Αρχική Blog Σελίδα 519

Κάτια Βαρβάκη: «Η τέχνη δεν σταματάει ποτέ να εξελίσσεται»

Κάτια Βαρβάκη Blooming Frida, 80x80x8.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Τα έργα της εικαστικού Κάτιας Βαρβάκη εκφράζουν τον έντονο δυναμισμό και τη δημιουργικότητά της στο πλαίσιο των εξπρεσιονιστικών της αναζητήσεων.

Κάτια Βαρβάκη

Αριστούχος απόφοιτος της ΑΣΚΤ με δασκάλους τον Τ. Πατρασκίδη και το Δ. Μυταρά, η εικαστικός δραστηριοποιείται με επιτυχία σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει πραγματοποιήσει 18 ατομικές εκθέσεις και πολλές ομαδικές εκτός Ελλάδος, όπως στη Βρετανία, στη Ρωσία, στο Κάιρο, στις Βρυξέλλες.

Η θεματογραφία της περιλαμβάνει κυρίως ονειρικές συνθέσεις με ανθρώπινες μορφές. Η εξπρεσιονιστική τάση και τα έντονα χρώματα είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δουλειάς της. Δυναμικές γυναικείες μορφές και έντονες προσωπικότητες, όπως η Άνα Καρένινα και η Frida Kahlo, αποτελούν δουλειές ξεχωριστές.

Κάτια Βαρβάκη

Στην Art-Athina 2018 παρουσίασε εντυπωσιακά επιτοίχια έργα μικτής τεχνικής εμπνευσμένη από τη Frida Kahlo. Η ζωγράφος Frida Kahlo (1907-1954), κυριολεκτικά ερωτευμένη με τη ζωή, αντιπροσωπεύει μέσα από τον συγκλονιστικό δυναμισμό της την ελευθερία, τη δημιουργικότητα, την επιμονή, την πίστη στο δικό της όραμα, και κυρίως την αντοχή και τον μακροχρόνιο αγώνα απέναντι στον σωματικό πόνο.

Η Κάτια Βαρβάκη και αυτή γυναίκα δημιουργός, γεμάτη πάθος για την ζωγραφική, παρουσίασε την Kahlo σε μια σύνθετη χειρωνακτική εργασία από αποκόμματα περιοδικών και σύρμα. Τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται από έντονα τα στοιχεία της Pop Art και το γυναικείο έμφυτο στοιχείο, σε φυσική πραγματικότητα με ξεχωριστή τεχνοτροπία.

Όσο για την Άνα Καρένινα, αποτελεί θέμα που η εικαστικός παρουσίασε φέτος στην έκθεση στο Μουσείο «Γιάσναγια Πολιάνα», στο «απροσπέλαστο λογοτεχνικό οχυρό» του συγγραφέα Λέοντος Τολστόι στην Τούλα της Ρωσίας. Και αυτή, γυναικεία, ανατρεπτική και ασυμβίβαστη μορφή που με φόντο την αυτοκρατορική Ρωσία παλεύει με πάθος για την ευτυχία και τον έρωτα.

Συναντήσαμε την ταλαντούχα εικαστικό στο εργαστήρι της στον Χολαργό όπου και συζητήσαμε τα εξής:

Είτε με ανθρώπους είτε χωρίς αυτούς το φυσικό περιβάλλον λειτουργεί σαν σκηνικό για να υποστηρίξει μια σχεδόν μεταφυσική ατμόσφαιρα, που βγαίνει από το υποσυνείδητο

– Στα έργα σου βλέπουμε κυρίως συνθέσεις με ανθρώπινες μορφές και έντονα χρώματα στο πλαίσιο των εξπρεσιονιστικών αναζητήσεων. Μίλησέ μας για τη θεματογραφία που έχεις καταπιαστεί ως σήμερα.

Πράγματι, οι ανθρώπινες μορφές και, τελευταία, ιδιαίτερα οι παιδικές, απεικονίζονται κυρίως στα έργα μου. Είναι όμως με την πνευματική τους υπόσταση και όχι με τη φυσική. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιώ τη φύση σαν έναν ποιητικό χώρο στον οποίο εκτυλίσσεται ο μύθος που θέλω να αφηγηθώ.

Είτε με ανθρώπους είτε χωρίς αυτούς το φυσικό περιβάλλον λειτουργεί σαν σκηνικό για να υποστηρίξει μια σχεδόν μεταφυσική ατμόσφαιρα, που βγαίνει από το υποσυνείδητο. Πλήθος συμβόλων, όπως κλειδιά, ρολόγια, σκάλες, δέντρα, πουλιά, παραπέμπουν σε μια πιεστική αλλά υπαρκτή πραγματικότητα.

Κάτια Βαρβάκη

– Το όνειρο, η μαγεία και το αίνιγμα μοιάζουν να σε εμπνέουν. Μίλησέ μας για αυτά που σε εμπνέουν.

Ο άνθρωπος και η φύση με εμπνέουν καθημερινά. Οι αναμνήσεις, η παιδική ηλικία, τα όνειρα, η ποίηση, το παραμύθι, η μαγεία, ο χρόνος και το αίνιγμα με οδηγούν σε έναν άλλο κόσμο εξωπραγματικό, όπου το πραγματικό συγχωνεύεται με το φανταστικό. Αυτός είναι ο τόπος μου, ένας τόπος ουτοπικός.

– Το χρώμα στα έργα σου είναι ζωηρό, πλούσιο και μοιάζει να έχει κυρίαρχη μορφοπλαστική αξία. Ποιος ο ρόλος του χρώματος στα έργα σου;

Είναι αλήθεια ότι για εμένα το χρώμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Υπαρξιακό θα έλεγα. Χρησιμοποιώ το χρώμα σαν ένα μαγικό φανάρι που μέσα από το έργο εκπέμπει προς τα έξω το παρηγορητικό φως μιας χαμένης από καιρό παιδικής ανεμελιάς, χαράς, ελευθερίας, μαγείας και αθωότητας.

