Στη νέα ατομική της έκθεση με τίτλο «Αν» η Αννίτα Χριστοφίδου καταπιάνεται με την υποκειμενικότητα του βλέμματος και προσπαθεί να το ερμηνεύσει, τόσο στη φωτογραφική της αποτύπωση όσο και στη χειρονομιακή της ζωγραφική. Ένα αλληγορικό ταξίδι με φιγούρες και σκιές που συνομιλούν σιωπηρά ανακαλύπτοντας κάποιες φορές την συναισθηματική ασάφεια και κάποιες φορές την παιδικότητα και τον ερωτισμό ως στοιχεία που συνθέτουν την ανθρώπινη φύση. Φυσικά τοπία που αντανακλούν τη σκοτεινιά, το ζόφο και τη θολή πραγματικότητα που κρύβεται μέσα μας και άλλα που προβάλλουν την ζωτικότητα.
Η καλλιτέχνης με δεξιοτεχνία και καλλιτεχνικό θάρρος παράγει έργα με κύριο χαρακτηριστικό τους τα ασαφή όρια στην κατανόηση, κατηγοριοποίηση και ερμηνεία τους. Οι φωτογραφίες και τα ζωγραφικά έργα της δημιουργούν ένα παλίμψηστο συγγενικών χρωματικών αντιθέσεων που αφήνουν να αιωρούνται δυσδιάκριτα τα όρια τόσο στο να καθορίσουμε αυτά τα έργα όσο και να τους δώσουμε ένα λογικό προσδιορισμό, μια ερμηνεία ή να διακρίνουμε τα σχήματα και τις γραμμές που μαρτυρούν κάποιο αποτύπωμα μιας παραστατικότητας.
Η διαχείριση της αντανάκλασης του φωτός και το παιχνίδι με τις αναλογίες των ανθρώπινων σωμάτων καταθέτουν ένα έργο δισυπόστατο μέσα από την επιμελή και εμπεριστατωμένη ενασχόληση της με την εικόνα τόσο στη ζωγραφική απεικόνιση όσο και στη ζωγραφική της έκφραση.
Η έκθεση «Αν» θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του προγράμματος Σύρος – Πολιτισμός 2024 και θα διαρκέσει από τις 23 Ιουλίου μέχρι και τις 4 Αυγούστου 2024.
Αννίτα Χριστοφίδου
Info
Διάρκεια έκθεσης «Αν» Τρίτη 23 Ιουλίου έως Κυριακή 4 Αυγούστου 2024
Ώρες λειτουργίας Καθημερινά 20:00 – 22:30
(ή κατόπιν ραντεβού στο τηλ. 6937-103578)
Αίθουσα «Εμμανουήλ Ροϊδη»
Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης
Στην διάσημη παραλία του Αγίου Φωκά στην Κω βρίσκεται το SAGREDO Boutique Hotel & Spa. Ένα καινούργιο μικρό ξενοδοχείο το οποίο φτιάχτηκε μέσα στο 2024. Ένας χώρος όπου κανείς μπορεί να βρει την απόλυτη ηρεμία και γαλήνη που αναζητά!
SAGREDO Boutique Hotel & SpaSAGREDO Boutique Hotel & Spa
Άρτια τοποθετημένο, σε κομβικό σημείο, ακριβώς πάνω στην παραλία χωρίς να ενοχλεί το περιβάλλον ή την αισθητική του καθενός, προσφέρει την απόλυτη αρμονία που αναζητάς! Με υπέροχο εσωτερικό σχεδιασμό στα δωμάτια και στη ρεσεψιόν, τεράστια αναπαυτικά κρεβάτια και πολυτελή και παράλληλα eco conscious amenities στο μπάνιο, σε κάνει να νιώθεις την απόλυτη χαλάρωση.
SAGREDO Boutique Hotel & Spa
Με υπέροχο πρωινό το οποίο απολαμβάνεις με θέα τη θάλασσα! Φρεσκοστυμμένους χυμούς, free range αυγά και αλλά πολλά γευστικά delicacies. Πεντανόστιμα φαγητά στο εστιατόριο και εξαιρετικά κοκτέιλ ολοκληρώνουν την υπέροχη ατμόσφαιρα των διακοπών.
SAGREDO Boutique Hotel & Spa
SAGREDO Boutique Hotel & Spa
Το κτήριο είναι εναρμονισμένο απόλυτα με το περιβάλλον και όλες οι σουίτες έχουν πανοραμική θέα στη θάλασσα. Φτιαγμένες με κομψότητα και μεράκι, με γνώμονα το ξύλο, προσφέρουν ένα ακόμη θετικό χαρακτηριστικό στη συνολική εικόνα αυτού του υπέροχου boutique hotel!
Οι ιδιοκτήτες με πολύ προσωπική δουλειά έχουν καταφέρει να δώσουν στον κάθε ταξιδιώτη αυτό που αναζητά, όταν βρίσκεται μακριά από το σπίτι του!
Όταν βρεθείς στην Κω πρέπει οπωσδήποτε να περάσεις από εκεί …
Την αναβίωση ή/και την εκπλήρωση του οράματος της γλύπτριας Άλεξ Μυλωνά (1920-2016) – με σύγχρονους όρους – προτείνει η υπαίθρια έκθεση που παρουσιάζεται έως τις 30 Σεπτεμβρίου, με ελεύθερη είσοδο, στην Εσπλανάδα του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) στο πλαίσιο της συνεργασίας του ΚΠΙΣΝ με την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (ΕΠΜΑΣ). Την έκθεση επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης και διευθύντρια της ΕΠΜΑΣ, Συραγώ Τσιάρα.
Το σκεπτικό της έκθεσης επικεντρώνεται στη σχέση της γυναικείας καλλιτεχνικής δημιουργίας με την ιστορική και θεσμική πραγματικότητα, τους περιοριστικούς όρους, το όνειρο και την έμπρακτη υπέρβαση. Εκκινεί από τις γλυπτικές/αρχιτεκτονικές προτάσεις που συνέλαβε και υλοποίησε η Άλεξ Μυλωνά κατά τη δεκαετία του 1970, αναπτύσσεται ως ένα σπονδυλωτό πρότζεκτ που συνομιλεί με το πρόγραμμα του ΚΠΙΣΝ και επιδιώκει να εκπληρώσει το αρχικό όραμα της δημιουργού με σύγχρονους όρους εκθεσιακού βιώματος, ορατότητας και συμμετοχικής δράσης στη δημόσια σφαίρα.
Η διαδρομή του δυναμικού αυτού εγχειρήματος, με τη συνδρομή της εικαστικού Ελένης Μυλωνά, του MOMus – Μουσείου Άλεξ Μυλωνά και του Ιδρύματος Άλεξ Μυλωνά, ξεκίνησε τον Απρίλιο στο πλαίσιο του φεστιβάλ WOW-Women of the World Athens 2024.
Η έκθεση πραγματοποιείται χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Άλεξ Μυλωνά, Ανάπτυξη του κύκλου, 1986, photo by Yiannis Kouskoutis
Ακολουθεί το επιμελητικό σημείωμα της επιμελήτριας, Συραγώς Τσιάρα
«Η Άλεξ Μυλωνά απευθύνεται στον φωτογραφικό φακό της εικαστικού Ελένης Μυλωνά φορώντας τις γλυπτές της δημιουργίες «Σταθμός Βενζίνας – Πανοπλία» και «Κεκλιμένο – Περικεφαλαία» εν είδει προστατευτικού εξοπλισμού. Το βλέμμα της, τόσο στη μετωπική πρόσληψη, όσο και στην εκδοχή των τριών τετάρτων, αποπνέει μια αίσθηση ήρεμης αυτοπεποίθησης, επίγνωσης, αλλά και ετοιμότητας. Η μορφή της αντανακλάται μέσα από το «Αεροδρόμιο», κατεβαίνει γυμνή τη σκάλα, ορίζει και ελέγχει το περιβάλλον, συγκροτεί την εικόνα του εαυτού μέσα από την παράθεση των γλυπτών της έργων στον οικείο χώρο του εργαστηρίου.
Η ίδια απουσιάζει σωματικά μόνο από το «Κυκλικό Θέατρο – Φρουτιέρα», τη μία από τις έξι φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην υπαίθρια έκθεση στην Εσπλανάδα του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Στη συγκεκριμένη φωτογραφία, ωστόσο, συνοψίζεται πιο εμφατικά η πρόθεση της Άλεξ: να μετατρέψει σε διακοσμητικά ή χρηστικά αντικείμενα εκείνα τα γλυπτά που δεν κατάφεραν να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό, να διανύσουν την απόσταση από το αρχικό μέγεθος στην τελική πραγμάτωση. Εκτός από ιδιαίτερες ερμηνείες του καλλιτεχνικού υποκειμένου, οι έξι vintage αρχειακές φωτογραφίες της Ελένης Μυλωνά αποτελούν τεκμήριο της συνάντησης δυο γυναικών εικαστικών δημιουργών που τις ενώνει επιπλέον η σχέση μητέρας – κόρης.
Η πρόταση της Άλεξ Μυλωνά για το πώς μπορείς να αντιπαρέλθεις με χάρη και επινοητικότητα τα εμπόδια που αντιμετωπίζεις στην πορεία για την επίτευξη του καλλιτεχνικού σου οράματος, συνιστά μια θαρραλέα, αισιόδοξη και ανατρεπτική χειρονομία. Ήταν τo 1976, όταν παρουσίασε για πρώτη φορά στην αίθουσα τέχνης «Πολυπλάνο», σε μια έκθεση αφιερωμένη στα θύματα της Κύπρου με τίτλο Γλυπτική – Προτάσεις για Αρχιτεκτονική, εκείνα τα γλυπτά έργα – φιλοτεχνημένα από φύλλα ψευδάργυρου ή ανοξείδωτο χάλυβα – που φιλοδοξούσαν να εξελιχθούν σε αρχιτεκτονικές κατασκευές, να κατοικήσουν στον δημόσιο χώρο για να εξυπηρετήσουν ποικίλες ανάγκες των χρηστών τους, με κοινό άξονα την προοπτική της συνάθροισης, όπως κυκλικό θέατρο, περίπτερο σε διεθνή έκθεση, εκκλησία, μνημείο πεσόντων, μουσείο – σχολείο, σταθμό βενζίνης, δημόσια ουρητήρια, αεροδρόμιο και κάθισμα σε μουσείο.
