Οι Μαγικές Σβούρες και η Μέλισμα Εvents συστήνουν στα παιδιά ένα από τα διασημότερα παραμύθια όλων των εποχών, με την πιο γοητευτική ηρωίδα! «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» ανεβαίνει στο Θέατρο Δημήτρης Χορν, από τις 20 Οκτωβρίου 2024 και κάθε Κυριακή στις 11.30πμ.
Ο Δημήτρης Αδάμης, ο αγαπημένος σκηνοθέτης των παιδιών, διασκευάζει τα δύο βιβλία του Λιούις Κάρολ: «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» και «Μέσα από τον Καθρέφτη και τι είδε η Αλίκη εκεί» και τα μεταφέρει στην πιο μαγική παράσταση για παιδιά που έχει δημιουργήσει ως τώρα.
Στο ρόλο της Αλίκης η Αναστασία Τσιλιμπίου.
Μια παράσταση που δεν «πατάει» στη σκηνή αλλά πάνω από τον χώρο της λογικής. Ο νόμος της βαρύτητας δεν ισχύει και οι κανόνες του θεάτρου φτιάχνονται από την αρχή.
Ποια είναι η Αλίκη ;
Είναι ένα κορίτσι. Είναι όλοι μας. Η Αλίκη είμαστε εμείς.
Ποια είναι η Χώρα των Θαυμάτων;
Είναι μια χώρα μαγική όπου όλα ανατρέπονται.
Είναι ο ιδανικός κόσμος που ονειρεύονται τα παιδιά.
Μια ζωή επαναστατική, εκεί όπου όλα είναι πιθανά κι όλα μπορούν να συμβούν , αρκεί να ονειρεύεσαι.
Στην παράσταση ακολουθούμε τα βήματα της Αλίκης, στο πέρασμα από την παιδικότητα στον κόσμο της ενηλικίωσης. Με τη δύναμη της φαντασίας και πολύ χιούμορ, ζώα και αντικείμενα μιλούν, όλα μικραίνουν και μεγαλώνουν σε ένα θεότρελο σκηνικό, με φαντασμαγορικά κοστούμια και ολοζώντανη μουσική από τους ηθοποιούς του θιάσου.
Επί σκηνής στήνεται ένας τρελός χορός, ένα τρελό τσάι-πάρτι φαντασίας όπου ξετυλίγουν τις φιγούρες τους ο Άσπρος Κούνελος με τη Γάτα Τσεσάιρ, ο Καπελάς με την Κάμπια, η Κόκκινη Βασίλισσα σε ένα ξέφρενο Κροκέ, οι αστείοι Τουιντλιντάμ και Τουιντλντί, ο Χάμπτι Ντάμπτι που δίνει καινούριο δικό του νόημα στις λέξεις, τα Τραπουλόχαρτα-Κηπουροί και τα Πιόνια του Σκακιού καθώς και όλα τα μαγικά πλάσματα της φαντασίας του Λιούις Κάρολ.
Η παράσταση που θα σας μαγέψει, θα σας συγκινήσει και θα σας χαρίσει μοναδικές στιγμές παιδικής αθωότητας.
Η μουσική και τα τραγούδια της παράστασης προέρχονται όλα από τη Μεγάλη Βρετανία και έτσι τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν μελωδίες και παραδοσιακά τραγούδια από την Αγγλία, τη Σκοτία, την Ιρλανδία καθώς και τον μέγα μουσικό πλούτο των Κελτών.
Σε ένα πανέμορφο χώρο δίπλα από τη θάλασσα, στο Θαλασσόμυλο, ολοκληρώθηκε την Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2024 το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Κύματα» στην Κεφαλονιά.
Κάθε βράδυ ο Θαλασσόμυλος ήταν γεμάτος από κόσμο ο οποίος στήριξε ενεργά το φεστιβάλ με την παρουσία του και απόλαυσε μια εβδομάδα γεμάτη κινηματογράφο και παράλληλες δράσεις. Ιδιαίτερα αγαπήθηκε το διαγωνιστικό μέρος όπου το κοινό επέλεξε την αγαπημένη του μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ ανάμεσα σε 31 συμμετοχές από 11 διαφορετικές χώρες. Το νέο διαγωνιστικό τμήμα ήταν η νέα προσθήκη του φεστιβάλ, με την οποία μπαίνει δυναμικά στο χώρο των μικρού μήκους ταινιών.
Στην τελετή λήξης πραγματοποιήθηκε η απονομή βραβείων που επιλέχθηκαν από την κριτική επιτροπή αποτελούμενη από τους: Μαρίνο Σκλαβουνάκη, Ρόμπυ Εκσιέλ, Αύρα Γεωργίου, Άκη Καπράνο και Ευθαλία Παπακώστα. Την απονομή βραβείων έκανε η ηθοποιός Ευθαλία Παπακώστα ενώ η εκπρόσωπος του ΕΚΟΜΕ Αντωνία Σαριδάκη απένειμε το βραβείο στην καλύτερη ταινία μυθοπλασίας. Οι φετινές συμμετοχές κάλυψαν μία μεγάλ θεματική γκάμα. Το βραβείο κοινού για το καλύτερο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ απέσπασε το «Mothers of Daughters» των Elke Margarete Lehrenkrauss και Γιούλα Μπούνταλη και το βραβείο κοινού καλύτερης μικρού μήκους ταινίας μυθοπλασίας κέρδισε το «Wings» του Φοίβου Ήμελλου.
Το πρώτο βραβείο για το καλύτερο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στο «Stradivari» της Μαρίας Βούκενα, ενώ το πρώτο βραβείο για την καλύτερη μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας πήγε στο «A Summer’s End Poem» του Lam Can-zhao από την Κίνα.
Στο «Στραντιβάρι», ο Γιώργος Αγγελίδης, ένας 80χρονος συνταξιούχος, λαξεύει υπομονετικά το ξύλο στο υπόγειο του σπιτιού του στην προσπάθειά του να τελειοποιήσει την τέχνη της κατασκευής βιολιών. Μακριά από τον θόρυβο του έξω κόσμου, μόνη του ανταμοιβή σε αυτή του την προσπάθεια είναι η συντροφιά των βιολιών του.
Στο «A Summer’s End Poem», λίγο πριν από το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών, ένα αγόρι από την επαρχία ξοδεύει τις οικονομίες του στο όνειρό του για ένα χτένισμα στην πόλη – με εκπληκτικά αποτελέσματα. Μια ιστορία για τον αποχαιρετισμό της παιδικής ηλικίας και το ποιητικό τέλος ενός καλοκαιριού.
Από τις σημαντικές στιγμές της διοργάνωσης υπήρξε το τετραήμερο αφιέρωμα στον Ιταλικό Κινηματογράφο. Ο ιταλός σκηνοθέτης Μarco Amenta και ο συνθέτης και βιογράφος του Ένιο Μορικόνε Alessandro de Rosa μας τίμησαν με την παρουσία τους, συνομίλησαν με το κοινό που βρέθηκε στο Θαλασσόμυλο και απέσπασαν μεγάλο χειροκρότημα για το έργο τους. Η σκηνοθέτης Αύρα Γεωργίου προλόγισε τη σειρά ντοκιμαντέρ μικρού μήκους ο «Χαμένος Κόσμος» του Βιτόριο Ντε Σέτα, η οποία εντυπωσίασε το κοινό.
Ο σκηνοθέτης Περικλής Χούρσογλου και ο ηθοποιός Αλέξανδρος Λογοθέτης εκπροσώπησαν τον ελληνικό κινηματογράφο με την προβολή της ταινίας του Περικλή Χούρσογλου «Εξέλιξη» στην οποία πρωταγωνιστεί ο Αλέξανδρος Λογοθέτης –ένα φιλμ που αγαπήθηκε ιδιαίτερα.
