Στις 21 Σεπτεμβρίου στη Σαγκάη, ο οίκος Christie’s παρουσιάζει μια σειρά δημοπρασιών με ξεχωριστά έργα όπως αυτά των Zao Wou-Ki, Andy Warhol, Yayoi Kusama και Yoshitomo Nara.
Παρουσιάζοντας τους “Θησαυρούς του ποταμού Chishui”, οι Christie’s γίνονται ο πρώτος διεθνής οίκος δημοπρασιών που παρουσιάζει το ποτό Maotai (επίσης γνωστού ως Moutai). Στην Κίνα, το ποτό αυτό έχει μια πλούσια ιστορία που εκτείνεται χιλιάδες χρόνια πίσω, ενώ η Kweichow Moutai έχει γεύση μοναδική και ιδιαίτερη συμβολική σημασία.
Το Maotai ή το Moutai είναι απόσταγμα που κατασκευάζεται στην πόλη Maotai στην επαρχία Guizhou της Κίνας. Παράγεται από την κρατική εταιρεία Kweichow Moutai και αποστάζεται από ζυμωμένο σόργο σε διάφορες ποικιλίες. Με συνολικά 178 παρτίδες (περίπου 1.900 μπουκάλια) που προσφέρονται, οι Christie’s επιδιώκουν να αυξήσουν το διεθνές προφίλ του Maotai. Πριν από την πώληση, ο οίκος θα φιλοξενήσει μαθήματα Maotai και γευστικά γεύματα στο Hangzhou, Guangzhou, Χονγκ Κονγκ, Πεκίνο και Σαγκάη.
Στο πρώτο άνοιγμα, η δημοπρασία της Σαγκάης συγκεντρώνει περισσότερα από 80 έργα σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, στυλ και μέσων. Κορωνίδα της δημοπρασίας είναι μια ομάδα αφηρημένων έργων από καλλιτέχνες όπως οι Zao Wou-Ki και Wu Dayu.
Zao Wou-Ki (Zhao Wuji, 1920-2013), 1992, 200×162 cm. Εκτίμηση 16.000.000-26.000.000 γουάν.
Στα top lots είναι το έργο του Zao Wou-Ki (Zhao Wuji, 1920-2013) που το παρουσίασε το 1992, διαστάσεων 200×162 cm με τιμή εκκίνησης τα 16.000.000 γουάν που υπολογίζουν ότι θα φτάσει τα 26.000.000 γουάν.
Το έργο 13.02.92 είναι ένα έργο μεγάλης κλίμακας, της ώριμης εποχής του καλλιτέχνη. Αυτό το ονειρεμένο έργο είναι μια απόδειξη για τη διαχρονική αφοσίωση του Zao στην επιδίωξη της καλλιτεχνικής υπερβατικότητας και την κυριαρχία του τόσο στις κινεζικές όσο και στις δυτικές καλλιτεχνικές παραδόσεις.
Στη δημοπρασία θα διατεθεί επίσης μια ξεχωριστή ομάδα έργων από δημιουργίες σύγχρονων Κινέζων καλλιτεχνών όπως ο Yang Fudong, ο Wang Guangle και ο Xu Hualing. Οι σημαντικοί Βιετναμέζοι καλλιτέχνες του 20ού αιώνα εκπροσωπούνται, παράλληλα με τους παγκοσμίως γνωστούς ιαπωνικούς καλλιτέχνες, Yoshitomo Nara και Yayoi Kusama.
Yang Fudong (China, b. 1971), International Hotel No.6. 120×180 cm. Εκτίμηση πώλησης 200.000-300.000 γουάν.
Στο κλείσιμο της σειράς, στη βραδινή δημοπρασία θα γίνει πώληση έργων του 20ού αιώνα και της σύγχρονης τέχνης, κινεζικής σύγχρονης μελάνης, ιμπρεσιονιστικής και μοντέρνας τέχνης αλλά και μεταπολεμικής και σύγχρονης. Τριάντα τέσσερα έργα αγαπημένων καλλιτεχνών έχουν επιλεγεί προσεκτικά για τη δημοπρασία, συμπεριλαμβανομένων των έργων του Zao Wou-Ki, του Chu Teh-Chun, του Zeng Fanzhi, του Marc Chagall, του Salvador Dalí και του Andy Warhol.
Επίσης, αυτή τη σεζόν, το τμήμα διεθνών πωλήσεων των Christie’s θα πραγματοποιήσει περιοδεία στη Σαγκάη για προβολή.
Επισημαίνουμε, για να έχετε μια τάξη μεγέθους στο μυαλό σας, ότι το κινέζικο Yuan ισοδυναμεί με 0.12 – 0.15 δολάρια.
Gustave Courbet, Femme endormie aux cheveux roux, 1864. Εκτίμηση 3.500.000–4.500.000 δολ. Από ιδιωτική συλλογή.
Το τμήμα Old Masters θα φέρει δύο βασικά έργα του Gustave Courbet, το Chasseur dans la neige και το Femme endormie aux cheveux roux, ενός από τους αμφιλεγόμενους γυμνούς πίνακες της δεκαετίας του 1860.
Το έργο του Gustave Courbet (1819–1877) με τίτλο Femme endormie aux cheveux roux, έργο του 1864 και διατίθεται από ιδιωτική συλλογή έχει τιμή εκκίνησης τα 3.500.000 δολάρια και εκτιμάται ότι θα φτάσει 4.500.000 δολάρια. Και τα δύο αριστουργήματα θα προσφερθούν στη Νέα Υόρκη στις 31 Οκτωβρίου.
Άλλοι Old Masters που θα παρουσιάσει ο οίκος στη Σαγκάη αυτή τη σεζόν αλλά και στο Λονδίνο στις 6 Δεκεμβρίου θα είναι το “Πορτραίτο της Πριγκίπισσας Μαρίας” του Anthony van Dyck, θυγατέρας του βασιλιά Charles I της Αγγλίας, σε Full-length, με ροζ σατινέ φόρεμα, και τα λουλούδια της Osias Beert σε ένα γερμανικό αγγείο Tigerware, με τις πεταλούδες και κοχύλια, σε μια λωρίδα.
Επίσης, το τμήμα Μεταπολεμικής και Σύγχρονης Τέχνης θα παρουσιάσει τρία έργα του Kazuo Shiraga, T19, T39 και Tou, τα οποία θα προσφερθούν φέτος στο Παρίσι μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου.
Από την άλλη, η περίφημη «Επιστολή για τον Θεό» του Albert Einstein θα παρουσιαστεί στο sale της Σαγκάης. Η διάσημη επιστολή που θεωρείται ότι εκφράζει πλήρως τον Αϊνστάιν στις θρησκευτικές και φιλοσοφικές απόψεις του, εκτιμάται από τον οίκο ότι θα πωληθεί μεταξύ 1.000.000-1.500.000 δολαρίων. Γράφτηκε το 1954, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του και συνενώνει τις σκέψεις του μεγάλου φυσικού σχετικά με τη θρησκεία, την εβραϊκή του ταυτότητα και την αναζήτηση του νοήματος της ζωής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Επιστολές του Albert Einstein, στις οποίες παρουσιάζει στους συναδέλφους του τις σκέψεις του για τη φυσική και τον Θεό τη δεκαετία του 1950 δημοπρατήθηκαν πέρσι τον Ιούνιο στην Ιερουσαλήμ έναντι 210.000 δολάρια. Οι οκτώ επιστολές γραμμένες στα αγγλικά μεταξύ 1951 και 1954, με τις περισσότερες να απευθύνονται στον σπουδαίο φυσικό Ντέιβιντ Μπομ, φέρουν την υπογραφή του Αϊνστάιν και ορισμένες περιλαμβάνουν χειρόγραφες σημειώσεις.
