Ο Θωμάς Κινδύνης είναι ηθοποιός, μουσικοπαιδαγωγός, σκηνοθέτης, ιδρυτής του καλλιτεχνικού οργανισμού “Μορφές Έκφρασης”, μαθητής του Δημήτρη Ροντήρη, θεραπευτής σε θέματα ψυχικής και πνευματικής υγείας, οραματιστής, αγωνιστής για έναν καλύτερο κόσμο με αξίες και αξιοπρέπεια.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Υπηρετείται την Τέχνη 43 χρόνια . Πέρα από την προσωπική σας πορεία ως Καλλιτέχνης, δημιουργήσατε τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Μορφές Έκφρασης», μπορείτε να μας πείτε ποια ήταν η ανάγκη σας που σας οδήγησε στο να εγκαταλείψετε την προσωπική σας καριέρα και να αφοσιωθείτε σ’ αυτόν τον Καλλιτεχνικό οργανισμό; Ποιό είναι το όραμα σας;

Για μένα Καλλιτέχνης σημαίνει ο άνθρωπος που κατέχει την Τέχνη του να ζει. Πιστεύω πως η Τέχνη του να ζεις είναι μια φυσική πορεία του ανθρώπου άρα ο κάθε άνθρωπος είναι ή οφείλει να είναι Καλλιτέχνης. Κι αν αυτό το δρόμο τον έχει ξεχάσει οφείλουμε εμείς που αποκτήσαμε τον τίτλο του Επαγγελματία Καλλιτέχνη να του τον υπενθυμίζουμε και ως οδοδείκτες να του υποδεικνύουμε την ατραπό εκείνη που οδηγεί στην γνώση του να ζεις. Παρεμπιπτόντως επαγγελματίας είναι εκείνος που με υπομονή, επιμονή και συνέπεια ερευνά την αλήθεια και την εφαρμόζει σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής.

Ήμουνα στην καλλιτεχνική μου πορεία πολύ τυχερός που γνώρισα το μεγάλο θεατράνθρωπο, Δημήτρη Ροντήρη και μαθήτευσα για 11 χρόνια κοντά του, θέατρο, αισθητική και ανθρωπιά. Δε μου έδωσε μόνο την πνοή του Καλλιτέχνη, αλλά και τη γνώση και την ευπρέπεια για να μπορέσω να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με περηφάνια, ακούραστη θέληση και να συνεχίζω με επιμονή για την επίτευξη του στόχου. Ένας στόχος, που ήταν, είναι και θα είναι: η χωρίς φειδώ προσφορά αισθητικής σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής, πνευματικά και σωματικά. Άρα πιο θα ήταν το πρώτο βήμα που θα έπρεπε να εντρυφήσω στα μεγάλα πνευματικά κληροδοτήματα που μας χάρισε το παρελθόν μας: Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, νεότερη ελληνική μας παράδοση σ’ όλες της τις εκφάνσεις (μουσική, θέατρο, χορός). Κατόπιν να αναπτύξω στους νέους και νεότατους ανθρώπους την ουσία της ζωής που είναι η Επικοινωνία. Να τους διδάξω μουσική αντάμα με την κίνηση και το λόγο, που όπως είπε και ο Πλάτων διαμορφώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Να τους δώσω να καταλάβουν πως ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι μια ευχή ή ένα μακάρι, αλλά είναι μια πορεία που μπορεί κανείς να τη διαβεί δουλεύοντας με σύμπνοια και συνεργασία. Να τη διαβεί μόνο όταν νιώσει την αγάπη και τη λαχτάρα προς την αισθητική.

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι μια ευχή ή ένα μακάρι, αλλά είναι μια πορεία που μπορεί κανείς να τη διαβεί δουλεύοντας με σύμπνοια και συνεργασία.

Ποιες δράσεις κάνατε από την ίδρυση των Μορφών Έκφρασης ως και τώρα που συνέβαλαν στην επίτευξη των ως άνω στόχων σας; Και πώς θα θέλατε να συνεχίσετε;

Τις Μορφές Έκφρασης τις ίδρυσα το 1993 και μέσα σ’ ένα χώρο ζεστό που διαμόρφωσα δίδαξα νέους καλλιτέχνες και παιδαγωγούς, την Τέχνη του θεάτρου και δη της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας όπως τη διδάχτηκα από το Δημήτρη Ροντήρη. Δηλαδή με σεβασμό στο λόγο με επισταμένη δουλειά πάνω στην τεχνική που είναι η προϋπόθεση, η αφετηρία, τα θεμέλια, για να μπορέσει να χτιστεί εκεί πάνω η έκφραση του συναισθήματος χωρίς να τραυματίζει και να τραυματίζεται.