Το φεστιβάλ ξεκίνησε και έκλεισε με μουσική. Στην έναρξη πραγματοποιήθηκε αφιέρωμα στο Live Music Cinema με την προβολή της βωβής ταινίας «Το Πάθος της Ζαν ντ’ Αρκ» του Carl Dreyer με συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον συνθέτη Νίκο Βελιώτη, μια πρωτότυπη παραγωγή του φεστιβάλ. Την Κυριακή, στην τελετή λήξης πραγματοποιήθηκε μουσική συναυλία με τους Θοδωρή Ρέλλο και Γιάννη Αναστασάκη. Μαζί τους ήταν ο Βασίλης Οικονομίδης και η εικαστικός Ναταλία Μαντά.
Στα highlights του φεστιβάλ συγκαταλέγονται επίσης η ψηφιακή έκθεση φωτογραφίας του βραβευμένου φωτοδημοσιογράφου Γιάννη Μπεχράκη, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το ΜΟMus–Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, και η έκθεση φωτογραφίας με υλικό από τα νησιά Κεφαλονιά και Ιθάκη, όπως τα απαθανάτισε το 1912 ο Γαλλοελβετός φωτογράφος Frederic Boissonnas, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Βιβλιοθήκη της Γενεύης.
Τα βραβεία
Στην τελετή λήξης απονεμήθηκαν συνολικά 9 βραβεία στις ταινίες που συμμετείχαν στο διαγωνιστικό τμήμα στις κατηγορίες μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ. Η κριτική επιτροπή 3 βραβεία στην κατηγορία της μικρού μήκους ταινίας μυθοπλασίας και 3 βραβεία στην κατηγορία του μικρού μήκους ντοκιμαντέρ.
Το 1ο βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας μυθοπλασίας συνοδεύεται από το ποσό των 1000 ευρώ, μία χορηγία του ΕΚΟΜΕ, και το 1ο βραβείο καλύτερου μικρού μήκους ντοκιμαντέρ απονέμεται με το ποσό των 1000 ευρώ, μία προσφορά του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
Επιπλέον δόθηκαν 2 βραβεία κοινού στην πιο αγαπημένη μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ αντίστοιχα, με βάση τις ψήφους που δόθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ από το κοινό. Τέλος ένα ειδικό βραβείο απονεμήθηκε από το gr2me με έπαθλο την ανάθεση της δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Η κριτική επιτροπή απένειμε και δύο εύφημες μνείες.
Αναλυτικά
Gr2 me ΑWARD στο Ντοκιμαντέρ «Ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχθήτω πυρί» του Ευριπίδη Καρύδη, Ελλάδα
Βραβείο Κοινού στο καλύτερο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ στο «Mothers of Daughters» των Elke Margarete Lehrenkrauss και Γιούλα Μπούνταλη, Ελλάδα
Βραβείο Κοινού στην καλύτερη μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας στο «Wings» του Φοίβου Ήμελλου, Ελλάδα
1ο Βραβείο καλύτερου μικρού μήκους ντοκιμαντέρ στο «Stradivari» της Μαρίας Βούκενα, Ελλάδα – 1000 ευρώ από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
2ο Βραβείο καλύτερου μικρού μήκους ντοκιμαντέρ στο «Ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχθήτω πυρί» του Ευριπίδη Καρύδη, Ελλάδα
3ο Βραβείο καλύτερου μικρού μήκους ντοκιμαντέρ στο «Pail» του Adel Mohammed Alhaimi, Υεμένη
1ο Βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας μυθοπλασίας στο «A Summer’s End Poem» του Lam Can-zhao, Κίνα – 1000 ευρώ από το ΕΚΟΜΕ
2ο Βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας μυθοπλασίας στο «5/3/0» του Danilo Stanimirović, Σερβία
3ο Βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας μυθοπλασίας στο «Γιατί δεν χορεύεις;» της Πηνελόπης Μαυροψαρίδη, Ελλάδα
Εύφημες μνείες
* «Tears of Regrets» του Mara Cisse, Γαλλία
*«The soft-skinned» της Nicky Tyndale – Biscoe, Αυστραλία
To HobbyFestival έρχεται να εμπλουτίσει τα ειδικά αφιερώματα της φετινής Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία γνωριμίας με τα χόμπι, τα οποία θα παρουσιάσουν επαγγελματίες και οργανισμοί οι οποίοι διαχειρίζονται μέσα και τεχνογνωσία ερασιτεχνικών ασχολιών και δράσης ελεύθερου χρόνου!
Ανανεωμένο, πιο φιλόδοξο και πιο εντυπωσιακό από ποτέ, τo HobbyFestival έρχεται υπό τη διοργάνωση του skywalker.gr – Εργασία στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τη ΔΕΘ Helexpo, από τις 7 έως τις 15 Σεπτεμβρίου, από τις 16:00 έως τις 22:00 τις καθημερινές, και από τις 10:00 έως τις 22:00 τα Σαββατοκύριακα, στο Περίπτερο 2 (όροφος) στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Το HobbyFestival 2024 αποτελεί για άλλη μια φορά μια μοναδική ευκαιρία για μικρούς και μεγάλους να περάσουν υπέροχα, να ανακαλύψουν και να υιοθετήσουν νέες ερασιτεχνικές ασχολίες για διασκέδαση στον ελεύθερο χρόνο, αλλά και για την ανάπτυξη των προσωπικών δεξιοτήτων τους.
Εκθέτες με βιωματική παρουσία, showtimes, παιχνίδια, διεξαγωγή τουρνουά, mini races, θεατρικές παραστάσεις, live μουσική, χορός, κληρώσεις, δώρα περιμένουν τους επισκέπτες του HobbyFestival για να ζήσουν μια άκρως ψυχαγωγική ατμόσφαιρα. Το Περίπτερο 2 (όροφος) στη ΔΕΘ θα κλέψει τις εντυπώσεις!
Στα περίπτερα των εκθετών (επιχειρήσεις, ελεύθεροι επαγγελματίες, σχολές, σύλλογοι που υποστηρίζουν τις ερασιτεχνικές ασχολίες), οι παρευρισκόμενοι θα γνωρίσουν κάθε είδους χόμπι, το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα καλό ξεκίνημα για τους μικρούς αλλά και για τους μεγάλους επισκέπτες, όπως Hado, χορός, μουσική, επιτραπέζιο ποδόσφαιρο, scrabble, paragliding, puzzle, ping pong, σκάκι, επιτραπέζια παιγνίδια, χειροτεχνίες, μπριτζ, τηλεκατευθυνόμενα, rugby, yoga, ενόργανη γυμναστική, badminton, padel, mölkky, laser run, διελκυστίνδα.
Ταυτόχρονα, στον χώρο του showtime θα γίνεται επίδειξη διαφόρων χόμπι με διαδραστικό τρόπο καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ.
Συμμετέχουν μη φονικά χόμπι που μπορούν να συνεισφέρουν στην ευζωία και στην προοπτική της ευτυχίας –ενισχύοντας παράλληλα προσωπικές δεξιότητες–, στην ανακάλυψη και στην καλλιέργεια κλίσεων και ταλέντων, καθώς και στη συνάντηση ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και ικανότητες.
Απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό από όλο το φάσμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας: επαγγελματίες, φοιτητές, μαθητές, άτομα κάθε ηλικίας που διαθέτουν περίσσευμα φαντασίας, επινοητικότητας και όρεξης για κάτι διαφορετικό.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το 5ο KinoFest δίνει μια νέα ζωή στους χώρους της ιστορικής οινοποιείας Castro Clauss και τους μετατρέπει σε ένα θερινό σινεμά! Το σημαντικότερο κινηματογραφικό γεγονός της Πάτρας, επιστρέφει κάθε Σεπτέμβριο για να προσφέρει σε μικρούς και μεγάλους από Ελλάδα και εξωτερικό, μια βιωματική εμπειρία σε έναν ιστορικό χώρο γεμάτο αναμνήσεις.
