιμητική πλακέτα για την προσφορά του καλλιτέχνη στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τα έργα του με τίτλο «Ηλεκτρικά βαρέλια».

– Ποιοι είναι οι σκοποί του Ιδρύματος;

Το ίδρυμα είναι αρμόδιο για την πιστοποίηση αυθεντικότητας των έργων του Takis, οπότε μπορούν να απευθυνθούν σε εμάς ιδιώτες αλλά και φορείς, όπως Μουσεία ή Συλλογές από όλο τον κόσμο. Επίσης, υπάρχει εργαστήριο και ομάδα συντηρητών, όπου μπορούν να συντηρήσουν ή και να επιδιορθώσουν έργα του καλλιτέχνη.

Άλλοι σκοποί του ιδρύματος είναι η προβολή του καλλιτέχνη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό είτε στους χώρους του ιδρύματος ή σε χώρους άλλων φορέων και οργανισμών, η έρευνα αλλά και η χορήγηση υποτροφιών σε νέους καλλιτέχνες, αυτοδίδακτους και μη.

– Τι εκθέματα μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει στο Κ.Ε.Τ.Ε.;

Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει έργα από όλη την καλλιτεχνική πορεία του Takis, δηλαδή από το 1946 που δημιουργεί γύψινες προτομές μέχρι και τα πιο πρόσφατα έργα του. Επίσης, θα δει έργα και άλλων καλλιτεχνών, Ελλήνων και ξένων, όπως της Nikide Saint Phalle, του Roy Lichtenstein, του Τζίβελου, του Μίνου Αργυράκη και άλλων.

– Τι εκδηλώσεις γίνονται στον χώρο σας;

Το ίδρυμα φιλοξενεί εκθέσεις ατομικές και κυρίως ομαδικές, οργανώνει σεμινάρια, παρουσιάσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, οι οποίες απευθύνονται σε παιδιά. Επίσης, πραγματοποιούνται ξεναγήσεις σε παιδιά και ενήλικους. Παράλληλα, διαθέτει τους χώρους του για επιλεγμένες δεξιώσεις – εκδηλώσεις επαγγελματικού ή καλλιτεχνικού χαρακτήρα.

– Σκέφτεστε να επεκτείνετε τις δραστηριότητές σας στο εξωτερικό;

Διοργανώνεται τον Ιούνιο του 2019 μια μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα του Takis στην Tate Modern στο Λονδίνο. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς η Tate είναι από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς φορείς στον κόσμο και δεν έχει κάνει ποτέ αναδρομική έκθεση σε Έλληνα καλλιτέχνη,

– Αν σας ζητούσαμε να περιγράψετε με λίγες λέξεις τον Takis τι θα λέγατε;

Δύσκολο να περιγράψει κανείς με λίγες λέξεις έναν καλλιτέχνη τέτοιου βεληνεκούς. Ο Takis αδιαμφισβήτητα είναι πρωτοπόρος και καινοτόμος, επαναστατικός και ριζοσπαστικός. Όπως έχει πει και ο Pierre Restany για τον Takis «είναι μια απεριόριστη ιδιοφυΐα» (an unlimited genious).

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα “axianews”

Χρίστος Καράς: Βρίσκοντας την χρυσή τομή

Ο Χρίστος Καράς γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1930 στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Ύστερα από διετή φοίτηση στην Πάντειο (1948 – 1950) σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1951 – 1955), κοντά στον Γιάννη Μόραλη και τον Γιάννη Παππά.

Ως υπότροφος του ΙΚΥ σπούδασε fresco στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1957 – 1960) και παρέμεινε στη Γαλλία έως το 1963, ταξιδεύοντας παράλληλα σε γειτονικές χώρες, όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Βρετανία.

Δέκα χρόνια αργότερα, με υποτροφία του Ιδρύματος Ford, εργάστηκε στη Νέα Υόρκη. Κατά το διάστημα αυτό επισκέφθηκε πολλές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά.

Έχει πραγματοποιήσει πάνω από 100 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων σε Λευκωσία, Βασιλεία, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Αμβέρσα, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Αθήνα, και σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.

Γύρω στα 1959 αρχίζει να συνθέτει κολλάζ από σκισμένες αφίσες, αποσπάσματα εφημερίδων και άλλα χαρτικά υλικά, τονίζοντας την τυπογραφική γραφή, τα γαιώδη χρώματα και τη ματιέρα ως απόρροια των πολλαπλών επικολλημένων επιφανειών. Η αρχική αυστηρή δομή αυτών των έργων σταδιακά απελευθερώνεται, καθώς ανιχνεύει παράλληλα τις δυνατότητες της άμορφης τέχνης και πειραματίζεται με τη χειρονομιακή πινελιά, το αβαθές πεδίο, τη συνειρμική έκφραση και τη σκούρα χρωματική κλίμακα.