Στην επιστολή που άγγιξε την υψηλότερη τιμή, δηλαδή 84.000 δολάρια, ο Αϊνστάιν υπογραμμίζει ότι «αν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το κύριο μέλημά του δεν ήταν σίγουρα να μας τον κάνει εύκολα κατανοητό». Σε άλλη επιστολή που πωλήθηκε 50.400 δολάρια, συζητά για τη διασύνδεση της θεωρίας της κβαντικής με εκείνη της σχετικότητας.
Συναντήσαμε τον καλλιτέχνη-υαλουργό, Γιώργο Χατζηχρυσοστόμου σε έκθεσή του στον Δήμο Παλαιού Φαλήρου. Τόσο τα έργα του, όσο η ευγενική του φυσιογνωμία μας δημιούργησαν τη διάθεση να ασχοληθούμε με τη δουλειά του περισσότερο. Ο εικαστικός μαγεμένος από τα χρωματιστά-φυσητά γυαλιά και όχι μόνο, επιδόθηκε στην τέχνη της υαλογραφίας δημιουργώντας έργα καταπληκτικά.
Γιώργος Χατζηχρυσοστόμου – υαλουργός
Τον επισκεφτήκαμε στον χώρο που δουλεύει στο Παλαιό Φάληρο, χώρο σαν ένα μικρό μουσείο που έχει στην κατοχή του. Κατά την ξενάγηση, μας εξηγούσε αναλυτικά τις τεχνικές που είχε χρησιμοποιήσει. Ακουγοντάς τον προσεκτικά αντιλαμβανόμασταν ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο ιδιαίτερα εφευρετικό και ευφυή , που πειραματίστηκε σε πολλές τεχνικές στο γυαλί και πρωτοτύπησε σε άλλες. Η αίσθηση της κίνησης που έδινε το φως, οι πολύχρωμες σκιές στους τοίχους, χάριζαν στα έργα του μια υπόσταση μοναδική.
Διαπιστώσαμε ότι όλες αυτές οι προσπάθειες και τα επιτυχημένα πειράματα τον κάνουν να δικαιούται επάξια τον τίτλο του Maitre Verrier, όπως τον αποκάλεσε σε επιστολή του ο Τάκης Παρλαβάντζας.
-Πώς αρχίσατε να δουλεύετε το γυαλί; Ξεκινήσατε αυτήν την τεχνική στο εξωτερικό;
Από μικρό παιδί, σαν παιχνίδι των δύσκολων χρόνων της μετά κατοχής Ελλάδας, μου άρεσε να μαζεύω σπασμένα γυαλιά από την παραλία της Φρεαττύδας, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Αυτό το βίωμα υπήρξε πάντα στη ζωή μου υποσυνείδητα μέχρι να ασχοληθώ συστηματικά με το γυαλί. Περνώντας τα χρόνια και ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, τα έφερε κατά τέτοιο τρόπο η ζωή που δέχτηκα καλλιτεχνικά ερεθίσματα και καθοδηγήθηκα από δασκάλους με παγκόσμια αναγνώριση και απήχηση.
Στα ταξίδια μου στην Αμερική παρατηρούσα επισταμένα τα βιτρό σε ξενοδοχεία, σε εστιατόρια, στις καφετέριες. Αυτό το στυλ διακόσμησης θεωρείτο εκείνη την εποχή ιδιαίτερα πρωτοποριακό και ήταν ιδιαίτερα ακριβό.
Αργότερα, στον Καναδά, που έμεινα μεγάλο χρονικό διάστημα, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ εργαστήρια και να καθοδηγηθώ από διακεκριμένους δασκάλους του γυαλιού. Μελέτησα τα βιβλία του Λούις Κόμφορτ Τίφανι, του γνωστού Αμερικανού καλλιτέχνη και σχεδιαστή, ο οποίος είναι γνωστός για τα έργο του στην υαλουργία καθώς και στη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων. Γιος του πλουσιότερου και διασημότερου κοσμηματοπώλη εκείνης της εποχής και είχε ιδρύσει και την εταιρεία «Tiffany and Young» στη Νέα Υόρκη. Πρωτεργάτης της Αρ Νουβό και πρωτοπόρος, καθώς ήταν μου προκαλούσε θαυμασμό.
– Πειραματίζεστε μόνος σας με το γυαλί. Ποιες τεχνικές χρησιμοποιείτε για να παίρνετε το αποτέλεσμα που θέλετε;
Το 1978 που ολοκλήρωσα τη ναυτική μου καριέρα ως πλοίαρχος ξεκίνησα την αυτοεκπαίδευσή μου κατ’ αρχάς στην τεχνική του vitrail. Πολύ γρήγορα καλλιέργησα τη δεξιότητα που χρειάζεται η σχεδίαση και κοπή των γυαλιών με διαμάντι και στη συνέχεια η επι-ζωγραφική τους με οξείδια μετάλλων, το ψήσιμό τους στους 800 βαθμούς Κελσίου, καθώς και η σύνθεσή τους σε μολυβένιους αρμούς διατομής και σε άλλες μορφές, όπως
Fusingglass, Frit glass, Painting glass, 3D glass.
Ξεχωρίζω τη Frit glass, που κάνω πολύ σοβαρές δουλειές τον τελευταίο καιρό. Μια τεχνική χρονοβόρα αλλά χρησιμοποιώντας την παίρνω εξαιρετικό αποτέλεσμα.
– Είστε λάτρης της βενετσιάνικης υαλουργίας; Τι τεχνικές χρησιμοποιείτε στη δουλειά σας;
Τα ταξίδια μου στην Ιταλία ήταν μοναδικά. Θαύμαζα τα έργα της βενετσιάνικης υαλουργίας με πάθος και προσπαθούσα να δημιουργήσω έργα αντάξιά τους. Η επιτυχία να ζωντανέψεις μια έκφραση στο βιτρό και να δώσεις κυριολεκτικά ζωή στον πίνακα προέρχεται κυρίως από το πάχος του γυαλιού, τη γωνία τοποθέτησης του έργου, τον χρωματισμό με τρισδιάστατο βάθος και το ύψος εγκατάστασης ώστε η γωνία φωτεινής διαπεραστικότητας να προκαλεί πάνω στο πάχος του γυαλιού φωτοχημικές αποχρώσεις διασπώντας τις ακτίνες σε μοριακές φωτεινές παραμορφώσεις.
Οι μοριακές αυτές φωτεινές παραμορφώσεις μετακινούνται με τον χρόνο, και το έργο επηρεάζεται από τον ήλιο. Αυτή η πολύ συνθέτη εκτέλεση, καθώς και η μελέτη του σωστού έργου ανάλογα του προσανατολισμού του, απαιτούν ειδική μελέτη και πρόβλεψη πιθανού λάθους προς αποφυγή διαφορετικών αποτελεσμάτων από την αρχική μελέτη φως γυαλί κίνηση.
– Ποιες είναι οι αγαπημένες σας θεματολογίες;
Τα θέματα των έργων μου είναι από τον χώρο της ανθρώπινης έκφρασης, από τον διακοσμητικό χώρο, από την ανεικονική τέχνη, τη θαλασσογραφία. Φιλοτεχνώ επίσης μινιατούρες διάφορων παραστάσεων. Αγαπώ ιδιαίτερα τις αγιογραφίες εκκλησιών και τις προσωπογραφίες των αγίων. Έργα μου βρίσκονται σε 27 ναούς στην Ελλάδα, στο μοναστήρι το Γενέσιον της Θεοτόκου στην Ιθάκη και στον ναό του Αγίου Γεωργίου στην ελληνική κοινότητα στην Ατλάντα.
Η δουλειά στο μοναστήρι αυτό στην Ιθάκη ήταν ξεχωριστή. Ξεχωριστό είναι ένα μεγάλο παράθυρο 3×3 με θέμα το «Γενέσιον της Θεοτόκου». Αν περάσετε από το νησί, σας προτείνω να το επισκεφτείτε.