Από τις 18 έως και τις 22 Σεπτεμβρίου ο υπέροχος χώρος του Castro Clauss στην Πάτρα μετατρέπεται σε ένα υπαίθριο θερινό σινεμά με δωρεάν προβολές γερμανόφωνων ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους! Το KinoFest – Φεστιβάλ Γερμανόφωνου Κινηματογράφου ξεκινά σε λίγες μέρες στην Πάτρα, ενώ το χειμώνα, μέρος των προβολών του θα μεταφερθούν στην Αθήνα.
Για πρώτη φορά φέτος το Φεστιβάλ αποκτά διαγωνιστικό τμήμα στο οποίο συμμετέχουν 8 ταινίες από Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία και Λουξεμβούργο. Την κριτική επιτροπή απαρτίζουν οι: Άννα Ρούτση (νομικός, αρθρογράφος, ερευνήτρια ντοκιμαντέρ), ο Πρόδρομος Τσινικόρης (ηθοποιός, σκηνοθέτης) και η Αλεξία Μπεζίκη (ηθοποιός). To KinoFest ξεκίνησε ως μια σκέψη να μετατραπεί για λίγες μέρες σε κινηματογραφικό κέντρο ένας μαγευτικός χώρος, ο χώρος του Castro Clauss: το παλαιότερο οινοποιείο της Ελλάδας. Να δοθεί μια εναλλακτική χρήση, αυτή του κινηματογράφου, σε έναν τόπο ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με μια παραδοσιακή πολιτιστική δραστηριότητα: αυτήν της τέχνης του κρασιού.
Ωστόσο ως ένδειξη σεβασμού στις ρίζες του τοπόσημου αυτού, αποφασίστηκε το Φεστιβάλ να είναι γερμανόφωνο προς τιμήν (και στη γλώσσα) του Βαυαρού ιδρυτή του, Γουστάβου Κλάους που πριν 163 χρόνια ίδρυσε την Achaia Clauss. Έτσι, για λίγες μέρες, θα στηθεί ένα θερινό open air φεστιβάλ, στο πλαίσιο του οποίου θα προβάλλονται γερμανόφωνες ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους τελευταίας παραγωγής από Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία και Λουξεμβούργο σε συνδιοργάνωση με το Goethe-Zentrum Patras και με την πολύτιμη υποστήριξη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ελλάδα, της Πρεσβείας της Ελβετίας στην Ελλάδα, της Αυστριακής Πρεσβείας στην Αθήνα και της Πρεσβείας του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου στην Αθήνα.
To KinoFest – Φεστιβάλ Γερμανόφωνου Κινηματογράφου ιδρύθηκε από την ABCinema σε συνεργασία με το Goethe-Zentrum Patras με σκοπό να αναδείξει τις καλύτερες γερμανόφωνες ταινίες και να προωθήσει την γερμανόφωνη οπτικοακουστική δημιουργία στην Ελλάδα. Το Φεστιβάλ δίνει μια μοναδική ευκαιρία στο ελληνικό και διεθνή κοινό να παρακολουθήσει στην μεγάλη οθόνη τις καλύτερες νέες ταινίες του σύγχρονου γερμανόφωνου κινηματογράφου.
Φέτος, το 5ο KinoFest, θα διοργανώσει παιδικά εργαστήρια και θα προγραμματίσει ειδικές προβολές σε συνεργασία με τη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Βερολίνου, αφιέρωμα στα 70 χρόνια της German Films, και ειδικό αφιέρωμα Στην Επόμενη Γενιά, σε συνεργασία με την FIRST STEPS – The German Young Talent Award.
Επιπλέον, φέτος, το KinoFest, εκτός από το καθιερωμένο Βραβείο Κοινού, θα απονείμει ένα ακόμη βραβείο καλύτερης ταινίας, ενώ θα φιλοξενήσει ένα αφιέρωμα στα 100 χρόνια από το θάνατο του Φραντς Κάφκα καθώς και ένα πρόγραμμα με τις καλύτερες γερμανικές ταινίες μικρού μήκους που προβλήθηκαν στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Clermont-Ferrand, το σημαντικότερο φεστιβάλ ταινιών μικρούς μήκους στον κόσμο, σε συνεργασία με την AG Kurzfilm Ένωση Γερμανικών Ταινιών Μικρού Μήκους.
Ταινία έναρξης, η οποία συμμετέχει και στο διαγωνιστικό, είναι το Everybody Wants to Be Loved της Katharina Woll, με ηρωίδα την Ίνα, μια γυναίκα η οποία βάζει τις ανάγκες όλων πάνω από τις δικές της, μέχρι που μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα, όταν η εγωκεντρική μητέρα της γιορτάζει τα 70α γενέθλιά της, κάτι συμβαίνει που θα αλλάξει τα πάντα.
Ταινία λήξης θα είναι η γερμανική ταινία Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο παραγωγής Netflix, που είναι μία από τις πιο πολυβραβευμένες, μη αγγλόφωνες, ταινίες στην ιστορία των Όσκαρ και για πρώτη φορά θα προβλήθεί στην μεγάλη οθόνη στην Ελλάδα στο πλαίσιο του αφιερώματος στα 70 χρόνια της German Films. Το έργο διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και παρακολουθεί την προσπάθεια ενός ιδεαλιστή νεαρού Γερμανού να επιβιώσει.
Η ABCinema Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση Συλλογικής και Κοινωνικής Ωφέλειας με έδρα την Πάτρα έχει ως ιδρυτικό σκοπό την διάδοση της κινηματογραφικής τέχνης στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Από το 2019 έως σήμερα περισσότεροι από 5.000 θεατές στην Πάτρα και σε ολόκληρη την Ελλάδα έχουν απολαύσει εικόνες από το Castro Clauss και τις γερμανόφωνες ταινίες που προβάλλονται στο Φεστιβάλ.
Όλες οι εκδηλώσεις και οι προβολές του KinoFest Φεστιβάλ Γερμανόφωνου Κινηματογράφου είναι δωρεάν για το κοινό συμβάλλοντας στην εξωστρέφεια του θεσμού και στην ανάδειξη της Πάτρας και της Δυτικής Ελλάδας ως τουριστικών προορισμών και προωθώντας τις αρχές της πολιτιστικής διπλωματίας.
Φέτος θα προβληθούν περισσότερες από 30 ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους από την Γερμανία, την Ελβετία, την Αυστρία και το Λουξεμβούργο κάτω από τον νυχτερινό ουρανό και με ένα ποτήρι υπέροχο κρασί στο χέρι. Σύντομα θα ανακοινωθεί το αναλυτικό πρόγραμμα στην ιστοσελίδα kinofest.gr
Μια ατμοσφαιρική βουτιά στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής, δια χειρός Edgar Allan Poe, σε μια μοναδική θεατρική διασκευή που υπόσχεται να καθηλώσει το κοινό. Η Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την παράσταση Οι φόνοι της οδού Μόργκ, ένα ολοκληρωμένο θεατρικό έργο βασισμένο στις εμβληματικές ιστορίες του Πόε.
Λίγα λόγια για την παράσταση…
Μια κλεμμένη επιστολή! Δυο φόνοι! Ένα μυστήριο… Μια σκοτεινή ιστορία μυστηρίου δια χειρός Edgar Allan Poe σε μετάφραση, θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Εμμανουήλ Γ. Μαύρου θα παρουσιαστεί τον Οκτώβριο στη σκηνή του Θεάτρου ΔΡΟΜΟΣ, από την Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ, για πρώτη φορά στην Ελλάδα ως ολοκληρωμένο θεατρικό έργο.
