Αρχική Blog Σελίδα 513

Ο “Αυτοκράτωρ Αδριανός” για τρίτη χρονιά στο Θέατρο Αλκμήνη

Από
Zeta Tz
-

Ο μονόλογος αυτός, βασισμένος στο κείμενο του Χρήστου Λιακόπουλου, αφορά στην ταραχώδη-περιπετειώδη ζωή του μεγάλου φιλέλληνα και λάτρη του Ελληνικού πνεύματος, αυτοκράτορα Αδριανού.

Είναι ένας συνδυασμός ιστορικών και φανταστικών γεγονότων, που στοχεύει στο να καταδείξει, πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες επιθυμίες!

Μεγαλώνουμε σε οικογένειες με ελλείψεις και ελαττώματα, παθιαζόμαστε να πετύχουμε υψηλούς στόχους -για ν’ αποδείξουμε, κυρίως στον εαυτό μας, ότι αξίζουμε- και όταν το πετύχουμε πιστεύουμε πως ήμαστε παντοδύναμοι θεοί… Ακολουθούν, τότε, τα χτυπήματα της μοίρας, που μας προσγειώνουν απότομα, και μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που έχουμε πραγματικά ανάγκη, είναι ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε… Βαθιά και απόλυτα… Ως το τέλος μας!

Ο Πόπλιος Αίλιος Αδριανός (76-138) ήταν ένας από τους πέντε καλούς αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ως λάτρης του ελληνικού πνεύματος, κυρίως των Στωικών και του Επίκουρου, εφαρμόζει τις διδαχές των Ελλήνων φιλοσόφων στη ζωή του και παράλληλα προσπαθούσε να τις μεταλαμπαδεύσει σε όλο τον κόσμο.

Τα δεκαέξι χρόνια της διακυβέρνησής του ήταν τα πιο ειρηνικά στην ιστορία της Ρώμης. Ήταν βαθύτατα ουμανιστής και φρόντισε για τις ανάγκες του λαού του. Μείωσε τη δουλεία, εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Προώθησε τις τέχνες και τα γράμματα και έκτισε βιβλιοθήκες, θέατρα, ναούς, υδραγωγεία και λουτρά.

Στο ρόλο του Αδριανού ο Χρήστος Λιακόπουλος

Κείμενο: Χρήστος Λιακόπουλος

Σκηνοθεσία: Χρήστος Λιακόπουλος, Αναστασία Μαρκουτσά

Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ Αλκμήνης 8-12, Γκάζι

Έναρξη παραστάσεων: Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018

Κάθε Κυριακή στις 9 μ.μ.

Διάρκεια: 70′ χωρίς διάλειμμα

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

2103428650 | www.theatro.gr

 

Δέσποινα Κουβάτσου: «Η τέχνη ήταν και θα είναι η ωραιότερη επένδυση»

Από
Zeta Tz
-
Δέσποινα Κουβάτσου

«Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τη φύση και περισσότερο με τη θάλασσα. Στη θάλασσα βρίσκω ηρεμία και έμπνευση»

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Κοιτώντας τους πίνακες της εικαστικού, Δέσποινας Κουβάτσου αντιλαμβάνεσαι ότι ήταν μοιραίο για αυτήν να στραφεί στη ζωγραφική. Η αυτοδίδακτη καλλιτέχνις, μαθήτρια του γνωστού εικαστικού Άγγελου, πειθαρχημένη και παθιασμένη με την πλαστικότητα των μορφών και τα καθαρά περιγράμματα μας «ταξιδεύει» με τις γαλανές της θάλασσες και τις καλοκαιρινές υποβρύχιες λήψεις.

Carmen – Έργο της Δέσποινας Κουβάτσου

Ο αισθησιασμός και η χάρη του γυναικείου σώματος που βυθίζεται στα νερά του Αιγαίου και του Ιονίου, καθώς και το χαρούμενο παιχνίδισμα του γυμνού γυναικείου κορμιού με το κρυστάλλινο νερό, το φως και τα χρώματα αποτελούν την κυρίαρχη θεματολογία της. Η ζωγραφική της κινείται στο πλαίσιο της παραστατικής τέχνης και αποτελείται κυρίως από νεκρές φύσεις και ανθρωποκεντρικές συνθέσεις με αισθαντικότητα και ζεστασιά.

Η εικαστικός μάς δέχτηκε φιλόξενα στο ατελιέ της στην Καλλιθέα και μας μίλησε για τη δουλειά της, τον δάσκαλό της, Άγγελο, καθώς και για τον Ισπανό ζωγράφο Dino Valls.

Γαλή Γυνή και Θάλασσα

– Οι θαλασσογραφίες, οι τοπιογραφίες, η φύση γενικότερα αποτέλεσαν σταθερά σημεία αναφοράς της δουλειάς σου. Μίλησέ μας για τις πηγές της έμπνευσής σου.

Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τη φύση και περισσότερο με τη θάλασσα. Στη θάλασσα βρίσκω ηρεμία και έμπνευση. Τα τελευταία δέκα χρόνια το θέμα στα έργα μου είναι οι γυναικείες φιγούρες που βυθίζονται στα τυρκουάζ νερά, χορεύουν τυλιγμένες σε υφάσματα, σε χρώματα και αντανακλάσεις.

Στην ατομική μου έκθεση «Πόλοι έλξης» οι φιγούρες μου από το υγρό στοιχείο πέρασαν και στο οικείο τοπίο, στα βράχια, σε μια αμφίδρομη έλξη με τη θάλασσα. Η έμπνευση όμως υπάρχει παντού γύρω μας, στα τοπία, στο φως, στα λουλούδια, στα κοχύλια, στα φυτά, στα ζωάκια. Όλα αυτά που ανέφερα έχουν υπάρξει πηγές έμπνευσης τα σχεδόν σαράντα χρόνια της εικαστικής μου πορείας, αλλά περισσότερο από όλα με ελκύει η ανθρώπινη φιγούρα και ιδιαιτέρως το γυμνό.

Αέρινη Συμφωνία

– Πόσο σε επηρέασαν οι δάσκαλοί σου στη δουλειά σου;

Κάθε καλλιτέχνης έχει δεχτεί επιρροές. Από μικρή θαύμαζα τα αριστουργήματα της κλασικής ζωγραφικής και κατόπιν τα έργα του μέντορά μου, Άγγελου. Αυτό φαινόταν και στα πρώτα έργα μου που ήταν τα περισσότερα νεκρές φύσεις σε σκούρο φόντο. Τώρα η δουλειά μου έχει διαφοροποιηθεί τελείως στο θέμα, στα χρώματα, στην τεχνική.

– Πώς βιώνεις την εξέλιξή σου ως εικαστικός; Παρατηρείς αλλαγές στη δουλειά σου;

Πιστεύω πως υπάρχει εξέλιξη στη δουλειά μου. Αυτό όμως δεν μπορώ να το πω εγώ. Η δουλειά μου είναι αποδεκτή από χώρους τέχνης, από ιστορικούς, αναλυτές τέχνης αλλά και από καταξιωμένους συναδέλφους. Ε, να δουλεύεις τόσα χρόνια και να μην εξελίσσεσαι; Όσο για τις αλλαγές στα έργα μου, την τελευταία δεκαετία έχω επιχειρήσει μια τομή στο στυλ ζωγραφικής μου.

Ο αναλυτής τέχνης, Δημήτρης Παντελίδης στον κατάλογο της έκθεσής μου το 2011 «Φιγούρες σε άνωση» στην γκαλερί Αργώ αναφέρει: «Το δύσκολο μέρος είναι ο άθλος της Κουβάτσου, να αλλάξει τη γνωστή δουλειά της, από την κλασικίζουσα οπτική των θεμάτων της και το ‘‘Καραβατζέσκ’’ φως, στον σχεδόν αφηρημένο ιμπρεσσιονιστικό κόσμο παλλόμενων χρωμάτων και φώτων που μας παρουσιάζει τώρα. Μη νομίζετε ότι αυτό είναι εύκολο. Οι καλλιτέχνες (και μάλιστα οι μάστερς) που έχουν κάνει αυτήν τη μετάβαση είναι λίγοι και μετριούνται στα δάχτυλα».

Διά την του αφρού γένεσιν

– Θεωρείς στις μέρες μας την τέχνη επένδυση;

Η τέχνη ήταν και θα είναι πάντα η ωραιότερη επένδυση. Όλα τα χρόνια και σε όλον τον κόσμο. Περισσότερο, δε, τώρα που οι φιλότεχνοι μπορούν να βρουν έργα σε λογικές τιμές.