– Θα θέλατε να μας μιλήστε για ιστιοφόρα καράβια που έχετε κατασκευάσει;
Τα καράβια παλιότερων εποχών, κυρίως ιστιοφόρα, έχουν μια άλλη αίγλη. Είναι κατασκευασμένα υπό κανονική κλίμακα, εξολοκλήρου από γυαλί. Καράβια που χρειάζονταν πολύ δουλειά με κατάρτια, ξάρτια πανιά, σχοινιά, όλα με γυαλί.
– Δουλεύετε συστηματικά στην Ελλάδα κάνοντας εκθέσεις ατομικές, συμμετέχοντας σε ομαδικές εκθέσεις δουλεύοντας και διδάσκοντας. Μιλήστε μας για τις δραστηριότητές σας.
Έχω δουλέψει έργα σε πολλούς ναούς στην Ελλάδα, καθώς και έργα και κατασκευές σε οικίες. Στην οργάνωση έκθεσής μου σε γκαλερί εκτός Αθηνών υπάρχει σχετική δυσκολία, καθώς η μεταφορά τους πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Παρ’ όλα αυτά, έργα μου βρίσκονται σε συλλέκτες σε Αμερική, Γερμανία, Καναδά, Αυστραλία, και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Ανήκω στην ομάδα καλλιτεχνών Π. Φαλήρου και συμμετέχω συστηματικά στις εκθέσεις που οργανώνονται. Λαμβάνω μέρος στην έκθεση Ορθοδοξία Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Θυμάμαι το 2011, έργα μου δημοσιευτήκαν στο περιοδικό «Stainedglass of America», ενός αμερικανικού επαγγελματικού οργανισμού, που χρονολογείται και δραστηριοποιείται στο γυαλί από το 1903. Τιμητική διάκριση και κριτικές έχω λάβει από τον καθηγητή της σχολής καλών τεχνών, Τάκη Παρλαβάντζα.
Σε ανύποπτο χρόνο έχουν δημοσιευτεί έργα μου σε διάφορα περιοδικά, που αντελήφθην αργότερα και αισθάνθηκα ιδιαίτερη χαρά. Στο ενεργητικό μου υπάρχουν 27 εργασίες σε αντίστοιχες εκκλησίες με πολλαπλά έργα, σε πολλούς ιδιωτικούς χώρους, σε κρουαζιερόπλοια και στο Δημαρχείο Κασσάνδρας Χαλκιδικής.
Δίδαξα για 3 χρόνια στο πνευματικό ίδρυμα Αγ. Γεωργίου στο Περιστέρι και συνεχίζω τις πειραματικές μου εκτελέσεις σε διάφορα στάδια κατασκευών μέχρι τώρα.
Έχω στην ιδιοκτησία μου ένα μικρό μουσείο, τρόπον τινά, από αρκετά έργα για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν το γυαλί σε πολλές μορφές και εκτελέσεις και είμαι πρόθυμος να εξηγήσω σε όποιον έχει διάθεση για μάθηση και διδασκαλία, όπως εγώ κάποτε.
Η Dépôt Art gallery παρουσιάζει μια σπάνια και μοναδική συνάντηση 9 σύγχρονων καλλιτεχνών με διεθνή αναγνώριση, που στόχο έχει την ανάδειξη της διαχρονικής σχέσης Επιστήμης και Τέχνης.
Η Αννίτα Πατσουράκη – Ιστορικός τέχνης , σε ιδέα και επιμέλεια της έκθεσης, αναφέρει στο κείμενο του καταλόγου :
«Το θεατρικό έργο «Α εις την Ν, αν, όταν η ψυχή συναντάει το σύμπαν», της Κωνσταντίνας Γιαμπουράνη είναι η σύγχρονη μεταφορά πολύτιμων εμπειριών μιας κοινωνίας που λιμοκτονεί πνευματικά και ηθικά. Πανανθρώπινες αξίες που εμπεριέχουν πίστη, αφοσίωση, φιλία, αγάπη, εκτίμηση, προδιαθέτουν υπαινικτικά για την αμφισβήτησή τους.
Η συγγραφέας επιδεικνύοντας πρωτότυπες ιδέες ενός αυθόρμητου και πηγαίου ταλέντου, καταγράφει με στοιχεία φαντασίας έναν κόσμο μελλοντικό που διαχειρίζεται διαχρονικά ερωτήματα. Με επιδέξιους χειρισμούς λόγου και θεματικής πλοκής αποδίδει νοήματα με ρυθμό, έμπνευση έντασης και δομής απεριόριστου εύρους. Με λόγο ευσύνοπτο, τολμηρό, καυστικό χωρίς δισταγμό, πνεύμα οξυδερκές αφοπλιστικής ειλικρίνειας και αυτοσαρκασμού και με διεισδυτική ματιά καταγράφει βιωματικές παραστάσεις και ανθρώπινες καθημερινές συνθήκες ύπαρξης, όπου η συμπαντική παρέμβαση συναινεί και συνηγορεί.
Χρησιμοποιώντας τη γνώση της εμπειρίας και τη σοφία των βιωμάτων, την προσωπική ενδοσκόπηση και τη διαχρονική συνείδηση, επιχειρεί με αποφασιστικότητα αλλά και διάχυση τρυφερότητας, να συνταιριάξει και να επιδιώξει την αρμονική συνύπαρξη πολιτισμών, εννοιών και ήθους του σήμερα με το απώτερο μέλλον. Ιστορίες και περιστατικά της σουρεαλιστικής πραγματικότητας που συχνά βιώνουμε, μέσα από πολύπλευρες διαθέσεις και διάφορες ερμηνευτικές εκδοχές, αποτελούν το επιστέγασμα για την ανάδειξη απόψεων της επίγειας κοινωνικής ανοχής που μόνο η νομοτέλεια του σύμπαντος επιλύει.
Στη συμπαντική αντίληψη επικρατεί η άποψη της ανταποδοτικότητας, της συναλλαγής ως ανταμοιβής των πεπραγμένων μας. Είναι εκεί που απευθυνόμαστε για συμπαράσταση, υποστήριξη, παρηγοριά, συνεισφορά. Το Σύμπαν μας προειδοποιεί με θετικά ή αρνητικά μηνύματα που μπορούμε να ερμηνεύσουμε στη ζωή μας και ανάλογα να πορευθούμε.
ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ,’Ανασύσταση Κβαντικής μνήμης’, λάδι σε μουσαμά και συρραφή φερμουάρ, 70χ100εκ., 1987
Οι εικαστικές τέχνες συμβάλλοντας ως προασπιστής των αξιών της ύπαρξης οφείλουν να μεταφέρουν τα νοητικά μηνύματα μέσω της εικόνας. Έναυσμα της καλλιτεχνικής συνεύρεσης υπήρξε η κοινή θεματική προσέγγιση με διαφορετικές μορφοπλαστικές τεχνικές που αναδεικνύουν την προσωπική ταυτότητα του εκάστοτε δημιουργού. Μια ιδιαίτερα σημαντική εικαστική πρόταση, σύγχρονη και πολυδιάστατη, που έλκει το ενδιαφέρον και εκπλήσσει απροσδόκητα θετικά.
Βρίσκονται συναυτουργοί με συλλογική έκφραση, σε ένα ιδιότυπο εικαστικό επιχείρημα, εκφράζοντας μέσα από τη διαφορετικότητα της εικαστικής τους διαδρομής και εμπειρίας, καθώς και την ποικιλία των τεχνικών μέσων, μια παρακαταθήκη αξιών και κοινών οραμάτων.
Το σύμπαν γίνεται πηγή έμπνευσης και θέμα κοινής αντίληψης για τον εκάστοτε καλλιτέχνη, όπου μέσα από τη δική του ξεχωριστή εικαστική διαδρομή και αξιοπρόσεκτη συμβολή, συνυπάρχει με αποδοχή και σεβασμό στην κάθε εκφραστική ιδιαιτερότητα. Από την αφηρημένη αναπαράσταση μέχρι τις εικόνες του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου, ανάλογα με την ερμηνεία, τις πεποιθήσεις και την προσωπική αντίληψη του καθενός για τον κόσμο.