Το 1963, στο πλαίσιο των προσπαθειών για την ανανέωση του καλλιτεχνικού κλίματος στην Ελλάδα, μετείχε στην ίδρυση της ομάδας «Τομή» και το 1976 του «Συνδέσμου Καλλιτεχνών».

Στα έργα της περιόδου 1964 έως το 1968 κυριαρχούν οι παραμορφωμένες ανθρώπινες φιγούρες, δίχως συγκριμένα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, συχνά διαμελισμένες και αποσπασματικά ζωγραφισμένες. Μόνες ή σε τραγικά συμπλέγματα, στέκουν σαν δραματικές μορφές, πλημμυρισμένες από πόνο και οδύνη, σύμβολα των σκοτεινών αναμνήσεων της Κατοχής και του, βιωμένου από τον καλλιτέχνη Εμφυλίου Πολέμου. Σε ορισμένους πίνακες η βίαιη εξπρεσιονιστική γραφή αυτών των εικονικών στοιχείων αντιπαρατίθεται με ένα αυστηρό γεωμετρικό φόντο, το οποίο απαρτίζεται από επαναλαμβανόμενες, κάθετες, χρωματικές ραβδώσεις.

Στους σουρεαλιστικούς πίνακες (1968-1975), ο καλλιτέχνης διατηρεί το γεωμετρικό υπόβαθρο της εικόνας, δημιουργώντας εσωτερικούς, αρχιτεκτονικούς χώρους με ανοίγματα-παράθυρα στον έξω κόσμο. Αρχικά, τα δέματα του είναι νεκρές φύσεις με βάζα γεμάτα λουλούδια και φύλλα, πουλιά που πετούνε, πέπλα που ανεμίζουν και καπνούς. Στη συνέχεια, απεικονίζει πολεμιστές, επιτύμβια και αγάλματα, εμπλουτίζοντας τις παραπάνω συνθέσεις με φανταστικές εικόνες, οι οποίες αντλούνται από την αρχαιότητα, την αναγέννηση και τη μυθολογία. Σε αντίθεση με τους εξπρεσιονιστικούς πίνακες τα σουρεαλιστικά έργα του χαρακτηρίζονται από μια ακριβολογική προσέγγιση, μια νότα αισιοδοξίας και μια σαφή αίσθηση ηρεμίας, ενώ είναι εμφανής πλέον η ροπή του προς την ανοιχτόχρωμη παλέτα.

Από το 1975 έως το 1985, ο ζωγράφος επικαλείται σωληνοειδή σχήματα και ελάσματα – τα οποία άλλοτε καταγράφει με όγκο και άλλοτε με σκέτα περιγράμματα – που αιωρούνται, συστρέφονται και συμπλέκονται σε ένα εξωπραγματικό, δυσδιάστατο ονειρικό τοπίο. Διαστημικά σε σύλληψη, μερικές φορές συνδυάζουν παραστατικές, «αφηρημενοποιημένες» φιγούρες με συγκεκριμένα γεωμετρικά μοτίβα, όπως κώνους και τόξα. Στην πιο ώριμη φάση του, χρησιμοποιεί συχνά στοιχεία από προηγούμενη δουλειά του, τα οποία δημιουργικά συνυφαίνει και εναρμονίζει σε συνθέσεις που πάντα φέρουν την προσωπική του σφραγίδα και πηγάζουν από την αντικειμενική πραγματικότητα, την οποία μετατρέπουν σε ευαίσθητες, ποιητικές μνήμες.

Το 1984 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 41η Μπιενάλε της Βενετίας.

Το 2001 η Ακαδημία Αθηνών τού απένειμε βραβείο για το σύνολο του έργου του.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις («Ζυγός», 1961 «Χίλτον», 1963, 1970, 1972, «Μερλιν», 1964,1966,1967 «Forsythe», Ann Arbor, ΗΠA 1967 «Νέα Γκαλερί», 1969 «Κοχλίας», Θεσσαλονίκη, 1972 «Δεσμός», 1973, 1978, 1980 «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών», 1975 «Σύγχρονη Χαρακτική» 1975 «Richard Foncke», Γάνδη, Βέλγιο, 1978 «Πολύπλανο» – Salon International Bale, Βασιλεία, 1979- «Maison de la Grece», Παρίσι, 1982 «Σκούρα» 1983- «Άρτιο», 1984 Μπιενάλε Βενετίας -με tο Γ. Γεωργιάδη-, 1984 «Galerie am Kurfurstendamm», Βερολίνο, 1985 «Πινακοθήκη Πιερίδη», 1986 Π.Δ. Τρικάλων, Λάρισας και Βόλου, 1986 Πρίσμα», Ρόδος, 1987 «Trosa Kvarn», Σουηδία, 1987 «ΒΡ Oil Europe Gallery», Βρυξέλλες, 1987 Δημήτρια, Θεσσαλονίκη, 1988 «Αριάδνη», Ηράκλειο, 1990 «Γκαλερί Μυλωνογιάννη», Χανιά, 1990 Metropolis Art Galleries», Ν. Υόρκη, 1990 «Κρεωνίδης», 1991, 1995 «Art Forum», Θεσσαλονίκη, 1993 «Espace Kreonidis», 1994 «Chroma Gallery» Αχαράβη Κέρκυρας, 1994 «Αγκάθι», 1995 Adam», 1996 «Selini», 1997 «Βίλκα» -με το Σ. Σόρογκα-, Θεσσαλονίκη, 1997 κ.α.).

Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις (Πανελλήνιες 1952,1957,1960,1963,1965,1967,1987 Salon Automne, Παρίσι, 1958 Salon de la Jeune Peinture Παρίσι, 1959 Salon de Tuileries, Νίκαια, 1959 Salon Comparaisons, Παρίσι, I960 ΤρειςΖωγράφοι, ATI και «Τέχνη», Θεσσαλονίκη, I960 Prix Biarritz, Γαλλία, 1961 Peintres etSculpteursGrecsdeParis, Musee d Art Moderne, Παρίσι, 1962 «Τέχνη», Θεσσαλονίκη, 1962 «Oeil de Boeuf», Παρίσι, 1963 Έκθεση της AICA, 1963 Μπιενάλε Νέων, Παρίσι, 1963 Palais des Beaux-Arts, Βρυξέλλες, 1964 World House International, Ν. Υόρκη, 1964 «Zweirgle-Garten», Σάλτσμπουργκ, 1964 Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, 1965 Διεθνής Έκθεση Μόντρεαλ, 1967 Art Hellenique Contemporain, Musee Rath, Γενεύη, 1967 Μπιενάλε Σάο Πάουλο, 1967 «D’Eemdt», Άμστερνταμ, 1973 «Tchernov Gallery», Ν. Υόρκη, 1974, 1975 Museum am Ostwall, Ντόρτμουντ, 1976 Δημήτρια, Θεσσαλονίκη, 1977 ΒαλκανικήΤέχνη, Βουκουρέστι, 1977 Systawa Wisproczesnes Sztuki Greckies, Βαρσοβία, 1977 «Erickson Gallery», Ν. Υόρκη, 1978 Grece/22 Peintreset Sculpteurs, Grand Palais, Παρίσι, 1978 Zeitgenossische Griechische Malereiuna Graphik, Institut fur Auslandsbeziehung, Στουτγκάρδη, 1978 Objets de Grece, «Facchetti», Παρίσι, 1978 Εικόνες Ελληνικής Τέχνης 1-2, Ζάππειο, 1978, 1979 Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Σκόπια, 1978 Τριενάλε Βελιγραδίου, 1980 Expo-Arte. Μπάρι, 1981 Σύγχρονη Τέχνη και Παράδοση, 1981 Πινακοθήκη Πιερίδη, Αθήνα και Λευκωσία, 1982 Ευρωπάλια, Βρυξέλλες, 1982 «The Fine Art Society Ltd», Λονδίνο, 1983 Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι, Λευκωσία, 1984 Σύνδεσμος Σύγχρονης Τέχνης, Ρόδος, 1984 Μπιενάλε Ευρωπαϊκής Χαρακτικής Μπάντεν-Μπάντεν, 1985 «Αργώ», Λευκωσία, 1985,1988 ΕΠΜΑΣ, 1986, 1987 Π.Κ.Δ. Αθηναίων,1988, 1991 Ζωγραφική για ένα Τραπέζι, Π.Δ. Αθηναίων, 1989 «The Terminal Crow Center», Ντάλλας, 1990 Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 1992, 1993 Το Δέντρο, Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο, 1993 Art Athina, 1994, 1995, 1997 Δρομολόγιο, Εικαστικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Λάρισα, 1996 «Αστρολάβος», 1997 κ.α.).

Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στις Π.Δ. Ρόδου, Καλαμάτας, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Σκοπίων, στη Συλλ. ΜΙΕΤ κ.α.

Ίδρυσε με άλλους καλλιτέχνες την ομάδα «Τομή» (1963) και το «Σύνδεσμο Καλλιτεχνών» (1976). Μετείχε στην οργάνωση του Α Συνεδρίου Ελλήνων Καλλιτεχνών Πλαστικών Τεχνών (1963) και των συμποσίων με θέματα την Ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα (1977) και τη Σύγχρονη Τέχνη και Παράδοση (1981). Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.

diana-ross-sto-kallimarmaro-gia-mia-kai-monadiki-synavlia

Diana Ross: Στο Καλλιμάρμαρο για μία και μοναδική συναυλία

0
Η Diana Ross,  η θρυλική ντίβα της soul, έρχεται αυτό το καλοκαίρι στην Αθήνα για μια ανεπανάληπτη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο!  Η απόλυτη star της παγκόσμιας...