– Ποιο σύγχρονο εικαστικό θεωρείς ότι έχει να προσθέσει κάτι διαφορετικό στην τέχνη;

Θαύμα της εποχής μας θεωρώ τον συγκλονιστικό Ισπανό ζωγράφο DinoValls. Ο εικαστικός, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του ως χειρουργός, αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη ζωγραφική και από τη δεκαετία του ’90 φτιάχνει με αυγοτέμπερες πίνακες που θυμίζουν τους μεγάλους ζωγράφους του 15ου μέχρι και του 17ου αιώνα. Τα έργα του είναι εντυπωσιακά και η λεπτομέρεια και ο ρεαλισμός ξεπερνά κάθε φαντασία. Είδα τα βήματα της «χειρουργικής» ζωγραφικής του στην έκθεσή του στο Μουσείου Φρυσίρα και με συγκλόνισε ο ρεαλισμός της δουλειάς του. Η έκθεση ήταν ένα ταξίδι στον ισπανικό μαγικό ρεαλισμό, ένα εικαστικό μάθημα ανατομίας με έργα τόσο εντυπωσιακά αληθοφανή, με έμφαση στη λεπτομέρεια. Οι σκηνές διαδραματίζονται εκτός χρόνου και τόπου, σε φανταστικό χρόνο με την αίσθηση ότι συμβαίνουν τώρα, εκεί μπροστά σου και το έργο του κοιτά κατάματα βάζοντας σε δοκιμασία τη σκέψη του θεατή.

– Πώς βλέπεις την τέχνη στην Ελλάδα την προσεχή δεκαετία;

Βλέπω ότι έως τώρα η κρίση δεν έχει επηρεάσει καθόλου αρνητικά τους δημιουργούς. Αντιθέτως, γίνονται συνεχώς αξιόλογες εκθέσεις σε όλους του χώρους. Ελπίζω και εύχομαι ότι τα επόμενα δέκα χρόνια θα πάνε όλα από το καλό στο καλύτερο! Ιδίως τώρα που ελπίζουμε ότι «έρχεται η ανάπτυξη»…

– Πού μπορεί κάποιος να θαυμάσει έργα σου;

Σε πολλούς χώρους και κυρίως στις γκαλερί με τις οποίες συνεργάζομαι και εκθέτω, όπως στην γκαλερί Αργώ στο Κολωνάκι, στην γκαλερί Artion, στην Θεσσαλονίκη, στην γκαλερί Καψιώτη στον Πειραιά, στην γκαλερί 30 στην Κηφισιά, στην γκαλερί Imar στη Μύκονο, στην Golden Gallery στην Κύπρο.

Έργα μου επίσης υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές, όπως στη συλλογή του Μουσείου Βορρέ και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές και συλλογές οργανισμών.

– Μελλοντικά σου σχέδια;

Σκέφτομαι ότι θα είμαι έτοιμη για να παρουσιάσω την ατομική μου έκθεση περίπου σε δύο χρόνια. Εν τω μεταξύ, θα συμμετέχω σε ομαδικές εκθέσεις.

Πορφυρό

– Θα μπορούσε η Αθήνα να γίνει τόσο δραστήρια πολιτιστικά, που να αποτελεί πόλο έλξης πολλών ξένων καλλιτεχνών;

Φυσικά και θα μπορούσε. Η Αθήνα είναι το κέντρο του κόσμου και όχι η Νέα Υόρκη. Η γενέτειρα του πολιτισμού, του φωτός, της μουσικής, της ποίησης, της γλυπτικής, όλων των τεχνών και των επιστημών. Όλοι μιλάνε με τη δική μας γλώσσα, με τις λέξεις μας. Γιατί να μην μπορεί η Αθήνα να γίνει πόλος έλξης καλλιτεχνών; Όλος ο κόσμος λατρεύει να βρίσκεται στην Ελλάδα και εμπνέεται από αυτήν. Πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε υποδομές και το σωστό υπόβαθρο. Θυμάστε το 2004 τι καταπληκτικούς Ολυμπιακούς Αγώνες διοργανώσαμε;

Η Ελλάδα γεννά ταλέντα. Θέλουμε σωστή οργάνωση. Ας βοηθήσει το υπουργείο Πολιτισμού και θα αντεπεξέλθουμε άψογα στις απαιτήσεις διεθνών διοργανώσεων. Έτσι και κόσμος θα έρθει στον τόπο μας και θα προωθήσουμε τον πολιτισμό.

Η Ζέτα Τζιώτη και η Δέσποινα Κουβάτσου σε εγκαίνια έκθεσης

 

«Ο Θάνατος Του Ιβάν Ιλίτς» του Λέων Τολστόι στο Θέατρο Αλκμήνη

Από
Zeta Tz
-

«Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια.» Λέων Τολστόι.

Η εταιρία θεατρικών παραγωγών A PRIORI παρουσιάζει, σε πανελλήνια πρώτη, τη φιλοσοφική νουβέλα του Λέοντος Τολστόι «Ο Θάνατος Του Ιβάν Ιλίτς» σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.

Οι έμπειροι ηθοποιοί Γιώργος Γαλίτης & Θανάσης Κουρλαμπάς, θα ξετυλίξουν όλη την υποκριτική τους γκάμα επί σκηνής, τόσο σε δραματικό όσο και σε κωμικό επίπεδο, ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους του διηγήματος, σε ένα παιχνίδι, το οποίο κοντράροντας τον τίτλο, σφύζει από Ζωή.

Λίγα λόγια για το έργο…

Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς, αρρωσταίνει ξαφνικά βαριά. Ο επικείμενος Θάνατός του, εκμηδενίζει όλη την προηγούμενη «ανούσια» ζωή του. Η επιλογή του Τολστόι όσον αφορά το κύρος του χαρακτήρα που επιλέγει για πρωταγωνιστή του, δεν είναι τυχαία, θέλοντας να δείξει ότι μπρος στον Θάνατο είμαστε όλοι ίσοι. Καθόλου τυχαίος και ο επιθετικός ρεαλισμός της περιγραφής των τελικών σταδίων της ζωής του Ιβάν Ιλίτς, όπως επίσης και η γαλήνη με την οποία τελικά ο ήρωας διαχειρίζεται τον θάνατό του. «Μέσα του λάβαινε χώρα κάτι τρομερό, καινούργιο, το πιο σημαντικό από όσα του είχαν συμβεί μέχρι τώρα στην ζωή του. Ένιωθε πως σειόταν συθέμελα ολόκληρη η ύπαρξή του.»

Ο κλασικός συγγραφέας, μέσω του έργου του «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς», το οποίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία, επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημασία της μνήμης Θανάτου. Το να θυμάται δηλαδή ο άνθρωπος ότι είναι θνητός, ότι θα ‘ρθει η στιγμή που θα πεθάνει. Και τότε, το μόνο που θα ορθωθεί μπροστά του, θα είναι το ΠΩΣ έζησε. Αυτή η σκέψη κάθε άλλο παρά λυπηρή είναι καθώς, όπως σημειώνει και ο υπαρξιστής φιλόσοφος Λεφ Σεστόφ «Υπάρχει στη ζωή κάτι ανώτερο από τη λογική, διότι η ζωή αναβλύζει από μια πηγή που βρίσκεται υπεράνω της λογικής». Έτσι, ο Τολστόι, σ’ αυτό το έργο, τοποθετεί τον Θάνατο σε περίοπτη θέση.

«Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι.

Έρχεται στο θέατρο Αλκμήνη το Νοέμβριο…

 

Δημήτρης Αγγελόπουλος: Still Life στην αίθουσα τέχνης kaplanon5

Από
Zeta Tz
-
Έργο Δημλητρη Αγγελόπουλου

Η αίθουσα τέχνης kaplanon5 εμμένοντας σταθερά αφενός στην παρουσίαση και προώθηση νέων καλλιτεχνών και αφετέρου στην στήριξή της στην παραστατική ζωγραφική, παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Δημήτρη Αγγελόπουλου με τον τίτλο Still life, που θα εγκαινιαστεί στην αίθουσα τέχνης kaplanon5, στις 23 Οκτωβρίου 2018 & ώρα 20:00 και θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Νοεμβρίου 2018.

 

Στο απόσπασμα του καταλόγου ο Αχιλλέας Πιστώνης γράφει:

«Στην έκθεσή του με τίτλο «Still life», o Δημήτρης Αγγελόπουλος εμπλέκεται σ’ ένα παράδοξο παιχνίδι, δίνοντας σε αυτόν τον πασίγνωστο και πολλές φορές παραποιημένο όρο, νέα πνοή. Φέρνοντας τον άνθρωπο στο προσκήνιο, χρίζοντάς τον απόλυτο πρωταγωνιστή, στηρίζει πάνω του τις συνθέσεις του, αφηγούμενος σκηνές «κλεμμένες» από τα δωμάτια των πρωταγωνιστών του. Μας καθιστά, έτσι, θεατές αυτής της «ακίνητης ζωής» του ζωγράφου και των μοντέλων του, σε συνθέσεις που η μια είναι οργανική συνέχεια της άλλης.