Η διαφορετική υπόσταση του εικαστικού έργου, εγκαθιστά την μοναδικότητα του και επιβεβαιώνει την αυθεντικότητα της έκφρασης με το προσωπικό ύφος και την καλλιτεχνική δημιουργία μέσα από την καταγραφή βιωμάτων. Η ποικιλία των έργων και των εικαστικών αναζητήσεων αποσκοπεί στην διευρυμένη αντίληψη και στο πνεύμα ανανέωσης.
ΤΖΕΡΜΙΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ . Μετέωρος, λάδι σε καμβά, 120χ130,2018
Στον ανείδωτο παράδεισο που όλοι ονειρευτήκαμε, επιδίωξη μας είναι η ορατή εκδήλωση ενός άγνωστου κόσμου που με παρέμβαση αόρατων δυνάμεων θα μας μεταφέρει σε ένα κόσμο δίκαιο και αισιόδοξο. Στην πορεία του άυλου και αέναου χρόνου, η υλικότητα της φύσης και του ανθρώπου δεν ορίζονται από χρονικούς προσδιορισμούς. Οι έννοιες των ανθρώπινων σχέσεων και των συναισθηματικών ισορροπιών που τις ορίζουν διαγράφουν την πιο αισθαντική όψη της ίδιας της ζωής. Στον κυρίαρχο χρόνο και στην μοναδικότητα της κάθε στιγμής που παραμένει ανεπανάληπτη, διαμεσολαβητής ανάμεσα στο παρελθόν και στο σήμερα, όλα τείνουν να επαναπροσδιοριστούν.
Αξίες και ηθική υπό αμφισβήτηση, με τη διαδικασία της έντονης εσωτερικής αναζήτησης που κατευθύνει στην αυτογνωσία συνυπάρχουν με την ενατένιση και την υφέρπουσα αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον, της Ομηρικής ευχής «έσσετ ήμαρ» («θα’ ρθει η μέρα…»)».
ΣΚΟΥΡΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ‘Περπατώντας στο Σύμπαν, ακρυλικό σε καμβά, 1,50χ 1,20
Η Κωνσταντίνα Γιαμπουράνη είναι Θεατρική συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός και παραγωγός. Ξεκίνησε την επαγγελματική της απασχόληση ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη, και συνεργάτης σε διάφορες ειδικότητες απαραίτητες για την ολοκλήρωση ενός καλλιτεχνικού έργου. Έχει οργανώσει ένα μεγάλο σύνολο καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.
Τα τελευταία χρόνια σκηνοθετεί ταινίες και θεατρικά έργα. Έχει συνεργαστεί με ηθοποιούς, εικαστικούς και καλλιτέχνες διεθνούς κύρους, εντός και εκτός Ελλάδος, που διακρίνονται για τη σημαντική παρουσία και εμπειρία τους στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της διαφήμισης. Για το έργο της έχει λάβει Διακρίσεις, Βραβεία και πληθώρα αφιερωμάτων.
Η πρόσκληση της έκθεσης είναι εμπνευσμένη σχεδιαστικά από την θετική και αρνητική ενέργεια που μεταφέρουν τα φορτία στη φυσική . ( … Όπως τα φορτία που είναι συσσωρευμένα στους πόλους της μπαταρίας +, – ). Στη μεταφορική έννοια τους , ο άνθρωπος μαθαίνει να χειρίζεται τα θετικά και αρνητικά φορτία της ζωής, για να βρει την αρμονία και το φως. Η αναφορά είναι σαφής στη σύνδεση της επιστήμης με την τέχνη και την ανάδειξη τους μέσα στην καθημερινότητα μας.
Βιογραφία του θεατρικού έργου, «Άλφα εις την Ν, αν, Όταν η ψυχή συναντά το Σύμπαν». Το έργο γράφτηκε το 1992 από τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Γιαμπουράνη, εμπνεόμενη από το λογιστικό γραφείο όπου εργαζόταν. Στόχος ήταν να αναδειχθεί ο σημαντικός ρόλος των επιχειρήσεων, για την οικονομία και τη ζωή μας, μαζί με όλο το εργαζόμενο προσωπικό τους, αλλά και τον αγώνα που καταβάλει ο επιχειρηματίας για να ανταπεξέλθει σε ένα κυκεώνα υποχρεωτικών εισφορών προς το κράτος.
Οι έντιμες επιχειρήσεις συμβολίζονται σαν το άστρο του Σειρίου που λάμπουν μέσα στο διάστημα της Αγοράς. Το έργο στην εποχή που γράφτηκε δεν κατανοήθηκε.
Πολλά χρόνια μετά, το 2014, η «Ένωση Ελλήνων Φυσικών» και ο Αντιπρόεδρος της, κος Τάκης Φιλντίσης, δείχνουν ενδιαφέρον για το έργο κρίνοντας ότι «το έργο ανοίγει μια νέα οπτική στην αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας και τη σχέση μας με το σύμπαν».
Η «Ένωση Ελλήνων Φυσικών» αναλαμβάνει την παρουσίαση στα σχολεία με στόχο να αναδείξει τη διαχρονική σχέση Επιστήμης και Τέχνης και τον σημαντικό ρόλο που παίζει αυτή η σχέση, για την εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής.
ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ ΟΛΓΑ,’Universe’, ψηφιδωτό
Το 2016 το έργο παρουσιάζεται από την «‘Ένωση Ελλήνων Φυσικών» σε συνεργασία με την καλλιτεχνική ομάδα «Μεταμόρφωση» στο Εκπαιδευτικό Συνέδριο «Η Φυσική μαγεύει» του Τ.Ε.Ι. ΑΘΗΝΑΣ.
Το 2017 παρουσιάζεται στο θέατρο «ΣΤΑΘΜΟΣ» και ο Πρόεδρος της «Ένωσης Ελλήνων Φυσικών», κος Στράτος Θεοδοσίου, τονίζει ότι «η επιλογή του έργου έγινε γιατί κυρίως μας βάζει σε μια διαδικασία αναζήτησης της συμπαντικής αλήθειας ενώ παράλληλα μας καλεί με έξυπνο χιούμορ και ευαισθησία να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία και το σύμπαν».
Το έργο παρουσιάστηκε με τη χρήση της νέας τεχνολογίας επαυξημένης πραγματικότητας και Βίντεο Μάπιν (Augmented Reality-Projection Mapping) και προκαλεί την έκπληξη των θεατών και διθυραμβικές κριτικές. Η σύνδεση του θεατρικού έργου με αναφορές στην Επιστήμη της Φυσικής και Αστρονομίας γίνεται κατανοητή από τους περισσότερους θεατές. Όλοι το βρίσκουν «πρωτοποριακό, καινοτόμο και ότι «γράφει μια νέα σελίδα στο θέατρο».
Την ίδια χρονιά, 2017, παρουσιάζεται σε Διημερίδα που διοργάνωνε το «Ελληνοφιλανδικό Επιμελητήριο» με θέμα:“Η επιχειρηματικότητα και η τέχνη στην υπηρεσία του επιχειρείν».
Το 2018 το έργο παρουσιάζεται για 2η θεατρική σεζόν στο θέατρο «ΣΤΑΘΜΟΣ» με την επιστημονική αρωγή της «Ένωσης Ελλήνων Φυσικών» και υπό την Αιγίδα του «Ελληνοφιλανδικού Επιμελητήριου». Επίσημα πλέον, η «Ένωση Ελλήνων Φυσικών» με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας αναλαμβάνει την παρουσίαση στους μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης.
Στη διάρκεια της χρονιάς το έργο φιλοξενείται στο θέατρο «Αλκμήνη» και συντελεί στον εορτασμό της «Παγκόσμιας Ημέρας Δημιουργικότητας και Καινοτομίας» -« World Creativity and InnovationDay», αποτελώντας σταθμό στην καλλιτεχνική εξέλιξη του έργου.