Η τέχνη είναι μια αέναη διαδικασία. Δεν σταματάει ποτέ να εξελίσσεται. Ποτέ δεν λες τώρα τα έχω καταφέρει. Κάθε μέρα είναι και ένας καινούργιος αγώνας

– Πώς βιώνεις την εξέλιξη της δουλειάς σου στο πέρασμα του χρόνου; Σε ενθαρρύνουν οι συλλέκτες σου;

Η τέχνη είναι μια αέναη διαδικασία. Δεν σταματάει ποτέ να εξελίσσεται. Ποτέ δεν λες τώρα τα έχω καταφέρει. Κάθε μέρα είναι και ένας καινούργιος αγώνας. Στην ουσία είσαι εσύ και το έργο σου, αντιμέτωποι. Είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό έχω ακούσει πολλά καλά λόγια για την δουλειά μου. Αυτό είναι πάντα ευχάριστο να το ακούς.

– Εκτός από την ζωγραφική έχεις δημιουργήσει και κατασκευές. Πιστεύεις ότι το να χρησιμοποιείς διαφορετικά υλικά βοηθάει στην έκφραση αυτού που θέλεις να πεις;

Για μένα σημασία έχει το τι θα νιώσει κάποιος βλέποντας ένα έργο μου. Θέλω να μεταφέρω κάποια συναισθήματα, ανεξάρτητα με τα υλικά που χρησιμοποιώ. Είτε είναι ζωγραφική, είτε κατασκευή είτε μικρά γλυπτά, σημασία έχει τι εισπράτtεις από το έργο. Τι εκπέμπει. Έχω κάνει τα τελευταία χρόνια πολλές κατασκευές με σύρμα, χαρτιά από περιοδικά, γύψο και ξύλο.

Στην ARTATHINA έδειξα τρεις κατασκευές 80x80x8 εκ. Η έμπνευση ήταν η ζωγράφος Frida Kahlo.

Μια γυναίκα γλύπτρια, μια σύγχρονη καλλιτέχνις εξαιρετικά ανατρεπτική, είναι η Λουίζ Μπουρζουά

Μια γυναίκα γλύπτρια, μια σύγχρονη καλλιτέχνις εξαιρετικά ανατρεπτική, είναι η Λουίζ Μπουρζουά. Είναι επίσης σκληρή και ακούραστη και μοιάζει να διακατέχεται από μόνιμη αδυναμία ικανοποίησης.

Ολόκληρες σταδιοδρομίες θα μπορούσαν να βασιστούν σε μικρές ιδέες που χρησιμοποίησε για λίγο και έπειτα τις εγκατέλειψε. Θα μπορούσε να κάνει 20 καριέρες. Η εξέλιξή της, όμως, υπήρξε επίσης απολύτως συνεπής, με τη σφραγίδα μιας ρωμαλέας σκέψης που τείνει συνεχώς στην αλλαγή. Είναι εκπληκτική η ποικιλία στις μορφές, στα υλικά και στις συνθέσεις, από τα δεξιοτεχνικά σχέδια έως τη σκηνοθεσία εγκαταστάσεων μεγάλης κλίμακας, από τη λάξευση και την ξυλογλυπτική μέχρι το ράψιμο και το μαστόρεμα.

Αξιοποιεί οτιδήποτε της πέφτει στα χέρια, από τα κοντάρια και τα αδράχτια που είχαν εγκαταλειφθεί στο παλιό υφαντουργείο που χρησιμοποιούσε ως ατελιέ, μέχρι σουρωτήρια, χωνάκια παγωτού, ραγισμένα γυαλικά και σπασμένα έπιπλα, παλιά ρούχα βουτηγμένα στο γύψο. Αυτό το είδος ασυγκράτητης, χωρίς αναστολές δημιουργικότητας είναι κάτι που σπάνια συναντάς.

Στη δουλειά της κυριαρχεί η ζωή της που την αφηγείται ξανά και ξανά , με παραμύθια και ανέκδοτα, με γλυπτά και σχέδια και χαρακτικά και εγκαταστάσεις. Είναι δύσπιστη με τις λέξεις και ωστόσο τις χρησιμοποιεί όλη την ώρα, ξανακεντώντας διαρκώς τη βιογραφία της. Τα δοκίμια και οι συνεντεύξεις της, οι «εντυπώσεις», οι αφορισμοί και τα ανέκδοτα γραπτά της θα μπορούσαν να γεμίσουν πολλούς τόμους. Κάθε έργο είναι μια αφήγηση και μια αντιπαράθεση. Σε κάθε βήμα, σε κάθε στροφή, σε περιμένουν εκπλήξεις.

Οι μορφές της Μπουρζουά σπέρνουν τη σύγχυση, ή μάλλον καθρεφτίζουν τη σύγχυση που όλοι έχουμε μέσα μας, στη σχέση μας με σώματα και μέλη σωμάτων, με ανθρώπους και ζώα και πράγματα. Τριγυρίζει στα ερείπια των αναμνήσεών της, επανεφευρίσκοντας την ιστορία της καθώς βαδίζει.

– Πιστεύεις στη εξωστρέφεια της ελληνικής τέχνης; Πώς πρέπει να κινηθεί ένας Έλληνας καλλιτέχνης;

Είναι απαραίτητη. Πρέπει η δουλειά σου να είναι γνωστή σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Σε αυτή την κατεύθυνση φέτος τον Ιούνιο πήρα μέρος σε μια ομαδική έκθεση στη Ρωσία, στο μουσείο του Λέοντος Τολστόι.

Το θέμα ήταν οι ηρωίδες στα έργα του Τολστόι και εγώ εμπνεύστηκα ένα έργο από την «Άνα Καρένινα». Το 2016 πήρα μέρος σε μια έκθεση στο Λονδίνο, στην Belgravia Gallery. Ήμασταν τέσσερεις Ελληνίδες και η έκθεση διοργανώθηκε από τον Γιώργο Σταθόπουλο. Πολύ σημαντική εμπειρία.

Επίσης, και η ARTATHINA, στην οποία συμμετείχα φέτος με την γκαλερί Art Prisma βοηθάει στην εξωστρέφεια των καλλιτεχνών.

Πολλοί αγαπούν την τέχνη και επιθυμούν να αποκτήσουν ένα αυθεντικό έργο, δεν έχουν όμως τη δυνατότητα

– Διακρίνεις ότι η ζήτηση έργων Ελλήνων ζωγράφων αυξάνεται είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό;

Αυτό δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα. Είναι μια δύσκολη εποχή. Πολλοί αγαπούν την τέχνη και επιθυμούν να αποκτήσουν ένα αυθεντικό έργο, δεν έχουν όμως τη δυνατότητα.