Μέχρι να επιτευχθεί ο επιθυμητός στόχος για την κοινωνική λειτουργία της δημόσιας γλυπτικής, η Άλεξ Μυλωνά δεν πτοείται: επινοεί εναλλακτικούς τρόπους αξιοποίησης, τα κάνει στοιχεία εξάρτυσης, διακοσμητικά ή χρηστικά αντικείμενα, τα αφήνει να ταξιδέψουν ελεύθερα και να αναζητήσουν τη δική τους ταυτότητα, όπως τα παιδιά της.
Άλεξ Μυλωνά, photo by Yiannis Kouskoutis
H Άλεξ Μυλωνά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920. Νεαρή αστή, ήδη παντρεμένη με τον δικηγόρο και μετέπειτα πολιτικό, Γιώργο Μυλωνά και μητέρα δύο κοριτσιών, της Μαρίας και της Ελένης, ξεκινά το 1945 να σπουδάζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήρι του Μιχάλη Τόμπρου. Μετά τις σπουδές της και αφού έχει ήδη αποκτήσει τον Αλέξανδρο, το τρίτο της παιδί, φεύγει από την Ελλάδα, ταξιδεύει στην Ευρώπη, ζει και εργάζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο Παρίσι και το 1960 παρουσιάζει γλυπτά έργα στο Ελληνικό Περίπτερο, στην 30ή Μπιενάλε της Βενετίας.
Η πρώτη έμπρακτη υλοποίηση του οράματος της Άλεξ Μυλωνά κατέστη δυνατή στο πλαίσιο της αναδρομικής της έκθεσης στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (ΕΠΜΑΣ) το 1986, όταν η πρωτότυπη μακέτα του έργου «Ανάπτυξη του κύκλου – Πρόταση για κάθισμα σε Μουσείο» μεταφέρθηκε σε σίδερο, σε μεγάλες διαστάσεις, εκτέθηκε στον κήπο της Πινακοθήκης, για να εγκατασταθεί στη συνέχεια στο Γουδί, στο υπαίθριο πάρκο της Εθνικής Γλυπτοθήκης. Από εκεί, μεταφέρεται το 2024 στην Εσπλανάδα για να υποδεχθεί το κοινό του ΚΠΙΣΝ και να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο ολιστικής προσέγγισης για τη λειτουργία της τέχνης στον δημόσιο χώρο που δεν περιορίζεται στην αισθητική αγωγή, αλλά συγκροτεί πυρήνες συλλογικής αλληλεπίδρασης, ανταλλαγής εμπειριών, εργαστηριακής δραστηριότητας και κοινωνικού διαμοιρασμού.
Πρόκειται για μια γλυπτή σύνθεση που δημιουργείται από τον αρμονικό συσχετισμό οριζόντιων και κατακόρυφων καμπυλόγραμμων επιφανειών, οι οποίες διασταυρώνονται για να συναρμόσουν με την καθαρότητα, τη λιτότητα και τη στιβαρή χορογραφία των όγκων τους μια οργανική σύζευξη μεταξύ του κενού και του πλήρους.
Άλεξ Μυλωνά, photo by Yiannis Kouskoutis
Την έκθεση στην Εσπλανάδα ολοκληρώνει η εγκατάσταση του γλυπτού της Άλεξ Μυλωνά με τίτλο «Μπεριόσκα», έργο του 1957, φτιαγμένο από σφυρήλατο σίδερο. Το έργο ανήκει σε μία ιδιαίτερα δημιουργική χρονική περίοδο (1955 – 1960), κατά την οποία η Άλεξ Μυλωνά απαλλάσσει τα γλυπτά της από κάθε επίπλαστο ή περιττό όγκο, επικεντρώνεται σε λιτές, αιχμηρές και ραδινές φόρμες και διερευνά την πλαστικότητα ποικίλων υλικών, όπως το σίδερο και το τσιμέντο, για να καταλήξει σε στέρεες, μετωπικές συνθέσεις που περιορίζουν την τρίτη διάσταση στην απολύτως απαραίτητη λειτουργική αναγκαιότητα της στήριξης.
Τα γλυπτά της αρθρώνουν χωρικές προτάσεις συνεύρεσης απλοποιημένων όγκων και πάλι μέσα από τη γόνιμη συμπληρωματικότητα του κενού με το πλήρες. Η «Μπεριόσκα», που ανήκει στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης, με την τοτεμική μορφολογία της αφαιρετικής επιμήκυνσης προτείνει μια αφαιρετική και συγχρόνως μνημειακή εκδοχή ένταξης των μορφών στον χώρο, σε μια καλλιτεχνική δημιουργία που ξεχωρίζει για την ελλειπτικότητα, τη σχηματοποίηση και τη λυρική ενορχήστρωση των χορευτικών κινήσεων.
H διαδρομή της Άλεξ Μυλωνά χαρακτηρίζεται από ριζικές ανατροπές ως προς τους κοινωνικά προδιαγεγραμμένους ρόλους. Διαγράφει μία ξεχωριστή εικαστική πορεία ανάμεσα στο σχέδιο, τη ζωγραφική και τη γλυπτική, στην οποία αφιερώνεται συστηματικά επιδιώκοντας τη γεωμετρική λιτότητα, την αιχμηρότητα, τη μετωπικότητα και την εναρμόνιση των αντιθέτων. Από το τσιμέντο και τον πωρόλιθο μέχρι τον ορείχαλκο, το σίδερο, το αλουμίνιο και το μάρμαρο πειραματίστηκε με ποικίλα υλικά και συνομίλησε με νεωτερικές εικαστικές τάσεις, όπως ο κονστρουκτιβισμός και η γεωμετρική αφαίρεση, χωρίς να απεμπολήσει την πολιτισμική μνήμη της αρχαϊκής γλυπτικής και της κυκλαδικής τέχνης.
Άλεξ Μυλωνά, photo by Yiannis Kouskoutis
Σε προσωπικό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο διεκδικεί και διαμορφώνει μια νέα, αυτοτελή ταυτότητα που την οδηγεί σε ρήξη με τη μητρότητα, τον οικογενειακό βίο, την ασφάλεια, αλλά και τους περιορισμούς των θεσμών. «Εμείς οι γυναίκες προσπαθούμε να σταθούμε σ’ αυτόν τον ανδροκρατούμενο κόσμο και με τις αιχμές μας να ισορροπήσουμε. Είναι ο αγώνας μας -» εξομολογείται στο φακό, σε ένα βίντεο-πορτρέτο που δημιούργησε η Ελένη Μυλωνά για την Άλεξ με αρχειακό υλικό το 2016, χρονιά του θανάτου της.
Οι φωτογραφίες της Εσπλανάδας είναι το απότοκο μιας προγενέστερης, απρόσμενης καλλιτεχνικής συνάντησης ανάμεσα σε μητέρα και κόρη, το καλοκαίρι του 1976 στην Αθήνα μετά από πρόσκληση της πρώτης προς τη δεύτερη. Φιλέρευνη και ανήσυχη δημιουργός η Ελένη Μυλωνά, ανταποκρίνεται στην πρόσκληση – πρόκληση να συναντηθεί με την Άλεξ και να τη φωτογραφίσει σε μια διεργασία επαναπροσδιορισμού της σχέσης μητέρας – κόρης, μέσα από τους όρους που επιτρέπει η εκ νέου ανακάλυψη, η αμοιβαία αποδοχή και η ισότιμη συνεργασία των δύο γυναικών εικαστικών.
Αν και δεν στάθηκε μια συμβατική, προστατευτική μητέρα για τα βιολογικά της παιδιά, αντιμετώπισε μ’ αυτόν τον τρόπο τα έργα που φιλοτέχνησε. Φρόντισε να δημιουργήσει εκ του μη όντος ένα Mουσείο που φέρει το όνομά της στην Πλατεία Ασωμάτων, στο Θησείο, για να τα στεγάσει. Η Άλεξ συνέλαβε και ολοκλήρωσε το έργο αυτό εν ζωή και -με πλήρη επίγνωση ότι δεν ήταν σε θέση να διασφαλίσει την πορεία του στο μέλλον – εμπιστεύτηκε τη λειτουργία του στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και ειδικότερα στους Ξανθίππη Χόιπελ, Μάρω Λάγια και Ντένη Ζαχαρόπουλο, οι οποίοι το αγκάλιασαν γιατί το εκτιμούσαν. Σήμερα λειτουργεί και υποδέχεται το κοινό του ως μέλος της οικογένειας του Μητροπολιτικού Οργανισμού Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης – MOMus.»
Με αφορμή την έκθεση, το ΚΠΙΣΝ διοργανώνει ένα πλούσιο παράλληλο πρόγραμμα που περιλαμβάνει σχολικά και εκπαιδευτικά προγράμματα καθώς και εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Άλεξ Μυλωνά, Μπεριόσκα, 1957, photo by Yiannis Kouskoutis
Ανάπτυξη του κύκλου, 1986
Επιχρωματισμένος σίδηρος 195 x 407 x 407εκ.
Δωρεά της καλλιτέχνιδος, 1987
Συλλογή Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου, αρ. έργου 7585
Μπεριόσκα, 1957
Σφυρήλατος σίδηρος, 235 x 200 x 30εκ.
Δωρεά της καλλιτέχνιδος
Συλλογή Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου, αρ. έργου 7586
11ο μουσικό φεστιβάλ Ελάτειας - Λίγο όνειρο ακόμα...
ΟΣύλλογος Νεολαίας Ελάτειας μας προσκαλεί στο 11ο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας, για να ζήσουμε όλοι μαζί μία μοναδική εμπειρία σε μια υπέροχη τοποθεσία μέσα στη φύση ανάμεσα σε πλατάνια, πεύκα και ρυάκια.
Τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής έντεχνης μουσικής θα είναι εδώ! Το φεστιβάλ της Ελάτειας μεγαλώνει ακόμα περισσότερο και φέτος για πρώτη φορά θα διαρκέσει 4 ολόκληρες μέρες!
