Η ατομική έκθεση του Ηλία Παπανικολάου με τίτλο «Spectacular environments» φιλοξενείται στο χώρο του καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου έως τις 30 Ιουλίου 2024.
Ο Ηλίας Παπανικολάουζωγραφίζει στιγμές. Τα έργα του είναι εικόνες παγωμένες στον χρόνο, ιδωμένες με χιουμοριστική διάθεση και pop αισθητική.
Εικόνες σκηνοθετημένες για να δημοσιευτούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γυαλιστερές και πολύχρωμες, με λειασμένα όλα εκείνα τα αιχμηρά ζητήματα, που βασανίζουν κρυφά τον καθέναν μας. Οι τόσες πολλές και ετερόκλητες ανθρώπινες φιγούρες και οι διαδρομές τους μέσα στις εποχές, είναι ένα ανεξάντλητο υλικό για τον εικαστικό. Οι ήρωές του δεν στρέφουν το βλέμμα τους προς εμάς, δεν αλληλεπιδρούν με τον θεατή. Είναι απόμακροι και απομονωμένοι, απορροφημένοι στις δικές του σκέψεις ο καθένας. Μέσα στο πλαίσιο εκείνο που προσεκτικά όλοι χτίζουμε γύρω μας για να προστατευτούμε από τις επιθέσεις μιας πραγματικότητας στην οποία έχουμε δυσκολία να προσαρμοστούμε και την οποία ενδεχομένως αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε.
Έργα δημιουργημένα με χρωματική παλέτα έντονη, που θυμίζει ζωγραφική του Hockney, ιδίως στα έργα του εκείνα που απεικονίζουν πισίνες όπου και αποτυπώνεται με σαρκαστική διάθεση η σύγχρονη ζωή, που ενώ ξεχνάμε να τη ζήσουμε, δεν παραλείπουμε να τη διαφημίσουμε στο λαμπερό προφίλ μας.
Ηλίας Παπανικολάου
Όπως σημειώνει ο ζωγράφος
«η ζωγραφική μου είναι το πεδίο όπου φανερώνεται ένας κόσμος ο οποίος συνδέεται με τον πραγματικό, τον παρακολουθεί στενά και αντλεί ζωή από αυτόν. Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από φιγούρες που άλλοτε στέκονται και σου απευθύνονται, άλλοτε μοιάζουν με ένα περίγραμμα σ’ έναν τοίχο. Μια μεταβατική εποχή όπως ετούτη δεν την παρακολουθείς με βεβαιότητες, είναι ανάγκη αυτά που κάνεις να είναι η διαλεκτική σου με τη ρευστότητά της».
Διοργάνωση: Αιμιλία Κουγιά
Ηλίας Παπανικολάου
Info
Διάρκεια έκθεσης “Spectacular environments”
Έως Τρίτη 30 Ιουλίου 2024
Η CITRONNE Gallery ξεκινά το θερινό της πρόγραμμα στον Πόρο με δύο παράλληλες εκθέσεις με συγγενή θεματική.
Στον χώρο της γκαλερί παρουσιάζει την έκθεση “Μυθιστορίες”. Με πλαίσιο την “Mare Nostrum” Μεσόγειο, εννέα εικαστικοί αναπλάθουν επιλεκτικά θραύσματα της Ιστορίας και του Μύθου, μεταφέροντάς τα στην σημερινή πραγματικότητα. Τα ιστορικά γεγονότα, υπό το βάρος του χρόνου, αποκτούν μυθική διάσταση. Ο Μύθος, αρχικά μια μεταφυσική ερμηνεία των φυσικών φαινομένων, μετατρέπεται σε ιστορικό γεγονός, όταν χρησιμοποιείται για να προκαλέσει ή και να δικαιολογήσει την ανθρώπινη δραστηριότητα και να θεμελιώσει την περιπέτεια.
Ομαδική έκθεση Μυθιστορίες στην Citronne Gallery Πόρος
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου, παρουσιάζει την ατομική έκθεση “Θραύσματα” της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων. Με αφετηρία κομμάτια και αποσπάσματα από τυχαία ευρήματα, υλικά και άυλα, η καλλιτέχνις αναπλάθει την ιστορική, καθώς και την προσωπική της μνήμη και την κατατάσσει ανάμεσα στα εκθέματα του Μουσείου.
Το project αφορά στην παρουσίαση εικαστικής ομαδικής έκθεσης σύγχρονης τέχνης με την συμμετοχή γυναικών καλλιτεχνών από διαφορετικές εθνικότητες, που διερευνά την θηλυκότητα και τις διάφορες εκφάνσεις της.
Η υλοποίηση του Project γίνεται από τους επιμελητές της καλλιτεχνικής ομάδας Axionart σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Μεσογειακής Κουλτούρας. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του ECI – EuropeanCommunicationInstitute, και υποστηρίζεται από τον Δήμο Αθηναίων Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.
Επίκεντρο η θηλυκότητα και πως αυτή βιώνεται, και εκφράζεται καλλιτεχνικά μέσα από σύμβολα και ρόλους, σε ένα σύγχρονο και γρήγορα μεταβαλλόμενο κόσμο με αρχαίες καταβολές.
Γυναίκες από διαφορετικές χώρες και κουλτούρες, προσεγγίζουν το θέμα, με έργα ζωγραφικής, φωτογραφίας, εγκαταστάσεις video, ερευνούν τις στερεοτυπικές επιτελέσεις του φύλου που αφορούν την θηλυκότητα. Επιχειρούν να στείλουν ένα δυνατό μήνυμα ελευθερίας σε σχέση με την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα, την πολιτική και την ιστορία, διερευνούν τη συμβολοποίηση της γυναίκας όπως αυτή προκύπτει από τους διάφορους ρόλους της. με κριτική διάθεση χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Gioula Papadopoulou, AI made me do it Ophelia
Οι καλλιτέχνες της έκθεσης «WhataboutEve?» καλούνται να αποτυπώσουν μέσα από τα έργα τους, τη γυναικεία μορφή, και υπόσταση στις πολλαπλές μορφές και προσλήψεις, ανοίγοντας διαλόγους γύρω από κοινωνικά ζητήματα και στερεότυπα, προτείνοντας τη δύναμη της θηλυκότητας.
Η φιλοδοξία της ομάδας είναι να παρουσιάσει μια ευρεία οπτική στη σύγχρονη δημιουργία των γυναικών καλλιτεχνών, θέτοντας ερωτήματα αλλά και προκαλώντας το θεατή να συμμετάσχει σε αναγνώσεις και σκέψεις . γύρω από την γυναικεία δυναμική, στην κοινωνία και στην τέχνη.
Η έκθεση έχει διεθνή χαρακτήρα, Την καλλιτεχνική τους άποψη θα μοιραστούν μαζί μας γυναίκες από – Ελλάδα, ΗΠΑ, Κύπρο, Λετονία, Ιταλία, Φινλανδία, Εσθονία, Γερμανία και Σιγκαπούρη.