BOOTZ FRENTERIC, ‘3343 La Marsa’, λάδι σε καμβά, 120χ120εκ.
Η καλλιτεχνική ομάδα «ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ» είναι εταιρία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, θεάτρου και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ξεκίνησε τη δραστηριότητα της το 2009 αναλαμβάνοντας θεατρικές παραγωγές. Έχει συνεργαστεί με επιτυχία με φορείς τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, καλλιτεχνικούς οργανισμούς, ιδρύματα, διάφορους πολιτιστικούς τοπικούς συλλόγους, εταιρίες θεάτρου, παγκόσμιους οργανισμούς, επιστημονικές κοινότητες κα. Επίσης έχει αναλάβει την διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, την παραγωγή νέων θεατρικών έργων και σεναρίων ταινιών μικρού μήκους καθώς και την συμπαραγωγή – εκτέλεση οργάνωση παραγωγής σεναρίων και ταινιών μικρού μήκους και ήδη έχει στο ενεργητικό της συμμετοχές και διακρίσεις σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ.
Η Μεταμόρφωση ήταν συμπαραγωγός στην ταινία μικρού μήκους “TheMinotaur”σε σενάριο – σκηνοθεσία, EmyTzavraBulloch, που συμμετείχε στο 68ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών το 2015 στην πλατφόρμα που παρουσιάζει μια επιλογή από τις καλύτερες ταινίες μικρού μήκους απ’ όλον τον κόσμο.
Στην Αθήνα κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας (Videoart) στο 4οΔιεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακού κινηματογράφου, (4thAthensInternationalDigitalFilmFestival – AIDFF). Στις Η.Π.Α., απέσπασε το Βραβείο “Artistic Excellence”, στο Φεστιβάλ San Francisco Film Awards 2015. Στην Κύπρο βραβεύτηκε στο InternationalMotionFestival, (Λευκωσία 2015).
Από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες στο ενεργητικό της είναι Ιδέα για την καθιέρωση της 23ης Οκτωβρίου ως ημέρας εορτασμού «ΠΡΑΞΗΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ» όπου και έχει υπογράψει μεταξύ άλλων, πρωτόκολλο συνεργασίας για τη δράση αυτή, μαζί με την Ελληνική Δράση Αφρικής και το Προξενείο της Ακτής του Ελεφαντοστού.
Την έκθεση συνοδεύει κατάλογος 40 σελίδων, που διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ!
Η έκθεση διαρκεί από 19 Σεπτεμβρίου έως 4 Οκτωβρίου 2018
Με ξεκάθαρη πρόθεση να συνομιλήσει με την παράδοση, ο εικαστικός Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος επέλεξε το Μουσείο Βορρέ στην Παιανία για την έκθεση του «Ισχύς μου η αγάπη του λαού». Αυτός είναι ο τίτλος της έκθεσης, που παρουσιάστηκε στο Πυργί, το λαογραφικό τμήμα του μουσείου.
Ο καλλιτέχνης συνομιλεί με την παράδοση, με 25 έργα που δημιουργήθηκαν ειδικά για να κρεμαστούν με μαεστρία στην οικία του Ίωνα Βορρέ ανάμεσα σε βημόθυρα, φαγιάνς, μεταβυζαντινές εικόνες και αντικείμενα άλλοτε καθημερινής χρήσης, σήμερα υψηλής λαϊκής τέχνης που απέκτησε σε βάθος δεκαετιών ο μεγάλος συλλέκτης.
Ο ρόλος του ηγέτη…
«Θέλει και λίγο θράσος να σταθείς απέναντι στα μεγάλα έργα. Αν γίνει αυτό, είναι το πρώτο μεγάλο βήμα να τα κατανοήσεις αληθινά», έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης και με αυτό το αίσθημα ο καλλιτέχνης απεικονίζεται στα έργα του διερευνώντας αυτή τη φορά τον ρόλο του ηγέτη, άλλοτε ως εστεμμένος βασιλιάς, άλλοτε ως «σύντροφος» με στρατιωτική στολή και άλλοτε ως ταγός μπολιβαριανής χώρας. Ζωγραφική προσεγμένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια, με αυγοτέμπερα πάνω σε φύλλα χρυσού, σχολιάζει καταστάσεις και συμβολισμούς, υπογραμμίζει εικόνες που έχουν δημιουργήσει συνειδήσεις και τελικά επιχειρεί μια συνομιλία με ένα πολύ επίκαιρο παρελθόν.
Τίτλος της έκθεσης η φράση που ενσωματώθηκε από τη Δανία στο εθνόσημο του Βασιλείου της Ελλάδας και, εύλογα, κυριάρχησε στον τόπο έως το πολιτειακό δημοψήφισμα του 1974, γίνεται η αφετηρία για τη συνομιλία του καλλιτέχνη με τα σύμβολα του παρελθόντος.
Η πολιτικοποιημένη σκέψη του καλλιτέχνη
Ο καλλιτέχνης με έντονη πολιτική σκέψη αντιλαμβάνεται την άνοδο του λαϊκισμού στις μέρες μας. «Στην περίπτωση τη δική μας», λέει ο ζωγράφος, «βλέπουμε την επικράτηση του εθνολαϊκισμού με πρότυπα ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπως το καθεστώς Μαδούρο. Κι ενώ η εμπειρία του 20ού αιώνα –από τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι, τον Στάλιν, τον Μάο και τον Πολ Ποτ– έχει δείξει ότι τα καθεστώτα αυτά είχαν πολλά κοινά με κέντρο τον ηγέτη, πολλοί Έλληνες επιμένουν να πείθονται από έναν λόγο χιλιαστικό, σχεδόν αποκαλυπτικό».
O Παπαμιχαλόπουλος ενδιαφέρεται για τη βυζαντινή παράδοση, στρέφοντας το βλέμμα έξω. «Η περίπτωση του Χοκουσάι», λέει ο ίδιος «με επανέφερε πίσω στη βυζαντινή παράδοση. Είναι ο πιο γιάπωνας καλλιτέχνης, επειδή αντέγραψε ξένα προς την ιαπωνική τέχνη τεχνάσματα από τη γραμμική προοπτική, τη ζωγραφική εκ του φυσικού. Ο Χοκουσάι, που είναι σήμα κατατεθέν του γιαπωνισμού, δεν ακολούθησε τον δάσκαλό του, αντιγράφοντάς τον, αλλά δούλεψε εκ του φυσικού, που ήταν ανήκουστο τότε. Προσπάθησε να φτιάξει μια τυπολογία ιαπωνική, δεν τον σταμάτησε ότι η γραμμική προοπτική ήταν ξένη∙ αντιθέτως, την επέβαλε, πήρε ένα δάνειο και την έκανε ιαπωνική. Κι εμείς παίρνουμε αντιδάνεια από παντού, είμαστε η παράδοση της τομής με μια ασύλληπτη αφομοιωτική ικανότητα».
Η επίδραση των βιντεοπαιχνιδιών
Ο επιμελητής της έκθεσης, ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς, σχολίασε “Ο Παπαμιχαλόπουλος παρακολουθεί με εγρήγορση τις μορφολογικές αναζητήσεις σύγχρονων Ιαπώνων (π.χ. τον Γιαμαγκούτσι Ακίρα). Καθοριστική σημασία στη διαμόρφωση του μορφοπλαστικού του ιδιώματος είχαν δύο ταξίδια που πραγματοποίησε στην ασιατική χώρα. Γοητεύτηκε από την παράδοση της Ιαπωνίας, θέλησε να μάθει τη γλώσσα της για να τη γνωρίσει σε βάθος και με αυτήν συνέδεσε, εν πολλοίς, και την αγάπη για την pop κουλτούρα, τα κόμικς και τα video παιχνίδια. Κι εδώ συναντάμε μια άλλη παραδοξότητα: ενώ είναι καλλιτέχνης που υπερασπίζεται τη ζωγραφική με μέσα ακραιφνώς ζωγραφικά –στο σχέδιο, στη χαρακτική και σε παραδοσιακές τεχνικές– ευθυγραμμίστηκε αμέσως στις αναζητήσεις της ψηφιακής εποχής. Η επίδραση των βιντεοπαιχνιδιών υπήρξε καθοριστική στο εικονογραφικό του ύφος, όπως φάνηκε στην έκθεση για το «Μεγάλο Χρυσό Δωμάτιο» (Λουτρό των Αέρηδων, Ιανουάριος – Μάρτιος 2015)”.