Με αυτό το σκεπτικό, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος δανείζεται τον όρο και δημιουργεί έργα, συνήθως μεγάλων διαστάσεων αλλά και μικρότερα, όπου η ανθρωποκεντρική σύνθεση είναι πλασμένη έντονα, με δυνατή και χειρονομιακή πινελιά, τα πορτρέτα είναι στιβαρά με έντονο βλέμμα, δίνοντας την εντύπωση πως ναι μεν είναι ζωντανά αλλά ταυτοχρόνως είναι και στάσιμα, ακίνητα.

Η ζωγραφική του Δημήτρη Αγγελόπουλου είναι, κατά την γνώμη μου, άλλη μία πρόταση για επιστροφή στην κλασσική ζωγραφική, αυτήν με το σπουδαίο πλάσιμο. Παρά το νεαρό της ηλικίας του κατορθώνει να δημιουργήσει εικόνες ουσιαστικές, αδιαφορώντας για περιττές λεπτομέρειες και περισπασμούς, απορρίπτοντας δήθεν συμβολισμούς, με αποτέλεσμα ο θεατής να γίνεται αναπόσπαστο μέρος μιας εικόνας που τον συγκλονίζει.»

Η έκθεση Still life αμέσως μετά το τέλος της θα παρουσιαστεί στην 3η Art Thessaloniki (22 – 25/11/2018) στο πλαίσιο παρουσίασης της ολοκληρωμένης πρότασης της γκαλερί για την φετινή συμμετοχή της.

Το ωράριο λειτουργίας της έκθεσης είναι:

Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 12:00 – 20:00

Τετάρτη: 12:00 – 17:00

Σάββατο: 12:00 – 15:00

& κάθε άλλη ημέρα & ώρα κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης.

Κυριακή & Δευτέρα: κλειστά.

Μιχάλης Μαδένης: Η ανθρώπινη φιγούρα στο επίκεντρο

Από
Zeta Tz
-

Η Συλλογή Γιώργου Βογιατζόγλου παρουσιάζει αυτές τις μέρες μία ιδιαίτερα σημαντική ενότητα έργων του ζωγράφου, Μιχάλη Μαδένη. Η ενότητα αυτή αποτελείται από έργα του εικαστικού την περίοδο 1991-1994, δηλαδή μετά την αποφοίτησή του από την ΑΣΚΤ και κατά την διάρκεια των σπουδών του στη Χάγη. Πρόκειται για μια ενότητα εξπρεσιονιστικών έργων με κυρίαρχη την ανθρώπινη φιγούρα, μια συνομιλία του ζωγράφου με τον εαυτό του. Τα περισσότερα έργα φιλοτεχνήθηκαν πριν από περίπου 25 χρόνια και θα εκτεθούν για πρώτη φορά σε επιμέλεια του Χρίστου Χριστοφή.

Η ευγλωττία της χορευτικής γραμμής, ο δυναμισμός της χειρονομίας γίνονται τα μέσα και όχι ο στόχος

Ποιος ήταν ο Μιχάλης Μαδένης

Ο Μιχάλης Μαδένης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1960. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1985-1990) με δασκάλους τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη στο προκαταρκτικό έτος και στη συνέχεια τον Παναγιώτη Τέτση, από το εργαστήριο του οποίου αποφοίτησε με άριστα. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές, έναν χρόνο με υποτροφία του ολλανδικού κράτους και δύο χρόνια με υποτροφία του ΙΚΥ, στην Ελεύθερη Ακαδημία Τεχνών της Χάγης με δάσκαλο τον Bob Bonies, όπου και αρίστευσε. Παρουσίασε τη δουλειά του σε 15 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετείχε μέχρι σήμερα σε περίπου 150 ομαδικές εκθέσεις. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

«Μαθητής του Παναγιώτη Τέτση,» αναφέρει στον κατάλογο ο Νίκος Αλ. Μηλιώνης, «ο Μαδένης πήρε απ’ αυτόν την επιθυμία να επαναπροσδιορίσει την πραγματικότητα, όχι με την ειδυλλιακή θαλπωρή και τη χρωματική ευαισθησία του δασκάλου του, αλλά με μια εξπρεσιονιστική ορμή και ενδόμυχη διάθεση να επιφέρει ρωγμώσεις στην παραδείσια εικόνα εκείνου. Η ζωγραφική του έχει οξύτητα και αιχμηρότητα και εντούτοις είναι περισσότερο εξομολογητική, αφού λειτουργεί σαν εσωτερικός μονόλογος. Μας κάνει περισσότερο να διαλογιζόμαστε, παρά να ευφραινόμαστε, καθώς είναι χαρακιά απ’ όπου φαίνονται τα ενδότερα της ψυχής του, παρά καθρέφτης μιας αφελούς και ανέμελης μακαριότητας».

«Σπουδαίο μάθημα για τους νεότερους»

Ο Μάνος Στεφανίδης στο κείμενό του «Η ζωγραφική ως δισδιάστατο θέατρο» για τον κατάλογο της έκθεσης αναφέρει: «Τα εκατοντάδες μικρά και μεγάλα σχέδια του Μαδένη που ο Βογιατζόγλου συγκεντρώνει μεθοδικά επί μία εικοσαετία αποδεικνύονται σήμερα απολύτως ολοκληρωμένα έργα. Επιπλέον αποτελούν σπουδαίο μάθημα για τους νεότερους.

Ότι δηλαδή τα πάντα (πρέπει να) ξεκινούν από το σχέδιο. Και ότι το σχέδιο, είτε είναι τυχαίο σκαρίφημα, είτε γρήγορο γράφημα, είτε σύνθεση – μακέτα, διαθέτει αυτάρκη γοητεία»…. και σε άλλο σημείο: «Επιπλέον, επιχειρώντας προσωπικές αναγνώσεις των παλιών δασκάλων, στα ακρυλικά και τα μελάνια του, υποδύεται ανάλογους ρόλους ώστε να κατανοήσει τη δική του θέση στην τέχνη και την ιστορία της. Εδώ η ζωγραφική λειτουργεί με όρους θεάτρου. Παίζει δηλαδή την περσόνα του Φάλσταφ, του Ιάγου, του Ρωμαίου, του Ιαβέρη, του Ριγκολέτο ή του Σάιλοκ. Είναι βέβαια αυτός έχοντας όμως αφομοιώσει ολόκληρη την ενέργεια της δυτικής τέχνης. Μαζί με τη μυθολογία της».

Οι θεωρητικοί της τέχνης για τα έργα του

Με το έργο του Μιχάλη Μαδένη έχουν πράγματι ασχοληθεί πολλοί και σημαντικοί θεωρητικοί της τέχνης με κείμενά τους σε βιβλία, καταλόγους εκθέσεων, εφημερίδες και περιοδικά. Ανάμεσά τους η Μαρία Μαραγκού, ο Νίκος Ξυδάκης, η Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα, η Μαργαρίτα Πουρνάρα, ο Χάρης Καμπουρίδης, η Μάρθα Χαλικιά, ο Τάκης Μαυρωτάς, ο Γιώργος Χρονάς, ο Νίκος Καλατζής, ο Κωνσταντίνος Μπούρας, η Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν, ο Γιάννης Κολοκοτρώνης, η Τζούλια Δημακοπούλου κ.ά.

«Η μορφή του ζωγράφου κυριαρχεί σε όλα, σχεδόν, τα έργα», αναφέρει ο επιμελητής της έκθεσης, Χρίστος Χριστοφής και συνεχίζει: «Πίνοντας τον καφέ του ή καπνίζοντας, γυμνός ή ημίγυμνος τις περισσότερες φορές, συχνά όρθιος, σε κίνηση που θυμίζει φιγούρα χορευτή μπαλέτου. Άλλοτε πάλι μεταμφιεσμένος σε Ρέμπραντ, όπως και ο ίδιος ο Ρέμπραντ συνήθιζε να μεταμφιέζεται στις αυτοπροσωπογραφίες του».