Παράλληλες δράσεις Video art προβολές, διαλέξεις, παρουσίαση ερευνητικού έργου, Performances
Το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών Thermia Project παρουσιάζει την έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο Traces on Soil στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του Δημαρχείου στη Χώρα της Κύθνου, από τις 29 Ιουνίου έως 7 Ιουλίου, σε επιμέλεια της Οντέτ Κουζού.
Οι συμμετέχουσες/οντες καλλιτέχνες του προγράμματος για το 2024 είναι η Δέσποινα Χαριτωνίδη, ο Κωνσταντίνος Μουχταρίδης και η Λυδία Δεληκούρα.
To Thermia Project υλοποίησε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στην Κύθνο ή αλλιώς “Θερμιά,” η οποία είναι η παραδοσιακή ονομασία του νησιού και προκύπτει από τις θερμές ιαματικές πηγές που βρίσκονται στον οικισμό των Λουτρών στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιείται μια ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης με στόχο να παρουσιαστούν τα έργα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της φιλοξενίας των καλλιτεχνών, καθώς και να έρθουν οι κάτοικοι και επισκέπτες του νησιού σε επαφή με τη σύγχρονη τέχνη στον τόπο τους.
Λυδία Δεληκούρα, έργο σε εξέλιξη, Κύθνος, 2024
Η έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο Traces on Soil επιδιώκει να διερευνήσει την ευθραυστότητα των οικοσυστημάτων εκκινώντας από το ανθρώπινο αποτύπωμα και τη μεταβλητότητα του τοπίου, καθώς και την αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικών και τεχνητών υλικοτήτων. Οι εικαστικοί καλούνται να ακολουθήσουν τα ίχνη αυτά που τους υπαγορεύει το ίδιο το περιβάλλον του νησιού, διερευνώντας τις σχέσεις και τις επιπτώσεις που προκύπτουν από την παρουσία του ανθρώπου και των παραγώγων του στο φυσικό τοπίο, ακόμα και μέσω της απουσίας του πλέον από αυτό. Σπηλιές, μονοπάτια, διάσπαρτα αρχαιολογικά και βιομηχανικά ερείπια αλλά ακόμα και το υποθαλάσσιο τοπίο αναδύονται ως πεδία ενδιαφέροντος και επανανοηματοδοτούνται μέσω των έργων της έκθεσης, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη μνήμη, τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον, την ανθρώπινη επίδραση στο φυσικό τοπίο, την απόρριψη και την κατανάλωση στη σύγχρονη κοινωνία.
Το έργο της Δέσποινας Χαριτωνίδη στρέφεται προς μια τάση απογύμνωσης των φυσικών και πρωτογενών στοιχείων που βρίσκονται σε εργοτάξια στο αστικό τοπίο. Η δουλειά της επικεντρώνεται στην αναμόρφωση και τη μεταστοιχείωση αυτών των υλικών μέσω μιας διαδικασίας πειραματισμού με τις ιδιότητές τους. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν μια σειρά από γλυπτικές χειρονομίες που επανεξετάζουν ολιστικά την περιβαλλοντική παρέμβαση του ανθρώπου, παρατηρώντας την εξέλιξη των διαδικασιών που συνδέονται με ένα παρελθόν κοντά στη φύση, μέσα όμως από τους σύγχρονους φρενήρεις ρυθμούς. Με αφετηρία την πορώδη επιφάνεια των νεκρών πλέον κοραλλιογενών υφάλων, η Χαριτωνίδη διερευνά το υποθαλάσσιο τοπίο του νησιού, ξεδιπλώνοντας αφηγήσεις της μεταμόρφωσης που αποφέρει η επιθετική δόμηση ακόμα και στους ωκεανούς.
Δέσποινα Χαριτωνίδη, έργο σε εξέλιξη, Κύθνος, 2024
Ο Κωνσταντίνος Μουχταρίδης αποτυπώνει στα έργα του την αίσθηση του τοπίου με αφαιρετικό τρόπο, ιδιαίτερη ευαισθησία και σχολαστικότητα. Αρχικά παρατηρεί και απομονώνει μέρος του τοπίου, το οποίο σε δεύτερο χρόνο δουλεύει πάνω στο χαρτί, αποδίδωντας τις αισθήσεις, τις εικόνες, τα χρώματα, τις διαφορετικές θερμοκρασίες και μυρωδιές των τοπίων από τα οποία αντλεί έμπνευση. Χαρακτηριστικό των εικόνων του είναι οι επαναλαμβανόμενες λεπτές πινελιές ακουαρέλας και εναλλασσόμενες παλέτες χρωμάτων, οι οποίες καλούν τον θεατή να πλησιάσει και να παρατηρήσει το κάθε έργο με προσοχή ώστε να αποκαλυφθούν οι λεπτομέρειες της εικαστικής του γραφής. Τα έργα λειτουργούν ως μετωνυμικές εικόνες της φύσης έναντι αναπαραστάσεων του τοπίου. Έτσι, η παρατήρηση της φύσης και του τοπίου μετασχηματίζονται σε ανακλήσεις αισθήσεων, ενώ οι οργανικές μορφές και οι χρωματικές σχέσεις ανασυντάσσονται για να δημιουργήσουν διαυγής χρωματικές συνθέσεις.
Η Λυδία Δεληκούρα κατασκευάζει περιβάλλοντα τα οποία αποτελούνται τόσο από φυσικά στοιχεία και θραύσματα υλικού πολιτισμού, όπως αρχαιότητες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και σκουπίδια, όσο και από μοτίβα και σύμβολα, δημιουργώντας ένα κολάζ πάνω στο ζωγραφικό έργο. Σημείο ενδιαφέροντός της αποτελούν οι πολλαπλές πολιτισμικές και ιστορικές πτυχές που εμφανίζονται στο νησί, η συνύπαρξη αρχαιολογικών, βυζαντινών και σύγχρονων θραυσμάτων, ενώ ταυτόχρονα εξερευνεί καθρεφτίζουσες υφές, αντικείμενα τα οποία “μιμούνται” το ένα το άλλο, μέσω διαφανών ποιοτήτων που ενυπάρχουν σε σκιές και σε νήματα φωτός. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν για εκείνη υλικότητες και χειρονομίες για να συνθέσει “νέα περιβάλλοντα” στον καμβά, ξετυλίγοντας διαφορετικές εκφάνσεις του χρόνου και του τόπου στο έργο της.
Κωνσταντίνος Μουχταρίδης, έργο σε εξέλιξη, Κύθνος, 2024
Ο Πητ Μοντριάν / Piet Mondrian γεννήθηκε στην πόλη Αμερσφόρτ της Ολλανδίας το 1872. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Άμστερνταμ την περίοδο 1892-1895. Τα πρώτα του έργα ήταν νατουραλιστικές και ιμπρεσιονιστικές τοπιογραφίες που αργότερα επηρεάστηκαν από τα έντονα χρωματικά περιγράμματα των φωβιστών. Ο Μοντριάν ζωγράφισε τα χωράφια, τις φάρμες και τα κανάλια με τους ανεμόμυλους γύρω από το Άμστερνταμ και τα έργα του εκείνη την εποχή αποκαλύπτουν μια μεγάλη αγάπη για τα δέντρα και τη φύση. Σε πολλούς πίνακες του και έργα του με ακουαρέλα όπως η «Amaryllis» του 1910, στην οποία τα έντονα χρωματιστά λουλούδια είναι όμορφα διατεταγμένα στο χαρτί είναι εμφανής και διάχυτη η λεπτή προσέγγιση του στη φύση. Σε ορισμένες από τις συνθέσεις του είχε επιρροές από τον πουαντιγισμό του Σερά.