Στο ατελιέ – Άντα Τσιροπούλου: “Τα ταξίδια της ψυχής μου”

ΑΝΤΑ ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

Γράφει ο Γιάννης Λιάκος

Γνωριζόμαστε με την Άντα Τσιροπούλου από τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα. Από τότε που μόλις είχε επιστρέψει από τις σπουδές της στην Φλωρεντία, στην Academia di Belle Arte, όπου είχε διαμείνει και εργαστεί για πέντε χρόνια.

Πολίτης του κόσμου, η Άντα με ξενάγησε στο εργαστήριό της, στο Π. Ψυχικό και ένοιωσα ότι ταξιδεύω μέσα από την ζωγραφική της στα τοπία όλου του πλανήτη.

Στο ατελιέ

Χρώμα, φως, σύνθεση και μεταφυσική προσέγγιση της μέρας και της νύχτας.

ΑΝΤΑ ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

Άντα Τσιροπούλου: “Έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου. Όπου και να πήγα είχα πάντα μέσα μου τις εικόνες και τις μυρωδιές του γιασεμιού και των λουλουδιών της γειτονιάς που μεγάλωσα στο Π.Ψυχικό.”

‘Εργο Άντας Τσιροπούλου

Τον Άνθρωπο θα μπορούσαμε να τον εξερευνήσουμε με τον θαυμασμό και τον σεβασμό που νοιώθουμε για ένα έργο τέχνης.” Η καλλιτεχνική δημιουργία με κάνει να εκτιμώ πιο πολύ την Ανθρώπινη ύπαρξη.

Όταν δουλεύω επάνω σε ένα τελάρο επηρεάζομαι από το φυσικό περιβάλλον, αλλά πολύ συχνά δημιουργώ τοπία της φαντασίας και της ψυχής μου.”

‘Εργο Άντας Τσιροπούλου
‘Εργο Άντας Τσιροπούλου
Η Άντα Τσιροπούλου στο ατελιέ της στο Π.Ψυχικό

Past Forward: Έκθεση Φωτογραφίας της Ομάδας των “Φωτοερευνητών”

Ο πραγματικός χώρος και χρόνος λήψης κάθε φωτογραφίας είναι γνωστός μόνο στον δημιουργό της. Εν αντιθέσει με τον αποτυπωμένο χωροχρόνο, ο οποίος ερμηνεύεται από το μελλοντικό θεατή της εικόνας κατά το δοκούν…

Παρελθόν, παρόν και μέλλον συνωθούνται για το ποιo θα επικρατήσει ενώ ο θεατής πλανιέται από τον εξωτερικό χώρο στον εσωτερικό χρόνο κι αντίστροφα…

Όλες αυτές τις αντιφάσεις στην φωτογραφική αποτύπωση, αλλά και τις παλίνδρομες σκέψεις του θεατή της εικόνας απ’τον κόσμο στο μικρόκοσμο κι απ’ το ορατό στο λανθάνον, διερευνούν οι Φωτοερευνητές στις εικόνες που θα παρουσιαστούν στην αίθουσα τέχνης Art Prisma στον Πειραιά -Κουντουριώτου 187- από 12 έως 21 Οκτώβρη 2018.

Συμμετέχοντες:

Μαρία Αναστασίου, Κίμων Αξαόπουλος, Αλεξάνδρα Γεωργίου, Ζωή Καρασίγκου, Θεοδόσης Κοκκόλιας, Κατερίνα Κορκού, Σίμος Λαζαρίδης, Μαίρη Παλαιολόγου, Αγνή Παχούλη, Αργύρης Τσαδήμας

Gallery Art Πρίσμα

Κουντουριώτου 187 Πειραιάς

Επιμέλεια – οργάνωση: Κίμων Αξαόπουλος – Νατάσα Θωμάκου

Εγκαίνια: Παρασκευή 12 Οκτώβρη ώρα 20.00

Διάρκεια έκθεσης 12 έως 21 Οκτώβρη 2018

Ώρες λειτουργίας:

Τρ/Πεμ/Παρ 10.30-15.00 &18.00–21.00

Τετ/Σαβ 10.30-15.00 – Δευτέρα κλειστά

 

 

 

Ανδρονίκη Χειλά: Αέναη πορεία στο φως

ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΛΑ

Ταλαντούχα καλλιτέχνις με δυνατή, προσωπική εικαστική γλώσσα, η Ανδρονίκη Χειλά, που έχει ζήσει και εργαστεί στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γερμανία τα τελευταία πέντε χρόνια, επέστρεψε δριμύτερη φέτος στην Ελλάδα και παρουσιάζει τη νέα της δουλειά που έχει τίτλο «Εἰς…» στο i-D ProjectArt από την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου.

Ένας χώρος που δίνει βήμα σε φερέλπιδες νέους δημιουργούς με τη σφραγίδα της Μαρίας Ξανθάκου, που έχει την οργάνωση και επιμέλεια της έκθεσης, και της ιδρύτριας του χώρου Ειρήνης Ντέρου. Λίγο πριν τα νέα της έργα συναντήσουν το κοινό η Ανδρονίκη Χειλά μας μίλησε γι’ αυτή τη νέα της εικαστική δημιουργία που αποτελεί πρόταση.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Τι όμως σημαίνει ο τίτλος της έκθεσης «Εἰς…»;

-Το «Εἰς…» έχει να κάνει με την πρόθεσή μας. Προσδίδει θετική στάση, αναφέρεται στην αναζήτηση, στην αέναη πορεία προς το φως. Αν θέλεις να ζήσεις, θα ζήσεις. Αν θέλεις να βγεις στο φως, θα βγεις. Ο ίδιος μας ο εαυτός, σε ανοδική πορεία, συνοδευόμενος από όλες τις εκφάνσεις της ζωής, διανύοντας τον δρόμο για το φως, την καθαρότητα της ψυχής. Μ’ ένα αίσθημα γαλήνης και ενεργητικότητας.

Αυτή η σειρά έργων έχει να κάνει με τον ψυχισμό μας, είναι μια μαρτυρία του φυσικού μας καθήκοντος για ζωή παλεύοντας με αγωνιώδη τρόπο να ερμηνεύσουμε τη φυσική μας κατάληξη. Με απασχολεί η διαρκής αναζήτηση που συντελείται μέσα εσωτερικές διαδρομές.