Φεστιβάλ Ελάτειας
Αναλυτικά το πρόγραμμα του φεστιβάλ
Πέμπτη 1η Αυγούστου
HUMMINGS
ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΠΙΣΤΙΟΛΗΣ
SOCIAL WASTE
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ & 100°C
Παρασκευή 2 Αυγούστου
LOCOMONDO
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΜΑΤΟΥΛΑ ΖΑΜΑΝΗ
Σάββατο 3 Αυγούστου
ΠΑΝΟΣ ΒΛΑΧΟΣ
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Κυριακή 4 Αυγούστου
ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΩΡΑΪΤΗ
NOVEL 729
ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ
ΙΟΥΛΙΑ ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ
Το φεστιβάλ γίνεται στην τοποθεσία Αλωνάκι – Πλατάνια Ελάτειας, (2 ώρες οδήγησης από την Αθήνα), σε έναν καταπράσινο χώρο, γεμάτο με πλατάνια και ρυάκια, στους πρόποδες του όρους Καλλίδρομο με μαγική θέα προς τις κορυφές του Παρνασσού.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορείτε να κάνετε moto – cross στην επίσημη πίστα Ελάτειας – Λευκοχωρίου, πεζοπορία στη φύση (οργανωμένα μονοπάτια) και επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους της Ελάτειας. Για τους κατόχους εισιτηρίων τετραημέρου υπάρχει και η δυνατότητα camping με οργανωμένες υποδομές.
Η περιοχή προσφέρεται και για κοντινές εκδρομές σε απίστευτης ομορφιάς μέρη όπως στην Τιθορέα (Βελίτσα), στον καταρράκτη της Τρύπης (Διπόταμα), στα γραφικά χωριά Αγόριανη, Πολύδροσο και Γραβιά, στην μεγαλύτερη κορυφή του Παρνασσού (Λιάκουρα), στην περίφημη σπηλαιοεκκλησιά της Αγίας Ιερουσαλήμ στην Αμφίκλεια (χτισμένη από μοναχούς σταυροφόρους), στο παρκάκι της Παύλιανης έως και στις όμορφες παραλίες της Φθιώτιδας!
Φεστιβάλ Ελάτειας
Τα έσοδα του φεστιβάλ ενισχύουν τις δράσεις του Συλλόγου Νεολαίας Ελάτειας με σκοπό την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στον τόπο μας. Με τα έσοδα του 10ου φεστιβάλ Ελάτειας πραγματοποιήθηκαν οι ακόλουθες δράσεις:
– Εξοπλισμός στον Παιδικό Σταθμό Ελάτειας
– Χρηματικό ποσό για θεραπεία καρκινοπαθούς συμπολίτισσάς μας
– Χρηματικό ποσό για θεραπεία καρκινοπαθούς ανήλικου παιδιού
– Φιλανθρωπική Συναυλία αφιερωμένη στο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Αρρένων Λαμίας
– Είδη πρώτης ανάγκης και είδη παιχνιδιού και ψυχαγωγίας για το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Αρρένων Λαμίας
– Εκδρομή των παιδιών του ορφανοτροφείου Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Αρρένων Λαμίας
– Ανάπλαση χώρου και δενδροφύτευση στα Πλατάνια και στον Άγιο Λουκά Ελάτειας
– Διανομή δύο τόνων κρέατος σε συμπολίτες μας
– Διοργάνωση εθελοντικής αιμοδοσίας
– Αποκριάτικη εκδήλωση (συναυλία Banda Entopica)
– Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση (συναυλία Walkman the band)
Πέμπτη 1η Αυγούστου 2024
Παρασκευή 2 Αυγούστου 2024
Σάββατο 3 Αυγούστου 2024
Κυριακή 4 Αυγούστου 2024
Τιμές εισιτηρίων
17€ μονοήμερο εισιτήριο
55€ τετραήμερο χωρίς κάμπινγκ
Εισιτήριο κατασκήνωσης: 3 Ευρώ.
Αφορά θέση για σκηνή 2-4 Ατόμων (όλα τα έσοδα από τα εισιτήρια της κατασκήνωσης θα διατεθούν στο σύλλογο γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες «Λάμψη»)
Νέος καλλιτέχνης, προσηλωμένος με αγάπη στην Τέχνη, ο Στρατής ξεχώρισε ανάμεσα σε 700 περίπου καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένους και ήταν ένας από τους τρεις νικητές του βραβείου του Ιδρύματος Μαμιδάκη (G & A Mamidakis Foundation).
Το έργο του τοποθετήθηκε, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί, στο Minos Palace hotel & suites στον Αγ. Νικόλαο στην Κρήτη.
Ο Στρατής χρησιμοποιώντας την τεχνική του papercut δημιούργησε με πρωτοτυπία διάτρητα έργα τέχνης και εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας, αποτελούμενες από χειροποίητα χαρτιά λίγων γραμμαρίων, τα οποία επεξεργάστηκε με χειρουργικό νυστέρι.
Τίτλος του έργου είναι «Long Waves», μια εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας – 30 μέτρων – από διάτρητο χειροποίητο χαρτί με την τεχνική του paper cut, που ανακλά στη μνήμη μας τη μορφή και την κίνηση της θάλασσας, αλλά παράλληλα λειτουργεί και ως σύμβολο μίας νέας εποχής, παρομοιάζοντάς την με εικόνες από δίχτυα ψαρέματος.
Στόχος του καλλιτέχνη είναι η αφύπνιση του κοινού για την επιτακτική σημασία της φροντίδας των θαλασσών.
Εξάλλου, το Βραβείο Τέχνης 2024, διατηρώντας τις καινοτομίες της προηγουμένης χρονιάς, αναφερόταν στην ευρύτερη θεματική της «Φροντίδας» (Care).
Εκτός από το έργο του Ταυλαρίδη, διακρίθηκαν το «Τοπίο σε Κίνηση» της Ειρήνης Μίγα και το «The Resilient Thread» της Κατερίνας Νάκου.
Στρατής Ταυλαρίδης
-Στρατή, τι σημαίνει «Τέχνη» για σένα και τι ρόλο παίζει στην καθημερινότητά σου;
–Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από την τέχνη. Η τέχνη για εμένα ισούται με τη λέξη ελευθερία. Δεν το αντιμετωπίζω σαν κάτι διαφορετικό από εμένα, είναι η φύση μου. Είμαι δοσμένος ολοκληρωτικά. Για να μπορέσω να δημιουργήσω ένα νέο έργο, απαραίτητο είναι οι ορίζοντες μου να είναι ανοιχτοί και οτιδήποτε τρελό μου έρθει στο μυαλό να προσπαθήσω να το υλοποιήσω.
Όλη αυτή η διαδικασία με οδηγεί όλο και πιο κοντά στον πυρήνα μου.
-Η πρώτη πληροφορία ήρθε μέσω του τύπου διαβάζοντας ένα άρθρο. Έπειτα μιλώντας με άλλους συναδέλφους έμαθα περισσότερες πληροφορίες. Το ενθαρρυντικό είναι ότι γίνονται πολλές προσπάθειες από πολλούς φορείς και μεγάλα ιδρύματα ώστε η Αθήνα να μπει στο χάρτη της παραγωγής σύγχρονης τέχνης.
Σε αυτό που διαφέρει το G & AMamidakisFoundation είναι η φροντίδα που νιώθεις όταν έρχεσαι σε επαφή με όλη την ομάδα που εργάζεται για το project. Πρόκειται για μία μεγάλη αγκαλιά, που έχει τεράστια εμπιστοσύνη στους καλλιτέχνες και αυτό ξεκινάει από τον πυρήνα του, την ίδια την Τζίνα Μαμιδάκη.
Ξέρετε, είναι πρωτόγνωρο και δύσκολο στις μέρες μας ένας νέος δημιουργός σε αυτή τη χώρα, η οποία δεν εκτιμά τους καλλιτέχνες της, να πατήσει στα πόδια του και να κάνει τις ιδέες του πραγματικότητα. Τέτοιες πρωτοβουλίες είναι ενθαρρυντικές για να συνεχίσει η παραγωγή σύγχρονης τέχνης με νόημα στην χώρα μας.
Στρατής Ταυλαρίδης
-Το έργο που παρουσίασες και βραβεύτηκε έχει τίτλο «LongWaves». Πώς συνέλαβες την ιδέα και γιατί επέλεξες αυτόν τον τίτλο;
–Η αφετηρία για το έργο «Long waves» ήταν ο ίδιος ο τόπος. Κάθε φορά που ξεκινάω να εργάζομαι για ένα έργο τα ερωτήματα τα οποία θέτω στον εαυτό μου είναι το πως, το πού, το γιατί και το πότε. Απαραίτητες ερωτήσεις, οι οποίες συντελούν στη σύλληψη και στη δημιουργία ενός έργου τέχνης. Η θάλασσα για εμένα αποτελεί πηγή έμπνευσης. Στο έργο μου με ενδιαφέρουν οι διάρκειες και τον τελευταίο καιρό με απασχολεί η έννοια της «μακράς διαρκείας».
Ο τίτλος του έργου «Longwaves» ήρθε από τη θεωρία των «μακρών κυμάτων» του Ρώσου Οικονομολόγου Νικολάι Κοντράτιεφ. Στον πυρήνα της θεωρίας είναι ότι η τεχνολογική καινοτομία που αναπτύσσεται, μετά από μια μεγάλη κρίση ή έναν πόλεμο, έχει ως αποτέλεσμα μια μακρά περίοδο ευημερίας. Ωστόσο, αυτά τα κύματα ευημερίας δημιούργησαν και δημιουργούν κατάλοιπα στον βυθό των θαλασσών. Η φροντίδα των κυμάτων της θάλασσας είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον και την ευημερία των πολιτισμών.
Η Κρήτη κατέχοντας γεωγραφικά στρατηγική θέση στην ανατολική Μεσόγειο φέρει από την αρχαιότητα έως σήμερα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και τη διατήρηση του πολιτισμού. Πάνω σε αυτό το θαλάσσιο σταυροδρόμι αναπτύχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα εμπορίου της μινωικής περιόδου, όπου έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διασπορά της γνώσης και της παγκόσμιας εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού στην Δύση. Σήμερα αμέτρητοι τόνοι απορριμμάτων καταλήγουν σε αυτή διαταράσσοντας το οικοσύστημα.
Ωστόσο, η θάλασσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που σήμερα κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ. Όλα αυτά συντέλεσαν ώστε να δημιουργήσω την εγκατάσταση «Long waves» και να καταθέσω την πρόταση μου στο G & A Mamidakis Foundation.