Μοντριάν, Μύλος στο φως του ήλιου, 1908
Η τέχνη του Μοντριάν είναι παράλληλα συνδεδεμένη και με τις έντονες πνευματικές του αναζητήσεις, καθώς από το 1908 επέδειξε ενδιαφέρον για την θεοσοφία. Το 1909 έγινε μέλος της θεοσοφικής Εταιρείας. Ζωγραφίζοντας καμβάδες όπου τα χρώματα εφαρμόζονταν σε μπαλώματα και οι οριζόντιες και κάθετες γραμμές έγιναν απολύτως ευθείες. Αν και αυτοί οι πίνακες δεν έγιναν εύκολα αποδεκτοί από το κοινό, δεν εγκατέλειψε το στυλ που ονόμασε Νεοπλαστικισμό. Ήταν από αυτούς που έμενε πάντα σταθερός στις πεποιθήσεις του και έλεγε: «Η θέση του καλλιτέχνη είναι ταπεινή. Είναι ουσιαστικά ένα κανάλι». Η οργανική ενότητα της αναζήτησης του για το «πλαστικό ισοδύναμο μιας παγκόσμιας αλήθειας» τον ανάδειξε κορυφαία μορφή του μοντερνισμού.
Μοντριάν, Νεκρή Φύση
Το 1912 ο Μοντριάν επισκέφθηκε το Παρίσι όπου εστίασε συστηματικά στον κυβισμό με τον οποίο είχε έρθει σε επαφή στην έκθεση κυβιστικών έργων στο Άμστερνταμ το 1911. Την περίοδο αυτή υπογράφει πλέον ως “Mondrian” αντί του κανονικού “Mondriaan”. Η παραμονή του στο Παρίσι σημαδεύτηκε από την μελέτη του στο έργο του Μπρακ, του Πικάσο αλλά και του Σεζάν και υπήρξε σημαντική η επίδραση τους στο προσωπικό του στυλ. Τα έργα του σταδιακά απόκτησαν έντονα γεωμετρικά χαρακτηριστικά και αφαιρετική οπτική. Σε αντίθεση με τους κυβιστές αναζητούσε τον συγκερασμό της ζωγραφικής με τους πνευματικούς και φιλοσοφικούς του στοχασμούς, με αποτέλεσμα να έρθει τελικά σε οριστική ρήξη με την εικονική ζωγραφική των ρεαλιστικών αναπαραστάσεων προτείνοντας την ομορφιά και την αρμονία των ανεικονικών συνθέσεων.
Μοντριάν, Σύνθεση, 1921
Η επιστροφή του στην Ολλανδία συνοδεύτηκε από την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και παράμεινε στην Ολλανδία μέχρι τη λήξη του. Στο διάστημα αυτό συνδέθηκε με τους Bart van der Leck και Theo van Doesburg. Με τον Ντένσμπουργκ έκδωσε το περιοδικό «De Stijl» το 1917, με στόχο την διάδοση των αντιλήψεων τους. Οι θεωρητικές απόψεις τους αποτελέσαν την βάση για το κίνημα του νεοπλαστικισμού και της ελάχιστης τέχνης. Ο Μοντριάν την περίοδο 1917 – 1918, δημοσίευσε την θεωρητική μελέτη του «The New Plastic in Painting», όπου καταγράφει συστηματικά το νέο εικαστικό ύφος της απόλυτης αφαίρεσης. Επανεξετάζει το θέμα της παλιάς καλλιτεχνικής κουλτούρας και οραματίζεται μια νέα καλλιτεχνική παιδεία.
Μοντριάν, Γκρι δέντρο
Ο Μοντριάν ξαναπήγε στο Παρίσι το 1919 όπου και παράμεινε μέχρι το 1938, καλλιεργώντας το προσωπικό και άμεσα διακριτό καλλιτεχνικό ύφος. Οι πίνακες του αυτής της περιόδου χαρακτηρίζονται από το ύφος του νεοπλαστικισμού και αποτελούν αφηρημένες γεωμετρικές συνθέσεις, όπου κυριαρχούν λεπτές, μαύρες, οριζόντιες ή κάθετες γραμμές σχηματίζοντας ένα είδος πλέγματος, το οποίο εμπλουτίζεται από παραλληλόγραμμες ή τετραγωνικές επιφάνειες με καθαρά χρώματα. Ένα σημαντικό στοιχείο της ιδιαίτερης τεχνοτροπίας του Μοντριάν είναι ο μινιμαλισμός και η ουσιαστική απλοϊκότητα των νέων συνθέσεων. Το 1938 με την επικίνδυνη άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού εγκατάλειψε το Παρίσι για να μεταβεί στο Λονδίνο. Δύο χρόνια αργότερα έφυγε οριστικά για την Αμερική. Στη Νέα Υόρκη καταξιώθηκε διεθνώς και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Οι πίνακες του της ενότητας Broadway Boogie-Woogie, θεωρούνται από τους πλέον επιδραστικά έργα αφηρημένης τέχνης. Επιπλέον σηματοδότησε την απαρχή μιας πολυχρωματικής οπτικής στις λιτές συνθέσεις του, η οποία ανακόπηκε με τον θάνατο το του το 1944.
Μοντριάν, Σύνθεση, 1931
Ο πνευματικός προσανατολισμός του Mondrian μακριά από τα ρεαλιστικά ιδανικά και ζητούμενα προς τις θεοσοφικές πεποιθήσεις περί συμπαντικών νόμων, αρμονίας και ομορφιάς, τον τοποθέτησε ανάμεσα στους καλλιτέχνες με τη μεγαλύτερη επιρροή όλων των εποχών. Η συνθετική αποκρυστάλλωση του επηρέασε εικαστικούς, αρχιτέκτονες, σχεδιαστές και ενδυματολόγους. Διάσημα έγιναν τα ρούχα και τα αξεσουάρ με μοτίβα του, που λάνσαρε σε επιδείξεις μόδας ο Υβ Σαιν Λωράν.
Βασικό παράδειγμα του νεοπλαστικού στυλ του Mondrian είναι η σχεδίαση στον καμβά, οριζόντια και κάθετα, με μαύρες γραμμές που δημιουργούν διαφορετικά τμήματα στην επιφάνεια, τα οποία με τη σειρά τους είναι ζωγραφισμένα με καθαρά χρώματα. Ο Μοντριάν κατείχε ένα φιλοσοφικό λεξιλόγιο περί «πλαστικών μαθηματικών» προερχόμενο από τις διατυπώσεις του Ολλανδού νεοπλατωνικού διανοητή Σενμαίκερς και τον θετικό μυστικισμό του.