Η δικαίωση της ζωγραφικής…

Ο υποψιασμένος θεατής παρακολουθεί με δέος αυτόν τον αγώνα του δημιουργού για να κατακτήσει όχι τόσο προσωπική γραφή όσο εκείνη τη φόρμα που θα αντανακλά το ανάλογο, στοχαστικό, εξομολογητικό περιεχόμενο. Εδώ η κατακτημένη virtuosité, η ευγλωττία της χορευτικής γραμμής, ο δυναμισμός της χειρονομίας γίνονται τα μέσα και όχι ο στόχος. Γιατί ο στόχος παραμένει η δικαίωση της ζωγραφικής ως έκφρασης ισόκυρης με την ποίηση και τη μουσική.

Αφού σε κάθε εποχή, η κάθε τέχνη –και ασφαλώς η ζωγραφική– καλείται να ορίσει ξανά τον εαυτό της.

Info

Διάρκεια έκθεσης: 8 Οκτωβρίου έως 1 Δεκεμβρίου 2018

Ώρες λειτουργίας: Πεμ.- Παρ. 11π.μ. – 7μ.μ., Σαβ. 11π.μ. – 3μ.μ.

Ελ. Βενιζέλου 63, Ν. Ιωνία, τηλ.: 2102710472,

 

Την έκθεση συνοδεύει πολυσέλιδος κατάλογος με κείμενα Γιώργου Βογιατζόγλου, Μάνου Στεφανίδη, Νίκου Αλ. Μηλιώνη και Χρίστου Χριστοφή.

ART TAKE OVER II στο The Mall Athens

Από
Zeta Tz
-

Την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου στις 19:00, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο The Mall Athens για τα εγκαίνια της δράσης «ART TAKE OVER II» που μετά την περσινή της επιτυχία, συνεχίζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά. Το πολιτιστικό γεγονός γίνεται στο αγαπημένο εμπορικό κέντρο και οι δράσεις του θα είναι ανοιχτές στο κοινό έως τις 20 Οκτωβρίου.

Σε συνεργασία με την ιστορικό Τέχνης και ανεξάρτητη επιμελήτρια, Ίριδα Κρητικού το The Mall Athens προσκαλεί και φέτος μικρούς και μεγάλους να παρακολουθήσουν αλλά και να πάρουν μέρος σε μια ξεχωριστή εμπειρία.

Το The Mall Athens θα δώσει και πάλι τη δυνατότητα στους επισκέπτες του να περιηγηθούν και να απολαύσουν μια σειρά από ποικίλες εικαστικές εκθέσεις και καλλιτεχνικές δράσεις, σε συνεργασία με σημαντικά Ιδρύματα, Μουσεία και περισσότερους από 100 διακεκριμένους και ανερχόμενους νέους δημιουργούς. Όλες οι δράσεις του θα είναι προσβάσιμες κατά τις ώρες λειτουργίας του The Mall Athens με δωρεάν είσοδο για όλους ενώ μέρος των εσόδων της έκθεσης «Περίπατος» και της έκθεσης «Το Περιδέραιο των Ευχών» θα διατεθεί για τις ανάγκες του «Όλοι Μαζί Μπορούμε»

Συγκεκριμένα οι επισκέπτες θα έχουν τη χαρά να περιηγηθούν ανάμεσα σε ολοκληρωμένα αφιερώματα, παρουσιάσεις και εκθέσεις σημαντικών έργων όπως επίσης και πρωτότυπες εκθέσεις σχεδιασμένες ειδικά για το Art Take Over II σε συνεργασία με Μουσεία και Ιδρύματα. Ανάμεσά τους, η έκθεση «Η Γκαρνταρόμπα μιας Κυρίας, με τη συμμετοχή του Ιδρύματος Άγγελου & Λητώς Κατακουζηνού», η εκθέση «Τα Εργαλεία ενός Ράφτη / Τα Εργαλεία ενός Παπουτσή» από τη μοναδική στο είδος της ιδιωτική συλλογή εργαλείων του Άγγελου Κωνσταντακάτου και η έκθεση του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης με τίτλο «Στο Δάσος της Τέχνης».

Επίσης, το σύγχρονο εικαστικό πρόγραμμα του «ART TAKE OVER II» περιλαμβάνει εκθέσεις ζωγραφικής και digital art, γλυπτικής της σημαντικής μας εικαστικού Χριστίνας Σαραντοπούλου και εικαστικού κοσμήματος, ενώ παράλληλα διοργανώνεται ο διαγωνισμός ασπρόμαυρης θεματικής φωτογραφίας με τίτλο «Σκάλες της Αθήνας»,, σε συνεργασία με τη δυναμική ψηφιακή κοινότητα ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ και τον ιδρυτή της ομάδας, δημοσιογράφο Νίκο Βατόπουλο.

Επιπλέον, συγκεντρώνοντας σημαντικούς και νεότερους εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής, σχεδιάστηκε η ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο «ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ / PERIPATOS». Ενώ παράλληλα, ηομαδική έκθεση εικαστικού κοσμήματος με τίτλο “Το Περιδέραιο των Ευχών / Wish Necklace” συγκεντρώνει τα έργα 14 σημαντικών σχεδιαστών, όπουμέρος των εσόδων θα διατεθεί για τις ανάγκες του «Όλοι Μαζί Μπορούμε».

Ακόμη, στο πλαίσιο της δράσης του «ART TAKE OVER ΙΙ», θα πραγματοποιηθεί και η εικαστική δράση “The Mall Athens“, κατά τη διάρκεια της οποίας φοιτητές και απόφοιτοι του Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) σε συντονισμό του Καθηγητή της ΑΣΚΤ Άγγελου Αντωνόπουλου, μετέτρεψαν το 1ο επίπεδο του The Mall Athens σε υπαίθριο εργαστήριο, ζωγραφίζοντας μπροστά στο κοινό την πρώτη εβδομάδα της δράσης και εκθέτοντας τα έργα τους στη συνέχεια. Τέλος, καθημερινά απογευματινά και ολοήμερα σαββατιάτικα εικαστικά εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες με ελεύθερη συμμετοχή, ολοκληρώνουν τη δράση.

Κάπως έτσι το The Mall Athens, ο No1 προορισμός για μόδα, ομορφιά, αγορές και διασκέδαση, καλεί και φέτος μικρούς και μεγάλους να ταξιδέψουν στον κόσμο της τέχνης μέσα από τις πολυάριθμες εικαστικές δράσεις όπου μέρος των εσόδων θα διατεθούν για τις ανάγκες του «Όλοι Μαζί Μπορούμε».

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα ART TAKE OVER:

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ / PERIPATOS

Στην Ομαδική Έκθεση Ζωγραφικής συμμετέχουν:

Ελέσα Αντύπα, Νεκτάριος Αποσπόρης, Κάτια Βαρβάκη, Ειρήνη Βογιατζή, Δικαία Δεσποτάκη, Βασιλική Δήμτσιου, Μαρία Διακοδημητρίου, Φραγκίσκος Δουκάκης, Κωνσταντίνος Έσσλιν, Μηνάς Καμπιτάκης, Εβίτα Κανέλλου, Νικόλας Κληρονόμος, Νίκος Κρανάκης, Αγγελική Λόη, Λυδία Μαργαρώνη, Στέλλα Μελετοπούλου, Μάρκος Μπλάτσιος, Γεωργία Μπλιάτσου, Ρούλη Μπούα, Νίκος Νέσκες, Γεύσω Παπαδάκη, Άντζελα Πετροχείλου, Νίκη Πρόκου, Αντώνης Σκαμπαβίριας, Μαρία Στελλάτου, Βάσω Τρίγκα, Κατερίνα Τσεμπελή, Αθηνά Χατζή, Νίκος Χιωτίνης, Αριστείδης Χρυσανθόπουλος.

(Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού)

“Η Γκαρνταρόμπα μιας Κυρίας”:

Ενδύματα από τις συλλογές του Ιδρύματος Άγγελου & Λητώς Κατακουζηνού

(Επιμέλεια: Σοφία Πελοποννησίου – Βασιλάκου)

“Το Περιδέραιο των Ευχών” / “Wish Necklace”

Στην ομαδική έκθεση εικαστικού κοσμήματος συμμετέχουν:

Άννυ Αρχιμανδρίτου, Μάριος Βουτσινάς, Τάσα Γκανίδου, Χριστίνα Δάρρα, Σταυρούλα Καζιάλε, Δέσποινα Καλλιγά, Βάσω Καλουδιώτη, Βούλα Καραμπατζάκη, Άννα Κίτσου, Μάρω Κορνηλάκη, Άγγελος Κωνσταντακάτος, Χριστίνα Μαντζαβίνου, Σοφία Πάσχου, Κατερίνα Ψωμά.

(Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού)

Με αφορμή την έκθεση, η Άννα-Μαρία Μαζαράκη, σχεδίασε ένα και μοναδικό περιδέραιο, με όνομα”Purple rain”, σε ροζ χρυσό Κ9 με λευκά ζιργκόν ενώ η Li LΑ LΟ δημιούργησε ένα πρωτότυποπεριδέραιο από ασήμι 925. Η Oxette εμπνευσμένη από τη φιλοσοφία του Feng Sui δημιούργησε το μενταγιόν harmony ball στοχεύοντας να ενισχύσει την εσωτερική ενέργεια και η Swarovski σχεδίασε το “Nostalgia”, ένα περιδέραιο με γεωμετρικά σχήματα και πολύχρωμα κρύσταλλα.

“Διάτρητα” Έκθεση γλυπτικής της Χριστίνας Σαραντοπούλου (Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού)

“Metropolis» Έκθεση Digital Art

Φοιτητές και νέοι απόφοιτοι από σχολές Καλών Τεχνών, Γραφιστικής και Αρχιτεκτονικής της Ελλάδας και του εξωτερικού, δημιουργουν νέα ψηφιακά έργα με κεντρική θεματική μια φανταστική ή υπαρκτή, μια σημερινή ή μελλοντική «Μητρόπολη».

Κατά την ολοκλήρωση της δράσης, θα απονεμηθεί ένα βραβείο.

Συμμετέχουν:

Θοδωρής Δημόπουλος, Παναγιώτης Κούλης, Μαρία Μανουρά, Αριάδνη Μπαλαλά, Φραντζέσκα Μπουτζή, Μαριλένα Πεταλίδου, Μάνος Σακλάς, Χρήστος Τύμπας, Ναταλία Τσουλουχά, Έλλη Φωτοπούλου.

(Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού)

«Τα Εργαλεία ενός Ράφτη»

Έκθεση εργαλείων από τη συλλογή του Άγγελου Κωνσταντακάτου.

(Επιμέλεια: Άγγελος Κωνσταντακάτος & Ίρις Κρητικού).

«Τα Εργαλεία ενός Παπουτσή»

Έκθεση εργαλείων από τη συλλογή του Άγγελου Κωνσταντακάτου.

(Επιμέλεια: Άγγελος Κωνσταντακάτος & Ίρις Κρητικού).

“Σκάλες της Αθήνας”

Διαγωνισμός & Έκθεση ασπρόμαυρης θεματικής φωτογραφίας σε συνεργασία με την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

Θα απονεμηθούν τρία βραβεία.

Συμμετέχουν:

Όλγα Αλεξοπούλου, Άννα Βαλμά, Ειρήνη Βεργοπούλου, Χριστίνα Βλάχου, Γιώργος Γεωργακόπουλος, Ηλίας Γεωργουλέας, Αθηνά Γκριτζάλα, Ελισάβετ Καλογερία, Χριστίνα Καραμανλή, Ιωάννα Κολοβού, Τίνα Κοντορούδα, Ρούλα Κορομπίλη, Ευαγγελία Κυριακίδου, Φωτεινή Κυψέλη/ Κώστας Ζαμπέλης, Έβελιν Κωνσταντινίδη-Τσίγκλερ, Λούση Λεβή, Νίκος Λεοντόπουλος, Αλεξάνδρα Μαιντά, Θωμάς Μάμαλης, Τέλης Μαρίν, Μιχάλης Ματζαβίνος, Γιώργος Μεζόπουλος, Νίκος Μοίρας, Φίλιππος Μιχαλόπουλος, Ανδρέας Ράπτης, Μαργαρίτα Σαμαρτζή, Αντωνία Σιμάτου, Βάσω Σπυρουλοπούλου, Βάνια Τζανάκη, Τζένη Τόλου, Μαργαρίτα Τσορβά, Στέφανος Χατζηστεφάνου, Πένυ Χονδρογιάννη.

(Συντονισμός-επιμέλεια: Νίκος Βατόπουλος, Ιδρυτής της ομάδας ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ & Δημοσιογράφος & Ίρις Κρητικού).

“The Mall Athens“

Φοιτητές και Απόφοιτοι του Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), μετατρέπουν το 1ο επίπεδο του The Mall Athens σε υπαίθριο εργαστήριο, ζωγραφίζοντας μπροστά στο κοινό την πρώτη εβδομάδα της δράσης και εκθέτοντας τα έργα τους στη συνέχεια. Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί με την απονομή τριών βραβείων κατά την ολοκλήρωση της δράσης.

Συμμετέχουν;

Ελπίδα Βουτσά, Ευγενία Γαλανοπούλου, Ελένη Ζούμπα, Νεκτάριος Θεοδώνης, Βασιλική Κούκου, Ιωάννης Λιαμαρκόπουλος, Αγγελίνα Μοσχανδρέου, Δήμητρα Παπαδάκη, Νικολέττα Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Πετρολέκας, Ευστράτιος Σταματάκος, Παναγιώτης Σταύρου, Ιωάννης –Αλέξανδρος Τόβας, Ελένη Τσαγκαράκη, Σόλων Χαριτωνίδης

(Συντονισμός-επιμέλεια: Άγγελος Αντωνόπουλος, Καθηγητής Α.ΣΚΤ, Υπεύθυνος Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής).

«Στο Δάσος της Τέχνης»

Με τίτλο «Στο Δάσος της Τέχνης», παρουσιάζονταιέργα παιδιών, ζωγραφική και κατασκευές από τις Συλλογές του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης.

(Συντονισμός-επιμέλεια: Αθανασία Σκληρού, επιμελήτρια του ΜΕΠΤ).

Εικαστικά εργαστήρια για ενήλικες & παιδιά

Κατά τη διάρκεια της δράσης,θα πραγματοποιούνται επίσης καθημερινά με δωρεάν συμμετοχή εργαστήρια για ενήλικες & παιδιά.

Δευτέρα-Παρασκευή 16.00-20.00 και Σάββατο 11.00-15.00 & 16.00-20.00.

Προσκεκλημένοι υπεύθυνοι εργαστηρίων οι συμμετέχοντες στις εκθέσεις εικαστικοί και εκπαιδευτικοί:

Ειρήνη Βογιατζή, Δικαία Δεσποτάκη, Μαρία Διακοδημητρίου, Σαυρούλα Καζιάλε, Δέπσοινα Καλλιγά, Νίκος Λαμπρινός, Νίκος Μαρίνης, Γεωργία Μπλιάτσου, Λύντια Πετροπούλου, Αθηνά Χατζή.

(Σχεδιασμός-επιμέλεια: Ίρις Κρητικού)

Η δράση θα ολοκληρωθεί το Σάββατο 20/10 στις 16.00, με τελετή βράβευσης για το Α΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, για τους συμμετέχοντες στις «Σκάλες της Αθήνας» και για τους συμμετέχοντες στην έκθεση «Metropolis».

Άννα Χατζησοφιά: “Σημασία έχει να γίνει καλύτερος ο κόσμος, όχι να τον μακιγιάρουμε”

Από
Zeta Tz
-
Ο Περικλής Λιανός με την Άννα Χατζησοφιά

Η Άννα Χατζησοφιά είναι γνωστή τόσο για τις τηλεοπτικές της επιτυχίες, τις περισσότερες εκ των οποίων τις έχει γράψει με τον Χάρη Ρώμα, όσο και για τις επιτυχίες της στο θέατρο.

Το “Γκυγιώμ Γλυκιά μου” είναι η νέα σκηνοθετική επιτυχία της, που ήρθε για να μας βάλει στη διαδικασία της αμφισβήτησης και της αναζήτησης της ταυτότητας του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού, μέσα από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα.

Η παράσταση παίζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά, έπειτα από την περσινή επιτυχία, προκειμένου να την απολαύσουμε ξανά, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο Θέατρο Αλκμήνη.

Συνέντευξη στην Χριστίνα Πραβιτσιώτη

Άννα Χατζησοφιά

-Τι αντιπροσωπεύει η συγκεκριμένη παράσταση για εσάς;

Η παράσταση αυτή αντιπροσωπεύει τον αγώνα που πρέπει να δίνουμε καθημερινά όλοι μας σε όλα τα επίπεδα, καλλιτεχνικά, προσωπικά και πολιτικά για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας αναφορικά με τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας. Είναι ζήτημα δημοκρατίας, δικαιοσύνης, πολιτισμού και παιδείας.