Στρατής Ταυλαρίδης
Το σημαντικότερο για ένα έργο τέχνης είναι να μπορεί να εκτελεί τον ρόλο για τον οποίο έχει δημιουργηθεί
–Τι υλικά χρησιμοποίησες;
–Όλα μου τα έργα αποτελούνται από χειροποίητα χαρτιά λίγων γραμμαρίων τα οποία κόβω στο χέρι με χειρουργικό νυστέρι. Τα χειροποίητα χαρτιά παράγονται με παραδοσιακές τεχνικές από μικρές βιοτεχνίες ασιατικών χωρών και ως βασικό μου υλικό μου έδωσαν απλόχερα όλα αυτά που έψαχνα ώστε να μπορέσω να εκφράσω τη λεπτότητα, την κίνηση και την ευαισθησία των θεμάτων που με απασχολούν.
Ως δυτικοί, έχουμε την εντύπωση ότι το χαρτί είναι κάτι το αναλώσιμο χωρίς μεγάλη αντοχή στο χρόνο. Αυτό συμβαίνει γιατί η δημιουργία του χαρτιού είναι πολύ μακριά από την κουλτούρα μας. Ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε αλλά δε γνωρίζουμε τίποτα για αυτό.
Ό,τι γίνεται πάνω στο χαρτί μένει με έναν προσιτό τρόπο.
Η εξέλιξη της ανθρωπότητας οφείλει πολλά στο χαρτί.
Στρατής Ταυλαρίδης X Perrakis Papers
–Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στον θεατή;
-Η σκέψη μου πίσω από την μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση των 27 μέτρων «Long Waves», από διάτρητα χειροποίητα χαρτιά 30 γραμμαρίων είναι να στρέψει το βλέμμα του θεατή σε κάτι που έχει πάψει να παρατηρεί, την αναγκαιότητα της φροντίδας που πρέπει να δείξουμε στη θάλασσα καθώς και σε ποιο βαθμό έχουμε συνείδηση αυτού του προβλήματος.
Μέσα από την οπτική ψευδαίσθηση της κίνησης της θάλασσας, προτρέπω τους θεατές να μπούνε βαθύτερα μέσα σε αυτή, κάτω από τους κυματισμούς της. Να δούμε το φυσικό περιβάλλον που εμείς οι ίδιοι έχουμε βλάψει. Το 46% των σκουπιδιών που καταλήγουν στις θάλασσες είναι αλιευτικός εξοπλισμός. Πεταμένα δίχτυα αλιείας, τα οποία είναι πολύ πιο επικίνδυνα από τα πλαστικά απορρίμματα, καθώς είναι φτιαγμένα για να σκοτώνουν και παρότι έχουν πάψει να χρησιμοποιούνται συνεχίζουν το έργο τους.
Μαζί με τη θάλασσα καταστρέφεται η ζωή και ο πολιτισμός.
Ας φροντίσουμε ότι μας απομένει.
Στρατής Ταυλαρίδης X Perrakis Papers
-Έχουμε συνηθίσει να θαυμάζουμε έργα τέχνης κυρίως στα μουσεία. Πώς αισθάνεσαι που το έργο σου παρουσιάζετε σε ένα ξενοδοχείο Τέχνης;
-Ο φυσικός χώρος ενός έργου τέχνης είναι δίπλα στον άνθρωπο. Οπουδήποτε κι αν είναι αυτό, από το δημόσιο χώρο, τα λόμπι μεγάλων εταιρειών και ξενοδοχείων πόσο μάλιστα μέσα στα σπίτια των ίδιων των ανθρώπων που τα έχουν επιλέξει να τους συντροφεύουν στη ζωή τους.
Οι άξονες που λαμβάνω πάντα υπόψη μου είναι ο τόπος, ο χρόνος, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και η κατεύθυνση του φωτός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο διάδρομος του ξενοδοχείου είναι ο καμβάς μου.
Έβαλα τον εαυτό μου πρώτα στο ρόλο του θεατή και έπειτα στο ρόλο του καλλιτέχνη ώστε να μπορέσω να αφουγκραστώ την γραμμική πορεία που θα έχει ο θεατής διασχίζοντας το ίδιο το έργο μέσα στο μακρύ διάδρομο.
Το σημαντικότερο για ένα έργο τέχνης είναι να μπορεί να εκτελεί τον ρόλο για τον οποίο έχει δημιουργηθεί, να μπορεί να επικοινωνεί με τους θεατές ανεξαρτήτως του χρόνου και του χώρου που παρουσιάζεται.
Στρατής Ταυλαρίδης X Perrakis Papers
–Είσαι νέος καλλιτέχνης. Πώς εκτιμάς την αγορά της Τέχνης στην Ελλάδα;
–Ανήκω στη γενιά που όταν βγήκε στην αγορά η χώρα μας βρισκόταν σε οικονομική κρίση, πολιτική αστάθεια, capital controls κ.α.
Μία πολύ δύσκολη συνθήκη, πόσο μάλιστα για ένα νέο άνθρωπο που ξεκινάει από το μηδέν. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, πόση πίστη και επιμονή χρειάζεται αυτή η διαδρομή.
Η συγκυρία που βιώνουμε εξακολουθεί να είναι δύσκολη, όταν το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι το ίδιο το κράτος, ως νέος όμως και ως δημιουργός νιώθω ότι οφείλω να είμαι αισιόδοξος και να κοιτάζω το μέλλον θετικά.
Ο Στρατής Ταυλαρίδης
WhoisWho
Ο Στρατής Ταυλαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990 και είναι απόφοιτος της Σχολής Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Χρησιμοποιώντας την τεχνική του papercut δημιουργεί διάτρητα έργα τέχνης και εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας, αποτελούμενες από χειροποίητα χαρτιά λίγων γραμμαρίων, τα οποία κόβει με χειρουργικό νυστέρι. Έχει εκθέσει ατομικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην “Izmir Mediterranean Biennal” το 2023 και στη “15th Biennale de la Mediterranée” το 2011.
Έχει βραβευτεί σε ελληνικούς και ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς με το βραβείο τέχνης του Ιδρύματος G. & A. Mamidakis Foundation (2024), στο «Πάμε Απέναντι»-Άρσις (2012) και στο Hulda Festival (2011)… Συμμετείχε στις: Art Fair ”Tom of Finland Art & Culture Fail” (2023), “Rome International Art Fair” (2021), “London Art Fair” (2015), “Art Athina” (2014). Έχει εκθέσει ομαδικά σε Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Σερβία, Τουρκία και Ελλάδα. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Εύη Κυρμακίδου, 'Colorful 30', 1027, Ακρυλικά σε Καμβά, 140x100 εκ.
Ο Δήμος Ύδρας σας προσκαλεί την Τετάρτη 24 Ιουλίου 2024, στις 19:30, στην Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, στην έναρξη της ομαδικής έκθεσης ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον VII ή Παραδοσιακές Πρακτικές- Σύγχρονο Τραύμα’’ και στη συνέχεια θ’ ακολουθήσει περιήγηση στους 14 χώρους που εκτείνεται η έκθεση.
Η έκθεση ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον’’ ήταν ένα workinprogress project, ένα ανοιχτό εργαστήρι ιδεών, που προσπάθησε να δημιουργήσει έναν διάλογο μεταξύ Ελληνίδων εικαστικών, με στόχο να ενώσει τις γυναίκες από το παρελθόν στο μέλλον, αφού η χειρωναξία των προγόνων μας, μέσα από το βλέμμα και τα μέσα των σύγχρονων καλλιτεχνιδών, μετατράπηκε σε σύγχρονη τέχνη, που αγγίζει και καυτηριάζει ζητήματα σημαίνουσας σημασίας.
Έχοντας έτσι διανύσει μία μεγάλη διαδρομή με καλλιτέχνιδες και χώρους που εναλλάσσονταν, κλείνει τον κύκλο της στην Ύδρα σε 14 διαφορετικούς χώρους, δημιουργώντας ένα πλέγμα σχέσεων και προβληματισμών σε ένα θέμα που ξεκίνησε το 2019 με την πεποίθηση ότι πολλά άλλαξαν στον κόσμο των γυναικών, στην οικία και στις διαπροσωπικές σχέσεις καταλήγει το 2024, να ερευνά τις διαστάσεις ενός σύγχρονου τραύματος που απορρέει από τις πρακτικές των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών μιας σχεδόν πολεμικής εποχής μετά την Οικονομική Κρίση και την μακρά περίοδο εγκλωβισμού λόγω Covid, όπου η έμφυλλη βία και οι γυναικοκτονίες αναδύθηκαν στο προσκήνιο δημιουργώντας νέα ερωτηματικά που καλούνται οι καλλιτέχνιδες να εξετάσουν σε αυτά τα πεδία μέσα από το τελευταίο μέρος της ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον VII ή Παραδοσιακές Πρακτικές- Σύγχρονο Τραύμα’’.
Ζωγραφιά Ποπώλη, Τα νήματα της μνήμης Πράξη II ‘Έρως και ψυχή”, Κλωστές, μαρκαδόροι, κάρβουνο, ακρυλικά σε καμβά, δαντέλα, 100Χ78 εκ.
Αφετηρία της έκθεσης ήταν η Αθήνα τον Ιούνιο του 2019 όπου συμμετείχαν 20 καλλιτέχνιδες, σε μία εποχή που οι αναζητήσεις γύρω από το θέμα, ήταν ανύπαρκτες, που όμως ενδιέφεραν ιδιαιτέρως την εμπνεύστρια και επιμελήτρια του project Έφη Μιχάλαρου, η οποία όπως χαρακτηριστικά σημειώνει
’’Συνάντησα την Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα Janine Antoni τον Ιανουάριο του 1996 και έζησα 3 ολόκληρους μήνες, δίπλα της, καθημερινά, στον εκθεσιακό χώρο ‘’Νίκος Κεσσανλής’’, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου, ύφαινε την κουβέρτα των ονείρων της, αφού το βράδυ ήταν συνδεδεμένη με μία συσκευή χαρτογράφησης της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου, που κατέγραφε τα όνειρά της και το πρωί ύφαινε στον δικό της μεταμοντέρνο αργαλειό την κουβέρτα με την οποία σκεπαζόταν, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή, θα οργανώσω μια έκθεση με γυναίκες που χρησιμοποιούν παραδοσιακές μεθόδους και υλικά με νέες μεθόδους’’.