Μοντριάν, N.Y.C. 1941
Η Kathleen Dreier, Αμερικανίδα θεατρική παραγωγός, ένθερμη υποστηρίκτρια του έγραψε: «Η Ολλανδία χάρισε στον κόσμο τρεις μεγάλους ζωγράφους που, μέσα από τυπικά προϊόντα της χώρας, έχουν ξεπεράσει όλα τα εθνικά σύνορα με την δύναμη της προσωπικότητάς τους. Ο πρώτος ήταν ο Ρέμπραντ, ο δεύτερος ο Βαν Γκογκ. Ο τρίτος είναι ο Μοντριάν». Η ιδιοφυία του σεμνού Μοντριάν εκτιμήθηκε πλήρως μεταθανάτια. Τα έργα του είναι περιζήτητα σε δημοπρασίες από τους συλλέκτες παγκοσμίως και πολλές αναδρομικές εκθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί σε μουσεία και διεθνείς γκαλερί. Αν και επέλεξε να ζήσει με ελάχιστα μέσα, για να ζωγραφίσει όπως ένιωθε, μη ενδίδοντας στο κατεστημένο της εποχής του, η συνέπεια του τον δικαίωσε. Άσκησε ζωγραφικά ότι κήρυττε και γι’ αυτό απέκτησε εκτίμηση και διαχρονική αναγνώριση. Η εικαστική του γραφή δεν είναι πειραματική αναζήτηση μιας νέας εκφραστικής δυνατότητας αλλά η ενσάρκωση της ισορροπίας και της ακτινοβολίας του πνεύματος, ανάμεσα στην πειθαρχία και την ελευθερία.
«Η θάλασσα είναι κομμάτι μου, η έμπνευση μου.. και ο άνθρωπος μέρος της.
Κλείνω τα μάτια και ακούω τον παφλασμό των κυμάτων, τα χαρούμενα ξεφωνητά των παιδιών που παίζουν στο νερό. Βλέπω τους κολυμβητές, τις βουτιές, το βυθό.
Έντονες γραφές, κίνηση, εξπρεσιονιστική διάθεση και το χρώμα, αυτό το μπλε, είναι αυτά που μεταφέρουν αυτή την ενέργεια στον θεατή, προκαλώντας τον να το βιώσει και αυτός ενώ παρατηρεί το έργο».
Με αυτά τα λόγια ,μιλάει για τη νέα της ατομική έκθεση ζωγραφικής η εικαστικός Αφροδίτη Σεζένια την οποία θα παρουσιάσει στο χώρο τέχνης Αδαμαντία.
Η Ίριδα Κρητικού, επιμελήτρια της έκθεσης, χαρακτηριστικά σημειώνει
Στην νέα ατομική έκθεση της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΣΕΖΕΝΙΑ το φως υπάρχει παντού, διάχυτο, αληθινό, μπλε χρώμα που χαϊδεύει τον καμβά της και τον πλημμυρίζει θάλασσα. Εμμένοντας στην αναγνωρίσιμη, έντονη χειρονομιακή γραφή που χαρακτηρίζει το έργο της, καταλαμβάνοντας την επαναφορά της θερινής μνήμης με διάθεση εξπρεσιονιστική και ζωηρό, σαρκώδη χρωστήρα, ενσαρκώνοντας και μεταγλωττίζοντας επιδέξια την κίνηση σε χρώμα και φως, η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΕΖΕΝΙΑ απολαμβάνει εγκάρσια το θαλασσινό μπλε, μεταφέροντας στο θεατή την ψυχική ενέργεια, τη συναισθηματική διάθεση και τον εσωτερικό πυρήνα των έργων, προκαλώντας τον να μοιραστεί το ίδιο ολιστικό ευφορικό βίωμα που κινητοποιεί και την ίδια.
Πρόκειται για μια εντελώς νέα δουλειά της ζωγράφου, λιτή και ουσιαστική, συνδεδεμένη οργανικά με τα όσα έως τώρα την απασχολούσαν, μα αποτελώντας ώριμη, γοητευτική και δυναμική εμβάθυνση και εξέλιξή τους.
Info
Διάρκεια Έκθεσης
Σάββατο 29 Ιουνίου έως Παρασκευή 12 Ιουλίου 2024
Άτιτλο. Τετρασέλιδο βιβλίο καλλιτέχνη: χαρτόνι με υφασμάτινη βιβλιοδεσία, χρυσή σφραγίδα στο εξώφυλλο, φύλλα χρυσού, μαύρο μελάνι, χαρτί, κιβώτιο επιχρυσωμένο με φύλλα.
Η Gramma_Epsilon Gallery παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Greta Schödl «Warps of Light», σε επιμέλεια των Paolo Cortese και Rosanna Ruscio.
Πρόκειται για την πρώτη ατομική έκθεση της Αυστριακής καλλιτέχνιδας στην Ελλάδα, η οποία εστιάζει σε δύο έννοιες – κλειδιά της ποιητικής της Schödl: τη γραφή, ως πράξη κάθαρσης, και τη φύση, ως σημείο αναφοράς. Ανάμεσα στα πενήντα έργα που φιλοξενούνται στην έκθεση, περιλαμβάνονται έργα δισδιάστατα, αντικείμενα – βιβλία, μαρμάρινα γλυπτά και εγκαταστάσεις.
DNA, 2020. Τρισέλιδο βιβλίο καλλιτέχνη: Χαρτί κεντημένο σε ραπτομηχανή, με χειροποίητη ραφή, φύλλα χρυσού, χρυσές κλωστές, κομμάτια ξύλου.
Η Greta Schödl γεννήθηκε το 1929 στο Hollabrunn της Αυστρίας και από τη δεκαετία του 1950 ζει και εργάζεται στην Μπολόνια. Ξεκίνησε από την τέχνη της ύφανσης και έπειτα ασχολήθηκε με πιο γραφικές πρακτικές, καταλήγοντας στην καλλιγραφία. Η μετάβασή της από τα στατικά γραφικά στοιχεία σε πιο ελεύθερες και δυναμικές γραμμικές κινήσεις, την οδήγησε στη μελέτη της κλωστής και των δυνατοτήτων της, και κατ’ επέκταση στην αναζήτηση νοήματος της γυναικείας ύπαρξης. Τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι το χαρτί ή το ύφασμα, πάνω στα οποία υφαίνει κυριολεκτικά λέξεις. Ωστόσο, η δουλειά της δεν περιορίζεται στο λεκτικό στοιχείο, αλλά επεκτείνεται στο πώς αυτό διαρθρώνεται μέσα σε ένα καλά δομημένο περιβάλλον και στη σχέση που δημιουργείται μεταξύ αυτού και του εκάστοτε υλικού.
Άτιτλο. Μελάνι και φύλλα χρυσού σε σελίδες παλιών βιβλίων.