Ψηφιακή εμπειρία
Τώρα, στο Μουσείο Βορρέ, «συμπληρώνει» κάτω από το πορτρέτο του Γεωργίου Α’ πόδια και μας τον παρουσιάζει ως ήρωα βιονικό, μια ανθρωπόμορφη μηχανή. Αλλά και δίπλα, στους ένδοξους ήρωες της εθνεγερσίας ή τα βασιλικά πρόσωπα εισάγει ντελικάτες ζωόμορφες «κυρίες της αυλής» και γκροτέσκες φιγούρες στρατιωτικών με κεφάλι κόκορα ή βατράχου αντίστοιχα. Δεν τον νοιάζει πλέον η ανάγκη να ενταχθεί κάπου και δεν υποτάσσεται σε ό,τι θεωρείται «ζωγραφικό». Η δυνατότητα να ενώνει φαινομενικά ασύμβατα πράγματα σε μια εικόνα, δηλαδή το να βλέπει βυζαντινό μετιέ σε εικόνες επιστημονικής φαντασίας, δεμένες με πρότυπα ιαπωνικά, είναι αποτέλεσμα της ψηφιακής του εμπειρίας.
Στην καθαρή πρόθεση του Παπαμιχαλόπουλου να συνομιλήσει με την παράδοση μπορεί κανείς να εντοπίσει ιδεολογικές συνάφειες με τον άνθρωπο που έστησε το Μουσείο Βορρέ. Στην αρχική του μορφή, το μουσείο ξεκίνησε ως λαογραφικό.
Ο Ίων Βορρές είδε στη λαϊκή κουλτούρα αντικείμενα υψηλής τέχνης που κανείς άλλος δεν έβλεπε. Έκανε, λοιπόν, μια ιδιοφυή μετασκευή των αντικειμένων καθημερινής χρήσης ή αποκτημάτων με άλλη φύση – μυλόπετρες που γίνανε τραπέζια, γούρνες σε παρτέρια, καντηλέρια κ.ά. Στο παράδειγμα του Ίωνα Βορρέ, ο Παπαμιχαλόπουλος συμπαρατάσσεται ώριμος ως καλλιτέχνης και βαθιά πολιτικός. Οικειοποιείται το σύνθημα «Ισχύς μου η αγάπη του λαού», όπου λαός, το λαϊκό στοιχείο, η ζώσα παράδοση την οποία εμβαπτίζεται. Και δημιουργεί, όχι μόνο για τη δική του γενιά, αλλά με το αίσθημα ότι η παράδοση που βρήκε και η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία αποτελούν ενιαία, ταυτόχρονη πράξη.
Επ’ ευκαιρία της φθινοπωρινής ισημερίας, η ZIVASART GALLERY οργανώνει εκδήλωση στο χώρο της στο Μαρούσι την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018 στις 12.00 το μεσημέρι
Θα εκτεθούν ηλιακά ρολόγια, έργα του Νίκου Ζήβα από τη συλλογή «Ηλιοστάσια», τα οποία έχουν κατασκευασθεί με τη μέθοδο της ανασύνθεσης παλαιού υλικού. Η έκθεση των ηλιακών ρολογιών, συμπίπτει επίσης με την τρέχουσα έκθεση στον αυτό χώρο, έργων του ιδίου υπό τον τίτλο «Χαρτογραφία».
Κατά την εκδήλωση θα γίνει ομιλία πάνω στο φαινόμενο της ισημερίας και στη λειτουργία των ηλιακών ρολογιών.
Σας κάνουμε επίσης γνωστό και τον αλληλέγγυο χαρακτήρα της εκδήλωσης, καθώς όλα τα έσοδα από πιθανές πωλήσεις των έργων θα διατεθούν για τους σκοπούς του γειτονικού Ορφανοτροφείου Χατζηκώνστα, ιδρύματος εκπαιδευτικής μέριμνας νέων.
Zivasart Gallery, Παντανάσσης 1 και Λεωφόρος Κηφισίας
Τηλ:210 6830648 Κιν:6936531703
Διάρκεια Έκθεσης: έως 30 Σεπτεμβρίου 2018
Ωράρια: Ανοικτά από τις 9πμ έως 9μμ όλες τις μέρες της εβδομάδας.
Στις 19 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο των Αισχυλείων 2018, ο Φοίβος Δεληβοριάς δημιουργεί στο Παλαιό Ελαιουργείο στην παραλία Ελευσίνας ένα «flea market» ιδιαίτερο και μοναδικό έτσι όπως μόνο εκείνος ξέρει. Κι επειδή κάθε σωστό “flea market” οφείλει να έχει στην πραμάτεια του εξωτικά αρώματα και εντόπια ζεστασιά, ο Φοίβος καλεί τη Μαρίνα Σάττι και τις υπέροχες Fonέs της για να μας πουν τραγούδια από όλο τον κόσμο, από τα Βαλκάνια ως την παλιά Αμερική κι από την Αραβία ως τη μεσαιωνική Γαλλία. Συμμετέχει το κορίτσι που ενώνει δύο κόσμους η Νεφέλη Φασούλη.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι συνεργάτες του δημιουργούν ατμόσφαιρα γιουσουρούμ, απλώνοντας στους πάγκους τις μικρές ιστορίες που μαζεύει ο τραγουδοποιός από το ‘89 έως σήμερα και δίνοντάς τις όσο-όσο, μετά από σκληρό παζάρι με τα κενά της ζωής ανάμεσα στους δίσκους.
Φοίβος Δεληβοριάς
Μια πολύχρωμη μουσική παράσταση με το εδώ τη ζωής μας και το αλλού όσων θα θέλαμε να ζήσουμε, απλωμένα στον ξύλινο πάγκο της λαϊκής, που στην περίπτωσή μας ονομάζεται πάλκο.
Στις 22 Σεπτεμβρίου, στο Αrezzo της Τοσκάνης εγκαινιάζεται το νέο εργαστήρι ΒΑΜ του διακεκριμένου Ιταλού Καθηγητή Φωτογραφίας του Πανεπιστήμιου Urbino ISA, Antonio Manta. Ο Antonio Manta έχει εργαστεί στη Ρουμανία, στο Μαρόκο, στην Τυνησία, στο Τόγκο, στην Ουγκάντα, στο Λάος, στο Ισραήλ, στην Καμπότζη, στο Βιετνάμ και στην Αρμενία. Οι φωτογραφίες και τα έργα του έχουν ως θέμα τοπία και προσωπογραφίες.
Είναι επίσης ειδικός στις εκτυπώσεις έργων τέχνης. Έχει εκτυπώσει έργα πολλών σημαντικών φωτογράφων όπως οι: Nino Migliori, Fulvio Roiter, Giovanni Marozzini, Tim Hetherington, Joe Oppedisano, Giuliana Traverso κ. α.
Πρόθεσή του είναι ο φακός να αποτυπώσει την ουσία που τροφοδοτεί το ταλέντο μέσω της στάσης του σώματος, της έκφρασης και του βλέμματος. Μερικά από τα έργα του έχουν δημοσιευτεί σε σημαντικά περιοδικά και οι ατομικές του εκθέσεις παρουσιάζονται σε επιλεγμένες γκαλερί, μουσεία και εκθεσιακούς χώρους όπως: η Γερουσία της Δημοκρατίας, το Ιταλικό Κέντρο Φωτογραφίας του Συγγραφέα της Bibbiena, το MART του Rovereto.