Ο κύκλος, όπως και οι αναζητήσεις που άνοιξε το Υφαίνοντας ήταν ευρύς… γι’ αυτό και απλώθηκε τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό από στην Λάρισα, ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον ΙΙ’’ και την Δημοτική Πινακοθήκη- Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα, στα Σκόδρα, στην Δημοτική Πινακοθήκη και εν συνεχεία στο COD τον εκθεσιακό χώρο του Πρωθυπουργικού Μεγάρου, στα Τίρανα το ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον ΙΙΙ’’, μέχρι το Παρίσι ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον IV’’ και το Ελληνικό Σπίτι, ολοκληρώνοντας τον κύκλο του εξωτερικού και αυξάνοντας τις καλλιτέχνιδες από 20 στις 50. Λειτούργησε και λειτουργεί ως παζλ, που οι ψηφίδες του συντείνουν στην δημιουργία της εικόνας και του ρόλου που έπαιξαν οι γυναίκες στην ιστορία, την κοινωνία και την οικονομία.
Βίκυ Βασιλείου, Άτιτλο, 2024, Ακρυλικά και Φυσικά Νήματα σε Καμβά Κεντήματος, 100×66 εκ.
Ως ένα πρώτο πέρασμα από την Ύδρα, πραγματοποιήθηκε το ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον V’’, στην Δημοτική Αγορά με 25 καλλιτέχνιδες και την Υποστήριξη της ΚΕΔΥ και του Δήμου Ύδρας, στην Σαλαμίνα, τόπο καταγωγής της επιμελήτριας, από όπου ξεδιπλώνεται το νήμα της ιστορίας, προσωπικής και συλλογικής στην Λαογραφική Στέγη, με 22 καλλιτέχνιδες και αρκετά καινούργια έργα, πραγματοποιήθηκε το ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον VI’’ με στόχο να δημιουργηθεί ένας γόνιμος διάλογος με το χώρο και τα αντικείμενα-κειμήλια και την παράδοση που μεταφέρει και μεταλαμπαδεύει στις νέες γενιές με το σύγχρονο εικαστικό αφήγημα.
Και ολοκληρώνεται με το ‘’Υφαίνοντας το Μέλλον VII ή Παραδοσιακές Πρακτικές- Σύγχρονο Τραύμα’’ με τις περισσότερες καλλιτέχνιδες που έχουν συμμετάσχει σε αυτή την διαδρομή στην Ύδρα και σε πολλούς διαφορετικούς χώρους θεσμικούς και μη. Απλώνεται έτσι από την Ιστορική Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη και Οικία & Ατελιέ Τέτση, μικρούς και μεγαλύτερους χώρους Εστίασης, Καταστήματα, Γραφεία και Ξενοδοχεία, με στόχο να συνδέσει το δημόσιο με το ιδιωτικό και το οικείο με το ανοίκειο με ένα ευρύτερο κοινό, ως προάγγελος μιας Biennale που έπεται θα σταχυολογεί και θα συνοψίζει κάθε δύο χρόνια την σημασία του τόπου, του τοπίου και της εντοπιότητας, μέσα από την σύγχρονη τέχνη.
*Η έκθεση πραγματοποιείται με την Αιγίδα του Δήμου Ύδρας
Σοφολόγη Φανή, The Painting, Φωτογραφία από Περφόρμανς, Λόφος Φιλοπάππου 2001, 60 Χ 32 εκ., πρεσαρισμένη σε PVC
Info
Διάρκεια έκθεσης Τετάρτη 24 Ιουλίου έως Κυριακή 25 Αυγούστου 2024
Η έκθεση εκτείνεται σε 14 διαφορετικούς χώρους στην Ύδρα:
Ιστορική Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, Οικία & Ατελιέ Τέτση, HydroussaHotel, MistralHotel, PhaedraHotel, IppokamposHotel, KashishHydra, Manna – CookHouse, Η Ωραία Ύδρα, Οίκος Αμυγδαλωτών Τσαγκάρης, NeseaBoutiqueApartments, Λογιστικό Γραφείο K. I. Αναστόπουλος & Συνεργάτες, ElenaVotsi, PapagalosCocktailBar.
**Παράλληλα σε ένα specialevent θα πραγματοποιηθούν στην Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη μία σειρά από Performances από τις συμμετέχουσες εικαστικούς, θα προβληθούν Βίντεο και θ’ ακολουθήσει Διάλογος της Επιμελήτριας με τις εικαστικούς και το κοινό πάνω στο θέμα: “Γυναικεία Εργασία και Οικοτεχνία από την Αρχαιότητα και την Κλωθώ μέχρι σήμερα. Πρακτικές και τακτικές, πως αυτές άλλαξαν, μετεξελίχθηκαν ή αλλοιώθηκαν”.
Ωράριο
Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, Δευτ-Κυρ. 10:00-16:00
Οικία & Ατελιέ Τέτση, Δευτ-Κυρ. 10:00-16:00
Λογιστικό Γραφείο K. I. Αναστόπουλος & Συνεργάτες, Δευτ.-Παρ. 10:00-13:30 & 17:00-20:00
Papagalos Cocktail Bar, Δευτ-Κυρ. 20:00- 23:00
Σε όλους τους υπόλοιπους χώρους η πρόσβαση είναι ελεύθερη χωρίς ωράριο
Έχουν προγραμματιστεί Ξεναγήσεις σε όλους τους χώρους της έκθεσης και Παιδικά Εργαστήρια στην Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη που θ’ ανακοινωθούν σύντομα.
Κυριακή Μαυρογεώργη, Flyingisasimplething, 2021, Πορσελάνη και Ύφασμα, 2021/ h. 18 εκ.
Μοντέρνες δημιουργίες της, καλής ποιότητας υφάσματα, σχέδια που προκαλούν τον θαυμασμό, αυτά είναι στοιχεία της δουλειάς της σχεδιάστριας Νίκης Νικολαΐδου. Η designer που τον τελευταίο χρόνο έχει τραβήξει την προσοχή μας, συνεργάζεται με διακεκριμένους φωτογράφους μόδας για το book της και τις νέες της κολεξιόν κάνοντας παράλληλα η ίδια το styling στα σετ των φωτογραφίσεων.
Έμπειρη και δημιουργική επιλέγει έξυπνα concepts που μπορεί κάποιος να τα απολαύσει στο δυνατό της Instagram. Έχει συνεργαστεί με διάσημους καλλιτέχνες στο χώρο της μουσικής σκηνής για εμφανίσεις τους και έχει «ντύσει» ροκ μουσικές μπάντες για βίντεο κλιπ και εμφανίσεις τους επί σκηνής
Θελήσαμε λοιπόν να επικοινωνήσουμε μαζί της και να μιλήσουμε για τους καταξιωμένος σχεδιαστές που θαυμάζει, για τα νέα της σχέδια, για τα χρώματα και τα υφάσματα που χρησιμοποιεί…
Niki Nikolaidou designer
-Νίκη, πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μόδα και τι ήταν αυτό που σου τράβηξε την προσοχή;
-Η σχέση μου με την μόδα ξεκίνησε καθαρά ως προσωπική ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση. Πριν φτάσω στο σημείο να πιάσω ραπτομηχανή, έφτιαχνα κοσμήματα.
Στην οικογένεια μου υπάρχει παράδοση στη ραπτική από την μητέρα μου. Με μάγευε να παίρνω στα χέρια μου τις πρώτες ύλες και να δημιουργώ κάτι εξαρχής. Ήταν και είναι για μένα το αίσθημα της «γέννας» και της δημιουργίας. Τα υφάσματα παίρνουν ζωή όταν τα δω φορεμένα. Είναι ολοκλήρωση και αναγέννηση!
Από μικρή μου άρεσε το ξεχωριστό ντύσιμο. Μου άρεσε να ράβω, και ενίοτε με τις δημιουργίες μου να προκαλώ σχόλια είτε θετικά είτε αρνητικά.
Η μόδα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, με το οποίο έχουν ασχοληθεί πολλοί κοινωνιολόγοι. Δεν είναι κάτι απλό… Θα μπορούσα να μιλήσω με τις ώρες και σε βάθος. Είναι ένας δικός μου χωροχρόνος, που χάνομαι και ερωτεύομαι κάθε φορά.
-Ποιους ξένους και Έλληνες σχεδιαστές ξεχωρίζεις και γιατί;
-Παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις δημιουργίες κάποιον σχεδιαστών που εκτιμώ και θαυμάζω.
Από Έλληνες αγαπώ την Celia Kritharioti γιατί κάνει την γυναίκα να λάμπει.
Αγαπώ τους Mi-ro, για την σύγχρονη μινιμαλιστική αισθητική τους, τον Βασίλη Ζούλια που ξεχωρίζει για την κλασσάτη αισθητική του, την καταπληκτική Μαίρη Κατράντζου.
Η Κατράτζου μου αρέσει ιδιαίτερα. Δεν θα μπορούσα να μην την αναφέρω. Με εντυπωσίασε η απόδοση των ρούχων που έκανε στην τελετή της αφής της ολυμπιακής φλόγας!
Από ξένους σχεδιαστές μόδας παρακολουθώ -εκτός φυσικά από τα κλασικά ονόματα που έχουν γράψει ιστορία στην μόδα-:
Την Vivienne Westwood, που αντιπροσωπεύει το ροκ, την επανάσταση παντού, όχι μόνο στη μόδα.
Τους Alexander McQueen και Thierry Mugler με τα απίθανα φουτουριστικά τους σχέδια.
Θαυμάζω επίσης την Μπαλμέν /Balmain έναν γαλλικό πολυτελή οίκο μόδας που ιδρύθηκε από τον Πιέρ Μπαλμέν το 1945 και έκανε την υψηλή ραπτική προσιτή στο ευρύ κοινό.
Τον Oscar de la renta που έχει συλλάβει στα σχέδια του την έννοια της τέχνης και μετουσιώνει την έννοια της θηλυκότητας.
-Από ποιους σχεδιαστές εμπνέεσαι στα σχέδιά σου;
-Κάθε εποχή εμπνέομαι από διαφορετικούς σχεδιαστές και παίρνω κάποια στοιχεία που αναδεικνύουν όλα τα χαρακτηριστικά που ανέφερα. Για εμένα, η έμπνευση προέρχεται από ταυτότητα του κάθε σχεδιαστή, από αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει, από αυτό που νοιώθει στην ψυχή του όταν δίνει ζωή σε ένα σχέδιο, σε ένα πατρόν!