Εδώ και 50 χρόνια, η Schödl στα έργα της εφαρμόζει μια συγκεκριμένη μεθοδολογία, η οποία διακρίνεται από την επανάληψη της γραφής και των λέξεων, που συνήθως αποτελούν το ίδιο το θέμα του έργου. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η μητρική της, η Γερμανική, με τη γραφή να ξεκινάει από τα αριστερά προς τα δεξιά. Όμως, η σημασία του γραπτού λόγου δεν είναι παρά σχετική, καθώς πρωταγωνιστικό ρόλο στα έργα της Schödl έχουν οι «δονήσεις» που δημιουργούνται, με την εισαγωγή μικρών χρυσών κηλίδων, συνήθως στη θέση των φωνηέντων. Το έργο της λειτουργεί ως βάση ενός ρυθμού, ο οποίος, μέσω των χρυσών σημείων, αναδεικνύει τη σχέση καλλιτέχνη – αντικειμένου. Έτσι, οι χρυσές πινελιές ορίζουν έναν κάθετο δυναμισμό στη σύνθεση, ο οποίος με τη σειρά του κυριαρχεί οπτικά έναντι του οριζόντιου ρυθμού του κειμένου.
Τα υλικά που επιλέγει η καλλιτέχνις προέρχονται από το φυσικό περιβάλλον: μάρμαρο, φλοιός, πάπυρος, και χαρτί, τα οποία συνήθως παρασκευάζει η ίδια. Ενίοτε, χρησιμοποιεί σελίδες παλιών βιβλίων ή παρτιτούρες, άλλοτε υφάσματα από το οικιακό περιβάλλον, όπως πετσέτες τσαγιού, μαξιλαροθήκες ή σεντόνια, τα οποία τα «ζωντανεύει» μεταμορφώνοντάς τα. Αναμφίβολα, το γυναικείο στοιχείο είναι κυρίαρχο στο έργο της Schödl, τόσο ως είδος κοινωνικής δέσμευσης –με την πραγματοποίηση δρώμενων και εκπαιδευτικών πράξεων– όσο και σε πρακτικό επίπεδο, με τη χρήση οικιακών αντικειμένων, όπως μια σιδερώστρα ή σεντόνια, για τη δημιουργία έργων.
Greta Schödl, Untitled
«Τα αντικείμενα είναι ικανά να επικοινωνήσουν μαζί μας. Τα προσεγγίζουμε συνειδητά και ασυνείδητα, έχουν μνήμη και ενέργεια αποτελούμενη από δονήσεις» εξηγεί η καλλιτέχνις με αφορμή την ατομική έκθεση «Il tempo non esiste», που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 2024, στο Fondazione del Monte di Bologna e Ravenna, στο Palazzo Paltroni, με επιμελήτρια τη Silvia Evangelisti.
Η Greta Schödl θεωρείται μια από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες της οπτικής ποίησης (visual poetry) και έχει συμμετάσχει σε πολλές εθνικές και διεθνείς εκθέσεις, όπως στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο και στην Μπιενάλε Βενετίας του 1978, στην ιστορική έκθεση «Materialisation of Language», που επιμελήθηκε η Mirella Bentivoglio. Φέτος, συμμετείχε με 12 έργα στην Μπιενάλε Βενετίας, στην έκθεση «Foreigners Everywhere» στο Αρσενάλε, σε επιμέλεια Adriano Pedrosa. Τα τελευταία χρόνια, έργα της έχουν παρουσιαστεί σε πολλές διεθνείς εμπορικές εκθέσεις, με εκπρόσωπο τη Richard Saltoun Gallery.
Η έκθεση «Warps of Light», υπό την αιγίδα της Αυστριακής Πρεσβείας στην Αθήνα, της Ιταλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα, και του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, αποτελεί κομμάτι του εγχειρήματος της Gramma_Epsilon Gallery “The Girls of Mirella”, αφιερωμένο στη Mirella Bentivoglio και στις καλλιτέχνιδες που στήριξε, και θα συνοδεύεται από ειδικό κατάλογο με κείμενα των Paolo Cortese και Rosanna Ruscio.
Άτιτλο. Σφαίρα από πολυστυρένιο, με κολάζ και φύλλα χρυσού, σε κουτί από πλέξιγκλας.
Τη νέα της δουλειά με τίτλο «Σταλακτίτες της ψυχής» παρουσιάζει αυτές τις μέρες στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή στην Κηφισιάη εικαστικός Ελένη Σαμέλη.
Εμπνευσμένα από τη φύση, γαλήνια, γεμάτα αρμονία και θετική ενέργεια, τα έργα της καλλιτέχνιδος επιτυγχάνουν με λυρισμό τον εικαστικό τους σκοπό δημιουργώντας στον θεατή ευδαιμονία και ευχάριστη διάθεση.
Δημιουργίες σε αισιόδοξη χρωματική παλέτααποτελούν ένα παράθυρο στο όνειρο, στη χαρά, στην αισιοδοξία, στην ζωή.
Η Ιστορικός Τέχνης, Μαρία Μιγάδη γράφει μεταξύ άλλων για την καλλιτέχνιδα: «Η Ελένη Σαμέλη «ποιεί» καλλιτεχνικό έργο με πέπλο τον λυρισμό. Κάθε άγγιγμά της πάνω στον καμβά, με αποκλειστικό εργαλείο τη σπάτουλα και τα χρώματα, είναι ένας ρομαντικός στίχος που αγγίζει τον θεατή. Έχει καταφέρει να δημιουργήσει τα δικά της πρωτότυπα μοτίβα, σχήματα και γραμμές, χρώματα δικής της επινόησης και προσωπικής αισθητικής.
Οι ιμπρεσσιονιστικές επιρροές της είναι ατόφιες και ξεπροβάλλουν στα έργα της σαν καταρράκτης έμπνευσης που αέναα ρέει. Τα έργα της Ελένης δεσπόζουν γεμάτα ήρεμα χρώματα, σχέδια της φύσης, ζεστό φως, φύλλα, άνθη και θαλασσογραφίες που γαληνεύουν την ψυχή από το πρώτο αντίκρισμα, ακόμα και αν αυτό είναι φευγαλέο.
Η τέχνη της Σαμέλη αποτελεί ορισμό της ήρεμης δύναμης που αρμονικά και αβίαστα σε παρασύρει, σε μαγεύει, και σε ωθεί στον ρεμβασμό. Στα έργα της καθρεπτίζεται η σοφία των συναισθημάτων και οι πραγματικές αξίες της ζωής. Δημιουργεί μέσα από κάθε έργο ένα ολοκληρωμένο ημερολόγιο αφήγησης της ζωής του ανθρώπου, με πυρήνα την αισιοδοξία και τη ψυχική ηρεμία, αποφεύγοντας ηθελημένα την ακριβή απεικόνιση της πραγματικότητας…»
Συναντήσαμε την ταλαντούχα καλλιτέχνιδα λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης της και μιλήσαμε για τη νέα της δουλειά.
Ελένη Σαμέλη
-«Σταλακτίτες της ψυχής» λοιπόν… Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο για την τελευταία σας ατομική έκθεση;
-Οι σταλακτίτες είναι ένα κρυστάλλινο σύμπλεγμα που σχετίζεται άμεσα με τα κρυφά μονοπάτια του εσωτερικού μας κόσμου και την εδραίωση μιας προσωπικής αυτάρκειας. Επίσης προκαλούν μείωση της έντασης, χαλαρώνουν και δυναμώνουν τα θετικά συναισθήματα διώχνοντας μακριά τα αρνητικά και χαρίζοντας ηρεμία.