Το τέλος αυτής της σπουδής συνοδεύτηκε από το ανέβασμα δύο τραγωδιών: την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη και την Ηλέκτρα του Σοφοκλή, που περιόδεψαν σ’ όλη την Ελλάδα και σε μεγάλα του τόπου μας φεστιβάλ. Κατόπιν ασχολήθηκα με τη νεότερη Ελληνική μας παράδοση με τις παραλογές με τα τραγούδια και με το χορό. Ανεβάσαμε αρκετές παραστάσεις προς αυτή την κατεύθυνση όπως: της Λυγερής και του Χάρου, του Μαυριανού και της Αδελφής του, μουσικές του κόσμου, χριστουγιενιάσματα και καλαντίσματα, το σπίτι του Αι Βασίλη, σχηματίσαμε χορωδίες και τραγουδήσαμε κάλαντα απ’ όλη την Ελλάδα αποκριάτικα δρώμενα κ.α.

Για 17 χρόνια και συνεχίζουμε, ασχοληθήκαμε με το παιδί και τους εφήβους τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε γνωστικό επίπεδο. Έχω δημιουργήσει τμήματα θεατρικά, μουσικά και χορευτικά για παιδιά και εφήβους με την ονομασία «Παιδί και Τέχνη» όπου αέναα αναπτύσσουμε τη δημιουργική φαντασία τους και προσπαθούμε με σεβασμό να διαμορφώσουμε με βάση την αισθητική τον εσωτερικό τους κόσμο. Οπότε λειτουργούν μέσα στο θέατρο των Μορφών Έκφρασης τμήματα για παιδιά που τα μορφώνουμε στην Τέχνη του θεάτρου, της μουσικής και της κίνησης. Επίσης εδώ και 5 χρόνια κάθε καλοκαίρι στο υπέροχο δάσος του Βοτανικού στο Χαϊδάρι από τις 15 Ιουνίου έως και τις 19 Ιουλίου λειτουργούμε ένα πετυχημένο camp όπου εκατοντάδες παιδιά που μας εμπιστεύονται οι γονείς τους περνούν μιαν ανεπανάληπτη εμπειρία καλλιτεχνικής γνώσης.

Μέσα στο θέατρο μας το θέατρο «Μορφές Έκφρασης» ανεβάσαμε κατά καιρούς ένα ποικίλλω ρεπερτόριο όπως: Ίψεν (ένας εχθρός του λαού), Ντοστογιέφσκι (το όνειρο ενός γελοίου) Λόρκα (Γέρμα) Αναγνωστάκη (η Πόλη) κ.α. πολλά έργα παιδικού θεάτρου, ακόμα και για ηλικίες 18 μηνών έως και 4 χρονών (Παρέα με τα’ άστρα στης μουσικής τα κάστρα, ο Πουλτσινέλα και το γελαστό δάσος, το παιδί και το κουδουνάκι ο Χαχα και η Χιχι, η Μαγική σοφίτα, Κουκου μια βόλτα στο δάσος κ.α.).

Εγώ με τους συνεργάτες μου πλέον εργαζόμαστε συνεχώς και επίμονα με τόλμη στις επιλογές μας, δοκιμάζουμε καινούργιους συνεργάτες δουλεύοντας ακούραστα πλάι τους και πολλοί απ’ αυτούς έγιναν αξιόλογοι επαγγελματίες.

Ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό είναι η ακεραιότητά μας. Δε συμβιβαστήκαμε κάτω από καμιά εξωτερική πίεση και δε δεχτήκαμε να προσβάλουμε ποτέ την αισθητική του καλλιτέχνη που έχουμε μέσα στην ψυχή μας. Και συνεχίζουμε κόντρα σε σύμβολα, σε καθεστώτα, κόντρα στην ίδια τη βλακεία που γεννά πολλές φορές μίσος σε οτιδήποτε δημιουργικό, προσπαθούμε εδώ και 25 χρόνια να πλάσουμε έναν νέο πολιτισμό έναν πολιτισμό που να μη παράγει βαρβαρότητα και ασκήμια.