-Πώς θεωρείς ότι πρέπει να ντύνεται καθημερινά η γυναίκα στις μέρες μας, που έχει τόσες δραστηριότητες και υποχρεώσεις;
-Πραγματικά είναι πολύ καίρια η ερώτηση! Η σύγχρονη γυναίκα έχει τόσους ρόλους και είναι τόσο δραστήρια στην καθημερινότητα της, που κατά την άποψη μου, το ρούχο πρέπει να την κάνει να νιώθει ότι ξεκινάει μία καινούργια μέρα γεμάτη ενέργεια. Αυτό για μας τις γυναίκες είναι η ασφάλεια μας. Άλλωστε αυτή είναι και η δύναμη της μόδας, η αλλαγή, μία συνεχόμενη αλλαγή…
Αυτό που θα πρότεινα είναι να δημιουργεί ένα all day outfit.
Να ξεκινάμε δηλαδή με ένα κουστούμι για το γραφείο και brunch με συναδέλφους.
Εν συνεχεία, θα επενδύσουμε στην δεύτερη πιο χαλαρή εικόνα με πιο άνετο παπούτσι για κάποιες απογευματινές αγορές. Και τέλος, αφαιρούμε το σακάκι και το αντικαθιστούμε με ένα λαμπερό t-shirt και ψηλοτάκουνο παπούτσι για βραδινή έξοδο.
Όλα αυτά τα σύνολα, να πλαισιώνονται με μίνιμαλ αξεσουάρ και καλής ποιότητας υφάσματα. Βασικό είναι να είμαστε καθαρές και με περιποιημένα άκρα. Όσο πιο απλές, τόσο πιο σικ! Έτοιμες για κάθε περίσταση!
Niki Nikolaidou designer
Τα υφάσματα παίρνουν ζωή όταν τα δω φορεμένα. Είναι ολοκλήρωση και αναγέννηση!
-Ποια χρώματα προτιμάς για τις κολεξιόν σου το καλοκαίρι και ποια για τον χειμώνα;
-Τα βασικά μου “χρώματα” είναι το φως και η σκιά δηλαδή το άσπρο και το μαύρο και τις δύο εποχές! Με αυτά τα χρώματα πλαισιώνω την κλασική μου συλλογή.
Όταν όμως σχεδιάζω την artistic Collection, εκεί είναι που θα ταξιδέψω στους αγαπημένους μου προμηθευτές υφασμάτων και θα χαθώ σε ότι πιο καινούργιο και ιδιαίτερο ύφασμα υπάρχει. Είτε σε print, είτε σε νέα τεχνολογία υφάσματος!
-Ποια defile των τελευταίων ετών έχεις ξεχωρίσει και γιατί;
– Ξεχωρίζω τους Balenciaga, Mugler, Alexander McQueen, off white, Rei Kawakubo, Iris Van Herpen. Έδειξαν ό,τι πιο προχωρημένο και εκκεντρικό σε γραμμή ρούχων. Είναι αυτό που ονομάζουμε Avant Garde στη μόδα, δηλαδή μπροστά από την εποχή. Τα σχέδια αλλά και η παρουσίαση έχει φουτουριστική αισθητική. Αναδεικνύουν την ελευθερία του καλλιτέχνη να εκφραστεί σε όλα τα επίπεδα της τέχνης. Ίσως τα περισσότερα που παρουσίασαν να μην είναι χρηστικά ρούχα αλλά είναι ιδανικά για πιο καλλιτεχνικές εμφανίσεις.
Niki Nikolaidou designer
-Ποιους οίκους μόδας του εξωτερικού θεωρείς top; τι ξεχωριστό έχουν παρουσιάσει στα defiles τους και θα ήθελες να το παρουσιάσει και στα δικά σου;
-Θεωρώ τοπ-τοπ τους: Balenciaga, Givenchy, Fendi, Mugler, Alexander McQueen, Roberto Cavalli, Tom ford, Isabella Marant, Vallentino, Saint Laurent, Alberta Ferretti. Η εικόνα τους είναι πολύ κοντά στο δικό μου όραμα.
Στην δική μου παρουσίαση στα σχέδια μου μου αρέσει να υπάρχουν όγκοι, γεωμετρία και διαφάνεια, δέρμα, γούνες, oversize κουστούμια, ρομαντικά φορέματα αλλά και μεταλλικά στοιχεία, Avant Garde αισθητική.
-Σε τι πιστεύεις ότι αυτοί οι Οίκοι έχουν δώσει ιδιαίτερη προσοχή;
-Πιστεύω ότι οι μεγάλοι Οίκοι μόδας δίνουν έμφαση στη νέα γενιά και στη νέα εποχή. Εκπροσωπούν την απελευθέρωση σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα βλέπουμε πολύ συχνά να δημιουργούν μεταλλικά σχέδια – τμήματα του ανθρώπινου σώματος, αεροδυναμικές τσάντες και παπούτσια. Είναι εμφανές ότι δεν θέλουν πλέον να ξεχωρίζουν τα φύλα, σπάνε τα στερεότυπα με unisex δυναμικό στυλ στα ρούχα.
Επιλέγουν νέες τεχνολογίες υφασμάτων και υλικών με αποτέλεσμα πιο σουρεαλιστική εμφάνιση στα νέα τους σχέδια ρούχων.
Για παράδειγμα, χρησιμοποιούν υλικά όπως η σιλικόνη, το γυαλί , τους καθρέπτες, τις μεταλλικές δαντέλες, μέταλλα, κόβουν με λέιζερ.
-Μίλησε μας για την επιλογή των υφασμάτων στα σύνολά σου;
-Κάνω αρκετή μελέτη και έρευνα για τα υφάσματα που θα χρησιμοποιήσω. Συμβαίνει, ενώ έχω ολοκληρώσει την συλλογή μου, να δω ένα καινούργιο υλικό ή ύφασμα με αποτέλεσμα να προσθέσω άλλο ένα κομμάτι εξαιτίας αυτού!
Niki Nikolaidou designer
–Τι αξεσουάρ προτιμάς;
– Τα αξεσουάρ που χρησιμοποιώ στις συλλογές μου συνήθως έχουν κάτι να “πουν”, μία ιστορία που θα προστεθεί για την ολοκλήρωση του στυλ. Τα ψηλοτάκουνα πέδιλα, οι γόβες και οι μπότες είναι must. Επίσης ζώνες και κορσέδες που δημιουργούν λεπτή μέση είναι το σήμα κατατεθέν μου. Η υπογραφή μου είναι το κόκκινο κραγιόν.
-Τι έχεις συμπεριλάβει στην φετινή σου κολεξιόν;
-Η φετινή μου κολεξιόν έχει ένταση, μεταμόρφωση, δυναμικότητα και θηλυκότητα. Πλημμυρίζει από αισθησιασμό.
-Μίλησέ μας για τα νυφικά που σχεδιάζεις; Τι ζητούν οι μέλλουσες νύφες;
-Τα νυφικά που σχεδίασα φέτος έχουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Απευθύνονται στην σύγχρονη γυναίκα που δεν είναι μία απλή νύφη. “More than a bride… Is my bride.”
Και τί εννοώ με αυτό! Αλλάζω την κλασσική εικόνα της παραδοσιακής νύφης. Είναι δυναμική, ανεξάρτητη, σέξυ, θηλυκή, σικάτη, με άποψη και γούστο!
Μερικά κομμάτια τα έχω ονομάσει “transformation wedding dress”. Σε αυτή τη συλλογή το νυφικό έχει δύο εμφανίσεις, δηλαδή η πρώτη εμφάνιση στην εκκλησία και με απλή κίνηση και αφαίρεση δημιουργείται ένα νυφικό φόρεμα για το πάρτι της δεξίωσης. Αυτά τα λατρεύουν! Είναι ένας σημαντικός λόγος που με προτιμούν!
Αυτό που μου ζητούν και βλέπω ότι έχουν ανάγκη η μέλλουσες νύφες είναι να κάνουν κάτι εξαρχής, μοναδικό και καθαρά επιλογής τους σχέδιο. Βλέπουν και αξιολογούν την κάθε λεπτομέρεια. Θέλουν να τις ακούσεις και να νιώσουν άνεση και ασφάλεια. Αυτό το χαρίζω απλόχερα και με πολλή αγάπη! Γι’ αυτό το λόγο γίνεται custom made νυφικό!
Niki Nikolaidou designer
–Ποιες διάσημες προσωπικότητες θα ήθελες να ντύσεις και τι ρούχα θα επέλεγες;
-Στην Ελλάδα θα ήθελα να ντύσω την Tamta με την φουτουριστική συλλογή μου, την Ευρυδίκη με την ροκ μου συλλογή και την Κατερίνα Καραβάτου με την elegant συλλογή.
Στο εξωτερικό star system θα ήθελα να φορέσουν δημιουργίες μου η Jennifer Lopez, Lady Gaga, Stefani Gwen, Lilly Palmer dj, Kendall Jenner, Naomi Campbell, Βασίλισσα Letizia της Ισπανίας, Angelina Jolie, Tatiana Shmaylyuk (jinjer), Victoria (maneskin).
-Ποιας διάσημης θα ήθελες να φτιάξεις το νυφικό;
– Θα ήθελα να ντύσω νύφη την διαχρονική Monica Bellucci. Θα επέλεγα ένα σικ, αισθησιακό και μυστηριώδες αγνό νυφικό, όπως εκείνη. Λατρεύω τον ιταλικό της αέρα!
Niki Nikolaidou designer
-Τι υφάσματα έχεις επιλέξει για την φετινή σου καλοκαιρινή κολεξιόν και τι για την χειμερινή 2025;
-Για την καλοκαιρινή κολεξιόν τα υφάσματα είναι ανάλαφρα και μαλακά, κρεπ σατέν, Prada, βισκόζ, δαντέλες, διαφάνεια, 3D δαντέλα, Prada, Rasmir, τούλι γαλλικό, Ντόλτσε, παγέτα.
Για την χειμερινή κολεξιόν, tr, βελούδο σε όλες τις νέες τάσεις, καμπαρντίνα, κασμίρ, δερματίνη, σκουμπα, ανακυκλώσιμη μορφή πλαστικού και λάτεξ, μεταλλικά υφάσματα και μεταλλική πλέξη.
–Μελλοντικά σου σχέδια…
-Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι να ανανεώσω τον χώρο του ατελιέ μου σε έναν χώρο ακόμα πιο άνετο και χαλαρό για τις πελάτισσές μου και να φτάσω στο όνειρο μου. Λατρεύω τη δουλειά μου.
Αισθάνομαι ότι κάνω μία καινούργια αρχή στον χώρο της μόδας… Πιο δυναμική και πιο ώριμη από ποτέ…
Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία, φυσικά και ηλεκτρονικά, το βιβλίο του Μιχάλη Π. Γιαννουλέα «Έρως ο αδήριτος».