Οι σταλακτίτες δημιουργούνται από τη Φύση, η οποία με τρόπο θαυμαστό κάνει Τέχνη χρησιμοποιώντας δύο μόνο υλικά: το νερό που με τον σταλαγμό μας χαρίζει τη ζωή και ένα δεύτερο στοιχείο που δεν είναι άλλο από ένα άλας. Τα δύο αυτά στοιχεία όταν στεγνώνουν δημιουργούν διάφορα πανέμορφα σχήματα με ποικίλα χρώματα που παραμένουν πάντα ανθεκτικά και δυναμικά.
Αισθάνθηκα λοιπόν ότι πηγή ζωής για μένα είναι η έμπνευση που βγαίνει από μέσα μου αβίαστα και σαν σταλακτίτης στάζει με διαφορετικούς ρυθμούς και χρώματα τα συναισθήματα της ψυχής μου πάνω στον καμβά δημιουργώντας ακανόνιστα σχήματα που στόχος τους είναι να δίνουν στον θεατή την αίσθηση της χαλάρωσης, της χαράς, της γαλήνης, της ευδαιμονίας και της εσωτερικής ολοκλήρωσης.
Ελένη Σαμέλη
-Ποια τεχνική σας εκφράζει περισσότερο; Σας αρέσει να πειραματίζεστε;
-Το στυλ της τέχνης μου χαρακτηρίζεται από έναν προσωπικό και πρωτότυπο τρόπο χειρισμού της σπάτουλας, σε συνδυασμό με ένα παιχνίδι χρωμάτων που ξεπηδά κατευθείαν από την ψυχή μου.
Απελευθερώνω την φαντασία μου και η «touche» μου (άγγιγμα με τη σπάτουλα) την στιγμή που αγγίζει τον καμβά, αγγίζει για μένα το «Όνειρο». Δηλαδή αυτό ακριβώς που επιθυμώ. Να δημιουργώ ονειρικές, φανταστικές εικόνες που να γίνονται ένα με το όνειρο κάθε θεατή. Ο ποιητής λέει: «Φτιάχνε Ομορφιά! Και…μοιράσου την!» Αυτή είναι λοιπόν η επιθυμία μου.
Η τεχνική μου, με αποκλειστικά εργαλεία τη σπάτουλα, κάποια χρώματα και ένα καμβά, ξεπήδησε για πρώτη φορά από μέσα μου στα δεκαοχτώ μου χρόνια, μόλις ξεκίνησα τις σπουδές μου στην Αγγλία, όπου μια μέρα αυθόρμητα ζωγράφισα σε καμβά ένα έργο που το ονόμασα «Promesse» και είναι αυτό που με εισήγαγε σε έναν καινούργιο κόσμο, στην χρήση της σπάτουλας με έναν δικό μου έμφυτο τρόπο.
Δεν χρησιμοποιώ ως εργαλείο μου ούτε ένα πινέλο. Η σπάτουλα, σαν προέκταση του χεριού και της καρδιάς μου κινείται πάνω στον καμβά και αποτυπώνει την εικόνα που έχω μέσα μου, που και αυτή δημιουργείται εκείνη τη στιγμή σαν ένα ταξίδι αναζητήσεων και ανακαλύψεων.
Χειρίζομαι την σπάτουλα με έξι διαφορετικούς τρόπους. Από αυτούς δεν λείπει ένα είδος pointillage. Με αποκλειστικά αυτή την τεχνική έχω δημιουργήσει τον τελευταίο χρόνο αρκετά έργα.
Ελένη Σαμέλη
Η τέχνη είναι τροφή και όχι πολυτέλεια
-Είστε από τους ζωγράφους που τους αρέσει να χρησιμοποιούν καβαλέτο;
-Με την ελευθερία που χρειάζεται να έχουν οι κινήσεις του χεριού μου και τη στερεότητα που απαιτείται ειδικά όταν ζωγραφίζω σε μεγάλες επιφάνειες, δεν εξυπηρετεί το καβαλέτο. Το χρησιμοποιώ όποτε δημιουργώ μικρότερων διαστάσεων έργα.
–Φύση, θάλασσα, αφηρημένη ζωγραφική… Με ποιες θεματολογίες έχετε ασχοληθεί;
-Ο CharlieChaplin έχει πει: «Η ζωή είναι μία παράσταση χωρίς πρόβα. Γι’ αυτό αυτοσχεδίασε!».
Έτσι κι’ εγώ δημιουργώ χωρίς πρόβα. Καταθέτω την ψυχή μου στον καμβά χωρίς δεύτερη σκέψη. Πιστεύω στην ομορφιά της ζωής. Η τέχνη είναι τροφή και όχι πολυτέλεια.
Έτσι λέω το «Letitbe» του PaulMacCartney και αφήνω τη δημιουργία να πάρει τον δρόμο της. Ό,τι αποτυπώνω στον καμβά είναι εικόνες της ψυχής μου. Ποτέ δεν προσχεδιάζω κάτι πάνω στον καμβά ή σε χαρτί. Αυθόρμητα επιλέγω κάποια χρώματα και ξεκινάω τη δημιουργία της δικής μου εικόνας. Θέλω να δώσω μορφή στο πάθος που κρύβω μέσα μου και που συχνά ξεχειλίζει και διαχέεται σαν χείμαρρος. Θέλω τα έργα μου να αποτελούν ένα παράθυρο στο όνειρο, στη χαρά, στην αισιοδοξία, στην ζωή.
Στην τελευταία μου σειρά με τίτλο: «Eternity» στην οποία χρησιμοποιώ νέα τεχνοτροπία, υμνώ το αιώνιο παιχνίδι του Ουρανού, της Θάλασσας, της Φύσης, των Λουλουδιών, του Πλούτου της Ψυχής, του Ονείρου, της Ολοκλήρωσης του ανθρώπου.
Ελένη Σαμέλη
-Διακρίνουμε ιμπρεσσιονιστικές επιρροές στη δουλειά σας. Ποιοι μεγάλοι καλλιτέχνες σας έχουν εμπνεύσει;
-Δεν αισθάνομαι να έχω επηρεαστεί από συγκεκριμένους μεγάλους καλλιτέχνες. Από μικρή όμως, μετά το πρώτο μου ταξίδι στο Παρίσι, πάντα στο δωμάτιό μου με συντρόφευαν απεικονίσεις έργων του Monet και του Renoir. Ίσως οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου από αυτούς τους δύο καλλιτέχνες να έχουν επηρεάσει τη γραφή μου στον καμβά.
-Πώς επιλέγετε τα χρώματα που συνθέτουν τον καμβά σας;
-Χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα σας πω ότι τα χρώματα που επιλέγω κάθε φορά να χρησιμοποιήσω, εξαρτώνται απ τη διάθεση μου, από την εσωτερική μου έμπνευση.