Οι φωτογραφίες του φυλάσσονται στο Len-Levine στη Νέα Υόρκη και σε ιδιωτικές συλλογές, ιταλικές και γαλλικές, στη Λυών και στο Παρίσι. Στα εγκαίνια του εργαστηρίου του διάσημου φωτογράφου, θα παρουσιαστούν παράλληλα και τρεις ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας από τους καλλιτέχνες, Marianna Lourba, Luca Anzalone και Paolo Pagni.
Η Μαριάννα Λούρμπα
H παρουσία της Μαριάννας Λούρμπα
Η Ελληνίδα εικαστικός, Μαριάννα Λούρμπα συμμετέχει με την νέα της δουλειά με τίτλο Nero#νερό. Μια λέξη, δύο έννοιες, δύο χρώματα….πόσο μοιάζουν και πόση αντίθεση κρύβουν!!!
Η φωτογραφία γίνεται πρόσχημα για να παρατηρήσουμε το κόσμο γύρω μας, αναζητώντας γεωμετρικές φόρμες, προοπτικές και τονικές εντάσεις. Φυσικά και τεχνητά στοιχεία, όταν απομονώνονται από το φακό, ανασυνθέτουν ένα νέο σκηνικό αποκαλύπτοντάς μας οπτικές σε απόλυτη γεωμετρία και αρμονία με τη φαντασία, και αναπτύσσουν ένα παιχνίδι οφθαλμαπάτης μεταξύ του πραγματικού και του ιδεατού.
Στατικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής, της γλυπτικής, της ζωγραφικής, όπου το λευκό, το μπλέ και το μαύρο πάντα παρόν φιλοξενούν και φιλοξενούνται, συνθέτουν ένα μοτίβο φυσικής μυσταγωγίας. Εικόνες από ταξίδια της εικαστικού στο Αιγαίο χρησιμοποιώντας τη δύναμη του φακού, παίζουν με τη γεωμετρία και την προοπτική, αποκαλύπτοντάς μας μια διαφορετική όψη της αρχιτεκτονικής και της απεραντοσύνης του γαλάζιου που αγκαλιάζει τα πάντα.
Το «Nero#νερό» της Λούρμπα ταξιδεύει στην Ιταλία για να σμίξει σε μια πολύμορφη έκθεση φωτογραφίας.
Ένα έργο – πρόκληση για τον πλούτο, το χρέος, τη φιλία, την κολακεία, τη γενναιοδωρία, την αχαριστία, διαχρονικό και πάντοτε ενοχλητικό ανεβαίνει από 27 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Rex – Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη».
Με ένα από τα πιο αινιγματικά και γοητευτικά έργα του μεγάλου δραματουργού Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Τίμων ο Αθηναίος» καταπιάνεται αυτήn τη φορά ο καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός. «Ο Σαίξπηρ δεν κάνει τίποτα μικρό, αναμετριέται πάντα με κάτι πολύ μεγάλο….» σημειώνει.
Η υπόθεση του έργου έχει ως εξής: Ο Τίμων, άρχοντας στην πόλη των Αθηνών τον 5ο αιώνα π.Χ., ζει πολύ πέρα από τις οικονομικές του δυνατότητες. Ξοδεύει την περιουσία του σε δώρα προς φίλους και απολαύσεις στις οποίες συμμετέχει ολόκληρος ο αντρικός κόσμος της Αθήνας. Σύντομα οι φιλίες του Τίμωνα θα δοκιμαστούν και όσοι ευεργετήθηκαν από τον ίδιο θα κληθούν να αποδείξουν τη φιλία τους απέναντί του.
Η δουλειά αυτή έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ήδη από το ’90 και βασίζεται στην ανασύνθεση σε νέες φόρμες παλαιού υλικού.
Ο Νίκος Ζήβας είναι ένας πολυπράγμων καλλιτέχνης, με εικαστικές αναζητήσεις και δραστηριότητες. Ζωγράφος, γλύπτης, εμπνευστής και δημιουργός έργων από κτερίσματα και ανακυκλώσιμα υλικά, designer, γκαλερίστας, επιμελητής της οικογενειακής συλλογής ιστορικών κτερισμάτων και μαρμάρινων γλυπτών εποχής, είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που τον συνοδεύουν. Μαθητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Δημήτρη Μυταρά και του Νίκου Κεσσανλή, δεν διστάζει να αναφέρεται συχνά στους δασκάλους του και στους πνευματικούς δρόμους που του άνοιξαν η διδασκαλία και η καθοδήγησή τους.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει στο Μαρούσι στη Zivasart Gallery τις αρχιτεκτονικές του αναζητήσεις αναβιώνοντας την ιστορία και τις μνήμες που φέρουν τα σπαράγματα και τα διακοσμητικά στοιχεία κατεδαφισμένων κτιρίων του παρελθόντος. Μεγάλωσε παρατηρώντας και θαυμάζοντας τη συλλογή του πατέρα του, Κώστα Ζήβα, ανθρώπου διορατικού και λάτρη της ελληνικής αρχιτεκτονικής, ο οποίος διέσωσε σπάνια κομμάτια του είδους. Συνεχιστής της συλλογής αυτής, ο Νίκος Ζήβας μιλά για τον εκθεσιακό του χώρο, τη δουλειά του και τη διαρκή εικαστική του αναζήτηση που ξεκίνησε από τα προσωπικά του βιώματα.
– Μίλησέ μας για τις δραστηριότητες των χώρων τέχνης που διατηρείς εδώ και πολλά χρόνια στο Μαρούσι;
Η γκαλερί διαθέτει δύο χώρους. Ο ένας είναι ανοιχτός υπαίθριος χώρος που ανήκει στο ίδρυμα Χατζηκώνστα και στον οποίο εδώ και 35 χρόνια λειτουργεί η πατρική μας συλλογή με αντικείμενα προβιομηχανικής τεχνολογίας, από λιοτρίβια, οινοποιεία, τυπογραφεία, μελισσοκομικά. Καθώς και κυρίως με αποσπάσματα αρχιτεκτονικά από τις κατεδαφίσεις των κτιρίων της νεώτερης αρχιτεκτονικής μας μιας περιόδου που καλύπτει έναν αιώνα (1830-1930). Ο άλλος χώρος βρίσκεται παραπλεύρως και λειτουργεί από το 2014 ως χώρος τέχνης όπου εικαστικοί, designers, φωτογράφοι, χορογράφοι και άλλοι εκθέτουν τη δουλειά τους σε περιοδικές εκθέσεις.
Στον πρώτο χώρο αναπτύσσεται μια δραστηριότητα πάνω από μισό αιώνα, όπου μετά από διάφορες διεργασίες και συζητήσεις τα τελευταία χρόνια θα καταλήξει στο άμεσο μέλλον στη δημιουργία στον ίδιο αυτό χώρο και σε συνεργασία μας με τον Δήμο Χαλανδρίου ενός υπαίθριου μουσειακού περίπατου νεώτερης αρχιτεκτονικής, μοναδικού στον ελληνικό χώρο.
Στον δεύτερο χώρο, στην γκαλερί, ενδιαφέρον έχει η πρόταση που προβάλλουμε και έχουμε δημιουργήσει, δηλαδή η διακόσμηση και αρχιτεκτονική, η σύνθεση με την ιδέα της επανασύνθεσης παλιού υλικού. Το αποτέλεσμα που προκύπτει, η έντονη ένθεση διακοσμητικών στοιχείων και συνθέσεων, σε αντίθεση με τη μεταπολεμική άποψη για τους χώρους τέχνης, της καθαρής αφαίρεσης (λευκοί τοίχοι, γκρίζα πατώματα) επαναφέρει την ιδέα του «salon» εφαρμόζοντας τις παλαιές έντονες διακοσμήσεις των αιθουσών εποχής των μαικήνων της τέχνης ως χώρων όπου εκθέτονταν και συναγωνίζονταν οι εκάστοτε νέες δημιουργίες.