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο φιλοσοφικός σύμβουλος Τιμόθεος προσπαθεί, σε μια σειρά από συνεδρίες με τους πελάτες του, Εύα και Ορφέα, να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τα αίτια της ματαίωσης των προσδοκιών τους, αλλά και να μάθουν πώς να χειρίζονται τα συναισθήματά τους. Ταυτόχρονα, πραγματοποιεί και ένα ταξίδι αυτεπίγνωσης, προκειμένου να δώσει απάντηση στο εάν η «ψυχική ανεξαρτησία» μπορεί να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην αδήριτη ανάγκη να ερωτευόμαστε.
Μπορούμε να αποφύγουμε τον έρωτα;
Μπορούμε να αποφύγουμε την προδοσία;
Μπορούμε να διαχειριστούμε τον πόνο της απώλειας;
Απαντήσεις στα ερωτήματα, φιλοσοσοφική διερεύνηση και προσέγγιση για τη φύση και την πορεία των ερωτικών σχέσεων:
° από το πρώτο βλέμμα ως την ανάπτυξη οικειότητας-τρυφερότητας
° από την ερωτική συνεύρεση ως την αποξένωση
° από την προδοσία ως την πίκρα του χωρισμού-απώλειας.
(αγορά βιβλίου σε όλα τα βιβλιοπωλεία και από το e-shop με δωρεάν αποστολή κούριερ) [email protected] (περισσότερες λεπτομέρειες)
210.29.32.556 (τηλεφωνικές παραγγελίες με δωρεάν αποστολή κούριερ)
Who is Who
Ο Μιχάλης Π. Γιαννουλέας γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι απόφοιτος της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής, πτυχιούχος του Μαθηματικού Τμήματος του ΕΚΠΑ και κάτοχος Master of Science στη Στατιστική και την Επιχειρησιακή Έρευνα του Loughborough University of Technology της Αγγλίας.
Διετέλεσε επί εξαετία ανώτερο στέλεχος Οργάνωσης και Προγραμματισμού στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ). Από το 1987 ασχολήθηκε με την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, με εξειδίκευση στους τομείς της ανάπτυξης των ανθρώπινων πόρων (HRD) και του managment ως ανώτερο στέλεχος μεγάλου τραπεζικού οργανισμού. Κατά την τριετία 2010-2012, διετέλεσε Εντεταλμένος Σύμβουλος-Γενικός Διευθυντής της ATExcelixi Α.Ε-Εκπαιδευτικό & Συνεδριακό Κέντρο-Εταιρεία Ομίλου ATEbank.
Έχει πιστοποιηθεί ως σύμβουλος εκπαίδευσης και εκπαιδευτής από το Institute of Training and Development της Αγγλίας, από την Grid International Inc. Texas-USA και το ΕΚΕΠΙΣ. Έχει μακρόχρονη διδακτική εμπειρία σε προγράμματα επικοινωνίας, συμπεριφοράς, διοίκησης, ηγεσίας και εκπαίδευσης εκπαιδευτών σε οργανισμούς και επιχειρήσεις.Έχει αρθρογραφήσει σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά και ηλεκτρονικές σελίδες.
Εργογραφία:
° Βασικές Αρχές Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση (εξ’ αποστάσεως ενότητα στο Εκπ/κό πακέτο Εκπ/σης Εκπ/τών του Τραπεζικού Ινστιτούτου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, 2000)
° Ούτε Θύμα-Ούτε Θύτης, με αυτό-επιβεβαιωτική συμπεριφορά (Ελληνικά Γράμματα, 3η εκδ. 2002).
° Συμπεριφορά και Διαπροσωπική Επικοινωνία στον Εργασιακό χώρο (Ελληνικά Γράμματα, 5η έκδ., 2003) – (Πεδίο, 2012)
° Η Επικοινωνία μέσα και έξω από τον Εργασιακό χώρο (συλλογικό έργο με M. Jossien, Γ. Βαγιάτη, Ελληνικά Γράμματα, 4η έκδ., 2004).
° Η πρόκληση της αλλαγής (Ελληνικά Γράμματα, 2006)
° Βασικές Αρχές Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού (για το e-learning πρόγραμμα ΕΡΜΕΙΟΝ, σε συνεργασία με το Κέντρο Ερευνών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, 2008)
° Κάθε μέρα Ηγέτης, μια εναλλακτική προσέγγιση στην άσκηση ηγεσίας (Πεδίο, 2010)
° Η άχρονη αναζήτηση του έρωτα (Πνοή, 2018)
Η ψυχική υγεία των ανθρώπων καταρρακώνεται από την κλιματική αλλαγή.
Γράφει η Γεωργιάδου Ράνια,
Ψυχολόγος
Υπ. Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας
Εδώ και χρόνια «ζει ανάμεσά μας», αλλά οι πολλοί την σκεφτόμαστε μόνον όταν η νεροποντή «πνίγει τη Μάνδρα» ή όταν… φοράμε τη μια μέρα καλοκαιρινά και την επόμενη χειμωνιάτικα. Όμως, η κλιματική αλλαγή ευθύνεται για πολύ περισσότερα δεινά απ’ όσα της καταλογίζει η δική μας καθημερινότητα: Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες προκαλεί ήδη τον θάνατο σχεδόν 400.000 ανθρώπων κατ’ έτος και κοστίζει στον κόσμο περισσότερο από 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια, εξαφανίζοντας ποσοστό 1,6% ετησίως από το παγκόσμιο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν.
Με τον όρο «κλιματική αλλαγή», γενικά, χαρακτηρίζονται οι αλλαγές στις μέσες τιμές και την μεταβλητότητα της θερμοκρασίας της γήινης επιφάνειας, των βροχοπτώσεων και των ανέμων, καθώς επίσης και τις συναφείς μεταβολές της γήινης ατμόσφαιρας, των ωκεανών, των ταμιευτήρων νερού, των οικοσυστημάτων και των έμβιων οργανισμών. Η σημερινή όμως παγκόσμια κλιματική αλλαγή, σε σχέση με ανάλογα φαινόμενα που έχουν εμφανισθεί στην ιστορία, έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: Από την συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών, πιστεύεται ότι οφείλεται σε ανθρώπινες δραστηριότητες – και για τούτο ονομάζεται ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή.
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν είναι καθόλου αμελητέες, καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες που προκύπτουν από την κλιματική αλλαγή αυξάνουν την επιθετικότητα των ανθρώπων (όπως οικιακή βία κακοποιήσεις και βιασμοί). Ήδη, στις ΗΠΑ έχει διαπιστωθεί ότι τα θύματα φυσικών καταστροφών βρίσκονται υπό την επίδραση αυξημένης ανησυχίας, κατάθλιψης, μετατραυματικού στρες και αυτοκτονικές τάσεις: 25-50% του πληθυσμού που είναι εκτεθειμένοι σε ακραία καιρικά φαινόμενα κινδυνεύουν από δυσμενείς ψυχολογικές συνέπειες και μέχρι 54% των ενηλίκων και 45% των παιδιών υποφέρουν από κατάθλιψη μετά από μια φυσική καταστροφή.
Το 45% αυτών που επιβίωσαν από τον τυφώνα Κατρίνα απέκτησαν ανωμαλίες ψυχικής διάθεσης και 1 στους 6 ανέπτυξε μετατραυματικό στρες. Επίσης, οι αυτοκτονίες και οι αυτοκτονικές τάσεις υπερδιπλασιάστηκαν. Μετά από μια ξηρασία ρεκόρ στη δεκαετία του 80, ο αριθμός των αυτοκτονιών διπλασιάστηκε φτάνοντας τους 900, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Ιδιαίτερα σοβαρή είναι η κατάσταση για χώρες που εξαρτώνται από την αγροτική παραγωγή, διότι επηρεάζονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή: Σύμφωνα με σχετική μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, για κάθε μέρα που η θερμοκρασία ανεβαίνει κατά ένα βαθμό πάνω από τους 20 βαθμούς Κελσίου, στην Ινδία προκύπτουν κατά μέσο όρο 67 περισσότερες αυτοκτονίες για την ημέρα εκείνη. Ήδη, οι ερευνητές της συγκεκριμένης μελέτης βρήκαν ότι οι αριθμοί των αυτοκτονιών αγροτών διπλασιάστηκαν στην Ινδία από το 1980 και η υπερθέρμανση του πλανήτη ευθύνεται για σχεδόν 60.000 αυτοκτονίες αγροτών στην χώρα αυτή.
Η ψυχολογική επίδραση της κλιματικής αλλαγής
Αναλυτικότερα, οι επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής πάνω στην ψυχοκοινωνική και διανοητική υγεία συνοψίζονται στις παρακάτω σοβαρές επιπτώσεις:
(1) Προσωπικές εμπειρίες ακραίων καιρικών φαινομένων συχνά οδηγούν σε προβλήματα ψυχολογικής και ψυχικής υγείας. Τέτοιες εξελίξεις περιλαμβάνουν οξείες και μετατραυματικές αγχογόνες ανωμαλίες. Επίσης εμφανίζονται άλλα προβλήματα σχετιζόμενα με το άγχος, όπως περίπλοκες καταστάσεις θλίψης, κατάθλιψης, ανησυχίας και ψυχοσωματικές ανωμαλίες, καθώς και υπερκατανάλωση αλκοόλ και ναρκωτικών και υψηλότερα ποσοστά αποπειρών αυτοκτονίας, αυξημένος κίνδυνος κακοποίησης ανηλίκων και αυξημένη ευπάθεια όσων έχουν επιβαρυμένο ιστορικό ψυχικών παθήσεων.
(2) Άγχος και συναισθηματικές επιπτώσεις προκαλούμενες από φυσικές και τεχνολογικές (ανθρωπογενείς) καταστροφές. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται ότι αυτές αποτελούνται από διακεκριμένες φάσεις που χαρακτηρίζονται από συμπτώματα που μεταβάλλονται χρονικά και περιλαμβάνουν αισθήματα δυσπιστίας, συγκλονισμού, άρνησης ή θυμού, που εμφανίζονται αμέσως μετά το γεγονός, καθώς και αλτρουιστικά αισθήματα που συνδέονται με τη διάσωση ανθρώπων και περιουσιών.