Κατά κανόνα ξεκινάω μία δημιουργία όταν έχω ευχάριστη διάθεση. Επομένως, θα παρατηρήσει κανείς ότι τα χρώματα που επιλέγω στην πλειοψηφία τους είναι ζωντανά, παστέλ ή έντονα, εκφράζοντας πάντα την προσωπική μου αισθητική και τον δικό μου κόσμο.
-Δεν πιστεύετε δηλαδή ότι οι μεγάλες δημιουργίες εκφράζονται σε στιγμές πόνου του καλλιτέχνη;
-Όχι πάντα. Τα έντονα συναισθήματα είτε είναι χαρούμενα και θετικά είτε έχουνε μέσα τους πόνο, μπορεί να χαρίσουν μία μοναδική δύναμη στο έργο του καλλιτέχνη.
Η αληθινή ομορφιά βρίσκεται πάντα στην ενέργεια που εκπέμπει το έργο. Έτσι, όπως μία καλημέρα που λέγεται από καρδιάς ζεσταίνει σαν ηλιαχτίδα, έτσι και ένα έργο τέχνης που βγαίνει από το άρωμα ψυχής του καλλιτέχνη (ScentofSoul), μπορεί να γεμίσει την καρδιά του θεατή με πλούσια θετικά συναισθήματα και να έχει μοναδικά Αισιόδοξη Δύναμη.
Ελένη Σαμέλη
Επιθυμώ να δημιουργώ ονειρικές, φανταστικές εικόνες που να γίνονται ένα με το όνειρο κάθε θεατή
-Όταν ακούτε μουσική που σας ευχαριστεί ή διαβάζετε ένα ποίημα που σας εκφράζει, σάς δημιουργείται η διάθεση καλλιτεχνικής έκφρασης;
-Ναι! Σχεδόν πάντα! Η μουσική ειδικά όταν την έχω επιλέξει με συντροφεύει στις πιο πολλές δημιουργίες μου.
-Τι σημαίνει η μουσική για εσάς;
-Η μουσική για μένα είναι σαν τη ζωγραφική. Οι νότες της πότε ψηλές και πότε χαμηλές, προκαλούν μία εγρήγορση του ψυχικού μου κόσμου και συχνά συνθέτουν μέσα μου μία μελωδία γεμάτη ευδαιμονία και χαρά.
-Συνεργάζεστε με διακεκριμένους αρχιτέκτονες και designers και διακοσμείτε οικίες, εργασιακούς χώρους, σκάφη. Ποια η εμπειρία σας από αυτή τη δραστηριότητα σας.
-Είναι μία πολύ δημιουργική εμπειρία και μία μεγάλη πρόκληση. Έρχεσαι σε επαφή με καινούργιους ανθρώπους, με καινούργια κτίσματα μοντέρνα, όπου μοιράζεσαι μία δημιουργία που προκαλεί μεγάλη ζωντάνια και ευτυχία σε όλους.
Ελένη Σαμέλη
Who is who
Η Ελένη Σαμέλη είναι Ελληνίδα αρχιτέκτων και ζωγράφος που ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική (BA) στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Κεντ (University of Kent) απ’ όπου απέκτησε το Bachelor με διάκριση. Εν συνεχεία ολοκλήρωσε διετείς μεταπτυχιακές σπουδές στο Middlessex University του Λονδίνου, (MA) Master of Arts in Design, με ειδικότητα στους φωτισμούς.
Η ζωγραφική ξεπήδησε από μέσα της αυθόρμητα με ένα δικό της στυλ ιμπρεσιονιστικό που θεωρήθηκε πρωτοποριακό από τους καθηγητές της στην Αγγλία, οι οποίοι εντυπωσιασμένοι από την επιδεξιότητά της στην σπάτουλα, την τεχνική της και το ήθος της ζωγραφικής της την παρότρυναν να ασχοληθεί επαγγελματικά και με την ζωγραφική.
Από το 2016 ασχολείται αποκλειστικά με τη ζωγραφική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, το Παρίσι, τις Κάννες και τη Ρώμη.
Έχει παρουσιάσει δυο ατομικές εκθέσεις, μία στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή το 2018 και μία στην ιδιωτική λέσχη Ecali Club το 2020
Info έκθεσης
ΕλένηΣαμέλη «Stalactites of Soul»
Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής
Εγκαίνια: Τρίτη 18 Ιουνίου | 19:00 – 22:30
Στο «Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή» στην οδό Κασσαβέτη 18 , Κηφισιά
Η Έκθεση θα διαρκέσει από Τρίτη 18 Ιουνίου έως και Σάββατο 22 Ιουνίου 2024
Xρύσανθος Σωτηρόπουλος, Bondage, 66 Χ 47εκ. Μεικτή τεχνική σε χαρτί
Κείμενο για την έκθεση “Νεκρή φύση με δαντέλα” από τον Θέμη Ραγιά
Ο Χρύσανθος Σωτηρόπουλος ζωγραφίζει συστηματικά στο ίδιο τέμπο από τα χρόνια των σπουδών του στην Α.Σ.Κ.Τ (1987-1992) μέχρι σήμερα. Το έργο του, είναι γνωστό σε περιορισμένο κύκλο φίλων και θαυμαστών. Αναφέρω συνοπτικά, τρία ζητήματα που είναι σημαντικά για την κατανόηση της σπουδαιότητας του έργου του.
Το σχέδιο
Ο Σωτηρόπουλος σχεδιάζει όπως νιώθει. Κινείται τις δύο διαστάσεις με οξύτητα, ένταση, φαντασία και πλήθος από μικρές ή ακόμη μικρότερες νύξεις. Ορίζει χώρους που περικλείουν άλλους χώρους και ξέρει πότε να είναι γεωμέτρης και πότε αφηρημένος. Αγαπά το σχήμα και την φόρμα επιτρέποντας όμως στον αέρα να κυκλοφορεί. Σχεδιαστικά αφηγήματα, άλλοτε θαμπά και άλλοτε ευκρινή που λειτουργούν συγχρόνως σαν ημιτελή και ολοκληρωμένα. Υφές, κενά και γεμάτα, περιγράμματα και πλούσιοι τόνοι, ένα πολύβουο μελίσσι με εκφράσεις από την ιστορία της τέχνης αλλά και από το πλούσιο προσωπικό λεξιλόγιο του καλλιτέχνη, αυτό είναι το πρωτοφανές σε πυκνότητα και ποιότητα σχέδιο του.
Xρύσανθος Σωτηρόπουλος, Νεκρή φύση με δαντέλα, 66 Χ 48εκ. Μεικτή τεχνική σε χαρτί
Η τεχνική
Ο Σωτηρόπουλος είναι λάτρης δύο φαινομενικά ασύμβατων προσεγγίσεων στο πρόβλημα της ζωγραφισμένης επιφάνειας. Αφ’ ενός αγαπά να σκάβει στην επιφάνεια μέχρι τα όρια της, πράγμα που τον καθιστά αιρετικό και βλάσφημο και αφ’ εταίρου οργανώνει την επιφάνεια, αφήνοντας απείραχτο τον πυθμένα της, δουλεύει δηλαδή σαν τον κλασικό αναγεννησιακό καλλιτέχνη. Μεταχειρίζεται με την ίδια μαεστρία το νερό το αυγό το λάδι το χαρτί το ξύλο και το ύφασμα. Εφευρίσκει διαρκώς νέους τρόπους και καινούργιες διαδρομές προκειμένου να μετασχηματίσει το εκάστοτε υλικό σε δικό του ζωγραφικό γεγονός. Από τεχνικής άποψης, το έργο του αποτελεί σημείο αναφοράς στη σύγχρονη ελληνική τέχνη.