-Ποιες είναι οι προοπτικές σας για το μέλλον;

Όταν σκέφτεσαι για το μέλλον και είσαι πρόθυμος να το διαμορφώσεις αυτό σηματοδοτεί πνευματική υγεία. Εμείς συνεχώς διαμορφώνουμε το μέλλον μας φτιάχνοντας συνεχώς δημιουργικά καλλιτεχνήματα που να μπορούν να έχουν μια πρακτική εφαρμογή. Έτσι πρόσφατα δημιουργήσαμε την «Παραμυθένια Ορχήστρα» βασισμένη στο σύστημα «Κίνηση, Λόγος και Ρυθμός» στηριγμένο στο σύστημα του C. Orff όπου μέσα σ’ αυτή την ορχήστρα δε θα τραγουδήσουμε μόνο ή θα παίξουμε μουσική αλλά και θα αφηγηθούμε παραμύθια, θα δραματοποιήσουμε μύθους απ’ όλο τον κόσμο. Παράλληλα ετοιμάζουμε την ανανέωση του «Παιδί και Τέχνη» που θα περιλαμβάνει θέματα πολύ σημαντικά για τη σωστή διαμόρφωση του παιδιού, όπως: Επικοινωνία, μεθοδολογία μελέτης, ηθική για παιδιά, το σκεπτόμενο βιβλίο μια διαδρομή προς τη Λογική και τέλος Αρετές και Αξίες που θα βοηθήσουν τα παιδιά να βελτιώσουν το ψυχισμό τους και να οραματιστούν το δρόμο τους προς την ευτυχία. Κι όλα αυτά όχι με το βαρετό τρόπο της νουθεσίας, αλλά με βάση το παιχνίδι και την ελεύθερη έκφραση.

-Τέλος, εσείς ως καλλιτέχνης τι σκέπτεσθε για τον εαυτό σας; Πως θα πορευθείτε καλλιτεχνικά;

Κατ’ αρχάς, θα προσπαθήσω να αναδείξω μέσα από την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία τη σπουδαία Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη όχι μόνο εντός συνόρων αλλά πάντοτε ευελπιστούμε να βγούμε εκτός της χώρας μας και να γίνουμε πρεσβευτές πολιτισμού.

Ετοιμάζουμε μια σειρά έργων είτε γνωστών από το παγκόσμιο ρεπερτόριο, είτε γράφοντας έργα μια που έχουμε ταλαντούχα στελέχη και ως προς τη γραφή, που να συνάδουν προς αυτό που πρέπει να περάσουμε στο κόσμο δηλαδή αισθητική που σημαίνει ομορφιά και ελπίδα.

Σ’ όλη μου την καλλιτεχνική πορεία προσπάθησα να βοηθήσω τον άνθρωπο προσφέροντας του αγάπη και γνώση έτσι ώστε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που η ίδια η ζωή έβαζε και βάζει. Είτε με την τέχνη του θεάτρου ή της μουσικής ή ακόμα και με την πρακτική μετάδοση δεδομένων που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν όπως: θέματα επικοινωνίας, πώς να βρίσκεται στον παρόντα χρόνο, να βελτιώσει τις σχέσεις του με τους άλλους, να έχει σωστή συμβίωση με το ταίρι του, να μπορεί να μεγαλώνει τα παιδιά του με επιτυχία, να έχει αυτοπεποίθηση, να μπορεί να κουλαντρίσει τα συναισθήματά του, κ.α. Έτσι με γνώμονα τα ως άνω και το ρεπερτόριο που διάλεγα για να παίξω ή να σκηνοθετήσω ήταν προς αυτή την κατεύθυνση. Και έτσι στοχεύω να συνεχίσω. Δε μου κάνει κανένα άλλο νόημα. Έχω λύσει τα θέματα φιλοδοξιών και προσωπικής καριέρας, μ’ έναν τρόπο ρηξικέλευθο: απλώς δε με ενδιαφέρουν. Η μόνη μου επιδίωξη είναι να συνεισφέρω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για έναν κόσμο που να μπορεί να επιβιώνει με γνώμονα την ευτυχία. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που οδεύει σε όχι ευχάριστες καταλήξεις, πρέπει, οφείλουμε να αντιστρέψουμε την πορεία Τώρα, πριν φτάσουμε σε μη αναστρέψιμη κατάσταση. Και ο πρωτοπόρος σ’ αυτή την πορεία προς το καλό και τη σωτηρία είναι ο Καλλιτέχνης.