-Πόσο δύσκολη ήταν η σκηνοθεσία της παράστασης;

Αρκετά δύσκολη δεδομένου ότι το “Γκυγιώμ γλυκιά μου” μιλάει για πολύ σοβαρά ζητήματα με έναν ανάλαφρο τρόπο, που όμως δεν γίνεται ποτέ ρηχός. Η βασική πρόκληση ήταν να αναδειχθούν τα σκοτεινά σημεία της διαδρομής του ήρωα προς την ενηλικίωση και την ανακάλυψη της ταυτότητας φύλου του, χωρίς ποτέ να γίνεται μελό και να χάνει το χιούμορ του. Το έργο από γραφής έχει μια ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στο ξεκαρδιστικό και το σπαρακτικό που δεν πρέπει να προδοθεί.

Περικλής Λιανός στο ρόλο του “Γκυγιώμ”

-Ποιο είναι το μήνυμα του έργου;

Κάτω τα στερεότυπα. Ζήτω ο έρωτας!

-Πείτε μας, πώς προετοιμάζεστε για να σκηνοθετήσετε ένα έργο;

Προσπαθώ να διαβάσω το έργο, όχι μόνο το επάνω κείμενο αλλά όλα τα sub texts που κρύβονται κάτω από τα λόγια των ηρώων και μαζί με τους ηθοποιούς να το δραματοποιήσουμε και όχι να το αφηγηθούμε, εκτός και εάν αυτό είναι απολύτως απαραίτητο.

-Η σκηνοθεσία είναι η κύρια εργασία σας, ή ασχολείστε και με κάτι άλλο;

Εργασία δεν θα το έλεγα, με την έννοια ότι ειδικά σ’αυτές τις εποχές τι ένσημα να κολλήσεις ως σκηνοθέτης. Γράφω, σκηνοθετώ ενίοτε παίζω, τα γνωστά…

-Η επόμενη δουλειά στο θέατρο που προγραμματίζετε είναι ανακοινώσιμη;

Θα είναι ένα γυναικείο έργο με διαχρονικό θέμα.

 

-Πως θα σκηνοθετούσατε τον κόσμο, για να φαίνεται καλύτερος;

Σημασία έχει όχι να φανεί, αλλά να γίνει καλύτερος ο κόσμος και όχι να τον μακιγιάρουμε, αλλά να τον αλλάξουμε.

INFO:

Η παράσταση «Γκυγιώμ Γλυκιά μου» βρίσκεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9.30 μ.μ. στο Θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία της Άννας Χατζησοφιά.

Στον ρόλο του “Γκυγιώμ” ο Περικλής Λιανός.

Σκηνικά-κοστούμια: Έβελυν Σιούπη

Μουσική: Ιάκωβος Δρόσος

Παραγωγή: TheArtists

 

Εβίτα Παπασπύρου: Ο ηθοποιός οφείλει να βρίσκει συγγένειες με κάθε ρόλο που υποδύεται

Από
Zeta Tz
-

Η Εβίτα Παπασπύρου εκτός από ηθοποιός, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του «Θεάτρου της Άνοιξης» και αργότερα του «Θεάτρου Μοντέρνοι Καιροί». Το 2006 ίδρυσε μαζί με τον Κώστα Νταλιάνη την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης “Μοντέρνοι Καιροί”. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Πέλου Κατσέλη, με σπουδές κλασσικού και μοντέρνου χορού και σπουδές τραγουδιού. Διδάσκει Υποκριτική, Αυτοσχεδιασμό και Αγωγή του Προφορικού Λόγου. Σε λίγες μέρες θα μπορούμε να την απολαύσουμε στην παράσταση «Μαγιακόφσκι» σε σκηνοθεσία του Κώστα Νταλιάνη στο Θέατρο Βαφείο- Λάκης Καραλής.

Συνέντευξη στην Αλεξία Λυμπέρη

-Τι αντιπροσωπεύει για εσάς η συγκεκριμένη παράσταση;

Η παράσταση αυτή είναι για μένα μια πολύ σημαντική θεατρική στιγμή. Νιώθω συγκίνηση και χαρά που συνομιλώ με έναν τόσο μεγάλο ποιητή και ελπίζω και οι θεατές να νιώσουν το ίδιο.

-Πόσο μοιάζετε με τον ήρωα που υποδύεστε?

Ο ηθοποιός οφείλει να βρίσκει συγγένειες με κάθε ρόλο που υποδύεται. Ο ήρωας που υποδύομαι είναι άντρας, και πρέπει να σας πω ότι δεν προσπαθώ να μεταμφιεστώ και να μοιάσω εξωτερικά με τον Μαγιακόφσκι. Δεν κρύβω ότι είμαι γυναίκα. Μια γυναίκα που ερμηνεύει τον Μαγιακόφσκι. Βρήκα όμως τόσες πολλές ομοιότητες με το ταμπεραμέντο, τον ψυχισμό, την επαναστατικότητα, το πάθος του Μαγιακόφσκι… περισσότερες ίσως από κάθε άλλο ρόλο που έχω ερμηνεύσει.

-Ο θεατής τι έχει να πάρει παρακολουθώντας την παράσταση;

Ο θεατής θα έρθει σε επαφή με έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ου αιώνα. Πολλές φορές δυσκολευόμαστε να διαβάσουμε ποίηση. Τα ποιήματα του Μαγιακόφσκι είναι γραμμένα για να ακούγονται. Στην παράσταση ο θεατής δε θα δυσκολευτεί καθόλου. Οι στίχοι του είναι φωτιά και κραυγή. Προκαλούν συγκίνηση και ρίγος. Και μας αφορούν όλους σήμερα.

Η παράσταση αφηγείται τη ζωή του Μαγιακόφσκι. Μια ζωή συναρπαστική. Ήταν ένας παθιασμένος άνθρωπος, που ζούσε έντονα κάθε στιγμή. Στην επανάσταση, την τέχνη, τον έρωτα.

Μαζί με την πορεία της ζωής του, παρακολουθούμε την προεπαναστατική περίοδο και τα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής επανάστασης, με την οποία συνέδεσε το έργο του.

Αναθυμόμαστε πώς είναι να έχεις οράματα, ιδανικά και πίστη σε ό,τι καλύτερο έχει μέσα του ο άνθρωπος. Όπως λέει ο ίδιος «Στο μεγαλείο της ανθρώπινης καρδιάς, πιστεύω»

-Πως αισθάνεστε πριν να ανεβείτε στη σκηνή;

Ομολογώ πως πριν από κάθε παράσταση έχω αγωνία. Όπως νιώθει ένας ακροβάτης που πρέπει να βαδίσει σε τεντωμένο σχοινί πάνω από τον γκρεμό. Βλέπετε η παράσταση δεν μπορεί να σταματήσει και να ξεκινήσει πάλι, δεν είναι όπως στα γυρίσματα του κινηματογράφου. Είναι μια πράξη ζωής.

Κάθε παράσταση είναι ανεπανάληπτη. Και καμιά παράσταση δεν είναι όμοια με την άλλη, όσο κι αν μοιάζουν μεταξύ τους. Απαιτείται απόλυτη συγκέντρωση, καταμερισμός προσοχής, εγρήγορση, αυθόρμητη έκφραση, απόλυτος έλεγχος και επαφή με το κοινό. Προπαντός πρέπει να φτάσεις στην κορύφωση της ενέργειάς σου, όλου του ψυχισμού σου. Κάθε παράσταση είναι ένα στοίχημα. Κάθε παράσταση είναι μια ανοιχτή παρτίδα. Έχω λοιπόν αγωνία -όσες πρόβες και να έχω κάνει- αν θα «φτάσω»

-Τι σημαίνει το χειροκρότημα για τον ηθοποιό;

Το χειροκρότημα είναι η επιβεβαίωση της επικοινωνίας μεταξύ του ηθοποιού και του κοινού. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, στο τέλος της παράστασης να νιώσεις ότι επικοινώνησες με το θεατή. Αυτός είναι ο λόγος που κάνουμε θέατρο έτσι κι αλλιώς, η επικοινωνία.

-Περιγράψτε μας το καμαρίνι σας.

Το καμαρίνι είναι πάντοτε ένας πολύ προσωπικός χώρος. Είναι χώρος συγκέντρωσης και περισυλλογής. Είναι ο προθάλαμος για τη σκηνή. Ζέσταμα σώματος, ζέσταμα φωνής, μακιγιάζ, μια τελευταία πινελιά. Εκεί στο καμαρίνι, πριν βγω στη σκηνή, πρέπει ο ρόλος κι εγώ να έχουμε συναντηθεί.

-Μιλήστε μας για τη σχολή θεάτρου «Μοντέρνοι Καιροί».

