Γράφει η Μαρία Τριγώνη
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, έκανε την εμφάνιση του στη Γαλλία ένα καινούργιο κινηματογραφικό κίνημα με το όνομα “Νέο Κύμα”. Μέσω του “νέου κύματος”, μια ομάδα κριτικών ταινιών που εξελίχθηκαν σε σκηνοθέτες, βρήκαν ζωτικό χώρο να εκφράσουν τις αντιλήψεις τους για την τέχνη του κινηματογράφου προσφέροντας μια σειρά καινοτόμων προσεγγίσεων, ανατρέποντας το κατεστημένο της εποχής.
Το Νέο Κύμα δεν είναι απλώς μια νέα κινηματογραφική γραφή αλλά και μια διαφορετική οργανωτική δομή του κινηματογράφου
Το Νέο Κύμα δεν είναι απλώς μια νέα κινηματογραφική γραφή που αναπτύχθηκε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά και μια διαφορετική οργανωτική δομή του κινηματογράφου, εξέλιξη που συμβαδίζει και με τις ευρύτερες αλλαγές που πραγματοποιούνται σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Ένας από τους βασικούς πυλώνες του, αποτέλεσε ο Φρανσουά Τριφό. Θαυμαστής του αφηγηματικού κινηματογράφου, με θέματα που ακροβατούν ανάμεσα στο ερωτικό πάθος και την ανθρώπινη εμμονή, με πρωταγωνίστριες που πάσχουν από εσωτερικές νευρώσεις, συχνά βρίσκεται να αξιοποιεί στις ταινίες του την αστυνομική ίντριγκα. Υποστηρικτής του φυσικού φωτισμού επιδιώκει την ειλικρινή επαφή του θεατή με τα αντικείμενα και τα πρόσωπα.
Φρανσουά Τριφό,
θαυμαστής του αφηγηματικού κινηματογράφου, με θέματα που ακροβατούν ανάμεσα στο ερωτικό πάθος και την ανθρώπινη εμμονή
Με την ταινία του “400 χτυπήματα” παρουσιάζει τις περιπέτειες ενός εφήβου ο οποίος συχνά έρχεται σε σύγκρουση με τους γονείς και τους καθηγητές του, ώσπου καταλήγει σε ένα ίδρυμα για προβληματικούς νέους και η επαφή με τον ψυχολόγο αρχίζει να τον ξεκλειδώνει.
Ταινία με έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, καθώς πολλές από τις περιπέτειες του μικρού Αντουάν είναι προσωπικά βιώματα του Τρυφώ
Ταινία σταθμός του κινήματος με αυτοβιογραφικά στοιχεία, που μέσω της εκφραστικότητας του προσώπου και ακολουθώντας την πορεία του, εγείρει ζητήματα της άνισης μεταχείρισης των εφήβων και την ατέρμονη επιδίωξη για ελευθερία.
Το “Jules and Jim”, έρχεται να παρουσιάσει την ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου λίγο πριν τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο δείχνοντας τις αμφισβητήσεις του Τριφό στο μονογαμικό μοντέλο συνύπαρξης. Αντιμετωπίζοντας το γυναικείο φύλο με φόβο, δέος αλλά και αγάπη παρά τις απιστίες της ανεξάρτητης χειραφετημένης πρωταγωνίστριας, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της κινηματογραφικής γλώσσας του νέου κύματος ενώ άπτεται και της αρχής του ανθρωπισμού μεσώ της φιλίας των πρωταγωνιστών που πολεμούν σε αντίπαλα στρατόπεδα.
Η συγχώρεση είναι ένα ακόμα ζήτημα που διαπραγματεύεται ο σκηνοθέτης, μέσω της αδυναμίας να επιτευχθεί στη “Γυναίκα με τα Μαύρα” η οποία διακατέχεται από πνεύμα εκδικητικότητας προς αυτούς που δολοφόνησαν τον άντρα της.
Με την “Γοργόνα του Μισισίπι” να στέκεται στον αντίποδα όπου ο έρωτας του Λουί για μια γυναίκα, τον κάνει συνεχώς να την συγχωρεί παρά την κλοπή, τις απόπειρες δολοφονίας και τις διασυνδέσεις που έχει με τη μαφία.
Το πράσινο δωμάτιο βασισμένο σε έργο του Henry James, αποτελεί μια από΄ τις κύκνειες δημιουργίες του σκηνοθέτη, ο οποίος διαπραγματεύεται πλέον μέσω του, την ιδέα του θανάτου, αποφεύγοντας την προβολή του στοιχείου της νεότητας, δίνοντας της την χροιά μιας ταινίας που λειτουργεί ως γιορτή μνήμης.
Ο Τριφό παρόλο που υπήρξε πρωτεργάτης του νέου κύματος, διαμόρφωσε το δικό του κινηματογραφικό ύφος. Χωρίς να υπάρξει ποτέ στρατευμένος καλλιτέχνης, αποφεύγοντας να εκφράσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις, με ρητά διατυπωμένη την αθεΐα του, καταφέρνει να επαναπροσδιορίσει τα όρια μεταξύ εμπορικού και καλλιτεχνικού κινηματογράφου, δημιουργώντας ταινίες γεμάτες σε παραλλαγές μετεωριζόμενος ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή.
Info ταινίας
Τα 400 Χτυπήματα / Les Quatre Cents Coups / The 400 Blows
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τρυφώ
Σενάριο: François Truffaut (scenario), Marcel Moussy (adaptation)
Πρωταγωνιστούν: Ζαν-Πιερ Λεό, Αλμπέρ Ρεμί, Κλερ Μοριέ, Γκάι Ντεκομπλέ, Πατρίκ Οφέι, Ντανιέλ Κοτιέ, Ζορζέτ Φλαμάτ, Φρανσουά Νοσέρ
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1959
Διάρκεια: 99 λεπτά