Xρύσανθος Σωτηρόπουλος, Ο φράχτησ, 66 Χ 48εκ. Μεικτή τεχνική σε χαρτί
Ο μύθος
Το έργο του Σωτηρόπουλου είναι σκοτεινό και τελολογικό. Η ύπαρξη σπαράσσεται, ο έκπτωτος άγγελος ενώπιος του καθρέπτη του και του θεού του. Ο λόγος θρυματίζεται. Ο χρόνος είναι πάντα συμπυκνωμένος, διαρκεί λίγο και δεν επανέρχεται. Ο χώρος είναι συνήθως τεντωμένος, λίγο πριν κατακερματιστεί. Βαριά ατμόσφαιρα με έντονα εικονογραφικά χαρακτηριστικά, συχνά στα όρια της φάρσας και του αστείου. Σε όλα τα έργα, είναι ευδιάκριτη μια συνθήκη τελετουργίας, σαν μια μέθοδο εκδοράς, του μέσα δέρματος. Ένα θεατρικό έργο εκ των προτέρων ιδωμένο, με πρωταγωνιστές που είναι συγχρόνως οι θεατές και οι ταξιθέτες. Το έργο του είναι αιχμηρό και έρχεται από παλιά.
Η έκθεση “Νεκρή φύση με δαντέλα” παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Back to Athens 11 International Art Meeting | 2024: Crossroads – knowledge and worldly pleasures, a review και διοργανώνεται από την APART Art Research and Applications και τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων. Τη φετινή διοργάνωση υποστηρίζουν, το Υπουργείο Πολιτισμού ΥΠΠΟΑ, το Υπουργείο Πολιτισμού της Αυστρίας, η Αυστριακή Πρεσβεία στην Αθήνα, η Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, η akbild, η εταιρεία zoia, το Τσέχικο Κέντρο Αθήνας στο πλαίσιο του “Έτος του Φραντς Κάφκα”. Συμμετέχει το πολιτιστικό πρόγραμμα Athens Intersection και η ARTmART. Παραγωγή και συντονισμός CHEAPART.
Info
Διάρκεια έκθεσης “Νεκρή φύση με δαντέλα”
Τετάρτη 26 έως Κυριακή 30 Ιουνίου 2024
Δεκαεννέα σπουδαστές του Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ εκθέτουν έργα τους στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών που διαπραγματεύονται την έννοια του εφήμερου.
Η επαφή με την έκθεση της Δήμητρας Σκανδάλη στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών αποτέλεσε την αφορμή οι σπουδαστές- ιες του εργαστηρίου να μελετήσουν και να εργαστούν στις πολλές και διαφορετικές ερμηνείες του εφήμερου και να δημιουργήσουν έργα, με πολλά και διαφορετικά εκφραστικά μέσα, όπου κυριαρχεί η ευθραυστότητα της ύλης, η μεταβλητότητα των αντικειμένων, το εφήμερο της εικόνας και των καταστάσεων.
Η φιλοξενία της συγκεκριμένης προσπάθειας στον χώρο της Αίθουσας Τέχνης Αθηνών αποτέλεσε ακόμα ένα επιπλέον δημιουργικό κίνητρο αλλά και μια καινούργια συνθήκη για να δοκιμαστούν σε χώρους που ενδεχομένως θα τους προταθεί να παρουσιάσουν τη μελλοντική καλλιτεχνική τους παραγωγή.
Θα ήθελα να τονίσω τη πολύτιμη συμβολή τους στην προσπάθεια αυτή των συναδέλφων Μανώλη Μεραμπελιωτη, Πένης Γκέκα και Νίκου Πόδια όπως και του καθηγητή Θανάση Μουτσόπουλου.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ελίζα Γρηγοράκη και τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο για την γενναιοδωρία τους να υποστηρίξουν την προσπάθεια των νέων αυριανών καλλιτεχνών στον σημαντικό και ιστορικό χώρο τους.
‘Αγγελος Αντωνόπουλος
Δάφνη Τσαούση Σειρά Νεκρή φύση 2024 Εγκατάσταση Μεταβλητές διαστάσεις
Χαιρετισμός από την Αίθουσα Τέχνης Αθηνών
Η Αίθουσα Τέχνης Αθηνών με ιδιαίτερη χαρά εγκαινιάζει την έκθεση “ΕΦΗΜΕΡΟ” 19 σπουδαστών του Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Α.Σ.Κ.Τ. του καθηγητή Άγγελου Αντωνόπουλου.
Στη μακρόχρονη πορεία της η υποστήριξη των νέων καλλιτεχνών αποτελεί παράδοση για την Αίθουσα Τέχνης Αθηνών καθώς και μια μεγάλη πρόκληση, καθότι οι νέοι δημιουργοί μέσα από τη φαντασία τους και το πάθος τους για τη γνώση και τη ζωή αποτελούν το πιο αθώο, ευαίσθητο και υποσχόμενο σύνολο μιας κοινωνίας.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον καθηγητή Άγγελο Αντωνόπουλο για την ευγενική του πρόταση, την οποία αγκαλιάσαμε με ενθουσιασμό, τους συνεργάτες του Μανώλη Μεραμπελιώτη, και Νίκο Πόδια που συνέβαλαν στην υλοποίησή της, καθώς και τους τελειόφοιτους σπουδαστές που μας δίνουν την ευκαιρία να παρουσιάσουμε το τρυφερό αποτέλεσμα των σπουδών τους.
Ευχόμαστε στους δημιουργούς αυτού του τόσο υποσχόμενου και φροντισμένου Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής μέσα από την έκφραση συναισθημάτων τους, την αισθητική τους, την αέναη εικαστική και προσωπική τους έκφραση, την αγάπη τους για δημιουργία, την ευαισθητοποίηση τους σε θέματα κοινωνικά, καθώς και το πάθος τους για γνώση, να συνεχίζουν την αναζήτησή τους με κριτικό πνεύμα και αστείρευτη δημιουργικότητα.
Ελίζα Γρηγοράκη
Ζωή Τσιατά Παροδική ραγματικότητα 2024 Βίντεο καταγραφή δράσης 4.10
Την Τρίτη 12 Νοεμβρίου η Gramma_Epsilon Gallery στην Αθήνα εγκαινιάστηκε η ομαδική έκθεση με τίτλο “The Different Revolution” σε επιμέλεια Paolo Cortese.
Η έκθεση, μέρος...
Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί Cookies τα οποία συνεισφέρουν ώστε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε την χρήση των Cookies.Αποδέχομαι την χρήση των Cookies