Εκτός από το θίασο «Μοντέρνοι Καιροί» υπάρχει και η σχολή θεάτρου «Μοντέρνοι Καιροί». Προσπαθούμε με τον Κώστα Νταλιάνη (σκηνοθέτη της παράστασης και συνιδρυτή της σχολής) αλλά και με τους άλλους καθηγητές να δώσουμε μια πολύπλευρη και εμπεριστατωμένη εκπαίδευση στους σπουδαστές της σχολής. Αυτό απορροφά μεγάλο μέρος της ενέργειάς μου και του χρόνου μου.

-Έχετε σχέδια για επόμενους ρόλους;

Όταν βρίσκομαι στο καμίνι ενός ρόλου δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο. Ας μείνουμε στο ταξίδι αυτής της παράστασης και φυσικά στα σχέδια για μια γόνιμη και δημιουργική διδακτική χρονιά στη σχολή «Μοντέρνοι καιροί».

-Τι αξιολογείτε σε μια παράσταση;

Το Υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο και το σημαντικό περιεχόμενο.

info

Το ρόλο του επαναστάτη ποιητή ερμηνεύει η Εβίτα Παπασπύρου.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Κώστας Νταλιάνης.

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 26 Οκτωβρίου και θα παίζεται κάθε Παρασκευή στις 9.00μ.μ., στο Θέατρο Βαφείο- Λάκης Καραλής (Αγ. Όρους 16 και Κωνσταντινουπόλεως 115 Βοτανικός).

Ντέιβιντ Νεγρίν: Το “Μπλε” είναι μια συγκρατημένα τρελή παράσταση

Από
Zeta Tz
-

Το «Μπλε», παρουσιάζεται στο Θέατρο Olvio, από 6 Οκτωβρίου, με τους Παντελή Πάγκαλο, Αναστασία Καπρέτσου, και τον Ντέιβιντ Νεγρίν να υπογράφει τη σύλληψη και τη σκηνοθεσία.

Πρόκειται για μια βουβή και συγκρατημένα τρελή παράσταση που φωνάζει την εξαντλητική επανάληψη μια μοναχικής και άχρωμης καθημερινότητας που τελικά θα «χρωματίσει» τις ψυχές μας. Ο θεατής θα βιώσει μια αλληλουχία συναισθημάτων γέλιου, χαράς, βαθιάς σκέψης, ανησυχίας, προβληματισμού, ψυχικής ανάτασης και συγκίνησης…

Συνέντευξη στη Χριστίνα Πραβιτσιώτη

Ντέιβιντ Νεγρίν

Τι σημαίνει για σένα η συγκεκριμένη παράσταση;

Ένα μέρος της παράστασης αυτής πραγματεύεται την αλλαγή που επέρχεται στην ενέργεια μας όταν συμβεί κάτι που το θέλουμε πολύ.

Αυτήν την εποχή λοιπόν, παρουσιάζω το “Μπλε“, μια παράσταση που ονειρευόμουν πολλά χρόνια να κάνω αλλά δεν τολμούσα. Όπως καταλαβαίνετε, είναι απολύτως αυτοαναφορικό αυτό το κομμάτι της παράστασης. Και περιλαμβάνει στοιχεία από τη στάση ζωής μου στις δύσκολες στιγμές αλλά και πολλά ελαττώματά που προσπαθώ να τα παρουσιάσω με χιούμορ.

Πόσο δύσκολη ήταν η σκηνοθεσία της;

Είχε μια μεγάλη δυσκολία και μια ευκολία: Η δυσκολία ήταν η απειρία μου γιατί είναι η πρώτη ολοκληρωμένη απόπειρα που κάνω. Η ευκολία ήταν η απόλυτη συνείδηση του οράματος και της επιθυμίας μου. Πριν αρχίσουμε τις πρόβες όλο το έργο ήταν στημένο σε πολύ σταθερές βάσεις. Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν άλλαξαν γιατί οι συνοδοιπόροι στο όραμα αυτό είναι άνθρωποι και μεταβάλλουν (με μεγάλη χαρά γιατί εκεί είναι το παιχνίδι) το τελικό αποτέλεσμα.

Στη δυσκολία μου όμως, η στήριξη όμως που είχα από μια καταπληκτική ηθοποιό και εν δυνάμει σπουδαία σκηνοθέτη την οποία εμπιστεύομαι απόλυτα, την Άννα Μονογιού, αλλά και μια χορογράφο που γνωρίζει πολύ καλά τους θεατρικούς κώδικες, τη Χριστίνα Φωτεινάκη, με έκανε να προχωρώ χωρίς καμία φοβία και αμφιβολία.

Ποιο είναι το μήνυμα του έργου;

Εννοείται πως δεν θα σας πω τίποτα και σας περιμένω να μου πείτε εσείς τί καταλάβατε! Δε θέλω να αποκαλύψω τίποτα γιατί η παράσταση στηρίζεται πολύ στο στοιχείο της έκπληξης και αφήνει παράλληλα την ελευθερία στο θεατή να ερμηνεύσει πολλά εξ ιδίων. Ένας φίλος που είδε μια πρόβα μου έδωσε μια ερμηνεία των σχέσεων του έργου που ούτε είχα φανταστεί ποτέ. Και είχε βάση! Ίσως ήταν καλύτερη από αυτή που είχα σκεφτεί ο ίδιος!

Πώς προετοιμάστηκες για να σκηνοθετήσεις το ΜΠΛΕ;

Πάνω στον πυρήνα της ιστορίας μας αρχίσαμε αυτοσχεδιασμούς με συγκεκριμένο στόχο. Επειδή ο Παντελής Πάγκαλος που παρουσιάζει το μελαγχολικό μας ήρωα, είναι χαρισματικός κωμικός και ευρηματικός στον αυτοσχεδιασμό, όλα ήρθαν παίζοντας και γελώντας πάνω στις πρόβες. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να μαζεύω την αφθονία του μέσα στο νόημα του έργου.

Από την άλλη πλευρά, η συμπρωταγωνίστριά του, η Αναστασία Καπρέτσου, ένα ταλαντούχο πολυεργαλείο με αληθινή καλλιτεχνική αύρα, ήταν το συστατικό που έλλειπε. Το μέτρο της, η πειθαρχία και η φυσική της παρουσία ήταν δώρο για αυτό που ονειρευόμουν.

Επαγγελματικά ασχολείσαι και με κάτι άλλο;

Είμαι Αρχιτέκτων Μηχανικός και σκηνογράφος. Αυτές είναι οι βασικές μου επαγγελματικές ιδιότητες τις οποίες εξασκώ ακόμα και τώρα χωρίς να τις υποτιμώ ακόμα και στον πυρετό της πρεμιέρας. Αγαπώ ιδιαίτερα τις ανακαινίσεις και τη θεματική μελέτη επαγγελματικών χώρων. Αυτήν την περίοδο σχεδιάζω και ένα νέο δωμάτιο απόδρασης.

Ποια είναι η επόμενη δουλειά που προγραμματίζεις στο θέατρο;

Στις 22 Οκτωβρίου ανεβαίνει στην Αθηναΐδα η «Κυρία Ιουλία» που σκηνοθετεί η Εμμανουέλα Αλεξίου. Εκεί, έχω τη σκηνογραφική επιμέλεια και τη χαρά να συνεργάζομαι με φίλους με θετική ενέργεια.

Η μεγάλη μου χαρά όμως είναι η συνέχιση των «12 ενόρκων» (6η χρονιά!) στο Αλκμήνη και της «Οδού Αβύσσου» στο Olvio, στο οποίο κάθε Σάββατο οι συντελεστές θα με περιμένουν στη γωνία να ξεστήσω το ΜΠΛΕ για να στήσουν…το σκηνικό μου…ωραία συναισθήματα.

Όσο για τη σκηνοθετική ιδιότητα, δεν την υιοθετώ ακόμα, γιατί το ΜΠΛΕ ήταν πιο πολύ – κατά Ράινερ Μαρία Ρίλκε – απουσία προσωπικής επιλογής και εσωτερική ανάγκη και όχι απόφαση να αλλάξω επάγγελμα. Άρα δεν ξέρω αν θα επαναληφθεί χωρίς μια νέα συγκεκριμένη επιθυμία.

Παρατηρείς ότι υπάρχει ανάπτυξη στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό; Θα ασχολιόσουν με τα κοινά για να βοηθήσεις σ αυτό;

Με τα κοινά ασχολούμαι στον μικρόκοσμό μου και κοιμάμαι αρκετά ήσυχος. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός και τίμιος και αυτή είναι το πρώτο επίπεδο επανάστασης. Από κει και πέρα, η αχαριστία και η αδικία με γονατίζουν οπότε δεν ξέρω αν θα άντεχα να αντιμετωπίσω τέτοιες καταστάσεις είτε σε επίπεδο αυτοδιοίκησης είτε σε βουλευτικό επίπεδο. Ομολογώ την αδυναμία μου. Επίσης πιστεύω ότι δεν έχω και το επικοινωνιακό χάρισμα για να πείσω κόσμο να κάνει κάτι ρηξικέλευθο.