Λίγα λόγια για το έργο…
Παρίσι 1931. Μια κλεμμένη επιστολή θέτει σε κίνδυνο την σύζυγο του πρωθυπουργού και συνάμα όλη την κυβέρνηση, με έναν υπουργό να γνωρίζει το περιεχόμενο του γράμματος και είναι έτοιμος να το χρησιμοποιήσει για να εξελιχθεί σε αρχηγό κόμματος.
Ταυτόχρονα δύο γυναίκες βρίσκονται νεκρές, στο σπίτι της οδού Μόργκ, η παρισινή αστυνομία βρίσκεται σε σύγχυση και το μόνο στοιχείο που υπάρχει είναι ότι οι φόνοι έγιναν από κάποιον με μεγάλη μυϊκή δύναμη. Η Ελέν ελπίζει ότι και οι δυο υποθέσεις θα τραβήξουν την προσοχή του αγαπημένου της Αυγούστου Ντυπέν, ο οποίος πολλές φορές έχει βοηθήσει στην επίλυση δύσκολων υποθέσεων την αστυνομία.
Εκείνος όμως παραμένει αδιάφορος, μέχρι τη στιγμή που ο πρώην αρραβωνιαστικός της Ελέν, Αντόλφ και ο αδερφός της Λε Μπλάν, κατηγορούνται για τους φόνους αφού είναι οι τελευταίοι που είδαν τις δύο γυναίκες ζωντανές. Το ένστικτο, η λογική παρατήρηση και η μαθηματική ανάλυση του Ντυπέν επανέρχονται και αποφασίζει να λύσει το μυστήριο των φόνων της οδού Μόργκ με βοηθό τον ένοικο και προστατευόμενο του, ποιητή και ζωγράφο, Πιερ Ροζέτ, θαυμαστή της μαθηματικής αναλυτικής μεθόδου.
Διάρκεια Παράστασης: 90′ χωρίς διάλειμμα
Συντελεστές
Συγγραφέας: Έντγκαρ Άλλαν Πόε Μετάφραση, Θεατρική Διασκευή & Σκηνοθεσία: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος Μουσική: Allen Grey Φωτισμοί: Εμμανουήλ Μαύρος, Γρηγόρης Θεοδωρίδης Art Director & Σκηνικά: Ρένα Σανταμούρη με την RS Architecture + Design Studio Χορογραφίες: Ναταλία Βογιατζόγλου Κουστούμια: Μάγδα Καλορίτη Χειρισμός Φωτισμού και ήχου: Γεωργία Ηλιοπούλου Φωτογράφιση: Πάνος Κανεσούλης – Over studio Video Post Production & Trailer: Μανώλης Πετρής – Γρηγόρης Θεοδωρίδης Σκηνοθέτης Trailer: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος Γραμματεία Παραγωγής: Μαρία Ηλιοπούλου Social Media Manager: Μάριαμ Νίκου Επικοινωνία : Άντζυ Νομικού ( [email protected])
Οι “Φόνοι της οδού Μοργκ” είναι το πρώτο δείγμα του λογοτεχνικού είδους που συνηθίσαμε να το ονομάζουμε Αστυνομική Ιστορία, μια υποκατηγορία της Πεζογραφίας Μυστηρίου καταπώς θεωρούν οι ειδικοί. Συνεπώς εκτός από την μεγάλη λογοτεχνική της αξία, η ιστορία αυτή του Έντγκαρ Άλλαν Πόε έχει και μνημειακό χαρακτήρα.
Στην οδό Μοργκ των Παρισίων συμβαίνει μια μυστηριώδης και βάναυση δολοφονία δύο γυναικών. Πολυάριθμοι μάρτυρες δηλώνουν ότι άκουσαν τη φωνή του πιθανού δολοφόνου, κανείς όμως δεν μπόρεσε να καταλάβει ποια γλώσσα ήταν αυτή που μιλούσε. Έτσι, οι έρευνες της αστυνομίας βρίσκονται μπροστά σε ένα απόλυτο αδιέξοδο οπότε ο Αύγουστος Ντυπέν, αυτός ο ευφυής, εκκεντρικός, περιθωριακός διανοούμενος ερευνητής εγκληματικών ενεργειών, αναλαμβάνει να διαλευκάνει το μυστήριο των Φόνων της οδού Μοργκ αλλά και μια κλεμμένης επιστολής, ενός γράμματος, το περιεχόμενο του οποίου θα ταράξει συθέμελα τους κυβερνητικούς κύκλους.
Από την πένα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα κάνει την εμφάνισή του, στον χώρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, για πρώτη φορά, ο ιδιώτης αστυνομικός ντετέκτιβ, τα ίχνη του οποίου ακολούθησαν και όλοι οι επόμενοι διάσημοι συνάδελφοί του, ίχνη που χαράχτηκαν από την ιδιοφυΐα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε.
Info
Ώρες & Μέρες Παραστάσεων: Πρεμιέρα Σάββατο 12/10/2024 στις 21:00 και κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:30
Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: €16
Ομαδικό 10+ €13
Μειωμένο: €12
Ατέλεια €5 ( κατόπιν διαθεσιμότητας)
Ειδικές Tιμές: Για ομαδικές κρατήσεις άνω των 10 ατόμων (στο τηλέφωνο 210 88 18 906 και στο more.com)
Μην χάσετε την ευκαιρία να βυθιστείτε στον κόσμο του Poe και να ζήσετε από κοντά τη λύση ενός διπλού μυστηρίου. Κλείστε τα εισιτήριά σας τώρα και ετοιμαστείτε για μια νύχτα γεμάτη γέλιο, αγωνία και ανατροπές!
To Anhydrous Winery ιδρύθηκε το 2021 από τον οινοποίο του κτήματος Αβαντίς, τον κύριο Μούντριχα. Η οινοποιητική του φιλοσοφία είναι βαθιά ριζωμένη στον πειραματισμό με τεχνικές για την παραγωγή σύγχρονων κρασιών που παρουσιάζουν καθαρότητα και πρωτογενή ποικιλιακά χαρακτηριστικά. Τα κρασιά του Anhydrous είναι βασισμένα στο ηφαιστειακό έδαφος της Σαντορίνης, τον έντονο ήλιο, την μοναδική θαλάσσια αύρα και τον κυκλαδίτικο αέρα. Αποδίδεται, λοιπόν, μία έντονη προσωπικότητα στο σώμα τους αποτυπώνοντας την ουσία αυτού του μοναδικού τόπου ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης).
Το παλιό υπαίθριο σινεμά των Φηρών μεταμορφώθηκε σε μία κυκλαδίτικη επισκέψιμη ήσυχη αυλή και γέμισε με ξύλινες δεξαμενές κρασιού – τις Άφουρες (τα μεγάλα σαντορινιά βαρέλια φύλαξης του κρασιού) – και με όλων των ειδών τα απαραίτητα εξαρτήματα έτσι ώστε ο επισκέπτης να έχει την ευκαιρία να επιλέξει γευστικές δοκιμές που του ταιριάζουν!
Η υψηλή ποιότητα των κρασιών σε συνδυασμό με τα εξελιγμένα δοχεία προσδίδουν μία μοναδική καινοτομία στο νησί της Σαντορίνης.