Η ψυχολογική υποστήριξη και η έμπνευση αισιοδοξίας για το μέλλον έχουν τη δυνατότητα να αποτρέψουν την απογοήτευση, τις απαισιόδοξες σκέψεις και εικόνες και τον θυμό ως μακροχρόνιες επιπλοκές και συναισθηματικά πλήγματα μόλις καταστούν εμφανή. Η φάση αυτή της απογοήτευσης, που μπορεί να διαρκέσει από μήνες μέχρι χρόνια, κατά πάσαν βεβαιότητα συνδέεται με αυτογενή διέγερση άγχους και φυσικά και ψυχολογικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλοι, κόπωση, γαστρεντερικά συμπτώματα, μετατραυματικές αγχωτικές ανωμαλίες και καρδιακά συμπτώματα.
Τα σχετιζόμενα με το άγχος πλήγματα συνδέονται με πραγματικές ή υποθετικές περιβαλλοντικές απειλές και μπορεί να έχουν μεγάλη διάρκεια: Οι επί τόπου μελέτες του πυρηνικού ατυχήματος του Three Mile Island (ΗΠΑ) που έγιναν ενάμιση χρόνο μετά το αρχικό ατύχημα, διαπίστωσαν ότι τα άτομα που κατοικούσαν κοντά στο σημείο αυτό εμφάνισαν υψηλότερα επίπεδα νορεπινεφρίνης, καθώς κάποιες διαταραχές στην γνωστική ικανότητα σε σχέση με άτομα που κατοικούσαν κοντά σε ένα άλλο πυρηνικό εργοστάσιο, σε ένα θερμικό εργοστάσιο άνθρακα ή σε μια περιοχή όπου δεν υπήρχαν καθόλου ενεργειακοί σταθμοί. Οι έμμεσες επιπτώσεις που οφείλονται στη διακοπή της υποστήριξης από την κοινότητα ή την κοινωνία μπορεί να διαρκέσουν από μερικά χρόνια μέχρι μερικές δεκαετίες.
(3) Αυξάνεται διαρκώς η παθολογική «περιβαλλοντική ανησυχία», δηλαδή η έμμονη και συχνά καταστροφική ανησυχία για θέματα πρακτικά ασήμαντα. Με κλινικούς όρους, ανησυχία είναι μια προσανατολισμένη στο μέλλον διάθεση που σχετίζεται με μια αίσθηση γεγονότων που εξελίσσονται με τρόπο απρόβλεπτο και ανεξέλεγκτο. Συνοδεύεται τόσο από φυσιολογική υπερδιέγερση και από κάποιες γνωστικές ανταποκρίσεις που περιλαμβάνουν επιφυλακή απέναντι σε απειλές και κίνδυνο και υψηλά επίπεδα φόβου ή/και πανικού.
Η παθολογική «περιβαλλοντική ανησυχία» συνδυάζεται με συμπτώματα όπως κρίσεις πανικού, απώλεια όρεξης, ευερεθιστότητα, αδυναμία και αϋπνία, τα οποία προσομοιάζουν σε εκείνα που εμφανίζονται σε κατοίκους πλησίον χώρων τοξικών αποβλήτων. Με δεδομένες, όμως, τις εξελισσόμενες ενδείξεις για τις δυνατές επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής πάνω στην ανθρώπινη υγεία και την διάχυτη φύση των επιδράσεων αυτών, το τι αποτελεί «εύλογο επίπεδο ανησυχίας» παραμένει αμφισβητήσιμο.
(4) Αβεβαιότητα και απελπισία: Η συζήτηση για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής προκαλεί σοβαρές ανησυχίες για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της ανθρώπινης ζωής και το περιβάλλον της Γης.
(5) Αδιαφορία και απάθεια: Τα περιβαλλοντικά προβλήματα συνδέονται από μακρού με αδιαφορία ή απάθεια. Η αδιαφορία διαφοροποιείται από την απάθεια ως δευτερεύουσα αντίδραση που ακολουθεί τη συνειδητοποίηση του μεγέθους των απειλών της κλιματικής αλλαγής και της αδυναμίας να επηρεάσουν τις συνέπειές της, ενώ η απάθεια φαίνεται να αποτελεί πρωταρχική συναισθηματική ανταπόκριση που αποτρέπει τα άτομα από το να πληροφορηθούν για τις σχετικές απειλές και να επιδείξουν πιο έγκυρη αντίδραση. Κατά ορισμένους ερευνητές, η φαινόμενη απάθεια του κοινού ως προς τη κλιματική αλλαγή είναι ουσιαστικά παράλυση μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος.
(6) Αισθήματα ενοχής ως προς τα περιβαλλοντικά προβλήματα: Τα αισθήματα ενοχής αποτελούν συναισθηματική αντίδραση στην αίσθηση του ατόμου ότι δεν έχει ανταποκριθεί επαρκώς σε σχέση και με τα δικά του ηθικά κριτήρια, ενώ άτομα που αισθάνονται τέτοιες ενοχές αποκτούν κίνητρα για να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους ή να αισθανθούν ηθική ευθύνη. Ο παράγων όμως αυτός δεν παίζει σημαντικό ρόλο σε περιπτώσεις που οι άνθρωποι απορρίπτουν δυσάρεστα μηνύματα.
(7) Επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην κοινότητα και στην κοινωνία:
Η λεγόμενη «παγκόσμια υπερθέρμανση» και η συναφής αύξηση της εκάστοτε θερμοκρασίας του περιβάλλοντος αποδείχθηκε ότι προκαλεί αύξηση της κοινωνικής βίας.
Οι σχέσεις μεταξύ κοινωνικών ομάδων φαίνεται επίσης να επηρεάζονται άμεσα από την κλιματική αλλαγή, ιδίως καθώς αυξάνουν οι μεταξύ τους συγκρούσεις εξαιτίας της μείωσης των φυσικών πόρων ή, επειδή εκτάσεις γης γίνονται μη κατοικήσιμες, επέρχονται μετακινήσεις προσφυγικών πληθυσμών σε περιοχές άλλων λαών, κάτι που αναμένεται να αυξηθεί δραματικά στις επόμενες δεκαετίες.
Εκτόπιση και επανεγκατάσταση: Η απώλεια της επαφής προς τον τόπο και της αίσθησης πού ανήκει το άτομο, με την εκτόπιση από την πατρίδα του υποβαθμίζουν επίσης την ψυχική υγεία. Η βίαια αποκοπή από τον τόπο κατοικίας λόγω αναμενόμενων κλιματικών αλλαγών, που περιλαμβάνει και κατάλυση των συναισθηματικών δεσμών και των κοινωνικών δικτύων, μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, ανησυχία και αίσθηση απώλειας ιδίως σε άτομα με ισχυρούς δεσμούς με τον τόπο τους.
Αντιδράσεις σε κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες: Αν και οι πλούσιες χώρες έχουν συμβάλει κατά μείζονα λόγο στην κρίση, αυτή φορτώνει περισσότερο τις φτωχές χώρες ή τις φτωχές τάξεις των πλούσιων χωρών, όπου εμφανίζονται και οι μεγαλύτερες τριβές μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, καθώς η διαφορά μεταξύ εχόντων και μη εχόντων μεγαλώνει.
Επιπλοκές στην κοινωνική δικαιοσύνη: Καθώς η ατμόσφαιρα είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους, ανακύπτουν προβλήματα δίκαιης μεταχείρισης από το γεγονός κάποιες περιοχές πλήττονται από την κλιματική αλλαγή δυσανάλογα σε σχέση με άλλες. Επίσης οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες είναι ακόμη περισσότερο εκτεθειμένες σε κινδύνους και μάλιστα με μειωμένες δυνατότητες προσαρμογής.
Κλείνουμε, με ένα «καμπανάκι» που πρέπει να ξυπνήσει κάθε αρμόδια αρχή, σε κάθε χώρα: Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε μία έρευνα του Πανεπιστημίου Harvard (Ranson, 2012), η κλιματική αλλαγή θεωρείται ότι, ως το 2099, θα είναι υπεύθυνη για επί πλέον 30.000 φόνους, 200.000 βιασμούς και 3,2 εκατομμύρια διαρρήξεις απ’ ό,τι είχαμε ως το 2010.
Η επιστημονική και πολιτιστική διπλωματία της Ελλάδας
Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών συνδιοργανώνει και φιλοξενεί στις Εγκαταστάσεις του Συνεδριακού του Κέντρου στους Δελφούς, το συνέδριο “Η επιστημονική και πολιτιστική διπλωματία της Ελλάδας” στις 22-23 Ιουλίου, 2024.
Το συνέδριο εστιάζει στον ρόλο της επιστημονικής και πολιτιστικής διπλωματίας της Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα και μέχρι τις μέρες μας.
Στοχοθεσία
Διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους οι επιστημονικές και πολιτιστικές εξελίξεις στο ευρωπαϊκό και ευρύτερο διεθνές περιβάλλον, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας μας, διαμορφώνουν τη διπλωματική παρουσία της Ελλάδας στην ΕΕ και στους σχετικούς διεθνείς οργανισμούς.
Συμβολή στην ανάπτυξη του ακαδημαϊκού πεδίου της επιστημονικής διπλωματίας, και των διασυνδέσεών της με την πολιτιστική διπλωματία, στην Ελλάδα.
Δημιουργία μιας διεπιστημονικής πλατφόρμας για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ ιστορικών της επιστήμης και της τεχνολογίας, ιστορικών των διεθνών και διπλωματικών σχέσεων, πολιτικών επιστημόνων και μελετητών των διεθνών σχέσεων και κοινωνιολόγων της επιστήμης.
Καλλιέργεια των συνθηκών για την καθιέρωση μιας ετήσιας εκδήλωσης για το θέμα.
Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg
Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ
Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) του Παντείου Πανεπιστημίου
Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών
Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο
Ελληνική Ένωση Ιστορικών
Υποστηρικτές
Ίδρυμα Konrad-Adenauer (Αντιπροσωπεία για την Ελλάδα και την Κύπρο)
European Research Council (ERC Consolidator Grant “Living with Radiation:
The Role of the International Atomic Energy Agency in the History of Radiation Protection”)
Ρεπορτάζ -συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Στην οδό Ψαρρών στο κέντρο της Αθήνας βρίσκεται ένα ιστορικό κτίριο του 1860, που όπως μάς ενημέρωσε ο σημερινός ιδιοκτήτης...
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.Αποδέχομαι την χρήση των Cookies