-Ποιο είναι το μήνυμα αυτής της έκθεσης στο κοινό;

-Προέρχεται και αυτό από τον τίτλο της έκθεσης. Το «Εἰς…» έχει να κάνει ακόμα με τη διάθεσή μας να συνυπάρχουμε, να συμμετέχουμε, να μοιραζόμαστε. Έχει να κάνει με τον χώρο, με τον χρόνο, έχει διάρκεια. Συνδέεται με τη διάθεσή μας να διατυπώσουμε ευχή. Στο σύνολό της η δουλειά αυτή αποτελεί μία εσωτερική εικαστική πρόταση, με στόχο την αλληλεπίδραση δεσμών, οραμάτων, με τη χρήση της φαντασίας και του ονείρου. Στην ουσία είναι μια πρόταση αλληλεπίδρασης με το φιλότεχνο κοινό, το μυημένο και το μη μυημένο. Είναι όλοι ευπρόσδεκτοι σε αυτή την έκθεση.

-Πώς θα χαρακτηρίζατε την εικαστική γραφή σας;

-Θα έλεγα ότι πρόκειται για μια έντονα χειρονομιακή γραφή που διαθέτει πολλά εξπρεσιονιστικά στοιχεία. Μια γραφή που προσωποποιεί το συναίσθημά μας με αφαιρετική ματιά. Στόχος μου είναι αντιμετωπίζοντας τους όποιους φόβους μας να οδηγηθούμε στην κάθαρση ώστε το κοινό να λάβει μηνύματα αισιοδοξίας.

-Ο άνθρωπος τι θέση έχει στη δουλειά σας;

-Ο άνθρωπος ενυπάρχει πάντα στο έργο μου ως μια ρευστή, αδιόρατη μορφή, που μπορεί να πάρει πολλές και διαφορετικές εκφράσεις. Με συγκινούν πάντα ο άνθρωπος και οι ανθρώπινες σχέσεις. Ο εσωτερικός κόσμος του, το πώς δρα σε σχέση με τον συνάνθρωπο και την παρουσία του στον χώρο. Θεωρώ ότι όλα είναι σχετικά άρα και η στάση μας, τα θέλω, οι πράξεις μας, τα συναισθήματά μας, ενεργοποιούνται, εκφράζονται, εξελίσσονται σε σχέση με το περιβάλλον, τον συνάνθρωπο.

-Και η φύση;

-Υπάρχει παντού στη δουλειά μου. Είναι η απόλυτη πηγή έμπνευσης. Πιστεύω στον ανθρωπομορφισμό της φύσης, ο οποίος συχνά αποτελεί πηγή έμπνευσης για εμένα. Είναι η ώρα που ένα δέντρο, ένας βράχος, ένα κομμάτι θάλασσας, μια φέτα ουρανού και γης αποκτούν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μεταφέρουν βλέμματα, ακούσματα, γεύσεις και αισθήσεις. Είναι περίεργο ίσως, αλλά εμένα μου συμβαίνει πολύ συχνά να προσωποποιείται μπροστά στα μάτια μου η φύση. Γι’ αυτό και προσπαθώ να έχω στα έργα μου μια διπλή οπτική, την ίδια στιγμή που ένα μέρος είναι αυτοτελές να αποτελεί ταυτόχρονα και μέρος ενός άλλου σχήματος, ως επί το πλείστον προσώπου, προσπαθώντας να εκφράσω συναισθήματα που υπάρχουν, όμως αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, άρα σαν να είναι μονίμως και διαρκώς μεταβλητά, ίσως και ασταθή… Είναι η στιγμή που ξεπροβάλλει ένα πρόσωπο, μια φιγούρα, για να δώσει μορφή στον περιβάλλοντα χώρο…

-Ζήσατε τα τελευταία πέντε χρόνια στη Γερμανία. Τι έχετε να πείτε για την αγορά της τέχνης στην Ελλάδα πριν και μετά την παραμονή σας στο εξωτερικό;

-Και πριν από την κρίση δεν ήταν τόσο διαφορετικά τα πράγματα. Απλά, κάποιοι που μπορούσαν επένδυαν παραπάνω. Είναι ούτως ή άλλως μικρό το ποσοστό εκείνων που αγοράζουν τέχνη. Το κοινό που ασχολείται με την τέχνη στην Ελλάδα είναι μικρότερο σε σχέση με το εξωτερικό. Βέβαια, υπάρχει διαφορά στην αγορά της τέχνης. Ήταν πολύ καλύτερα το 2006-7, ενώ είχαμε μεγάλη πτώση το 2010-2012. Στη συνέχεια έφυγα για το Βερολίνο, όπου έμεινα πέντε χρόνια. Στο εξωτερικό η αγορά είναι καλύτερη και ο καλλιτέχνης μπορεί να διαμορφώσει υψηλότερες τιμές. Ωστόσο, η αγορά του εξωτερικού έχει κορεστεί.

Δεν γίνονται πλέον τόσες πωλήσεις. Επιστρέφοντας βρήκα την ελληνική αγορά σε καλύτερο σημείο απ’ ότι την άφησα το 2012-13. Οφείλουμε να στηρίζουμε την ελληνική αγορά και πλέον κι εγώ θα βρίσκομαι περισσότερο στην Ελλάδα, χωρίς να κόψω απόλυτα την επαφή μου με το εξωτερικό.

Info:

Ανδρονίκη Χειλά «Εἰς…» («In to it») Εγκαίνια έκθεσης: Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018, 19:0. Διάρκεια έκθεσης έως τις 20 Οκτωβρίου. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10:00 -19:00. Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00-21:00 iD ProjectArt: Κανάρη 12, Κολωνάκι, 10674

Who is who

Η Ανδρονίκη Χειλά σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον Χρόνη Μπότσογλου, από το 2001 μέχρι 2006. Παράλληλα, παρακολούθησε αγιογραφία, νωπογραφία με τον Παύλο Σάμιο και ψηφιδωτό με τη Δάφνη Αγγελίδου. Φοίτησε με υποτροφία Erasmus-Socrates στην ΑΣΚΤ της Βαρκελώνης, κοντά στον Μ. Quilez (2004-2005). Σπούδασε συντήρηση έργων τέχνης στη Σχολή Πετρά και έκανε την πρακτική της στην Α’ Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού. Εν συνεχεία παρακολούθησε μαθήματα αγιογραφίας με τον Βασίλη Κοκοράκη, για τέσσερα συνεχή έτη.

