Γράφει η Αντιγόνη Κατσαδήμα
Είναι στην αισθητική αντίληψη του κάθε μορφωμένου ανθρώπου η επιλογή που θα κληθεί να υποστηρίξει σκηνοθετικά, ποιητικά, ή/και καλλιτεχνικά ευρύτερα. Κάποιοι προτάσσουν τα αντικειμενικά κριτήρια, πρεσβεύοντας ότι η τέχνη δίνει ένα μήνυμα. Κάποιοι άλλοι δεν μένουν τόσο στη μία εικόνα, αλλά την εξελίσσουν στο παρόν και στις συγχρονίες που αναπτύσσει με παρελθόν και μέλλον, ακόμη και αν η καθαρότητα του… μηνύματος διακυβεύεται.
Από την φιλοσοφημένη εισαγωγή, λοιπόν, δικαίως νιώθεις ότι δεν με συνεπήρε αυτό το ανέβασμα για “Το τίμημα” του Άρθουρ Μίλλερ, στο θέατρο Ιλίσια, σε σκηνοθεσία Ιωάννας Μιχαλακοπούλου, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια παράσταση με αρχή, μέση και τέλος που έχει -ικανοποιητικό σε νούμερα- κοινό.
Καλλιτεχνικά, κουράστηκα να βλέπω μία και μόνο σκηνική εικόνα, βούλιαξα στη θέση μου. Από τη στιγμή που αποφασίζεται και διάλειμμα, βρήκα εύκολη τη διατήρηση μίας και μόνο σκηνικής προσέγγισης. Ο φωτισμός, επίσης, παρέμεινε ίδιος σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, πλην λίγων εξαιρέσεων. Ώστε, η σκηνή δεν ανανεώθηκε ως οπτικό περιβάλλον, ούτε έδωσε δείγματα προοπτικής της υπόθεσης, ήτοι, τομές που θα λειτουργούσαν σε δεύτερο επίπεδο, υποβλητικά, σε σχέση με το έργο. Με μία πρόταση: μου έλειψε η φαντασία του σκηνοθέτη εν όψει του εγχειρήματος.
Για να κάνω, όμως, και το συνήγορο της άλλης πλευράς, δεν χρειάζεται παντού φαντασία, θα πουν. Χρειάζεται, αντιτείνω, αν σκέφτεσαι, με το να επεξεργάζεσαι, επειδή έχεις φαντασία και συνδέεις. Θαρρείς πως αυτό το σκηνικό τάχθηκε κατά της όποιας επεξεργασίας, μολονότι χρησιμοποίησε, εκφραστικά, τα δεδομένα της υπόθεσης του έργου. Παραγνώρισε τη σημασία του κενού ως καινό αλλά και του φωτισμού ως αόρατο, παρόντα δέ, χαρακτήρα.
Καταστασιακά, το έργο του Μίλλερ, γραμμένο το 1967, πραγματεύεται την σχεσιακή ιστορία διαφορετικών χαρακτήρων, δύο αδελφών, σε σχέση με τον μακαρίτη πατέρα τους αλλά και τις σύστοιχες συζυγικές σχέσεις, ενόσω αυτές έχουν επηρεαστεί από τις ιστορικές συγκυρίες και τις ενδοοικογενειακές, προσωπικές διαμάχες.
Η δράση του έργου ξεκινά με τον έναν αδελφό που θέλει να πουλήσει τα υπάρχοντα του πατρός, το συζητά και με τη γυναίκα του, την Έστερ, και στη συνέχεια, εμφανίζεται στη σκηνή ο γερασμένος αντικιέρης να κάνει τον απολογισμό. Είναι ωραίο το κείμενο, ώστε οι ηθοποιοί να έχουν εξαρχής ένα μεγάλο πλεονέκτημα για να το διαχειριστούν κατά το δοκούν.
Και πιστεύω κατά το δοκούν, διότι μέσα στη συγκεκριμένη θεατρική σύνθεση, ο κάθε ηθοποιός έπραξε σύμφωνα με την πορεία του. Εξαιρετικός και το ξέρει, με σκέρτσο και παύσεις, μιας και η παρουσία του ακτινοβολεί, είναι στο ρόλο του Σολομώντα ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος.
Ο αδελφός αστυφύλαξ, Βίκτωρ-Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, είναι αρκετά καλός και πειστικός. Όμως, δεν έφυγα με την αίσθηση ότι στο θέατρο βλέπεις κάτι διαφορετικό από αυτό, στο οποίο μας έχει συνηθίσει τηλεοπτικά.
Ο Ουώλτερ του Χρήστου Σαπουντζή, ο επιστήμονας αδελφός είναι ένας επιτυχημένος που παίζει πολύ καλά το ρόλο του και διαχειρίζεται με ευστροφία και μέτρο την συναισθηματική έξαρση.
Ενώ η Έστερ της Ρένιας Λουϊζίδου, -όπως συμβαίνει πάντα με τους γυναικείους τραγικούς χαρακτήρες που είναι πιο εκτεθειμένοι σκηνικά, βάσει παραληρηματικής ψυχοσύνθεσης,- δεν απόδωσε όσο θα μπορούσε. Μπορεί οι κινήσεις χεριών να είναι καλές τηλεοπτικά, δεν γράφουν ωστόσο το ίδιο, σε θεατρικό επίπεδο, αν δεν συνοδεύονται από βάθος εκφραστικής ερμηνείας και εναλλαγές. Από την άλλη, παρουσίασε μια οικεία μορφή της βασανισμένης γυναίκας που εξανίσταται στο σύζυγό της.
Απολογιστικά, εννοείται ότι ακούς ένα πολύ καλό κείμενο και εμπεδώνεις τις ανθρώπινες σχέσεις του έργου. Αλλά είναι ζήτημα χρόνου να περάσουμε στο επόμενο ανέβασμα σε έργο του Άρθουρ Μίλλερ με μεγαλύτερη φαντασία, θέλω να ελπίζω.
INFO ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: Ιωάννα Μιχαλακοπούλου
Παίζουν: Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Ρένια Λουιζίδου, Γεράσιµος Σκιαδαρέσης, Χρήστος Σαπουντζής
Μετάφραση: Μάκη Μαρσέιγ, Απόδοση – Σκηνοθεσία: Ιωάννα Μιχαλακοπούλου,
Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης, Κοστούµια: Παναγιώτα Κοκκορού,Φωτισµοί: Νίκος Βλασσόπουλος, Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασοπούλου,
Τρέιλερ: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος,
Επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαµία
Παραγωγή: Θέασις Δράσεις Πολιτισµού
Θέατρο Ιλίσια
Ηµέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 19:00, Πέµπτη στις 21:00, Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:00,
Εισιτήρια: Τετάρτη(λαϊκή απογευµατινή): 15 ευρώ και 12 ευρώ (εξώστης), Πέµπτη και Παρασκευή: 18 ευρώ και 15ευρώ (εξώστης), Σάββατο (βραδινή): 18 ευρώ (πλατεία), 15 ευρώ (εξώστης),Κυριακή: 18 ευρώ (πλατεία), 15 ευρώ (εξώστης). Φοιτητικό (όλες τις ηµέρες): 12 ευρώ.Κρατήσεις: 210 7210045 & 210 7216317 (10:00 – 21:00)
Διάρκεια: 120’