Το οινοποιείο βρίσκεται μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από την καρδιά των Φηρών και προσφέρει μοναδικές γευσιγνωσίες κρασιών, αναλυτικές ξεναγήσεις και εξαιρετικά γεύματα στο εστιατόριό του. Εμείς είχαμε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε την μοναδική κουζίνα του βραβευμένου σεφ Μιχάλη Μάρθα, ο οποίος είναι γνωστός για την ιδιαίτερη αγάπη του στην θαλασσινή κουζίνα και τα εκλεκτά ελληνικά προϊόντα. Χάρη στην εμπειρία του από τα σημαντικότερα εστιατόρια του εσωτερικού και του εξωτερικού ο κύριος Μάρθας έχει αποκτήσει την δική του ταυτότητα αναδεικνύοντας τις πρώτες ύλες που επιλέγει. Με το wine tasting που κάναμε στο Άνυδρους νιώσαμε τον απόλυτο συγκερασμό των γεύσεων. Αγαπημένα πιάτα το ριζότο, το χταπόδι με την φάβα και τα ρεβύθια με το ψάρι! Τα κρασιά που συνόδευσαν τα πιάτα μας ήταν το ένα πιο γευστικό από το άλλο! Και στην ουσία απολαύσαμε μία ολοκληρωμένη και γευστική εμπειρία όπως ακριβώς την είχε ονειρευτεί ο οινοποιός του Άνυδρους όταν ξεκίνησε να πραγματοποιεί το όνειρά του!
Tα Degustation Menu έχει διαμορφωθεί με βάση το σχεδιασμό του λογότυπου του οινοποιείου. Τα στοιχεία της φύσης όπως η Γη, το Ηφαίστειο και η Θάλασσα αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία των μενού TERRA, VOLCANO και MARE.
Κάθε ταξιδιώτης της Σαντορίνης αξίζει να επισκεφτεί αυτόν τον πολυχώρο οποίος είναι αφιερωμένος στην κουλτούρα του κρασιού! Το αιγαιοπελαγίτικο έδαφος της Σαντορίνης ποτίζεται από την ατμοσφαιρική υγρασία της θαλάσσιας ομίχλης και αυτό προσδίδει μία εξαιρετική γεύση στα κρασιά. Το Ασύρτικο παράγει κρασιά με υψηλή οξύτητα, αυστηρή δομή και γευστικό πλούτο με μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης. Οι άλλες γηγενείς ποικιλίες είναι τα Αθήρι, Αηδάνι, Μανδηλαριά και Μαυροτραγανό – το αγαπημένο μου!
Μην ξεχάσετε όπως θα φεύγετε να πάρετε τις ποικιλίες που σας άρεσαν μαζί έτσι ώστε να έχετε μία γεύση της Σαντορίνης όπου κι αν βρίσκεστε!
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου Γαΐτη – Σίμωσι, ο Δήμος Ιητών και η Λορέττα Γαΐτη διοργανώνουν τα εγκαίνια του Μουσείου Γιάννη Γαΐτη – Γαβριέλλας Σίμωσι στην Ίο, τα οποία θα γίνουν το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2024, και ώρα 19:00. Το Μουσείο θα εγκαινιάσει η Α.Ε. η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου, παρουσία και της Υπουργού Πολιτισμού Κας Λίνας Μενδώνη.
14 Σεπτεμβρίου 2024
Ίος, Κυκλάδες
Πριν την τελετή των εγκαινίων θα λάβει χώρα η ημερίδα «Γιάννης Γαΐτης – Πλουραλισμός και Πολυέργεια» με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ζωγράφου με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου, και με τη συμμετοχή της Διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου Συραγώς Τσιάρα, του Iστορικού και Kριτικού Tέχνης Ντένη Ζαχαρόπουλου, του Ζωγράφου Δημήτρη Αληθεινού και του Ιστορικού Τέχνης Γιάννη Μπόλη.
Ιστορικό της δημιουργίας του Μουσείου
Το Μουσείο Γαΐτη – Σίμωσι δημιουργήθηκε μέσα από τη σύμπραξη του Δήμου Ιητών – με Δήμαρχο τον Γκίκα Γκίκα – και της Λορέττας Γαΐτη, μοναδικής κληρονόμου του Γιάννη Γαΐτη και της Γαβριέλλας Σίμωσι. Μετά από συλλογικές προσπάθειες ετών, η κατασκευή του κτιριακού συγκροτήματος του Μουσείου ολοκληρώθηκε το 2009, επί Δημαρχίας Γεωργίου Πουσσαίου. Το έργο μελετήθηκε και κατασκευάστηκε από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Ιητών, με χρηματοδότηση από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ».
Πρόσθετες εργασίες συντήρησης έγιναν πρόσφατα (2022-2023) από τον Δήμο Ιητών με χρηματοδότηση από το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Ειδικού Σκοπού Ν. Αιγαίου. Το κτιριακό συγκρότημα του Μουσείου ανήκει, κατά κυριότητα, στον Δήμο Ιητών, ο οποίος το έχει παραχωρήσει, κατά χρήση, στην Εταιρεία του Μουσείου. Τα έργα της μόνιμης συλλογής, αποτελούν μακροχρόνια παραχώρηση της Λορέττας Γαΐτη. Το Μουσείο λειτουργεί με τη μορφή Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, η οποία ιδρύθηκε το 2017 και χρηματοδοτείται, για τα λειτουργικά του έξοδα, από τον Δήμο Ιητών.
Το κτίριο και η συλλογή
Το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι στεγάζεται σε ένα κτίριο επιφανείας 1.600 τ.μ., που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Λορέττα Γαΐτη και Jacques Charrat προκειμένου να στεγάσει τη μόνιμη έκθεση του Μουσείου αλλά και παράλληλες, περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις. Είναι κτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, στη θέση «Τσουκαλαριά», με πανοραμική θέα στη Χώρα και το λιμάνι της Ίου και τα νησιά Σίκινο, Πάρο και Νάξο, με φόντο το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.
Οι εκθεσιακοί χώροι αρθρώνονται εκατέρωθεν ενός υπαίθριου «δρόμου» που ξεκινά από τον φυσικό άξονα αυτής της μαγευτικής θέας και μοιάζει να αποτελεί προέκταση των στενών δρόμων που καταλήγουν στο Μουσείο, ξεκινώντας από το λιμάνι του νησιού και διασχίζοντας τη Χώρα. Μια σειρά υπερμεγέθη κεφάλια από «ανθρωπάκια» σηματοδοτούν την είσοδο στον «δρόμο» και προσκαλούν τον επισκέπτη στο Μουσείο.
Η μόνιμη συλλογή διαρθρώνεται σε δύο βασικά κτίρια. Στην αριστερή πλευρά συναντούμε το διώροφο «Κτίριο Γαΐτη», στο ισόγειο του οποίου βρίσκεται η υποδοχή του Μουσείου. Η συλλογή εξελίσσεται χρονολογικά από τον κάτω όροφο, όπου παρουσιάζονται οι παλαιότερες περίοδοι του ζωγράφου, προς τον επάνω όροφο, ο οποίος είναι αφιερωμένος στους πίνακες, τις εγκαταστάσεις και τις κατασκευές γύρω από τα περίφημα «ανθρωπάκια». Αυτά συνεχίζουν να είναι παρόντα και στην αρχιτεκτονική του κτιρίου αφού, η καμπυλότητα της οροφής του Κτιρίου Γαΐτη βασίζεται στο σχέδιο των καπέλων τους, ενώ η πόρτα της εισόδου του στο σχέδιο ενός κεφαλιού ιδωμένου από μπροστά.
Εξερχόμενοι από την πτέρυγα του Γαΐτη, μας περιμένει ένα υπερυψωμένο προαύλιο με μια ελιά, απ’ όπου μπαίνουμε στο «Κτίριο Σίμωσι». Στη Σίμωσι άρεσε το λευκό Τα γλυπτά είναι λευκά, οι τοίχοι είναι ασβεστωμένοι και λευκό μάρμαρο διατρέχει το δάπεδο και τα βάθρα. Παρουσιάζονται δώδεκα μνημειώδη γλυπτά από λευκή ρητίνη σε βάθρα, γύψινα γλυπτά παλαιότερων περιόδων, καθώς και κολάζ.