Ζει στο Βερολίνο και είναι μέλος του καλλιτεχνικού οργανισμού Metallwerkstatt Tacheles, στο Βερολίνο.

Είναι συνδημιουργός του Metal Workshop Tacheles, στο Lilienkulturgarten, στο Βερολίνο, από τον Ιούνιο του 2013.

Έργα της υπάρχουν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews. Φύλλο 22/9/2018.

Δημήτρης Φόρτσας: Γλύπτης, ζωγράφος και designer

Ο Δημήτρης Φόρτσας στο ατελιέ του στα Σεπόλια

Στο εργαστήριο του στα Σεπόλια, σιδεράδικο κανονικό αλλά και σκηνικό- λες, από θεατρικό έργο, με υποδέχθηκε και με ξενάγησε στις δημιουργίες και στις εικαστικές του αναζητήσεις, ο καλλιτέχνης, Δημήτρης Φόρτσας.

Γράφει ο Γιάννης Λιάκος

Δημήτρης Φόρτσας : “Στη ζωή παίρνεις ένα ρόλο. Εγώ, από παιδί στο σχολείο πήρα τον ρόλο του ζωγράφου. Είχα μια ικανότητα να σχεδιάζω η οποία τροφοδοτήθηκε και έγινε στόχος ζωής.”

Στο χώρο του συνυπάρχουν γλυπτά, χρηστικά αντικείμενα και έργα ζωγραφικής.

Ο ίδιος λέει ότι η γλυπτική και το χρηστικό αντικείμενο είναι πολύ κοντά. Στο παρελθόν, η γλυπτική ήταν συνδεδεμένη με την αρχιτεκτονική και η συνεργασία με τους αρχιτέκτονες απαραίτητη. Στην εποχή μας αυτό είναι σπάνιο.

“Εμένα προσωπικά το να σχεδιάσω και να υλοποιήσω ένα αντικείμενο με ενδιαφέρει πολύ, και το θεωρώ ως ένα αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μου.”

Τέλος ο καλλιτέχνης αναφορικά στη δουλειά του είπε: “Στο έργο που κάνω, ως ιδέα και έναυσμα είναι ο αέναος κύκλος της ζωής, ο διάλογος των αντιθέτων, το κενό και το πλήρες, η μετάλλαξη και διαφοροποίηση από μία κατάσταση σε μια άλλη. Δηλαδή όλα αυτά που συναντούμε στη ζωή, τις σκέψεις αυτές δεν προσπαθώ να τις αποδώσω αναπαραστατικά, άλλα με τρόπο συμβολικό και έμμεσο.”

Στο ατελιέ του του Δημήτρη Φόρτσα στα Σεπόλια

Στο ατελιέ του Δημήτρη Φόρτσα

Στο ατελιέ του Δημήτρη Φόρτσα

Στο ατελιέ του Δημήτρη Φόρτσα
Στο ατελιέ του Δημήτρη Φόρτσα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΟΡΤΣΑΣ

Γιώργος Χουλιαράς: «Το πάθος για τη γλυπτική ξεπερνά το κόστος του υλικού»

«Ένα σωστό και ωραίο έργο δίνει πνευματικότητα στον χώρο, είναι ένα ευχάριστο ή δυσάρεστο ερέθισμα για τον πολίτη»

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

 

Περί γλυπτικών αισθήσεων

Ο Γιώργος Χουλιαράς, καλλιτέχνης σεμνός και ταλαντούχος είναι πιστός σε μια γλυπτική, που, όπως αναφέρει και ο ίδιος, «κουβαλάει την παλιά, αργή διαδικασία του κτισίματος». Γλυπτικές συνθέσεις που αναπτύσσονται στην κάθετο, με έντονα γραμμικά στοιχεία, παρουσίασε τον περασμένο χειμώνα στην Evripides Art Gallery. Οι συνθέσεις αυτές που ξεκίνησαν ως ιδέα από τη δεκαετία του ’90, αναπτύχθηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια και εικονοποιούν αισθήσεις των τεσσάρων εποχών του έτους.

Ο καλλιτέχνης στην έκθεση αυτή παρουσίασε ταυτόχρονα και ένα σύνολο μικρών γλυπτών με κυρίαρχη την ανθρώπινη φιγούρα, που παραπέμπει σε εικόνες της καθημερινότητας. Με την επιστροφή του στο εργαστήριο, μετά από τη θητεία του ως δασκάλου στην Α.Σ.Κ.Τ., δούλεψε πραγματευόμενος αυτή την περίοδο το υλικό και τον τρόπο χρήσης του και χρησιμοποιώντας υπολείμματα υλικού προηγουμένων εργασιών, δουλεμένα με έναν καινούργιο ενδιαφέροντα τρόπο που ανανεώνει την εικόνα της γλυπτικής του.

– Στην τελευταία σας δουλειά χρησιμοποιήσατε υλικά που βρίσκονταν τα τελευταία χρόνια στο εργαστήριό σας. Πώς αισθάνεται ένας καλλιτέχνης όταν μπορεί να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης από το «τίποτε»;

Με το πέρας της θητείας μου ως δασκάλου στη σχολή, έχοντας πια όλο τον χρόνο για τη δουλειά, αποφάσισα να δουλέψω μια σειρά γλυπτών χωρίς θέμα, για μένα. Κατά περιόδους κρατούσα απομεινάρια υλικού από προηγούμενες δουλειές, οπότε ξεκίνησα να δουλεύω και λόγω κόστους με αυτό το υλικό. Υποχρεώθηκα λόγω του μικρού μεγέθους των κομματιών μετάλλου να προσαρμοστώ στις δυνατότητές του. Αποδείχτηκε όλο αυτό ένα ενδιαφέρον γλυπτικό παιγνίδι.

photo-katoufas-brothers

 

– Πιστεύετε ότι το κόστος υλικού περιορίζει τον δημιουργό;

Το κόστος του υλικού σαφώς και είναι πολύ σημαντικό στη γλυπτική, δεν μπορεί όμως να γίνει ανασταλτικός παράγοντας στη δουλειά. Πρέπει να βρεις τρόπους να το ξεπεράσεις. Σημασία έχει το πάθος για τη γλυπτική που κουβαλά κάποιος. Θυμάμαι τα πρώτα γλυπτά, μετά τη σχολή, τα έκανα με πέτρες, πωρόλιθους, αγκωνάρια από τα νεοκλασικά που γκρεμίζονταν τότε στη γειτονιά μου –έμενα στα Εξάρχεια– ή από τα πεταμένα κομμάτια μαρμάρου στα παλιά λατομεία της Πεντέλης.