Πως θα «σκηνοθετούσες» τον κόσμο για να φαίνεται καλύτερος

Μ’ αρέσει αυτή η ερώτηση. Η σκηνοθεσία ασχολείται με το «παίξιμο» – οι ηθοποιοί «παίζουν» – είναι ένα παιχνίδι. Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι το μπάσκετ. Στο μπάσκετ υπάρχουν κανόνες και όποιος δεν τους τηρεί βγαίνει από το παιχνίδι. Στο πλαίσιο όμως των κανόνων, ο καθένας μέσα στο γήπεδο είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει.

Ο καλύτερος συνήθως κερδίζει. Αυτός που δουλεύει πολύ επιβραβεύεται. Επιτρέπεται όμως όλοι να παίξουν (αυτό είναι το πιο ωραίο). Δεν υπάρχουν θρησκείες και φυλές. Αν κάποιος δεν είναι καλός η συμβεί μια ατυχία οι συμπαίκτες του του λένε «δεν πειράζει, πάμε γι’ άλλα». Όταν υπάρχει τραυματισμός, υπάρχει περίθαλψη.

Στο τέλος του αγώνα όλοι χαιρετιούνται και ξεχνούν τις κακές στιγμές. Νομίζω σας απάντησα για τον καλύτερο κόσμο που επιθυμώ. Δικαιοσύνη, ελευθερία, αλληλεγγύη, ευγένεια, νομιμότητα, ισότητα και θα βγουν και άλλα αν το αναλύσω παραπάνω…

Γιατί να έρθει κάποιος να δει το ΜΠΛΕ;

Η παράσταση αυτή έγινε από την πραγματική ανάγκη ενός ανθρώπου να εκφράσει τις αλήθειες του. Δεν τολμώ να γράψω ότι θα γελάσει, θα συγκινηθεί, θα ταυτιστεί, θα μαγευτεί και θα ξαφνιαστεί.

Αλλά εύχομαι να συμβεί! Με αυτό τον τρόπο μπορεί και να μην κοιτάξει καθόλου το ρολόι του στα 65 λεπτά που διαρκεί η παράσταση…

 

Λόγω της ιδιαιτερότητας της παράστασης που είναι «βουβή», ενδείκνυται για κωφά άτομα και για ξένους που βρίσκονται στη χώρα μας.

Έναρξη |Σάββατο 6 Οκτωβρίου | για 12 παραστάσεις.

ΜΠΛΕ κάθε Σάββατο στις 16:00 Θέατρο Olvio

Φαλαισίου 7 & Ιερά Οδός 67, Βοτανικός

 

Απόστολος Λάβδας: Το… πέταγμα της ελευθερίας

Από
Βανέσσα
-

Αέρινο στοιχείο στη δουλειά του Απόστολου Λάβδα είναι οι πολύχρωμες πεταλούδες που περιτριγυρίζουν τα θέματά του. Εμμένοντας στη θέση ότι είναι «καλλιτέχνης του δρόμου», ζωγράφος με την παραδοσιακή έννοια του όρου, δημιούργησε τον τελευταίο χρόνο μια νέα πρωτότυπη σειρά έργων, στην οποία ενυπάρχουν οι σταθερές θεματικές μέσα από νέα οπτική εμπλουτισμένη και με σύγχρονα στοιχεία.

Γράφει η Ζέτα Τζιώτη

Η κίνηση έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μια πλούσια χρωματική παλέτα που χαρακτηρίζεται από την αμεσότητα και τον αυθορμητισμό του καλλιτέχνη. Ανθρώπινες δυναμικές μορφές, αθλητές, ιππείς, ποδηλάτες, περιστέρια σε μια ζωγραφική βαθιά εξπρεσιονιστική, άμεση, πηγαία, αλλά και λυρική.

Ο Απόστολος Λάβδας δημιουργεί πολλαπλά χρωματικά επίπεδα, με ορατές και στιβαρές πινελιές, που σχεδόν ξεχειλίζουν» τους πίνακές του, καταλύοντας τα περιγράμματα και τα όρια. Νέο στοιχείο στη δουλειά οι πολύχρωμες πεταλούδες που περιτριγυρίζουν τα θέματά του, τις αισθησιακές γυναικείες φιγούρες, ή τους ποδηλάτες του, προσφέροντας νότες αισιοδοξίας και χαράς. Μια αληθινή πανδαισία που υμνεί τη δυνατότητα του πετάγματος και καλεί τον θεατή να ανακαλύψει τη μαγεία του.

Μνήμη και παρατήρηση

«Η θεματογραφία των έργων μου είναι πολύ πλούσια και περιλαμβάνει χαρακτηριστικά θέματα με τα οποία ασχολούμαι στην ζωγραφική μου, όπως αναβάτες, περιστέρια, αθλητές, τώρα και πεταλούδες», λέει ο Απόστολος Λάβδας. «Όλα τα θέματα έχουν συγγένεια μεταξύ τους, συναντιούνται και ενώνονται στον χρόνο. Αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι η κίνηση. Τόσο οι δρομείς, όσο και οι αναβάτες ή τα περιστέρια πάντα παρουσιάζονται σε κίνηση και με αφαιρετική, εξπρεσιονιστική διάθεση. Τα έργα μου είναι αποτέλεσμα μνήμης και παρατήρησης. Ο έξω κόσμος αποτελεί τον κύριο φορέα έμπνευσής μου.

Οι μνήμες μου ενεργοποιούνται σε ανύποπτο χρόνο. Κάτι που επίσης με φορτίζει δημιουργικά είναι η παρατήρηση των ανθρώπων και η κίνησή τους στον δρόμο. Το πέταγμα αποτελεί για μένα μια ακόμα ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Τα περιστέρια έρχονται από πολύ παλιά. Την ελευθερία των περιστεριών, αλλά και των πεταλούδων στη νέα σειρά έργων, συχνά την αποδίδω με την ελευθερία του χρώματος. Άλλο φτερό μπορεί να έχει χρώμα πράσινο, άλλο κίτρινο. Αλλά και στους αναβάτες συχνά το καπέλο μπερδεύεται με το πρόσωπο. Η μορφή δεν είναι συγκεκριμένη, μπορεί να είναι οποιαδήποτε. Άλλοτε το μάγουλο είναι πράσινο, άλλοτε κόκκινο.

Τα χρώματα τρέχουν ελεύθερα στα πρόσωπα. Δεν ζωγραφίζω αυτό που βλέπω, αλλά αυτό που φαντάζομαι. Αυτή είναι η αξία που κάνει τον καλλιτέχνη να ξεχωρίζει πολλές φορές», καταλήγει ο καλλιτέχνης. Ο καλλιτέχνης μας, ένας «ρομαντικός καταραμένος», που έχει ξεφύγει από τις εναλλασσόμενες μόδες του συστήματος και χαίρεται ακόμα την ηδονή της καθαρής ζωγραφικής, θα παραστεί στα εγκαίνια της έκθεσής του στην όμορφη Θεσσαλονίκη.

Who is who

Ο Απόστολος Λάβδας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1940. Σπούδασε ζωγραφική στο Βέλγιο στην Ecole des Baux Art de Bruxelles και στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παρουσίασε τα πρώτα του έργα στην Αμβέρσα το 1965, σε έκθεση που οργανώθηκε από το Μορφωτικό Κέντρο της πόλης, όπου και τιμήθηκε με το Α’ βραβείο. Δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1977, στη Διεθνή Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης της Φλωρεντίας απέσπασε επίσης το Α’ βραβείο. Η επιστροφή του στην Ελλάδα έγινε δυναμικά από το 1978 με ατομικές εκθέσεις που σηματοδότησαν την πορεία του.

Το 1985 οι τζόκεϊ του Απόστολου Λάβδα προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση σε μια ατομική του έκθεση που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του Αλέξανδρου Ιόλα, του διεθνούς μαικήνα της τέχνης, ο οποίος υποστήριξε τη ζωγραφική του Λάβδα ειδικά τη δεκαετία του 1980 και ως τον θάνατό του. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε πάνω από 90 ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. To 1998 έγινε ζωντανή παρουσίαση των έργων του από το CNN κατά τη διάρκεια ατομικής έκθεσής του στην γκαλερί Ντιάνα Γιούλια.

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα “axianews”

1...512513514...545Σελίδα 513 από 545
© Copyright 2022 - Artviews