Έργο Νίκου Ζήβα
– Η δουλειά αυτή που παρουσιάζεται στην γκαλερί σου αυτό τον μήνα είναι αυτές οι συνθέσεις που μας αναφέρεις, οι οποίες όπως διαπιστώνουμε είναι αποτέλεσμα πολυετούς εικαστικής αναζήτησης. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για το πώς σου δημιουργήθηκε το ερέθισμα για κάτι τέτοιο;
Η τρέχουσα έκθεση στην γκαλερί μας είναι μια δική μου δουλειά, που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Βασίζεται στην ίδια που διαπερνά και τις αρχιτεκτονικές μου προτάσεις, όπως περιέγραψα πιο πάνω, δηλαδή την ανασύνθεση σε νέες φόρμες παλαιού υλικού. Το ερέθισμα για να αρχίσω να δημιουργώ αυτή τη σειρά έργων ήδη προκύπτει από το γεγονός ότι έχω ουσιαστικά γεννηθεί μέσα στον χώρο της πατρικής συλλογής.
Ως εκ τούτου, η οικειότητα που έχω με το υλικό με οδήγησε στο να παίρνω, στη συγκεκριμένη δουλειά, τις κεφαλές ή μέλη των κορμών από σπασμένα ακροκέραμα ή καρυάτιδες και αγάλματα από πηλό ή γύψο προερχόμενα από τις εξωτερικές διακοσμήσεις των νεοκλασικών κτιρίων και να τα ενθέτω μέσα και πάνω σε εσοχές ή επιφάνειες (μικρές γούρνες, μαλτεζόπλακες) που δημιουργούν την αίσθηση του «πορτρέτου».
-Υπάρχουν ακόμα τόσο παλαιά ευρήματα στην αγορά;
Σιγά σιγά τα αποσπάσματα αυτά και τα αρχιτεκτονικά στοιχεία τείνουν να γίνουν πολύ σπάνια, επειδή πλέον η κατεδάφιση παλαιών κτιρίων δεν επιτρέπεται ή και αν ακόμα συνεχίζεται είναι πολύ περιορισμένη. Εξάλλου δεν έμειναν και πολλά κτίρια ως μαρτυρία μιας ολόκληρης εποχής ύστερα από τη λαίλαπα της αντιπαροχής που διήρκεσε πάνω από μισό αιώνα.
-Υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον για αυτού του είδους την τέχνη;
Είναι εύλογο ότι η αγορά τους είναι περιορισμένη λόγω της αυξημένης αξίας τους εξαιτίας της σπανιότητάς τους. Το αγοραστικό ενδιαφέρον είναι και αυτό περιορισμένο για τον παραπάνω λόγο, όπως και λόγω της οικονομικής κρίσης. Ως εκ τούτου, αυτή η δουλειά απευθύνεται σε περιορισμένο αγοραστικό κοινό.
Έργο Νίκου Ζήβα
-Ποια κομμάτια παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον;
Μια προτίμηση πιο ιδιαίτερη έχουν τα παλαιά πιθάρια, οι γούρνες, τα αγροτικά πέτρινα εργαλεία και δοχεία, για να διακοσμούν τους κήπους και από τα αρχιτεκτονικά μέλη, τα φουρούσια και οι μπαλκονόπλακες, ως συνθέσεις για τραπέζια ή κονσόλες για εσωτερικούς ή ημι-υπαίθριους χώρους.
–Οι αρχιτέκτονες και οι interiordesigners «παντρεύουν» το παλαιό με τη νέα τάση; Δείχνουν ενδιαφέρον για τέτοιου είδους αντικείμενα;
Πάντα υπάρχει αυτή η τάση του «παντρέματος» που αναφέρεις και γιαυτό τον λόγο πάντα υπάρχουν οι αρχιτέκτονες και οι designers που ενδιαφέρονται για αυτά τα αντικείμενα. Απλώς ανάλογα με την εποχή, εμφανίζουν λιγότερη ή περισσότερη κίνηση προτίμησης. Αυτή την εποχή της κρίσης, όπως προείπα, είναι μικρότερο το ενδιαφέρον και απευθύνεται σε λίγους, οι οποίοι μπορούν να διαθέσουν τα χρήματά τους για μια τέτοια χρήση -επένδυση.
-Πιστεύεις ότι αυτά τα κομμάτια παρουσιάζουν συλλεκτικό ενδιαφέρον;
Φυσικά και παρουσιάζουν συλλεκτικό ενδιαφέρον. Εξάλλου τα περισσότερα από αυτά τα αντικείμενα έχουν συλλεκτική αξία και έτσι υπάρχει ένα επιπλέον κίνητρο για αυτούς που επιλέγουν αυτές τις συνθέσεις για να επενδύσουν πάνω τους.
Έργο Νίκου ΖήβαΈργο Νίκου Ζήβα
info
«Αποσπάσματα μνήμης»
Επιτοίχια ανάγλυφα του Νίκου Ζήβα.
Στις 17 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο των Αισχυλείων 2018, ο Θάνος Μικρούτσικος, παρουσιάζει στο Παλαιό Ελαιουργείο στην παραλία της Ελευσίνας ένα πρόγραμμα με τραγούδια που έχουν αγαπηθεί από δυο και περισσότερες γενιές, έχοντας στο πλευρό του τους Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστα Θωμαϊδη, Γιώργο Μεράντζα και Μίλτο Πασχαλίδη.
Ο Σταυρός του Νότου είναι εδώ μαζί με τον Γουίλι, τον W. G. Allum και τους 7 Νάνους. Η Πιρόγα θα συναντήσει το Ημερολόγιο, η Σωτηρία της ψυχής τις Περικοπές, η Μικρή Πατρίδα την Ρόζα και τον Άμλετ της Σελήνης.
Η μουσική παράσταση που έστησε με ιδιαίτερη μαεστρία ο Θάνος Μικρούτσικος, κερδίζει συνεχώς το στοίχημα της προτίμησης του κοινού.
Με ερμηνευτές τον Μίλτο Πασχαλίδη που τραβά σαν μαγνήτης τον κόσμο και εξακολουθεί να μας δίνει εξαιρετικά τραγούδια, τον Γιώργο Μεράντζα που η ερμηνεία του δεν θα ξεπεραστεί ποτέ στο τραγούδι «Δίκοπη ζωή», τον Κώστα Θωμαίδη με τις μεγάλες ερμηνείες του στη «Σονάτα του Σεληνόφωτος», στον «Γέρο της Αλεξάνδρειας» και σε τόσα άλλα και την Ριτα Αντωνοπούλου στην καλυτερη φάση της ερμηνευτικής της καριέρας, ο Θάνος Μικρούτσικος έρχεται “από τη βροχή ως τη σελήνη…”
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Η γκαλερί Contemporary Athens παρουσιάζει αυτές τις μέρες την τελευταία δουλειά του καταξιωμένου ζωγράφου, Πέτρου Καραβέβα με τίτλο «Δίχως αυτολογοκρισία». Στην...
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.Αποδέχομαι την χρήση των Cookies
Το Maotai ή το Moutai είναι απόσταγμα που κατασκευάζεται στην πόλη Maotai στην επαρχία Guizhou της Κίνας. Παράγεται από την κρατική εταιρεία Kweichow Moutai και αποστάζεται από ζυμωμένο σόργο σε διάφορες ποικιλίες. Με συνολικά 178 παρτίδες (περίπου 1.900 μπουκάλια) που προσφέρονται, οι Christie’s επιδιώκουν να αυξήσουν το διεθνές προφίλ του Maotai. Πριν από την πώληση, ο οίκος θα φιλοξενήσει μαθήματα Maotai και γευστικά γεύματα στο Hangzhou, Guangzhou, Χονγκ Κονγκ, Πεκίνο και Σαγκάη.