– Έχετε τιτλοφορήσει τις κάθετες γραμμικές συνθέσεις που μας παρουσιάζετε με ονόματα από τις τέσσερις εποχές. Πώς οδηγηθήκατε σε αυτή την έμπνευση;

Πώς περιγράφονται άραγε οι εποχές; Οι εποχές δεν εικονογραφούνται. Απλά δίνεται η γλυπτική απόδοση των αισθήσεων. Στόχος μου είναι να δώσω μέσα από τους κάθετους άξονες που εξελίσσονται σε εικαστικά γεγονότα τη δύναμη και ορμή της άνοιξης, τον νυχτερινό ρεμβασμό του καλοκαιριού και την παγερότητα του χειμώνα. Καθώς μπαίνει κάποιος στην γκαλερί βλέπει το έργο μου, που το έχω τιτλοφορήσει «Αίσθηση του χειμώνα». Αυτό ξεκίνησα να το δουλεύω χειμώνα, λίγο πριν την περίοδο των γιορτών χρησιμοποιώντας αρχικά κάποια μικρά κομμάτια σίδερου, που είχαν περισσέψει από ένα μεγάλο μου έργο.

Σιγά σιγά έπαιρνε τη μορφή δέντρου και η διαφάνεια της σύνθεσης άφηνε εμφανές το εσωτερικό του. Έτσι, η χρήση διαφόρων μετάλλων, με τις διαφορετικές ποιότητες και χρωματισμούς, άρχισε να συμμετέχει στη γενική ατμόσφαιρα των ημερών και γινόταν όλο και πιο συνειδητή η αίσθηση που μου προκαλούσε. Έτσι –λόγω των ημερών– μου δημιούργησε την αίσθηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου με χρήση ελαφρού φωτισμού στο εσωτερικό του. Ήταν παραμυθένιο, ήταν ένα έργο του χειμώνα!

 

photo-katoufas-brothers.

-Δημιουργείτε τα επιδαπέδια γλυπτά σας αυθόρμητα ή δουλεύετε βάσει σχεδίου;

-Στα έργα που παρουσιάζω στην έκθεση δεν χρησιμοποίησα προσχέδια. Γενικά δεν χρησιμοποιώ προσχέδιο όταν δουλεύω κάτι ελεύθερα για μένα. Αλλάζει όμως όταν δουλεύω κάτι για συγκεκριμένο θέμα και χώρο με αφορμή κάποια παραγγελία έργου. Τότε είμαι υποχρεωμένος να μελετήσω το έργο υπό κλίμακα, ώστε και ο ενδιαφερόμενος να έχει εικόνα για το τελικό αποτέλεσμα.

Μου αρέσει όμως να δουλεύω και μεγάλα έργα κατευθείαν στο υλικό, γιατί με αυτό τον τρόπο καταγράφεται πάνω στο έργο η αγωνία του ψαξίματος. Ένα τέτοιο έργο μου είναι η μαρμάρινη μεγάλη φιγούρα που βρίσκεται στο παραλίμνιο δρόμο στα Γιάννενα, φτιαγμένο πριν από περίπου είκοσι χρόνια.

– Τι υλικά σας αρέσει περισσότερο να δουλεύετε;

Όλα τα υλικά έχουν τη γοητεία τους. Μου αρέσει να δουλεύω τα γήινα σκληρά υλικά, όπως πέτρες, μέταλλα και τους συνδυασμούς τους.

– Υπάρχει η εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια όλο και πιο σπάνια δίνονται παραγγελίες για υπαίθρια έργα. Συμφωνείτε;

Η γλυπτική δικαιώνεται στον χώρο και στη μεγάλη κλίμακα σαν μέρος του τοπίου ή της πόλης. Φυσικά τέτοια έργα γίνονται από κρατικούς φορείς, δήμους, υπουργεία και σπάνια από ιδιώτες, λόγω του υψηλού κόστους και της συγκεκριμένης διαδικασίας που πρέπει να διέπει τον δημόσιο χώρο. Ένα από τα επακόλουθα της οικονομικής κρίσης που περνά η χώρα είναι και ο σχεδόν μηδενισμός αναθέσεων τέτοιων έργων.

– Εσείς, ως έμπειρος καλλιτέχνης, τι προσέχετε κυρίως στα υπαίθρια έργα;

Ένα έργο μιας μεγάλης κλίμακας στον δημόσιο χώρο πρέπει να «συνεργάζεται» αρμονικά με το γύρω του περιβάλλον. Λέμε ότι ένα έργο «κάθεται καλά» στον χώρο όταν το δέχεται ο χώρος. Ακόμα και οι πολίτες, ασυνείδητα βέβαια, αποδέχονται αγαπόντας ένα έργο ή αντιδρούν ή αδιαφορούν ανάλογα σε μια γλυπτική παρέμβαση στο δημόσιο περιβάλλον τους. Ένα σωστό και ωραίο έργο δίνει πνευματικότητα στον χώρο, είναι ένα ευχάριστο ή δυσάρεστο ερέθισμα για τον πολίτη ανάλογα.

– Θα θέλατε να συμβουλεύσετε κάτι τους νέους γλύπτες;

Σαν δάσκαλος διατηρώ επαφή με τους πρώην φοιτητές μου και νυν νέους γλυπτές. Παρακολουθώ την εξέλιξή τους και συμμερίζομαι τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, καθώς έχουν οξυνθεί λόγω της κατάστασης που βιώνουμε Εκείνο που τους τονίζω είναι να επιμένουν στη δουλειά τους και να μη χάσουν επαφή μαζί της –της δουλειάς εννοώ– λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν. Άλλωστε ένας από τους λόγους που χρησιμοποίησα «ανακυκλωμένο» υλικό μηδαμινού κόστους στην τωρινή έκθεση ήταν για να δείξω ότι δεν χρειάζεται και ακριβό υλικό για να κάνεις γλυπτική, αρκεί να έχεις το πάθος για αυτήν και κυρίως υπομονή, επιμονή και πάνω από όλα προγραμματισμό και πειθαρχία.

photo-katoufas-brothers

 

  • Evripides Art Gallerie

Ηρακλείτου 10 & Σκουφά – Κολωνάκι

* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην axianews.