Πέραν της μόνιμης συλλογής, το συγκρότημα του Μουσείου ολοκληρώνεται με μια αίθουσα περιοδικών εκθέσεων και ανεξάρτητα κτίρια για το καφέ και τη διοίκηση του Μουσείου. Στο τέλος του εσωτερικού «δρόμου» του Μουσείου, ένα μικρό ημικυκλικό θέατρο επιτρέπει στους επισκέπτες να κάθονται και να ατενίζουν τη μοναδική θέα του νησιού της Ίου.
Όραμα
Έχοντας ως θεμελιώδη στόχο τη συγκρότηση και λειτουργία ενός μόνιμου μουσείου που θα εκτίθεται μέρος της πολυσχιδούς εικαστικής παραγωγής των Γιάννη Γαΐτη και Γαβριέλλας Σίμωσι, το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι εστιάζει στην προώθηση και ανάδειξη του έργου των δύο καλλιτεχνών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Περαιτέρω, το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι, φιλοδοξεί να είναι ένας σύγχρονος, αειφόρος οργανισμός, συντεταγμένος με τον διευρυμένο ρόλο των Μουσείων. συμπεριλαμβάνοντας στη δραστηριότητά του την κοινότητα χωρίς αποκλεισμούς, και προσφέροντας ένα σύνολο δράσεων και εμπειριών όπως περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις, αλλά και εκπαιδευτικά προγράμματα.
Γιατί το Μουσείο Γιάννη Γαΐτη και Γαβριέλλας Σίμωσι στην Ίο;
Ο Γιάννης και η Γαβριέλλα, κατάγονται και οι δύο από το Αιγαίο: ο πατέρας μου από την Τήνο, εύφορη γη για πολλούς καλλιτέχνες, η μητέρα μου από τη Μήλο και την Εύβοια.Ωστόσο, όταν έπρεπε να επιλέξω τον τόπο ανάπαυσης του πατέρα μου, ο οποίος πέθανε νέος, σε ηλικία 61 ετών, διάλεξα την Ίο. Εδώ έχτισα ένα μικρό λευκό εκκλησάκι κοντά στο σπίτι του, όπου και οι δύο αναπαύονται σήμερα.
Ο Γιάννης Γαΐτης, ο Αθηναίος, ανακάλυψε την Ίο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του με τον φίλο του Jean-Marie Drot. Και οι δύο αγάπησαν τον τόπο και αποφάσισαν να «κάνουν ένα σύμφωνο με το νησί και να ριζώσουν σε αυτό το βραχώδες έδαφος». Πολύ σύντομα, το 1964, ο Γαΐτης σχεδίασε και επέβλεψε την κατασκευή του σπιτιού του Jean-Marie Drot στην Ίο, ενώ η Γαβριέλλα Σίμωσι κατασκεύασε επιβλητικά γλυπτά, μέσα στο σπίτι και έξω στις ταράτσες που βλέπουν στη θάλασσα.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Γιάννης Γαΐτης ξεκίνησε την κατασκευή του δικού του σπιτιού, στην άλλη πλευρά του ίδιου μικρού όρμου. Τα δύο σπίτια στέκουν ακόμα και σήμερα αντικριστά, χαράζοντας σε αυτόν τον αξιοθαύμαστο χώρο μια αιώνια συνύπαρξη. Ο Γιάννης έχτιζε υπομονετικά το σπίτι του για σχεδόν δέκα χρόνια, έργο ευτυχίας και ελευθερίας. Εκεί δούλεψε τους πίνακές του μέχρι το θάνατό του στις 22 Ιουλίου 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της μεγάλης αναδρομικής έκθεσής του στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας. Η Μελίνα Μερκούρη, τότε υπουργός Πολιτισμού, τον τίμησε όπως τιμούσαν στην αρχαία Ελλάδα τους πολίτες που είχαν δοξάσει την πόλη τους.
Η θέληση να κρατήσω ζωντανό το έργο των γονιών μου ήταν επιβεβλημένη για μένα και το νησί της Ίου ήταν μια προφανής και πιστή επιλογή. Το 1997, ξεκινήσαμε μαζί με τον συνεργάτη μου Jacques Charrat τα πρώτα σκίτσα για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του μουσείου. Η χαρά μου ήταν μεγάλη που η μητέρα μου πρόλαβε να δει τη μακέτα του μελλοντικού μουσείου πριν από το θάνατό της, στις 27 Μαΐου 1999, λίγο πριν από τα εγκαίνια της αναδρομικής της έκθεσης στο Παρίσι, στο Couvent des Cordeliers.
Χάρη στην αμέριστη στήριξη του Δήμου Ιητών σε κάθε βήμα, και με την πολύτιμη βοήθεια του Υπουργείου Πολιτισμού, αυτό το βαθύ όνειρό μου έγινε πραγματικότητα, αφού το 2009 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Μουσείου. Με τον Γιώργο Πουσσαίο που ξεκινήσαμε μαζί, στη συνέχεια με τον Μιχάλη Πετρόπουλο, και τέλος με τον Γκίκα Γκίκα, που με τις συνεχείς προσπάθειές του, έκανε δυνατή την ολοκλήρωση.
Χωρίς αμφιβολία, ο Γαΐτης και η Σίμωσι, οι αγαπημένοι μου γονείς, με δίδαξαν ότι ήταν απαραίτητο, κάθε μέρα, ακούραστα, με αποφασιστικότητα, και μερικές φορές μέχρι εξαντλήσεως, να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες χειρονομίες στην υπηρεσία ενός έργου και ενός ευγενούς σκοπού, γνωρίζοντας ότι τελικά αυτή είναι η μόνη στάση ζωής. Αυτές οι χειρονομίες όλων, αυτή η σύγκλιση τόσης ενέργειας και καλής θέλησης, αποτελούν την απαρχή αυτού του Μουσείου, το οποίο θα σηματοδοτήσει, ελπίζω, την ένταξη του Γαΐτη και της Σίμωσι στην εθνική κληρονομιά του ελληνικού λαού και θα επιτρέψει στους λάτρεις της Τέχνης να κατανοήσουν καλύτερα την ποικιλομορφία, τον πλούτο και τον νεωτερισμό του έργου τους.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 2024 εγκαινιάζεται επίσημα το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι, σχεδόν 27 χρόνια μετά την αρχική σύλληψη της ιδέας και της αρχιτεκτονικής μελέτης. Ελπίζω ότι η συνεισφορά των παιδιών μου και εμού, αλλά και του Δήμου και του Δημάρχου Γκίκα Γκίκα, θα επιτρέψει σε επισκέπτες από όλο τον κόσμο να ανακαλύψουν αυτό το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα μουσείο. Παραδίδουμε στους Νιώτες αυτή την ιερή παρακαταθήκη ώστε και αυτοί στη συνέχεια με τη σειρά τους και για το μέλλον, να την αγαπήσουν, να την εκτιμήσουν και να την τιμήσουν.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Αμοργού, σε συνεργασία με τον Δήμο Αμοργού και την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, διοργανώνει το 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αμοργού, το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 14 έως τις 19 Νοεμβρίου 2024. Το φεστιβάλ, που έχει αναγνωριστεί διεθνώς και αποτελεί μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Φεστιβάλ CIFFT με έδρα τη Βιέννη, θα φιλοξενήσει ταινίες μικρού μήκους από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, περιλαμβάνοντας προβολές, διαγωνισμούς και απονομές βραβείων.
Παράλληλα, θα διεξαχθεί η 7η Ακαδημία Κινηματογράφου Αμοργού, η οποία θα καλωσορίσει μαθητές από διάφορες χώρες, καθώς και διακεκριμένους καθηγητές του κινηματογράφου. Το πρόγραμμα της Ακαδημίας περιλαμβάνει εργαστήρια και διαλέξεις υψηλού επιπέδου, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία εκπαίδευσης και έμπνευσης.
Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τα σημαντικότερα σημεία του νησιού, να γευτούν τοπικά προϊόντα και να γνωρίσουν τα φημισμένα βότανα της Αμοργού. Θα απολαύσουν τοπικούς χορούς και μουσική, ενώ θα έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τους φιλόξενους κατοίκους του νησιού και να εξερευνήσουν τοπία που μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για τους κινηματογραφιστές.
Ταυτόχρονα, το 21ο Πολιτιστικό Συνέδριο ΥΠΕΡΙΑ θα φιλοξενήσει ένα πλούσιο πρόγραμμα πολιτιστικών δράσεων και ομιλιών που θα εστιάζουν στον πολιτισμό, την γαστρονομία και τον κινηματογράφο, με ιδιαίτερη έμφαση στην πολιτιστική κληρονομιά των Κυκλάδων και με ειδικές παρουσιάσεις αφιερωμένες στην Αμοργό και τα νησιά των Κυκλάδων.
Η Κατερίνα Νάκου είναι μια σύγχρονη καλλιτέχνιδα που αναβιώνει με πάθος μια τέχνη που μοιάζει να εξαφανίζεται. Σπούδασε Φιλοσοφία και Ιστορία της Τέχνης στη Γερμανία, συνέχισε με τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Design & Fine Art Conception, έχει ειδικευτεί ως Textile Developer στην υφαντική Jacquard στην Ολλανδία, έχει βραβευτεί με το Grand Prize του IDEEC 2023 (International Design Education Expo and Converence) στην Κορέα, είναι υπότροφος διαφόρων προγραμμάτων και έχει εκθέσει στη Γερμανία και την Κορέα.
Αυτά και άλλα πολλά στοιχεία του βιογραφικού της, αλλά κυρίως της εξαιρετικής της δουλειάς, οδήγησαν την Επιτροπή Αξιολόγησης του βραβείου του Ιδρύματος Μαμιδάκη να την επιλέξει ως μια από τους τρεις νικητές του θεσμού.
Τα έργα τέχνης του Βραβείου Τέχνης, και όλα όσα επιλέγονται να εκτεθούν στα ξενοδοχεία της αλυσίδας blue_gr, δεν απευθύνονται μόνο στους ενοίκους τους αλλά και στον κόσμο που έρχεται να επισκεφτεί τον κήπο του Μinos Beach Art Hotel και το MinosPalacehotel & suites-adultsonly– στον Αγ.Νικόλαο στην Κρήτη.
Το Βραβείο Τέχνης την τίμησε για το έργο της «The Resilient Thread» («Το Ανθεκτικό Νήμα»), που αποτελείται από συνθέσεις μεγάλης κλίμακας υφασμένες στον αργαλείο, οι οποίες αναδιαμορφώνουν τον ρόλο των διακοσμητικών στοιχείων της υπό εξαφάνιση τέχνης πασμαντερί (passsementerie), τις παραδοσιακές μπορντούρες στο τελείωμα ενός υφάσματος.
-Κατερίνα, τι σημαίνει Τέχνη για σένα και τι ρόλο παίζει στην καθημερινότητά σου;
-Κάθε διαδρομή, από την σύλληψη μιας καινούριας ιδέας μέχρι την υλοποίηση της, είναι συναρπαστική. Για μένα η τέχνη είναι έκφραση, είναι μια ανάγκη, αλλά και μια πρόκληση να βρω τον τρόπο να δώσω μορφή σε όλα αυτά που παρατηρώ και σκέφτομαι, έτσι ώστε να τα επικοινωνήσω.
Αποτελεί, κατά μια έννοια, μια αναζήτηση συνειδητότητας. Έχει να κάνει με την εξερεύνηση και τη διατήρηση της σύνδεσης με τον εαυτό μου και το περιβάλλον γύρω μου.
Με τα χρόνια συνειδητοποίησα και το πόσο σημαντικό είναι να δημιουργώ και να δουλεύω με τα χέρια μου. Η υφαντική τέχνη συγκεκριμένα, ως μια ιδιαίτερα αργή διαδικασία, μου δίνει μια διέξοδο από ένα κόσμο που τρέχει με χίλια, με συνδέει με το παρόν.
-Μίλησέ μας για τον θεσμότου βραβείου του Ιδρύματος Μαμιδάκη.
-Ενημερώθηκα για το Βραβείο του Ιδρύματος Μαμιδάκη μέσω του διαδικτύου. Ο θεσμός αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία που στηρίζει ενεργά την καλλιτεχνική δημιουργία, και είμαι ευγνώμων που το Ίδρυμα εμπιστεύτηκε την πρότασή μου.
Ως νέα καλλιτέχνης, είναι μεγάλη τιμή για μένα να βλέπω το έργο μου να εντάσσεται σε μια τόσο ιδιαίτερη συλλογή τέχνης. Ταυτόχρονα, μέσω του θεσμού είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καταπληκτικούς ανθρώπους της ελληνικής καλλιτεχνικής κοινότητας και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη ομάδα του Ιδρύματος για την φανταστική συνεργασία, τη συνεχή ενθάρρυνση και υποστήριξη τους.
–Στη δουλειά σου έχεις εντάξει το νήμα, το χειροποίητο υφαντό, καθώς και τα διακοσμητικά στοιχεία της τέχνης passementerie. Πώς προέκυψε και ασχολήθηκες με αυτό;
-Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο ΤextileDesign στη Γερμανία, άρχισα να εξερευνώ το ύφασμα όχι μόνο ως λειτουργικό αντικείμενο, αλλά και ως μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης. Έτσι ακολούθησα μεταπτυχιακές σπουδές στο Design με εικαστική κατεύθυνση, και εξειδικεύτηκα στην υφαντική ζακάρ στο TextielMuseum της Ολλανδίας, όπου δούλεψα σε καλλιτεχνικά και ερευνητικά πρότζεκτ. Εκεί γνώρισα εις βάθος το textileart και το αγάπησα. Είδα την κλωστοϋφαντουργία ως μια μορφή τέχνης που μπορεί να αφηγηθεί ιστορίες και να δημιουργήσει συνδέσεις, έγινε για μένα μια γλώσσα για να κατανοήσω και να εκφράσω τον κόσμο.
Ο κοινός παρονομαστής στη δουλειά μου είναι το νήμα, αλλά κάθε έργο είναι διαφορετικό, και αυτό καθορίζει την τεχνική, τα εργαλεία και τα υλικά που θα χρησιμοποιήσω.
Έχω ένα γενικό ενδιαφέρον για τις κλωστοϋφαντουργικές τεχνικές, χειροποίητες και ψηφιακές, και το να ασχοληθώ και με την τεχνική της passementerie ήταν θεωρώ μια φυσική συνέχεια. Το είδα και σαν πρόκληση, καθώς όντας μια σπάνια τεχνική, προσπάθησα να την μάθω μελετώντας μοτίβα από ένα ιστορικό αρχείο υφασμάτων του περασμένου αιώνα που βρήκα σε ένα ινστιτούτο της Αυστρίας.
-Το έργο που παρουσίασες και βραβεύτηκε έχει τίτλο «TheResilientThread». Πώς συνέλαβες την ιδέα και γιατί επέλεξες αυτόν τον τίτλο;
-Το “Resilient Thread” επαναπροσδιορίζει την τέχνη της passementerie, η οποία αποτελεί μια ορολογία-ομπρέλα που περιλαμβάνει διάφορα διακοσμητικά στοιχεία, όπως υφαντές τρέσες, φούντες, σιρίτια, αλλά και την κορδονοποιία.