Follicle/Θύλαξ: «Ένα οπτικοακουστικό παραμύθι»

Ένας παράξενος κήπος που αναπνέει, ένα κορίτσι με τερατωδώς μακριά μαλλιά, η Γιαγιά με το «λεπτό της γούστο», ο κος Λεό έμπιστος και αντάξιός της, μια μαμά-υδάτινη, ένας-μπαμπάς-που, η Σοφία με τον «έξω κόσμο» της, ο διάστικτος Πάτροκλος και η Φανή που πασπαλίζει με τη σκόνη του «λιγοστού δρόμου» σάς περιμένουν από την 1η Οκτωβρίου στο Faust Bar Theater.

To Follicle ακολουθεί τις αναμνήσεις ενός Κοριτσιού: τα μυστηριώδη παιδικά χρόνια μέσα σε ένα υπερπροστατευτικό, κλειστοφοβικό περιβάλλον, η αποκοπή της από τον πραγματικό κόσμο, η ενηλικίωση υπό «αιχμαλωσία» μέσα σε ένα περίεργο σπίτι, περιτριγυρισμένο από έναν κήπο που σχεδόν διαθέτει μια δική του ζωή. Το Kορίτσι είναι η αφηγήτρια της ιστορίας, η οποία ξεκινάει ήδη από τη μήτρα, εκεί όπου δημιουργείται η πρώτη της αντίληψη για τον εαυτό της και το σώμα της. Το Κορίτσι έχει γεννηθεί με μη αποδεκτά χαρακτηριστικά που τρομάζουν το στενό περιβάλλον της, μία μητριαρχική οικογένεια που κυβερνάται από τη σιδερένια θέληση της Γιαγιάς. Το Κορίτσι πάσχει από στραβισμό και επιπλέον έχει μακριά, πλήρως ανεπτυγμένα, μαύρα μαλλιά. Η αποδοκιμασία από μέρους της Γιαγιάς είναι αναπόφευκτη, όπως επίσης και η απόφασή της να διορθώσει τα ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά.

 

Τι θα δει το Κορίτσι με τα καινούρια του μάτια; Ποια μουσική επιτρέπεται; Τι γεμίζει τις πορσελάνες; Πώς προσφωνούνται οι άνθρωποι όταν χάνονται; Πώς γεννιούνται τα όνειρα; Τι σπρώχνει το χρόνο; Τι υπάρχει εκεί έξω; Πόσο αναπόδραστη είναι η… απόδραση; Και τελικά πόσο επιθυμητή;

 

Κείμενο-Σκηνοθεσία-Βίντεο: Σεβαστιάνα Αναγνωστοπούλου

Κοστούμια: Μιράντα Θεοδωρίδου

Μουσική-Sound design: Ελένη Λομβάρδου

 

 

Επί σκηνής: Ερμηνεύει και χορογραφεί η Φαίδρα Σούτου.

Στην οθόνη: Μαρία Αλιφέρη, Νίκος Ψαρράς, Σοφία Μαραθάκη, Χρήστος Καπενής, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Μαρίνα-Χλόη Αναγνωστοπούλου, Γιώργος Σταυριανός

 

Facebook Page

Facebook Event

info

Faust Bar Theater : Kαλαμιώτου 11 & Αθηναϊδος 12, Αθήνα

1 Οκτωβρίου – 6 Νοεμβρίου, στις 20:30

Διάρκεια: 70 λεπτά – Τιμές Εισιτηρίων: 10 ευρώ

Πληροφορίες – Κρατήσεις: FAUST | Τηλ.: 210 3234095 | [email protected] | www.faust.gr

Online Προπώληση: viva.gr

 

 

 

Από το τώρα στο αύριο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης στο Παρίσι

Έλληνες σύγχρονοι καλλιτέχνες που έχουν τα μάτια τους ανοιχτά, ταξιδεύουν, συναναστρέφονται, διαισθάνονται τρέχουν μπροστά από τον χρόνο, φέρνουν στο παρόν το μέλλον συνομιλώντας με το παρελθόν, συνδυάζουν σκέψεις, εικόνες, στιγμές, ιδέες, αγωνίες, όνειρα και ελπίδες.

Δεν θα μπορούσαμε να μη λάβουμε υπόψη κοιτώντας τα έργα τους τις προσωπικές τους μνήμες κι εμπειρίες, τις «διαδρομές» τους εκτός και εντός Ελλάδος, το διάλογο που αναπτύσσουν με μια τέχνη εκτός συνόρων.

Η δύναμη και η ζωτικότητα του έργου τους θα ήταν άδικο να περιορίζεται πάντα σε συνάφεια με την «κρίση», που φαίνεται να έχει σφραγίσει τις συνειδήσεις, είτε ως αντίδραση είτε ως καθρέφτης της. Άλλωστε η τέχνη αναμετριέται πάντα με τα κακώς κείμενα, σε όλους τους καιρούς και τόπους. Με αυτήν την έκθεση επιδιώκουμε να στραφούμε προς το μέλλον, να αναγνωρίσουμε φωνές δημιουργικές και αναγκαίες από καλλιτέχνες μη επαναπαυμένους.

Έργο Θωμά Τουρναβίτη

Το παιχνίδι μεταξύ έντονης παρουσίας και αδιευκρίνιστων μορφών στο «ζωντανό» έργο του Θωμά Τουρναβίτη, η απλότητα της δύναμης μέσα στη στωική παρουσία της Λαμπρινή Μποβιάτσου, η αίσια και απελευθερωτική μετενσάρκωση συναισθημάτων της Χριστίνα Φυτιλή, η παρατηρητική ένταση και συνεχής πρόκληση του Αντώνη Τσακίρη, η μοντέρνα αναγνώριση μιας «ακριβής» μας παράδοσης του Λεωνίδα Μιχαλάκου, οι επιούσιες για την τέχνη έρευνες του εικαστικού Γιώργου Γιώτσα, η εκφραστική ορμή στο έργο του Ελωίζου Θεμιστοκλέους και η μεταφυσική διάθεση του Σπύρου Λύτρα συνθέτουν μια έκθεση άκρως πολυφωνική, πραγματικά ποικίλη και ελεύθερη.

Οι φωνές των σύγχρονων αυτών Ελλήνων καλλιτεχνών ελευθερώνονται, οι προσωπικοί τους κόσμοι μας ανοίγονται. Τα έργα τους γίνονται παράθυρα της ψυχής τους και καθρέφτες δικών μας αναζητήσεων.

Έργο Αντώνη Τσακίρη

Κοινό τους σημείο είναι η καλλιτεχνική τους δράση και επαγρύπνηση σε μια χώρα που διψάει για εξωστρέφεια. Η τέχνη τους τρέχει μπροστά και γίνεται γέφυρα.

Όλοι οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες έχουν πραγματοποιήσει ατομική έκθεση στο Δεσμό τα τελευταία χρόνια. Έχουμε ήδη μοιραστεί με τον καθένα τους μοναδικές, έντονες στιγμές σ’ έναν αγαπημένο χώρο που γιορτάζει φέτος 35 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στις ελληνογαλλικές διαπολιτισμικές σχέσεις. Εγκαινιάζουμε έτσι τη νέα σεζόν με καλλιτέχνες που έγιναν φίλοι. Συνταξιδιώτες σε μια διαδρομή που της τέχνης ο λόγος μετράει, έχει βάρος και ευθύνη.

Ας συνεχίζουμε έτσι…

Από το σήμερα στο αύριο, να δίνουμε στην τέχνη πάντα το λόγο της, με ήθος, σεβασμό και αγάπη.

Έργο Γιώργου Γιώτσα

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες : Γιώργος Γιώτσας, Ελωίζος Θεμιστικλέους, Σπύρος Λύτρας, Λεωνίδας Μιχαλάκος, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Θωμάς Τουρναβίτης, Αντώνης Τσακίρης, Χριστίνα Φυτιλή

Επιμέλεια έκθεσης : Εύα Τζιμούρτα

Γκαλερί ΔΕΣΜΟΣ

Διεύθυνση: 14, rue Vandamme, 75014 Παρίσι

τηλ: +33 (0)1.43.20.84.04

Έργο Θωμά Τουρναβίτη

Έργο Αντώνη Τσακίρη

Έργο Γιώργου Γιώτσα

Έργο Αντώνη Τσακίρη

Νίκη Νικολαΐδη: «Η μόνη μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία»

Η Νίκη Νικολαΐδη ενδιαφέρεται για την έννοια του χρόνου, ανατρέχοντας σε όψεις από παλιά οικογενειακά άλμπουμ. Ταξιδεύει πίσω στον χρόνο και ανασύρει μνήμες από την παιδική της ηλικία.

Έργο Νίκης Νικολαΐδη

Η καλλιτέχνις κεντά τις αναμνήσεις, επιλέγοντας για μέσο έκφρασής της την πρόκληση της χειροναξίας μέσα από τη συμβολική και επίπονη διαδικασία του κεντήματος. Με την βελόνα αναπαριστά προσωπικές ιστορίες.

Έργο Νίκης Νικολαΐδη

Ο θεατής καλείται να βιώσει την ώσμωση ενός σύγχρονου έργου τέχνης που συνδιαλέγεται με την ποπ κουλτούρα και τις εκφάνσεις της, μέσα από το Ναΐφ και το υψηλό ταυτόχρονα.

Έργα Νίκης Νικολαΐδη

info

GALLERY 7

Σόλωνος 20 & Βουκουρεστίου

106 73 Αθήνα

Ώρες λειτουργίας : Τετ. Σάβ. : 11:00 – 15:00

Τρ. Πεμ. Παρ. : 11:00 – 14:00 & 18:00 – 21:00

Έργο Νίκης Νικολαΐδη

Η Ζέτα Δούκα στο Θέατρο Αλκμήνη

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το βιβλίο της Οριάνα Φαλάτσι και είναι αυτό που μας δημιούργησε έντονα την ανάγκη να ξανά ανεβάσουμε το “Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ”. Μέσα από μια καινούργια ματιά, μια νέα διασκευή που θα σχολιάσει – μοιραίως – όλα αυτά που συμβαίνουν και στις μέρες μας….

«Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που καίνε ανθρώπους; Νόμιζα ότι με τα κρεματόρια είχαμε τελειώσει. Έχουμε μπει σε μια σκοτεινή στενωπό χωρίς κανείς να είναι ακόμη σε θέση να “δει” τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Κινούμενη άμμος η χώρα, κινούμενη άμμος και όσα συμβαίνουν έξω από αυτήν. Αν ερχόσουν στον κόσμο θα μάθαινες τι είναι τα συναισθήματα, τι κάνει τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι. Θα μάθαινες τι είναι ο φόβος (πόσο φοβήθηκε άραγε ένα παιδί παλεύοντας με τον καπνό και τη φωτιά;)

Θα μάθαινες τι είναι αγωνία, τι είναι η αγανάκτηση, τι είναι οργή και τι θυμός, πώς νιώθουν χιλιάδες άνθρωποι που φωνάζουν το δίκιο τους ανεβαίνοντας αργά και συντεταγμένα το δρόμο που απέκτησε τελικά τη δική του ιστορία, τη δική σου ιστορία. Η πραγματικότητα μας έχει ξεπεράσει.

Τώρα βλέπουμε καθαρά ότι “ο Βασιλιάς είναι γυμνός”. Αν ζούσες και η μανούλα σου, σου διάβαζε το παραμύθι, θα γελούσες όπως όλα τα παιδιά όταν το πρωτακούν. Εμείς τώρα το συνειδητοποιήσαμε αλλά δεν μπορούμε να γελάσουμε, γιατί δεν είμαστε πια παιδιά».

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Μάνος Πετούσης

Κείμενο : Μάρω Μπουρδάκου

Παίζει: Ζέτα Δούκα

Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης

 

info

Πρεμιέρα: Δευτέρα 1 Οκτωβρίου, στις 21:15

Δευτέρα: 21:15 και Τρίτη: 21:15

Γενική Είσοδος: 14 €

Φοιτητικό, ανέργων: 12 €

Διάρκεια παράστασης :76’ χωρίς διάλειμμα

Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr

Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ | Αλκμήνης 8 | Γκάζι | 2103428650

«Ακανθώδης»

«Ακανθώδης» σε κείμενο και σκηνοθεσία Ζαχαρούλας Χρόνη 

0
Η Ελληνική Εταιρεία Παραγωγής Θεάτρου «ΦΩΤΟΝΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά την παράσταση «Ακανθώδης», σε κείμενο και σκηνοθεσία της Ζαχαρούλας Χρόνη. Η πρεμιέρα...