Όταν άρχισα να την μελετώ, συνειδητοποίησα ότι συμβολίζει το περιθώριο, το άκρο, σε διάφορα εννοιολογικά επίπεδα. Παραδοσιακά τοποθετείται στα άκρα ρούχων ή επίπλων, αλλά βρίσκεται και στο «περιθώριο» των χειροποίητων κλωστοϋφαντουργικών τεχνικών, εξασκούμενη πολύ λιγότερο από τεχνικές όπως η πλεκτική, η υφαντική ή το κέντημα. Και όταν κάθισα για πρώτη φορά στον αργαλειό να υφάνω μια τρέσα passementerie, συνειδητοποίησα ότι η προσοχή μου δεν ήταν πλέον στο κέντρο του υφάσματος, αλλά στα άκρα του. Εκεί άνθιζαν ξαφνικά τα μοτίβα, με το κέντρο να αποτελεί μονάχα την υποστηρικτική βάση για αυτό που αναπτυσσόταν στα περιθώρια.
Με γνώμονα τη φροντίδα, που ήταν και η θεματική του Βραβείου, ήθελα να φέρω αυτή την τέχνη στο επίκεντρο. Αναβίωσα λοιπόν τα μοτίβα και τις τεχνικές της σε αναλογικά μεγεθυμένη κλίμακα, με νέες συνθέσεις και υλικά, θέλοντας να της δώσω τον χώρο να διεκδικήσει την προσοχή μας και να γίνει πλέον κύριο στοιχείο της αφήγησης, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ο τίτλος “The Resilient Thread” (Η “Ανθεκτική Κλωστή”) αντιλαμβάνεται την ανθεκτικότητα ως την ικανότητά μας, ως άτομα, κοινότητες και οικοσυστήματα, να αντέχουμε σε κρίσεις και αλλαγές, και όχι απλώς να επιβιώνουμε, αλλά και να ευημερούμε. Μια ξεχασμένη τέχνη επανέρχεται στο προσκήνιο και επαναπροσδιορίζεται, θέλοντας να βρει τη θέση της στο σήμερα και να εξελιχθεί μαζί με τις αλλαγές των καιρών.
Η τέχνη αποτελεί, κατά μια έννοια, μια αναζήτηση συνειδητότητας
-Τι υλικά επέλεξες και γιατί;
-Τα στοιχεία της πασμαντερί αποτελούσαν για αιώνες σύμβολο status και κατασκευάζονταν συνήθως από μετάξι, χρυσοκλωστές ή βαμβάκι. Χρησιμοποίησα αυτά τα υλικά για να διατηρήσω τη σύνδεση με την κληρονομιά της τέχνης.
Παράλληλα, επέλεξα νήματα όπως γιούτα, κάνναβη, βισκόζη και μαλλί, υλικά που δεν συναντώνται παραδοσιακά, για να δώσω μια νέα αισθητική προσέγγιση.
Το έργο αφορά την ποικιλομορφία, την οποία ήθελα να προβάλλω όχι μόνο μέσω των διαφορετικών συνθέσεων, αλλά και μέσω της υλικότητας, για αυτό και όλα τα κορδόνια που χρησιμοποίησα ως υφάδια στον αργαλειό είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένα στο χέρι με διαφορετικές μίξεις υλικών. Έτσι, ακόμη και κάθε κορδόνι αντιπροσωπεύει μια μοναδική ιστορία, υφασμένη με άλλες, δημιουργώντας ένα ευρύτερο σύνολο που αντικατοπτρίζει την αξία της ατομικότητας στην κοινότητα και πραγματεύεται τις έννοιες της συλλογικότητας και της αλληλεξάρτησης.
–Τι μήνυμα επιδιώκεις να περάσεις στον θεατή με το έργο σου;
-Το έργο επιδιώκει να αναδείξει τη σύνθετη και αλληλεξαρτώμενη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Συμβολίζει όλα αυτά που παραβλέπουμε και έχουμε περιθωριοποιήσει, κοινωνικά ή περιβαλλοντικά, τις αθέατες δυνάμεις που συμβάλλουν στην ποικιλομορφία, η οποία είναι απαραίτητη για τα φυσικά οικοσυστήματα και για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Σε μια εποχή συνεχών κοινωνικών κρίσεων και κλιματικής αλλαγής, χρειαζόμαστε φροντίδα, συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη για να μπορέσουμε να ευημερήσουμε. Θα ήθελα λοιπόν να προσκαλέσω τον θεατή να επανεκτιμήσει τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή του και στις κοινότητες με τις οποίες αλληλεπιδρά. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πιο βιώσιμο σύνολο, όταν αγκαλιάσουμε την ανάγκη για μια πιο συμπεριληπτική προσέγγιση στον κόσμο μας.
-Έχουμε συνηθίσει να θαυμάζουμε έργα τέχνης κυρίως στα μουσεία. Πώς αισθάνεσαι που το έργο σου παρουσιάζεται σε ένα ξενοδοχείο Τέχνης;
-Το βρίσκω ιδιαίτερο να μπορεί κανείς να δει τέχνη εκεί που ίσως δεν την περιμένει. Το κοινό που επισκέπτεται μια έκθεση textile art είναι σχετικά περιορισμένο, καθώς πολλοί δεν γνωρίζουν ότι η κλωστοϋφαντουργία μπορεί να πάρει εικαστική μορφή, επομένως είναι μια υπέροχη ευκαιρία να βρει το έργο μου απρόσμενους αποδέκτες.
Επίσης, ένας χώρος όπως ένα ξενοδοχείο, μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου οι άνθρωποι μπορούν να απολαμβάνουν την τέχνη σε πιο χαλαρές και προσωπικές στιγμές, εκτός των, καμιά φορά, απόμακρων πλαισίων ενός μουσείου και ίσως έτσι αλληλεπιδρούν με τα έργα με πιο άμεσο και οικείο τρόπο. Ταυτόχρονα πρόκειται για ένα site–specific έργο, που δημιουργήθηκε με γνώμονα το χώρο τοποθέτησης και την φιλοσοφία του ξενοδοχείου, έτσι ώστε να αφομοιωθεί αρμονικά, να γίνει μέρος του. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια μοναδική συνομιλία με τον περιβάλλοντα χώρο.
-Είσαι νέα καλλιτέχνης. Πώς εκτιμάς την αγορά της Τέχνης στην Ελλάδα;
-Φέτος αποφάσισα να επιστρέψω και να δραστηριοποιηθώ στην Ελλάδα μετά από μια δεκαετία στο εξωτερικό, και είμαι αισιόδοξη, ενώ ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι τις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσω ως νέα καλλιτέχνης στην Ελλάδα. Όμως προκλήσεις υπάρχουν παντού, η τέχνη δεν παύει να απαιτεί σκληρή δουλειά και αφοσίωση, όπου και αν βρίσκεται κανείς.
Το Βραβείο Τέχνης αποτέλεσε για μένα ένα πολύ ενθαρρυντικό “ξεκίνημα” στον ελληνικό χώρο, και θα έλεγα ότι υπάρχει σίγουρα ένα αυξημένο ενδιαφέρον και ενθουσιασμός για την κλωστοϋφαντουργική τέχνη. Θεωρώ βέβαια ότι η συνεχής επαφή μου με το εξωτερικό παραμένει ζωτικής σημασίας για να συνεχίσω να δημιουργώ στο επίπεδο που επιθυμώ. Σίγουρα τα έργα τέχνης ήταν, είναι και θα παραμείνουν μια επένδυση, και πιστεύω ότι η εξωστρέφεια που έχει δημιουργηθεί σήμερα και μέσω του διαδικτύου και των socialmedia διαμορφώνει ένα νέο, πρόσφορο έδαφος για τους νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα.
Η γκαλερί Marginalia ξεκινά την νέα σεζόν 2024-2025 με μια ομαδική έκθεση ζωγραφικής Ελλήνων και Κύπριων συνεργατών της. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2024 στις 8 μ.μ. και θα διαρκέσει έως τις 28 Σεπτεμβρίου.
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.Αποδέχομαι την χρήση των Cookies